27.10.2010 |
Mateusz Kaniewski |
Gr.V
|
Ćwiczenie 16 |
WYZNACZANIE CIEPEŁ ROZPUSZCZANIA TRUDNO ROZPUSZCZALNYCH WODOROTLENKÓW
|
|
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie ciepeł rozpuszczania wodorotlenków wapnia, magnezu i cynku.
Wykonanie ćwiczenia:
1). Do kalorymetru wlałem, odmierzone cylindrem miarowym, 400 cm3 roztworu HCl. W roztworze tym zanurzyłem termometr Beckmanna i mieszadło. Włączyłem mieszadło i tak przygotowany zestaw kalorymetryczny pozostawiłem na co najmniej 15 minut, dla wyrównania temperatur. Wtedy rozpocząłem pomiary (okres I), odczytując wskazania termometru Beckmanna co 30 sekund, przez 5 minut. Następnie, nie przerywając mieszania i odczytów temperatury co 30 s, wprowadziłem do roztworu 2 g MgO i notowałem zmiany temperatury aż do momentu jej ustalenia się i potem jeszcze przez 3 - 4 minuty.
1.) W sposób analogiczny, do opisanego w pkt. 1, wykonałem pomiary dla 4 g ZnO.
3.) Do kalorymetru wlałem, odmierzone cylindrem miarowym, 400 cm3 wody destylowanej, zanurzyłem mieszadło i termometr Beckmanna i, po ustaleniu się temperatury, rozpoczołem pomiary, odczytując wskazania termometru co 30 s, przez 5 min. Następnie, nie przerywając mieszania i odczytów temperatury co 30 s, wprowadziłem do wody 0,25 g CaO. Po zakończeniu okresu głównego notowałem odczyty temperatury jeszcze przez co najmniej 3 - 4 minuty, po czym wprowadziłem do roztworu dodatkowo 5 g CaO.
II. Wyniki pomiarów:
Związek |
|
MgO |
|
ZnO |
|
CaO I próbka |
CaO II próbka |
Masa naważki [g] |
|
2,0012 |
|
4,0066 |
|
0,2891 |
4,8220 |
|
Okres I |
Okres główny |
Okres I |
Okres główny |
Okres I |
Okres II |
Okres III |
Wyniki pomiarów termometrem Beckmanna [K] |
0,8 |
1,24 |
1,08 |
1,67 |
1,1 |
1,01 |
0,98 |
|
0,79 |
1,63 |
1,07 |
1,77 |
1,09 |
1,01 |
1,04 |
|
0,78 |
1,83 |
1,07 |
1,84 |
1,08 |
1 |
1,09 |
|
0,77 |
2,03 |
1,06 |
1,89 |
1,07 |
1 |
1,1 |
|
0,77 |
2,12 |
1,05 |
1,93 |
1,06 |
0,99 |
1,1 |
|
0,76 |
2,21 |
1,05 |
1,98 |
1,05 |
0,98 |
1,1 |
|
0,75 |
2,27 |
1,04 |
2,02 |
1,04 |
0,97 |
1,1 |
|
0,74 |
2,33 |
1,04 |
2,05 |
1,03 |
0,96 |
1,1 |
|
0,74 |
2,38 |
1,03 |
2,08 |
1,03 |
0,96 |
1,11 |
|
0,73 |
2,43 |
1,02 |
2,11 |
1,02 |
0,95 |
1,11 |
|
0,72 |
2,47 |
1,02 |
2,13 |
1,01 |
0,95 |
1,11 |
|
0,72 |
2,5 |
1,01 |
2,15 |
1,01 |
0,94 |
1,11 |
|
0,71 |
2,53 |
1,01 |
2,17 |
1,01 |
0,94 |
1,11 |
|
0,71 |
2,56 |
1 |
2,19 |
1 |
0,93 |
|
|
0,7 |
2,58 |
1 |
2,21 |
|
0,93 |
|
|
0,69 |
2,61 |
0,99 |
2,23 |
|
0,92 |
|
|
0,69 |
2,63 |
|
2,25 |
|
0,92 |
|
|
0,68 |
2,66 |
|
2,26 |
|
0,91 |
|
|
0,67 |
2,68 |
|
2,27 |
|
0,91 |
|
|
|
2,7 |
|
2,28 |
|
|
|
|
|
2,72 |
|
2,3 |
|
|
|
|
|
2,74 |
|
2,31 |
|
|
|
|
|
2,76 |
|
2,32 |
|
|
|
|
|
2,78 |
|
2,33 |
|
|
|
|
|
2,8 |
|
2,34 |
|
|
|
|
|
2,82 |
|
2,35 |
|
|
|
|
|
2,84 |
|
2,35 |
|
|
|
|
|
2,85 |
|
2,36 |
|
|
|
|
|
2,87 |
|
2,36 |
|
|
|
|
|
2,89 |
|
2,37 |
|
|
|
|
|
2,9 |
|
|
|
|
|
|
|
2,92 |
|
|
|
|
|
|
|
2,93 |
|
|
|
|
|
|
|
2,95 |
|
|
|
|
|
|
|
2,96 |
|
|
|
|
|
|
|
2,97 |
|
|
|
|
|
Tabela 1.
