kw, ART 122 KW, 1997


1997.09.24 uchwała SN I KZP 15/97 OSNKW 1997/11-12/96

glosa aprobująca: Grzegorczyk T. OSP 1998/4/69

glosa aprobująca: Indecki K. OSP 1998/10/174

glosa aprobująca: Indecki K. Prok.i Pr. 1998/11-12/87

Przedmiotem wykroczenia określonego w art. 122 § 1 k.w. może być także mienie pochodzące z kradzieży z włamaniem (art. 208 k.k.), jeżeli jego wartość nie przekracza 250 zł.

Przewodniczący: Prezes SN Z. Doda.

Sędziowie: P. Hofmański, L. Paprzycki (sprawozdawca).

1998.02.18 wyrok SN II KKN 456/97 OSNKW 1998/5-6/26

Jeżeli przedmiotem paserstwa jest mienie pochodzące z rozboju (art. 210 k.k.), czyn sprawcy wyczerpuje znamiona przestępstwa paserstwa, a nie wykroczenia określonego w art. 122 k.w., niezależnie od wartości tego mienia.

Przewodniczący: sędzia A. Konopka.

Sędziowie: J. Mikos, E. Gaberle (sędzia SA delegowana do SN - sprawozdawca).

(…)

Generalnie rzecz ujmując, rozważenia wymagał w niniejszej sprawie problem, czy w przypadku, gdy przedmiotem paserstwa jest mienie pochodzące z przestępstwa rozboju, sprawca paserstwa popełnia występek określony w art. 215 § 1 k.k., niezależnie od wartości mienia, czy też wykroczenie przewidziane w art. 122 § 1 k.w., jeżeli wartość mienia nie przekracza określonej w tym przepisie kwoty. Wyrażane na ten temat poglądy są dalekie od jednolitości, a nawet krańcowo różne, i to zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i w literaturze prawno-karnej. Wyczerpujące omówienie tych poglądów zawiera uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 września 1997 r., I KZP 15/97 (OSNKW 1997, z. 11-12, poz. 96), a więc ponowne ich przytaczanie jest zbędne i można poprzestać na odwołaniu się do uzasadnienia tej uchwały.

Niemniej jednak, opowiadając się za pierwszą ze wskazanych wyżej możliwości (tj. za przyjęciem odpowiedzialności sprawcy paserstwa za przestępstwo określone w art. 215 § 1 k.k., nie zaś za wykroczenie przewidziane w art. 122 § 1 k.w.), niezbędne są dodatkowe uwagi, odnoszące się wprost do wyrażonych w omawianej tutaj kwestii poglądów.

Tak więc zastrzeżenia budzi stanowisko, według którego świadomość sprawcy paserstwa co do pochodzenia mienia z rozboju stanowi jeden z warunków uznania czynu za przestępstwo paserstwa, lub za wykroczenie przewidziane w art. 122 k.w. (T. Grzegorczyk: Glosa do uchwały SN z dnia 12 września 1986 r. U 7/86, NP 1988, z. 9, s. 118-123). Nie jest to kryterium różnicujące, gdyż, jeżeli sprawca nie ma świadomości, że przedmiotem paserstwa jest mienie pochodzące z rozboju, to postawiony na wstępie problem w ogóle nie wystąpi. Dopiero bowiem wówczas, gdy sprawca paserstwa miał świadomość (konieczności lub możliwości), i mienie pochodzi z rozboju (albo dopuścił się w tym względzie niedbalstwa), pojawia się pytanie, czy ponosi on odpowiedzialność za wykroczenie określone w art. 122 k.w., jeżeli wartość mienia nie przekracza określonej w tym przepisie kwoty, czy też odpowiada zawsze za występek, o którym mowa w art. 215 § 1 k.k., lub w art. 216 k.k., tj. niezależnie od wartości mienia będącego przedmiotem paserstwa.

