Zasady prawa o obywatelstwie:
a) zasada ciągłości obywatelstwa polskiego - trwałość w czasie od chwili nabycia do momentu utraty bez względu na zachodzące zmiany ustrojowe w kraju;
b) zasada wyłączności obywatelstwa polskiego - w myśl prawa osoby posiadające dwa obywatelstwa w tym jedno polskie, traktowane są jako obyw. polscy;
c) zasada równouprawnienia małżonków - zawarcie związku małżeńskiego z osobą o odmiennym obywatelstwie lub zmianie obywatelstwa jednego z nich nie powoduje zmiany w obywatelstwie drugiego;
d) obywatelstwo - węzeł prawny łączący osobę fizyczną z państwem traktowany jako przynależność jednostki do określonego państwa i kształtujący określone prawa i obowiązki.
Sposoby nabywania obywatelstwa polskiego:
1) z mocy prawa
2) na podstawie aktu administracyjnego
3) w drodze oświadczenia osoby uprawnionej
Z mocy prawa
- poprzez prawo krwi (reguła): obywatelstwo polskie uzyskuje się poprzez urodzenie się z rodziców, z których jeden jest obywatelem polskim, a drugi jest nieznany , bądź nieokreślone jest jego obywatelstwo lub nie posiada żadnego obywatelstwa;
- prawo ziemi (dziecko urodzone lub znalezione w RP nabywa obywatelstwo polskie, gdy oboje rodziców są nieznani, nieokreślonego obywatelstwa lub są bezpaństwowcami);
- przez repatriację (przybywa do RP na podstawie wizy w celu repatriacji)
Na podstawie aktu administracyjnego poprzez:
- nadanie obywatelstwa polskiego na wniosek cudzoziemca (jeśli zamieszkuje w RP na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, co najmniej przez 5 lat.
- uznanie za obywatela polskiego: osoba o nieokreślonym obywatelstwie lub nie posiada żadnego obywatelstwa, a zamieszkuje w RP na podstawie zezwolenia na osiedlenie przez 5 lat. Na wniosek cudzoziemca. Uznanie za obywatela polskiego rozciąga się na dzieci uznanego, jeżeli zamieszkują w Polsce.
W drodze oświadczenia osoby uprawnionej nabywa:
- cudzoziemiec, któremu zezwolono na osiedlenie i który pozostaje co najmniej 3 lata w związku małżeńskim z osobą o obywatelstwie polskim, jeżeli w terminie 6 miesięcy od otrzymania zezwolenia na osiedlenie, lub w terminie 3 lat i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego, złożył właściwe oświadczenie przed wojewodą.
- osoba utraciła obywatelstwo polskie przez nabycie obywatelstwa obcego wskutek zawarcia związku małżeńskiego z cudzoziemcem odzyskuje obywatelstwo polskie jeżeli po ustaniu lub unieważnieniu małżeństwa złoży odpowiednie oświadczenie (oświadczenie do wojewody);
- dziecko nabyło obce obywatelstwo (przez rodziców) po ukończeniu 16 lat a przed upływem 6 miesięcy od dnia osiągnięcia pełnoletniości (wojewoda).
Decyzja uzależniona może być od złożenia dowodów utraty innego obywatelstwa.
Repatrianci - osoby przybywające do Polski jako repatrianci nabywają obywatelstwo polskie z mocy prawa. Repatriantem jest osoba przybyła do Polski na podstawie wizy repatriacyjnej.
Utrata obywatelstwa polskiego: na swój wniosek, po zgodzie Prezydenta RP o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego. Zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa udzielona rodzicom rozciąga się na dzieci pozostające pod ich władzą.
Właściwość organów - Prezydent RP nadaje obywatelstwo polskie i wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa. Podania do Prezydenta RP o nadanie obywatelstwa polskiego oraz wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe w Polsce wnoszą za pośrednictwem starosty, a zamieszkałe za granicą - za pośrednictwem konsula RP. Decyzję w sprawie uznania za obywatela polskiego wydaje wojewoda.
