Farba emulsyjna

- farba dyspersyjna, to zawiesina (dyspersja) cząstek stałych (pigmentów i wypełniaczy) w spoiwie i rozpuszczalniku (np. wodzie) z dodatkiem środków pomocniczych. Spoiwami farb dyspersyjnych są najczęściej dyspersje lub emulsje polimerów akrylowych, winylowych, kopolimerów styrenowych, maleinowych i innych.

Farba klejowa

- farba wodna na roztworze klejów roślinnych lub zwierzęcych, użytych jako spoiwo.

Farby klejowe są stosowane w budownictwie głównie do malowania tynków

wewnątrz budynków.

Dyspersja

- stan (także proces) rozdrobnienia substancji rozproszonej (zawieszonej) w układach koloidalnych.

Stopień dyspersji określany jest stosunkiem powierzchni fazy rozproszonej do objętości tej fazy.

Keramzyt

- kruszywo ceramiczne lekkie uzyskane przez spieczenie w piecach obrotowych w

temperaturze około 300°C odpowiednio przygotowanej gliny pęczniejącej.

Podział kruszyw budowlanych:

Kruszywo naturalne

- kruszywo powstałe w wyniku erozji skał (tj. oddziaływania wody, powietrza,

temperatury), np. piasek, żwir, otoczaki.

Kruszywo sztuczne

- kruszywo uzyskane przez wypalenie w temperaturze spiekania odpowiednio

przygotowanych glin, łupków, popiołów lotnych, itp. lub przez obróbkę ŜuŜla

wielkopiecowego lub paleniskowego.

Kruszywo organiczne

- kruszywo uzyskiwane z trocin, torfu, wełny drzewnej, trzciny, słomy rzepakowej,

paździerzy, itp. Kruszywo organiczne stosowane jest do lekkich betonów porowatych.

Skały osadowe

- powstały w wyniku osadzania się szczątków zwietrzałych starszych skał lub przez nagromadzenie się szczątków zwierzęcych, a także przez wytrącanie się związków mineralnych z wód w zamkniętych zbiornikach wodnych (wapienie, dolomity, piaskowce, okruchowe, piaski, żwiry, gips, anhydryt).

Skały magmowe

- powstały przez zakrzepnięcie płynnego stopu krzemianowego - magmy. Można wyróżnić skały głębinowe( granit, leukogranit, sjenit, gabro, granodioryt, dioryt) - zastygające w głębi skorupy ziemskiej, mające strukturę wyraźnie krystaliczną, skały wylewne ( porfir, andezyt, melafir, diabaz, bazalt, tuf wulkaniczny) - zastygające na powierzchni ziemi, mające strukturę drobno lub mikrokrystaliczną oraz skały żyłowe - krystalizacja zakończona w szczelinach innych skał.

Skały przeobrażone

- są produktami przeobrażenia (metamorfozy) skal magmowych i osadowych, które zaszło w wyniku działania na nie wysokiej temperatury i ciśnienia. Zaliczamy do nich gnejs, serpentynie, kwarcyt, wapień krystaliczny (marmur właściwy), łupek fillitowy.

PAG-GRANIT

- materiał utworzony ze zmielonego grysu granitowego (90%) spajanego żywicami poliestrowymi(10%) a następnie szlifowany.

Zastosowanie: materiał okładzinowy - posadzki, ściany słupy, filary itp. Stosowany na zewnątrz i wewnątrz przy ciągłym działaniu czynników atmosferycznych.

RUSTIK

- materiał utworzony z frakcjowanego kruszywa naturalnego (najczęściej kwarcowego) spajanego żywicą epoksydową - wyrób końcowy jest jamisty.

Grubość posadzki w zależności od wybranej frakcji kruszywa wynosi od 7 do 12 mm. Kamyki naturalne i barwione dostępne są w rozmiarach ziaren 2-3 mm, 3-4 mm oraz 4-6 mm. Kamyk marmurowy dostępny jest w rozmiarach ziaren 4-6 mm.

