Autorzy: Iwona Stach, Karolina Dziadosz 

Sebastian Podmiotko 

 

 

 

organ koncesyjny przewiduje 

udzielenie ograniczonej liczby koncesji 

 

Ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym RP 'Monitor Polski', które powinno zawierać: 



 

określenie przedmiotu i zakresu działalności, na którą ma być udzielona koncesja; 



 

liczbę koncesji 



 

szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja o ile 
organ koncesyjny, w granicach przepisów odrębnych ustaw przewiduje ich określenie; 



 

termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji; 



  wymagane dokumenty i informacje dodatkowe; 



 

czas, na jaki może być udzielona koncesja. 

 

Egzamin z prawa handlowego 2014/2015 

I. Prawo prowadzenia działalności gospodarczej 

1.  Podaj definicję przedsiębiorcy i działalności gospodarczej z ustawy o swobodzie 

działalności gospodarczej. 
 

A.  Działalnością  gospodarczą  jest  zarobkowa  działalność  wytwórcza,  budowlana, 

handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i  wydobywanie  kopalin ze 
złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. 
(art. 2) 

 

B.  Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka 

organizacyjna  niebędąca  osobą  prawną,  której  odrębna  ustawa  przyznaje  zdolność 
prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. 

 

Za  przedsiębiorców  uznaje  się  także  wspólników  spółki  cywilnej  w  zakresie 

 

wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. (art. 4 ust.1-2) 

 

2.  Podaj definicję mikroprzedsiębiorcy, a także małego i średniego przedsiębiorcy  

ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. 
 

 

3.  Scharakteryzuj przetarg na udzielenie koncesji (w formie schematu)

 

Przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich 

lat obrotowych: 

Zatrudniał 

średniorocznie 

mniej 

pracowników 

niż: 

oraz osiągnął roczny 

obrót netto ze 

sprzedaży towarów, 

wyrobów i usług oraz 
operacji finansowych 

nieprzekraczający 

równowartości w 

złotych: 

lub sumy aktywów 

jego bilansu 

sporządzonego na 

koniec jednego z 

tych lat nie 

przekroczyły 

równowartości w 

złotych:  

Mikroprzedsiębiorca 

10 

2 mln euro 

2 mln euro 

Mały przedsiębiorca 

50 

10 mln euro 

10 mln euro 

Średni przedsiębiorca 

250 

50 mln euro 

43 mln euro 

 

 

Zgłoszenia przedsiębiorców 

 

liczba przedsiębiorców spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię 

prawidłowego 

wykonywania działalności objętej koncesją jest … koncesji przewidzianych do udzielenia 

 

mniejsza lub równa 

  

większa 

 

 

 

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 

 

 

     

 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym 

RP „Monitor Polski”

 

O konieczności przeprowadzenia przetargu

 

Ogłoszenie powinno zawierać:

 

1) informację o konieczności przeprowadzenia przetargu;

 

2) minimalną opłatę, za którą  może być udzielona koncesja- nie niższa niż opłata skarbowa 

albo inna opłata o charakterze

 

publicznoprawnym,  przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji:

 

3) miejsce i termin składania ofert;

 

4) szczególne warunki jakie powinna spełniać oferta;

 

5) wysokość, termin i formę wniesienia wadium

 

6) termin rozstrzygnięcia przetargu

 

Przedsiębiorcy składają oferty

 

Organ koncesyjny dokonuje wyboru w liczbie zgodnej z liczbą koncesji 

kierując się wysokością zadeklarowanych opłat za udzielenie koncesji 

Najwyższa oferta- udzielenie koncesji 

W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało 

opłatę w takiej samej wysokości, organ koncesyjny 

wzywa tych przedsiębiorców do ponownego 

zadeklarowania opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, 

który zadeklarował wyższą opłatę 

udzielenie koncesji wszystkim przedsiębiorcom 

ogłoszenie przetargu

 

 

 

4.  Opisz proces (etap po etapie) działań, po których osoba fizyczna może rozpocząć 

wykonywanie działalności gospodarczej 
 
1.  Osoba fizyczna może podjąć działalność gospodarczą po złożeniu wniosku o wpis 

do Centralnej Ewidencji  i Informacji o Działalności Gospodarczej. 

2.  Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej prowadzona jest w 

systemie teleinformatycznym przez ministra właściwego do spraw gospodarki. 

3.  Wnioskodawca  składa  wniosek  o  wpis  do  CEIDG  za  pośrednictwem  formularza 

elektronicznego  dostępnego  na  stronie  internetowej  CEIDG,  w  Biuletynie 
Informacji  Publicznej  ministra  właściwego  do  spraw  gospodarki  oraz  za 
pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej. 

4.  Wniosek o wpis do CEIDG może być również złożony na papierowym formularzu 

zgodnym z formularzem urzędowym pobranym przez przedsiębiorcę w wybranym 
przez  niego  urzędzie  gminy,  złożonym  osobiście  albo  wysłanym  listem 
poleconym. 

5.  Wniosek  składany  osobiście  winien  zostać  opatrzony  własnoręcznym  podpisem 

wnioskodawczy,  zaś  wniosek  przesyłany  listem  poleconym  musi  być 
poświadczony notarialnie. 

6.  Organ  gminy  przekształca  wniosek  złożony  osobiście,  na  formę  dokumentu 

elektronicznego  i  przesyła  do  CEIDG  nie  później  niż  następnego  dnia  roboczego 
od jego otrzymania. 

7.  Wpis  do  CEIDG  jest  dokonywany  jeżeli  wniosek  jest  złożony  przez  osobę 

uprawnioną i jest poprawny. 

8.  Wniosek dotyczy również przydzielenia: REGON-u, NIP-u oraz jest zgłoszeniem 

do ZUS-u/KRUS-u. 

9.  W  niektórych  rodzajach  działalności  konieczne  jest  uzyskanie  koncesji  lub 

zezwoleń bądź wpisu do rejestru działalności regulowanej. 

 

5.  Scharakteryzuj typy zachowania się państwa wobec gospodarki (podaj także 

przedstawicieli, orientacyjne okresy i skutki)na podstawie wykładu. 

Typy zachowania 

się państwa 

wobec 

gospodarki 

Przedstawiciele 

Orientacyjne 

okresy 

Skutki 

Merkantylizm 

 
 
 

*Polska 

 
 
 
 

kard. Richelieu, 

Ludwik XIV 

 
 

Stanisław 

Staszic, Hugo 

Kołłątaj 

 
 

XVII/XVIII w. 

 
 

początek XIX w 

 



 

państwo samo ma zając się działalnością gosp. 



 

gdy 

państwo 

samo 

zacznie 

tworzyć 

manufaktury 

 

może 

promować 

przedsiębiorczość  i  utrzymywać  dwór  z 
własnych dochodów, 



  zmiana  obyczajowości-  tworzenie  manufaktur 

i przekazywanie ich mieszczanom 



  bezpieczna 

infrastruktura 

transportowa- 

 

 

 

*Anglia 

 
 
 

*Niemcy → 

Kameralizm 

 
 
 

*Rosja 

 

Królowa 

Elżbieta I 

 
 
 
 
 
 
 

Piotr I 

budowa  szlaków,  dróg  i  zabezpieczanie  ich 
przez system policyjno - nadzorczy 



 

promowanie 

własnych 

produktów, 

zwiększanie eksportu 

Zalety: 



 

rozwój gospodarczy  



  mniejsza bieda  



  dobry produkt 

Wady:  



 

przeobrażanie mieszczaństwa  



   rozwój, rozrost miast 

 

  zmniejszanie  produkcji  rolnej  i  ekspansja 

kolonialna 

(zwiększenie 

obszaru 

podatkowego) 

  naśladownictwo 

rozwiązań 

francuskich 

uznających specyfikę Niemiec 

  wprowadzenie  rozwiązań  francuskich  na 

tereny  Rosji:  tworzy  kontakt  miedzy  Rosja  a 
Europa (budowa portu w Petersburgu), zmiana 
obyczajowości (nawet za cenę życia bojarów) 

Protekcjonizm 

H. Benjamin 

koniec XVIII i 

pocz. XIX 



 

stale powraca w czasach wojen i kryzysów np. 
Wielki  Kryzys  Gospodarczy,  po  II  wojnie 
światowej 



 

elementy  chroniące  własną  gospodarkę, 
elementy  prawne:  taryfowe  (np.  cła), 
pozataryfowe 

(np. 

kwoty 

taryfowe), 

parataryfowe (np. przepisy sanitarne) 

Zalety:  



 

pobudza rozwój,  



 

krótkookresowa korzyść  



  chroni miejsca pracy 

Wady:  



 

stosowany  długoletnio  zawsze  ma  negatywny 
wpływ  



  bezrobocie skokowe (klucz)  



  stagnacja gospodarcza 

Liberalizm 

Adam Smith 

poł. XIX w do I wś. 



  pierwszy typ naukowo opracowany 



  gospodarka  najlepiej  będzie  się  rozwijać  jeśli 

państwo  będzie  wkraczać  jak  najmniej  w 
działania przedsiębiorców (niewidzialna ręka) 



 

państwo to „stróż nocny” 



 

tworzenie 

przepisów 

związanych 

z 

bezpieczeństwem 

wewnętrznym 

i 

zewnętrznym  resztę  przepisów  tworzą  sami 
przedsiębiorcy 



 

rozrastanie się środowisk robotniczych 

Zalety:  

 

 



  infrastruktura tworzona oddolnie jako element 

pobudzający gospodarkę 



  bardzo niskie opodatkowanie 

Wady: 



 

powstanie  rożnych  obowiązków  społecznych 
np. 

edukacyjny, 

ochrony 

najuboższych- 

potrzeba  na  to  środków  =  tworzy  się  presja 
społeczna) 

Socjalistyczna 

gospodarka 

planowa 

K. Marks i F. 

Engels 

poł. XIX wieku 

Praca  ma  charakter  społeczny.  Uspołecznienie 
środków produkcji i innych aspektów życia. Założenia 
sprzeczne  z  naturą  człowieka.  Brak  elementów 
kontroli, niedopracowane prawo planowania. 

Interwencjonizm 

klasyczny 

J. M. Keynes 

(teoria 

konwergencji) 

I i II Wojna 

Światowa 



 

tworzy się przepisy prawa pracy oraz przepisy 
zabezpieczenia społecznego 



  wprowadzenie instytucji długu publicznego 

aby kreować instytucje 



 

stworzenie dogodnych warunków rozwoju 
rodzimej gospodarki i uchronienie jej przed 
konkurencją zewnętrzną 



 

pomoc państwa w zdobyciu nowych rynków 
zbytu 

Zalety:  



 

krótkotrwałe zatrzymanie zubożenia 
społeczeństwa, wzrostu bezrobocia  



  powstanie nowych regulacji prawnych 

Wady:  



  opodatkowanie całego społeczeństwa na 

działalność interwencyjną 



 

z czasem wzrost inflacji i długu publicznego 

Państwo 

Dobrobytu 

(Welfare State) 

Brak jednego 

przedstawiciela 

Wielka Brytania po 

1945 r. - powstaje 

na przełomie lat 40 i 

50 XX wieku 



 

dużo elementów socjalnych 



 

państwo ingeruje w życie gospodarcze aby 
zwalczać inflację i bezrobocie 



   państwo przejmuje na siebie 

odpowiedzialność za zmniejszenie sfery 
ubóstwa, zwiększenie poczucia 
bezpieczeństwa ekonomicznego 

Zalety:  



  zatrzymano idee socjalistyczne,  



 

poddano się reformom 

Wady:  



 

osłabienie gospodarcze podatkami i kosztami 
świadczeń socjalnych  



 

realizacja możliwa tylko w krajach o wysokim 
poziomie rozwoju gospodarczego 

Społeczna 

Gospodarka 

Rynkowa 

dr Ludwig 

Erhard 

po II wojnie 

światowej 

powszechny 

akcjonariat 

pracowniczy, 

system 

zamówień 

publicznych, 

ochrona 

konkurencji, 

zrównoważony 

rozwój, 

system 

podatkowy 

 

 

 
 

6.  Podaj definicję rzemiosła i wskaż, jakiej działalności nie zalicza się do rzemiosła. 

 

Rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, z 
udziałem kwalifikowanej pracy własnej, w imieniu własnym tej osoby i na jej rachunek, przy 
zatrudnieniu  do  50  pracowników  –  zwaną  dalej  rzemieślnikiem.  Rzemiosłem  jest  również 
zawodowe  wykonywanie  działalności  gospodarczej  przez  wspólników  spółki  cywilnej  osób 
fizycznych, z udziałem kwalifikowanej pracy własnej, w imieniu własnym tych wspólników i 
na ich rachunek, zatrudniających do 50 pracowników. (art. 2 ust.1-1a) 
 

Do rzemiosła nie zalicza się działalności: handlowej, gastronomicznej, transportowej, usług 

hotelarskich, usług świadczonych w wykonywaniu wolnych zawodów, usług leczniczych oraz 
działalności wytwórczej i usługowej artystów plastyków i fotografików. (art.2 ust.4) 

 

7.  Charakteryzuj  w  punktach  zalety  i  wady  socjalistycznej  gospodarki  planowej. 

Wskaż,  dlaczego  socjalistyczna  gospodarka  planowa  nie  powiodła  się  (wylicz 
tylko w trzech punktach najważniejsze czynniki). 

Zalety: 

1)  umożliwia  zaprojektowanie  przejścia  do  pełnego  zatrudnienia  i  efektywnego 

wykorzystania czynników wytwórczych 

2)  pozwala na osiąganie zamierzonych celów w skali państwa 
3)  pozwala  na  większą  stabilność  sytuacji  gospodarczej  poprzez  eliminowanie  wielu 

spontanicznych efektów rynkowych 

4)  pozwala  na  wyznaczenie  w  miarę  stałej  i  stabilnej  inflacji,  kontrolowanej  przez 

państwo i uniezależnienie się od skoków cenowych 

 
Wady: 

1)  niezdolność do precyzyjnego zmierzenia wszystkich czynników popytowych prowadzi 

do uśrednienia, przybliżeń lub błędnych założeń w prognozach 

2)  błędne prognozy prowadzą do złego planowania produkcji i marnowania zasobów 
3)  planowanie jest narażone na naciski polityczne lub ideologiczne 
4)  prowadzi często do usztywnienia polityki gospodarczej 
5)  często powoduje niedobór towarów na rynku i w rezultacie ich reglamentację 

 
Nie powiodła się, ponieważ: 

1)  została oparta na założeniach sprzecznych z naturą człowieka 
2)  prawo planowania było nierozwinięte i niedopracowane 
3)  brak w niej elementów kontroli 

pobudzający gospodarkę 

Neoliberalizm 

H. Kohl, M. 

Thatcher, R. 

Reagan 

70/80 XX w 

monetaryzm, 

likwidacja 

nierentownych 

przedsiębiorstw  będących  obciążeniem  dla  państwa, 
wzmocnienie konkurencji 

 

 

 

8.  Podaj  zasady  związane  z  kontrolą  działalności  gospodarczej  przedsiębiorcy 

zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej. 
 

1.  Zasada  prymatu  ustawy  o  swobodzie  działalności  gospodarczej  nad  ustawami 

szczególnymi w zakresie trybu przeprowadzania kontroli (art.77 ust.1) 

2.  Zasada powiadomienia przedsiębiorcy o zamiarze przeprowadzenia kontroli (art.79) 
3.  Zasada  prowadzenia  czynności  kontrolnych  w  obecności  kontrolowanego  lub  osoby 

przez niego upoważnionej (art.80) 

4.  Zasada przeprowadzania kontroli w siedzibie kontrolowanego w godzinach pracy lub 

wykonywania działalności gospodarczej (art.80a) 

5.  Zasada  sprawnego  przeprowadzania  kontroli  i  zasada  niezakłócania  funkcjonowania 

kontrolowanego przedsiębiorcy (art.80b) 

6.  Zasada prowadzenia księgi kontroli przez przedsiębiorcę (art.81) 
7.  Zasada zakazu zbiegu kontroli (art.82) 
8.  Zasada  zakazu  wykorzystywania  dowodów  ujawnionych  w  trakcie  prowadzenia 

kontroli z naruszeniem przepisów prawa (art.84) 

9.  Zasada ograniczonego czasu kontroli (art.83) 

 

9.  Wymień wraz z przykładami formy ograniczania wolności gospodarczej (co 

najmniej 4 przykłady). 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Formy ograniczania 

wolności  gospodarczej 

Akty administracyjne zezwalające 

na rozpoczęcie działalności 

gospodarczej lub dokonanie określonych 

czynności gospodarczych 

Żądanie zarejestrowania faktu podjęcia

 

określonej działalności gosp.

 

w specjalnym rejestrze (działalność

 

regulowana), np. działalność kantorowa,

 

usługi detektywistyczne

 

Żądanie zaangażowania określonej 

wielkości 

kapitału w momencie rozpoczynania 

działalności gospodarczej 

Żądanie prowadzenia działalności 

w określonej formie 

Nakaz prowadzenia działalności pomimo 

wyrażenia woli jej zakończenia 

Zezwolenia np. prowadzenie giełdy 

Zgody, np.. prowadzenie systemów płatności

 

z wyjątkiem systemów prowadzonych

 

przez NBP

 

Licencje, np. podjecie i wykonywanie

 

transportu drogowego

 

np. banki mogą być prowadzone jako banki państwowe,

 

banki spółdzielcze lub w formie spółek akcyjnych,

 

Biuro Informacji Gospodarczej może być prowadzone

 

wyłącznie w formie spółki akcyjnej

 

1.  Spółka komandytowo-akcyjna- minimalny kapitał

 

zakładowy: 50 000 zł

 

2.  Spółka akcyjna- minimalny kapitał zakładowy:

 

100 000 zł

 

3.  Spółka z o.o.- minimalny kapitał zakładowy: 5000 zł

 

np. ustawa z 18 kwietnia 2002 o stanie klęski żywiołowej;

 

Prawo energetyczne- Prezes URE może nakazać

 

dalsze prowadzenie działalności mimo wygaśnięcia koncesji

 

na okres do 2 lat jeżeli wymaga tego interes społeczny

 

Koncesje np. prowadzenie kasyna gry

 

 

 

10. Proszę porównać CEIDG z KRS-em (co najmniej 7 różnic, w punktach) 

 

Rejestracja przedsiębiorców 

Rodzaj rejestru 

Centralna Ewidencja i 

Informacja o 

Działalności 

Gospodarczej 

Rejestr przedsiębiorców w Krajowym 

Rejestrze Sądowym 

Podstawa prawna 

Ustawa z dnia 2 lipca 

2004 r. o swobodzie 

działalności 

gospodarczej 

Ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o 

Krajowym Rejestrze Sądowym 

Podmioty 

podlegające 

wpisowi 

Przedsiębiorcy będący 

osobami fizycznymi 

Przedsiębiorcy będący niepełnymi 

osobami prawnymi i osobami 

prawnymi 

Organ prowadzący 

rejestr 

Minister właściwy ds. 

gospodarki 

Sądy rejonowe (sądy gospodarcze) 

obejmujące swoją właściwością 

obszar województwa lub jego część, 

zwane dalej „sądami rejestrowymi” 

(art. 2 z ustawy o KRS) 

Wpis 

Na wniosek, z urzędu 

Na wniosek, chyba, że przepis 

szczególny przewiduje wpis z urzędu 

Koszty 

Wpis bezpłatny 

Opłata sądowa (500 zł), ogłoszenie w 

Monitorze Sądowym i Gospodarczym 

(100 zł) 

Termin, w jakim 

dokonuje się wpisu 

od momentu 

złożenia wniosku 

Niezwłocznie 

W ciągu 7 dni 

 

Dostępność 

 

Jawność formalna 

 

Jawność formalna i materialna 

Tryb postępowania 

przed organami 

Postępowanie 

administracyjne, 

obowiązują przepisy 

k.p.a. 

Postępowanie cywilne, obowiązują 

przepisy k.p.c. o postępowaniu 

nieprocesowym 

Struktura 

Jednolita baza danych 

Niejednolita baza danych, dzieli się na 

trzy rejestry: 

  rejestr przedsiębiorców, 
  rejestr stowarzyszeń, innych 

organizacji społecznych i 
zawodowych, fundacji oraz 
samodzielnych publicznych 
zakładów opieki zdrowotnej, 

  rejestr dłużników 

niewypłacalnych 

 
 
 
 

 

 

11. Co należy do zadań CEIDG (art. 23 ust. 3 uosdg).  

 
Zadaniem CEIDG jest: 

1)  ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi; 
2)  udostępnianie  informacji  o  przedsiębiorcach  i  innych  podmiotach  w  zakresie 

wskazanym w ustawie; 

3)  umożliwienie  wglądu  do  danych  bezpłatnie  udostępnianych  przez  Centralną 

Informację Krajowego Rejestru Sądowego; 

4)  umożliwienie  ustalenia  terminu  i  zakresu  zmian  wpisów  w  CEIDG  oraz 

wprowadzającego je organu. 

 

12. Wymień organy i ich podstawowe kompetencje zaangażowanych w prowadzenie i 

dokonywanie wpisów do KRS. 

 

1.  Rejestr w systemie  teleinformatycznym  prowadzą sądy  rejonowe (sądy  gospodarcze) 

obejmujące swoją właściwością obszar województwa lub jego część, zwane „sądami 
rejestrowymi” (art. 2 ust.1 ustawy o KRS); 

2.  Gminy,  jako  zadania  zlecone,  wykonują  czynności  związane  z  prowadzeniem 

Rejestru, polegające na zapewnieniu zainteresowanym: 
a)  wglądu do Polskiej Klasyfikacji Działalności, 
b)  urzędowych  formularzy  wniosków  wymaganych  ustawą  umożliwiających 

rejestrację spółek jawnych, 

c)  dostępu  do  informacji  o  wysokości  opłat,  sposobie  ich  uiszczania  oraz  o 

właściwości miejscowej sądów rejestrowych (art. 2 ust. 2 ustawy o KRS) 

3.  Centralna  Informacja  Krajowego  Rejestru  Sądowego  utworzona  przez  Ministra 

Sprawiedliwości  z  oddziałami  przy  sądach  rejestrowych.  Zadaniem  Centralnej 
Informacji jest: 

1) prowadzenie 

zbioru 

informacji 

Rejestru 

oraz 

elektronicznego 

katalogu 

dokumentów spółek, 

2)    udzielanie  informacji  z  Rejestru  oraz  przechowywanie  i  udostępnianie  kopii      

dokumentów z elektronicznego katalogu spółek,  

3)    utworzenie  i  eksploatacja  połączeń  Rejestru  i  katalogu  w  systemie 

teleinformatycznym. (art. 4 ust. 1 i 2 ustawy o KRS) 

 

13. Kiedy  wis  w  CEIDG  podlega  wykreśleniu  z  urzędu  w  drodze  decyzji 

administracyjnej  ministra  właściwego  ds.  gospodarki  i  co  należy  do  zadań 
punktu kontaktowego? 

 
Przedsiębiorca  podlega  wykreśleniu  z  CEIDG  z  urzędu,  w  drodze  decyzji 
administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki, w przypadku: 
1)  gdy  prawomocnie  orzeczono  zakaz  wykonywania  działalności  gospodarczej  przez 

przedsiębiorcę; 

 

 

2)  wpisania  do  rejestru  przedsiębiorców  jednoosobowej  spółki  kapitałowej  powstałej 

wskutek  przekształcenia  przedsiębiorcy  będącego  osobą  fizyczną  wykonującą  we 
własnym imieniu działalność gospodarczą; 

3)  stwierdzenia  trwałego  zaprzestania  wykonywania  przez  przedsiębiorcę  działalności 

gospodarczej; 

4)  niezłożenia  wniosku  o  wpis  informacji  o  wznowieniu  wykonywania  działalności 

gospodarczej  przed upływem  okresu 24 miesięcy od dnia zawieszenia wykonywania 
działalności gospodarczej; 

5)  niezłożenia  wniosku  o  wpis  informacji  o  wznowieniu  wykonywania  działalności 

gospodarczej  od  dnia  następującego  po  dniu,  do  którego  przedsiębiorca  zawiesił 
wykonywanie działalności gospodarczej, 

6)  utraty  przez  przedsiębiorcę  uprawnień  do  wykonywania  działalności  gospodarczej 

przysługujących  na  podstawie  przepisów  o  wykonywaniu  działalności  gospodarczej 
przez osoby zagraniczne na takich samych zasadach co obywatele polscy; 

7)  gdy został dokonany z naruszeniem prawa; (art.34 ust.2 uosdg) 
 
Zadaniem punktu kontaktowego jest: 

1)  umożliwienie dopełnienia procedur związanych z podejmowaniem, wykonywaniem i 

zakończeniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczy-pospolitej Polskiej; 

2) udzielanie informacji dotyczących: 

a)  procedur  i  formalności  wymaganych  przy  podejmowaniu,  wykonywaniu  lub 

zakończeniu działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 

b)  ogólnych zasad świadczenia usług w państwach, o których mowa w art. 13 ust. 1, 

w szczególności w zakresie ochrony konsumentów; 

c)  danych  kontaktowych  właściwych  organów  wraz  ze  wskazaniem  zakresu  ich 

kompetencji; 

d)  sposobów i warunków dostępu do rejestrów publicznych i publicznych baz danych 

dotyczących działalności gospodarczej i przedsiębiorców; 

e)  środków  prawnych  przysługujących  w  przypadku  sporu  między  właściwym 

organem  a  przedsiębiorcą  lub  konsumentem,  między  przedsiębiorcą  a 
konsumentem oraz między przedsiębiorcami; 

f)  wydanych  lub  opracowanych  przez  właściwe  organy  wyjaśnień  w  zakresie 

przepisów  dotyczących  podejmowania,  wykonywania  i  zakończenia  działalności 
gospodarczej; 

g)  danych kontaktowych stowarzyszeń i organizacji, które mogą udzielić praktycznej 

pomocy przedsiębiorcom lub konsumentom; 

h)  praw i obowiązków pracowników i pracodawców; 
i)  adresów stron internetowych punktów kontaktowych w innych państwach; 
 
 
 
 

 

 

14. W jakich sytuacjach ustawodawca dopuszcza przeprowadzenie więcej niż jednej 

kontroli u przedsiębiorcy(art. 82 uosdg) i jak długo może trwać czas wszystkich 
kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym (art. 83 uosdg). 

