Motyw wesela w literaturze polskiej (na wybranych przyk³adach).
Wesele pojawia siê doœæ czêsto na kartach polskiej prozy. Dzieje siê tak dlatego, ¿e jest to œwiêto radosne - uwieñczenie mi³oœci, œmia³o wiêc mo¿e byæ pretekstem do zaprezentowania optymistycznych spojrzeñ w przysz³oœæ, nadziei na zgodê narodow¹ i na powodzenie planów. Bywa te¿ wesele opisane dla prezentacji obyczajów zwi¹zanych z tym œwiêtem, bywa te¿ tematem parodii lub ukazywania przemian dziejowych. Oto rejestr utworów, w których wesele odgrywa wa¿n¹ rolê, jest tematem opisu, wró¿b¹ lub nadziej¹: Pan Tadeusz - A. Mickiewicz Nad Niemnem - E. Orzeszkowa Wesele - S. Wyspiañski Ch³opi - W. Reymont Na wsi wesele - M. D¹browska Wesele w Atomicach - S. Mro¿ek. W "Panu Tadeuszu" uczta zarêczynowa Zosi i Tadeusza przywo³uje wspomnienia, daje nadzieje na zwyciêstwo Napoleona. U Orzeszkowej wesele w Bohatyrowiczach charakteryzuje zaœcianek, ukazuje ich obyczaje, mentalnoœæ, barwê odmienn¹ ni¿ dworskie przyzwyczajenia (podobn¹ rolê spe³nia opis wesela Jagny i Boryny w "Ch³opach"). D¹browska i Mro¿ek ukazuj¹ przemiany, jakie nast¹pi³y w powojennej wsi. Oba utwory s¹ zupe³nie inne - opowiadanie D¹browskiej jest realistyczne, podczas gdy u Mro¿ka - jak zwykle w jego utworach króluje groteska. Oto k³ótnia weselników koñczy siê wojn¹ na g³owice atomowe. Mo¿na powiedzieæ - wizja zaiste futurystyczna, lecz o weselnikach mówi prawdê.