III. Opracowanie wyników:
Obliczenie Q1 MgO, Q1 ZnO, Q5, Q6:
Q = (mcw + K) ΔT, (1)
gdzie: K - wartość wodna kalorymetru - 30 cal/K (w przeliczeniu na joule
wynosi 125,52[J/K]),
ΔT - przyrost temperatury (obliczam na podstawie różnicy między najwyższym wynikiem na termometrze Beckmanna a najniższym tzn. dla Q1 MgO używamy danych z okresu głownego dotyczące MgO,
Q1 Zno podobnie, zaś Q5 i Q6 odpowiednio okresu II i III)
m - masa roztworu (400 [cm3]*1,039 [g/ cm3]+msubstancji)
cw - ciepło właściwe roztworu - przyjmuję wody (4,18 [J/g*K])
ΔT wynoszą odpowiednio:
ΔT1 MgO= 1,73 [K]
ΔT1 ZnO= 0,7 [K]
ΔT5= 0,1 [K]
ΔT6= 0,13 [K]
Na podstawie wyników z Tabeli 1., wzoru 1 i wyników ΔT otrzymujemy odpowiednio:
Q1 MgO= 3,24 [kJ]
Q1 ZnO= 1,31 [kJ]
Q5= 0,18 [kJ]
Q6= -0,24[kJ]
A w przeliczeniu na jeden mol substancji:
Q1mol MgO= 65,19 [kJ]
Q1mol Zno= 162,92 [kJ]
Q5mol = 34,89 [kJ]
Q6mol = -2,75[kJ]
2. Wyznaczanie ciepła rozpuszczania wodorotlenków magnezu i cynku:
a)
I MgO + 2HCl(r) = MgCl2 + H2O Q1mol MgO
II MgO + H2O = Mg(OH)2(st) Q2 MgO
III Mg(OH)2(st) = Mg(OH)2(r) Q3 MgO
IV Mg(OH)2(r) + 2HCl = MgCl2 + 2H2O Q4 MgO
Q3 MgO = Q1 mol MgO - ( Q2 MgO+ Q4 MgO ) ,
gdzie: Q1 mol MgO - ciepło, które wyznaczono na drodze pomiarów kalorymetrycznych,
Q2 MgO - ciepło, które można wyliczyć, znając ciepła tworzenie substancji reagujących,
Q3 MgO - ciepło rozpuszczania wodorotlenku,
Q4 MgO - ciepło reakcji zobojętniania (-58,24 [kJ/mol])
Wyznaczanie Q2 MgO:
MgO + H2O(c) = Mg(OH)2(st) Q2 MgO
ΔHtw MgO = -601,70 [kJ/mol]
ΔHtw Mg(OH)2(st) = -924,66 [kJ/mol]
ΔHtw wody(ciecz) = -285,83 [kJ/mol]
Q2 MgO= ΔHtw Mg(OH)2(st) - ΔHtw wody(ciecz) - ΔHtw MgO = -37,13 [kJ/mol]
Q3 MgO = 160,53 [kJ/mol]
b) Podobne dzialania wykonujemy dla wodorotlenku cynku:
I ZnO + 2HCl(r) = ZnCl2 + H2O Q1mol ZnO
II ZnO + H2O = Zn(OH)2(st) Q2 ZnO
III Zn(OH)2(st) = Zn(OH)2(r) Q3 ZnO
IV Zn(OH)2(r) + 2HCl = ZnCl2 + 2H2O Q4 ZnO
Q3 ZnO = Q1 mol ZnO - ( Q2 ZnO + Q4 ZnO ) ,
gdzie: Q1 mol ZnO - ciepło, które wyznaczono na drodze pomiarów kalorymetrycznych,
Q2 ZnO - ciepło, które można wyliczyć, znając ciepła tworzenie substancji reagujących,
Q3 ZnO - ciepło rozpuszczania wodorotlenku,
Q4 ZnO - ciepło reakcji zobojętniania (-58,24 [kJ/mol])
Wyznaczanie Q2 MgO:
ZnO + H2O(c) = Zn(OH)2(st) Q2 Zno
ΔHtw ZnO = -348,28 [kJ/mol]
ΔHtw Zn(OH)2(st) = -613,89 [kJ/mol]
ΔHtw wody(ciecz) = -285,83 [kJ/mol]
Q2 ZnO= ΔHtw Zn(OH)2(st) - ΔHtw wody(ciecz) - ΔHtw ZnoO = 30,22 [kJ/mol]
Q3 ZnO = 160,94 [kJ/mol]
3). Wyznaczanie ciepła rozpuszczania wodorotlenku wapnia:
V CaO + nH2O = Ca(OH)2(st) + (n-1)H2O Q5 ,
VI CaO + Ca(OH)2(st) + nH2O = 2Ca(OH)2(r) + (n-1)H2O Q6 ,
Q7 =
(Q6 - Q5) = 16,07 [kJ/mol]
IV. Cześć graficzna:
V. Wnioski:
Z racji tego, ze nie mogłem znaleźć literaturowych wartości ciepła rozpuszczania dla wodorotlenków magnezu, cynku i wapnia, nie wykonałem analizy błędów, oraz nie jestem pewien co do wiarygodności otrzymanych wyników.