Rodzaje dokumentów tożsamości:
- dowód osobisty: (potwierdzenie obywatelstwa polskiego),
* każdy ma obowiązek posiadania dowodu osobistego (od ukończenia 18 lat)
* bądź ukończone 15 lat - jeżeli pozostaje w stosunku pracy, lub nie zamieszkuje z rodzicami, albo nie pozostaje pod władzą rodzicielską;
* od ukończenia 13 roku życia (może posiadać).
Dowód osobisty jest ważny 10 lat od daty wydania wyjątek:
- gdy nie ma ukończonych 18 lat (jest ważny przez 5 lat od daty wydania);
- osoby ukończyły 65 lat - jest ważny na czas nieokreślony (na wniosek zainteresowanej osoby)
Wymiana d.o. posiadacz ma obowiązek wymienić gdy:
- zmiana danych zawartych w d.o,.
- uszkodzenie d.o.
- inne okoliczności utrudniające ustalenie tożsamości osoby;
- z chwilą upływu terminu ważności.
Gdy utraci d.o. - zawiadamia organ gminy (wydaje zaświadczenie o utracie d.o. do czasu wydania nowego).
Gdy zagubiony d.o. został znaleziony, a już mamy wyrobiony nowy to należy powiadomić najbliższy organ gminy (oddajemy stary).
Zwrot d.o.:
- utrata obywatelstwa polskiego
- zgonu posiadacza obywatelstwa polskiego (osoby najbliższe).
Organ właściwy - organ gminy.
Ewidencja - rejestracja informacji o zgonach
Obowiązek meldunkowy obejmuje:
- zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub czasowego,
- wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub czasowego,
- zameldowanie o urodzeniu dziecka, o zmianie stanu cywilnego, o zgonie osoby (zgłoszenie w urzędzie stanu cywilnego).
Pobyt stały - zamieszkanie w określonej miejscowości pod określonym adresem z zamiarem stałego przebywania.
Pobyt czasowy przebywanie w określonej miejscowości pod określonym adresem bez zamiaru zmiany miejsca stałego pobytu. (w tej samej miejscowości lub innej miejscowości).
Zameldowanie na pobyt czasowy - do 2 miesiące i ponad 2 miesiące. Obowiązek zameldowania na pobyt czasowy lub stały powstaje gdy przebywa dłużej niż 3 doby. Usługi hotelarskie, leczenie, przed upływem 24 godzin.
Zwolnienia - cele turystyczno - wypoczynkowe, obozu, kolonie - mają do 30 dni bez meldunku (dot. tylko ob. polskich)
Cudzoziemcy - w ciągu 48 godzin od przekroczenia granicy.
Przy meldunku ponad 2 miesiące - potwierdzenie pobytu, prawa do przebywania.
Na wniosek lub z urzędu - wymeldowanie, która:
- utraciła uprawnienie do przebywania w lokalu i bez wymeldowania opuściła dotychczasowe miejsce pobytu;
- bez wymeldowania opuściła miejsce pobytu i nie przebywa w nim przez co najmniej 6 miesięcy, a nowego miejsca pobytu nie można ustalić.
Urodzenie dziecka melduje się - w ciągu 14 dni od dnia urodzenia; a gdy martwe w ciągu 3 dni (nie sporządza się aktu zgonu);
duchowny - w ciągu 5 dni przekazuje zaświadczenie o zaistnieniu zdarzenia wraz z zaświadczeniem K USC o braku przeciwwskazań do zawarcia związku małżeńsk.
O zgodnie - w ciągu 3 dni lub 24 godzin gdy nastąpił wskutek choroby zakaźnej.
Paszport - dokument urzędowy uprawniający do przekraczania granicy i przebywania za nią i potw. obyw. polskiego, a także tożsamość osoby w niej wskazanej w zakresie danych jakie zawiera.