 
Można przeprowadzić więcej niż jedną kontrolę, gdy: 

1)  ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej; 
2)  przeprowadzenie  kontroli  jest  niezbędne  dla  przeciwdziałania  popełnieniu 

przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego 
lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia; 

3)  kontrola  jest  prowadzona  w  toku  postępowania  prowadzonego  na  podstawie 

przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów; 

4)  przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia 

lub środowiska naturalnego; 

5)  kontrola  dotyczy  zasadności  dokonania  zwrotu  podatku  od  towarów  i  usług  przed 

dokonaniem tego zwrotu; 

6)  przeprowadzenie  kontroli  jest  realizacją  obowiązków  wynikających  z  przepisów 

prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w 
zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty Europejskiej; 

7)  kontrola  dotyczy  zasadności  dokonania  zwrotu  podatku  od  towarów  i  usług  na 

podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych 
z budownictwem mieszkaniowym; 

8)  kontrola  dotyczy  zasadności  dokonania  zwrotu  podatku  od  towarów  i  usług  na 

podstawie  przepisów  o  zwrocie  osobom  fizycznym  niektórych  wydatków 
poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania. 

 
Czas  trwania  wszystkich  kontroli  organu  kontroli  u  przedsiębiorcy  w  jednym  roku 
kalendarzowym nie może przekraczać: 
 

Przedsiębiorca 

Dni roboczych 

Mikroprzedsiębiorca 

12 

Mały przedsiębiorca 

18 

Średni przedsiębiorca 

24 

Pozostali 

48 

 

15. Podaj  jakie  informacje  usługobiorcy  powinien  podać  zagraniczny  usługodawca 

przed zawarciem umowy [art. 10 ustawy o świadczeniu usług na terytorium RP].  
 

Usługodawca,  przed  zawarciem  umowy  w  formie  pisemnej,  a  w  przypadku  braku 
pisemnej  umowy  –  przed  rozpoczęciem  świadczenia  usługi,  jest  obowiązany,  w  sposób 
jednoznaczny, podać usługobiorcy, o ile posiada, następujące informacje: 

1)  firmę,  adres  siedziby  albo  adres  miejsca  zamieszkania  i  głównego  miejsca 

wykonywania działalności; 

2)  organ rejestrowy i numer w rejestrze, w którym usługodawca jest zarejestrowany jako 

przedsiębiorca albo numer w ewidencji działalności gospodarczej; 

 

 

3)  adres  poczty  elektronicznej  lub  inne  dane  umożliwiające  bezpośredni  kontakt  z 

usługodawcą; 

4)  wskazanie  organu,  który  wydał  certyfikat,  koncesję,  zezwolenie,  zgodę,  licencję  lub 

dokonał  wpisu do  rejestru albo  wydał  inny dokument uprawniający usługodawcę do 
świadczenia usługi; 

5)  wskazanie  samorządu  zawodowego,  do  którego  usługodawca  należy,  tytułu 

zawodowego oraz państwa, w którym przyznano ten tytuł; 

6)  główne cechy usługi; 
7)  cenę usługi, jeżeli została ustalona; 
8)  stosowane przez usługodawcę wzorce umów oraz postanowienia umowne określające 

prawo właściwe dla danej umowy lub sąd albo inny organ właściwy do rozstrzygania 
sporów; 

9)  numer  identyfikacji  podatkowej  (NIP)  lub  inny  numer  identyfikacyjny,  którym 

usługodawca jest obowiązany posługiwać się na potrzeby podatku od towarów i usług; 

10) o  obowiązkowym  ubezpieczeniu  lub  gwarancji  finansowej,  wraz  z  danymi 

ubezpieczyciela lub gwaranta, oraz o zasięgu terytorialnym ubezpieczenia; 

11) o gwarancjach jakości wykonanej usługi, które nie są wymagane przepisami prawa. 

 

16. W  jakiej  formie  może  być  utworzone  biuro  informacji  gospodarczej  [art.  5 

ustawy  o  udostępnianiu  informacji  gospodarczej  i  wymianie  danych 
gospodarczych]  i  kiedy  biuro  informacji  gospodarczej  usuwa  informację 
gospodarczą [art. 31 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczej i wymianie 
danych gospodarczych].  
 

Biuro  informacji  gospodarczej,  zwane  dalej  „biurem”,  może  być  prowadzone  wyłącznie  w 
formie spółki akcyjnej, o kapitale zakładowym nie mniejszym niż 4 000 000 złotych. Akcje 
biura  są  wyłącznie  akcjami  imiennymi.  Nie  jest  dopuszczalna  zamiana  akcji  imiennych  na 
akcje na okaziciela. Akcje biura, których łączna  wartość nominalna nie przekracza kwoty  4 
000  000  zł,  mogą  być  obejmowane  wyłącznie  za  wkłady  pieniężne  i  są  opłacone  w  całości 
przed zarejestrowaniem biura. 
 
Biuro usuwa informacje gospodarcze: 

1) na wniosek wierzyciela, nie później niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku; 
2) przed  zaprzestaniem  wykonywania  działalności  gospodarczej  przez  biuro, 

informując  o  tym  wierzycieli  związanych  z  biurem  umową  o  udostępnianiu 
informacji gospodarczych; 

3) przekazane  przez  wierzyciela,  z  którym  wygasła  albo  została  rozwiązana  umowa  o 

udostępnianie informacji gospodarczej; 

4) przekazane przez wierzyciela, który po ich przekazaniu do biura został wy-kreślony 

z właściwego rejestru albo ewidencji lub trwale zaprzestał wykonywania działalności 
gospodarczej; 

5) dotyczące posłużenia się podrobionym lub cudzym dokumentem – po upływie 10 lat, 

licząc od końca roku, w którym biuro otrzymało te informacje; 

6) na podstawie uzasadnionej informacji o nieistnieniu zobowiązania; 

 

 

7) na  podstawie  uzasadnionej  informacji  o  wygaśnięciu  zobowiązania,  jeżeli  dane 

dotyczą dłużnika będącego konsumentem; 

8) po  upływie  3  lat  od  ich  ostatniej  aktualizacji,  nie  później  niż  po  upływie  10  lat  od 

dnia ich przekazania przez wierzyciela.  

 

17. Kiedy  i  na  jakich  zasadach  wierzyciel  może  przekazać  do  biura  informacje 

gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem [art. 14 ustawy o 
udostępnianiu informacji gospodarczej i wymianie danych gospodarczych]. 
 

Wierzyciel  może  przekazać  do  biura  informacje  gospodarcze  o  zobowiązaniu  dłużnika 
będącego  konsumentem  wyłącznie  wówczas,  gdy  są  spełnione  łącznie  następujące 
warunki: 

1)  zobowiązanie  powstało  w  związku  z  określonym  stosunkiem  prawnym,  w 

szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki oraz umów, o których mowa w 
art. 187

1

 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (umów 

o  świadczenie  usług  pocztowych  i  telekomunikacyjnych;  przewóz  osób  i  bagażu  w 
komunikacji  masowej;  dostarczanie  energii  elektrycznej,  gazu  i  oleju  opałowego; 
dostarczanie  wody  i  odprowadzanie  ścieków;  wywóz  nieczystości;  dostarczanie 
energii cieplnej);  

2)  łączna  kwota  wymagalnych  zobowiązań  dłużnika  będącego  konsumentem  wobec 

wierzyciela wynosi co najmniej 200 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 
dni; 

3)  upłynął  co  najmniej  miesiąc  od  wysłania  przez  wierzyciela  listem  poleconym  albo 

doręczenia  dłużnikowi  będącemu  konsumentem  do  rąk  własnych,  na  adres  do 
doręczeń  wskazany  przez  dłużnika  będącego  konsumentem,  a  jeżeli  nie  wskazał 
takiego adresu – na adres miejsca zamieszkania, wezwania do zapłaty, zawierającego 
ostrzeżenie  o  zamiarze  przekazania  danych  do  biura,  z  podaniem  firmy  i  adresu 
siedziby tego biura. 

 

18. Kiedy  i  na  jakich  zasadach  podmiot  wobec  którego  posłużono  się  podrobionym 

lub  cudzym  dokumentem  może  przekazać  do  biura  informacji  gospodarczej  te 
informacje  [art. 17 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczej  i  wymianie 
danych gospodarczych]. 

 
Podmiot  wobec  którego  posłużono  się  podrobionym  lub  cudzym  dokumentem,  w 
szczególności  dokumentem  potwierdzającym  tożsamość  lub  zaświadczeniem  o  zatrudnieniu 
może przekazać do biura te informacje gospodarcze. 
 
Podmiot ten może przekazać do biura wyłącznie informacje gospodarcze dotyczące: 

1)  siebie  
2)  dokumentu 

 

 

 

Podmiot ten jest obowiązany poinformować osobę, której dokumentem tożsamości posłużono 
się,  o  zamiarze  przekazania  informacji  gospodarczych  o  tym  dokumencie  do  biura,  z 
podaniem firmy i adresu siedziby tego biura. 
 
 

19. Scharakteryzuj umowę o partnerstwie publiczno - prywatnym. 

 

a)  Umowa  ta  jest  zdefiniowana  w  art.  7  ustawy  o  partnerstwie  publiczno  -  prywatnym. 

Przez umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym partner prywatny zobowiązuje się 
do  realizacji  przedsięwzięcia  za  wynagrodzeniem  oraz  poniesienia  w  całości  albo  w 
części wydatków na jego realizację lub poniesienia ich przez osobę trzecią, a podmiot 
publiczny  zobowiązuje  się  do  współdziałania  w  osiągnięciu  celu  przedsięwzięcia,  w 
szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego.  

b)  Ustawa  nie  zawiera  regulacji  dotyczącej  formy  umowy  o  partnerstwie  publiczno-

prywatnym,  stąd  należy  przyjąć,  że  strony  mają  pełną  swobodę  jej  wyboru.  Choć  w 
związku z tym także forma ustna jest dopuszczalna, to zdaje się, że zakres umowy, a 
także konieczność precyzyjnego sformułowania w niej praw i obowiązków stron czy 
zadań na siebie przyjętych wymaga zastosowania co najmniej formy pisemnej.  

c)  Wynagrodzenie  partnera  prywatnego  zależy  przede  wszystkim  od  rzeczywistego 

wykorzystania  lub  faktycznej  dostępności  przedmiotu  partnerstwa  publiczno-
prywatnego.  

d)  Umowa  o  partnerstwie  publiczno-prywatnym  określa  skutki  nienależytego 

wykonania  i  niewykonania  zobowiązania,  w  szczególności  kary  umowne  lub 
obniżenie  wynagrodzenia  partnera  prywatnego  lub  spółki  kapitałowej,  spółki 
komandytowej  lub  komandytowo-akcyjnej,  zawiązanej  w  celu  wykonania  umowy 
przez podmiot publiczny i partnera prywatnego. 

e)  Podmiot publiczny ma prawo do bieżącej kontroli realizacji przedsięwzięcia przez 

partnera prywatnego. Umowa powinna określać zasady i szczegółowy tryb. 

f)  Po  zakończeniu  czasu  trwania  umowy  o  partnerstwie  publiczno-prywatnym 

partner  prywatny  lub  spółka,  o  której  mowa  w  pkt.d  przekazuje  podmiotowi 
publicznemu  składnik  majątkowy,  który  był  wykorzystywany  do  realizacji 
przedsięwzięcia,  w  stanie  niepogorszonym,  z  uwzględnieniem  jego  zużycia 
wskutek  prawidłowego  używania,  chyba  że  umowa  o  partnerstwie  publiczno-
prywatnym  stanowi  inaczej.  Umowa  o  partnerstwie  publiczno-prywatnym  może 
stanowić,  że  przekazanie  składnika  majątkowego  nastąpi  na  rzecz  państwowej  lub 
samorządowej  osoby  prawnej  lub  spółki  handlowej  z  większościowym  udziałem 
jednostki samorządu terytorialnego albo Skarbu Państwa.  

g)  Zakazuje się istotnych zmian postanowień zawartej umowy w stosunku do treści 

oferty,  na  podstawie  której  dokonano  wyboru  partnera  prywatnego,  chyba  że 
podmiot  publiczny  przewidział  możliwość  dokonania  takiej  zmiany  w  ogłoszeniu  o 
partnerstwie  lub  w  dokumentacji  postępowania  w  sprawie  wyboru  partnera 
prywatnego oraz określił warunki takiej zmiany.  

 

 

 

20. Kiedy  strona  może  w  drodze  skargi  żądać  uchylenia wyroku  sądu polubownego 

(art. 1206 § 1 kpc) ? 
 

Strona może w drodze skargi żądać uchylenia wyroku sądu polubownego, jeżeli: 

1)  brak  było  zapisu  na  sąd  polubowny,  zapis  na  sąd  polubowny  jest  nieważny, 

bezskuteczny albo utracił moc według prawa dla niego właściwego; 

2)  strona nie była należycie zawiadomiona o wyznaczeniu arbitra, o postępowaniu przed 

sądem  polubownym  lub  w  inny  sposób  była  pozbawiona  możności  obrony  swoich 
praw przed sądem polubownym;  

3)   wyrok sądu polubownego dotyczy sporu nieobjętego zapisem na sąd polubowny lub 

wykracza  poza  zakres  takiego  zapisu,  jeżeli  jednak  rozstrzygnięcie  w  sprawach 
objętych zapisem na sąd polubowny daje się oddzielić od rozstrzygnięcia w sprawach 
nieobjętych  tym  zapisem  lub  wykraczających  poza  jego  zakres,  wyrok  może  być 
uchylony  jedynie  w  zakresie  spraw  nieobjętych  zapisem  lub  wykraczających  poza 
jego  zakres;  przekroczenie  za-kresu  zapisu  na  sąd  polubowny  nie  może  stanowić 
podstawy  uchylenia  wyroku,  jeżeli  strona,  która  brała  udział  w  postępowaniu,  nie 
zgłaszała zarzutów co do rozpoznania roszczeń wykraczających poza zakres zapisu;  

4)  nie  zachowano  wymagań  co  do  składu  sądu  polubownego  lub  podstawowych  zasad 

postępowania przed tym sądem, wynikających z ustawy lub określonych przez strony;  

5)  wyrok  uzyskano  za  pomocą  przestępstwa  albo  podstawą  wydania  wyroku  był 

dokument podrobiony lub przerobiony;  

6)  w tej samej sprawie między tymi samymi stronami zapadł prawomocny wyrok sądu. 

 

21. Kiedy  sąd  na  wniosek  strony  może  odmówić  uznania  albo  stwierdzenia 

wykonalności  wyroku  sądu  polubownego  wydanego  za  granicą  lub  ugody 
zawartej przed sądem polubownym za granicą (art. 1215 § 2 kpc)? 
 

Sąd na wniosek strony odmawia uznania albo stwierdzenia wykonalności wyroku sądu 
polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem polubownym za 
granicą, jeżeli strona wykaże, że: 

1)  nie  było  zapisu  na  sąd  polubowny,  zapis  na  sąd  polubowny  jest  nieważny, 

bezskuteczny albo utracił moc według prawa dla niego właściwego; 

2)  nie była należycie zawiadomiona o wyznaczeniu arbitra, o postępowaniu przed sądem 

polubownym  lub  w  inny  sposób  była  pozbawiona  możliwości  obrony  swoich  praw 
przed sądem polubownym; 

3)  wyrok  sądu  polubownego  dotyczy  sporu  nieobjętego  zapisem  na  sąd  polubowny  lub 

wykracza  poza  zakres  takiego  zapisu,  jeżeli  jednak  rozstrzygnięcie  w  sprawach 
objętych zapisem na sąd polubowny daje się oddzielić od rozstrzygnięcia w sprawach 
nieobjętych tym zapisem lub wykraczających poza jego zakres, odmowa uznania albo 
stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego może dotyczyć jedynie spraw 
nieobjętych zapisem lub wykraczających poza jego zakres; 

 

 

4)  skład sądu polubownego lub postępowanie przed tym sądem nie były zgodne z umową 

stron lub – w braku w tym przedmiocie umowy – nie były zgodne z prawem państwa, 
w którym przeprowadzono postępowanie przed sądem polubownym; 

5)  wyrok  sądu  polubownego  nie  stał  się  jeszcze  dla  stron  wiążący  lub  został  uchylony 

albo  jego  wykonanie  zostało  wstrzymane  przez  sąd  państwa,  w  którym  lub  według 
prawa którego wyrok ten został wydany. 
 

22. W jakich przypadkach pomimo doręczenia mediatorowi przez stronę wniosku o 

przeprowadzenie  mediacji,  z  dołączonym  dowodem  doręczenia  jego  odpisu 
drugiej stronie mediacja nie zostaje wszczęta (art. 183

6 

§ 2) ? 

Mimo doręczenia wniosku, mediacja nie zostaje wszczęta, jeżeli: 

1)  stały  mediator,  w  terminie  tygodnia  od  dnia  doręczenia  mu  wniosku  o 

przeprowadzenie mediacji, odmówił przeprowadzenia mediacji; 

2)  strony zawarły umowę o mediację, w której wskazano jako mediatora osobę niebędącą 

stałym mediatorem, a osoba ta, w terminie tygodnia od dnia doręczenia jej wniosku o 
przeprowadzenie mediacji, odmówiła przeprowadzenia mediacji; 

3)  strony zawarły umowę o mediację bez wskazania mediatora i osoba, do której strona 

zwróciła się o przeprowadzenie mediacji, w terminie tygodnia od dnia doręczenia jej 
wniosku  o  przeprowadzenie  mediacji,  nie  wyraziła  zgody  na  przeprowadzenie 
mediacji  albo  druga  strona  w  terminie  tygodnia  nie  wyraziła  zgody  na  osobę 
mediatora; 

4)  strony nie zawarły umowy o mediację, a druga strona nie wyraziła zgody na mediację. 

 

23. Wymień  podmioty  stosunków  cywilnoprawnych  i  wskaż  zasadnicze  ich  postacie 

(w schemacie)  

Rodzaj 
podmiotu 

Osoba fizyczna 

Osoba prawna 

Ułomna osoba prawna (bez 
osobowości prawnej, jednak 
posiada zdolność prawną) 

Postacie 

  Nieposiadająca 

zdolności do 
czynności 
prawnych; 

  Z ograniczoną 

zdolnością do 
czynności 
prawnych; 

  Posiadająca pełną 

zdolność do 
czynności 
prawnych; 

 

  Spółki kapitałowe; 
  Spółdzielnie; 
  Przedsiębiorstwa 

państwowe; 

  Jednostki 

samorządu 
terytorialnego; 

  Uczelnie wyższe; 
  Fundacje; 

 

 

  Spółki osobowe; 
  Wspólnota mieszkaniowa; 
  Spółki kapitałowe w organizacji; 
  Główny oddział zagranicznego 

zakładu ubezpieczeń 

  Stowarzyszenie zwykłe 
  Europejskie Zgrupowanie 

Interesów Gospodarczych   

 

 

 

 

24. Podaj  definicję  i  wymień  składniki  przedsiębiorstwa  zgodnie  z  przepisami 

kodeksu cywilnego (art. 55¹ KC) 

 
Przedsiębiorstwo  jest  zorganizowanym  zespołem  składników  niematerialnych  i 
materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. 
Obejmuje ono w szczególności: 

1)  oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa 

przedsiębiorstwa); 

2)  własność  nieruchomości  lub  ruchomości,  w  tym  urządzeń,  materiałów,  towarów  i 

wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 

3)  prawa  wynikające  z  umów  najmu  i  dzierżawy  nieruchomości  lub  ruchomości  oraz 

prawa  do  korzystania  z  nieruchomości  lub  ruchomości  wynikające  z  innych 
stosunków prawnych; 

4)  wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 
5)  koncesje, licencje i zezwolenia; 
6)  patenty i inne prawa własności przemysłowej; 
7)  majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 
8)  tajemnice przedsiębiorstwa; 
9)  księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. 

 

25. Omów  proces  tworzenia  fundacji  i  wskaż  kiedy  może  prowadzić  działalność 

gospodarczą.  

W myśl art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, fundacja może być ustanowiona 
w  celu  realizacji  zgodnych  z  podstawowymi  interesami  Rzeczypospolitej  Polskiej  celów 
społecznie  lub  gospodarczo  użytecznych,  w  szczególności  takich  jak:  ochrona  zdrowia, 
rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, 
ochrona środowiska i opieka nad zabytkami. 

W celu  ustanowienia fundacji wymagane jest złożenie przez fundatora oświadczenia woli  o 
ustanowieniu  fundacji.  Powinno  być  ono  złożone  w  formie  aktu  notarialnego,  przy  czym 
zachowanie tej formy nie jest wymagane, gdy ustanowienie fundacji następuje w testamencie. 
Fundatorami  mogą  być  osoby  fizyczne  niezależnie  od  ich  obywatelstwa  i  miejsca 
zamieszkania bądź osoby prawne mające siedziby w Polsce lub za granicą. Siedziba fundacji 
powinna  znajdować  się  na  terytorium  RP.  Do  obowiązków  fundatora  należy  sporządzenie 
statutu  fundacji  określającego  jej  nazwę,  siedzibę,  majątek,  cele,  zasady,  formy  i  zakres 
działalności, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia 
tego  organu  i  jego  członków.  Statut  może  również  zawierać  inne  postanowienia,  w 
szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej.  

Fundacja  podlega  obowiązkowi  wpisu  do  Krajowego  Rejestru  Sądowego  -  rejestru 
stowarzyszeń,  innych  organizacji  społecznych  i  zawodowych,  fundacji  oraz  publicznych 
zakładów opieki zdrowotnej. Z chwilą dokonania wpisu uzyskuje ona osobowość prawną. W 
przypadku, gdy fundacja zamierza prowadzić działalność gospodarczą, podlega ona wpisowi 

 

 

także  do  KRS  -  rejestru  przedsiębiorców.  Uregulowanie  to  jest  konsekwencją  założenia,  że 
fundacja może, choć nie musi, posiadać statusu przedsiębiorcy. 

Możliwość  prowadzenia  działalności  gospodarczej  przez  fundacje  doznaje  szeregu 
ograniczeń. Można je sprowadzić do następujących uwag: 

1)  fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji 

jej celów; 

2)  w  ramach  tego  przepisu,  zakres  działalności  gospodarczej  podejmowanej  przez  daną 

fundację powinien zostać określony w statucie fundacji, jako akcie będącym podstawą 
jej funkcjonowania. Zmiana zakresu prowadzonej działalności gospodarczej wymaga 
każdorazowej zmiany statutu, która z kolei podlega wpisowi do KRS; 

3)  jeżeli fundacja ma prowadzić działalność gospodarczą, wartość środków majątkowych 

fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż 1000 
zł 

 

26. Proszę porównać prokurę i pełnomocnictwo nie będące prokurą (proszę wskazać 

w punktach co najmniej 8różnic). 

 

 

 

 

 

 

Prokura 

Pełnomocnictwo 

Legitymacja bierna 

Os. fizyczna mająca pełną zdolność do 

czynności prawnych 

Każdy podmiot prawa mający co najmniej 

org. zdolność do czynności pr. 

Legitymacja 

czynna 

Przedsiębiorca podlegający wpisowi do 

rejestru przedsiębiorców 

Każdy podmiot prawa 

 

Forma 

Pisemna pod rygorem nieważności 

Dowolna, chyba że ustawa stanowi inaczej 

Wpis do KRS 

Tak 

nie 

Substytucja 

Nie 

Tak, jeśli wynika z treści pełnomocnictwa 

Możliwość 

ograniczenia wobec 

osób trzecich 

Nie 

Tak 

Odwoływanie 

W każdej chwili 

W każdej chwili, chyba, że mocodawca zrzekł 

się tego prawa 

Zakres 

Prowadzenie spraw sądowych i poza 

sądowych przedsiębiorstwa z pewnymi 

wyjątkami 

Każdorazowo wynikający z treści 

pełnomocnictwa 

Rodzaje 

Łączna, Samoistna i Oddziałowa 

Ogólne, Rodzajowe, Szczegółowe 

 

 

27. Jakie  czynności  mieszczą  się  w  zakresie  czynności  prokurenta?  Proszę  również 

podać  przykłady.  Następnie  wylicz  jakie  czynności  nie  mieszczą  się  w  zakresie 
czynności prokurenta? 

Czynności mieszczące się w zakresie umocowania prokurenta 

Jest on umocowany do podejmowania czynności o charakterze sądowym i pozasądowym, 

które są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. 

Przykłady czynności sądowych 

Przykłady czynności pozasądowych 

  reprezentowanie przedsiębiorcy przed 

sądami 

  reprezentowanie przedsiębiorcy przed 

organami administracji publicznej 

  składanie i przyjmowanie oświadczeń 

woli, wezwań i zawiadomień 

  zawieranie umów cywilnoprawnych 

Czynności wykraczające poza zakres umocowania prokurenta 

  zbycie przedsiębiorstwa 
  zbycie i obciążanie nieruchomości 
  dokonanie czynności prawnej oddającej przedsiębiorstwo do 

czasowego korzystania 

 

28. Podaj definicję konsumenta zgodnie z art. 22¹ KC.  

 

Za  konsumenta  uważa  się  osobę  fizyczną  dokonującą  z  przedsiębiorcą  czynności  prawnej 
niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. 

