WARUNKI BHP PRZY OBCHODZENIU SIĘ Z ETYLINĄ

Płyn etylowy jest mieszaniną czteroetylku ołowiu z bromkiem etylu, chloronaftalenem i barwnikiem czerwonym, niebieskim i żółtym. Jest to bardzo silna trucizna. Płyn etylowy dodaje się do benzyny w celu podwyższenia jej liczby oktanowej ( środek przeciwstukowy ). Benzyna z dodatkiem płynu etylowego nazywa się etyliną. Szkodliwe są zarówno pary etyliny, jak również gazy spalinowe, a nawet nagar i osad na silniku.

Zatrucie organizmu płynem etylowym może nastąpić przez przewód pokarmowy ,drogi oddechowe przez rany, a nawet przez nieuszkodzoną skórę.

Groźne są nie tylko nagłe zatrucia, ale również częste przenikanie etyliny do organizmu w niewielkich ilościach. Nie wywołuje to wprawdzie od razu objawów zatrucia, lecz ujawnia się po dłuższym okresie w postaci ciężkiej i trudnej do wyleczenia choroby - ołowicy. Przewlekłe zatrucia, przebiegające w łagodnej formie objawiają się bólami głowy, zawrotami, nudnościami i brakiem łaknienia. W ciężkich przypadkach mogą występować poważne zaburzenia nerwowe, powodujące nawet przypadki śmiertelne. W celu uchronienia się przed szkodliwym działaniem etyliny jest zabronione:

0. używanie etyliny do mycia części silników i maszyn, zmywania podłóg, prania odzieży, jako paliwa do maszynek do gotowania i innych celów nie związanych z napędem pojazdów mechanicznych,

0. zasysanie etyliny ustami podczas jej przelewania, do tego celu należy używać gruszki gumowej zakończonej z obu stron zaworem zwrotnym i odpowiednio długimi końcówkami lub używać długiego wężyka, w którym - po zanurzeniu go głęboko w benzynie - zaciska się koniec, a następnie wyciąga część wężyka napełnioną paliwem,

0. przedmuchiwanie ustami przewodów paliwowych i dysz gaźników. Do tego celu używać sprężonego powietrza ze sprężarki lub pompki do pompowania ogumienia ( nigdy innych gazów ),

- dotykanie gołymi rękami części silnika i innych elementów oraz przedmiotów, jak : zbiornik paliwa, przewody paliwowe, pompa, filtry, gaźnik, przewody ssące i wydechowe, miska olejowa, nagar na głowicy, zaworach i denku tłoka, wskaźniki pomiarowe etyliny w zbiornikach, narzędzia itp.,

- nalewanie etyliny do zbiorników wiadrami, jak również przechowywanie i przenoszenie jej w naczyniach otwartych oraz w różnych naczyniach z tworzywa sztucznego.

- dopuszczanie do ruchu pojazdów , w których na skutek nieszczelności gazy spalinowe dostają się do kabiny kierowcy i załogi.

- używanie skażonych etyliną narzędzi i innych przedmiotów, zanim nie zostaną umyte naftą.

W razie oblania etyliną rąk należy natychmiast umyć je naftą, a następnie mydłem i wodą. Zalane etyliną oczy przemyć 1% roztworem czystej soli kuchennej w wodzie destylowanej lub 2% roztworem kwasu bornego. jeżeli poszkodowany przełknął etlinę, podawać mleko i białko z jaja kurzego. W obu ostatnich przypadkach bezwzględnie zapewnić fachową pomoc lekarską.

0. W pomieszczeniach warsztatowo - garażowych winien znajdować się punkt odkażania etyliny, usytuowany w pobliżu umywalki z bieżącą wodą. Wyposażenie punktu winno stanowić:

- zamknięte metalowe naczynie z naftą,

- wata do zmywania rąk naftą,

- pojemnik z wapnem chlorowanym do dezynfekowania zalanej etyliną podłogi, którą następnie po około 20 minutach należy spłukać wodą. Dezynfekuje się papką wapna chlorowanego w porcji 1część wapna na 4 części wody, łopata do wapna,

Z olejem spuszczonym z silników napędzanych etyliną należy obchodzić się tak samo ostrożnie jak z etyliną. Oblane etyliną ubranie należy natychmiast zdjąć, wyprać w nafcie, następnie mydłem w wodzie. Zabrudzone etyliną szmaty i watę spalać w bezpiecznym miejscu, co najmniej 30 m od budynku

.

PODSTAWOWE ZASADY

UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY

Do udzielania pierwszej pomocy poszkodowanemu w wypadku jest obowiązany każdy pracownik.

Życie poszkodowanego zależy bardzo często od świadków wypadku, od ich opanowania, energii i umiejętności udzielania pierwszej pomocy, której musi udzielić każdy, a zwłaszcza ten, który pierwszy zauważył wypadek. Żaden ze świadków nie może się tłumaczyć nieznajomością zasad udzielania pierwszej pomocy, gdyż powinien wykonać to, co jego zdaniem jest celowe i właściwe w danym momencie. Osobie, która odmówiła udzielenia pierwszej pomocy grożą sankcje karne.

Do podstawowych zadań ratujących należy w szczególności:

0. przejęcie kierownictwa przez przełożonego, a w razie braku - przez innego najbardziej opanowanego, spostrzegawczego, energicznego, zdolnego do podejmowania szybkich decyzji - pracownika,

0. dokonanie szybkiej, ogólnej oceny i opanowanie sytuacji w miejscu wypadku,

0. podzielenie zadań między ratujących,

0. usunięcie zbędnych i przeszkadzających osób,

0. wezwanie wszelkimi dostępnymi środkami fachowej pomocy lekarskiej (pogotowia ratunkowego, lekarza) - drogą radiową, telefonicznie, dostępnym środkiem lokomocji,

0. usunięcie poszkodowanego z miejsca wypadku, jeżeli w dalszym ciągu zagraża mu niebezpieczeństwo lub nie ma warunków do udzielenia pierwszej pomocy, przerwanie działania na poszkodowanego czynników szkodliwych albo ich usunięcie,

0. niezwłoczne obejrzenie poszkodowanego w celu ustalenia, czy oddycha, czy krwawi czy jest przytomny, jakie odniósł obrażenia,

0. zastosowanie możliwych i właściwych w danym momencie środków pomocy, mających na celu przede wszystkim ratowanie życia, to znaczy przywrócenie krążenia i oddychania poprzez zapewnienie drożności dróg oddechowych- nosa i jamy ustnej, wykonanie sztucznego oddychania sposobem, który umie się najlepiej. Jeżeli zatrzymanie krążenia krwi jest niewątpliwe, tzn. brak tętna, oddechu oraz występuje sinica, należy stosować pośredni masaż serca z równoczesnym sztucznym oddychaniem, które niekiedy dopiero dłuższego czasu przynosi rezultaty. Reanimację prowadzić aż do przybycia lekarza. Jednocześnie należy tamować krwawienia, a po pojawieniu się wyczuwalnego tętna i oddychania należy opatrzyć obrażenia ciała. Należy stale poznawać i ćwiczyć sposoby udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej.

---