30.
1 Pierwsze stadium - Klimatyzacja lokalna
W pierwszym stadium klimatyzacji kopalni stosuje się niestacjonarne urządzenia chłodnicze, których moc jednostkowa nie przekracza 300 kW. Są to dwuczęściowe agregaty chłodzące powietrze bezpośrednio freonem. Urządzenia te podwieszane są najczęściej na szynie kolejki i przemieszczane wraz z postępem wyrobiska.
Ziębiarkę stanowią dwa agregaty, tj. zespół maszynowy wraz ze skraplaczem oraz parowacz bezpośredniego działania. Dla zamknięcia obiegu freonu łączącego te dwa agregaty stosuje się opancerzone przewody giętkie.
2 Drugie stadium - Klimatyzacja zdecentralizowana
Dla wytworzenia większej mocy chłodniczej stosuje się jeden lub czasami dwa stacjonarne agregaty chłodzące wodę, która. rurociągami izolowanymi przesyłana jest do chłodnic powietrza znajdujących się w wyrobiskach korytarzowych oraz chłodnic podwieszonych na sekcjach obudowy w wyrobiskach ścianowych. Woda z agregatów może być wykorzystana do chłodzenia skraplaczy ziębiarek powietrza bezpośredniego działania lub skraplaczy agregatów wytwarzających lód, który przesyłany jest gumowymi wężami do chłodnic umocowanych na sekcjach obudowy w wyrobisku ścianowym. W tym przypadku rurociągi przesyłające wodę nie wymagają izolacji.
3. Trzecie stadium - Klimatyzacja scentralizowana
Jeżeli zapotrzebowanie na, moc chłodniczą w kopalni przekracza wartość 4÷6 MW, korzystnym rozwiązaniem jest zastosowanie klimatyzacji centralnej. Jest to połączenie usytuowanych na powierzchni, pod ziemią, względnie na powierzchni oraz pod ziemią dwóch lub więcej agregatów chłodzących wodę, która za pomocą sieci izolowanych rurociągów jest przesyłana do urządzeni chłodzących powietrze w rejonach roboczych. Natomiast woda odbierająca ciepło skraplania kierowana jest rurociągiem szybowym najczęściej za pośrednictwem reduktora ciśnienia do wież chłodniczych znajdujących się na powierzchni kopalni.