PARLAMENT (franc. parler - mówić; łac. parlamentum - zebranie, pertraktacja)
Korzenie parlamentu sięgają angielskiego państwa feudalnego. Wywodzi się on z reprezentacji ludu względnie jego interesów wobec korony (król, cesarz). Zgodnie z zasadami demokracji lud był traktowany jako jednolity podmiot władzy państwowej, tj. reprezentował tak stany, jak i absolutnego monarchę, czyli całość pierwotnie wolnych i równych ludzi. Ponieważ nie mógł bezpośrednio korzystać z tego uprawnienia z praktycznych względów ( demokracja bezpośrednia), potrzebował przedstawicielstwa, które w jego imieniu sprawowało władzę. Parlament oznacza ukształtowanie miarodajnej woli; jest to kolegialny organ wybrany demokratycznie przez lud według zasady większości. Podstawową regułą było, że szef rządu musiał posiadać zaufanie większości parlamentarnej. Gdy je utracił, musiał ustąpić. Biorąc pod uwagę konkretne formy parlamentu w wielu krajach, zauważa się duże, historycznie uwarunkowane różnice. Parlamentowi przysługuje prawo sformowania funkcjonalnego rządu, stanowienie praw i kontrola administracji. W Polsce współcześnie jest dwuizbowy parlament, składający się z sejmu i senatu. Nawiązuje on do dawnych polskich tradycji. Kompetencje obu izb są jasno określone.