Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu metodą przesunięcia fazowego, F LAB 3


Nr ćw.

104

24.10

1995

Wydział

Elektryczny

Semestr

II

Grupa nr

wtorkowa

godz.8.00

Przygotowanie

Wykonanie

Ocena ost.

„Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

metodą badania przesunięcia fazowego”

Wprowadzenie

Rozchodzenie się dźwięku odbywa się w postaci fali mechanicznej i może mieć miejsce tylko w ośrodku sprężystym.

Jeżeli pewien element ośrodka, którego cząstki są ze sobą wzajemnie związane, pobudzimy do drgań, wówczas energia drgań tego elementu będzie przekazywana do punktów sąsiednich i wywoła w nich drgania.

Proces rozchodzenia się drgań nazywamy falą . Charakter fali rozchodzącej się w ośrodku zależy od jego właściwości sprężystych.

Najczęściej spotykanym ruchem drgającym jest ruch harmoniczny, w którym wychylenie y zmienia się w czasie t wg. równania:

gdzie: A-amplituda, ω-częstość kołowa, - faza początkowa

Faza początkowa określa stan ruchu w chwili t=0 i jest obierana w dowolny sposób. Jeżeli fala biegnie w kierunku osi x , wówczas kolejne punkty ośrodka pobudzane są do drgań i osiągają tę samą fazę z pewnym opóźnieniem. Prędkość przesuwania się wychylenia(zaburzenia)o stałej fazie jest prędkością rozchodzenia się fali.

Wychylenie y dowolnej cząstki w chwili t, w odległości x od źródła drgań opisane jest funkcją falową :

gdzie: ω- częstość kołowa ; - liczba falowa, - długość fali, - faza w punkcie x=0 i w chwili t=0.

Równanie fali jest podwójnie okresowe: względem czasu i przestrzeni. Przy ustalonej wartości x opisuje ono drgania cząstki wokół położenia równowagi - drgania te są periodyczne z okresem T. Ustalając w poprzednim równaniu czas otrzymujemy zależność wychylenia cząstek od ich położenia w określonej chwili - zależność ta przedstawia kształt fali. Odległość między najbliższymi punktami posiadającymi tę samą fazę nazywamy długością fali.

Związek między długością i okresem jest prędkością fali:

Prędkość fali w powietrzu

Ogólne wyrażenie określające prędkość rozchodzenia się fal podłużnych w ośrodku ciągłym ma postać:

gdzie: E- moduł Younga ośrodka, - jego gęstość.

Przekształcając podstawową postać prawa Hook'a możemy napisać:

(1)

gdzie oznaczają odpowiednio różniczkowe zmiany ciśnienia i objętości gazu o objętości V

Drgania dźwiękowe zachodzą tak szybko, że ściskanie i rozrzedzanie gazu można uważać za procesy adiabatyczne, wobec czego zmiana stanu gazu zachodzi zgodnie ze wzorem Poissona:

gdzie - jest stosunkiem ciepła właściwego przy stałym ciśnieniu do ciepła właściwego przy stałej objętości.

Różniczkując powyższy wzór otrzymujemy:

Podstawiając uzyskaną wartość do równania (2), a następnie uwzględniając otrzymaną w ten sposób postać modułu Younga w równaniu (1), wyrażamy prędkość fali podłużnej wzorem:

Stosując równanie stanu gazu doskonałego we wzorze na gęstość otrzymamy:

gdzie: n - ilość moli gazu, R - stała gazowa, T - temperatura.

n można wyrazić jako stosunek całej masy gazu m do masy 1 mola μ : n = m / μ.