Rodzaje:
- paszport
- dyplomatyczny (prezydent)
- służbowy MSZ
- blankietowy (ob. polski za granicą nie posiadający paszportu otrzymanego w RP)
Organy wydające:
- zwykłe - wojewoda,
- blankietowy - konsul - MSZ
- dyplomatyczny i służbowy MSZ
Nadzór nad wydawaniem - MSWiA
Akta stanu cywilnego - wpis dot. obowiązku zgłoszeń:
- o urodzeniu dziecka
- akt zmiany stanu cywilnego
- o zgonie
ZGROMADZENIA I BEZPIECZEŃSTWO IMPREZ MASOWYCH
Zgromadzenia - pokojowe zgrupowanie co najmniej 15 osób zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska.
W zgromadzeniu nie mogą uczestniczyć osoby posiadające przy sobie broń, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne narzędzia.
Wymagane jest zawiadomienie organów gminy (najpóźniej 3 - 30 dni).
Cechy zgromadzeń:
- pokojowy charakter;
- musi być organizator zgromadzenia
- co najmniej 15 osób;
- cel zgromadzenia
Rodzaje zgromadzeń:
1) zgr. publiczne (organizowane na otwartej przestrzeni i dostępne dla nieokreślonej liczby osób)
2) zgr. nie podlegające przepisom o prawie o zgromadzeniach:
- organizowane przez org. państw. lub organy samorządu terytorialnego;
- odbywane w ramach kościoła katolickiego, innych zakonów oraz innych wyznań;
- związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych.
Zbiegowisko publiczne - przypadkowe, niezorganizowane publiczne zgrupowanie, bliżej nieokreślonej liczby osób.
Organami właściwymi w sprawach zgromadzeń są:
- I instancja - organy gminy (postępowanie to dot. zadań zleconych) (wójt, burmistrz, prezydent)
- II instancja (organ odwoławczy - wojewoda.
Decyzje odmawiające zgody są zaskarżalne, wnosi w terminie 3 dni od dnia doręczenia decyzji do NSA a sąd wyznacza rozprawę.
- inst. org. wskazane w ustawach szczególnych (np. rektor uczelni).
Przesłanki zakazu odbycia zgromadzenia:
- cel lub odbycie zgromadzenia sprzeciwiają się ustawie o zgromadzeniach lub naruszają przepisy ustaw karnych;
- odbycie zgromadzenia może zagrozić życiu lub zdrowiu ludzkiemu albo mieniu w znacznych rozmiarach.
Obowiązki i uprawnienia przewodniczącego zgromadzenia:
- prawo żądania opuszczania zgromadzenia przez osobę, która swoim zachowaniem narusza przepisy ustawy albo umożliwia lub usiłuje udaremnić zgromadzenie;
- prawo zwrócenia się o pomoc do policji lub straży miejskiej w celu usunięcia osoby, która nie podporządkowuje się żądaniu przewodniczącego;
- prawo rozwiązania zgromadzenia jeżeli uczestnicy zgromadzenie nie podporządkowują się zarządzeniom przewodniczącego, wydanym w wykonaniu jego obowiązków lub gdy przebieg zgromadzenia sprzeciwia się ustawie o zgromadzeniach lub narusza przepisy ustawy karnej.
Prawo organizowania zgromadzenia mają:
- osoby mające pełną zdolność do czynności prawnych;
- osoby prawne,
- inne organizacje;
- grupy osób
Składniki zawiadomienia:
- cel, program oraz język w którym będą porozumiewać się uczestnicy zgromadzenia;
- imię, nazwisko, datę urodzenia organizatora, adres,
- miejsce, datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną liczbę uczestników oraz projektowaną trasę przejścia zgromadzenia, jeżeli przewiduje się zmianę miejsca w czasie trwania zgromadzenia;
- określenie planowanych przez organizatora środków służących zapewnieniu pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz środków, o których dostarczenie zwraca się do organu gminy.
Formy nadzoru organów gminy:
* delegowanie na zgromadzenie swojego przedstawiciela,
* rozwiązania zgromadzenia przez tego przedstawiciela jeżeli jego przebieg:
- zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach lub;
- gdy narusza przepisy niniejszej ustawy albo przepisy ustawy karnej
a przewodniczący uprzedzony o konieczności rozwiązania zgromadzenia, wzbrania się to uczynić.