Zastosowanie: do wykonywania powłok posadzkowych bezspoinowych w salonach wystawowych, sklepach o dużych powierzchniach, itp.

Gęstość - jest to stosunek masy suchego materiału do jego objętości "absolutnej" (bez porów), kg/m3, kg/dm3, g/cm3

m - masa próbki suchej, [g; kg]

V_a - objętość próbki bez porów (objętość absolutna), [cm³; m³]

Gęstość objętościowa - jest to stosunek masy suchego materiału do jego objętości łącznie z porami, kg/m³, kg/dm³, g/cm³

m - masa próbki suchej, [g; kg]

V - objętość próbki z porami (objętość w stanie naturalnym), [cm³; dm³, m³]

Oznaczanie gęstości objętościowej - przeprowadza się następującymi metodami:

• bezpośrednią na próbkach regularnych, jeżeli uwarstwienie, pęknięcia i inne cechy strukturalne nie stanowią przeszkody w uzyskaniu próbki o kształcie prostej bryły geometrycznej

• hydrostatyczną , gdy materiał nie odpowiada wymaganiom wymienionym w poprzednim punkcie

Określając gęstość objętościową materiału metodą hydrostatyczną - należy wybrać z partii badanego materiału sześć próbek o kształcie nieregularnym, jednak zbliżonym do graniastosłupa lub sześcianu o wymiarach 40 x 60 mm. Łączna masa próbek nie może być mniejsza niż 0,25 kg.

Wszystkie próbki należy oczyścić z gliny, kurzu itp. zanieczyszczeń oraz ponumerować farbą niezmywalną w wodzie. Następnie próbki wysuszone do stałej masy w temperaturze 105 ÷ 110°C, nasyca się wodą do stałej masy. Po nasyceniu wodą każdą próbkę przeciera się lniana ściereczką i następnie waży z dokładnością do 0,02 g w powietrzu (m₁) oraz całkowicie zanurzoną w zlewce z wodą na wadze hydrostatycznej (m₂). Objętość próbki V oblicza się według wzoru:

w którym:

m₁ - masa próbki zważonej w powietrzu, g

m₂ - masa próbki zważonej na wadze hydrostatycznej, g

ρ - gęstość wody, g/cm³ (przyjmuje się ρ =1 g/cm³)

Gęstość nasypowa (dotyczy tylko materiałów sypkich - np. kruszyw) - jest stosunkiem masy do objętości badanego kruszywa w stanie luźnym lub zagęszczonym, niezależnie od stopnia jego wilgotności.

Oznaczanie gęstości nasypowej dla materiałów sypkich przeprowadza się w cylindrach pomiarowych dobranych pod względem objętości w zależności od wielkości ziaren badanego kruszywa.

Podział zapraw ze względu na użyte spoiwo/lepiszcze.

-cementowe (c),

-cementowo-wapienne (cw),

-wapienne (w),

-gipsowe (g),

-gipsowo-wapienne (gw),

-cementowo-gliniane (cgl).

Podział zapraw ze względu na przeznaczenie.

-murarskie

-tynkarskie

-szlachetne

-ciepłochronne

-wodoszczelne

-żaroodporne

-kwasoodporne itp.

Aparat Vicata

Aparat Vicata jest przeznaczony do określania początku i końca wiązania zaczynu cementowego oraz ilości wody wymaganej do uzyskania konsystencji normowej

Wiskozymetr

Wiskozymetr (Lepkościomierz) - przyrząd pomiarowy służący do pomiaru lepkości płynów (głównie cieczy).

Najczęściej stosowane lepkościomierze służą do pomiarów względnych, tj. wyznaczania lepkości badanej substancji względem substancji wzorcowej o znanej lepkości, zwykle wody. Rozróżnia się lepkościomierze kapilarne, lepkościomierz rotacyjny, lepkościomierz z opadającą kulką.

