Organy Unii Europejskiej
Rada Europejska
Jest to naczelny organ Unii Europejskiej. Długo była ona instytucją poza statutową, która wykształciła się w praktyce, a jej podstawę stanowiły tzw. Konferencje na szczycie, które od 1961 roku odbywały się raz do roku, a od 1974 roku postanowiono, że takie konferencje będą odbywały się 3 razy do roku. Jedno spotkanie odbywa się w Brukseli a dwa pozostałe w stolicach innych państw członkowskich. Podstawę prawną działanie tego organu stworzył dopiero Jednolity Akt Europejski, który wszedł w życie 1 lipca 1987 roku. W skład rady Europejskiej wchodzą z szefów państw i rządów państw członkowskich oraz Przewodniczącego. Wspomagani oni są przez ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich oraz jednego członka Komisji. W chwili obecnej spotkania odbywają się conajmniej 2 razy do roku, a przewodniczącym jest szef państwa lub rządu, które akurat przewodniczy Radzie Wspólnot. Pominięto milczeniem kwestię charakteru prawnego rady Europejskiej oraz zakresu kompetencji. Tak więc Rada Europejska funkcjonuje nadal bez statutu i stałej siedziby.
Również Układ z Maastricht nie zmienił włączył w sposób formalny Rady Europejskiej do formalnego systemu instytucjonalnego Unii.W art. D Traktatu stwierdzono dodatkowo, że Rada Europejska po każdym swym posiedzeniu ma obowiązek złożenia Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania, a także rocznie pisemnego sprawozdania o posepach jakie poczyniła Unia.
Rada Europejska jest zwoływana dla przedyskutowania i wypracowania stanowisk wobec ważnych przedsięwzięć w ramach Unii, jak i w odniesieniu do czołowych zagadnień polityki i gospodarki światowej.
Rada Europejska podejmuje swoje uchwały, które określane są jako oświadczenia końcowe na zasadzie konsensusu. Z punktu widzenia prawnego nie mają one mocy wiążącej i mają charakter decyzji politycznych.
Komisja Europejska
Komisja Europejska stała się organem wykonawczym wspólnoty od chwili wejścia w życie Traktatu o połączeniu Euratom'u, EWWiS oraz EWG, tj. od 1 lipca 1967 roku. Komisję tworzy 20 komisarzy mianowanych na 5 lat.
Kompetencje i funkcje Komisji Europejskiej:
inicjuje proces prawotwórczy we wspólnotach.
wyraża i reprezentuje ich interesy w stosunku do Rady i w stosunkach zewnętrznych.
jest odpowiedzialna za spójność polityki i koordynację działań Wspólnot.
jest organem wykonawczym, realizującym postanowienia traktatów oraz rozporządzenia rady.
czuwa, by państwa członkowskie nie naruszały prawa wspólnotowego.
Struktura Komisji Europejskiej:
Komisja Europejska jest organem kolegialnym:
decyzje Komisji są decyzjami wspólnymi
ponosi odpowiedzialność za działalność swych członków
wspólna realizacja i obrona decyzji
w stosunkach z pozostałymi organami Wspólnot Komisja występuje jako całość
każdy członek komisji odpowiada za dziedzinę jaka przydzieli mu Komisja
Komisja ponosi odpowiedzialność przed Parlamentem Europejskim.
W strukturze Komisji funkcjonują:
26 Dyrekcji Generalnych
Gabinety Komisarzy
liczni eksperci, którzy są nieformalnymi łącznikami między Komisją, a rządami państw członkowskich.
Rada Unii Europejskiej (Rada Ministrów)
Powstała w 1958 roku na mocy Traktatu o EWG.
W chwili obecnej jest głównym organem decyzyjnym Wspólnot Europejskich. Jej zadaniem jest reprezentowanie interesów państw członkowskich na szczeblu Wspólnot oraz kształtowanie ich polityki we wszystkich dziedzinach.
w skład Rady wchodzą - po jednym z każdego państwa - przedstawiciele państw UE na szczeblu ministerialnym. Przewodniczącym Rady zostaje na sześć miesięcy członek rady reprezentujący kolejne państwo wg następującego porządku: Hiszpania, Włochy, Irlandia, Holandia, Luxemburg, Wielka Brytania, Austria, Niemcy, Finlandia, Portugalia, Francja, Szwecja, Belgia, Hiszpania, dania, Grecja.
skład rady zależy od przedmiotu obrad, obradują ministrowie: rolnictwa, komunikacja, spraw zagranicznych i inni. Rada ministrów spraw zagranicznych, która nazywana jest Radą ds. ogólnych, pełni rolę koordynatora pracy pozostałych rad.
Działalność Rady wspiera Komitet Stałych Przedstawicieli COREPER, który składa się ze stałych przedstawicieli państwa członkowskich w radzie ambasadorów. Powołuje on specjalne komitety lub grupy robocze.
Traktat o Wspólnotach Europejskich przewiduje 3 procedury głosowania w radzie Europejskiej:
zasada zwykłej większości głosów
zasada większości kwalifikowanej
zasada jednomyślności - dotyczy najbardziej wrażliwych obszarów decyzyjnych.