LOWIECTWO - opracowane zagadnienia, Zagadnienia do zaliczenie przedmiotu „Podstawy łowiectwa” - Międzywydziałowe Studium Turystyki i Rekreacji


PODSTAWY ŁOWIECTWA

Gospodarka łowiecka jest to działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny.

Polowanie oznacza:

1) tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami dozwolonymi zwierzyny żywej,

2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych za zgodą ministra właściwego do spraw środowiska.

Kłusownictwo oznacza działanie zmierzające do wejścia w posiadanie zwierzyny w sposób niebędący polowaniem albo z naruszeniem warunków dopuszczalności polowania.

1. Opisz cele współczesnego łowiectwa

Celem łowiectwa jest:
1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych,
2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny,
3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego,
4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.

5) utrzymanie sztucznej równowagi między populacjami roślin i zwierząt w biocenozach.

6) ograniczenie szkód gospodarczych w rolnictwie na terenach sąsiadujących z lasami.

7) ochrona dziko żyjących zwierząt przed kłusownictwem

A PONADTO:

2. Wyjaśnij pojęcia: łowiectwo i myślistwo

Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.

Łowiectwo (gospodarka łowiecka) - zespół planowanych i skoordynowanych działań, mających na celu racjonalne gospodarowanie zwierzyną w myśl zasad ekonomii i zgodnie z założeniami ochrony przyrody oraz zgodnie z gospodarką leśną i rolną. Współcześnie łowiectwo jest rozpatrywane w szerokim kontekście, określanym też jako gospodarka łowiecka. Obejmuje ona: hodowlę i ochronę zwierzyny oraz jej pozyskiwanie na drodze polowań lub odłowów, a następnie wprowadzanie do obrotu gospodarczego.

Myślistwo - ogół czynności związanych z wykonywaniem polowania, obejmujących wiedzę i umiejętności dokonywania odstrzału, pochodzenia, tropienia, preparowania trofeów, znajomość broni, psów myśliwskich, itp.

3. Opisz zasady funkcjonowania łowiectwa w Polsce

Zasady gospodarki łowieckiej

1. Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców.
2. Odstrzały redukcyjne zwierząt łownych w parkach narodowych i rezerwatach odbywają się na zasadach określonych w ustawie i zgodnie z obowiązującymi okresami ochronnymi i kryteriami selekcji.
3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie, w oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.

PLANOWANIE ŁOWIECKIE

Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady sporządzania rocznych planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych oraz zatwierdzania rocznych planów łowieckich, uwzględniając zasadę optymalnego gospodarowania populacjami zwierząt łownych oraz ochrony lasu przed szkodami wyrządzanymi przez te zwierzęta.


Roczne plany łowieckie:

- Liczba i rodzaj urządzeń łowieckich, ilość i karmy dla zwierzyny;

- Rozmiar szkód łowieckich;

- Przychody i koszty z łowiectwa;

- Ilość zwierzyny pozyskanej i odłowionej;

- Liczba ubytków

- Liczebność zwierzyny na koniec okresu sprawozdawczego.

- Poprawy warunków bytowych zwierzyny

- Dokarmiania

- Budowy urządzeń łowieckich

- Zasilania populacji

- Pozyskania zwierzyny

W przypadku odmowy zatwierdzenia lub uzgodnienia w całości lub części rocznego planu łowieckiego zainteresowanemu przysługuje odwołanie odpowiednio do dyrektora regionalnej dyrekcji lub Dyrektora Generalnego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Wieloletnie łowieckie plany hodowlane

Ochrona zwierzyny - poza zasadami określonymi w przepisach o ochronie przyrody - obejmuje tworzenie warunków bezpiecznego bytowania zwierzyny, a w szczególności:
1)    zwalczanie kłusownictwa i wszelkich zjawisk szkodnictwa łowieckiego,
2)    zakaz - poza polowaniami i odłowami, sprawdzianami pracy psów myśliwskich, a także szkoleniami ptaków łowczych, organizowanymi przez Polski Związek Łowiecki - płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i zabijania zwierzyny,
3)    zakaz wybierania jaj i piskląt oraz niszczenia lęgowisk, nor i gniazd ptasich.

Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych dozwolone jest łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nieraniące pułapki, w tym pułapki niechwytające za kończynę.
Posiadanie i hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga zezwolenia starosty.

Łowiectwo jest prowadzone zgodnie z podstawowymi kierunkami użytkowania terenów rolnych, leśnych i rybackich, w warunkach stałego polepszania zwierzynie środowiska jej bytowania.

Gospodarowanie populacjami zwierzyny wymaga w szczególności:
1)    tworzenia stałych i okresowych osłon dla zwierzyny (lasy, zadrzewienia, zakrzewienia, remizy, osłony miejsc lęgowych),
2)    wzbogacania naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny w lasach,
3)    zachowania istniejących naturalnych zbiorników wodnych, rekonstrukcji i tworzenia nowych,
4)    racjonalnego stosowania środków chemicznych w rolnictwie i leśnictwie,
5)    stosowania terminów i technik agrotechnicznych niezagrażających bytowaniu zwierzyny na danym terenie,
6)    utrzymywania korytarzy (ciągów) ekologicznych dla zwierzyny,
7)    utrzymywania struktury wiekowej i płciowej oraz liczebności populacji zwierzyny właściwych dla zapewnienia równowagi ekosystemów oraz realizacji głównych celów gospodarczych w rolnictwie, leśnictwie i rybactwie,
8)    ochrony zwierzyny przed zagrożeniem ruchu pojazdów samochodowych na drogach krajowych i wojewódzkich.

Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) i nadleśniczowie PGLLP współdziałają w sprawach związanych z zagospodarowaniem obwodów łowieckich, w szczególności w zakresie ochrony i hodowli zwierzyny.
Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą, po uzyskaniu zgody właściciela, posiadacza lub zarządcy gruntu, wyznaczać i oznakowywać zakazem wstępu obszary stanowiące ostoje zwierzyny oraz wznosić urządzenia związane z prowadzeniem gospodarki łowieckiej.
Obowiązani są dokarmiać zwierzynę, zwłaszcza w okresach występowania niedostatku żeru naturalnego oraz wówczas, gdy w sposób istotny może to wpłynąć na zmniejszenie szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych oraz w  gospodarce leśnej.

1. Zwierzyna pozyskana w obwodzie łowieckim zgodnie z przepisami prawa stanowi własność dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, a na terenach niewchodzących w skład obwodów łowieckich - własność Skarbu Państwa.
2. Zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność Skarbu Państwa.
3. Osoby wykonujące polowanie mogą odstąpioną im zwierzynę spożytkować według własnego uznania, z wyłączeniem odprzedaży.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, podmioty właściwe do zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie pozyskanej zwierzyny, pobrania środków pochodzących ze sprzedaży tusz oraz należnego ekwiwalentu, uwzględniając sposób pozyskania zwierzyny, jej gatunek, wielokrotność wartości rynkowej tuszy, a w przypadku samców zwierzyny płowej także jej wartość trofealną.

1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów.
2. Minister właściwy do spraw środowiska może wydać zgodę na chów i hodowlę zamkniętą zwierząt łownych niebędących zwierzętami gospodarskimi do celów badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej.

4. Krótko opisz międzynarodowe akty prawne (konwencje i dyrektywy) odnoszące się do łowiectwa i myślistwa.

ścisłej ochrony ptactwa przelotowego w okresie lęgów. Dyrektywa Ptasia składa się z 19 artykułów i 5 załączników, które precyzują metody jej realizacji.

Celami Dyrektywy są:

dyrektywa Rady w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, będącej elementem prawa Unii Europejskiej. Razem z Dyrektywą Ptasią stanowi podstawę europejskiego systemu ochrony przyrody Natura 2000.

Dyrektywa wskazuje "ważne w skali europejskiej" gatunki roślin i zwierząt oraz typy siedlisk przyrodniczych:

Dyrektywa jest wiążąca dla wszystkich państw Unii Europejskiej, które muszą wprowadzić jej postanowienia do prawa krajowego.

naszych przepisów prawnych mających zastosowanie w łowiectwie. Dotyczy to ograniczeń w stosowaniu amunicji zwierającej ołów, co wymaga znowelizowania ustawy o broni i amunicji.

Program utworzenia w krajach Unii Europejskiej wspólnego systemu (sieci) obszarów objętych ochroną przyrody. Podstawą dla tego programu są dwie unijne dyrektywy: Dyrektywa Ptasia i Dyrektywa Siedliskowa (Habitatowa). Celem programu jest zachowanie określonych typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uważa się za cenne i zagrożone w skali całej Europy. Wspólne działanie na rzecz zachowania dziedzictwa przyrodniczego Europy w oparciu o jednolite prawo ma na celu optymalizację kosztów i spotęgowanie korzystnych dla środowiska efektów. Jednolite prawo powinno ułatwić współdziałanie wielu instytucji zajmujących się ochroną przyrody stale i tych dla których jest to działanie oboczne. Poszczególne kraje członkowskie są zobowiązane do zachowania na obszarach wchodzących w skład sieci Natura 2000 walorów chronionych w stanie nie pogorszonym, co wcale nie musi wykluczać ich gospodarczego wykorzystania.

Celem porozumienia jest ochrona i utrzymanie w niezmienionym stanie obszarów określanych jako "wodno-błotne". Szczególnie chodzi o populacje ptaków wodnych zamieszkujących te tereny lub okresowo w nich przebywające.

Jest to 40 typów obszarów bagien, błot, torfowisk lub zbiorników wodnych; naturalnych lub sztucznych stałych lub okresowych, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, wraz z wodami morskimi.

międzynarodowy układ kontrolujący handel różnymi gatunkami roślin i zwierząt oraz wytworzonymi z nich produktami.

Głównym celem tego traktatu jest kontrola, redukcja lub całkowita eliminacja handlu gatunkami, których liczba lub stan sugerują, że dalsza ich eksploatacja w naturalnym środowisku byłaby szkodliwa dla przetrwania tego gatunku.

Konwencja CITES przyczyniła się m.in. do całkowitego zakazu handlu rogami nosorożców czy ciosami słoni.

5. Na jakie gatunki ssaków i ptaków można polować w Polsce?

Do zwierząt łownych w Polsce zaliczana jest:


zwierzyna gruba:

zwierzyna drobna (ssaki łowne oraz ptactwo):

w tym ptactwo:


6. Krótko opisz zasady gospodarowania (zarządzania) populacjami roślinożernych ssaków kopytnych (łoś, jeleń, daniel, sarna, dzik) - pojemność wyżywieniowa obszarów leśnych, uszkodzenia drzewostanów, dopuszczalne zagęszczenie)

Pojemność łowiska, pojemność żerowa łowiska, pojemność wyżywieniowa łowiska - ustalona, maksymalna liczba osobników poszczególnych gatunków zwierzyny płowej, w danym biotopie, nie powodująca szkód gospodarczych. Przy takim pogłowiu zwierzyna znajduje optymalne warunki bytowania - odpowiednią ilość pokarmu i wystarczająco wiele miejsc na schronienie i rozmnażanie. Pojemność łowiska ustala się w tzw. jednostkach jelenich (j.j.) na 1000 ha. Szkody gospodarcze określa się jako uszkodzenie więcej niż 20% danej biomasy roślinnej.

Na podstawie znajomości zapotrzebowania energetycznego jeleniowatych przyjęto następujące przeliczniki jednostek jelenich:

W zależności od siedliska (dostępnego w nim pokarmu) pojemność łowiska może się wahać od 24 do 45 jednostek jelenia na 1000 ha.

