Zestaw 12
dzieje antropologii w Polsce
opisać starzenie - okres wczesny, późny ,sędziwość
typologia Sigauda
Ad.1. W Polsce początków antropologii możemy się dopatrywać już na przełomie XIII i XIV wieku, w pismach prawie legendarnego polskiego kronikarza Dzierzwy (Mierzwy), któremu udało się wywieść pochodzenie Polaków od Jozefata. Pomijając ten tyleż starodawny, co anegdotyczny przyczynek do antropologii, należy jednak uwzględnić wkład innych polskich uczonych zajmujących się nauką o człowieku, takich jak Jędrzej Śniadecki, który już w 1811 r. w swej "Teorji jestestw organicznych" nakreślił jako pierwszy w Polsce zarys tej nauki. Współcześnie z działalnością antropologiczną Paula Broca w Paryżu na Uniwersytecie Jagiellońskim wykładał antropologię znany naukowiec i lekarz Józef Majer (1808-1899). Dzięki temu uczonemu powstała w 1876 przy Akademii Umiejętności w Krakowie Komisja Antropologiczna.
Ad.2. Okres starości - dzieli się na 3 podokresy: a) zmiany wsteczne są wyraźnie zaznaczone, trwa do ok. 65 - 70 roku życia b) zmiany są bardzo wyraźne, skóra jest zwiotczała, zwiotczałe więzadła i mięśnie, uwstecznienie funkcji zmysłów, trwa do ok. 80 roku życia c) po 80 roku życia, zanikanie różnic płciowych i konstytucyjnych, ponowne wychodzenie ciała. Zmiany inwolucyjne człowieka: dzieli się na fazy: a) przedklimateryczna - może przebiegać bez zaburzeń miesiączkowania. Pierwszym objawem jest niedomoga lutealna. Cykle miesiączkowe są jednofazowe. Faza ta może trwać do 6 lat b) okres właściwego klimaterium - wyraźne zaburzenia miesiączkowe. Może trwać od kilku miesięcy do kilku lat c) menopauza - całkowity zanik funkcji jajników i znaczny spadek estrogenów we krwi d) okres postmenopauzalny - wypadnięcie funkcji jajników powoduje zakłócenie całego układu hormonalnego może występować nadciśnienie tętnicze, otyłość lub schudnięcie, zmiany stawowe. Rozrost wszerz szczytowych części kości (nosa, łuków brwiowych, uszu...) zaburzenia w przemianie materii.
Ad.3. C. Sigaud- opisał typy :trawienny, oddechowy, mięśniowy, mózgowy pod względem anatomicznym, wychodząc z założenia, że przewaga określonych układów anatomicznych decyduje o typie budowy. Typy te wiązał z klimatem i doborem zawodowym. Przewaga rozwoju poszczególnych układów decyduje o typie konstytucjonalnym. Typy te mogą występować w postaci czystej bądź jako nieregularne. W typach nieregularnych występują jedynie tendencje w kierunku jednej z form budowy. Czyste typy są harmonijne i piękne, nie zależnie od tego jakiego są one rodzaju. Typy zmieniają się w ciągu życia.