Policja może ingerować w zgromadzenia.
Impreza masowa - sportowa, artystyczna lub rozrywkowa, na której liczba miejsc dla osób na stadionie, w innym obiekcie nie będącym budynkiem lub na terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprez masowych wynosi - nie mniej niż 1000 osób, a w hali sportowej lub innego budynku umożliwiającego przeprowadzenie imprezy masowej nie mniej niż 300 osób.
Impreza masowa o podwyższonym ryzyku: to impreza masowa w czasie której, jak wynika z posiadanych informacji i dotychczasowych doświadczeń dot. zachowania osób uczestniczących, istnieje obawa wystąpienia aktów przemocy lub agresji, w przypadku organizacji takiej imprezy wymienione wyżej liczby miejsc dla osób wynoszą odpowiednio 300 i 200.
Nie stosuje się ustawy do:
- nieodpłatnych imprez masowych organizowanych na terenach zamkniętych będących w trwałym zarządzie jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez MON, MS, MSWiA, oświaty i wychowania, szkolnictwa wyższego, kultury i sportu - jeżeli jednostki są organizatorami imprez.
- imprezy organizowane w operach, teatrach, kinach, domach kultury, bibliotekach, imprezy rekreacyjne, filharmonie, galerie sztuki;
- organizowane wyłącznie dla sportowców niepełnosprawnych.
Organami upoważnionymi do wydania zgody lub odmowy są:
- wójt, burmistrz albo prezydent miasta
- wojewoda może wprowadzić zakaz przeprowadzania imprez masowych na terenie województwa lub jego części albo w obiektach, na czas określony lub do odwołania w przypadku negatywnej oceny stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego, w związku z przeprowadzoną imprezą masową.
- rada powiatu może wprowadzić zakaz przeprowadzania imprez masowych na terenie powiatu lub jego części dalej jak wyżej
CUDZOZIEMCY
cudzoziemcem jest każdy kto nie posiada obywatelstwa polskiego, bezpaństwowiec (apatryda), obywatel obcego państwa.
Warunki przekroczenia granicy RP:
- posiadanie ważnego dokumentu podróży oraz wizy (chyba, że ustawa stanowi inaczej);
- posiadanie i okazywanie organom środków niezbędnych na utrzymanie cudzoziemca w Polsce;
- posiadanie zezwolenia na wjazd do innego państwa lub na powrót do kraju pochodzenia;
- uiszczenie opłaty związanej z wjazdem na terytorium RP (zasada wzajemności
Dokumenty uprawniające do przekroczenia granicy: - dokument podróży; - wiza.
Dokument podróży: to: 1) polski dokument podróży dla cudzoziemca (przedtem dokument paszportowy); 2) oraz tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca. Dokument podróży to dokument uznany przez właściwy organ RP uprawniający cudzoziemca do przekroczenia granicy, wydany cudzoziemcowi przez organ państwa obcego, organ polski lub organizację międzynarodową albo podmiot uprawniony przez organ państwa obcego albo obcą władzę o charakterze państwowym.
Wiza - decyzja administracyjna to zezwolenie wydane cudzoziemcowi na wjazd, pobyt, wyjazd do jednokrotnego, dwukrotnego lub wielokrotnego przekraczania RP.
Wiza określa:
- okres ważności wizy nie dłuższy niż 5 lat, podczas którego może nastąpić pierwszy wjazd i musi nastąpić ostatni wyjazd z terytorium RP; - okres pobytu cudzoziemca na terytorium RP w okresie ważności wizy; - cel wjazdu i pobytu
Wiza może określać:
- miejsce w którym powinno nastąpić przekroczenie granicy;
- liczbę dzieci oraz innych osób towarzyszących cudzoziemcowi, któremu wydano wizę, wpisanych do dokumentu podróży cudzoziemca; - inne warunki.
Rodzaje wiz:
- bez określenia dodatkowych słów;
- wiza tranzytowa;
- wiza w celu repatriacji oraz w celu przesiedlenia się.
