Wytrzymałość materiałów i konstrukcji- laboratorium |
||
WBMiZ MiBM M2 rok II 1. Karol Czajkowski 2. Marek Gąsiorowski 3. Wojciech Grzelak 4. Aleksandra Jankowska |
Ćwiczenie nr 3 I Pomiar twardości sposobem Brinella II Pomiar twardości sposobem Vickersa III Pomiar twardości sposobem Poldi |
|
Data wykonania ćwiczenia: 11.03.11 r. |
Data oddania sprawozdania: 18.03.11 r. |
|
Pomiar twardości sposobem Brinella
Pomiar twardości sposobem Brinella polega na wgniataniu twardej kulki w płaską powierzchnię przez określony czas. Miarą twardości wyznaczonej sposobem Brinella jest stosunek siły F [kG] mierzonej w kilogramach siły do powierzchni S [mm2] czaszy kulistej, która powstała w materiale.
Średnicę kulki dopasowujemy na podstawie próbki. Odległość między środkami dwóch sąsiednich odcisków powinna być co najmniej trzy razy większa od średnicy odcisku. Co więcej odległość środka odcisku od krawędzi próbki powinna być minimum 2,5 razy większa od średnicy odcisku. Jeśli warunki te nie są spełnione należy powtórzyć pomiar używając kulki o mniejszej średnicy.
Dokładność pomiaru twardości jest tym większa, im większą kulkę zastosujemy w próbie. Należy stosować możliwie największą kulkę. Do badania materiałów niejednorodnych nie stosujemy małych kulek. Do badania kruchych materiałów stosujemy mniejsze kulki.
Do badań używa się kulek o następujących średnicach D [mm]: 10, 5, 2.5, 2, 1.
Do pomiaru użyliśmy kulki o średnicy 5 [mm].
Obciążenia dobieramy na podstawie współczynnika obciążenia- K oraz średnicy kulki.
Wartość współczynnika K wyszukujemy z normy PN-91/H-04350 w zależności od materiału badanej próbki i twardości.
Do pomiaru twardości otrzymaliśmy stalową próbkę dla której ustaliliśmy K=30 [Kg/mm2]. Wartość siły obciążającej F [N] obliczamy wg wzoru:
Wzór wiążący twardość Brinella ze średnicą kulki.
Gdzie: D- średnica kulki
d- średnica czaszy kulistej, która powstała w materiale
F- siła obciążająca
Protokół pomiaru twardości sposobem Brinella wg PN-EN ISO 6506-1:2002
Typ twardościomierza : B2
Temperatura otoczenia [°C] : 21,6
Średnica kulki [mm] : 5
Siła obciążająca [ N ] : 7355
Czas działania obciążenia [ s ] : 15
Pomiar |
1 |
2 |
||
Średnica 1 |
d1 |
mm |
2,071 |
2,066 |
Średnica 2 |
d2 |
mm |
2,037 |
2,100 |
Średnica odcisku |
d |
mm |
2,054 |
2,083 |
Twardość Brinella |
HBW |
216 |
210 |
|
Średnia twardość Brinella |
HBW |
213 |
Pomiar twardości sposobem Vickersa
Badanie twardości sposobem Vickersa polega na wgniataniu diamentowego wgłębnika o kształcie ostrosłupa foremnego w płaską, odpowiednio gładką powierzchnię. Twardością Vickersa jest stosunek obciążenia F do pola powierzchni bocznej odcisku S.
Pole powierzchni bocznej oblicza się ze wzoru:
, gdzie
to średnia arytmetyczna dwóch przekątnych odcisku. Standardowy czas obciążenia w tej próbie wynosi 10-15 s.
Norma PN-91/H-04360 pozwala na obliczanie twardości ze wzoru:
Protokół pomiaru twardości sposobem Vickersa wg PN-EN ISO 6507-1:1999
Typ twardościomierza : HP0250
Temperatura otoczenia [ °C] : 21,6
Siła obciążająca [ N ] : 294,2
Czas działania obciążenia [ s ] : 15
Pomiar |
1 |
2 |
||
Przekątna 1 |
d1 |
mm |
0,353 |
0,374 |
Przekątna 2 |
d2 |
mm |
0,359 |
0,384 |
Średnia przekątna odcisku |
d |
mm |
0,356 |
0,379 |
Twardość Vickersa |
HV |
439 |
387 |
|
Średnia twardość Vickersa |
HV |
413 |
Pomiar twardości sposobem Poldi
Pomiar twardości sposobem Poldi jest metodą dynamiczno- plastyczną. Wykorzystujemy przy tym przyrząd Poldi. Aby zmierzyć twardość, przyrząd ten przykłada się prostopadle do badanej powierzchni i następnie uderza w niego młotkiem jeden raz. Odcisk powstaje zarówno na badanym elemencie, jak i na wzorniku znajdującym się w przyrządzie Poldi. Następnie porównuje się oba powstałe odciski i uzależnia wzorem:
Gdzie:
- twardość pręta wzorcowego
- średnica kulki w przyrządzie Poldi [mm]
- średnica odcisku na powierzchni pręta wzorcowego [mm]
- średnica odcisku na powierzchni badanej [mm]
Ułamek
traktujemy inaczej jako współczynnik k.
Protokół pomiaru twardości sposobem Poldi
Typ twardościomierza : Przyrząd Poldi
Twardość pręta wzorcowego [ HB ] : 112
Temperatura otoczenia [ °C] : 21,8
Pomiar, |
1 |
2 |
||
Średnica 1 na próbce |
d1 |
mm |
2,9 |
2,6 |
Średnica 2 na próbce |
d2 |
mm |
2,8 |
2,5 |
Średnia średnica odcisku na próbce |
d |
mm |
2,85 |
2,55 |
Średnica 1 na pręcie wzorcowym |
dw1 |
mm |
3,3 |
3,2 |
Średnica 2 na pręcie wzorcowym |
dw2 |
mm |
3,2 |
3,1 |
Średnia średnica odcisku na pręcie |
dw |
mm |
3,25 |
3,15 |
Współczynnik |
k |
- |
1,309 |
1,540 |
Twardość |
HB |
147 |
172 |
|
Średnia twardość |
HB |
160 |
We wszystkich metodach stosowaliśmy próbkę walcową po szlifowaniu i polerowaniu.
Wnioski
Najbardziej wiarygodnymi metodami pomiaru twardości są metody Brinella i Vickersa. Na porównanie zasługują uzyskane tymi metodami wyniki. W metodzie Brinella są bardzo zbliżone do siebie, a w metodzie Vickersa znaczenie się od siebie różnią. Jest to związane z faktem, że do metody Brinella używaliśmy sprzętu, który pozwalał na dokładniejsze oszacowanie odcisku. Metoda Poldi jest mało dokładna, a wyniki uzyskane w tym badaniu można traktować bardziej poglądowo. Zaletą jest jej szybkość i prostota wykonania.