Porzucić wszystko.
Teksty w których wypowiadają się przedstawiciele zawodów, które domagają się stałej gotowości do porzucenia aktualnie wykonywanej czynności i natychmiastowego odpowiedzenia na wyzwanie. Niech dzieci wymienią jeszcze kilka innych o podobnym charakterze. Potem rozmowa: Na pewno do takich „niestabilnych” zawodów nie należy zawód rybaka. Rybak godzinami ślęczy nad siecią i nudno i cierpliwie wyławia. Nieraz wiele razy musi zarzucać sieć. A tu nagle przychodzi gość, który wprowadza skandaliczną destabilizację w życie rybaków. Dalej można poprzeć rzecz cytatami z życia wielkich ludzi Biblii, którzy porzucili wszystko, by pójść za Bogiem. Oczywiście potem aplikacja do życia: my też mamy rzucać wszystko dla Chrystusa.
Co ciekawego?
Metoda analizy tekstów biblijnych i nie tylko pod kątem wyciągania rzeczy, które uważa się za ciekawe. Co uważasz za interesujące w tym tekście? Przy czym rzecz całą traktujemy zadaniowo tzn. że musi cię coś zaciekawić.
Życiorysy zwierząt.
Czytamy kilka tekstów traktujących o zwyczajach zwierząt i wysuwamy z nich naukę. Rzecz całą poprzedzamy cytatem biblijnym np. Od mrówki ucz się leniwcze. Czego chrześcijanin może się nauczyć od...
Uśmiech w Biblii
Spośród różnych tekstów albo w ramach poszukiwań w pracy domowej znaleźć fragmenty w których widoczna jest radość. Radość osób, radosne słowa itp.
Klasyfikacje.
Uczniowie otrzymują mnóstwo wersetów biblijnych i mają za zadanie sklasyfikować je (w grupach) według dowolnych - wymyślonych przez siebie kryteriów. Oczywiście każda grupa ma te same wersety, aby potem móc porównać sposoby i kryteria klasyfikacji między grupami. Dla zachęty zanim zaczną klasyfikować można przeczytać im z Nęcki fragment „chińskiej encyklopedii”, by klasyfikowali naprawdę w sposób twórczy.
Streszczenie z limitem wyrazowym.
Mamy z zadanie opowiadanie biblijne streścić przy użyciu ściśle określonej, ograniczonej liczby słów.
Jezioro cytatów.
Rodzaj pomocy dydaktycznej. Na stole leży przed uczniami plansza na której są jakby w jeziorze ulokowane różne cytaty biblijne. Nauczyciel mówi jakąś myśl, problem a uczniowie wyciągają z jeziora cytat, który się nadaje jako rozwiązanie problemu, ilustracja zagadnienia itp. Czasem można i należy zarzucić sieć. Oczywiście jezioro ma ograniczoną objętość i po wyłowieniu cytatów dolosowujemy kolejne. Wygrywa ten, kto zdobędzie jak najwięcej cytatów, które odpowiadają problemom.
Przerwane w pół zdania.
Rozcinamy na pół karteczkę z mądrym tekstem np. wierszem ale nie na pół poziomo tylko pionowo. W ten sposób każdy wers jest w połowie przecięty. Trzeba do tej połówki dopisać resztę według własnego pomysłu. Mogą to być też aforyzmy, mądre myśli itp. (Porządek i przygoda nr 48)
Najlepsza reakcja.
Odnajdujemy jakąś mniej znaną scenę ewangeliczną i czytamy ją uczniom do momentu w którym trzeba przytoczyć odpowiedź Jezusa na zadane pytanie lub reakcję. W tym momencie pytamy: co odpowiedział Jezus. Albo: jak zareagował Chrystus. Lub Co ty byś odpowiedział czy zrobił na miejscu Jezusa itp.
Przysłowia niedokończone.
Z Księgi Przysłów lub z własnej głowy wybieramy pierwsze części przysłów mądrościowych. Uczeń ma dokończyć przysłowia według własnego pomysłu.
Inne zakończenie.
Czytamy tekst np. kuszenie i rozpatrujemy sytuację pod kątem: jak by było gdyby zakończenie tej sceny było inne? Co by było gdyby Chrystus uległ pokusie diabła?
Dyskusja i wnioski.
Operacjonalizacje pojeć.