Wizę wydaje się na okres pobytu nie dłużej niż 3 miesiące, można wystąpić o wydanie kolejnych wiz, przy czym łączny pobyt na podstawie wiz nie może przekroczyć 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy licząc od dnia pierwszego wjazdu.
Wiza tranzytowa na okres nie dłuższy niż 5 dni. Można wydać wizę wjazdu i wyjazdu ze strefy 2 dni)
Wiza repatriacji - wydaje się na okres ważności 12 miesięcy, do jednokrotnego wjazdu na terytorium RP. Cudzoziemiec zobowiązuje jest opuścić terytorium RP przed terminem ważności wizy, chyba że uzyskał zezwolenie na przesiedlenie się na terenie RP.
Obligatoryjne przesłanki odmowy wydania wizy lub odmowy wjazdu do RP:
- wydana została uprawomocniona decyzja o wydaleniu;
- został skazany prawomocnym wyrokiem w RP za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności;
- jego wjazd lub pobyt są niepożądane ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Potwierdzenie posiadania środków:
- waluty polskiej lub zagranicznych środków płatniczych (legalnych);
- dokumenty umożliwiające uzyskanie środków płatniczych;
- dokumenty potwierdzające rezerwację i opłacenie w RP zakwaterowania i wyżywienia;
- zaproszenie
- bilet uprawniający do podróży do kraju pochodzenia lub innego państwa, albo przez posiadanie środka transportu.
Art. 14 - Prezes ds. urzędu ds. repatriacji
Osoby uprawnione do wydania zaproszenia:
- obywatel polski zamieszkały w RP;
- cudzoziemiec przebywający bezpośrednio przed wydaniem zaproszenia legalnie przez okres co najmniej 5 lat na terytorium RP;
- osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej mająca siedzibę na terytorium RP.
Wizę wydaje:
- wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
- Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej
- za granicą - konsul
Decyzję o odmowie wjazdu:
- Komendant Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej - odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
Podstawy pobytu na terytorium RP:
1) pobyt czasowy (wiza, umowa lub porozumienie międzynarodowe o zniesieniu obowiązku wizowego, zezwolenie na zamieszkania na czas oznaczony)
2) pobyt stały (zezwolenie na osiedlenie się).
Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony
udziela się cudzoziemcowi że wykaże istnienie okoliczności uzasadniających przebywanie przez okres powyżej 6 miesięcy, np. udział w szkoleniach, zawarł związek małżeński, podjął legalna pracę, podjęcie studiów - mając środki na utrzymanie się. Zezwolenie to wydaje się na okres do 2 lat - przedłużenie nie dłużej niż na kolejne 2 lata. Zezwolenie wydaje wojewoda, po zasięgnięciu opinii KGSG. Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony w celu połączenia się z rodziną (art., 24a - 24d) na wniosek cudzoziemca, dla przebywającego poza teryt. RP małżonka, dziecka, przysposobionemu - zgody udziela wojewoda na okres 12 miesięcy.
Przesłanki (warunki) udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na osiedlenie - muszą wystąpić łącznie:
- wykazanie istnienia trwałych więzi rodzinnych lub ekonomicznych w RP;
- zapewnienie w RP mieszkania i utrzymania;
- wykazanie, że bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie w RP co najmniej 5 lat na podstawie wiz lub zezwolenia; a na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w celu połączenia z rodziną przez okres 3 lat.
- Niezależnie gdy przebywa w Polsce na okres 10 lat
Odmowa - gdy cudzoziemiec ma zobowiązania w swoim kraju pochodzenia.
Zezwolenie na czas nieoznaczony - wydaje wojewoda po zasięgnięciu opinii właściwego Komendanta Wojewódzkiego Policji, KGSG, Szefa UOP. Można odmówić lub cofnąć zezwolenia.
Dodatkowo udziela się kartę pobytu gdy wyrażono zgodę na czas określony lub osiedlenie się.