29. Wymień i scharakteryzuj zasady prawa firmowego. 

Zasady  prawa  firmowego  regulują  tworzenie,  a  także  używanie  firmy  jako  oznaczenia 
przedsiębiorcy. 

1.  Zasada  prawdziwości  –  wiąże  się  ona  przede  wszystkim  z  koniecznością 

przedstawienia  w  firmie  danych,  które  są  prawdziwe.  Zasada  prawdziwości  sensu 
largo  dotyczy  przekazywania  informacji  na  temat  przedsiębiorcy.  Zasada 
prawdziwości sensu stricto wiąże się z zakazem wprowadzania w błąd co do danych 
zawartych w firmie, nie tylko w dodatkach, które mogły wprowadzić w błąd, ale także 
w samym korpusie firmy. 

2.  Zasada  jedności  –  przedsiębiorca  może  obrać  tylko  jedną  firmę.  Przedsiębiorca  nie 

może stosować różnych firm. 

3.  Zasada ciągłości – wiąże się przede wszystkim z możliwością korzystania z firmy w 

dotychczasowym  lub  uzupełnionym  brzmieniu,  jako następstwa utrzymania zarówno 
dobrej sławy firmy, jak i odpowiedniej relacji ze zdobytą klientelą. Zasadę tę stosuje 
się  odpowiednio  w  przypadku  kontynuowania  działalności  gospodarczej  przez  inną 
osobę fizyczną będącą jej następcą prawnym.  

4.  Zasad  wyłączności  –  każda  nowa  firma  powinna  odróżniać  się  dostatecznie  od  firm 

innych  przedsiębiorców  prowadzących  działalność  na  tym  samym  rynku.  Rynek  (w 
szerokim  ujęciu)  to  pewne  miejsce,  terytorium,  na  którym  przedsiębiorca  prowadzi 
działalność,  oraz  wąsko,  jako  tzw.  Rynek  właściwy  wyznaczany  przez  3  kategorie: 

 

 

terytorialne,  przedmiotowe  (rynek  produktu)  oraz  czasowe.  Przyjęcie  szerokiego 
rozumienia rynku oznacza równie szerokie ujęcie  wyłączności firmy,  która rozciąga 
się  na  obszar  całego  kraju,  bez  względu  na  rodzaj  prowadzonej  przez  nich 
działalności.  Natomiast  węższe  ujęcie  oznacza  obowiązywanie  zasady  wyłączności 
firmy  tylko  wobec  przedsiębiorców  konkurencyjnych,  kierujących  takie  same  lub 
substytucyjne towary lub usługi do tej samej klienteli. 

5.  Zasada  jawności  –  wiąże  się  z  obowiązkiem  wpisu  do  rejestru  oraz  ogólną 

dostępnością  do  rejestru  przedsiębiorców.  W  ten  sposób  osoby  zainteresowane  mają 
dostęp  do  danych  dotyczących  firmy.  Publiczny  dostęp  do  rejestru  przedsiębiorców 
służy  przede  wszystkim  pewności  obrotu,  ale  leży  również  w  interesie  samego 
przedsiębiorcy. Na przedsiębiorcy spoczywa obowiązek zgłoszenia firmy do rejestru. 

6.  Zasada niezbywalności – wiąże się z zasadą, że firma nie może zostać zbyta. Służy 

ona  tylko  oznaczeniu  przedsiębiorców,  a  nie  prowadzonego  przedsiębiorstwa. 
Przedsiębiorca może jednak upoważnić innego przedsiębiorcę do korzystania ze swej 
firmy, jeśli nie wprowadza to w błąd. 
 

30. Jakie  roszczenia  przysługują  przedsiębiorcy,  którego  prawo  do  firmy  zostało 

zagrożone  cudzym  działaniem,  bądź  naruszone  (na  podstawie  art.  43  ze 
znaczkiem 10 kc). 

Przedsiębiorca,  którego  prawo  do  firmy  zostało  zagrożone  cudzym  działaniem,  może 
żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne.  

W razie dokonanego naruszenia może on także: 

1)  żądać usunięcia jego skutków,  
2)  złożenia oświadczenia lub oświadczeń w odpowiedniej treści i formie,  
3)  naprawienia na zasadach ogólnych szkody majątkowej  lub  
4)  wydania korzyści uzyskanej przez osobę, która dopuściła się naruszenia. 

 

31. Wymień  organy  przedsiębiorstwa  państwowego  (podstawowe  i  szczególne). 

Wymień 

kompetencje 

stanowiące 

ogólnego 

zebrania 

pracowników 

przedsiębiorstwa. 

Podstawowe  organy  przedsiębiorstwa  państwowego  są  określone  w  art.  30  ustawy  o 
przedsiębiorstwach państwowych: 

1)  dyrektor przedsiębiorstwa; 
2)  rada pracownicza; 
3)  ogólne zebranie pracowników (delegatów); 

Szczególnymi organami przedsiębiorstwa państwowego są: 

1)  tymczasowy  kierownik  przedsiębiorstwa  -  powoływany  na  okres  nie  dłuższy  niż  6 

miesięcy; 

2)  rada nadzorcza 

 

 

Z  kolei  kompetencje  stanowiące  ogólnego  zebrania  pracowników  przedsiębiorstwa 
wyszczególnione  są  w  art.  10  ustawy  o  samorządzie  załogi  przedsiębiorstwa  państwowego. 
Ogólne zebranie pracowników przedsiębiorstwa: 

1)  uchwala, na wniosek dyrektora, statut przedsiębiorstwa,  
2)  podejmuje uchwały w sprawie podziału zysku przeznaczonego dla załogi,  
3)  dokonuje rocznej oceny działalności rady pracowniczej przedsiębiorstwa oraz 

dyrektora przedsiębiorstwa,  

4)  uchwala wieloletnie plany przedsiębiorstwa,  
5)  uchwala, na wniosek rady pracowniczej przedsiębiorstwa, statut samorządu załogi 

przedsiębiorstwa. 
 

32. Scharakteryzuj 

postępowanie  naprawcze  i  umowę  o  zarządzanie  w 

przedsiębiorstwie państwowym. 
 



 

Postępowanie  naprawcze  jest  również  nazywane  ustanowieniem  zarządu 
komisarycznego.  Przyczyną  ustanowienia  zarządu  komisarycznego  przez  organ 
założycielski  jest  prowadzenie  przez  przedsiębiorstwo  działalności  gospodarczej  ze 
stratą,  a  także  przekroczenie  przez  przedsiębiorstwo  wskaźnika  miesięcznego 
przyrostu  wynagrodzeń,  prowadzące  do  pogorszenia  sytuacji  finansowej.  Prawo 
wszczęcia  postępowania  naprawczego  ma  organ  założycielski,  decyduje  on,  czy 
podjąć tego rodzaju działanie, aby zapobiec likwidacji czy upadłości przedsiębiorstwa. 
Zarządcą komisarycznym może być osoba fizyczna lub prawna, która będzie działać 
przez organ lub pełnomocnika. Zasady sprawowania zarządu komisarycznego określa 
organ  założycielski.  Zarządca  komisaryczny  jest  zobowiązany  do  przygotowania 
programu  naprawczego  przedsiębiorstwa.  Zarządca  komisaryczny  jest  zobowiązany 
do przedstawienia co 3 miesiące sprawozdania ze swej działalności. 

Wszczęcie postępowania naprawczego podlega ujawnieniu w Krajowym Rejestrze Sądowym. 
Ustanowienie zarządcy komisarycznego wywołuje następujące skutki: 

1)  ulegają rozwiązaniu organy samorządu pracowniczego; 
2)  organ założycielski odwołuje dyrektora przedsiębiorstwa państwowego; 
3)  zarządca  komisaryczny  przejmuje  kompetencje  organów  przedsiębiorstwa  za 

wyjątkiem: 

a)  prawa do przyjmowania i zatwierdzania sprawozdania finansowego, 
b)  dokonywania  podziału  zysku  wygospodarowanego  przez  przedsiębiorstwo  na 

fundusze i zasad wykonywania tych funduszy. 

Powyższe  kompetencje  przejmuje  organ  założycielski.  Może  on  w  każdym  czasie  uchylić 
zarząd komisaryczny, jeżeli: 

1)  ustały przyczyny wszczęcia postępowania naprawczego; 
2)  dalsze  wykonywanie  programu  nie  rokuje  poprawy  gospodarki  przedsiębiorstwa. 

Wówczas wydaje zarządzenie o postanowieniu przedsiębiorstwa w stan likwidacji. 
 

 

 



  Zawarcie  umowy  o  zarządzanie  majątkiem  przedsiębiorstwa  państwowego  jest 

formą  jego  reorganizacji,  mającą  na  celu  zwiększenie  efektywności  zarządzania, 
bowiem  funkcja  ta  jest  powierzona  jednemu  podmiotowi.  Stronami  umowy  o 
zarządzanie  są  Skarb  Państwa  reprezentowany  przez  organ  założycielski  oraz 
zarządca,  którym  może  być  osoba  fizyczna  lub  prawna.  Przedmiotem  umowy  jest 
powierzenie  zarządzania  przedsiębiorstwem,  tzn.  że  regulacja  ta  dotyczy  jedynie 
przedsiębiorstw państwowych. Umowa zawierana jest na czas oznaczony, nie krótszy 
niż 3 lata.  

Zawarcie umowy o zarządzanie wywołuje następujące skutki prawne: 

1)  ulegają  rozwiązaniu  z  mocy  prawa  organy  samorządu  załogi:  rada  pracownicza, 

ogólne  zebranie  pracowników.  Członkom  rady  pracowniczej  nie  przysługuje 
jednorazowa  ochrona  stosunku  pracy,  gdy  z  chwilą  zawarcia  umowy 
przedsiębiorstwo traci swój samorządowy charakter; 

2)  organ  założycielski  odwołuje  dyrektora  przedsiębiorstwa  państwowego,  co  jest 

równoznaczne z wypowiedzeniem mu stosunku pracy; 

3)  kompetencje organów przedsiębiorstwa przyjmuje zarządca. 

Rozwiązanie  umowy  o  zarządzanie  następuje  z  upływem  czasu,  na  jaki  została  zawarta. 
Ponadto,  organ  założycielski  ma  prawo  rozwiązać  kontrakt  ze  skutkiem  natychmiastowym 
(art. 45c ustawy o przedsiębiorstwach państwowych). Na podstawie ustawy o komercjalizacji 
i  prywatyzacji  umowa  i  zarządzanie  wygasa  z  dniem  wpisania  spółki  do  rejestru 
przedsiębiorstwa (art. 3 ust. 3a ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji). Zawarcie umowy o 
zarządzanie podlega ujawnieniu w Krajowym Rejestrze Sądowym. 

 

 

II. Formy prowadzenia działalności gospodarczej 

33. Proszę porównać (w formie tabeli) tryb tworzenia handlowych spółek osobowych.  

 

Spółka jawna 

Spółka partnerska 

Sp. komandytowa 

Sp. kom.-akcyjna 

Umowa/ 

statut 

Umowa musi być 

zawarta w formie 

pisemnej  (pod 

rygorem 

nieważności) 

Umowa musi być 

zawarta w formie 

pisemnej  pod rygorem 

nieważności (należy 

określić wolny zawód 

wykonywany w spółce; 

każdy ze wspólników 

musi mieć uprawnienia 

do wykonywania 

wolnego zawodu) 

Umowa powinna być 

zawarta w formie aktu 

notarialnego (należy 

wskazać 

komandytariuszy i 

komplementariuszy, 

określić sumę 

komandytową) 

Statut w formie aktu 

notarialnego podpisany 

przez co najmniej 

wszystkich 

komplementariuszy; 

 

 

 

Wpis do 

rejestru 

Spółka powstaje z chwilą wpisu do rejestru, ma on charakter konstytutywny; aby dokonać wpisu 
należy uiścić opłatę 500 zł oraz opłatę za ogłoszenie w MSiG 100 zł; wniosek o rejestrację może 

być złożony w formie tradycyjnej lub elektronicznej, zawsze na urzędowym formularzu + 

odpowiednie załączniki (m. in. umowa, wzory podpisów osób uprawnionych do 

reprezentowania spółki) 

Minimalny 

kapitał 

zakładowy 

Brak wymagań 

Brak wymagań 

Brak wymagań 

50.000 zł 

Powołanie 

organów 

 

 

 

Powołanie rady 

nadzorczej(co do zasady 

fakultatywnie, a jeżeli 

akcjonariuszy jest więcej 

niż 25, to obligatoryjnie) 

Wtórny 

sposób 

powstania 

Spółka powstaje w 

sytuacji 

przekształcenia 

innej spółki. Może 

dotyczyć spółki 

cywilnej bądź 

spółek prawa 

handlowego 

 

Spółka powstaje w 

sytuacji 

przekształcenia innej 

spółki. Może dotyczyć 

spółki cywilnej bądź 

spółek prawa 

handlowego 

Spółka powstaje w 

sytuacji przekształcenia 

innej spółki. Może 

dotyczyć spółki cywilnej 

bądź spółek prawa 

handlowego 

 
 

34. Reprezentacja spółki jawnej.  

 

Zgodnie    art.  29  §  1  KSH,  każdy  wspólnik  ma  prawo  reprezentować  spółkę.  Jest  ot  jego 
prawo, a nie obowiązek. Obowiązek taki może wynikać z umowy spółki. Prawo wspólnika do 
reprezentowania spółki może mu zostać odebrane w 2 przypadkach: 



 

Jeżeli  w  umowie  spółki  zostanie  on  wyłączony  od  prawa  do  reprezentowania,  czyli 
gdy wyrazi na to zgodę; 



 

Wbrew jego woli jedynie z ważnych powodów prawomocnym orzeczeniem sądowym 
(np. z powodu choroby psychicznej, braku staranności) 

Możliwe jest wyłączenie prawa do reprezentacji, a nie jego ograniczenie. 

Umowa spółki może wprowadzić również zasadę reprezentacji łącznej z innym wspólnikiem 
lub  prokurentem  (art.  30  §  1  KSH).  Wynika  z  tego,  że  zasadą  jest  reprezentacja  czynna 
jednoosobowa,  natomiast  zmiana  tej  reguły  musi  być  zaznaczona  w  umowie  i  wpisana  do 
rejestru.  Reprezentacja  łączna  może  dotyczyć  udziału  pełnomocników.  Nie  jest  możliwe 
wyłączenie od prawa do reprezentacji wszystkich wspólników.  

Poza możliwością reprezentacji przez wspólnika, spółka może być reprezentowana przez: 

 

 



  Prokurentów, 



 

Pełnomocników, 



 

Likwidatorów, 



 

Syndyka masy upadłościowej; 
 

Zasadą jest, że wspólnik, który ma prawo do reprezentacji, nie może być prokurentem. 

Zakres  przedmiotowy  reprezentacji  przez  wspólników  w  spółce  jawnej  obejmuje  wszystkie 
czynności  sądowe  i  pozasądowe.  Nie  występuje  więc  ograniczenie  do  prowadzonego 
przedsiębiorstwa.  Wspólnicy  zatem  mogą  dokonywać  wszelkich  czynności,  łącznie  ze 
zbywaniem i obciążeniem nieruchomości, ustanowieniem i odwoływaniem prokury, zbyciem 
przedsiębiorstwa,  jego  wydzierżawieniem,  ustanowieniem  na  przedsiębiorstwie  prawa 
użytkowania. 

35. Odpowiedzialność za zobowiązania w spółce jawnej. 

Art.  22  §  2  KSH  dość  precyzyjnie  określa  cechy  odpowiedzialności  wspólników  tej  spółki. 
Możemy  przyjąć,  że  jest  to  odpowiedzialność  bezpośrednia,  osobista,  solidarna, 
nieograniczona, ale subsydiarna. 



 

Odpowiedzialność  bezpośrednia  –  oznacza,  że  zaspokojenie  długu  przez  wierzyciela 
może nastąpić przez bezpośrednie skierowanie się do określonego składnika majątku 
wspólnika jawnego. 



 

Odpowiedzialność  osobista  –  oznacza,  że  jest  to  odpowiedzialność  rozszerzona  na 
cały  majątek  osobisty  wspólnika  jawnego,  obejmujący  wszystkie  prawa  majątkowe 
bez  ograniczeń.  Zaspokojenie  z  określonego  składnika  majątkowego  nie  będzie 
możliwe, jeżeli składnik ten został wyłączony spod możliwości zaspokojenia czy też 
nie należy do wspólnika. 



 

Odpowiedzialność  solidarna  wspólników  –  oznacza,  że  każdy  z  nich  odpowiada  za 
całość długu wespół ze spółką i pozostałymi wspólnikami. Sposób zaspokojenia może 
kształtować  się  różnie,  zależnie  od  woli  wierzycieli,  a  nie  wspólników.  Wierzyciel 
będzie mógł żądać całości lub części świadczenia od wszystkich wspólników i spółki 
łącznie, od niektórych z nich lub od każdego z osobna.  



 

Odpowiedzialność  solidarna  jest  ograniczona  przez  art.  31  KSH,  zgodnie  z  którym 
obowiązuje  zasada  odpowiedzialności  subsydiarnej.  Wierzyciel  spółki  może 
prowadzić egzekucję z majątku wspólnika wówczas, gdy egzekucja z majątku spółki 
okaże  się  bezskuteczna.  Zasady  tej  nie  odnosi  się  do  zobowiązań  powstałych  przed 
wpisem spółki do rejestru. Za te zobowiązania osoby działające „za spółkę” ponoszą 
odpowiedzialność pierwszorzędną. 



 

Odpowiedzialność  wspólników  jest  odpowiedzialnością  bez  ograniczeń,  tzn.  nie 
można  w  stosunkach  zewnętrznych  (wobec  wierzycieli)  jej  ograniczyć.  Możliwe  są 
jednak  tego  typu  ograniczenia  w  stosunkach  wewnętrznych  (między  wspólnikami). 
Nie wpływa to na stosunki z osobami trzecimi.  

 

 

Należy również wyszczególnić odpowiedzialność spółki. Zgodnie z art. 8 KSH spółka może 
zaciągać zobowiązania - są one zaciągane w imieniu spółki jako odrębnego podmiotu. Za te 
zobowiązania spółka ponosi odpowiedzialność: 

  całym  swoim  majątkiem  złożonym  z  wkładów  wniesionych  przez  wspólników  oraz 

nabytym w trakcie jej działalności 

  solidarnie ze wspólnikami 
  odpowiedzialność  ma  charakter  prymarny-  wierzyciel  musi  w  pierwszej  kolejności 

podjąć próbę uzyskania zaspokojenia z majątku spółki 

 

KSH  przewiduje  szczególne  zasady  odpowiedzialności  wspólników  w  przypadku 
„przystąpienia”: 



 

Jeżeli  nowy  wspólnik  przystępuje  do  spółki  już  istniejącej,  która  kontynuuje  swoją 
działalność,  ponosi  odpowiedzialność  także  za  zobowiązania  powstałe  przed  jego 
przystąpieniem (art.32); 



 

Jeżeli  wspólnik  jawny  przystępuje  do  działającego  już  przedsiębiorcy 
jednoosobowego, który wnosi przedsiębiorstwo do spółki jawnej, odpowiada również 
za  zobowiązania  powstałe  przy  prowadzeniu  przedsiębiorstwa  przez  przedsiębiorcę 
jednoosobowego,  przed  dniem  utworzenia  spółki  do  wartości  wniesionego 
przedsiębiorstwa  wg  stanu  w  chwili  wniesienia,  a  wg  cen  w  chwili  zaspokojenia 
wierzyciela (art. 33) 
 

36. Odpowiedzialność za zobowiązania w spółce partnerskiej. 

W  spółce  partnerskiej  dochodzi  do  ograniczenia  odpowiedzialności  partnerów  w  oparciu  o 
kryterium wykonywania przez nich wolnych zawodów. Osobistą odpowiedzialność partnerów 
oznacza, że ponosi on odpowiedzialność swoim majątkiem osobistym odrębnym od majątku 
spółki. Odpowiedzialność ta jest związana z charakterem dokonywanych czynności.  

Odpowiedzialność jest wyłączona w przypadku zobowiązań spółki powstałych w związku: 



 

Z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu, 



 

Z działaniem i zaniechaniem osób zatrudnionych przez spółkę na podstawie umów o 
pracę  lub  innego  stosunku  prawnego,  które  podlegały  kierownictwu  innego  partnera 
przy  świadczeniu  usług  związanych  z  przedmiotem  działalności  spółki  (sekretarki, 
asystenci, aplikanci itp.) 

Partnerzy ponoszą odpowiedzialność nieograniczoną oraz osobistą za zobowiązania powstałe 
w związku z : 



 

Własnym działaniem i zaniechaniem przy wykonywaniu wolnego zawodu, 



 

Działaniem  i  zaniechaniem  osób  zatrudnionych  przez  spółkę  na  podstawie  umów  o 
pracę lub innego stosunku prawnego, które podlegały kierownictwu przy świadczeniu 
usług związanych z przedmiotem działalności spółki; 

 

 



 

Realizacją  zadań  spółki,  ale  tych,  które  nie  są  związane  bezpośrednio  z 
wykonywaniem wolnego zawodu (remont lokalu, zakup mebli, rachunki za prąd, gaz 
itp.) 



 

Zobowiązaniami  podatkowymi  spółki  i  wspólników,  wynikającymi  z  działalności 
spółki (art. 115 Ordynacji Podatkowej). Jest to odpowiedzialność pierwszorzędna. 

Jeżeli zachodzą przesłanki odpowiedzialności, to jest ona solidarna. Oznacza to, że każdy z 
partnerów ponosi odpowiedzialność za całość długu solidarnie z innymi partnerami i spółką. 
W zakresie nieuregulowanym w dziale dotyczącym spółki partnerskiej stosujemy przepisy o 
spółce jawnej (art. 89 KSH), więc odpowiedzialność wspólników ma charakter subsydiarny. 
Subsydiarna odpowiedzialność partnerów ogranicza solidarną odpowiedzialność. 

37. Proszę  porównać  pozycję  prawną  komandytariusza  i  komplementariusza  w 

spółce komandytowej. 

38. Etapy tworzenia spółki z o.o. (model tradycyjny) 

a)  Zawarcie umowy spółki 



 

Musi być zawarta w formie aktu notarialnego 



 

Musi zawierać :  firmę i  siedzibę spółki; przedmiot działalności spółki; wysokość 
kapitału  zakładowego;  czy  wspólnik  może  mieć więcej  niż  jeden  udział; liczbę  i 
wartość  nominalną  udziałów  objętych  przez  poszczególnych  wspólników;  czas 
trwania, jeżeli jest oznaczony  



 

W  umowie  mogą  się  znaleźć  takie  elementy,  jak  np.  określenie  sposobu 
reprezentacji spółki, określenie szczególnych korzyści lub obowiązków wspólnika 



 

Skutkiem  zawarcia  umowy  jest  przede  wszystkim  powstanie  spółki  z  o.o.  w 
organizacji 

b)  Powołanie władz spółki  



 

Organy spółki można powołać: 

a) w umowie sp. określić ich skład osobowy(pierwsze organy) 
b) w odrębnej uchwale podjętej co do zasady przez zgromadzenie wspólników 

 

komplementariusz 

komandytariusz 

 

Prawo reprezentacji i 

prawo prowadzenia 

spraw spółki

 

Ma prawo reprezentowania i 
prowadzenia spraw spółki (ma 
prawo współdecydowania w 
sprawach spółki-płaszczyzna 
wewnętrzna) 

W zasadzie nie ma prawa prowadzenia ani 
reprezentacji spółki, w drodze wyjątku może: 
Gdy tak stanowi umowa spółki to może 
prowadzić sprawy spółki 
Gdy udzieli mu się pełnomocnictwa to może 
reprezentować spółkę 

Odpowiedzialność za 

zobowiązania 

Odpowiada za zobowiązania w 
pełnej wysokości – tak jak wspólnik 
w spółce jawnej 

Odpowiada do wysokości sumy komandytowej 
(kwota Pieniężna, której wysokość wpisuje się 
w umowie- chroni majątek komandytariusza) 

Firma 

Jego nazwisko może być 
umieszczone w firmie spółki 

Jego nazwisko nie może być uwidocznione w 
firmie spółki, gdyby zostało umieszczone to 
komandytariusz zaczyna odpowiadać tak jak 
komplementariusz 

 

 



 

W  każdej  spółce  z  o.o.  musi  być  powołany  zarząd  –  jest  on  organem 
obligatoryjnym(działanie poprzez organy) 



 

W  spółkach,  w  których  wysokość  kapitału  zakładowego  przewyższa  kwotę 
500 000  zł,  a  wspólników  jest  więcej  niż  25,  powinna  być  ustanowiona  rada 
nadzorcza lub komisja rewizyjna 

c)  Wniesienie wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego 



 

Kapitał zakładowy musi być pokryty  w całości przed rejestracją spółki 



 

Minimalny kapitał zakładowy musi w sumie wynosić min. 5000 zł 



 

Dowodem  na  rzeczywiste  wniesienie  wkładów  jest  oświadczenie  członków 
zarządu składane jako załącznik wniosku o rejestrację spółki 



 

Wkłady  mogą  mieć  postać  pieniężną  lub  rzeczową  (aporty-wszystko,co  ma 
wartość majątkową i jest zbywalne). Przedmiotem wkładu nie może być prawo 
niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. 

d)  Rejestracja  



 

Wniosek  o  rejestrację  musi  być  zgłoszony  w  6  miesięcy  od  zawarcia  umowy 
spółki 



 

na urzędowym formularzu + załączniki 



 

Wniosek musi być opłacony kwotą 600 zł (100 + 500) 



 

Wniosek o wpis podpisują wszyscy członkowie zarządu 



  Wpis do rejestru ma charakter konstytutywny 



 

Z chwilą wpisu spółka uzyskuje osobowość prawną 

 

39. Treść umowy spółki z o.o. 

Umowa spółki z o.o. powinna zawierać (elementy obligatoryjne, art. 157 § 1 KSH): 



 

Firmę i siedzibę spółki, 



 

Przedmiot działalności spółki, 



 

Wysokość kapitału zakładowego, 



 

Określenie, czy wspólnik może mieć więcej niż jeden udział, 



 

Liczbę i wartość nominalną udziałów objętych przez poszczególnych wspólników, 



 

Czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony. 