Zagęszczenie populacji - liczba osobników przypadających na jednostkę powierzchni terenu. Możną ją również definiować podając biomasę osobników na jednostce powierzchni. W wielu przypadkach zamiast jednostki powierzchni podaje się jednostkę objętości (powietrza lub wody) - dla organizmów egzystujących w tych środowiskach.

Zgodnie z zasadą Alleego zarówno zbyt małe i zbyt duże zagęszczenie wpływa na populację ograniczająco. Przy zbyt dużym zagęszczeniu osobników wzrasta konkurencja wewnątrzgatunkowa, co ogranicza rozwój populacji i prowadzi do wzrostu "śmiertelności". Z kolei zbyt małe zagęszczenie może utrudnić osobnikowi rozmnażającemu się płciowo znalezienie partnera do rozrodu.

Ramowe Zasady Gospodarowania Populacjami Zwierząt Łownych

Gospodarkę łowiecką prowadzi się na zasadach określonych w ustawie (Prawo łowieckie) i w oparciu o roczne plany łowieckie oraz wieloletnie łowieckie plany hodowlane.

Gospodarowanie populacjami zwierzyny wymaga w szczególności utrzymywania struktury wiekowej i płciowej oraz liczebności populacji zwierzyny właściwych dla zapewnienia równowagi ekosystemów oraz realizacji głównych' celów gospodarczych w rolnictwie, leśnictwie i rybactwie.

W części końcowej wieloletniego łowieckiego planu hodowlanego ujmuje się ilościowy i jakościowy plan pozyskania zwierząt łownych, uwzględniając optymalny poziom liczebności i jakości danego gatunku na koniec okresu planowania oraz w poszczególnych latach. Ujmuje się również dane inwentaryzacyjne i planowane przyrosty oraz przyjęte metody osiągania stanu docelowego zwierząt łownych.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz potrzebę ujednolicenia postępowania ,ln.in. przy sporządzaniu i ocenie realizacji rocznych planów łowieckich oraz wieloletnich łowieckich planów hodowlanych, zachodzi konieczność ustalenia ramowych zasad gospodarowania populacjami zwierząt łownych.

Również polityka łowiecka państwa powinna opierać się na kilku podstawowych założeniach. Należą do nich: priorytet ochrony przyrody, środowiska i różnorodności biologicznej oraz cele trwale zrównoważonej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej. Gospodarka łowiecka użytkując kilkadziesiąt gatunków zwierząt łownych działa na korzyść całej fauny krajowej i naturalnego środowiska jej występowania. Polityka łowiecka powinna uwzględniać metody trwałego użytkowania, zasady długofalowego i wielkoobszarowego planowania w ramach rejonów hodowlanych. Przy takim założeniu przedmiotem gospodarki łowieckiej jest populacja, a nie osobnik. Oznacza to odejście od selekcji osobniczej na rzecz strukturalnej selekcji populacyjnej. Konieczne będzie opracowanie szeregu modeli populacyjnych (dla ważniejszych gatunków lub grup zwierzyny) i krajobrazowych (dla różnych kategorii typów krajobrazu). Do czasu opracowania tych programów obowiązywać będą pierwsze ramowe zasady gospodarowania populacjami zwierząt łownych, uwzględniające aktualny stan wiedzy w tym zakresie.

OCENA LICZEBNOŚCI I STRUKTURY POPULACJI ZWIERZĄT ŁOWNYCH

Do ustalania liczebności i struktury płci oraz wieku populacji jeleniowatych, a także liczebności dzików należy wykorzystywać kilka metod. Stosowanie łącznie wielu metod pozwoli ustalić zbliżoną do stanu rzeczywistego liczebność oraz strukturę płci i wieku zwierzyny.

Zaleca się stosowanie następujących metod oceny liczebności i struktury populacji zwierzyny grubej:

1. Całoroczną obserwację.

2. Liczenie zwierzyny wychodzącej na otwarte powierzchnie.

3. Inwentaryzację jeleni przed sezonem polowań w miesiącu sierpniu metodą obserwacji na żerowiskach.

4. Liczenie tropów w czasie zalegania śniegu.

5. Pędzenia próbne.

Zalecanie powyższych metod nie wyklucza możliwości wykorzystania innych metod inwentaryzacji zwierzyny, które w określonym rejonie hodowlanym mogą być przydatne i w praktyce są możliwe do przeprowadzenia.

Przy ustalaniu liczebności zwierzyny drobnej zaleca się stosować metodę obserwacji całorocznej i metodę inwentaryzacji pasowych.

OPTYMALNA STRUKTURA PŁCI I WIEKU, PRZYROST ZREALIZOWANY ZWIERZYNY GRUBEJ

Ustalenie stanu struktury płci i wieku populacji poszczególnych gatunków zwierząt łownych jest niezbędne do określenia rozmiaru gospodarowania łowieckiego. Ocenę liczebności oraz struktury populacji należy dokonywać globalnie dla rejonów hodowlanych metodami dostosowanymi do realiów (warunków terenowych i gatunków zwierząt).

ŁOŚ

Gospodarowanie populacjami łosi powinno polegać głównie na zachowaniu łosia w dużych kompleksach leśnych, szczególnie we wschodniej i północno-wschodniej części kraju. Struktura płciowa populacji powinna wynosić 1:1, a w grupie samic, przy takiej strukturze płciowej, powinny przeważać klempy w średniej klasie wieku tj. 4-6 lat. Przyrost zrealizowany u tego gatunku zawiera się w granicach 20%--35%- wiosennego stanu liczebnego populacji.

JELEŃ

Przyjmuje się, że struktura płciowa powinna wynosić (1:1,5) na korzyść łań. W grupie łań powinny przeważać łanie w średnim wieku, a w grupie byków -byki powyżej 6 lat. Przyrost zrealizowany zawiera się w granicach 10-30% wiosennego stanu liczebnego populacji, w zależności od struktury płciowej i warunków środowiskowych (jak np. obecność dużych drapieżników).

