DATA: 16.XI.1999	WYKONAŁY: FILA MAGDALENA FILA ZUZANNA	WYDZIAŁ: ZARZĄDZANIA I INŻYNIERII PRODUKCJI
GRUPA: 6	TEMAT: KOROZJA	ROK: III Z i M

Stopniowe niszczenie tworzyw w skutek działania środowiska nazywane jest korozją. Pojęcie korozji dotyczy przede wszystkim metali i ich stopów, choć stosuje się je również do tworzyw niemetalowych, jak betony, materiały ceramiczne i tworzywa sztuczne. Korozją metali i ich stopów są procesy wywołane oddziaływaniem środowiska, podczas których materiał począwszy od swojej powierzchni, ulega przemianie ze stanu metalurgicznego w stan chemicznie związany, co prowadzi z reguły do jego uszkodzenia lub zniszczenia. Korozję mierzy się ilością metalu skorodowanego na jednostkę powierzchni w jednostce czasu( w g/m²h), głębokość wnikania( w mm/rok) i zmianę własności mechanicznych ( zmniejszenie wytrzymałości granicznej).

Ze względu na zachodzące procesy korozja dzieli się na :

• Chemiczną- polega na oddziaływaniu środków aktywnych chemicznie z metalem bez udziału prądu elektrycznego.

• Elektrochemiczną- jest najczęściej spotykanym rodzajem korozji i polega na elektrochemicznym niszczeniu metalu przy udziale prądu elektrycznego.

Z uwagi na postać występowania korozji rozróżnia się:

• Korozję powierzchniową- zwaną również równomierną, zaatakowana zostaje cała powierzchnia metalu stykającego się ze środowiskiem korozyjnym równomiernie.

• Korozję lokalną- zwaną również korozją miejscową, występuje na powierzchni metalu w postaci obszarów w przybliżeniu o jednakowej grubości produktów korozji.

• Korozja wżerową- polega na miejscowym naruszeniu struktury materiału i tworzeniu się wżerów przeradzających się w głębokie dziury.

• Korozja punktową-ujawnia się na powierzchni metalu w postaci punktów produkcji korozji, zalegających na znacznych głębokościach.

• Korozja międzykrystaliczną-przebiegająca głównie po granicach ziaren na znaczną głębokość od powierzchni metalu; i inne

Najmniej niebezpieczną dla pracy elementów metalowych jest korozja równomierna (atmosferyczna). Natomiast bardzo niebezpiecznymi są korozje wżerowa i punktowa, a szczególnie międzykrystaliczna, trudna do bezpośredniego ujawnienia metodami obserwacji wizualnej.

Stale odporne na korozję można podzielić na następujące grupy:

• Trudno rdzewiejące ( są to stale o nieznacznie wyższej odporności na korozję niż stale węglowe; np. Stal o zawartości co najmniej 0,2% Cu).

• Nierdzewne chromowe. Pod względem strukturalnym można stale nierdzewne z ok. 13% Cr zależnie od zawartości węgla podzielić na:

1. ferrytyczne ( max.0,15% C),

2. ferrytyczno - martenzytyczne (ok.0,15-0,35% C),

3. martenzytyczne ( powyżej 0,35% C).

• Kwasoodporne ( stale austenityczne o zawartości ok.0,1% C; 18% Cr i 8% Ni).

---