Elementy fakultatywne np.: 



 

Określenie sposobu reprezentacji, 



 

Przyczyny rozwiązania spółki, 



  Zasady powoływania i odwoływania członków zarządu,  



  Sposoby  głosowania  przez  wspólników  na  zgromadzeniu  wspólników  (np.  jaką 

większością głosów podejmować uchwały).  

Umowa spółki z.o.o. powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 157 § 2 KSH). 

 

 

 

40. Jakie podmioty ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania spółki z o.o. w 

organizacji? Proszę scharakteryzować każdego z podmiotów oraz wskazać, jak 
się ona kształtuje o rejestracji spółki. 
 

1.  Sama  spółka  –  jako  ułomna  osoba  prawna  –  ustawodawca  traktuje  ją  jako  osobę 
 

prawną (art.11 §1 KSH) 

2.  Osoby, które działały w imieniu spółki: 

a)  Członkowie zarządu, o ile spółka ma już zarząd, 
b)  Pełnomocnicy powołani uchwałą wspólników. 

3.  Wspólnicy  spółki  do  wysokości  niewniesionego  wkładu  –  jedyny  przypadek,  gdy  za 
 

zobowiązania spółki z o.o. odpowiedzialność ponoszą wspólnicy. 

Odpowiedzialność ta ma charakter solidarny, odpowiedzialność spółki i osób, które działały 
w jej imieniu jest nieograniczona, odpowiedzialność wspólników ograniczona. 

Po  rejestracji:  Wspólnicy  nie  odpowiadają  za  zobowiązania  spółki  wobec  wierzycieli; 
odpowiada  za  nie  sama  spółka  swoim  majątkiem  utworzonym  z  wkładów  wspólników. 
Ponadto,  za  zobowiązania  spółki  mogą  odpowiadać  także  członkowie  jej  zarządu 
subsydiarnie, tj. w przypadku bezskuteczności egzekucji z majątku spółki, jeśli nie zgłosili w 
porę wniosku o upadłość spółki. 

41. Proszę  wymienić  majątkowe  i  korporacyjne  uprawnienia  wspólnika  w  spółce       

z o.o. 

Prawa majątkowe: 



 

Prawo do udziału w zyskach, 



 

Prawo udziału w podziale likwidowanego majątku spółki, 



  Prawo zwrotu dopłat, 



 

Prawo zwrotu wydatków poniesionych na spółkę. 

Prawa korporacyjne: 



 

Prawo do udziału w zgromadzeniu wspólników, 



 

Prawo do głosowania na tym zgromadzeniu, 



 

Prawo nadzoru nad działalnością spółki, 



 

Prawo zaskarżania uchwał, 



 

Prawo żądania wyłączenia wspólnika. 

 

 

 

 

 

42. Proszę omówić procedurę zbycia udziału w spółce z o.o. (4 etapy) 

 

  I etap – zawarcie umowy pomiędzy zbywcą a nabywcą udziału  – zbycie udziału, 

jego  części  lub  ułamkowej  części  udziału  oraz  jego  zastawienie  powinno  być 
dokonane  w  formie  pisemnej  z  podpisami  notarialnie  poświadczonymi. 
Niezachowanie  tej  formy  spowoduje  bezwzględną  nieważność  dokonanej  czynności 
prawnej. 

  II  etap  –  zawiadomienie  spółki  –  zainteresowani  zawiadamiają  spółkę, 

przedstawiając  dowód  przejścia  bądź  ustanowienia  zastawu  lub  użytkowania. 
Przejście  udziału,  jego  części  lub  ułamkowej  części  oraz  ustanowienie  zastawu  lub 
użytkowania jest skuteczne wobec spółki od chwili, gdy spółka otrzyma od jednego z 
zainteresowanych  zawiadomienie  o  tym  wraz  z  dowodem  dokonania  czynności. 
Zbycie udziału wywołuje skutki prawne już w momencie zawarcia umowy pomiędzy 
zbywcą a nabywcą. 

  III  etap  –  wpis  nowego  wspólnika  do  księgi  udziałów  –  zarząd  jest  obowiązany 

prowadzić  księgę  udziałów,  do  której  należy  wpisywać  nazwisko  i  imię  albo  firmę 
(nazwę)  i  siedzibę  każdego  wspólnika,  adres,  liczbę  i  wartość  nominalną  jego 
udziałów  oraz  ustanowienie  zastawu  lub  użytkowania  i  wykonywanie  prawa  głosu 
przez  zastawnika  lub  użytkownika,  a  także  wszelkie  zmiany  dotyczące  osób 
wspólników i przysługujących im udziałów. Wpis wspólnika do księgi będzie jedynie 
potwierdzał  posiadanie  przez  niego  statusu  wspólnika  (deklaratoryjny  charakter 
wpisu). 

  IV  etap  –  sporządzenie  przez  członków  zarządu  nowej  listy  wspólników  i 

przedłożenie jej sądowi rejestrowemu – czynność ta nie ma znaczenia dla uzyskania 
przez nabywcę udziału statusu wspólnika 

 

43. Proszę wymienić kwalifikacje podmiotowe członka zarządu w spółce z o.o. 

Członkiem zarządu spółki z o.o. może być: 

1.  Tylko osoba fizyczna, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, 
2.  Osoba fizyczna, która nie była skazana za niektóre przestępstwa wymienione w art. 18 

§2 KSH (np. oszustwo, podrobienie dokumentów), 

3.  Osoba, która nie jest członkiem Rady Nadzorczej danej spółki, 
4.  Osoba,  wobec  której  nie  orzeczono  zakaz  sprawowania  mandatu  członka  zarządu  w 

oparciu o art. 373 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze (na okres 1-10 lat), 

5.  Osoba,  wobec  której  sąd  nie  orzekł  środka  karnego,  polegającego  na  zakazie 

sprawowania funkcji członka zarządu, 

6.  Osoba,  której  nie  dotyczy  zakaz  sprawowania  mandatu  członka  zarządu  w  spółkach 

konkurencyjnych  (art.  211  KSH);  nie  jest  to  zakaz  bezwzględny,  tzn.,  że  za  zgodą 
spółki, członek zarządu może sprawować mandat w dwóch różnych spółkach, nawet 
gdy są konkurencyjne. 
 

 

 

44. Proszę  wskazać  dopuszczalne  modele  reprezentacji  czynnej  i  biernej  w  spółce      

z o.o. 
 
a) Reprezentacja czynna - składania oświadczeń woli na zewnątrz 
 
Ustawowa  zasada  reprezentacji  łącznej  dwuosobowej  -  by  czynność  prawna  została 
skutecznie dokonana w imieniu spółki dane oświadczenie woli musi być złożone przez 
dwóch członków zarządu lub członka zarządu łącznie z prokurentem (gdy zarząd jest 
co najmniej dwuosobowy) 
*wyjątek: 
Ta  zasada  ustawowa  może  być  zmodyfikowana  w  umowie  spółki,  tzn.  wspólnicy 
mogą postanowić, że: 



 

W spółce obowiązuje reprezentacja jednoosobowa 



 

W spółce obowiązuje reprezentacja łączna przez wszystkich członków zarządu 



 

W spółce obowiązuje reprezentacja mieszana, tzn. prezes zarządu może spółkę 
reprezentować  jednoosobowo  zaś  pozostali  członkowie  zarządu  obowiązuje 
reprezentacja łączna dwuosobowa (bardzo częsty w praktyce). 



  Reprezentacja  mieszana  ograniczona  kwotowo-  do  pewnej  kwoty  obowiązuje 

reprezentacja  jednoosobowa  zaś  powyżej  tej  kwoty  reprezentacja  łączna 
dwuosobowa  (jest  stosowany  w  praktyce  aczkolwiek  są  wątpliwości  czy  ten 
model jest dopuszczalny) 

 
b) Reprezentacja bierna - przyjmowanie oświadczeń woli z zewnątrz 
 
Obowiązuje  ustawowa  zasada  reprezentacji  jednoosobowej,  zasady  tej  nie  można 
zmienić. 
 
By sprawdzić, kto daną spółkę może reprezentować i jak spółka jest reprezentowana 
należy sprawdzić w KRS-ie (ewentualnie umowie spółki) 
 

45. Proszę wymienić podmioty (organy) uprawnione do reprezentacji spółki z o.o. 

 

1)  Zarząd-  jest  organem,  który  w  zasadzie  reprezentuje  spółkę  (z  ustawy)  w  oparciu  i 

reprezentację łączną dwu osobową (zasadę tę można zmienić) 

2)  Rada Nadzorcza- wyjątkowo i tylko w niektórych sprawach tzn. w oparciu o art. 210 

§1  KSH  ->  Rada  Nadzorcza  może  reprezentować  spółkę  w  umowach  i  sporach 
pomiędzy spółką a członkiem zarządu 

3)  Pełnomocnik powołany uchwałą wspólników - reprezentuje spółkę w przypadku art. 

210 § 1 KSH a także sp. z o.o. w organizacji jeżeli spółka ta jeszcze nie ma zarządu 

4)  Pełnomocnik  powołany  przez  zarząd-  może  spółkę  reprezentować  we  wszystkich 

sprawach w zależności od tego co wynika z treści pełnomocnictwa 

5)  Likwidator- reprezentuje spółkę w okresie likwidacji 

 

 

6)  Kurator-  działa  w  przypadkach  określonych  w  KPC  lub  KC,  gdy  spółka  nie  ma 

swoich  organów,  sąd  może  dla  takiej  spółki  ustanowić  kuratora  a  kurator  powinien 
postarać się o rozwiązanie spółki lub ustanowienie organów 

7)  Prokurent- art. 205 §3 KSH 
8)  Wspólnik- wyjątek od zasady (295 § 1 KSH- jeżeli spółka nie wytoczy powództwa o 

naprawienie  wyrządzonej  jej  szkody  w  terminie  roku  od  dnia  ujawnienia  czynu 
wyrządzającego  szkodę,  każdy  wspólnik  może  wnieść  pozew  o  naprawienie  szkody 
wyrządzonej spółce) 
 

46. Jakie zakazy ciążą na członku zarządu spółki z o.o. w ramach zakazu 

konkurencji (art. 211 KSH)? 
 
Członek zarządu nie może bez zgody spółki: 

1.  Zajmować się interesami konkurencyjnymi; 
2.  Uczestniczyć  w  spółce  konkurencyjnej  jako  wspólnik  spółki  cywilnej,  spółki 

osobowej lub jako członek organu spółki kapitałowej; 

3.  Uczestniczyć w innej konkurencyjnej osobie prawnej jako członek organu.  
4.  Uczestniczyć  w  konkurencyjnej  spółce  kapitałowej  w  przypadku  posiadania  przez 

członka  zarządu  co  najmniej  10%  udziałów  lub  akcji  tej  spółki  albo  prawa  do 
powołania co najmniej jednego członka zarządu. 

 

47. Jakie  zdarzenia  powodują  wygaśnięcie  mandatu  członka  zarządu  spółki  z  o.o.? 

Proszę krótko omówić dwa z wymienionych zdarzeń. 
 
1)  Śmierć członka zarządu - utrata zdolności prawnej, zmarły nie może dokonywać 

czynności prawnej; 

2)  Rezygnacja  członka  zarządu  -  jednostronna  czynność  prawna,  do  jej 

skuteczności nie potrzebne jest jej przyjęcie, do złożenia rezygnacji przez członka 
zarządu  stosuje  się  odpowiednio  przepisy  o  wypowiedzeniu  zlecenia  przez 
przyjmującego zlecenie; 

3)  Odwołanie ze składu zarządu - członka zarządu odwołuje uchwała wspólników, 

chyba  że  umowa  spółki  stanowi  inaczej,  może  być  odwołany  w  każdym  czasie, 
umowa spółki może ograniczać prawo odwołania do ważnych powodów; 

4)  Upływ  kadencji  -  jeżeli  umowa  nie  stanowi  inaczej,  mandat  członka  zarządu 

wygasa  z  dniem  odbycia  zgromadzenia  wspólników  zatwierdzającego 
sprawozdanie  finansowe  za  pierwszy  pełny  rok  obrotowy.  Kadencja  trwa 
zazwyczaj  jeden  rok  obrotowy  (jeżeli  członek  zarządu  powołany  jest  na  okres 
dłuższy  niż  rok  ,  mandat  wygasa  z  dniem  odbycia  zgromadzenia  wspólników 
zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za ostatni pełny rok obrotowy pełnienia 
funkcji członka zarządu), umowa może stanowić, że cały zarząd kończy kadencje 
w jednym czasie. 

5)  Wygaśnięcie  mandatu  z  powodu  popełnienia  przestępstw  wymienionych  w 

art.18  ksh,  m.in.  przestępstw  przeciwko  mieniu,  obrotowi  gospodarczemu, 
obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi 

 

 

 

 

48. Sposoby zwoływania zgromadzenia wspólników w spółce z o.o. (art. 238 KSH). 

 

1)  Za  pomocą  listów  poleconych  lub  przesyłek  nadanych  pocztą  kurierską  -  wysłanych 

co najmniej 2 tygodnie  przed terminem zgromadzenia wspólników, 

2)  Za  pomocą  poczty  elektronicznej-  wysłane  co  najmniej  2  tygodnie  przed  terminem 

zgromadzenia; może być wysłane wspólnikowi jeżeli uprzednio wyraził na to pisemną 
zgodę, podając adres, na który zawiadomienie powinno być wysłane. 

W  zaproszeniu  należy  oznaczyć  dzień,  godzinę  i  miejsce  zgromadzenia  wspólników  oraz 
szczegółowy  porządek  obrad.  W  przypadku  zamierzonej  zmiany  umowy  spółki  należy 
wskazać istotne elementy treści proponowanych zmian. 

 

49. Podmioty  uprawnione  do  zaskarżania  uchwały  zgromadzenia  wspólników  w 

drodze  powództwa  o uchylenie  uchwały  i  stwierdzenia  jej  nieważności  (art.  250 
KSH). 

Prawo do wytoczenia powództwa o uchylenie uchwały wspólników przysługuje: 

1) zarządowi, radzie nadzorczej, komisji rewizyjnej oraz poszczególnym ich członkom; 
2) wspólnikowi,  który  głosował  przeciwko  uchwale,  a  po  jej  powzięciu  zażądał 

zaprotokołowania sprzeciwu; 

3) wspólnikowi  bezzasadnie  niedopuszczonemu  do  udziału  w  zgromadzeniu 

wspólników; 

4) wspólnikowi, który nie był obecny na zgromadzeniu, jedynie w przypadku wadliwego 

zwołania zgromadzenia wspólników lub też powzięcia uchwały w sprawie nieobjętej 
porządkiem obrad; 

5) w  przypadku  pisemnego  głosowania,  wspólnikowi,  którego  pominięto  przy 

głosowaniu lub który nie zgodził się na głosowanie pisemne albo też który głosował 
przeciwko uchwale i po otrzymaniu wiadomości o uchwale w terminie dwóch tygodni 
zgłosił sprzeciw. 

50. Proszę omówić odpowiedzialność członków zarządu spółki z o.o. za zobowiązania 

spółki w oparciu o art. 299 KSH. 

Zagadnienie 

Charakterystyka zagadnienia 

Podmiot 

odpowiedzialny 

Na podstawie art. 299 KSH - jeżeli egzekucja przeciwko spółce okazała się 

bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania 

 

Przesłanki 

odpowiedzialności 

(tzw. przesłanki 

Z art. 299 KSH wynika tylko jedna przesłanka tj. bezskuteczność egzekucji 

prowadzonej przeciwko spółce. Ciężar dowodu obciąża w tym zakresie wierzyciela. 

Niekiedy wyodrębnia się dodatkową przesłankę w postaci istnienia zobowiązania 

 

 

 
 

51. Proszę wymienić majątkowe i korporacyjne uprawnienia akcjonariusza. 

Uprawnienia majątkowe: 



  Prawo do dywidendy, 



 

Prawo do udziału w majątku likwidowanej spółki, 



  Prawo poboru akcji, 



 

Prawo do szczególnych korzyści. 

Uprawnienia korporacyjne: 



 

Prawo głosu, 



  Prawo do informacji, 



  Prawo do uczestniczenia w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, 



 

Prawo do żądania zwołania walnego zgromadzenia, 



 

Prawo zaskarżania uchwał walnego zgromadzenia, 



  Prawo do otrzymywania nowego dokumentu akcji, 



 

Prawo do oceny działalności organów zarządzających, 



 

Prawo do wniesienia powództwa przeciwko członkom władz lub innym osobom, które 
wyrządziły szkodę spółce. 
 

52. Kto może zwołać walne zgromadzenie w spółce akcyjnej? 

 

1) zwyczajne walne zgromadzenie może zwołać: 



 

zarząd (art. 399 § 1 KSH); 



 

rada nadzorcza, jeżeli zarząd nie zwoła go w określonym terminie (6 miesięcy po 
upływie każdego roku obrotowego) lub w statucie (art. 399 § 2 KSH); 

pozytywne) 

wobec spółki (sposobem wykazania tej przesłanki jest przeprowadzenie przez 

wierzyciela własnego postępowania egzekucyjnego na podstawie KPC lub ustawy o 

postępowaniu egzekucyjnym) 

Zakres 

odpowiedzialności 

Odpowiedzialność dotyczy zobowiązań istniejących w okresie, gdy dana osoba była 

członkiem zarządu. 

Charakter 

prawny 

odpowiedzialności 

Jest to odpowiedzialność gwarancyjna członka zarządu na wypadek, gdyby 

egzekucja prowadzona przeciwko spółce na rzecz danego wierzyciela okazała się 

bezskuteczna. 

Wyłączenie 

odpowiedzialności 

  zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie. 
  wszczęcie postępowania układowego we właściwym czasie. 
  brak  winy  członka  zarządu  w  niezgłoszeniu  wniosku  o  upadłość  lub 

niewszczęciu postępowania układowego. 

  brak  szkody  po  stronie  wierzyciela  pomimo  niezgłoszenia  wniosku  o 

upadłość lub niewszczęciu postępowania układowego. 

 

 



 

inna  osoba  (osoby)  upoważniona  przez  statut,  na  warunkach  przewidzianych  dla 
zwoływania  zwyczajnego  walnego  zgromadzenia  przez  radę  nadzorczą  (art.  399   
§ 4 KSH). 
 

2) nadzwyczajne  walne  zgromadzenie,  niezależnie  od  zarządu  spółki  akcyjnej, 

mogą zwołać: 



 

rada nadzorcza, jeżeli zwołanie go uzna za wskazane (art. 399 § 2 KSH); 



 

akcjonariusze  reprezentujący  co  najmniej  połowę  kapitału  zakładowego  lub  co 
najmniej  połowę  ogółu  głosów  w  spółce,  z  prawem  do  wyznaczania 
przewodniczącego tego zgromadzenia (art. 399 § 3 KSH); 



 

akcjonariusze  lub  akcjonariusz  reprezentujący  co  najmniej  jedną  dwudziestą 
kapitału  zakładowego, jeżeli wbrew ich żądaniu  złożonemu zarządowi na piśmie 
lub  w  postaci  elektronicznej  nadzwyczajne  walne  zgromadzenie  nie  zostanie 
zwołane, a wnioskodawcy uzyskają upoważnienie sądu rejestrowego do zwołania 
postulowanego  zgromadzenia.  W  takim  przypadku  sąd  rejestrowy  wyznacza 
przewodniczącego  zgromadzenia.  Statut  może  upoważniać  do  żądania  zwołania 
nadzwyczajnego walnego zgromadzenia akcjonariuszy reprezentujących mniej niż 
jedną dwudziestą kapitału zakładowego (art. 400 KSH); 



 

inna osoba lub osoby umocowane statutowo (art. 399 § 4 KSH). 
 

Kodeks spółek handlowych określa też przypadki, kiedy istnieje obowiązek zwołania walnego 
zgromadzenia.  Obowiązek  ten  dotyczy  przede  wszystkim  zwołania  zgromadzenia 
zwyczajnego,  które  musi  być  zwołane  w  terminie  6  miesięcy  po  upływie  każdego  roku 
obrotowego (art. 395 § 1 KSH). Obowiązek niezwłocznego zwołania walnego zgromadzenia 
ciąży też na zarządzie w przypadku, gdy zagrożony jest byt spółki tzn. wówczas, gdy bilans 
sporządzony  przez  zarząd  wykaże  stratę  przewyższającą  sumę  kapitałów  zapasowego  i 
rezerwowych oraz jedną trzecią kapitału  zakładowego (art. 397  KSH). Walne zgromadzenie 
musi  podjąć  wówczas  uchwałę  dotyczącą  dalszego  istnienia  spółki.  Podjęcie  uchwały  o 
rozwiązaniu spółki spowoduje wejście jej w fazę likwidacyjną (art. 459 pkt 2 KSH)  

 

53. Sposoby zwoływania walnego zgromadzenia w spółce akcyjnej. 

 

Spółka akcyjna 

ogłoszenie 

Powinno być dokonane co najmniej na 3 tygodnie przed terminem walnego 

zgromadzenia 

list polecony lub 

przesyłka kurierska 

Wysłane co najmniej 2 tygodnie przed terminem walnego zgromadzenia, ale 

tylko jeżeli wszystkie akcje wyemitowane przez spółkę są imienne. Dzień 

wysłania listów uważa się za dzień ogłoszenia  

poczta elektroniczna 

Zamiast listu poleconego lub przesyłki kurierskiej, zawiadomienie powinno 

być wysłane co najmniej 2 tygodnie przed terminem walnego zgromadzenia, 

jeśli wspólnik wyraził na to pisemną zgodę i podał adres, na który należy 

wysłać zawiadomienie. Wszystkie akcje muszą być imienne  

strona internetowa 

W przypadku spółki publicznej możliwe ogłoszenie na stronie internetowej 

 

 

spółki dokonane co najmniej 26 dni przed terminem walnego zgromadzenia 

(spółka publiczna) 

 

III. Prawo własności przemysłowej 

 

54. Podaj, jakie cechy powinien posiadać wynalazek, aby udzielić na niego patent i 

wyjaśnij pojęcia stosowane w swojej wypowiedzi. [art. 24-27] Na co nie udziela 
się patentów? [art. 29] 

Patenty są udzielane – bez względu na dziedzinę techniki – na wynalazki, które są:  

a)  nowe  – wynalazek uważa się za nowy  jeśli  nie jest  on częścią stanu techniki.  Przez 

stan  techniki  rozumie  się  wszystko  to,  co  przed  datą,  według  której  oznacza  się 
pierwszeństwo  do  uzyskania  patentu,  zostało  udostępnione  do  wiadomości 
powszechnej  w  formie  pisemnego  lub  ustnego  opisu,  przez  stosowanie,  wystawienie 
lub ujawnienie w inny sposób; 

b)  posiadają  poziom  wynalazczy  –  wynalazek  uważa  się  za  posiadający  poziom 

wynalazczy,  jeżeli  wynalazek  nie  wynika  dla  znawcy,  w  sposób  oczywisty,  ze  stanu 
techniki. 

c)  nadają się do przemysłowego stosowania – Wynalazek uważany jest za nadający się 

do  przemysłowego  stosowania,  jeżeli  według  wynalazku  może  być  uzyskiwany 
wytwór  lub  wykorzystywany  sposób,  w  rozumieniu  technicznym,  w  jakiejkolwiek 
działalności przemysłowej, nie wykluczając rolnictwa. 

 

Patentów nie udziela się na: 

1)  wynalazki, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub 

dobrymi  obyczajami;  nie  uważa  się  za  sprzeczne  z  porządkiem  publicznym 
korzystanie z wynalazku tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo; 

2)  odmiany  roślin  lub  rasy  zwierząt  oraz czysto  biologiczne sposoby hodowli  roślin lub 

zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do mikrobiologicznych sposobów hodowli 
ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami; 

3)  sposoby leczenia ludzi i zwierząt metodami chirurgicznymi lub terapeutycznymi oraz 

sposoby  diagnostyki  stosowane  na  ludziach  lub  zwierzętach;  przepis  ten  nie  dotyczy 
produktów,  a  w  szczególności  substancji  lub  mieszanin  stosowanych  w  diagnostyce 
lub leczeniu. 

 

55. Co to jest licencja otwarta; przedstaw procedurę i warunki jej uzyskania i podaj 

opłaty, jakie można z niej uzyskać [art. 80] 

 

 

Licencja  otwarta  –  rodzaj  licencji  będący  oświadczeniem  uprawnionego  o  zezwoleniu 
dowolnej  osobie  na  korzystanie  z  jego  prawa  do  korzystania  z  utworu  oraz  do  jego 
modyfikowania.  