Uczniowie otrzymują pojęcia np. uczciwość i mają je zoperacjonalizować w następujący sposób: poprzez dokończenie np. 3 zdań. Człowiek, który jest uczciwy zawsze....... Nigdy nie.......... Często ............., Rzadko............ itp. (trza wymyślić te zaczęcia zdań)
Dziś pytanie, dziś odpowiedź.
Prowadzący pisze na tablicy zbiór ważnych pytań. Informuje, że na każde z nich odpowiada jeden fragment z otrzymanych. Ale nie musi być tak, że tylko istnieje jedno sztywne dopasowanie. Do pomyślenia są też inne konfiguracje. Grupy analizując fragmenty muszą odpowiedzieć na pytania z tablicy. Można to ubrać w konwencję inną: np. mały archeolog.
Mały archeolog.
Odmiana poprzedniej metody: dziś pytanie - dziś odpowiedź. Otóż informujemy, że jesteśmy grupą archeologów i a podstawie starożytnych tekstów chrześcijańskich mamy odtworzyć życie pierwszych chrześcijan. Prowadzący pisze na tablicy pytania a my w zkserowanych tekstach (mogą być stylizowane papirusy) szukamy odpowiedzi.
Czy wiesz co mówisz?
Na tablicy nauczyciel wypisuje wszystkie możliwe konwencje mówienia czegoś: np. lirycznie, komicznie, ironicznie, bojaźliwie, niechętnie, agresywnie, znudzenie, patetycznie, smutno, czule entuzjastycznie, sarkastycznie, szyderczo, leniwie, zalotnie itp. Następnie losujemy zdanie z Biblii. Każdy inne losuje. Osoby, po kolei zastanawia się w jakiej konwencji należałoby to zdanie wypowiedzieć. Potem wybrawszy należytą konwencję recytują. Mówią dlaczego wybrały tą a nie inną konwencję. Klasa omawia trafność dobieranych konwencji. Jest to sposób pracy interpretacyjnej z tekstem. Jaki ładunek emocjonalny on zawiera? Jaka treść jest przekazywana. Ważne, by prowadząc zabawę naciskać na kwestie interpretacyjne a nie aktorskie.
Nie pasuje do treści.
Wersja metody: Czy wiesz co mówisz? Wybieramy kilkoro uczniów/aktorów/deklamatorów i stawiamy naprzeciwko klasy. Każdy z nich losuje kartkę z konwencją. Potem losujemy zdania - cytaty z Biblii i każdy po kolei ma wypowiedzieć według swojej konwencji (radośnie, spokojnie, dynamicznie, smutno itp.) Klasa obserwuje, że niektóre konwencje pasują do treści a inne nie. Rozmowa uzasadniająca.
Gra: Najczęstsze konwencje.
Podobnie jak poprzednio wybrane są osoby. Potem losuje się cytaty i zgłaszają się osoby, które ich zdaniem powinny ów cytat wygłosić, bo zgadza się on z ich konwencją. Jeśli trafnie wygłaszają to o.k. Jeśli nie to strata punktów. Itp.
Recytacja na tle.
Wersja poprzednich. Idą fragmenty muzyczne o różnych ładunkach emocjonalnych puszczane przez katechetę. Osoby lub grupy decydują która muzyka pasuje do posiadanych przez nich fragmentów. Przy której można by je recytować. Mogą również je recytować na tle muzyki a klasa decyduje czy słusznie się zgłosili do takiej recytacji.
Alfabety z dziurami.
Tworzymy schematy alfabetów w których część określeń jest już przez nas wypełniona. Resztę pozostawiamy do wypełnienia. Np. alfabet człowieka sukcesu (przykład na str. 114 w podręczniku Porządek i Przygoda. Mogą być np. alfabety człowieka sprawiedliwego, alfabet człowieka wiary. Alfabet człowieka pokory itp. „Człowiek wiary przede wszystkim.......”
Ambitnie podchodzi do stawianych sobie wymagań.
Bazuje na słowie Bożym.
Chroni swoją duszę.
itp. itd.
Obraz w tekście ukryty.
Wybrać ciekawą analogię z tekstów np. papieża np. wiatr od morza i uczynić tematem rysunku. Można to zrobić w ten sposób: „Dzieci w tych tekstach ukryty jest obraz narysujcie go.