Wilgotność względna powietrza

- wyrażony w procentach stosunek ilości pary wodnej w powietrzu do maksymalnej ilości pary wodnej w powietrzu przy tej samej temperaturze powietrza, wzór :

HR=P_m / P_m"

P_m - para wodna znajdująca się w 1m³ powietrza kg/m³

P_m" - maksymalna zawartość pary wodnej w 1m³ kg/m³

Współczynnik przewodzenia ciepła

- określa, jaki strumień ciepła przenika w ciągu 1 godziny przez 1m 2 materiału budowlanego grubości 1 m, jeżeli różnica temperatur po obu stronach powierzchni tegoż materiału wynosi 1 K. Przewodność cieplna w sposób decydujący zależy od gęstości materiału. Materiały o dużej gęstości (np. stal) charakteryzują się dużą przewodnością, materiały porowate (np. materiały izolacyjne) mają niską przewodność. Pozostałymi czynnikami, wpływającymi na wielkość przewodności cieplnej są: struktura materiału, rodzaj i wielkość porów i zawartość wilgoci.

Mrozoodporność

- (odporność na cykliczne zamrażanie i odmrażanie) określana jest w normach pod pojęciem trwałości materiału budowlanego.

Jest to zdolność materiału do przeciwstawiania się niszczeniu jego struktury przez niszczące działanie zawartej w nim i zamarzającej wody. Zamarzająca woda zwiększa swą objętość o ok. 9% i w ten sposób wywołuje naprężenia w strukturze materiału.

Rozpuszczalnik

to ciecz zdolna do tworzenia roztworu po zmieszaniu z ciałem stałym, inną cieczą lub gazem. Najbardziej znanym rozpuszczalnikiem jest niewątpliwie woda. Większość rozpuszczalników to związki chemiczne o małej lepkości i stosunkowo niskiej temperaturze wrzenia. Mała lepkość powoduje, że mogą one dość łatwo penetrować rozpuszczaną substancję, zaś niska temperatura wrzenia umożliwia ich oddestylowywanie i parowanie.

Płyta pilśniowa (pot. dykta)

- płyta drzewna wykonana z rozwłóknionej tkanki drzewnej przez spilśnienie jej i uformowanie w odpowiedniej temperaturze i pod (normalnym lub zwiększonym) ciśnieniem.

Rozróżnia się:

-porowate,

-półtwarde,

-twarde,

-bardzo twarde.

Wypełniacze

są to przeważnie proszki, rzadziej bryłki, o wysokim stopniu rozdrobnienia, barwy białej lub jasnoszarej i jasnobeżowej. Najczęściej stosowane są: ton, kreda pławiona oraz baryt.

◦ Ton ( glinka malarska) - bryłki barwy białej lub biało żółtawej, bez zanieczyszczeń piaskiem, żwirkiem lub gliną;

◦ Kreda pławiona, biały proszek o odpowiedniej miałkości, bez domieszki tlenku wapnia i zanieczyszczeń mechanicznych;

◦ Baryt - proszek lub drobne bryłki barwy białej, biało żółtawej, bez zanieczyszczeń mechanicznych.

Wypełniacze stosowane są obecnie prawie wyłącznie w robotach remontowych.

wytrzymałość na rozciągnie

- wyraża się stosunkiem siły rozciągającej Fr do przekroju poprzecznego próbki A:

Rr=Fr/A [MPa]

Fr-siła niszcząca próbkę [N]

Przekrój poprzeczny próbki sześciennej, prostopadły do kierunku działania siły [mm^2]

Wytrzymałość na rozciąganie jest to największe naprężenie, jakie wytrzymuje próbka badanego materiału podczas rozciągania

wytrzymałość zginanie

- jest to naprężenie, które wyraża się stosunkiem niszczącego momentu zginającego Mz do wskaźnika wytrzymałości przekroju W elementu zginanego:

Rz=Mz/W [MPa]

Mz-moment zginający [Nm]

W-wskaźnik wytrzymałości przekroju [m^3]

Jeśli siła ustawiona jest w środku rozpiętości badanej próbki między dwoma podporami, moment zginający wynosi M=Fxl/4 [Nm]

F-siła niszcząca

l-rozpiętość próbki między podporami

W wypadku beleczki o przekrojuprostokątnym wskaźnik wytrzymałości W obliczamy wg wzoru:

W=bh^2/6 [cm^3]

h-wysokość beleczki

b-szerokość beleczki

twardość

- jest to odporność danego materiału na wciskanie weń innego materiału o większej twardości (działanie siły skupionej)

Zależnie od rodzaju materiału stosuje się różne metody pomiaru.

Wzorce twardości uszeregowane są w skali Mohsa: od 1(najbardziej miękki - talk) do 10 (najtwardszy - diament).

Badanie twardości przeprowadza się np. dla materiałów przeznaczonych do łożysk mostowych.

asfalt naturalny

- osadowa skała organiczna zawierająca jako domieszki kwarc, materiały ilaste, czasem kalcyt. Odznacza się dużą kruchością, jest czarny lub brunatny, o szklistym połysku i temperaturze topnienia 50-60st C. Powstaje w wyniku wietrzenia ropy naftowej(utrata składników lotnych, częściowe utlenianie pozostałych składników). Wypełnia wolne przestrzenie w wapieniach, piaskowcach, marglach.

penetracja asfaltu

- oznaczana stopniem penetracji asfaltu. Jest to pomiar konsystencji asfaltu w warunkach normowych. Miarą penetracji jest głębokość zanurzenia znormalizowanej igły w badany asfalt, w określonym czasie i przy określonym obciążeniu.

termoizolacja z tworzyw sztucznych

- jest to termoizolacja wykonana z materiałów pochodzenia sztucznego:

polistyren piankowy, pianki poliuretanowe, piankowy polichlorek winylu, pianki mocznikowe (pianizol), pianka krylaminowa, pianki felonowe

termoizolacja pochodzenia mineralnego

- jest to termoizolacja wykonana z materiałów mineralnych:

-wełna mineralna(bazaltowa, diabazowa, z żużla wielkopiecowego, z piasku kwarcowego) w postaci: granulatu, płyt, płyt lamelka, płyt laminowanych welonem szklanym, otuli, mar; szkło piankowe czarne i białe

-materiały i wyroby z ziemi okrzemkowej: wyroby termalitowe(cegła i płytka termalitowa, otuliny termalitowe, zaprawy termalitowe), kruszywo keramzytowe.

termoizolacja pochodzenia organicznego

- jest to termoizolacja wykonana z materiałów o pochodzeniu organicznym - drewno itd. płyty pilśniowe, płyty wiórowo-cementowe(suprema), płyty wiórowo magnezjowe (heraklith) izolacyjne, płyty paździerzowe, płyty wiórowe

pojęcie PS45/175 (chyba powinno być 40/175)

- jest to oznaczenie asfaltu przemysłowego o średniej temperaturze mięknienia 40st C i średniej wartości penetracji w temp 25st C 175mm.

Asfalt ten stosowany jest głównie w przemyśle materiałów budowlanych, jako masy powłokowe i impregnacyjne do produkcji papy i innych materiałow izolacyjnych.

Porowatość

- określa zawartość wolnych przestrzeni (porów) w jednostce objętości materiału:

Szczelność

- określa zawartość substancji materiału w jednostce jego objętości :

,
S  1

Zaprawa

- zaczyn zmieszany z kruszywem drobnym o ziarnie do 2 mm; w zależności od rodzaju użytego spoiwa wyróżnia się zaprawy cementowe, wapienne, gipsowe, inne

Zaczyny

- są to mieszaniny spoiw lub lepiszcz z wodą. Rozróżnia się zaczyny wapienne, gipsowe, cementowe oraz zawiesiny gliniane. Spoiwa charakteryzują się aktywnością chemiczną, lepiszcza twardnieją w wyniku zachodzących procesów fizycznych.