Uprawniony  z  patentu  może  złożyć  w  Urzędzie  Patentowym  oświadczenie  o  gotowości 
udzielenia  licencji  na  korzystanie  z  jego  wynalazku.  Oświadczenie  takie  nie  może  zostać 
odwołane  ani  zmienione.  Informacja  o  złożeniu  oświadczenia  podlega  wpisowi  do  rejestru 
patentowego. W razie złożenia oświadczenia o gotowości udzielenia licencji otwartej, opłaty 
okresowe za ochronę wynalazku zmniejsza się o połowę. Przepis ten stosuje się również do 
jednorazowej  opłaty  za  ochronę  lub  do  pierwszej  opłaty  okresowej,  jeżeli  ta  zmniejszona 
opłata wpłynie wraz z oświadczeniem najpóźniej w wy-znaczonym terminie. 

Licencja  otwarta  jest  pełna  i  niewyłączna,  a  opłata  licencyjna  nie  może  przekraczać  10% 
korzyści  uzyskanych  przez  licencjobiorcę  w  każdym  roku  korzystania  z  wynalazku,  po 
potrąceniu nakładów. 

Licencję otwartą uzyskuje się przez: 

1) zawarcie umowy licencyjnej albo 
2) przystąpienie  do  korzystania  z  wynalazku  bez  podjęcia  rokowań  lub  przed  ich 

zakończeniem;  w  tym  przypadku  licencjobiorca  jest  obowiązany  zawiadomić  o  tym 
pisemnie licencjodawcę w terminie miesiąca od chwili przy-stąpienia do korzystania z 
wynalazku. 

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca uiszcza maksymalną opłatę (10% korzyści 
uzyskanych  przez  licencjobiorcę)  w  terminie  miesiąca  po  zakończeniu  każdego  roku 
kalendarzowego,  w  którym  licencjobiorca  korzystał  z  wynalazku,  chyba  że  oświadczenie 
licencjodawcy przewiduje niższą opłatę. 

56. Kto, kiedy i dla kogo może udzielić licencji przymusowej? [art. 82] 

 

KTO? 
Urząd  Patentowy  może  udzielić  zezwolenia  na  korzystanie  z  opatentowanego  wynalazku 
innej osoby (licencja przymusow 
KIEDY? 
 

1) jest  to  konieczne  do  zapobieżenia  lub  usunięcia  stanu  zagrożenia  bezpieczeństwa 

Państwa,  w  szczególności  w  dziedzinie  obronności,  porządku  publicznego,  ochrony 
życia i zdrowia ludzkiego oraz ochrony środowiska naturalnego; 

2) zostanie stwierdzone, że patent jest nadużywany lub 
3) zostanie  stwierdzone,  że  uprawniony  z  patentu  udzielonego  z  wcześniejszym 

pierwszeństwem  (patentu  wcześniejszego)  uniemożliwia,  nie  godząc  się  na  zawarcie 
umowy  licencyjnej,  zaspokojenie  potrzeb  rynku  krajowego  przez  stosowanie 
opatentowanego  wynalazku  (patent  zależny),  z  którego  korzystanie  wkraczałoby  w 
zakres  patentu  wcześniejszego;  w  tym  przypadku  uprawniony  z  patentu 

 

 

wcześniejszego  może  żądać  udzielenia  mu  zezwolenia  na  korzystanie  z  wynalazku 
będącego przedmiotem patentu zależnego (licencja wzajemna) 

Warunkiem  udzielenia  licencji  przymusowej  na  korzystanie  z  wynalazku,  w  przypadku,  o 
którym mowa w pkt 3, jest stwierdzenie, że korzystanie z wynalazku będącego przedmiotem 
patentu  zależnego,  jeżeli  są  to  wynalazki  do-tyczące  tego  samego  przedmiotu,  wprowadza 
istotny  postęp  techniczny  o  po-ważnym  znaczeniu  gospodarczym.  W  przypadku  wynalazku 
dotyczącego  technologii  półprzewodników  licencja  przymusowa  może  być  udzielona  tylko 
dla przeciwdziałania praktykom bezzasadnie ograniczającym konkurencję. 

Urząd Patentowy, po stwierdzeniu, że patent jest nadużywany może postanowić o możliwości 
ubiegania się o licencję przymusową i ogłasza to w „Wiadomościach Urzędu Patentowego”. 

KOMU? 

Licencja  przymusowa  może  zostać  udzielona,  jeżeli  ubiegający  się  o  nią  wykaże,  że  czynił 
wcześniej, w dobrej wierze, starania w celu uzyskania licencji. Spełnienie tego warunku nie 
jest  konieczne  do  udzielenia  licencji  przymusowej  w  ce-u  zapobieżenia  lub  usunięcia  stanu 
zagrożenia bezpieczeństwa Państwa albo w przypadku ogłoszenia o możliwości ubiegania się 
o  licencję  przymusową.  Zwolnienie  z  tego  warunku,  w  przypadku  ogłoszenia  o  możliwości 
ubiegania się o licencję przymusową, nie dotyczy wniosków o udzielenie licencji złożonych 
po upływie roku od dnia tego ogłoszenia. 

 

57. Podaj  cztery  ustawowe  przykłady  wynalazków  bioetycznych,  których 

wykorzystywanie  byłoby  sprzeczne  z  porządkiem  publicznym,  dobrymi 
obyczajami lub moralnością publiczną [art. 93³] 
 

Za  wynalazki  biotechniczne,  których  wykorzystywanie  byłoby  sprzeczne  z  porządkiem 
publicznym lub dobrymi lub moralnością publiczną, uważa się w szczególności: 

1) sposoby klonowania ludzi; 
2) sposoby modyfikacji tożsamości genetycznej linii zarodkowej człowieka; 
3) stosowanie embrionów ludzkich do celów przemysłowych lub handlowych; 
4) sposoby  modyfikacji  tożsamości  genetycznej  zwierząt,  które  mogą  powodować  u 

nich  cierpienia,  nie  przynosząc  żadnych  istotnych  korzyści  medycznych  dla 
człowieka  lub  zwierzęcia,  oraz  zwierzęta  będące  wynikiem  zastosowania  takich 
sposobów. 

 

58. Podaj definicję wzoru przemysłowego [art.102] i wzoru użytkowego [art. 94]. 

 

  Wzorem użytkowym jest nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym, 

dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci. 
 

 

 

  Wzorem  przemysłowym  jest  nowa  i  posiadająca  indywidualny  charakter  postać 

wytworu  lub  jego  części,  nadana  mu  w  szczególności  przez  cechy  linii,  konturów, 
kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. 
 

59. Co może być znakiem towarowym, a co nim nie może być? [art. 120] 

 

Znakiem  towarowym  może  być  każde  oznaczenie,  które  można  przedstawić  w  sposób 
graficzny,  jeżeli  oznaczenie  takie  nadaje  się  do  odróżnienia  towarów  jednego 
przedsiębiorstwa  od  towarów  innego  przedsiębiorstwa.  Znakiem  towarowym  może  być  w 
szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna,  forma przestrzenna, w 
tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. 

Nie mogą być znakiem towarowym oznaczenia, które: 

1)  nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone; 
2)  składają  się  wyłącznie  z  elementów  mogących  służyć  w  obrocie  do  wskazania  w 

szczególności  rodzaju  towaru,  jego  pochodzenia,  jakości,  ilości,  wartości, 
przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności; 

3)  weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych i utrwalonych 

praktykach handlowych. 

4)  naruszają prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich; 
5)  są sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami lub 
6)  mogą wprowadzać nabywców w błąd, w szczególności co do charakteru towaru, jego 

jakości, właściwości albo, co do jego pochodzenia. 

 

60. Kto  i  na  jakich  warunkach  może  uzyskać  prawo  ochronne  na  wspólny  znak 

towarowy?  [art.  136]  Komu  może  być  udzielane  prawo  ochronne  na  wspólny 
znak towarowy gwarancyjny? [art. 137] 

WSPÓLNY ZNAK TOWAROWY 

KTO?  

Organizacja  posiadająca  osobowość  prawną,  powołana  do  reprezentowania  interesów 
przedsiębiorców. 

WARUNKI: 

1)  Przyjecie  przez  organizacje  regulaminu  określającego  zasady  używania  w  obrocie 

wspólnego  znaku  towarowego      przez  organizację  oraz  przez  zrzeszone  w  niej 
podmioty; 

2)  Zgłoszenie  przez  organizację  wspólnego  znaku  towarowego  w  celu  uzyskania 

wspólnego prawa ochronnego  i dołączenie regulaminu; 

 

 

3)  Nawiązanie 

między  przedsiębiorcami  faktycznego  związku  gospodarczego, 

zapewniającego,  że  towary  wytwarzane  przez  każdego  z  nich  maja  takie  same 
właściwości i znajdują  się pod kontrolą. 

 

WSPÓLNY ZNAK TOWAROWY GWARANCYJNY: 

Organizacji posiadającej osobowość prawną, która sama nie używa znaku towarowego, może 
jej być udzielone prawo ochronne na znak przeznaczony do używania przez przedsiębiorców 
stosujących  się  do  zasad  ustalonych  w  regulaminie  znaku  przyjętym  przez  uprawnioną 
organizację i podlegających w tym zakresie jej kontroli 

 

61. Przedstaw procedurę związaną ze zgłaszaniem znaku towarowego. [art. 138-142] 

Jak  długo  trwają  prawa  ochronne  na  znak  towarowy  i  czy  mogą  być 
przedłużone? [art. 153] 

 

1)  Zgłoszenia znaku towarowego dokonuje się w Urzędzie Patentowym; 
2)  W zgłoszeniu należy określić  znak towarowy oraz wskazać towary, dla których znak 

ten jest przeznaczony; 

3)  Jedno zgłoszenie może dotyczyć tylko jednego znaku; 
4)  Do zgłoszenia w celu uzyskania wspólnego prawa ochronnego dołącza się  regulamin 

znaku; 

5)  Jeżeli  zgłaszający  chce  skorzystać  z  uprzedniego  pierwszeństwa,  powinien  w 

zgłoszeniu  złożyć  stosowne  oświadczenie  oraz  dołączyć  dowód  potwierdzający 
dokonanie zgłoszenia znaku towarowego we wskazanym państwie bądź wystawienie 
towaru oznaczonego tym znakiem na określonej wystawie; 

6)  Do  czasu  wydania  decyzji  zgłaszający  może  dokonywać  w  zgłoszeniu  uzupełnień  i 

poprawek,  które  nie  mogą  prowadzić  do  zmiany  istoty  znaku  towarowego  ani 
rozszerzać wykazu towarów, dla których ten znak został zgłoszony; 

7)  Dla  oznaczenia  towarów,  dla  których  znak  jest  przeznaczony  zgłaszający  powinien 

używać  polskiej  terminologii  technicznej  oraz  określeń  jednoznacznych,  a  wykaz 
towarów przedstawić w formie uporządkowanej, stosownie do przyjętej klasyfikacji; 

8)  Urząd Patentowy może  wprowadzać poprawki  w dokumentacji zgłoszenia jedynie  w 

celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych; 

9)  O  zgłoszeniu  znaku  towarowego  UP  dokonuje  ogłoszenia  niezwłocznie  po  upływie 

trzech miesięcy od daty dokonania zgłoszenia; 

10) Osoby  trzecie  mogą  zapoznać  sie  ze  znakiem  towarowym  oraz  wykazem  towarów  i 

zgłaszać uwagi do UP; 

11) Po  sprawdzeniu  przez  UP,  czy  spełnione  są  ustawowe  warunki,  następuje  wydanie 

decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy (pod warunkiem uiszczenia 
opłaty za 10-letni okres ochrony). 

 

 

 

Czas trwania praw ochronnych na znak towarowy: 

1)  Czas  trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi  10 lat od daty zgłoszenia 

znaku towarowego w UP 

2)  Prawo  ochronne  na  znak  towarowy  może  zostać,  na  wniosek  uprawnionego, 

przedłużone dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy 10-letnie. 

3)  Wniosek  o  przedłużenie  okresu  trwania  prawa  ochronnego  powinien  być  złożony 

przed  końcem  upływającego  okresu  ochrony,  jednak  nie  wcześniej  niż  na  rok  przed 
jego upływem. Wraz z wnioskiem należy wnieść należną opłatę za ochronę. 

4)  Wniosek  o  przedłużenie  okresu  trwania  prawa  ochronnego  może  zostać  złożony,  za 

dodatkową opłatą, również w ciągu 6 m-cy po upływie okresu ochrony. Termin ten nie 
podlega przywróceniu. 

5)  UP  wydaje  decyzję  o  odmowie  przedłużenia  prawa  ochronnego  na  znak  towarowy, 

jeżeli  wniosek  wpłynął  po  terminie  6  miesięcy  po  upływie  okresu  ochrony  albo  nie 
zostały wniesione należne opłaty 
 

62. Wymień  trzy  ustawowe  przykłady,  kiedy  nie  można  wystąpić  z  wnioskiem  o 

unieważnienie  prawa  ochronnego  na  znak  towarowy.  [art.  165]  i  Kiedy  wygasa 
prawo ochronne na znak towarowy? [art. 168] 

Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego nie można wystąpić: 

1) z  powodu  kolizji  z  wcześniejszym  znakiem  bądź  naruszenia  praw  osobistych  lub 

majątkowych  wnioskodawcy,  jeżeli  przez  okres  pięciu  kolejnych  lat  używania 
zarejestrowanego  znaku  wnioskodawca,  będąc  świadomym  jego  używania,  nie 
sprzeciwiał się temu; 

2) po  upływie  pięciu  lat  od  udzielenia  prawa  ochronnego,  jeżeli  prawo  to  udzielone 

zostało  z  naruszeniem  przepisów  art.  129,  które  mówi  o  nieudzieleniu  praw 
ochronnych  na  oznaczenia,  lecz  znak  w  wyniku  używania  nabrał  charakteru 
odróżniającego; 

3) z  powodu  kolizji  ze  znakiem  towarowym  powszechnie  znanym,  jeżeli  przez  okres 

pięciu  kolejnych  lat  używania  zarejestrowanego  znaku  towarowego,  uprawniony  do 
znaku  towarowego  powszechnie  znanego,  będąc  świadomym  jego  używania,  nie 
sprzeciwiał się temu. 

Prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek: 



  upływu okresu, na który zostało udzielone; 



  zrzeczenia  się  prawa  przez  uprawnionego  przed  Urzędem  Patentowym,  za  zgodą  osób, 

którym  służą  na  nim  prawa.  Zrzeczenie  się  prawa  może  również  dotyczyć  tylko 
niektórych  towarów,  dla  których  prawo  to  zostało  udzielone  (ograniczenie  wykazu 
towarów). Zrzeczenie się udziału we wspólnym prawie powoduje przejście tego udziału 
na pozostałych współuprawnionych, odpowiednio do ich udziałów; 



  nieużywania  zarejestrowanego  znaku  towarowego  w  sposób  rzeczywisty  dla  towarów 

objętych prawem ochronnym w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat, po dniu wydania 

 

 

decyzji  o  udzieleniu  prawa  ochronnego,  chyba  że  istnieją  ważne  powody  jego 
nieużywania; 



 

utraty przez znak znamion odróżniających przez to, że na skutek działań lub zaniedbań 
uprawnionego  stał  się  w  obrocie  zwyczajowym  oznaczeniem  –  składającym  się 
wyłącznie  z  elementów,  które  mogą  służyć  w  obrocie  do  oznaczania  w  szczególności 
rodzaju  towaru,  jego  jakości,  ilości,  ceny,  przeznaczenia,  sposobu,  czasu  lub  miejsca 
wytworzenia, składu, funkcji lub przydatności – w stosunku do towarów, dla których był 
zarejestrowany; 



 

działań  uprawnionego  lub,  za  jego  zgodą,  osób  trzecich,  gdy  znak  towarowy  może 
wprowadzać  odbiorców  w  błąd,  w  szczególności  co  do  charakteru,  właściwości  lub 
pochodzenia geograficznego towaru; 



 

wykreślenia  z  właściwego  rejestru  podmiotu  mającego  osobowość  prawną,  któremu 
przysługiwało prawo ochronne na znak towarowy. 

 

63. Podaj definicję oznaczenia geograficznego i napisz, kto może uzyskać takie 

prawo. [art. 174-175] 

Oznaczeniami geograficznymi, w rozumieniu ustawy, są oznaczenia słowne od-noszące się 
bezpośrednio lub pośrednio do nazwy miejsca, miejscowości, regionu lub kraju (teren), które 
identyfikują towar jako pochodzący z tego terenu, je-żeli określona jakość, dobra opinia lub 
inne  cechy  towaru  są  przypisywane  prze-de  wszystkim  pochodzeniu  geograficznemu  tego 
towaru. 

Oznaczeniami geograficznymi są: 

1)  nazwy regionalne jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów, które: 

a) 

pochodzą z określonego terenu oraz 

b) 

posiadają szczególne właściwości, które wyłącznie lub w przeważającej mierze 
zawdzięczają oddziaływaniu środowiska geograficznego obejmującego łącznie 
czynniki  naturalne  oraz  ludzkie  –  których  wytworze-nie  lub  przetworzenie 
następuje na tym terenie; 

2)  oznaczenia pochodzenia jako oznaczenia służące do wyróżniania towarów: 

a) 

pochodzących z określonego terenu oraz 

b) 

posiadających  pewne  szczególne  właściwości  albo  inne  cechy  szczególne 
przypisywane pochodzeniu geograficznemu, czyli terenowi, gdzie zostały one 
wytworzone lub przetworzone. 

Przez oznaczenia geograficzne rozumie się także oznaczenia stosowane dla towarów, które 
są wytworzone z surowców lub półproduktów pochodzących z określonego terenu, większego 
niż  teren  wytworzenia  lub  przetworzenia  towaru,  jeżeli  są  one  przygotowywane  w 
szczególnych warunkach i istnieje system kontroli przestrzegania tych warunków. 

Za  oznaczenia  geograficzne  uznaje  się  również  określenia  o  charakterze  geograficznym 
nieodpowiadające  dosłownie  terenowi,  z  którego  towar  pochodzi,  lub  inne  określenia 
używane tradycyjnie, jeżeli są one stosowane dla towarów pochodzących z danego terenu. 

 

 

Kto może takie prawo uzyskać: 

 organizacja  upoważniona  do  reprezentowania  interesów  producentów,  działająca 

na danym terenie; 

 organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, właściwy ze względu 

na teren, do którego odnosi się oznaczenie geograficzne; 

 przedsiębiorca. 

 

64. Kto uznaje projekty racjonalizatorskie i jakie warunki powinno spełniać 

rozwiązanie tego typu. Wskaż, gdzie te warunki są określone [art. 7] 
 



 

Przedsiębiorcy  mogą  przewidzieć  przyjmowanie  projektów  racjonalizatorskich  na 
warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji. 



 

Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde 
rozwiązanie  nadające  się  do  wykorzystania,  niebędące  wynalazkiem  podlegającym 
opatentowaniu,  wzorem  użytkowym,  wzorem  przemysłowym  lub  topografią  układu 
scalonego. 



 

W  regulaminie,  o  którym  mowa  wyżej,  przedsiębiorca  określa  co  najmniej,  jakie 
rozwiązania  i  przez  kogo  dokonane  uznaje  się  w  przedsiębiorstwie  za  projekty 
racjonalizatorskie,  a  także  sposób  załatwiania  zgłoszonych  projektów  i  zasady 
wynagradzania twórców tych projektów. 
 

65. Na  czym  polega  pierwszeństwo  konwencyjne  z  ustawy  Prawo  własności 

przemysłowej.  Opisz  procedurę  uzyskania  i  wykorzystania  w  praktyce  etap  po 
etapie [art. 15]. Czy prawo to jest zbywalne [art. 16] 

a)  Pierwszeństwo  konwencyjne  polega  na  tym,  iż  każdy  kto  dokonał  prawidłowego 

zgłoszenia o udzielenie patentu, zgłoszenia wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego 
lub  znaku  towarowego  w  jednym  z  państw  będących  członkami  Związku  Ochrony 
Własności  Przemysłowej,  albo  jego  następca  prawny,  będzie  korzystał  w  celu 
dokonania  zgłoszenia  w  innych  państwach  z  prawa  pierwszeństwa  w  terminie  12 
miesięcy dla patentów i wzorów użytkowych i 6 miesięcy dla wzorów przemysłowych 
i znaków towarowych. 

b)  Procedura: 



  Etap  I  –  prawidłowe  zgłoszenie  wynalazku,  wzoru  przemysłowego  albo  wzoru 

użytkowego  w  państwie  będącym  członkiem  Związku  Ochrony  Własności 
Przemysłowej 



  Etap  II  –  zgłoszenie  do  Urzędu  Patentowego  w  terminach:  6  miesięcy  –  w 

przypadku  wzorów  przemysłowych;  12  miesięcy  w  przypadku  wynalazków  i 
wzorów użytkowych 



 

Pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji w 
wypadku wystawienia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego 
w  Polsce  lub  za  granicą,  na  wystawie  międzynarodowej  oficjalnej  lub  oficjalnie 
uznanej,  oznacza  się  według  daty  wystawienia,  jeżeli  zgłoszenie  w  Urzędzie 

 

 

Patentowym  tego  wynalazku,  wzoru  użytkowego  albo  wzoru  przemysłowego 
dokonane zostanie w okresie 6 miesięcy od tej daty. 



 

Jeżeli  wynalazek,  wzór  użytkowy  albo  wzór  przemysłowy,  będący  przedmiotem 
pierwszego  prawidłowego  zgłoszenia,  był  wcześniej  wystawiony  na  wystawie  i 
korzystał,  od  dnia  wystawienia  do  dnia  zgłoszenia,  z  ochrony  tymczasowej 
przewidzianej w Konwencji paryskiej, pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa 
ochronnego albo prawa z rejestracji oraz początek przewidzianych tam terminów 
do  dokonania  zgłoszenia  w  Urzędzie  Patentowym  oznacza  się  według  daty 
wystawienia  tego  wynalazku,  wzoru  użytkowego  albo  wzoru  przemysłowego  na 
wystawie. 

c)  Prawo  to  jest  zbywalne  i  podlega  dziedziczeniu.  Umowa  o  przeniesienie 

pierwszeństwa  wymaga pod rygorem nieważności zachowania formy pisemnej.  

 

66. Kiedy  i  jakie  wypłaca  się  wynagrodzenie  dla  twórców  praw  własności 

przemysłowej, gdy tego nie uzgodniły strony w umowie licencyjnej [art. 22] 

KIEDY? 

Wynagrodzenie  dla  twórców  praw  własności  przemysłowej,  gdy  tego  nie  uzgodniły  strony     
w  umowie  licencyjnej,  wypłaca  się  wtedy,  gdy  prawo  korzystania  z  niego  bądź  prawo  do 
uzyskania  patentu,  prawa  ochronnego  lub  prawa  z  rejestracji  przysługuję  przedsiębiorcy  na 
podstawie przepisów: 

1) 

o dokonaniu wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku 
wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej 
umowy i 

2) 

o  dokonaniu  wynalazku,  wzoru  użytkowego  lub  wzoru  przemysłowego  przez 
twórcę przy pomocy przedsiębiorcy lub 

3) 

o  przekazaniu  wynalazku,  wzór  przemysłowego  lub  wzoru  użytkowego  do 
korzystania na rzecz przedsiębiorcy (art. 22 ust.1). 

JAKIE? 

Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to ustala się w słusznej 
proporcji  do  korzyści  przedsiębiorcy  z  wynalazku,  wzoru  użytkowego  albo  wzoru 
przemysłowego,  z  uwzględnieniem  okoliczności,  w  jakich  wynalazek,  wzór  użytkowy  albo 
wzór  przemysłowy  został  dokonany,  a  w  szczególności  zakresu  udzielonej  twórcy  pomocy 
przy  dokonaniu  wynalazku,  wzoru  użytkowego  albo  wzoru  przemysłowego  oraz  zakresu 
obowiązków pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego 
albo  wzoru  przemysłowego.  Wynagrodzenie    powinno  być  podwyższone,  jeżeli  korzyści 
osiągnięte  przez  przedsiębiorcę  okażą  się  znacząco  wyższe  od  korzyści  przyjętych  za 
podstawę do ustalenia wypłaconego wynagrodzenia (art. 22 ust. 2). 

 

 

 

 

67. Czego nie uważa się zgodnie z art. 93³ za wynalazek biotechnologiczny? 

Za  wynalazek  nie  uważa  się  ciała  ludzkiego,  w  różnych  jego  stadiach  formowania  się              
i  rozwoju  oraz  zwykłego  odkrycia  jednego  z  jego  elementów,  włącznie  z  sekwencją  lub 
częściową sekwencją genu. 

 

68. Podaj terminy ochronne na wzór użytkowy, na wzór przemysłowy, na wynalazek. 

 
 
 

69. Na jakie oznaczenia nie udziela się prawo ochronnych w znakach towarowych? 

Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które: 

1)  nie mogą być znakiem towarowym; 
2)  nie mają dostatecznych znamion odróżniających; 
3)  nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone; 
4)  składają  się  wyłącznie  z  elementów  mogących  służyć  w  obrocie  do  wskazania  w 

szczególności  rodzaju  towaru,  jego  pochodzenia,  jakości,  ilości,  wartości, 
przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności; 

5)  weszły  do  języka  potocznego  lub  są  zwyczajowo  używane  w  uczciwych  i 

utrwalonych praktykach handlowych; 

6)  których używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich; 
7)  które są sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; 
8)  które ze swojej istoty mogą wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do 

charakteru, właściwości lub pochodzenia geograficznego towaru. 
 