DANIEL

Przyjmuje się, że struktura płciowa powinna wynosić (1:1,5) na korzyść łań. W populacji tego gatunku powinny przeważać byki powyżej 4 lat. Przyrost zrealizowany zawiera się w granicach 15%-35% wiosennego stanu liczebnego populacji.

SARNA

Struktura płciowa powinna wynosić od 1:1 do 1:1,5 na korzyść kóz. Przyrost zrealizowany zawiera się w granicach 10-30% wiosennego stanu liczebnego populacji, w zależności od warunków klimatycznych i środowiskowych. W grupie rogaczy powinny przeważać rogacze powyżej 4 lat.

DZIK

Zaleca się, aby struktura płci u dorosłych dzików (1 rok i wyżej) była wyrównana. Przyrost zrealizowany zawiera się w granicach 30%-150% wiosennego stanu liczebnego populacji.

PLANOWANIE POZYSKANIA - SELEKCJA POPULACYJNA

Pozyskanie zwierzyny należy planować w rejonie hodowlanym w zależności od:

1. Oceny liczebności i struktury populacji.

2. Porównania poziomu szkód od zwierzyny w lasach i w uprawach rolnych powstałych w ostatnim roku z poziomem szkód uznanych za gospodarczo znośnych.

3. Założonego celu hodowli zwierzyny wynikającego z wieloletniego łowieckiego planu hodowlanego.

W planowaniu pozyskania zwierzyny w obwodzie łowieckim danego rejonu hodowlanego należy uwzględniać rozmieszczenie zwierzyny w sezonie polowań. Przewiduje się zatem możliwość korekt rocznego planu pozyskania w obwodzie w zależności od zmian w rozmieszczeniu zwierzyny w rejonie.

Plan pozyskania w ustabilizowanych populacjach nie powinien przekraczać przyrostu zrealizowanego.

Wysokość zagęszczenia danego gatunku zwierzyny grubej zależy od bardzo wielu czynników, głównie od warunków żerowych i osłonowych, zasiedlenia łowisk innymi gatunkami zwierzyny, kłusownictwa, warunków klimatycznych, drapieżników, pasożytów oraz chorób.

Od zagęszczenia zwierzyny zależy funkcjonowanie populacji. Zbyt małe zagęszczenie, jak również nadmierne przegęszczenie wpływają negatywnie na populację danego gatunku zwierzyny.

Przegęszczenie zwierzyny zagraża również środowisku jej bytowania. Szczególnie zwierzyna płowa przy słabym zagospodarowaniu łowisk potrafi wyrządzać duże szkody w lesie.

Należy o tym pamiętać przy planowaniu pozyskania i dążyć do optymalnego zagęszczenia.

Należy również pamiętać o tym, aby przy małym przyroście zrealizowanym utrzymywać zalecane niżej zbliżone do maksymalnych wskaźniki zagęszczenia.

SELEKCJA OSOBNICZA - KRYTERIA ODSTRZAŁU

ŁOŚ

Nie należy strzelać byków łopataczy.

Pozyskanie klemp należy prowadzić poprzez odstrzał sztuk słabych jałowych .

Wśród łoszaków należy prowadzić preferencję odstrzału osobników poniżej przeciętnej masy tuszy.

JELEŃ

Nie należy strzelać byków:

1) I klasa wieku (do 5 lat):

- Jednostronnie i dwustronnie koronnych.

2) II klasa wieku (6 - 10 lat):

- wszystkich byków obustronnie koronnych o masie poroża powyżej przeciętnej dla danego rejonu hodowlanego.

3) III klasa (11 lat i wyżej):

- wszystkich byków obustronnie koronnych o masie poroża powyżej przeciętnej dla danego rejonu hodowlanego z wyjątkiem łownych. Za łowne uznaje się byki w wieku określonym dla danego rejonu hodowlanego i starsze. -

Pozyskanie łań i cieląt należy prowadzić poprzez odstrzał sztuk cherlawych, prowadzących słabe potomstwo, o masie tuszy mniejszej niż przeciętna oraz łań starych i cieląt późno urodzonych.

DANIEL

Nie należy strzelać byków:

1) I klasa wieku (do 3 lat):

-półłopataczy i łopataczy.

2) II klasa wieku (4-7 lat):

- łopataczy, których długość łopat wynosi ponad połowę długości całych tyk.

3) III klasa wieku (8 lat i więcej):

- wszystkich łopataczy o masie poroża powyżej przeciętnej dla danego rejonu hodowlanego z wyjątkiem byków łownych.

Za łowne uznaje się byki w wieku określonym dla danego rejonu hodowlanego i starsze.

Pozyskanie łań i cieląt należy prowadzić tak jak w przypadku jeleni.

SARNA

Nie należy strzelać rogaczy:

1) I klasa wieku (do 3 lat):

regularnych szóstaków.

2) II klasa wieku (4 lata i więcej ):

- regularnych szóstaków o masie parostków powyżej przeciętnej dla danego rejonu hodowlanego z wyjątkiem łownych.

Za łowne uznaje się rogacze w wieku ustalonym dla danego rejonu hodowlanego i starsze.

Pozyskanie kóz i koźląt należy prowadzić jak w przypadku łań i cieląt jeleni.

7. Co wiesz o trofeach łowieckich i zasadach ich wyceny

Trofeum łowieckie, trofeum myśliwskie - odpowiednio spreparowana, niejadalna część ciała upolowanego lub złowionego zwierzęcia, stanowiąca dla myśliwego lub dla wędkarza pamiątkę pomyślnego polowania lub połowu. Trofea pełnią również rolę dydaktyczno-badawczą. Za trofeum myśliwskie uważane są części ciała charakterystyczne dla danego gatunku wyróżniające się specyficznymi cechami, np. skóra, futro, pióra, urożenie (poroże lub rogi), czaszka, uzębienie i pazury.