(…)

W niniejszej sprawie punkt ciężkości leży w odpowiedzi na pytanie, czy przestępstwo rozboju należy traktować jako kwalifikowany typ kradzieży, której typem podstawowym jest kradzież zwykła, czy też jako odrębny typ przestępstwa. Rozważyć zatem trzeba, czy rozbój i kradzież zwykła (art. 203 k.k.) są sprzeczne z tą samą normą sankcjonowaną, która określa, jaka wartość jest chroniona przepisami prawa karnego, czy też chodzi tu o różne normy sankcjonowane, wyrażające zakaz naruszania różnych wartości (patrz: K. Buchała, A. Zoll: Polskie prawo karne, PWN 1995, s. 129-130). Łatwo zauważyć, że w przypadku kradzieży zwykłej (art. 203 k.k.) normą sankcjonowaną jest zakaz zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Natomiast w przypadku rozboju (art. 210 k.k.) normą taką jest zakaz ataku na wolność lub zdrowie człowieka, aby dokonać zaboru mienia w celu przywłaszczenia. Naruszenie więc różnych norm sankcjonowanych w wypadkach przestępstw kradzieży zwykłej oraz rozboju nie pozwala na uznanie przestępstwa określonego w art. 210 k.k. za typ kwalifikowany przestępstwa określonego w art. 203 k.k., lecz wymaga uznania, że chodzi tu o dwa różne typy przestępstw. Jeżeli zaś chciałoby się przyjąć, że częściowe pokrywanie się norm sankcjonowanych (wartości chronionych) różnymi przepisami prawa karnego powoduje konieczność traktowania jednego z tych przepisów jako typu podstawowego, a drugiego jako kwalifikowanego lub uprzywilejowanego, to stanowisko takie prowadziłoby także do rozwiązań paradoksalnych, takich np., że art. 167 k.k. jest typem uprzywilejowanym wobec typu podstawowego określonego w art. 210 k.k. Dodać też trzeba, że ustalenie wzajemnych relacji między tak powiązanymi typami przestępstw powodowałoby w praktyce znaczne trudności (np. ustalenie, jaka relacja zachodzi między art. 203 § 2 k.k. a art. 210 § 2 k.k.). A zatem za odrzuceniem stanowiska, że w art. 210 k.k. określono typ kwalifikowany kradzieży zwykłej (art. 203 k.k.) przemawiają również względy celowościowe. Szczególnie wyraźnie podkreślić na koniec trzeba, że zarówno w art. 203 k.k., jak i w art. 210 k.k. przewidziano tak uprzywilejowane, jak i kwalifikowane typy tych przestępstw (a niezbędna jest jeszcze uwaga, że omawianej tutaj kwestii nie należy mylić z kryteriami ustalania podobieństwa przestępstw, wskazanymi w § 2 art. 120 k.k.).

W podsumowaniu stwierdzić zasadnie można, że jeżeli przedmiotem paserstwa jest mienie pochodzące z rozboju (art. 210 k.k.), czyn sprawcy wyczerpuje znamiona przestępstwa paserstwa, a nie wykroczenia określonego w art. 122 k.w., niezależnie od wartości tego mienia.

1

ART. 122 K.W.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
kp, ART 66 KP, 1997
kpk, ART 84 KPK, 1997
Księga 1. Proces, ART 327 KPC, 1997
Zobowiązania, ART 691 KC, 1997
kpk, ART 40 KPK, 1997
kw, ART 39 KW, III KK 97/06 - wyrok z dnia 7 kwietnia 2006 r
kw, ART 86 KW, 2001
kw, ART 1 KW, Wyrok z dnia 18 maja 2009 r
kw, ART 94 KW, 2000
kw, ART 87 KW, 1993
kw, ART 97 KW, 2000
kw, ART 107 KW, Wyrok z dnia 10 listopada 2010 r
kw, ART 119 KW, 2001
kw, ART 120 KW, Wyrok z dnia 3 września 2009 r
kw, ART 98 KW, 2000
kw, ART 135 KW, I KZP 3/05 - z dnia 17 marca 2005 r
KW 122 S
kw żółciowe

więcej podobnych podstron