PASCAL
Podkreśla dualizm, brak zalezności. Człowiek faktycznie nie powinien istnieć. Jest bytem absurdalnym. Problem człowieka polaga na tym złożeniu z duszy i ciała, oraz bytem między Bogiem i rpzyrodą. Z racji tego, że jesteśmy dusza dążymy do Boga, ale ciało stoi nam na przeszkodzie, które dąży do przyrody i na przeszkodzie stoi dusza. Nie jesteśmy w stanie istnieć poza Bogiem- jest warunkiem, którego nie możemy obejść. Pascal twierdził, że nie można mieć nadziei na lepsze jutro, chyba że Bóg da nam łaskę wiary. Wtedy człowiek ma świadomosć celu własnej egzystencji. Pascal uważa, że rozum popełnia błędy. Wiedza czystoracjpnalna jest niemożliwa. Albo dogmatyzm albo sceptycyzm. Źródłem wiedz wg niego jest wiara w prawdy objawione (sceptycyzm religijny). W ramach porządku serca otzrymujemy zasady (trzy: Bóg, luczby, przyroda). Rozum to jest dedukcja. Rozum korzysta z pierwszych tzrech zasad, które są pewnikami. Zmysły łudzą i sa tylko pomocnikami w zdobywaniu wiedzy pewnej.