Beton

- materiał budowlany (sztuczny kamień) utworzony w wyniku związania i stwardnienia mieszanki spoiwa (najczęściej cementu), wody (oraz w betonach kruszynowych) wypełniacza (piasku żwiru). Zastosowanie betonu: wykonywanie konstrukcji betonowych i żelbetowych, wykładzin i przekór izolacyjnych cieplnie i akustycznie, produkcja elementów prefabrykowanych.

Klasa zaprawy

-M1 (1÷1,5), M2 (1,5÷3), M5 (3,6÷7,5), M10 (7,6÷15), M20 (15,1÷30) i Md (d - jest wytrzymałością na ściskanie deklarowaną przez producenta większą niż 25 MPa). Liczba po symbolu M oznacza średnią wytrzymałość zaprawy na ściskanie po okresie twardnienia, wyrażoną w MPa.

Domieszki do betonów:

- opóźniające wiązanie,

- przyspieszające wiązanie,

- napowietrzające,

- uszczelniające

Betony specjalne:

BWW- betony wysokiej wytrzymałości (60-120MPa)

BDWW- betony o bardzo wysokiej wytrzymałości (120-180MPa)

BUWW- betony o ultra wysokiej wytrzymałości (powyżej 180 MPa)

Farby krzemianowe (silikatowe)

Spoiwem jest szkło wodne potasowe. Powłoka malarska utwardza się pod wpływem dwutlenku węgla pobieranego z powietrza oraz wskutek odparowywania wody. Powłoki z farb krzemianowych są trwałe, odporne na wilgoć i mają dużą odporność mechaniczną. Są całkowicie niepalne i odporne na rozwój mikroorganizmów. Przepuszczają parę wodną. Farbami krzemianowymi można malować podłoża betonowe, ceglane i otynkowane, malowane uprzednio farbami mineralnymi i silikonowymi, a także drewno, kamień i szkło. Po zastosowaniu odpowiedniego środka gruntującego można je stosować także na podłoża gipsowe i płyty gipsowo-kartonowe. Nie nadają się do pokrywania ścian pomalowanych uprzednio

farbami olejnymi (mogą powodować zmydlanie powłok olejnych). Ze względu na swoje właściwości nadają się szczególnie dobrze do malowania elewacji i ścian w pomieszczeniach narażonych na zawilgocenie. Są najczęściej jednoskładnikowe, ale spotyka się też farby dwuskładnikowe (proszek i ciecz służąca do wymieszania) - stosowane przede wszystkim do malowania elewacji obiektów zabytkowych. Przy malowaniu niszcząco oddziałują na wyroby szklane (szyby okienne, płytki ceramiczne), dlatego podczas malowania tymi farbami trzeba je odpowiednio zabezpieczyć.

Lakiery

tworzą przezroczyste (transparentne) lub półprzezroczyste powłoki o dużej gładkości i twardości

przede wszystkim na elementach drewnianych. W handlu dostępne są również wyroby lakiernicze łączące własności farby i emalii dzięki czemu nie trzeba używać do malowania dwóch różnych materiałów malarskich - farby podkładowej i emalii nawierzchniowej.

Zaprawy polimerowe

- uzyskuje się przez zastosowanie jako wypełniacza żywic syntetycznych. Zaprawy te mają min. zwiększoną odporność na agresję chemiczną, większą wytrzymałość , szczególnie na rozciąganie i uderzenie, dobrą przyczepność do podłoża. Stosuje się je do wykonywania wypraw tynkarskich, zwłaszcza na zniszczonych podłożach, posadzek w budownictwie przemysłowym, do uszczelniania budynków itp.