Niektóre trofea podlegają obowiązkowi znakowania, wyceny (wstępnej i ostatecznej) oraz ewidencjonowania w Centralnym Rejestrze Trofeów. Rekordowe trofea łowieckie podlegają w Polsce ochronie prawnej - mogą być wywożone za granicę jedynie w celu eksponowania ich na wystawach specjalistycznych.

W polskim prawie łowieckim za trofea łowieckie podlegające wycenie przyjmuje się:

  1. poroże łosia

  2. poroże jelenia szlachetnego

  3. poroże jelenia wschodniego

  4. poroże daniela

  5. poroże sarny

  6. ślimy muflona

  7. oręż dzika

  8. czaszkę lisa

  9. czaszkę jenota

  10. czaszkę borsuka

Sprawy urzędowe związane z trofeami myśliwskimi, czyli obowiązek ich poprawnej preparacji, wyceny, oceny, wystawiania itp. określają precyzyjnie odrębne przepisy łowieckie.

Trofea łowieckie, o których mowa w pkt 1-6, podlegają wycenie wstępnej i ostatecznej.

Trofea łowieckie, o których mowa w pkt 7-10, podlegać mogą wyłącznie wycenie ostatecznej, dokonywanej na wniosek posiadacza trofeum.

Wyceny wstępnej trofeów łowieckich dokonują specjalne komisje, podczas dokonywania oceny zgodności odstrzału z zasadami selekcji osobniczej.

Przy dokonywaniu wyceny wstępnej, uwzględnia się ich formę oraz masę (w przypadku muflona - tylko formę).

Przy dokonywaniu wyceny wstępnej trofea łowieckie dzieli się na:

  1)   trofea łowieckie, które spełniają łącznie następujące wymagania:

a)  w przypadku poroża łosia:

-  forma poroża - łopatacz, badylarz,

-  masa poroża - co najmniej 6 kg brutto,

b)  w przypadku poroża jelenia szlachetnego:

-  forma poroża - wszystkie formy, z wyjątkiem szpicaków, szydlarzy, widłaków, myłkusów i perukarzy,

-  masa poroża - co najmniej 5,5 kg brutto,

c)  w przypadku poroża jelenia sika:

-  forma poroża - wszystkie formy, z wyjątkiem szpicaków, szydlarzy, widłaków, myłkusów i perukarzy,

-  masa poroża - co najmniej 2 kg brutto,

d)  w przypadku poroża daniela:

-  forma poroża - łopatacz,

-  masa poroża - co najmniej 2,6 kg brutto,

e)  w przypadku poroża sarny:

-  forma poroża - szóstak i wyższe,

-  masa poroża - co najmniej 0,43 kg brutto,

f)  w przypadku ślimów muflona:

-  ślimy o prawidłowym rozwoju;

  2)   trofea łowieckie pozostałe.

* Przez masę poroża brutto rozumie się masę poroża z czaszką, bez żuchwy.

Jeżeli od pozyskania zwierzyny upłynęły co najmniej trzy miesiące, można zrezygnować z dokonywania wyceny wstępnej i dokonać od razu wyceny ostatecznej.

Wyceny ostatecznej dokonuje się nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od pozyskania zwierzyny.

Dokonują jej komisje powołane przez Polski Związek Łowiecki w oparciu o kryteria Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny.

Punktacja uzyskana w wyniku dokonanej wyceny ostatecznej służy do kwalifikowania trofeów łowieckich jako:

  1)   medalowych:

a)  złotomedalowych,

b)  srebrnomedalowych,

c)  brązowomedalowych;

  2)   pozostałych.

W przypadku złotomedalowych trofeów łowieckich jest możliwa weryfikacja wyceny ostatecznej, której dokonuje komisja powoływana przez Międzynarodową Radę Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny. Weryfikacji wyceny ostatecznej dokonuje się jednorazowo.

Trofea medalowe są ewidencjonowane w Centralnym Rejestrze Trofeów, prowadzonym przez Polski Związek Łowiecki.

Za rekordowe trofeum łowieckie uznaje się trofeum łowieckie zwierzyny pozyskanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które uzyskało, w wyniku dokonanej wyceny ostatecznej, jedną z sześciu najwyższych dla danego gatunku punktacji, bez względu na rok pozyskania.

Polski Związek Łowiecki gromadzi informacje o aktualnym miejscu przechowywania rekordowego trofeum łowieckiego.

Rekordowe trofea łowieckie mogą być wywożone za granicę jedynie w celu eksponowania ich na wystawach specjalistycznych.

8. Scharakteryzuj reakcje drapieżników na zmiany liczebności i dostępności ofiar (reakcja funkcjonalna i ilościowa).

Reakcje drapieżników na zmiany dostępności pokarmu:

1. Reakcja funkcjonalna - zmiany liczebności i dostępności ofiary powodują spadek lub wzrost jej spożycia

2. Reakcja ilościowa - zmiany liczebności drapieżnika (zmiany rozrodczości lub śmiertelności) powodowane wahaniami liczebności ofiary

9. Co wiesz o selekcyjnym oddziaływaniu drapieżników na populacje ofiar

Drapieżca działa regulująco na populację ofiary pomagające w utrzymaniu jej wielkości na poziomie nie przekraczającym dostępnych jej zasobów pokarmowych: innymi słowy drapieżca utrzymuje populację ofiary w stanie równowagi. Jest to drapieżnik wszechstronny, który wyłapuje osobniki mniej sprawne fizycznie ( stare, chore, najmłodsze), tym samym przeprowadzając selekcję w środowisku. Kieruję się zasadą minimalizacji nakładów, by zdobyć pożywienie. Wybiera ofiary, które, może najszybciej schwytać. Jeżeli liczebność takiej populacji spada, on zmienia swoje menu: lis, który może porwać młodą sarnę, zająca, ale nie pogardzi myszą i dżdżownicami. Czasem wspomaga dietę poziomkami lub jagodami.

Drapieżca działa silnie ograniczająco i redukuje populację ofiary całkowicie lub prawie całkowicie, co oznacza, że drapieżnik - specjalista zakłóca lub zmienia równowagę populacji.