70. Proszę  przedstawić  procedurę  wraz  z  terminami,  jaka  jest  przeprowadzana 

przed Urzędem Patentowym RP w związku ze zgłoszeniem patentu [art. 43-45] 
 

a)  Zgłoszenia wynalazku dokonuje się w UP. 
b)  Zgłoszenie powinno zawierać: 

  podanie zawierające m. in. oznaczenie zgłaszającego, przedmiot zgłoszenia, 

wniosek o udzielenie patentu 

  opis wynalazku ujawniający jego istotę 
  skrót opisu 
  zastrzeżenie lub zastrzeżenia patentowe 
  rysunki, jeżeli są one niezbędne do zrozumienia wynalazku 

 

Lat od dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym 

Wzór  użytkowy (prawo ochronne) 

10 

Wynalazek (patent) 

20 

Wzór przemysłowy (prawo z rejestracji) 

25 podzielone na 5 letnie okresy 

 

 

c)  Zgłoszeniu  wynalazku  UP  dokonuje  ogłoszenia,  niezwłocznie  po  upływie  18 

miesięcy  od  daty  pierwszeństwa  do  uzyskania  patentu.  Zgłaszający  może  w 
okresie  12  miesięcy  od  daty  pierwszeństwa  złożyć  wniosek  o  dokonanie 
ogłoszenia w terminie wcześniejszym.  

d)  Nie ogłasza się o zgłoszeniu, jeżeli:  

  dotyczy ono wynalazku tajnego;  
  przed terminem ogłoszenia wydana została decyzja ostateczna o umorzeniu 

postępowania albo o odmowie udzielenia patentu.  

W  tych  przypadkach  w  razie  ustania  przyczyn  uzasadniających  nieogłaszanie  o 
zgłoszeniu  wynalazku,  UP  dokona  ogłoszenia  niezwłocznie  po  wszczęciu  lub 
wznowieniu postępowania w sprawie. 

e)  Od  dnia  ogłoszenia  o  zgłoszeniu  wynalazku  osoby  trzecie  mogą  zapoznać  się  z 

opisem  zgłoszeniowym  wynalazku.  Osoby  te  mogą  do  czasu  wydania  decyzji  w 
sprawie  udzielenia  patentu  zgłaszać  do  UP  uwagi  co  do  istnienia  okoliczności 
uniemożliwiających  jego  udzielenie.  W  opisie  zgłoszeniowym  zamieszcza  się 
zmiany  zastrzeżeń  patentowych,  z  określeniem  daty  ich  wprowadzenia,  jeżeli 
wpłynęły one do Urzędu Patentowego co najmniej 1 miesiąc przed ogłoszeniem o 
zgłoszeniu wynalazku. 

f)  W  okresie  poprzedzającym  ogłoszenie  o  zgłoszeniu  wynalazku  akta  dotyczące 

tego  zgłoszenia  nie  mogą  być  bez  zgody  zgłaszającego  ujawnione  ani 
udostępnione osobom nieuprawnionym. UP może, jeżeli zgłaszający wyrazi na to 
zgodę  w  podaniu  o  udzielenie  patentu,  udostępnić  osobom  trzecim  wyłącznie 
informację o dokonaniu tego zgłoszenia, ujawniając numer, datę, tytuł zgłoszenia 
oraz  zgłaszającego.  W  toku  badania  takiego  zgłoszenia  UP  może,  bez  zgody 
zgłaszającego,  zasięgać  niezbędnych  opinii.  Osoby  uczestniczące  w 
przygotowaniu  i  wydawaniu  opinii  są  obowiązane  do  nieujawniania  danych 
dotyczących zgłoszenia. 

g)  UP  wydaje  decyzję  o  udzieleniu  patentu,  jeżeli  zostały  spełnione  ustawowe 

warunki  i  pod  warunkiem  uiszczenia  opłaty  za  pierwszy  okres  ochrony  (brak 
opłaty skutkuje wygaśnięciem decyzji) 

h)  Patenty podlegają wpisowi do rejestru patentowego. 

 

71. Jakie rodzaje nadużywania prawa przez uprawnionego z patentu lub licencji są 

zabronione przez ustawę w art. 68 

Uprawniony  z  patentu  lub  z  licencji  nie  może  nadużywać  swego  prawa,  w  szczególności 
przez uniemożliwianie korzystania z wynalazku przez osobę trzecią, jeżeli jest ono konieczne 
do zaspokojenia potrzeb rynku krajowego, a zwłaszcza gdy wymaga tego interes publiczny, a 
wyrób  jest  dostępny  społeczeństwu  w  niedostatecznej  ilości  lub  jakości  albo  po  nadmiernie 
wysokich cenach. 

Nie  uważa  się  za  nadużycie  prawa  uniemożliwiania  korzystania  z  wynalazku  przez  osoby 
trzecie w okresie 3 lat od dnia udzielenia patentu. 

 

 

72. Podaj  w  jakich  formach  prawnych  tworzy  się  kancelarie  Rzeczników 

Patentowych  [art.  5  uorp]  oraz  opisz  bardzo  dokładnie  rodzaje  pomocy,  które 
świadczy Rzecznik Patentowy [art.8 uorp] 
 



  indywidualnie  przez  rzecznika  patentowego  na  własny  rachunek  w  ramach 

działalności gospodarczej; 



 

jako  spółka  cywilna  lub  jawna,  w 
której wspólnikami ... 



 

jako  spółka  partnerska,  w  której 
partnerami ... 



 

jako  spółka  komandytowa  lub 
komandytowo  -  akcyjna,  w  której 
komplementariuszami ... 

są  rzecznicy  patentowi  lub  rzecznicy 
patentowi  i  adwokaci,  radcowie  prawni, 
prawnicy  zagraniczni  wykonujący  stałą 
praktykę  na  podstawie  przepisów  ustawy  o 
świadczeniu przez prawników zagranicznych 
pomocy  prawnej  w  RP  lub  doradcy 
podatkowi,  o  ile  wykonują  swój  zawód 
wspólnie  z  rzecznikami  patentowymi  w 
kancelarii patentowej; 



 

jako  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  lub  spółka  akcyjna  spełniająca 
następujące warunki: 

a)  większość udziałów (akcji) posiadają rzecznicy patentowi; 
b)  większość głosów w zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) oraz 

w organach nadzoru przysługuje rzecznikom patentowym; 

c)  większość członków zarządu stanowią rzecznicy patentowi; 
d)  w spółce akcyjnej wydawane są wyłącznie akcje imienne; 
e)  zbycie  udziałów  lub  akcji  albo  ustanowienie  na  nich  zastawu  wymaga 

zezwolenia udzielonego przez zarząd spółki. 

 

1.  Rzecznik patentowy świadczy pomoc prawną i techniczną. 
2.  Pomoc  prawna  polega  w  szczególności  na  udzielaniu  porad  i  konsultacji  prawnych, 

sporządzaniu  opinii  prawnych,  badaniu  stanu  prawnego  przedmiotów  własności 
przemysłowej, zastępstwie prawnym i procesowym. 

3.  Pomoc  techniczna  polega  w  szczególności  na  opracowywaniu  opisów  technicznych 

zgłoszeń  do  ochrony  przedmiotów  działalności  twórczej  przeznaczonych  do 
przemysłowego  wykorzystywania,  badaniu  zakresu  ich  ochrony,  prowadzeniu 
poszukiwań dotyczących stanu techniki. 
 

73. Podaj  dokładnie  z  jakiego  zakresu  nie  można  zwolnić  z  obowiązku  zachowania 

tajemnicy zawodowej i wyjątki zawarte w art. 14 ust 2 uorp. 

Rzecznik  patentowy  jest  obowiązany  zachować  w  tajemnicy  wszelkie  informacje,  które 
uzyskał  w  związku  z  wykonywaniem  czynności  zawodowych.  Rzecznika  patentowego  nie 
można  zwolnić  z  obowiązku  zachowania  tajemnicy  zawodowej  co  do  faktów,  o  których 
dowiedział się, udzielając pomocy w sprawach własności przemysłowej. 

WYJĄTEK:  Obowiązek  zachowania  tajemnicy  zawodowej  nie  dotyczy  informacji 
udostępnianych  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  16  listopada  2000  r.  o 
przeciwdziałaniu  praniu  pieniędzy  oraz  finansowaniu  –  w  zakresie  określonym  tymi 
przepisami. 

 

 

IV. Prawo autorskie i prawa pokrewne 

74. Podaj  definicję  utworu  z  prawa  autorskiego  i  terminy  ochronne  dla  praw 

autorskich (majątkowych i osobistych). 

Utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w 
jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. 

Z  zastrzeżeniem  wyjątków  przewidzianych  w  ustawie,  autorskie  prawa  majątkowe  gasną  z 
upływem lat siedemdziesięciu:  

1)  od  śmierci  twórcy,  a  do  utworów  współautorskich  –  od  śmierci  współtwórcy,  który 

przeżył pozostałych; 

2)  w  odniesieniu  do  utworu,  którego  twórca  nie  jest  znany  –  od  daty  pierwszego 

rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości 
autora lub jeżeli autor  ujawnił swoją tożsamość;  

3)  w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy 

ustawy innej osobie niż twórca – od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie 
został rozpowszechniony – od daty jego ustalenia;  

4)  w  odniesieniu  do  utworu  audiowizualnego  –  od  śmierci  najpóźniej  zmarłej  z 

wymienionych  osób:  głównego  reżysera,  autora  scenariusza,  autora  dialogów, 
kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego; 

5)  w  odniesieniu  do  utworu  rozpowszechnianego  w  częściach,  odcinkach,  fragmentach 

lub wkładkach - bieg terminu liczy się oddzielnie od daty rozpowszechnienia każdej z 
wymienionych części. 

Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych następujących po roku, 
w którym nastąpiło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg terminów. 

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i 
niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem. 

75. Opisz co najmniej 5 przykładów praw pokrewnych, w tym 3 o różnych terminach 

ochrony. 
 
1.  Prawa do artystycznych wykonań 

Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy,  wyłączne 
prawo do: 

1)  ochrony dóbr osobistych, 
2)  korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na 

 

polach eksploatacji określonych w ustawie, 

3)  wynagrodzenia  za  korzystanie  z  artystycznego  wykonania  lub  za 

 

rozporządzanie  prawami  do  takiego  wykonania  określone  w  umowie  albo 

 

przyznane w przepisach ustawy. 

 

 

Prawo o których mowa w punkcie 2 i 3 wygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących 
po roku, w którym artystyczne wykonanie ustalono.  

2.  Prawa do fonogramów i wideogramów 

Producentowi  fonogramu lub  wideogramu  przysługuje wyłączne prawo  do rozporządzania i 
korzystania  z  fonogramu  lub  wideogramu  w  zakresie  m.in.  wprowadzenia  do  obrotu,  najmu 
oraz użyczania egzemplarzy. 

Prawo  to  wygasa  z  upływem  pięćdziesięciu  lat  następujących  po  roku,  w  którym  fonogram 
lub wideogram został sporządzony. 

3.  Prawa do nadań programów 

Przysługuje  wyłączne  prawo  do  rozporządzania  i  korzystania  ze  swoich  nadań  programów 
m.in.  w  zakresie:  utrwalania,  zwielokrotniania  określoną  techniką,  reemitowania, 
wprowadzania do obrotu ich utrwaleń. 

Prawo  to  gaśnie  z  upływem  pięćdziesięciu  lat  następujących  po  roku  pierwszego  nadania 
programu. 

4.  Prawa do pierwszych wydań 

Wydawcy, który jako pierwszy w sposób zgodny z prawem opublikował lub w inny sposób 
rozpowszechnił utwór, którego czas ochrony już wygasł, a jego egzemplarze nie były jeszcze 
publicznie  udostępniane,  przysługuje  wyłączne  prawo  do  rozporządzania  tym  utworem  i 
korzystania  z  niego  na  wszystkich  polach  eksploatacji  przez  okres  dwudziestu  pięciu  lat  od 
daty pierwszej publikacji lub rozpowszechnienia. 

5.  Prawa do wydań naukowych i krytycznych 

Temu, kto po upływie czasu ochrony prawa autorskiego do utworu przygotował jego wydanie 
krytyczne lub naukowe, niebędące utworem, przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania 
takim  wydaniem  i  korzystania  z  niego  w  zakresie  określonym  w  ustawie  przez  okres 
trzydziestu lat od daty publikacji. 

76. Scharakteryzuj  ogólnie  3  podmioty  zajmujące  się  ochroną  praw  autorskich  (na 

podstawie ustawy)  
 

1.  Organizacje  zbiorowego  zarządzania  prawami  autorskimi  lub  prawami 

pokrewnymi  to  stowarzyszenia  zrzeszające  twórców,  artystów  wykonawców, 
producentów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których statutowym zadaniem jest 
zbiorowe  zarządzanie  i  ochrona  powierzonych  im  praw  autorskich  lub  praw 
pokrewnych  oraz  wykonywanie  uprawnień  wynikających  z  ustawy.  Stosuje  się  tu 
przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że: 



 

członkiem organizacji może być również osoba prawna; 



 

podjęcie działalności wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw kultury i 

  ochrony dziedzictwa narodowego; 

 

 



 

nadzór sprawuje wyżej wspomniany minister.  

 

2.  Minister  właściwy  do  spraw  kultury  i  ochrony  dziedzictwa  narodowego  powołuje 

Komisję  Prawa  Autorskiego.  Komisja  składa  się  z  trzydziestu  arbitrów 
powoływanych przez wspomnianego wyżej ministra. Kadencja Komisji trwa 3 lata. 

 

Do zadań Komisji należy m.in.: 



 

rozpatrywanie spraw o zatwierdzanie i zmianę zatwierdzonych tabel wynagrodzeń 

  za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych; 



 

rozstrzyganie sporów dotyczących stosowania wspomnianych wyżej tabel, 



  rozpatrywanie  spraw  o  odtworzenie  akt  oraz  uzupełnienie  lub  sprostowanie 

  orzeczenia Komisji; 
 

3.  Fundusz Promocji Twórczości - Funduszem dysponuje minister właściwy do spraw 

kultury  i  ochrony  dziedzictwa  narodowego.  Fundusz  jest  państwowym  funduszem 
celowym. Środki Funduszu przeznacza się na: 



 

stypendia dla twórców;  



 

pokrycie w całości lub w części kosztów wydań utworów o szczególnym znaczeniu 

  dla kultury i nauki polskiej oraz wydań dla niewidomych;  



 

pomoc socjalną dla twórców. 

 

77. Wymień osobiste i majątkowe prawa autorskie. 

Osobiste prawa autorskie: 

1)  prawo do autorstwa utworu; 
2)  prawo  do  oznaczenia  utworu  swoim  nazwiskiem  lub  pseudonimem  albo  do 

udostępniania go anonimowo; 

3)  prawo  do  nienaruszalności  treści  i  formy  utworu  oraz  jego  rzetelnego 

wykorzystania; 

4)  prawo do decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności; 
5)  prawo do nadzoru nad sposobem korzystania z utworu. 

Majątkowe prawa autorskie: 

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do: 



  korzystania z utworu  



 

rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji, 



  wynagrodzenia za korzystanie z utworu. 

 

78. Z  jakimi  cywilnymi  roszczeniami  może  wystąpić  twórca  wobec  osoby,  która 

korzystała  z  utworu  bez  zgody  twórcy?  (wymień  precyzyjnie  w  punktach 
oddzielne roszczenia o dobra osobiste i dobra majątkowe). 

 

 

Osoba,  która  w  sposób  bezprawny  korzysta  z  utworu  twórcy  bez  jego  zgody  dopuszcza  się 
naruszenia  praw  autorskich  osobistych  i  majątkowych.  Twórcy  wobec  takiej  osoby 
przysługują następujące roszczenia cywilne: 

a)  Roszczenia o dobra osobiste 



 

Twórca może żądać zaniechania naruszenia 



 

Twórca  może  żądać,  aby  osoba,  która  dopuściła  się  naruszenia  dopełniła  czynności 
potrzebnych  do  usunięcia  jego  skutków,  w  szczególności,  aby  złożyła  publiczne 
oświadczenie o odpowiedniej treści i formie 



 

Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną 
tytułem  zadośćuczynienia  za  doznaną  krzywdę  lub  na  żądanie  twórcy  –  zobowiązać 
sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny 

b)  Roszczenia o dobra majątkowe 



  Uprawniony  twórca,  którego  autorskie  prawa  majątkowe  zostały  naruszone,  może  żądać 

od osoby, która naruszyła te prawa:  

  zaniechania naruszania;  
  usunięcia skutków naruszenia;  
  naprawienia wyrządzonej szkody:  na zasadach ogólnych albo  poprzez zapłatę sumy 

pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie 
jest  zawinione  –  trzykrotności  stosownego  wynagrodzenia,  które  w  chwili  jego 
dochodzenia  byłoby  należne  tytułem  udzielenia  przez  uprawnionego  zgody  na 
korzystanie z utworu;  

  wydanie uzyskanych korzyści 



 

Niezależnie od w/w roszczeń może się domagać: 

  ogłoszenia w prasie oświadczenia o odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie lub 

podania do publicznej wiadomości części albo całości orzeczenia sądu w sposób i w 
zakresie określonym przez sąd 

  zapłaty przez osobę, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, odpowiedniej sumy 

pieniężnej,  nie  niższej  niż  dwukrotna  wysokość  uprawdopodobnionych  korzyści 
odniesionych przez sprawcę z dokonanego naruszenia, na rzecz Funduszu Promocji 
Twórczości, gdy naruszenie jest zawinione i zostało dokonane w ramach działalności 
gospodarczej  wykonywanej  w cudzym  albo  we  własnym  imieniu,  choćby  na cudzy 
rachunek. 
 

79. Podaj  co  najmniej  5  przykładów  z  ustawy  wzmocnienia  autorskich  praw 

majątkowych i 5 sytuacji, w których ogranicza się majątkowe prawa twórcy do 
utworu. 

Wzmocnienia: 

1.  Jeżeli  autorskie  prawa  majątkowe  jednego  ze  współtwórców  miałyby  przypaść 

Skarbowi  Państwa  jako  spadkobiercy  ustawowemu,  część  ta  przechodzi  na 
pozostałych przy życiu  współtwórców lub ich następców prawnych, stosownie do 
wielkości ich udziałów. 

 

 

2.  W  razie  rażącej  dysproporcji  między  wynagrodzeniem  twórcy  a  korzyściami 

nabywcy  autorskich  praw  majątkowych  lub  licencjobiorcy,  twórca  może  żądać 
stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez sąd. 

3.  Jeżeli  umowa  nie  stanowi  inaczej,  twórcy  przysługuje  odrębne  wynagrodzenie  za 

korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji. 

4.  Twórca  utworu  pierwotnego  może  cofnąć  zezwolenie  na  rozporządzanie  i 

korzystanie z opracowania, jeżeli w ciągu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie 
nie  zostało  rozpowszechnione.  Wypłacone  twórcy  wynagrodzenie  nie  podlega 
zwrotowi. 

5.  Jeżeli  umowa  nie  stanowi  inaczej,  twórca  zachowuje  wyłączne  prawo  zezwalania    

na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono 
o przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych. 

Ograniczenia: 

 

1.   Wolno korzystać z utworów w związku z prezentacją lub naprawą sprzętu. 

2.  Wolno  korzystać  z  utworu  w  postaci  obiektu  budowlanego,  jego  rysunku,  planu 

lub innego ustalenia, w celu odbudowy lub remontu obiektu budowlanego. 

3.  Wolno  korzystać  z  utworów  dla  celów  bezpieczeństwa  publicznego  lub  na     

potrzeby  postępowań  administracyjnych,  sądowych  lub  prawodawczych  oraz   
sprawozdań z tych postępowań. 

 

4.   Wolno korzystać z już rozpowszechnionych utworów dla dobra osób      

 

      niepełnosprawnych, jeżeli to korzystnie odnosi się bezpośrednio do ich   

 

      upośledzenia,  nie  ma  zarobkowego  charakteru  i  jest  podejmowane  w  rozmiarze  

 

      wynikającym z natury upośledzenia. 

 

5.    Można  korzystać  z  utworów  w  granicach  dozwolonego  użytku  pod  warunkiem   

 

      wymienienia  imienia  i  nazwiska  twórcy  oraz  źródła.  Podanie  twórcy  i  źródła 

powinno  uwzględniać  istniejące  możliwości.  Twórcy  nie  przysługuje  prawo  do 
wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. 

 

80. Scharakteryzuj  specyfikę  praw  majątkowych  twórcy  do  utworów  w  zakresie 

programów komputerowych. Wylicz i  opisz co najmniej 4 ważniejsze różnice w 
stosunku do zasad ogólnych. 

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy nie stanowią 
inaczej.  Ochrona  przyznana  programowi  komputerowemu  obejmuje  wszystkie  formy  jego 
wyrażenia. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:  

1)  trwałego lub  czasowego zwielokrotnienia programu  komputerowego w całości  lub  w 

części  jakimikolwiek  środkami  i  w  jakiejkolwiek  formie;  w  zakresie,  w  którym  dla 
wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu 
komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności  te  wymagają zgody 
uprawnionego; 

2)  tłumaczenia,  przystosowywania,  zmiany  układu  lub  jakichkolwiek  innych  zmian  w 

programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała; 

 

 

3)  rozpowszechniania,  w  tym  użyczenia  lub  najmu,  programu  komputerowego  lub  jego 

kopii. 
 

OGÓLNE ZASADY 

PROGRAMY KOMPUTEROWE 

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie 

stanowi inaczej 

Prawa majątkowe do programu komputerowego 

stworzonego przez pracownika w wyniku 

wykonywania obowiązków ze stosunku pracy 

przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi 

inaczej 

Pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w 

wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, 

nabywa prawa w sposób pochodny 

Pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w 

wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy 

nabywa prawa w sposób pierwotny 

Pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe w 

granicach wynikających z celu umowy o pracę i 

zgodnego zamiaru stron 

Pracodawca nabywa prawa do rozporządzania 

utworem i korzystania z niego na wszystkich polach 

eksploatacji 

Pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe z 

chwilą przyjęcia utworu 

Prawa do programu  komputerowego przysługują 

pracodawcy z chwilą jego ustalenia 

Dopuszczalny jest dozwolony użytek 

Wyłączenie stosowania przepisów o dozwolonym 

użytku w stosunku do programów komputerowych 

V. Prawo upadłościowe i naprawcze 

81. Czyjej upadłości nie można ogłosić? [art. 6] 

Nie można ogłosić upadłości: 

1.  Skarbu Państwa; 
2.   jednostek samorządu terytorialnego; 
3.  publicznych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej; 
4.  instytucji  i  osób  prawnych  utworzonych  w  drodze  ustawy,  chyba  że  ustawa  ta 

stanowi inaczej, oraz utworzonych w wykonaniu obowiązku nałożonego ustawą; 

5.  osób  fizycznych  prowadzących  gospodarstwo  rolne,  które  nie  prowadzą  innej 

działalności gospodarczej lub zawodowej;  

6.  uczelni. 

 
 
 
 

 

 

82. Wskaż,  kiedy  ogłasza  się  upadłość  a  kiedy  wszczyna  postępowanie  naprawcze. 

Wyjaśnij pojęcia używane w obu definicjach. 

UPADŁOŚĆ 

POSTĘPOWANIE NAPRAWCZE 

Upadłość  ogłasza  się  w  stosunku  do 
dłużnika, który stał się niewypłacalny. 

Stosuje 

się 

do 

przedsiębiorców 

zagrożonych niewypłacalnością. 

1)  Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli 

nie wykonuje swoich zobowiązań 
pieniężnych; 

2)  Dłużnika będącego osobą prawną 

albo  jednostką  organizacyjną 
nieposiadającą 

osobowości 

prawnej,  której  odrębna  ustawa 
przyznaje 

zdolność 

prawną 

uważa  się  za  niewypłacalnego 
także 

wtedy, 

gdy 

jego 

zobowiązania przekroczą wartość 
jego  majątku  nawet  wówczas, 
gdy  na  bieżąco  te  zobowiązania 
wykonuje. 

Przedsiębiorca 

jest 

zagrożony 

niewypłacalnością, 

jeżeli 

pomimo 

wykonywania 

swoich 

zobowiązań, 

według  rozsądnej  oceny  jego  sytuacji 
ekonomicznej  jest  oczywistym,  że  w 
niedługim 

czasie 

stanie 

się 

niewypłacalny. 

 

83. Wskaż, kiedy zwołuje się a kiedy nie zwołuje się: wstępnego zgromadzenia  

wierzycieli [art. 44]; kto uczestniczy w takim zgromadzeniu. [art. 49] 
 

WSTĘPNE ZGROMADZENIE WIERZYCIELI 

ZWOŁUJE SIĘ 

Sąd  może  zwołać 

wstępne  zgromadzenie  wierzycieli  w  celu  podjęcia  uchwały  co  do  sposobu 

prowadzenia postępowania upadłościowego, wyboru rady wierzycieli oraz zawarcia układu.

 

NIE ZWOŁUJE SIĘ 

Nie zwołuje się wstępnego zgromadzenia wierzycieli, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, 
że  jego  przeprowadzenie  pociągałoby  za  sobą  nadmierne  koszty,  jak  również  gdy  suma 
spornych wierzytelności przekracza 15% ogólnej sumy wierzytelności. 

UCZESTNICY 

We  wstępnym  zgromadzeniu  wierzycieli  mają  prawo  uczestniczyć  dłużnik,  tymczasowy 
nadzorca  sądowy  albo  zarządca  przymusowy  ustanowieni  w  postępowaniu 
zabezpieczającym  oraz  wierzyciele,  których  wierzytelności  stwierdzone  są  tytułami 
egzekucyjnymi.  We  wstępnym  zgromadzeniu  wierzycieli  mają  prawo  uczestniczyć  także 
inni  wierzyciele,  jeżeli  ich  wierzytelności  są  bezsporne  lub  uprawdopodobnione  i  zostali 
dopuszczeni  przez  sąd  lub  sędziego  wyznaczonego  do  prowadzenia  wstępnego 
zgromadzenia wierzycieli. 