Wilgotność

- jest to zawartość wilgoci w materiale; określa się ją stosunkiem masy wody zawartej w materiale do masy suchego materiału:

w = (mw-ms)/ms 100%

mw - masa próbki w stanie wilgotnym [g],

ms - masa próbki w stanie suchym [g].

Wilgotność zależy od temperatury otoczenia, ciśnienia panującego oraz wilgotności względnej powietrza.

Nasiąkliwość

- jest to zdolność do wchłaniania wody przez materiał.

· nasiąkliwość wagowa - określa procentowy stosunek masy wody pochłoniętej przez materiał do jego masy w stanie suchym.

nw = (mn-ms)/ms ·100%

mn - masa próbki nasyconej wodą [g],

ms - masa próbki wysuszonej do stałej masy [g].

· nasiąkliwość objętościowa - określa procentowy stosunek objętości wody wchłoniętej przez materiał do objętości tego materiału w stanie suchym.

no = (mn-ms)/V ·100%

mn - masa próbki nasyconej wodą [g],

ms - masa próbki wysuszonej do stałej masy [g],

V - objętość próbki w stanie suchym.

Wytrzymałość na ściskanie

- wyraża się stosunkiem siły ściskającej Fn do przekroju poprzecznego próbki A:

Rc=Fn/A

Fn - siła niszcząca próbkę [N],

A - przekrój poprzeczny próbki sześciennej, prostopadły do kierunku działania siły [mm2].

Wytrzymałość na ściskanie jest to największe naprężenie, jakie wytrzymuje próbka badanego materiału podczas ściskania.

anizotropowa budowa drewna

- drewno jest materiałem anizotropowym, jego wytrzymałość na ściskanie, rozciąganie, zginanie zależy od kierunku działania sił w stosunku do włókien. Drewno znacznie łatwiej (ma większa wytrzymałość) przenosi siły działające wzdłuż włókien, wraz ze wzrostem kąta odchylenia tych sił od kierunku włókien wytrzymałość drewna zmniejsza się.

wpływ wilgoci na wytrzymałość drewna

- Duża wilgotność drewna bywa powodem paczenia się wyrobów, stwarza warunki sprzyjające rozwojowi grzyba. Gdyby drewno zostało wysuszone do wilgotności 0% stałoby się materiałem łatwo pękającym i kruchym. Praktycznie nie byłoby można wykonać z takiego drewna żadnej konstrukcji czy przedmiotów użytkowych.

skurcz i pęcznienie - drewno wilgotne podczas suszenia zawsze kurczy się, podczas nasiąkania wodą pęcznieje. Podczas skurczu drewno pęka i paczy się. Dlatego konstrukcje drewniane (więźby, ramy okienne, listwy boazeryjne itp.) powinny być przygotowywane z drewna już wysuszonego, do takiej wilgotności, w jakiej będzie ono użytkowane. (Najczęściej używa się do wykonania elementów konstrukcyjnych drewna w stanie powietrzno-suchym).

szyby zespolone

- układ dwu lub więcej tafli szkła połączonych w sposób szczelny na obwodzie a rozdzielonych przekładką dystansową; przestrzeń między szybami wypełniona jest tzw. suchym gazem np.: argonem, kryptonem czy też ksenonem; w przekładce dystansowej znajduje się granulat pochłaniający wilgoć.

szkło ognioodporne

- może być zbrojone siatką stalową a także kształtki szklane i szkło klejone; szkło takie nie może przepuszczać gazów i płomieni przez minimum 30 minut.

klasa odporności E,I,W

- odporność ogniową ustala się na podstawie 3 podstawowych kryteriów dotyczących: R - nośności ogniowej, E - szczelności ogniowej, I - izolacyjności ogniowej oraz kryteriów uzupełniających stosowanych do niektórych rodzajów elementów budynków np.: W - natężenia promieniowania (elementów przeszklonych).