Karta pobytu określa:
- rodzaj wydanego zezwolenia , okres jej ważności, potwierdza tożsamość cudzoziemca na ter. RP;
- uprawnia (z dokumentem podróży) do wielokrotnego przekroczenia granicy bez konieczności uzyskiwania wiz;
- wydaje się ja na okres na jaki zostało wydane zezwolenie okresowe;
- karta pobytu związana ze stałym tak jak dowody osobiste - po 10 latach
Karta pobytu podlega zwrotowi:
- gdy nabył obywatelstwo polskie;
- gdy wyjechał na stałe za granicę;
- zmarł;
- cofnięto zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenie na osiedlenie się.
Udzielanie azylu Przesłanki udzielania:
- cudzoziemiec może na swój wniosek otrzymać azyl w RP, gdy jest to niezbędne dla zapewnienia mu ochrony oraz gdy przemawia za tym ważny interes RP. Decyzję podejmuje Prezes Urzędu ds. Repatriacji i Cudzoziemców po uzyskaniu zgody Ministra Spraw Zagranicznych. Cudzoziemcowi wraz z udzieleniem azylu udziela się zezwolenia na osiedlenie się.
Przesłanki pozbawienia:
- ustały przyczyny dla których azyl został udzielony;
- prowadzi on działalność skierowana p-ko obronności, bezpieczeństwu państwa lub porządku publicznemu.
Nadanie statusu uchodźca (art. 32 - 49)
Na wniosek cudzoziemca, gdy powołuje się na obawę przed prześladowaniem z powodu rasy, religii, przynależności do grupy społecznej, przekonań politycznych. Decyzję podejmuje Prezes Urzędu Repatriacji. Wydaje się dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej wraz ze zezwoleniem na czas określony.
Wniosek winien zawierać:
1) dane osobowe wnioskodawcy; 2) towarzyszącego małżonka i małoletnich dzieci oraz informację o kraju pochodzenia wnioskodawcy, a także wskazywać zasadnicze okoliczności uzasadniające nadanie statusu uchodźcy.
Do wszczęcia postępowaniu w sprawie nadania statusu uchodźcy nadaje się tymczasowe zaświadczenie tożsamości na 3 miesiące, gdy jego dokument jest zdeponowany.
Ochrona czasowa cudzoziemców
- przebywających na terenie RP można udzielić z powodu:
- obcej inwazji, wojny, wojny domowej, konfliktów etnicznych, rażących naruszeń praw człowieka - wówczas wydaje się wizę na czas oznaczony lub zezwolenie na pobyt na czas oznaczony. Można zapewnić zakwaterowanie, wyżywienie. O ochronie czasowej każdorazowo postanawia Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.
Zadania Policji w stosunku wobec cudzoziemców:
-przyjmowanie od cudzoziemców zgłoszeń o utracie dokumentów;
- wydawanie decyzji zobowiązującej cudzoziemców do opuszczenia ter. RP;
- pobieranie odcisków linii papilarnych od cudzoziemców;
- sporządzanie fotografii cudzoziemców;
- niezwłocznym odstawianiu cudzoziemców do granicy (deportowaniu);
- zatrzymanie cudzoziemców;
- zarządzanie strzeżonymi ośrodkami dla cudzoziemców;
- wnioskowanie o:
* wpisanie cudzoziemca do wykazu cudzoziemców których pobyt na ter. RP nie jest pożądany (wykaz u Prezesa Urzędu Repatriacyjnego i Cudzoziemców)
* wydalenie cudzoziemców;
* umieszczanie cudzoziemców w strzeżonych ośrodkach dla cudzoziemców;
* zastosowanie aresztu w celu wydalenia
REGLAMENTACJA BRONI I AMUNICJI
1) Bronią palną - w tym broń: bojową, myśliwską, sportowa, gazowa, alarmową i sygnałową - jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, jest zdolna do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo z elementu zastępującego lufę a przez to do rażenia celów na odległość.