 

84. Wymień zadania syndyka po ogłoszeniu upadłości. [art. 306 – 312] 

 

1)  Po  ogłoszeniu  upadłości  obejmującej  likwidację  majątku  upadłego,  syndyk 

niezwłocznie  przystępuje  do  spisu  inwentarza  i  oszacowania  masy  upadłości  oraz 
sporządzenia  planu  likwidacyjnego.  Syndyk  składa  sędziemu  -  komisarzowi  spis 

 

 

inwentarza  wraz  z  planem  likwidacyjnym  w  terminie  jednego  miesiąca  od  dnia 
ogłoszenia upadłości. 

2)  Na  podstawie  spisu  inwentarza  i  innych  dokumentów  upadłego  oraz  oszacowania 

syndyk  sporządza  sprawozdanie  finansowe  na  dzień  poprzedzający  ogłoszenie 
upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu - komisarzowi. 

3)  Po  sporządzeniu  spisu  inwentarza  i  sprawozdania  finansowego  albo  po  złożeniu 

pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości. 

4)  Przed  rozpoczęciem  likwidacji  masy  upadłości  syndyk  może  sprzedać  ruchomości, 

jeżeli jest to potrzebne na zaspokojenie kosztów postępowania. Ponadto syndyk może 
sprzedać  ruchomości,  które  ulegają  szybkiemu  zepsuciu  lub  wskutek  opóźnienia 
sprzedaży straciłyby znacznie na wartości albo których przechowanie pociąga za sobą 
koszty zbyt wysokie w stosunku do ich wartości. 

5)  Jeżeli  syndyk  prowadzi  przedsiębiorstwo  upadłego,  powinien  podjąć  wszelkie 

działania zapewniające zachowanie przedsiębiorstwa co najmniej w niepogorszonym 
stanie. 
 

85. W jaki sposób następuje sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego? [art. 316 – 318] 

 

1)  Przedsiębiorstwo  upadłego  powinno  być  sprzedane  jako  całość,  chyba  że  nie  jest  to 

możliwe. 

2)  Sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być poprzedzona umową dzierżawy na czas 

określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne. 

3)  Przed  sprzedażą  przedsiębiorstwa  spółki  publicznej  syndyk  zasięga  opinii 

Przewodniczącego  Komisji  Nadzoru  Finansowego  co  do  wpływu  sprzedaży  na 
sytuację rynku kapitałowego i interes gospodarki narodowej 

4)  Na  nabywcę  przedsiębiorstwa  upadłego  przechodzą  wszelkie  koncesje,  zezwolenia, 

licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że ustawa lub decyzja o ich 
udzieleniu stanowi inaczej. 

5)  Nabywca  może  używać  oznaczenia  przedsiębiorstwa  upadłego,  w  którym  mieści  się 

jego nazwisko, tylko za zgodą upadłego.  

6)  Nabywca  przedsiębiorstwa  upadłego  nabywa  je  w  stanie  wolnym  od  obciążeń  i  nie 

odpowiada za zobowiązania upadłego. 

 

86. Wskaż  na  jakie  kategorie  dzieli  się  należności  podlegające  zaspokojeniu  z 

funduszów masy upadłości [art. 342] 

Należności  podlegające  zaspokojeniu  z  funduszów  masy  upadłości  dzieli  się  na 
następujące kategorie: 

1)  kategoria pierwsza – 



 

koszty postępowania upadłościowego,  



 

przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości należności alimentacyjne 

 

 



 

renty za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci oraz 
z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią 
rentę,  



 

należności z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia masy upadłości,  



 

należności  z  zawartych  przez  upadłego  przed  ogłoszeniem  upadłości  umów, 
których wykonania zażądał syndyk,  



 

należności powstałe z czynności syndyka albo zarządcy 



 

należności,  które  powstały  z  czynności  upadłego  dokonanych  po  ogłoszeniu 
upadłości,  niewymagających  zgody  nadzorcy  sądowego  lub  dokonanych  za 
jego zgodą; 

2)  kategoria druga –  



 

przypadające  za  czas  przed  ogłoszeniem  upadłości  należności  ze  stosunku 
pracy,  



 

należności  rolników  z  tytułu  umów  o  dostarczenie  produktów  z  własnego 
gospodarstwa rolnego, 



   należności alimentacyjne, 



 

renty za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, 



 

renty  z  tytułu  zamiany  uprawnień  objętych  treścią  prawa  dożywocia  na 
dożywotnią rentę,  



 

przypadające  za  dwa  ostatnie  lata  przed  ogłoszeniem  upadłości  należności  z 
tytułu  składek  na  ubezpieczenia  społeczne,  wraz  z  odsetkami  i  kosztami 
egzekucji; 

3)  kategoria trzecia –  



  podatki i inne daniny publiczne, 



  pozostałe  należności  z  tytułu  składek  na  ubezpieczenia  społeczne,  wraz  z 

odsetkami i kosztami egzekucji; 

4)  kategoria czwarta – 



 

inne  należności,  jeżeli  nie  podlegają  zaspokojeniu  w  kategorii  piątej,  wraz z 
odsetkami za ostatni rok przed datą ogłoszenia upadłości, z odszkodowaniem 
umownym, kosztami procesu i egzekucji; 

 

5)  kategoria piąta –  



 

odsetki, które nie należą do wyższych kategorii w kolejności, w jakiej podlega 
zaspokojeniu kapitał, 



 

sądowe i administracyjne kary grzywny, 



 

należności z tytułu darowizn i zapisów. 
 

87. Co zawiera plan podziału funduszów masy upadłości? [art. 347] 

Syndyk sporządza i składa sędziemu-komisarzowi plan podziału funduszów masy upadłości, 
w którym: 

 

 

1)  określa sumę podlegającą podziałowi; 
2)  wymienia wierzytelności i prawa osób uczestniczących w podziale; 
3)  określa sumę, jaka każdemu z uczestników przypada z podziału; 
4)  wskazuje,  które  sumy  mają  być  wypłacone,  a  które  i  z  jakich  przyczyn  mają  być 

pozostawione w depozycie sądowym; 

5)  określa, czy plan podziału jest częściowy czy ostateczny. 

Sędzia-komisarz  może  wnieść  do  planu  poprawki  lub  polecić  syndykowi  dokonanie 
wskazanych zmian w planie. 

88. Co nie wchodzi do masy upadłości? [art. 63] 

Nie wchodzi do masy upadłości: 

1)  mienie,  które  jest  wyłączone  od  egzekucji  według  przepisów  ustawy  z  dnia  17 

listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, 

2)  wynagrodzenie za pracę upadłego w części niepodlegającej zajęciu; 
3)  kwota  uzyskana  z  tytułu  realizacji  zastawu  rejestrowego  lub  hipoteki,  jeżeli  upadły 

pełnił funkcję administratora zastawu lub hipoteki, w części przypadającej zgodnie z 
umową powołującą administratora pozostałym wierzycielom. 
 

Uchwała  zgromadzenia  wierzycieli  może  wyłączyć  z  masy  upadłości  inne  składniki  mienia 
upadłego. 
 

89. Kiedy sąd w postępowaniu upadłościowym orzeka zakaz prowadzenia 

działalności gospodarczej? [art.373] 

Sąd  może  orzec  pozbawienie  na  okres  od  trzech  do  dziesięciu  lat  prawa  prowadzenia 
działalności  gospodarczej  na  własny  rachunek  oraz  pełnienia  funkcji  członka  rady 
nadzorczej,  reprezentanta  lub  pełnomocnika  w  spółce  handlowej,  przedsiębiorstwie 
państwowym, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszeniu osobie, 

która ze swej winy: 

1)  będąc  do  tego  zobowiązana  z  mocy  ustawy,  nie  złożyła  w  terminie  2  tyg.  od  dnia 

powstania podstawy do ogłoszenia upadłości wniosku o ogłoszenie upadłości albo 

2)  po ogłoszeniu upadłości nie wydała lub nie wskazała majątku, ksiąg handlowych, 

korespondencji lub innych dokumentów upadłego, do których wydania lub wskazania 
była zobowiązana z mocy ustawy, albo 

3)  po ogłoszeniu upadłości ukrywała, niszczyła lub obciążała majątek wchodzący w 

skład masy upadłości, albo 

4)  jako upadły w toku postępowania upadłościowego nie wykonała innych obowiązków 

ciążących na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądu albo sędziego-komisarza, albo 
też w inny sposób utrudniała postępowanie. 

lub wobec której: 

 

 

1)  już  co  najmniej  raz  ogłoszono  upadłość,  z  umorzeniem  jej  długów  po  zakończeniu 

postępowania upadłościowego; 

2)  ogłoszono upadłość nie dawniej niż pięć lat przed ponownym ogłoszeniem upadłości. 

 

90. Dla kogo stosuje się postępowanie naprawcze? [art.492] 

Postępowanie naprawcze stosuje się do przedsiębiorców zagrożonych niewypłacalnością. 

Przedsiębiorca  jest  zagrożony  niewypłacalnością,  jeżeli  pomimo  wykonywania  swoich 
zobowiązań,  według  rozsądnej  oceny  jego  sytuacji  ekonomicznej  jest  oczywistym,  że  w 
niedługim czasie stanie się niewypłacalny. 

Postępowanie  naprawcze  może  prowadzić  także  przedsiębiorca,  w  stosunku  do  którego  sąd 
oddalił  wniosek  o  ogłoszenie  upadłości  z  jednoczesnym  zezwoleniem  na  prowadzenie 
postępowania naprawczego. 

91. Wyjaśnij  na  podstawie  ustawy,  co  to  znaczy  „przedsiębiorca  zagrożony 

niewypłacalnością”. [art. 494 ust.2] 

Przedsiębiorca  jest  zagrożony  niewypłacalnością,  jeżeli  pomimo  wykonywania  swoich 
zobowiązań,  według  rozsądnej  oceny  jego  sytuacji  ekonomicznej  jest  oczywistym,  że  w 
niedługim czasie stanie się niewypłacalny. 

92. Którzy przedsiębiorcy nie mogą korzystać z postępowania naprawczego, pomimo 

iż są wpisani do KRS? [art. 492 ust. 3] 

Z postępowania naprawczego nie może korzystać przedsiębiorca: 

1)  który już prowadził postępowanie naprawcze, jeżeli od jego umorzenia nie upłynęły 2 

lata; 

2)  który  już  był  objęty  układem  zawartym  w  postępowaniu  naprawczym  albo 

upadłościowym, jeżeli od wykonania układu nie upłynęło 5 lat; 

3)  przeciw któremu przeprowadzono postępowanie upadłościowe obejmujące likwidację 

majątku,  albo  w  którym  przyjęto  układ  likwidacyjny,  jeżeli  od  prawomocnego 
zakończenia postępowania nie upłynęło 5 lat; 

4)  w  stosunku  do  którego  oddalono  wniosek  o  ogłoszenie  upadłości  albo  umorzono 

postępowanie upadłościowe z braku majątku na zaspokojenie kosztów postępowania, 
jeżeli od uprawomocnienia się postępowania nie upłynęło 5 lat. 
 

93. Wymień  sytuacje,  kiedy  sąd  odmawia  zatwierdzenia  układu  w  postępowaniu 

naprawczym. [art. 515 ust. 1] 

Sąd odmawia zatwierdzenia układu, jeżeli: 

1)  brak było podstaw do prowadzenia postępowania naprawczego; 
2)  przedsiębiorca nie złożył wymaganych w sprawie dokumentów; 
3)  dane zawarte w dokumentach i oświadczeniach przedsiębiorcy były nieprawdziwe; 

 

 

4)  przedsiębiorca  nie  zawiadomił  wszystkich  znanych  mu  wierzycieli  o  terminie 

zgromadzenia wierzycieli; 

5)  nadzorca sądowy nie miał możliwości sprawowania nadzoru; 
6)  w  toku  postępowania  naruszono  przepisy  prawa,  które  mogły  mieć  wpływ  na  wynik 

głosowania; 

7)  przedsiębiorca  zbył  lub  obciążył  swe  mienie  albo  udzielił  niektórym  wierzycielom 

większych korzyści z naruszeniem przepisów art. 501 (przepisów dotyczących zakazu 
zbywania  lub  obciążania    przez  przedsiębiorcę  swojego  majątku  w  trakcie  trwania 
postępowania naprawczego); 

8)  z okoliczności sprawy wynika, że układ nie będzie wykonany; 
9)  układ jest krzywdzący dla wierzycieli, którzy wnieśli zarzuty; 
10) przyjęty  plan  naprawczy  nie  zapewnia  przywrócenia  przedsiębiorcy  zdolności  do 

konkurowania na rynku. 
 

94. Kiedy  umarza  się  postępowanie  naprawcze  z  mocy  prawa  (dla  małych 

przedsiębiorców a kiedy dla innych)? [art.519] 

Jeżeli  postępowanie  naprawcze  prowadzi  mały  lub  średni  przedsiębiorca,  postępowanie 
umarza  się  z  mocy  prawa  w  razie  niezawarcia  układu  w  terminie  trzech  miesięcy  od  dnia 
wszczęcia  postępowania.  W  innych  przypadkach  postępowanie  umarza  się  po  upływie 
czterech miesięcy od dnia jego wszczęcia. 

95. Wymień  sytuacje,  gdy  przewidziana  jest  odpowiedzialność  karna  za  naruszenie 

prawa upadłościowego. [art. 522] 

Kto będąc dłużnikiem albo osobą uprawnioną do reprezentowania dłużnika, który jest osobą 
prawną lub spółką handlową niemającą osobowości prawnej, podaje we wniosku o ogłoszeniu 
upadłości albo w oświadczeniu o wszczęciu postępowania naprawczego nieprawdziwe dane 

– podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 

Tej  samej  karze  podlega,  kto  będąc  dłużnikiem  lub  osobą  uprawnioną  do  reprezentowania 
dłużnika,  który  jest  osobą  prawną  lub  spółką  handlową  niemającą  osobowości  prawnej,  w 
postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości albo w postępowaniu naprawczym podaje 
sądowi nieprawdziwe informacje co do stanu majątku dłużnika. 

96. Podaj  co najmniej 5 grup skutków ogłoszenia  upadłości  i  po dwa przykłady dla 

każdej z grup. 

OGŁOSZENIE UPADOŚCI 

Grupy skutków 

Przykłady 

co do osoby 

upadłego 

Jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły jest 
obowiązany :  

1)  Wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek,  
2)  Wydać  wszystkie  dokumenty  dotyczące  jego  działalności,  majątku  oraz 

rozliczeń. 

3)  Sędzia - komisarz może postanowić, że upadły będący osobą fizyczną nie 

 

 

będzie opuszczał terytorium RP bez jego zezwolenia. 

co do majątku 

upadłego 

1)  Z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, 

która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego 

2)  W skład masy upadłości wchodzi  majątek należący do upadłego w dniu 

ogłoszenia  upadłości  oraz  nabyty  przez  upadłego  w  toku  postępowania 
upadłościowego 

co do zobowiązań 

upadłego 

1)  Postanowienie  umowy,  której  stroną  jest  upadły,  uniemożliwiające  albo 

utrudniające  osiągnięcie  celu  postępowania  upadłościowego  jest 
bezskuteczne w stosunku do masy upadłości. 

*W razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego: 

1)  Zobowiązania pieniężne upadłego, których termin płatności świadczenia 

jeszcze nie nastąpił, stają się wymagalne z dniem ogłoszenia upadłości. 

2)  Zobowiązania majątkowe niepieniężne zmieniają się z dniem ogłoszenia 

upadłości  na  zobowiązania  pieniężne  i  z  tym  dniem  stają  się  płatne, 
chociażby termin ich wykonania jeszcze nie nastąpił. 

co do stosunków 

majątkowych 

małżeńskich 

upadłego 

1)  Z  dniem  ogłoszenia  upadłości  jednego  z  małżonków  powstaje  między 

nimi rozdzielność majątkowa.  

2)  Małżonek  upadłego  może  dochodzić  w  postępowaniu  upadłościowym 

należności  z  tytułu  udziału  w  majątku  wspólnym,  zgłaszając  tę 
wierzytelność sędziemu-komisarzowi. 

co do toczących się 

postępowań 

sądowych i 

administracyjnych 

1)  Jeżeli ustanowiono zarząd własny upadłego, nadzorca sądowy wstępuje z 

mocy prawa do postępowań sądowych i administracyjnych, dotyczących 
masy upadłości prowadzonych na rzecz lub przeciwko upadłemu. 

2)  Jeżeli  upadły  pozbawiony  został  prawa  zarządu  masą  upadłości, 

postępowanie sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości mogą 
być  wszczęte  i  prowadzone  wyłącznie  przez  zarządcę.  Postępowania  te 
zarządca prowadzi na rzecz upadłego, lecz w imieniu własnym. 

3)  Zapis  na  sąd  polubowny  dokonany  przez  upadłego  traci  moc  z  dniem 

ogłoszenia upadłości, a toczące się już postępowania ulegają umorzeniu. 

 

co do spadków 

nabytych 

przez upadłego 

1)  Jeżeli  do  spadku  otwartego  po  ogłoszeniu  upadłości  powołany  zostaje 

upadły,  spadek  wchodzi  do  masy  upadłości.  Syndyk,  nadzorca  sądowy 
albo  zarządca  nie  składają  oświadczenia  o  przyjęciu  spadku,  a  spadek 
uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza 

2)  Jeżeli  otwarcie  spadku  nastąpiło  przed  ogłoszeniem  upadłości,  a  do 

chwili jej ogłoszenia nie upłynął jeszcze termin do złożenia oświadczenia 
o  przyjęciu  lub  odrzuceniu  spadku  i  powołany  spadkobierca 
oświadczenia takiego nie złożył, spadek również uważa się za przyjęty z 
dobrodziejstwem inwentarza. 

 

 

 

 

 

97. Wymień  wszystkie  podmioty  postępowania  upadłościowego  i  scharakteryzuj 

każdy z nich wskazując, kiedy się pojawia i jakie ma kompetencje.  

 

1.  Sąd:  po  ogłoszeniu  upadłości  postępowanie  upadłościowe  toczy  się  w  sądzie 

upadłościowym,  który  ogłosił  upadłość.  Sąd  upadłościowy  orzeka  w  składzie 
jednego  sędziego  zawodowego,  z  zastrzeżeniem,  że  Jeżeli  postępowanie  zostało 
wszczęte  w  kilku  sądach  właściwych,  sprawa  należy  do  właściwości  sądu,  który 
pierwszy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości. 

2.  Sędzia  -  komisarz:  po  ogłoszeniu  upadłości  czynności  postępowania 

upadłościowego  wykonuje  sędzia-komisarz,  z  wyjątkiem  czynności,  dla  których 
właściwy jest sąd. Sędzia-komisarz kieruje tokiem postępowania, sprawuje nadzór 
nad  czynnościami  syndyka,  nadzorcy  sądowego  i  zarządcy,  oznacza  czynności, 
których  syndykowi,  nadzorcy  albo  zarządcy  nie  wolno  wykonywać  bez  jego 
zezwolenia  lub  bez  zgody  rady  wierzycieli,  jak  również  zwraca  uwagę  na 
popełnione  przez  nich  uchybienia.  Sędzia-komisarz  rozpoznaje  w  postępowaniu 
upadłościowym skargi na czynności komornika. 

3.  Syndyk:  jest  powoływany  w  razie  ogłoszenia  upadłości  obejmującej  likwidację 

majątku  upadłego.  Niezwłocznie  obejmuje  majątek  upadłego,  zarządza  nim, 
zabezpiecza  go  przed  zniszczeniem,  uszkodzeniem  lub  zabraniem  go  przez  osoby 
postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. 

4.  Nadzorca  sądowy:  jeżeli  ogłoszono  upadłość  z  możliwością  zawarcia  układu  i 

ustanowiono zarząd własny upadłego, powinien: 

  niezwłocznie podjąć czynności nadzorcze; 
  w  razie  potrzeby  złożyć  wniosek  do  sędziego  -  komisarza  o  nakazanie 

upadłemu sporządzenia sprawozdania finansowego na dzień poprzedzający 
ogłoszenie upadłości 

5.  Zarządca: niezwłocznie po powołaniu: 

  obejmuje zarząd masą upadłości; 
  zabezpiecza  ją  przed  zniszczeniem,  uszkodzeniem  lub  zabraniem  przez 

osoby trzecie; 

  sporządza  spis  inwentarza  i  sprawozdanie  finansowe  na  dzień 

poprzedzający ogłoszenie upadłości, jeżeli dotychczas w toku postępowania 
nie zostały sporządzone. 

6.  Upadły: ten, wobec kogo wydano postanowienie o ogłoszeniu upadłości. 
7.  Wierzyciele:  każdy  uprawniony  do  zaspokojenia  z  masy  upadłości,  choćby 

wierzytelność nie wymagała zgłoszenia. 

8.  Zgromadzenie wierzycieli: sędzia - komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli: 

  jeżeli  według  przepisów  ustawy  wymagane  jest  podjęcie  uchwały 

zgromadzenia; 

  na  wniosek  przynajmniej  2  wierzycieli  mających  łącznie  nie  mniej  niż 

trzecią część ogólnej sumy uznanych wierzytelności; 

  w innych przypadkach, gdy uzna to za potrzebne. 

9.  Rada  wierzycieli:  służy  pomocą  syndykowi,  nadzorcy  sądowemu  lub  zarządcy, 

kontroluje ich czynności, bada stan funduszów masy upadłości, udziela zezwolenia 

 

 

na  czynności,  które  mogą  być  dokonane  tylko  za  zezwoleniem  rady  wierzycieli, 
oraz wyraża opinię w innych sprawach, jeżeli tego zażąda sędzia komisarz, syndyk, 
nadzorca sądowy albo zarządca. Rada składa się z trzech lub pięciu członków oraz 
jednego lub dwóch zastępców. 

 

98. Kiedy sędzia komisarz może uchylić uchwałę zgromadzenia wierzycieli? [art. 

200] 

Sędzia - komisarz może uchylić uchwałę zgromadzenia wierzycieli, jeżeli: 



  jest sprzeczna z prawem lub  



  narusza dobre obyczaje albo  



 

rażąco narusza interes wierzyciela, który głosował przeciw uchwale.  

Na postanowienie sędziego - komisarza przysługuje zażalenie. 

99. Jakie czynności nie mogą być dokonywane bez zezwolenia Rady Wierzycieli w 

postępowaniu upadłościowym? [art. 206] 

W postępowaniu obejmującym likwidację majątku upadłego zezwolenia rady wierzycieli 
wymagają następujące czynności: 

1)  dalsze  prowadzenie  przedsiębiorstwa  przez  syndyka,  jeżeli  ma  trwać  dłużej  niż  trzy 

miesiące od dnia ogłoszenia upadłości; 

2)  odstąpienie od sprzedaży przedsiębiorstwa jako całości; 
3)  sprzedaż praw i wierzytelności; 
4)  zaciąganie  pożyczek  lub  kredytów  oraz  obciążenie  majątku  upadłego  ograniczonymi 

prawami rzeczowymi; 

5)  wykonanie  umowy  wzajemnej  zawartej  przez  upadłego  albo  odstąpienie  od  takiej 

umowy oraz wykonanie lub odstąpienie od umowy zawartej przez upadłego, do której 
stosuje się odpowiednio przepisy art. 98 i 99; 

6)  uznanie, zrzeczenie się i zawarcie ugody co do roszczeń spornych oraz poddanie sporu 

rozstrzygnięciu sądu polubownego. 

W postępowaniu z możliwością zawarcia układu zezwolenia rady wierzycieli wymagają 
następujące czynności: 

1)  obciążenie  przez  upadłego  albo  zarządcę  składników  masy  upadłości  hipoteką, 

zastawem,  zastawem  rejestrowym,  zastawem  skarbowym  i  hipoteką  morską  w  celu 
zabezpieczenia wierzytelności nieobjętej układem; 

2)  obciążenie przez zarządcę składników masy innymi prawami; 
3)  zaciąganie przez zarządcę kredytów i pożyczek. 

 

100. Podaj  ustawowe  przykłady  propozycji  restrukturyzacji  zobowiązań  upadłego. 

[art. 270 - 271] i przykłady z literatury prawniczej. 
 

Propozycje restrukturyzacji zobowiązań upadłego mogą obejmować w szczególności: 

 

 

1.  odroczenie wykonania zobowiązań; 
2.  rozłożenie spłaty długów na raty; 
3.  zmniejszenie sumy długów; 
4.  konwersję wierzytelności na udziały lub akcje; 
5.  zmianę, zamianę lub uchylenie prawa zabezpieczającego określoną wierzytelność; 
6.  układ  może  przewidywać  również  zaspokojenie  wierzycieli  poprzez  likwidację 

majątku upadłego (układ likwidacyjny).  

 

101. Czego nie obejmuje układ w postępowaniu upadłościowym? [art. 273] Kogo nie   

wiąże układ? [art. 290 ust.2] 

Układ nie obejmuje: 

1)  należności alimentacyjnych oraz rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby,   

niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci oraz z tytułu zamiany uprawnień objętych 
treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę; 

2)  roszczenia o wydanie mienia nienależącego do upadłego; 
3)  składek na ubezpieczenie społeczne; 
4)  wierzytelności: 

a)  za  które  upadły  odpowiada  w  związku  z  nabyciem  spadku  po  ogłoszeniu 

upadłości, po wejściu spadku do masy upadłości; 

b)  zabezpieczonej  na  mieniu  upadłego  hipoteką,  zastawem,  zastawem 

rejestrowym,  zastawem  skarbowym  i  hipoteką  morską,  w  części  znajdującej 
pokrycie w wartości  przedmiotu  zabezpieczenia, chyba że  wierzyciel wyraził 
zgodę na jej objęcie układem; 

c)  zabezpieczone przeniesieniem na wierzyciela własności rzeczy, wierzytelności 

lub innego prawa; 

5)  należności ze stosunku pracy. 

