Wolfgang Leibniz (1646 - 1716)
filozof niemiecki, autor „Monadologii”
źródłem inspiracji dla Leibniza byli Kartezjusz, Spinoza i Locke
próba zjednoczenia przeciwstawnych wątków i przewartościowania właściwości tradycji
podział substancji
substancje proste (monady) - nasza jaźń i dusza, której stałość i nierozdzielność świadczy o jej substancyjnym charakterze
świat i cała rzeczywistość składa się z monad
substancje niematerialne, niepodzielne, nie podlegające oddziaływaniom wewnętrznym
nie mogą być unicestwione ani wytworzone
różnią się między sobą doskonałością (zdolnościami poznawczymi)
tworzą strukturę hierarchiczną
najniżej są ciała organiczne
najwyżej jest Bóg
działanie monad jest uporządkowane dzięki harmonii ustanowionej przez stwórcę
dążą do doskonalenia i zmieniają swój stan przechodząc z jednego do drugiego (percepcja)
współdziałają ze sobą i tworzą jeden żywy organizm, w którym dominuje centralna monada
świat nie jest doskonały, ale został stworzony przez Boga w najdoskonalszy z możliwych sposobów
zło
zło metafizyczne - rzeczy stworzone nie mogą być doskonałe
zło fizyczne - często jest usprawiedliwione
zło moralne - grzechy, następstwo ludzkiej wolności
1
Historia filozofii - Wolfgang Leibniz