W zależności od zachowywania kryteriów odporności ogniowej w czasie wyrażonym w minutach przez jedną z poniższych liczb: 15, 20, 30, 45, 60, 90, 120, 180, 240 ustala się następujące klasy odporności ogniowej elementów budynków:

R - klasa ta wyraża czas, w którym elementy nośne zachowują odporność ogniową, natomiast elementy nośne spełniające funkcje oddzielające nie zachowują szczelności i izolacyjności ogniowej;

RE - klasa ta wyraża czas, w którym elementy nośne spełniające funkcje oddzielające zachowują nośność i szczelność ogniową, natomiast nie zachowują izolacyjności ogniowej;

REI - klasa ta wyraża czas, w którym elementy nośne spełniające funkcje oddzielające zachowują nośność, szczelność i izolacyjność ogniową;

E - klasa ta wyraża czas, w którym elementy nienośne zachowują szczelność ogniową, natomiast nie zachowują izolacyjności ogniowej;

EI - klasa ta wyraża czas, w którym elementy nienośne zachowują szczelność i izolacyjność ogniową;

EW - klasa ta wyraża czas, w którym elementy nienośne zachowują szczelność oraz stanowią ochronę przed promieniowaniem cieplnym.

wyroby szamotowe

- surowcem do produkcji tych wyrobów jest glina o wysokiej plastyczności, szamot, grafit w ilości 6-60%, a niekiedy węglik krzemu i kwarc. Dodatek grafitu do mas szamotowych powoduje zwiększenie ogniotrwałości wyrobów, ich odporności korozyjnej i przewodności cieplnej. Wyroby te charakteryzują się dużą odpornością na zmiany temperatury i działanie żużla oraz dobrym przewodnictwem cieplnym. Z mas szamotowo-grafitowych wykonuje się różnego rodzaju wyroby dla przemysłu metalurgicznego i hutniczego, takie jak magma do topienia metali nieżelaznych, elementy rynien spustowych, zatyczki, wylewy.

wymień 5 badań zapraw stwardniałych:

• oznaczenie przyczepności zaprawy stwardniałej do podłoża,

• oznaczenie trwałości barwy,

• badanie odporności na działanie zmiennych cykli termiczno-wilgotnościowych,

• badanie odporności powłok elewacyjnych na przyspieszone działanie czynników atmosferycznych,

• oznaczenie wytrzymałości na zginanie i ściskanie

Klasę elementu murowego

oznacza się literami Kl. oraz liczbą. Materiał ścienny klasy Kl. 10 - oznacza wytrzymałość na ściskanie 10 MPa.

Terakota

- wyroby z dobrze oczyszczonej i wypalonej gliny w formie figurek lub płytek, stosowane do zdobień. Znane w starożytnej Grecji, Etrurii, Rzymie. Przedmioty były modelowane ręcznie lub odciskane w formach a następnie wypalane. Płytki terakotowe są stosowane najczęściej w postaci płytek podłogowych i ściennych.

Termalit

- wyroby termalitowe produkowane z ziemi okrzemkowej, należą do ceramiki ogniotrwałej. Najczęściej były formowane w kształtki o wymiarach cegły i używane do wykonywania izolacji pieców i kotłów.

Szkło refleksyjne

- szkło płaskie, które w procesie on-line (metoda pyrolityczna) lub off-line (metoda magnetronowa), poddawane jest obróbce polegającej na napyleniu specjalnej selektywnej powłoki, która przepuszcza światło, ale posiada duży współczynnik odbicia promieniowania podczerwonego. Zastosowanie takiego szkła latem zabezpiecza pomieszczenia przed nagrzaniem, zimą ogranicza wypromieniowanie ciepła z wnętrza pomieszczenia. Przez możliwość naniesienia warstwy refleksyjnej o różnej barwie - daje ciekawe efekty architektoniczne na elewacjach budynków.