2) broń pneumatyczna - jest niebezpiecznym dla życia lub zdrowia urządzeniem, które w wyniku działania sprężonego gazu, jest zdolne do wystrzelenia pocisku z lufu gwintowanej albo z elementu ją zastępującą a przez to do rażenia celów na odległość.
3) miotacze gazu obezwładniającego
4) narzędzia i urządzenia których używanie może zagrażać życiu np. broń biała w postaci: ostrzy ukrytych w przedmiotach nie mających wyglądu broni, kastetów, nunczaków, pałek posiadających zakończenie z twardego i ciężkiego materiału lub zawierających wkładki z takiego materiału; pałek wykonanych z drewna lub innego ciężkiego i trwałego materiału imitujących kij bejsbolowy:
5. broń cięciwowa w postaci kusz;
6. przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej (do 10 mA bez zezwolenia - 300 mA.
Amunicja - do broni palnej oraz naboje scalone i naboje ślepe przeznaczone do strzelania z broni palnej.
Gotowe lub obrobione istotne części broni palnej i pneumatycznej oraz amunicji uważane za broń lub amunicję.
Istotnymi częściami broni palnej i pneumatycznej są: szkielet broni, baskila, lufa, zamek, komora zamkowa.
Istotne części amunicji: pociski wypełnione mat. wybuchowymi; chemicznymi środkami obezwładniającymi lub zapalającymi się, lub innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu; spłonki inicjujące spalanie materiału miotającego; oraz materiał miotający w postaci prochu strzelniczego.
Organy właściwe w sprawie wydania pozwoleń na broń
1) w przypadku broni palnej:
- właściwy ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu, KWP
- w przypadku żołnierzy zawodowych właściwy organ wojskowy;
2) w przypadku broni pneumatycznej, miotaczy gazu obezwładniającej oraz narzędzi i urządzeń, których używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu:
- właściwy KPP;
- co do żołnierzy właściwy organ wojskowy (K-nt Oddz. Żand. Woj.)
KGP - rejestr osób posiadających pozwolenie na broń oraz podmiotów posiadających broń (wojsko - KGŻW)
Pozwolenia na broń (rodzaje):
- indywidualne (legit. posiadacza broni);
- broń na okaziciela (Świadectwo broni) (legitym. osoby dopuszczonej do posiadania broni);
- terminowe pozwolenie na broń (dla cudzoziemców którzy korzystają z immunitetów konsularnych) (legitym. posiadacza terminowego pozwolenia na broń plus leg. MSZ)
Pozwolenie na broń na czas nieoznaczony
- pozwolenie na broń bojową - stanowi jednocześnie pozwolenie na broń gazowa i alarmową
- pozwolenie wydawane w drodze decyzji administracyjnej - cel wydania (cele: dla ochrony osobistej, ochrony innych osób i mienia, w celach łowieckich, sportowych, kolekcjonerskich, pamiątkowych, szkoleniowych), rodzaj broni oraz liczbę jej egzemplarzy.
- w pozwoleniu można ograniczyć lub wykluczyć możliwość jej noszenia
- wydaje się zaświadczenie uprawniające do nabycia broni - w terminie 3 m-cy
- określenie rodzaju broni i amunicji.
Nabywca- rejestruje w ciągu 5 dni w KWP od zakupu. Amunicje nabywa się na podstawie legitymacji posiadacza broni.
Zbywający ma obowiązek zawiadamiania o zbyciu broni właściwy organ Policji.
Procedura wydawania pozwolenia:
- podanie o wydanie pozwolenia (zagrożenie wyraźnie wyższe niż przeciętne);
- orzeczenie lekarskie i psychologiczne (co 5 lat) (brak przeciwwskazań do wydania pozwolenia na broń;
- egzamin przed komisją ze znajomości przepisów o posiadaniu i używaniu broni oraz z umiejętności posługiwania się tą bronią.
Zwolnieni Policjanci - z egzaminu i orzeczeń.
Pozwolenie na broń może być wydane w celach:
- ochrony osobistej lub ochrony bezp. innych osób oraz mienia; łowieckich, sportowych, kolekcjonerskich, pamiątkowych, szkoleniowych.