Wskaźnik selektywności D (Jacobs 1974)

D = (r - ) / (r + p - 2rp)

r - udział danego gatunku w całkowitej liczbie kopytnych upolowanych np. przez rysie

p - udział danego gatunku w zespole kopytnych

Wartość D waha się od -1 (całkowite unikanie), przez 0 (zabijanie proporcjonalnie do częstości) do 1 (maksymalna selekcja pozytywna).

Kiedy liczebność ofiar jest bardzo mała, drapieżnictwo wilków nie odgrywa większej roli, gdyż w wyniku braku pokarmu jest mało wilków, a ponadto zmuszone są one do przerzucenia się na pokarm „zastępczy”

Przy wyższych (ale ciągle niezbyt wysokich) zagęszczeniach ofiar wpływ wilków jest bardzo istotny i może być czynnikiem regulującym i stabilizującym liczebność populacji ofiar

Kiedy liczebność ofiar jest wysoka, drapieżnictwo wilków traci swoje znaczenie regulujące z dwóch powodów:

a. czynników socjalnych (terytorializm, ograniczone rozmnażanie, które hamują wzrost liczebności populacji wilków)

b. większe dostępności „mniej wartościowych” osobników

10. Opisz negatywny wpływ infrastruktury drogowej na populacje zwierząt (skutki efektu bariery ekologicznej i fragmentacji siedlisk)

Infrastruktura drogowa i ruch pojazdów wywierają trwały wpływ na świat przyrody. Formy i skutki negatywnego oddziaływania są różnorodne - najważniejsze z nich to:

Oddziaływania te spowodują długofalowe i nieodwracalne skutki ekologiczne:

Ze wszystkich form negatywnego oddziaływania dróg największe znaczenie w skutkach ekologicznych ma tworzenie barier ekologicznych uniemożliwiających lub utrudniających przemieszczanie się zwierząt w poprzek drogi. Barierę ekologiczną określa się obecnie jako kompleksowy efekt działania śmiertelności, fizycznych ograniczeń, przekształceń i oddziaływań, które ograniczają danemu gatunkowi możliwości przekraczania drogi. Obecność barier ekologicznych prowadzi do podziału siedlisk na mniejsze płaty (fragmentacja siedlisk) i utrudnianie przemieszczania się organizmów zamieszkujących poszczególne płaty (izolacja siedlisk).

Na tworzenie barier ekologicznych oraz ich oddziaływanie wpływa:

Obecnie w Polsce najważniejszym negatywnym skutkiem oddziaływania barier ekologicznych jest przerywanie ciągłości korytarzy migracyjnych (ekologicznych) o znaczeniu kontynentalnym (paneuropejskim) oraz ingerencja w najcenniejsze obszary siedliskowe, wytypowane do sieci Natura 2000. Konflikty dotyczą zarówno obecnie istniejącej sieci drogowej, jak i planowanych do budowy autostrad i dróg ekspresowych. Ogółem, w zasięgu planowanych dróg szybkiego ruchu zidentyfikowano ok. 120 odcinków, w których występują konflikty z przebiegiem ważnych korytarzy ekologicznych i obszarów siedliskowych. Występują one głównie w północnej części kraju oraz w Karpatach.

(odizolowanie od innych obszarów przyrodniczych, wewnętrzna fragmentacja siedlisk i ograniczenie migracji; ograniczeni terytorium żerowania, wzrost śmiertelność osobników, genetyczna izolacja populacji, spadek liczebności populacji, wzrost wypadkowości)

11. Opisz źródła błędów metody tropienia zwierzyny w czasie zalegania śniegu jako metody inwentaryzacji zwierząt łownych

Tropienia w czasie zalegania śniegu

Metoda ustalania liczebności i struktury płci populacji jeleniowatych oraz liczebności tropów w czasie zalegania śniegu w lesie była do niedawna jedną z najpopularniejszych metod inwentaryzacji zwierzyny w dużych i zwartych kompleksach leśnych. Jest to metoda pośrednia, a jej założeniem teoretycznym jest uzyskanie informacji o populacji na podstawie tropów i śladów pozostawionych przez zwierzynę w ciągu jednej doby po opadzie śnieżnego śniegu, tj. po ponowie. Liczenie tropów odbywa się w całym kompleksie leśnym w ciągu jednego dnia, wokół sekretów wyznaczonych trasami inwentaryzacyjnymi. Inwentaryzację zwierzyny metodą tropień po śniegu należy przeprowadzić w czasie ustabilizowanej i od dłuższego czasu utrzymującej się aury zimowej, na przełomie lutego i marca.

12. Opisz metody oceny struktury populacji saren bytujących w krajobrazie polno-leśnym

może:

1. Całoroczną obserwację.

2. Liczenie zwierzyny wychodzącej na otwarte powierzchnie.

3. Inwentaryzację jeleni przed sezonem polowań w miesiącu sierpniu metodą obserwacji na żerowiskach.

4. Liczenie tropów w czasie zalegania śniegu.

5. Pędzenia próbne.

Ocena płci:

Ocena wieku:

13. Podaj procentowy udział jeleni byków, łań i cieląt w puli pozyskania jeleni w populacjach o ustabilizowanej strukturze płci i wieku

byków - 30%

łań - 40%

cieląt - 30%

Przy tym gatunku należy zwracać szczególną uwagę na wielkość przyrostu zrealizowanego w danym roku.