Szkło hartowane

- o większej wytrzymałości mechanicznej i większej odporności na powierzchniową różnicę temperatur. Otrzymywane przez poddanie szkła zwykłego odpowiedniej obróbce termicznej polegającej na podgrzaniu do temperatury 620 - 680°C i bardzo szybkim schłodzeniu sprężonym powietrzem - co powoduje zmianę jego mikrostruktury - tworzy się bardzo regularna sieć drobnych kryształków krzemionki poprzedzielana niewielkimi domenami fazy amorficznej. Na skutek takiej wysoce krystalicznej struktury, przy rozbiciu szkło to rozpada się na małe kawałeczki o nieostrych krawędziach. Używane w budownictwie i do produkcji szyb samochodowych.

Szkło niskoemisyjne (ciepłochronne)

- obniżające straty ciepła, jedna powierzchnia pokryta jest w procesie produkcyjnym specjalna powłoka tlenków metali - warstwa ta przepuszcza energie słoneczną do budynku ale jako element zestawu termoizolacyjnego, znacznie redukuje straty ciepła.

Szkło barwione absorbujące promieniowanie słoneczne (to chyba to samo co cieplne)

- szkło barwione w masie na kolor zielony, szary, brązowy, niebieski; posiada niskie i średnie możliwości regulacji promieniowania słonecznego.

Szkło klejone (wielowarstwowe)

- składa się z dwu lub większej ilości szyb, połączonych trwale w jedna całość sprężysto-ciągliwą folia PVB (poliwinylobutyralową) o wysokiej odporności na rozciąganie. Szkło klejone może być: bezpieczne ( z jedną warstwą folii PVB między taflami szkła)

antywłamaniowe (odporne na ataki tępymi i ostrymi narzędziami przy dostępie z jednej strony - ilość warstw folii zależy od klasy odporności na przebicie i rozbicie oraz odporności na włamanie)

kuloodporne - chroni obiekty przed pociskami z broni krótkiej oraz pociskami karabinowymi, poszczególne warstwy szkła spłaszczają pocisk i pochłaniają jego energię

Warstwy folii PVB utrzymują "zespół" szkła w całości i również pochłaniają energię uderzenia pocisku. Grubość laminatu (utworzonego z warstw folii) zależy od przewidywanych wymagań bezpieczeństwa.

Szkło płaskie wylewane float

- wysokiej jakości - masa szklana wylewana jest na warstwę cienkiej cyny, w ten sposób uzyskuje się bardzo gładkie powierzchnie tafli szkła.

Sztukateria

- gotowe, gipsowe odlewy dekoracyjne, np.: gzymsy, opaski, rozety, mocowane do muru ocynkowanymi hakami, śrubami lub przyklejane zaprawa gipsową.

Gres

- płytki ceramiczne o czerepie spieczonym, dwukrotnie wypalane, zwykle nieszkliwione; bardzo twardy i odporny na ścieranie, mrozoodporny; stosowany na posadzki.

Gips budowlany

- ze skały gipsowej wyprażony w temp. Ok. 200 stopni C, a następnie jest mielony; produkowany w 2 gatunkach: GB-6 (6 MPa) i GB-8 (8 MPa); ze względu na stopień zmielenia wyróżniamy: gips budowlany drobnomielony GBD i gips budowlany grubomielony GBG.

Gips syntetyczny - substytut gipsu naturalnego

Gips szpachlowy typu (B) - do szpachlowania budowlanych elementów betonowych
Gips szpachlowy typu (G) - do szpachlowania budowlanych elementów gipsowych
Gips szpachlowy typu (F) - do spoinowania płyt gipsowo - kartonowych

Konsystencja zaprawy/zaczynu

- podatność mieszanki do przemieszczenia się pod wpływem siły (mieszanka musi być jednorodna aby poszczególne składniki nie rozchodziły się).

---