Główne tendencje refleksji politycznej Trzeciego Świata
Wprowadzenie
termin „Trzeci Świat” - mało adekwatny w warunkach współczesnego świata
powstał w latach 50-tych XX wieku
dla wyodrębnienia grupy społeczności, które nie identyfikowały się z żadnym spośród wielkich obozów politycznych
obecnie, po rozpadzie bloku wschodniego - zaciera się konfrontacyjny układ świata
poj. Trzeciego Świata jest anachronizmem
od początku na siłę starano się łączyć w jego ramach społeczności i państwa o odmiennych tradycjach historycznych, systemach religijnych, kulturze, poziomie życia ekonomicznego (często zantagonizowanych)
w tych społecznościach jest wiele prądów kulturowych i politycznych
część wyrasta ze starożytnej tradycji
starożytny Egipt
tradycja indyjska
tradycja muzułmańska
są przesłankami dla kształtowania poczucia narodowego i specyficznych (religijnych, etnicznych, regionalnych) więzi uwidaczniają się konfrontacji z cywilizacją zachodnią
Tendencje okresu postkolonialnego
specyficzny rodzaj więzi ukształtowanych w procesie walki z panowaniem kolonialnym dodatkowy czynnik dla kształtowania idei politycznych w tych krajach
dekolonizacja - zawiązywanie się sojuszy przekraczających bariery etniczne czy regionalne
postkolonialny tygiel afrykański - ożywił na kilkadziesiąt lat ideę panafrykanizmu
społeczność arabska usiłuje postawić ponad podziałami przekazanymi przez tradycję religijną i polityczną - konstrukcję jedności arabskiej/muzułmańskiej
Socjalizm w krajach Trzeciego Świata
pierwsze lata ery postkolonialnej rozwój różnych lokalnych form socjalizmu
niepodległe Indie rozwój socjalizmu indyjskiego
nawet pewne sukcesy
uzyskanie atrakcyjnych wskaźników wzrostu ekonomicznego
skonsolidowanie władzy politycznej
tworzenie więzi politycznych
ale szybko okazało się, że te osiągnięcia są przejściowe
uruchamiają względnie sprawnie rezerwy proste
ale nie potrafią ukształtować efektywnego modelu gospodarczego i systemu politycznego gwarantującego powszechny udział we władzy
socjalizm afrykański
socjalizm muzułmański