14. jaki powinien być udział jeleni byków w I, II i III klasy wieku w puli pozyskania samców w populacjach jeleni o ustabilizowanej strukturze płci i wieku

Pozyskanie byków powinno wynosić:

do 5 lat (I klasa wieku) - 50%

6-10 lat (II klasa wieku) - 30%

powyżej 11 lat (III klasa wieku) - 20%

15. Na czym polega różnica pomiędzy oceną prawidłowości odstrzału samców jeleniowatych, a wyceną trofeów łowieckich.

Ocena prawidłowości odstrzału:

Przy dokonywaniu oceny prawidłowości odstrzału zespół dokonujący oceny stosuje poniższą punktacje:
- odstrzał prawidłowy      1 pkt zielony (O),
- odstrzał nieprawidłowy  1 pkt czerwony (X),
- odstrzał naganny            2 pkt czerwone (XX),
- odstrzał zrealizowany w klasie wieku niezgodnej z wydanym upoważnieniem 1 pkt niebieski (N),
- trofea spreparowane niestarannie bądź w sposób uniemożliwiający ocenę  1 do 2 pkt żółtych (Z-ZZ),
- nie przekazanie trofeów do oceny   2 pkt czerwone (XX)

16. Opisz zasady stosowania chemicznych metod ochrony lasu przed szkodami powodowanymi przez jeleniowate

Zabezpieczenia drzew przez stosowanie zapachowych środków odstraszających (repelentów).

W celu zwiększenia skuteczności technicznych zabiegów należy:

• zabezpieczyć tylko te drzewka lub ich części, które są istotnie narażone na uszkodzenia,

• wykonać zabiegi przed nadejściem okresu zagrożenia,

• wykonywać zabiegi starannie

• zabiegi ochronne należy wykonywać na jesieni, w okresie wrzesień - listopad.

• repelenty należy nanosić na drzewa w dni bezdeszczowe, gdyż preparaty rozpuszczalne w wodnie mogą być zmyte przez opady przed zeschnięciem na powierzchni roślin.

• należy zabezpieczać przede wszystkim drzewa tych gatunków oraz te egzemplarze drzew danego gatunku, które są

najbardziej narażone na uszkodzenia

17. Jakie metody stosuje się w ochronie lasu przed szkodami powodowanymi przez jeleniowate

[Z rozporządzenia ministra środowiska w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Bieszczadzkiego Parku Narodowego.]: Uszkodzenia drzewostanów przez jelenie i sarny. Zgryzanie pędów i pączków w uprawach leśnych, zdzieranie kory z pni drzew w młodnikach (spałowanie). metoda: Grodzenie i naprawy ogrodzeń upraw leśnych i młodników. Zabezpieczenia drzew przez stosowanie zapachowych środków odstraszających (repelentów).

Ochrona lasu przed szkodami powodowanymi przez zwierzynę łowną

Aby zredukować szkody spowodowane przez zwierzynę łowną właściciel lasu przeprowadza następujące czynności prewencyjne:

A PONADTO:

Najczęściej stosowane metody ochrony:

18. Jakie, w myśl ustawy Prawo Łowieckie, są uprawnienia do wykonywania polowania w Polsce

Wykonywanie polowania

Polowanie może być wykonywane przez członków Polskiego Związku Łowieckiego lub cudzoziemców za zgodą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego.

Podczas polowania uprawniony do jego wykonywania zobowiązany jest posiadać:
 1) legitymację członkowską Polskiego Związku Łowieckiego. Wymóg ten nie dotyczy cudzoziemców wymienionych,
 2) pozwolenie na posiadanie broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający do jej posiadania, jeżeli wykonuje polowanie za pomocą broni przeznaczonej do celów łowieckich,
 3) zezwolenie na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaka łowczego, jeżeli wykonuje polowanie przy pomocy ptaków łowczych.

Do wykonywania polowania indywidualnego jest wymagane ponadto pisemne upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego.

Wyróżnia się trzy rodzaje uprawnień do wykonywania polowania:
  1) podstawowe - uprawniające do odstrzału zwierząt łownych, z wyjątkiem samców zwierzyny płowej,
  2) selekcjonerskie - uprawniające do odstrzału wszystkich zwierząt łownych,
  3) sokolnicze - uprawniające do łowienia zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych.

Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania jest:
 1) odbycie rocznego stażu w kole łowieckim lub ośrodku hodowli zwierzyny,
 2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
 3) złożenie, z wynikiem pozytywnym, egzaminu przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Polski Związek Łowiecki.

Z odbycia stażu zwolnieni są:
 1) osoby posiadające wyższe lub średnie wykształcenie leśne,
 2) osoby posiadające inne wyższe wykształcenie o specjalności łowieckiej,
 3) strażnicy łowieccy pełniący swe funkcje przez okres nie krótszy niż 2 lata,
 4) cudzoziemcy oraz obywatele polscy, którzy przebywają z zamiarem stałego pobytu za granicą, jeżeli posiadają aktualne uprawnienia do wykonywania polowania w innym państwie,
 5) osoby, które uprzednio utraciły członkostwo w Polskim Związku Łowieckim.

Warunkiem uzyskania uprawnień selekcjonerskich i sokolniczych jest:
  1) posiadanie uprawnień podstawowych przez co najmniej 3 lata,
  2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
  3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Polski Związek Łowiecki.


Polski Związek Łowiecki ustala wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie, uwzględniając poniesione koszty.

Uprawnienia do wykonywania polowania wygasają o ile zainteresowany w okresie 5 lat od ich nabycia nie uzyskał członkostwa Polskiego Związku Łowieckiego lub też po upływie 5 lat od ustania członkostwa w Polskim Związku Łowieckim.

Minister właściwy do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania zezwoleń na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaków łowczych, kierując się potrzebą podtrzymania polskich zwyczajów i tradycji sokolniczych.

19. Jakie warunki muszą zostać spełnione, aby obywatel Unii Europejskiej mógł polować w Polsce

Uprawnienia do wykonywania polowania posiadają obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli posiadają uprawnienia do wykonywania polowania w państwie członkowskim Unii Europejskiej i złożą egzamin uzupełniający w języku polskim przed komisją z obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej przepisów dotyczących zasad i warunków wykonywania polowania, a także listy gatunków zwierząt łownych oraz okresów polowań na te zwierzęta, a w przypadku uprawnień selekcjonerskich także zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierzyny płowej.
Uprawnienia te wygasają po upływie 5 lat od dnia egzaminu.

