AD. 26
Ziemie polskie w czasach saskich.
Po śmierci Jana III Sobieskiego w 1696 roku o tron w Polsce ubiegało się dwóch kandydatów. Pierwszy to książę Conti, drugi to Fryderyk August Wetting. W 1697 roku koronę otrzymał ( SAS ) Fryderyk i przybrał imię Augusta II ( 1697 - 1733 ). Polska i Saksonia połączyły się unią personalną. Połączenie było widoczne pod względem gospodarczym i społecznym ponieważ Saksonia była bogatsza. August II chciał władzy absolutnej i tronu dziedzicznego, a miała mu w tym pomóc wojsko saskie lecz plany nie powiodły się. Starał się opanować Inflanty przez co wciągną Polskę w wojnę ze Szwecją. Przebieg wojny był fatalny gdyż nastąpił rozłam wśród szlachty. Część z niej zawiązała konfederacją warszawską, która ogłosiła detronizację Augusta II w jego miejsce wybrano wojewodę poznańskiego Stanisława Leszczyńskiego ( 1704 ) który był popierany przez Szwedów. Lecz większość szlachty była po stronie Augusta II i zawiązała konfederację sandomierską. Współdziałając z Rosją August II powrócił na tron dzięki pokonaniu Szwedów pod Połtawą w 1709 roku. Po powrocie na tron August II próbował przeprowadzić zmiany. Jednak szlachta zawiązała anty królewską konfederację. W roli mediatora wystąpił car Piotr I. Zawarcie kompromisu między szlachtą i królem w Warszawie, a zatwierdzony na sejmie w 1717 roku. Był to tzw. „sejm niemy”, ponieważ oprócz marszałka i posła odczytującego treść dokumentu nikogo nie dopuszczono do głosu. Postanowienie sejmu to:
- Polskę i Saksonię łączy tylko unia personalna,
- wojska saskie muszą opuścić Polskę,
- król nie może opuszczać kraju na dłuższy czas,
- powstanie regularnego wojska w liczbie około 24 tyś.
- zmniejszenie kompetencji sejmu, sejmiku i hetmanów.
Słabość Polski wykorzystali sąsiedzi. W 1720 roku Rosja i Prusy zawarły porozumienie w Poczdamie, które przewidywało przeciwdziałanie wszelkim reformom w Polsce. 1732 rok Rosja, Austria i Prusy - traktat „trzech czarnych orłów” zawarły współpracę przy obsadzeniu tronu Polskiego. Traktat ten znalazł zastosowanie w 1733 roku gdyż sąsiedzi nie zaakceptowali wyboru Stanisława Leszczyńskiego na króla. Obóz Leszcyńskiego został rozbity przez wojska rosyjsko-saskie, a na jego miejsce osadzono Augusta III ( 1733 - 1763 ).