17, 18. Racjonalność adaptacyjna i emancypacyjna.
Racjonalność adaptacyjna. Teoria wychowania autorytarnego, pedagogika behawiorystyczna i konserwatywna
Racjonalność emancypacyjna. Teoria wychowania antyautorytarnego, pedagogika humanistyczna i liberalna
Cel wychowania:
rozwój wychowanka
adaptacja warunków życia
tożsamość konwencjonalna
Cel wychowania:
rozwój wychowanka rozumiany jako realizacja samodzielna, samowychowanie, tożsamość postkonwencjonalna, rozwój osoby
Zadania wychowania:
kształtowanie wychowanka według porządnych, nienaruszalnych społecznych wzorców osobowych, kierowanie jego rozwojem, urabianie określonych cech
Zadania wychowania:
promowanie szeroko pojętej zmiany człowieka w świecie, bezinteresowne wspieranie świadomego rozwoju wychowanka
Istota oddziaływań pedagogicznych:
bezpośredni wpływ na dziecko
przekazywanie gotowej wiedzy i gotowych wzorców zachowań
zdyscyplinowany wysiłek
podporządkowanie wychowanka roli wychowawcy
Istota oddziaływań pedagogicznych:
pośredni wpływ na dziecko
umożliwienie wychowankom samorozpoznania
edukacja bez przymusu, respektująca prawo jednostki do własnej drogi rozwoju
akceptacja autonomii, indywidualności, podmiotowości wychowanka i wychowawcy
Istota zmian edukacyjnych:
udoskonalać, ulepszać świat według ustalonej już jego definicji
Istota zmian edukacyjnych:
rewizja obowiązujących definicji świata, wykraczanie poza dotychczasowe wyobrażenia o tym, co możliwe i pożądane
Metody środki i formy wychowania:
kary i nagrody, oraz rywalizacja między wychowankami jako środek wychowania
rygorystycznie określona formuła organizacyjna wychowania -> system klasowo-lekcyjny
Metody środki i formy wychowania:
współdziałanie, partnerstwo, nieoceniające nastawienie do dziecka
odformalizowanie wychowania -> edukacja elastyczna
Edukacja:
ceni się pewność wiedzy, jej stabilność i bezpośrednią użyteczność
Edukacja:
ceni się stosowanie takiej wiedzy, która wymaga samodzielnego przełożenia jej na reguły osobistego działania
Pomoc jako sterowanie:
pomagający sam upoważnia siebie do tego, lub czyni to za niego jakaś władza, by mógł on:
sterować innym człowiekiem w imię jego dobra, które wychowawca sam definiuje
żądać od wychowanków postępowania zgodnego z zaleceniami wychowawcy
chronić innych przed błędem; wskazywać właściwe sposoby postępowania
Pomoc jako oferowanie:
wychowawca jest świadomy tego, że każdy jest indywiduum: żyje we własnym świecie i dlatego prawo do ingerowania w świat drugiego człowieka może przyznać on sam, prosząc wychowawcę o pomoc