"Oda do młodości" - cechy klasyczne i romantyczne
Cechy klasyczne:
użycie gatunku wywodzącego się ze starożytności - ody,
nawiązanie do mitologii greckiej (np. młodość przybiera postać bogini Hebe, za wzór młodych stawia się mitologicznego Heraklesa),
hasła braterstwa, przyjaźni, jedność wiary w wykształcenie;
należy walczyć ze swoją słabością, dążyć do doskonałości;
podporządkowanie jednostki zbiorowości;
wiara w możliwości ulepszenia świata;
Cechy romantyczne:
apoteoza młodości,
"serce" i "duch" - jako wartości, których brak "starym"; ulubione pojęcia romantyków, przeciwstawiane rozumowi i wiedzy,
wiara w możliwość irracjonalnego działania ("tam sięgaj gdzie wzrok nie sięga, łam, czego rozum nie złamie"),
siła uczuć, bezpośredniość wypowiedzi, gorąca wiara w zwycięstwo - odległe od klasycznego umiaru i harmonii,
motto z Schillera - "Stare formy padają w ruinę";
gwałtowność wezwań do przemiany świata;
patriotyzm, rewolucjonizm;
egoizm i wyrachowanie starych przeciw altruizmowi (mądrości z zapału) młodych;
wyjście poza racjonalizm;