Uwzględniają powyższe w ostatnim równaniu wstawiamy do równania (3) i otrzymujemy wzór określający prędkość dźwięku w zależności od rodzaju gazu i temperatury:

Obliczenia

Aby obliczyć prędkość skorzystamy ze wzoru :

(3)

gdzie: λ - długość fali , f - jej częstotliwość

Częstotliwość odczytamy bezpośrednio z generatora akustycznego. Długość fali obliczymy dzięku zjawisku tzw. figur Lissajous obserwowanych na oscyloskopie, a których kształt zależy od stosunku częstotliwości różnicy faz drgań składowych. W tym ćwiczeniu częstotliwości obu drgań są równe, więc o kształcie figór decyduje różnica faz głośnika i mikrofonu. Kształt figury Lissajous'a jest periodyczną funkcją różnicy faz, stąd będzie on taki sam dla wszystkich położeń mikrofonu różniących się o całkowitą wielokrotność długości fali.

Wybieramy odpowiednią częstotliwość, a następnie przesuwając mikrofon w stosunku do głośnika znajdujemy położenia, w których obraz na ekranie oscyloskopu jest linią prostą o takim samym współczynniku nachylenia. Odnotowujemu położenia mikrofonu, następnie obliczmy długość fali jako różnicę pomięzy takimi samymi obrazami, obliczamy średnią, a następnie prędkość dżwięku ze wzoru (3).

Tabele obliczeń:

f = 3.452 kHz

f = 5.454 kHz

f = 7.369 kHz

f = 11.253 kHz

Lp.

l 1

l 2

Δ l

l 1

l 2

Δ l

l 1

l 2

Δ l

l 1

l 2

Δ l

1

77.3

64.7

12.6

84.5

77.0

7.5

25.8

19.5

6.3

88.6

85.7

2.9

2

64.7

49.2

15.5

77.0

70.7

6.3

30.8

25.8

5.0

85.7

82.5

3.2

3

49.2

38.3

10.9

70.7

64.0

6.7

35.1

30.8

4.3

82.5

79.3

3.2

4

38.3

26.2

12.1

64.0

52.5

11.5

42.3

35.1

7.2

79.3

76.2

3.1

5

26.2

10.8

15.4

67.2

57.1

10.1

65.4

61.9

3.5

76.2

73.1

3.1

6

32.6

19.0

13.6

74.0

67.2

6.8

69.9

65.4

4.5

73.1

70.1

3.0

7

43.5

32.6

10.9

80.7

74.0

6.7

75.0

69.9

5.1

70.1

67.1

3.0

8

55.8

43.5

12.3

87.7

80.7

7.0

70.6

75.0

4.4

67.1

63.9

3.2

9

71.7

55.8

15.9

18.7

11.7

7.0

90.0

85.3

4.7

63.9

60.7

3.2

10

82.2

71.7

10.5

80.6

74.0

6.6

75.0

79.1

4.1

60.7

57.6

3.1

Średnia Δ l [cm]

12.97

Średnia Δ l [cm]

7.62

Średnia Δ l [cm]

4.91

Średnia Δ l [cm]

3.1

v = f Δ l [m / s]

447.7

v = f Δ l [m / s]

415.59

v = f Δ l [m / s]

361.81

v = f Δ l [m / s]

348.84

f = 15.075 kHz

Lp.

l 1

l 2

Δ l

1

86.6

84.2

2.4

2

84.2

81.9

2.3

3

81.9

79.6

2.3

4

79.6

77.4

2.2

5

77.4

74.8

2.6

6

74.8

72.6

2.2

7

72.6

70.3

2.3

8

33.0

30.6

2.4

9

35.4

33.0

2.4

10

29.5

27.2

2.3

Średnia Δ l [cm]

2.34

v = f Δ l [m / s]

352.75

Następnie obliczamy średnią prędkość wszystkich wyników:

średnia v = 385.33 [m / s]

odchylenie standardowe:

19.74

Ale w związku z tym, że posiadamy tylko 5 wielkości nasze dochylenie standardowe jest zaniżone. Aby znaleźć wartość odpowiadającą należy pomnożyc otrzymane odchylenie przez tzw.współczynnik Studenta - Fishera który dla 5 pomiarów wynosi t=1.2, więc otrzymamy:

23.69

Natomiast prędkość dźwięku obliczona na podstawie wzoru:

wynosi: v=



Wyszukiwarka