Cudzoziemiec lub obywatel polski, który przebywa z zamiarem stałego pobytu za granicą, niebędący członkiem Polskiego Związku Łowieckiego może wykonywać polowanie po wykupieniu polowania u przedsiębiorcy wpisanego do rejestru albo na podstawie zgody ministra właściwego do spraw środowiska. Zgoda jest wydawana na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego lub w przypadku polowań w obwodach zarządzanych na wniosek ich zarządców.
Cudzoziemiec taki, może polować wyłącznie w obecności przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego będącego członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, który wskazuje zwierzynę przeznaczoną do odstrzału i odpowiedzialny jest za dokonanie wpisu.

20. Opisz zasady działalności gospodarczej w łowiectwie w myśl Ustawy Prawo Łowieckie

Działalność gospodarcza polegająca na świadczeniu usług turystycznych obejmujących:
 1)  polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
 2)  polowania za granicą - jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga wpisu do rejestru polowań, zwanego dalej "rejestrem".

Organem prowadzącym rejestr jest marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, zwany dalej "organem rejestrowym".

Przedsiębiorca wykonujący działalność w zakresie łowiectwa jest obowiązany spełniać następujące warunki:.
 1) ustanowić obowiązkowe zabezpieczenie majątkowe roszczeń osób trzecich z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę,
 2) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości zasad wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody lub zatrudniać osobę spełniającą ten warunek,
 3) składać organowi rejestrowemu oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów, albo dokonania kolejnej blokady środków finansowych

Ustanowienie zabezpieczenia majątkowego polega na:
1) zawarciu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem działalności, albo
2) zawarciu umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, albo
3) blokadzie środków finansowych na rachunku bankowym, na rzecz właściwego zarządu województwa, w wysokości 4 % rocznego przychodu z tytułu wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej uzyskanego w roku obrotowym poprzedzającym rok zawarcia umowy, jednak nie mniej niż równowartość w złotych 20.000 euro obliczoną według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym została dokonana blokada środków.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, minimalną wysokość sumy gwarancji, uwzględniając zakres wykonywanej przez przedsiębiorców działalności.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną , biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności.

Warunkiem wykonywania działalności jest również niekaralność przedsiębiorcy i osób kierujących jego działalnością za przestępstwo określone ustawą oraz przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu.

Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie pisemnego wniosku przedsiębiorcy, który powinien zawierać:

 1)  firmę oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile przedsiębiorca taki numer posiada,
 2)  wskazanie siedziby przedsiębiorcy i jego adresu, a w przypadku osoby fizycznej - również jej adresu zamieszkania,
 3)  numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej,
 4)  określenie zakresu działalności, która ma być objęta wpisem do rejestru.
 

Wraz z wnioskiem przedsiębiorca składa oświadczenie następującej treści: "Oświadczam, że:
 1)  dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru polowań są kompletne i zgodne z prawdą;
 2)  znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług turystycznych obejmujących polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub polowania za granicą, określone w ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie".

Oświadczenie powinno również zawierać:
 1)  firmę przedsiębiorcy,
 2)  wskazanie siedziby przedsiębiorcy, a w przypadku osoby fizycznej - również jej miejsca zamieszkania i adresu,
 3)  oznaczenia miejsca i daty złożenia oświadczenia,
 4)  podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

Do wniosku przedsiębiorca dołącza oryginał umowy ubezpieczenia lub gwarancji bankowej, bądź oryginał dokumentu potwierdzającego dokonanie blokady środków finansowych.

Egzamin ze znajomości wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody przeprowadza komisja egzaminacyjna  powołana przez ministra właściwego do spraw środowiska.
Złożenie z pozytywnym wynikiem egzaminu komisja egzaminacyjna stwierdza zaświadczeniem.

Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1)  liczbę członków komisji egzaminacyjnej oraz jej skład, tak aby w skład komisji wchodziło:
   a) nie mniej niż 3 członków spośród ekspertów z dziedziny ochrony przyrody, gospodarki łowieckiej oraz zasad posiadania i posługiwania się myśliwską bronią palną,
   b) przedstawiciel ministra właściwego do spraw środowiska - jako przewodniczący komisji,
   c) przedstawiciel Polskiego Związku Łowieckiego,
   d) przedstawiciel Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
2)  dokumenty, jakie przedstawia osoba ubiegająca się o przystąpienie do egzaminu umożliwiające pełną identyfikację tej osoby,
3)  sposób przeprowadzania egzaminu, uwzględniając objęcie tym egzaminem  sprawdzenia znajomości przepisów dotyczących ochrony przyrody, gospodarki łowieckiej oraz posiadania i posługiwania się  myśliwską bronią palną,
4) wzór zaświadczenia wydawanego jako potwierdzenie zdania egzaminu.

Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie obrotu zwierzyną żywą oraz obrotu tuszami zwierzyny i ich częściami, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terytorium  Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany:
 1)  prowadzić ewidencję skupu w każdym punkcie skupu,
 2)  zapewniać badania zwierzyny i mięsa zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz Inspekcji Weterynaryjnej.

Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zakres prowadzonej ewidencji oraz jej wzór, kierując się rodzajem wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu zwierzyną żywą lub tuszami zwierzyny i ich częściami.

Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy:
 1)  przedsiębiorca złożył oświadczenie niezgodne ze stanem faktycznym,
 2)  przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności objętej wpisem w wyznaczonym przez organ terminie,
 3)  stwierdzi rażące naruszenie warunków wykonywania działalności objętej wpisem przez przedsiębiorcę.

Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności jest:
 1)  nieprzedłożenie organowi rejestrowemu oryginału umowy ubezpieczenia lub gwarancyjnej bądź oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie blokady środków finansowych,
 2)  wykonywanie działalności poza zakresem określonym we wniosku.


Wyszukiwarka