Przesłanki wydania pozwolenia na broń:
1) dodatnie okoliczności, na które powołuje się osoba ubiegająca się o pozwolenie z uzasadnieniem;
2) ujemne
- obligatoryjne - nie wydaje się pozwolenia osobom, które:
* nie ma ukończonych 21 lat (ale może mieć 18 - do celów sportowych);
* z zaburzeniami psychicznymi lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej;
* wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego;
* uzależnionym od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych;
* nie posiadającym miejsca zamieszkania na terytorium RP;
* ubiegającym się o pozwolenie na broń szczególnie niebezpieczną;
* co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego (np. skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej)
- fakultatywna - można odmówić wydania pozwolenia na broń:
* zasady przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji oraz ich noszenia;
* ograniczenie lub wykluczenie możliwości noszenia broni zawarte w pozwoleniu na broń;
* obowiązek rejestracji broni;
* obowiązek zawiadomienia o utracie broni;
* o zmianie miejsca zamieszkania
* gdy nosiła broń po użyciu alkoholu.
Pozwolenie na broń jest wymagane gdy:
- posiadania broni palnej wytworzonej przed 1850
- gromadzenia broni w zbiorach muzealnych na podst. odrębnych przepisów,
- dysponowania bronią przez przedsięb. dokonujących obrotu bronią i amunicją na podstawie koncesji;
- używania broni w celach sportowych, szkoleniowych na strzelnicy działającej na podstawie zezwolenia właściwego organu.
- posiadania broni alarmowej o kalibrze do 6mm
- posiadania ręcznych miotaczy gazu obezwładniającego
- posiadania przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej 1-mA nie przekraczającej 300 MJ
Amunicję można nabywać na podstawie legitymacji posiadacza broni lub świadectwa broni.
Posiadacz broni w przypadku jej utraty jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia utraty broni zawiadomić Policję.
Osoba posiadająca pozwolenie na broń jest obowiązana w razie zmiany miejsca zamieszkania w ciągu 14 dni powiadomić organ policji właściwy ze wzgl. na nowe miejsce zamieszk.
Dane osobowe osób posiadających pozwolenie na broń oraz dane dot. podmiotów podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez KGP.
Pozwolenie na okaziciela zwane „świadectwem broni” może być wydane:
1) przedsiębiorstcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podst. odrębnych przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony;
2) przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje a prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia;
3) podmiotom prowadzącym strzelnicę;
4) szkołom, organizacjom sportowym i łowieckim
5) podmiotom wykonującym zadania związane z realizacją filmów i innych przedsięwzięć artyst.
6) urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom których pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku w wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych
Jeżeli interes bezp. państwa i porządek publiczny tego wymagają, minister właściwy ds. wewnętrz. może wprowadzić w drodze rozporządzenia, na całym obszarze całego państwa lub na określonych obszarach zakaz noszenia wszelkiego rodzaju broni lub niektórych jej rodzajów na czas określony.
Przewóz broni i amunicji przez terytorium RP może nastąpić na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwego konsula RP.
Przywóz broni i amunicji z zagranicy przez obywateli polskich a własne potrzeby wymaga uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula RP.
Przywóz broni i amunicji z zagranicy oraz jej wywóz za granicę przez cudzoziemców (członków misji dyplomatycznych itp.) wymagają uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula RP. Zaświadczenie zastępuje pozwolenie na broń na okres 30 dni od dnia przywozu.
Cudzoziemcy przybywający na terytorium RP mogą przywozić i wywozić broń odpowiadająca celom łowieckim, a także amunicję w liczbie 100 szt. (do polowań)A
Wywóz broni i amunicji za granicę przez obywateli polskich wymaga zgody właściwego organu Policji.
Członkowie misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych na podstawie porozumień międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności mogą posiadać broń i amunicję w celach: ochrony osobistej, łowieckich, sportowych, kolekcjonerskich, pamiątkowych - przez okres pełnienia przez te osoby funkcji.