Układ nie wiąże wierzycieli,  których upadły umyślnie nie ujawnił  i  którzy w postępowaniu 
nie uczestniczyli. 

102. Komu może upadły przyznać w drodze restrukturyzacji zobowiązań 

korzystniejsze warunki? [art. 279] 

Warunki  restrukturyzacji  zobowiązań  upadłego  powinny  być  jednakowe  dla  wszystkich 
wierzycieli, a jeżeli sędzia - komisarz postanowi, że głosowanie nad układem odbędzie się w 
grupach  wierzycieli,  jednakowe  dla  wierzycieli  zaliczonych  do  tej  samej  grupy,  chyba  że 
wierzyciel  wyraźnie  zgodzi  się  na  warunki  mniej  korzystne.  Korzystniejsze  warunki 
restrukturyzacji zobowiązań można przyznać wierzycielom mającym drobne wierzytelności, a 
także  wierzycielom,  którzy  po  ogłoszeniu  upadłości  udzielili  lub  mają  udzielić  kredytu 
niezbędnego do wykonania układu. 

 

 

 

 

103. Co powinno zawierać uzasadnienie propozycji układowych? [art. 280] 

Uzasadnienie propozycji układowych powinno zawierać: 

1)    opis stanu przedsiębiorstwa ze szczególnym określeniem jego sytuacji ekonomiczno-

finansowej, prawnej oraz organizacyjnej; 

2)    analizę sektora rynku, na którym przedsiębiorstwo upadłego działa, z uwzględnieniem 

pozycji rynkowej konkurencji; 

3)    metody i źródła finansowania wykonania układu, z uwzględnieniem przewidywanych 

wpływów i wydatków w czasie wykonywania układu; 

4)    analizę poziomu i struktury ryzyka; 
5)    osoby odpowiedzialne za wykonanie układu (imiona i nazwiska); 
6)    ocenę alternatywnego sposobu restrukturyzacji zobowiązań; 
7)    system zabezpieczenia praw i interesów wierzycieli na czas wykonania układu. 

 

104. Kiedy wierzyciel lub upadły może wystąpić o zmianę układu? [art. 298] 

Jeżeli  po  zatwierdzeniu  układu  nastąpiła  nadzwyczajna  zmiana  stosunków  gospodarczych, 
która w sposób istotny wpływa na trwały wzrost lub zmniejszenie dochodu z przedsiębiorstwa 
upadłego, upadły oraz każdy z wierzycieli może wystąpić o zmianę układu 

105.  Kiedy w postępowaniu upadłościowym powołuje się syndyka, nadzorcę   

sądowego, zarządcę [art. 156]. 
 

1)   Syndyka - w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego. 
2)   Nadzorcę sądowego - w razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu. 
3)   Zarządcę: 



 

w razie ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, gdy odebrano zarząd 
majątkiem upadłemu; 



 

gdy ustanowiono nad częścią majątku zarząd własny upadłego. W sprawach objętych 
tym zarządem zarządca pełni czynności zastrzeżone dla nadzorcy sądowego. 

 

VI. Prawo papierów wartościowych 

 

106. Podaj definicję weksla i wymień szczegółowo podmioty stosunków wekslowych. 

Każdy z podmiotów wymienionych w dwóch grupach omów. 

 

Weksel  to  papier  wartościowy,  w  którym  wystawca  zobowiązuje  się  do  wypłacenia 
określonej  sumy  pieniężnej  albo  zobowiązuje  się,  że  zapłaty  tej  dokona  inna  osoba. 
Wystawiający przyjmuje zawsze bezwarunkową  odpowiedzialność za zapłatę. Wyróżnia się:    



 

weksel własny (sola, prosty, suchy)  – wystawca zobowiązuje się do zapłaty 
określonej sumy oraz przyjmuje bezwarunkową odpowiedzialność; 

 

 



  weksel  trasowany  (trata,  przekazowy,  ciągniony)  –  wystawca  zobowiązuje 

się,  że  zapłaty  dokona  inna  osoba,  ale  to  on  przyjmuje  bezwarunkową 
odpowiedzialność za zapłatę. 
 

DŁUŻNICY 

WIERZYCIELE 

 

 trasat - osoba, której wystawca weksla zleca zapłatę 

sumy wekslowej; 

 przyjemca  (akceptant)  -  trasat,  który  przyjął  na 

siebie  (dokonał  akceptu  weksla)  zobowiązanie 
zapłaty sumy wekslowej, 

 wystawca  weksla  (trasant)  -  wystawca  odpowiada 

za  przyjęcie  i  za  zapłatę  weksla  przez  trasata, 
wystawca  może  się  natomiast  zwolnić  od 
odpowiedzialności  za  przyjęcie  weksla  przez 
umieszczenie odpowiedniej klauzuli, 

 poręczyciel  wekslowy  (avalista)  -  osoba  trzecia, 

która  poręcza  (gwarantuje)  swoim  podpisem  na 
wekslu  zapłatę  sumy  wekslowej  przez  dłużnika 
wekslowego, 

 indosant  (żyrant)  -  osoba  przenosząca  prawa  z 

weksla 

poprzez indos (czyli 

"zbycie 

weksla"), 

indosant 

odpowiada 

w 

braku 

przeciwnego 

zastrzeżenia za przyjęcie i za zapłatę weksla; 

 osoba  dokonująca  zapłaty  z  weksla  w  miejsce 

trasata  lub  akceptanta  bez  umocowania  albo  z 
przekroczeniem umocowania, 

 regresat  -  osoba  odpowiadająca  z  weksla  w  drodze 

regresu 

 

 

  remitent  -  osoba  na  której  rzecz  ma  być 

dokonana  zapłata  z  weksla,  pierwszy 
wierzyciel wekslowy, 

  indosatariusz  (żyrantariusz)  -  posiadacz 

weksla, który nabył go w drodze indosu, 

  wyręczyciel  -  osoba  dokonująca  zapłaty  za 

dłużnika wekslowego, która staje się później 
jego wierzycielem, 

  regredient - osoba żądająca sumy wekslowej 

w drodze regresu. 

 

 

107. Szczegółowo omów klauzule wekslowe (podaj przykłady z wykładu dla każdej z 

  grup) 

KLAUZULE WEKSLOWE 

DODATKOWE ZASTRZEŻENIA STRON STOSUNKU WEKSLOWEGO 

 

 

 

108. Wyjaśnij następujące pojęcia wekslowe: weksel trasowany, remitent, protest    

weksla,   indosatariusz, akceptant, indos, wtóropis weksla. 

 

klauzule wekslowe 

skuteczne (takie, których 

umieszczenie w treści 

weksla wywołuje skutki 

określone prawem 

wekslowym) 

 



  oznaczenie domicyliata 



 

zastrzeżenie oprocentowania sumy wekslowej 



 

zwolnienie się wystawcy od odpowiedzialności za 
przyjęcie 



  klauzula "na zlecenie" 



  klauzula "nie na zlecenie" 



 

nakaz przedstawienia do przyjęcia 



 

zakaz przedstawienia weksla do przyjęcia 



  zmiana ustawowego czasokresu do przedstawienia 

weksla do przyjęcia 



  zwolnienie od protestu 



 

zastrzeżenie co do waluty, w jakiej ma nastąpić 
zapłata 



  oznaczenie adresu w potrzebie 



  oznaczenie numeru egzemplarza weksla 



 

oznaczenie, gdzie się znajduje egzemplarz weksla 
przeznaczony do przyjęcia lub oryginał weksla 



  klauzula kasatoryjna 



 

zastrzeżenie co do właściwego kalendarza 

 

klauzule wekslowe 

obojętne (prawo wekslowe 
nie wypowiada się, zapisek 

nie istniejący na wekslu; 

prawo wekslowe nie 

reguluje go, może mieć 

skutki w postępowaniu 

cywilnym) 

1. oprocentowanie sumy wekslowej na wekslach z terminem 
płatności w oznaczonym dniu lub w pewien czas po dacie 
2. oprocentowania, w której nie została określona wysokość 
odsetek 
3. zwolnienie się wystawcy od odpowiedzialności za zapłatę  
 

klauzule zakazane 

(zamieszczenie powoduje 

nieważność weksla, przestaje 

być wekslem) 

1. uzależnienie zapłaty weksla od warunku lub świadczenia  
wzajemnego 
2. oznaczenie terminu płatności w sposób inny niż określony  
w art. 33 (za okazaniem, w pewien czas po okazaniu, w 
pewien czas po dacie, w oznaczonym dniu) 

 

 

1)   Weksel trasowany (trata, przekazowy, ciągniony) - jest to dokument, który zawiera 

skierowane  do  oznaczonej  osoby  bezwarunkowe  polecenie  zapłacenia  określonej 
sumy  pieniężnej  w  określonym  miejscu  i  czasie.  Jeżeli  osoba,  zwana  trasatem, 
przyjmie  i  podpisze  weksel,  wówczas  przyjmuje  na  siebie  realizację  zobowiązania 
wymienionego  na  wekslu.  Weksel  trasowany  jest  zobowiązaniem  jednostronnym, 
mającym ściśle przez ustawę prawo wekslowe określoną formę, oderwanym od swojej 
przyczyny  gospodarczej  lub  finansowej  (abstrakcyjnym),  a  złożenie  podpisu  na 
wekslu stanowi podstawę zobowiązania. Weksel trasowany jako papier wartościowy, 
sformalizowany jest dokumentem obiegowym, który za pomocą indosu może krążyć z 
rąk do rąk, umożliwiając nie powiązane ze sobą kazualne czynności prawne. 

2)   Remitent - pierwszy wierzyciel weksla, dla którego wypisano, wręczono weksel 
3)   Protest  weksla  -  Protest  to  akt  publiczny  sporządzony  przez  notariusza  lub  inny 

odpowiedni organ, w którym potwierdza, że zobowiązany odmówił płatności. Jest to 
urzędowe  stwierdzenie  faktu  nie  zaakceptowania  weksla  lub  niezapłacenia  sumy 
wekslowej we właściwym terminie. Stanowi niezbity dowód w procesie wekslowym i 
utrzymuje odpowiedzialność wszystkich dłużników wekslowych. 

4)   Indosatariusz - posiadacz weksla, który otrzymał go w drodze indosu 
5)   Akceptant - trasat, który przyjął na siebie zobowiązanie zapłaty sumy wekslowej 
6)   Indos – sposób przenoszenia weksla; na grzbiecie weksla umieszcza się informację o 

indosowaniu 

7)   Wtóropis  weksla  –  weksel  wydany  w  kilku  egzemplarzach,  w  których  każdy  jest 

ważny ale realizuje się jeden 
 

109. Wymień różnice pomiędzy wekslem a czekiem (w tabeli). Podaj 5 różnic 

pomiędzy obligacjami a akcjami w tabeli. 

 

WEKSEL 

CZEK 

Odpowiedzialność wystawcy wobec 

posiadacza weksla w przypadku 

niezapłacenia 

Cywilna 

Cywilna i karna 

Możliwość odwołania 

Nie można go odwołać 

Można go odwołać (w szczególnych 

przypadkach) 

Prawo do unieważnienia 

Nie można go unieważnić 

Można go unieważnić 

Odpisy i wtóropisy 

Można sporządzić 

Nie można sporządzić odpisu czeku; 

wtóropisy można sporządzić, gdy czek 

jest imienny, wystawiony w jednym ,a 

płatny w innym kraju 

Trasat 

Każdy podmiot 

Może nim być tylko instytucja 

finansowa- bank 

Terminy wypłaty 

W oznaczonym dniu, w pewien czas 

po dacie, za okazaniem, w pewien czas 

po okazaniu 

Za okazaniem 

 

 

 
 
 

 

OBLIGACJE 

AKCJE 

1. 

Emitent przez sprzedaż obligacji 

uzyskuje pożyczkę 

Celem emisji jest uzyskanie kapitałów na 

działalność gospodarczą 

2. 

Posiadacz obligacji jest wierzycielem 

Akcjonariusz jest udziałowcem, 

współwłaścicielem 

3. 

Emitent przygotowując emisję obligacji 

musi określić cel, na jaki przeznaczy 

uzyskane środki 

Emitent powinien uwzględnić decyzje 

posiadaczy akcji, akcjonariusz może 

wpływać na emitenta na walnym 

zgromadzeniu 

4. 

Emitent w określonych terminach 

powinien płacić odsetki 

Część zysków z przedsięwzięcia 

gospodarczego może uzyskać posiadacz akcji 

5. 

Posiadacz obligacji nie ponosi 

odpowiedzialności materialnej za 

niegospodarność emitenta i ewentualne 

straty; nie ryzykuje kupując obligacje-

ma gwarantowane odsetki 

Ma szanse wzrostu wartości akcji, ponosi 

ryzyko strat spółki do wysokości udziału w 

kapitale spółki akcyjnej; ma szanse 

uzyskania wysokiej dywidendy przy udanym 

przedsięwzięciu gospodarczym(często 

wyższej od odsetek za obligacje) 

 

110. Przedstaw  klasyfikację  papierów  wartościowych  z  dokładnymi  przykładami               

( wyłącznie na podstawie wykładu). 

Klasyfikacja papierów wartościowych: 

1)  ze względu na prawa zawarte w treści papieru wartościowego: 



 

do towarów ( kwity składowe, konosament, warrant ) 



 

do pieniędzy (weksle, czeki) 

 

2)  ze względu na sposób oznaczenia osoby uprawnionego: 



 

imienne 



 

na okaziciela 



 

na zlecenie (można dalej przenosić przez indos) lub nie na zlecenie ( nie można 

przenosić przez indos ) 

 

3)  ze  względu  na  korzyści,  jakie  przynosi  posługiwanie  się  papierami 

wartościowymi: 

Forma dokumentu 

Można go sporządzić samodzielnie na 

kartce papieru, może też być 

wydrukiem urzędowym (blankiet 

wekslowy w banku) 

Zawsze jest drukiem 

sformalizowanym, nie można go 

sporządzić samemu 

Wypłata pieniędzy 

Weksle trasowane wypłaca osoba 

wskazana na wekslu, weksle własne 

wypłaca wystawca weksla 

Czeki wypłaca bank wskazany na 

dokumencie czekowym 

Na kogo się wystawia ? 

Weksel zawsze wskazuje remitenta, 

weksel in blanco w momencie 

realizacji powinien wskazywać osobę 

uprawnioną do odbioru pieniędzy 

Czek może być wystawiony na 

okaziciela 

 

 



 

służące celom rozliczeniowym, aby ułatwić obieg pieniężny (czek) 



 

pełniące funkcje kredytowe (weksel) 



 

przynoszące określony dochód – lokacyjne papiery wartościowe: 

 

4)  ze względu na rodzaj dochodu: 



 

ustalonym  dochodzie  w  stosunku  do  nominalnej  wartości  dokumentu 

(obligacje, bony skarbowe, listy zastawne) 



 

o zmiennym dochodzie (akcje, certyfikaty inwestycyjne) 

 

5)  ze względu na charakter lokaty: 



 

pożyczkowe 



 

rządowe (bony pieniężne, bony skarbowe, obligacje skarbowe) 



 

komercyjne (obligacje, listy zastawne, weksle) 



 

komunalne (obligacje miast i gmin) 



 

udziałowe (akcje) 

 

6)  ze względu na termin lokowania 



 

krótkoterminowe – o okresie zwrotu nie przekraczającym 1 roku 



 

długoterminowe  –  o  okresie  zwrotu  przekraczającym  1  rok  od  dnia  nabycia 
przez subskrybenta 



 

ewentualnie średnioterminowe 

 

7)  ze względu na zasięg obrotu: 



 

nieograniczonym obrocie (dawniej publiczny obrót) 



 

o obrocie regulowanym (dawniej niepubliczny obrót) 

 

 

VII Prawo ochrony mechanizmów rynkowych 

 

111. Wymień  stany  koncentracyjne  podlegające  zgłoszeniu  do  Prezesa  UOKiK  i 

decyzje Prezesa UOKiK w sprawie koncentracji. Należy dokładnie podać, kiedy 
następuje  zgoda  oraz  wskaż  wyjątki  w  zakresie  zgłaszania  a  następnie 
szczegółowo  opisz  decyzje  Prezesa  UOKiK  w  sprawach  koncentracji  (5 
przykładów). 

 

 

 

STANY KONCENTRACYJNE PODLEGAJĄCE ZGŁOSZENIU PREZESOWI URZĘDU 

FORMA DOKONANIA 

KRYTERIUM KWOTOWE OBROTU 

 

 

1)  połączenia dwóch lub więcej 

samodzielnych przedsiębiorców; 

2)  przejęcia  kontroli nad jednym lub więcej 

przedsiębiorcami przez jednego lub więcej 
przedsiębiorców; 

3)  utworzenia przez przedsiębiorców 

wspólnego przedsiębiorcy; 

4)  nabycia przez przedsiębiorcę części mienia 

innego przedsiębiorcy, jeżeli obrót 
realizowany przez to mienie w 
którymkolwiek z dwóch lat obrotowych 
poprzedzających zgłoszenie przekroczyłna 
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 
równowartość 10 000 000 euro 

1)  łączny światowy obrót przedsiębiorców 

uczestniczących w koncentracji wroku 
obrotowym poprzedzającym rok zgłoszenia 
przekracza równowartość 1 000 000 000 euro 
lub 

2)  łączny obrót na terytorium Rzeczypospolitej 

Polskiej przedsiębiorców uczestniczących w 
koncentracji w roku obrotowym 
poprzedzającym rok zgłoszenia przekracza 
równowartość 50 000 000 euro. 

 

Nie podlega zgłoszeniu zamiar koncentracji: 

1) jeżeli obrót przedsiębiorcy, nad którym ma nastąpić przejęcie kontroli, nie przekroczył 

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w żadnym z dwóch lat obrotowych 
poprzedzających zgłoszenie równowartości 10 000 000 euro; 

2) jeżeli obrót żadnego z przedsiębiorców, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1 lub 3, nie 

przekroczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w żadnym z dwóch lat obrotowych 
poprzedzających zgłoszenie równo-wartości 10.000.000 euro;  

3) polegającej na przejęciu kontroli nad przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami należącymi 

do jednej grupy kapitałowej oraz jednocześnie nabyciu części mienia przedsiębiorcy lub 
przedsiębiorców należących do tej grupy kapitałowej – jeżeli obrót przedsiębiorcy lub 
przedsiębiorców, nad którymi ma nastąpić przejęcie kontroli, i obrót realizowany przez 
nabywane części mienia nie przekroczył łącznie na terytorium Rzeczypospolitej 
Polskiej w żadnym z dwóch lat obrotowych poprzedzających zgłoszenie równowartości 
10.000.000 euro 

4) polegającej na czasowym nabyciu lub objęciu przez instytucję finansową akcji albo 

udziałów w celu ich odsprzedaży, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej tej 
instytucji jest prowadzone na własny lub cudzy rachunek inwestowanie w akcje albo 
udziały innych przedsiębiorców, pod warunkiem, że odsprzedaż ta nastąpi przed 
upływem roku od dnia nabycia lub objęcia, oraz że: 

a)  instytucja ta nie wykonuje praw z tych akcji albo udziałów, z wyjątkiem prawa 

do dywidendy, lub 

b)  wykonuje te prawa wyłącznie w celu przygotowania odsprzedaży całości lub 

części przedsiębiorstwa, jego majątku lub tych akcji albo udziałów; 

5) polegającej na czasowym nabyciu lub objęciu przez przedsiębiorcę akcji lub udziałów 

w celu zabezpieczenia wierzytelności, pod warunkiem że nie będzie on wykonywał 
praw z tych akcji lub udziałów, z wyłączeniem prawa do ich sprzedaży; 

 

 

6) następującej w toku postępowania upadłościowego, z wyłączeniem przypadków, gdy 

zamierzający przejąć kontrolę jest konkurentem albo należy do grupy kapitałowej, do 
której należą konkurenci przedsiębiorcy przejmowanego lub którego część mienia jest 
nabywana; 

7) przedsiębiorców należących do tej samej grupy kapitałowej. 

Prezes  Urzędu,  w  drodze  decyzji,  wydaje  zgodę  na  dokonanie  koncentracji,  w  wyniku 
której  konkurencja  na  rynku  nie  zostanie  istotnie  ograniczona,  w  szczególności  przez 
powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku. 

Prezes Urzędu wydaje, w drodze decyzji, zgodę na dokonanie koncentracji, w wyniku 
której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie 
lub umocnienie pozycji dominującej na rynku, w przypadku gdy odstąpienie od zakazu 
koncentracji jest uzasadnione, a w szczególności:  

1)  przyczyni się ona do rozwoju ekonomicznego lub postępu technicznego;  
2)   może ona wywrzeć pozytywny wpływ na gospodarkę narodową. 

Decyzje Prezesa UOKiK w sprawach koncentracji: 

1)  ZGODA  na  dokonanie  koncentracji,  w  wyniku  której  konkurencja  na  rynku  nie 

zostanie  istotnie  ograniczona,  w  szczególności  przez  powstanie  lub  umocnienie 
pozycji dominującej na rynku. Istotność ograniczenia jest liczona osobno dla każdego 
rynku.  Często  już  wzmocnienie  o  1%  pozycji  na  rynku  jest  umocnieniem  pozycji 
dominującej, ważne jest aby umocnienie realnie zaistniało a nie tylko na rachunku. 

2)  ZAKAZ  -  Prezes  Urzędu  zakazuje,  w  drodze  decyzji,  dokonania  koncentracji,  w 

wyniku  której  konkurencja  na  rynku  zostanie  istotnie  ograniczona,  w  szczególności 
przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.  

3)  ZGODA WARUNKOWA - Prezes Urzędu wydaje zgodę na dokonanie koncentracji, 

gdy  po  spełnieniu  przez  przedsiębiorców  zamierzających  dokonać  koncentracji 
warunków  określonych  poniżej  –  konkurencja  na  rynku  nie  zostanie  istotnie 
ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na 
rynku.  Prezes  Urzędu  może  na  przedsiębiorcę  lub  przedsiębiorców  zamierzających 
dokonać  koncentracji  nałożyć  obowiązek  lub  przyjąć  ich  zobowiązanie,  w 
szczególności do: 

1) 

zbycia całości lub części majątku jednego lub kilku przedsiębiorców, 

2) 

wyzbycia się kontroli nad określonym przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami, w 

szczególności  przez zbycie określonego pakietu  akcji lub  udziałów, lub  odwołania z 
funkcji  członka  organu  zarządzającego  lub  nadzorczego  jednego  lub  kilku 
przedsiębiorców, 

3) 

udzielenia  licencji  praw  wyłącznych  konkurentowi  –  określając  w  decyzji 

termin spełnienia tych warunków. 

Zgoda  ta  może  być  odgórna  (narzucona  przez  Prezesa),  oddolna,  bądź  o  charakterze 
mieszanym ( przedsiębiorcy proponują pewne warunki, a następnie dochodzi do negocjacji z 
Prezesem) 

 

 

4)  UZASADNIONA  ZGODA  -  Prezes  Urzędu  wydaje  zgodę  na  dokonanie 

koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w 
szczególności  przez  powstanie  lub  umocnienie  pozycji  dominującej  na  rynku,  w 
przypadku  gdy  odstąpienie  od  zakazu  koncentracji  jest  uzasadnione,  a  w 
szczególności: 

a.  przyczyni się ona do rozwoju ekonomicznego lub postępu technicznego; 
b.  może ona wywrzeć pozytywny wpływ na gospodarkę narodową. 

 

5)  DECYZJA  DEKONCENTRACYJNA  -  Prezes  Urzędu  może  uchylić  decyzje 

wyrażające  zgodę  na  koncentrację,  zgodę  warunkową,  uzasadnioną  zgodę,    jeżeli 
zostały  one  oparte  na  nierzetelnych  informacjach,  za  które  są  odpowiedzialni 
przedsiębiorcy  uczestniczący  w  koncentracji,  lub  jeżeli  przedsiębiorcy  nie  spełniają 
warunków do uzyskania warunkowej zgody na koncentrację. W przypadku uchylenia 
decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.  
 

112. 

Scharakteryzuj  szczegółowo  wyłączenia  podmiotowe  i  przedmiotowe 
(warunkowe  i   bezwarunkowe, art. 2 i 3 OKiKU) 

 

 

WYŁĄCZENIA PODMIOTOWE 

 

Zgodnie  z  art.  1  OKiKU  zakres  podmiotowy  tej  ustawy  dotyczy  wszystkich  podmiotów

, 

które mogą dopuścić się naruszenia, a ich skutek będzie widoczny na terytorium RP 

WYŁĄCZENIA PRZEDMIOTOWE 

Bezwarunkowe 

Warunkowe 

Przepisów  ustawy  nie  stosuje  się  do 
ograniczeń  konkurencji  odpuszczonych  na 
podstawie odrębnych ustaw, takich jak: 
•Ustawa  o  organizacji  rynku  mleka  i 
przetworów mlecznych, 
•Ustawa  o  Agencji  Rynku  Rolnego  i 
organizacji niektórych rynków rolnych, 
•Ustawa o grach hazardowych 
•Ustawa  o  organizacji  rynków  owoców  i 
warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu, rynku 
suszu  paszowego  oraz  rynków  lnu  i  konopi 
uprawianych na włókno, 
•Prawo energetyczne; 

•Umowy, w szczególności licencyjne, a także 
inne niż umowy praktyk wykonywania praw 
na 

podstawie 

przepisów 

dotyczących 

ochrony 

własności 

intelektualnej 

i 

przemysłowej,  w  szczególności  przepisów  o 
ochronie wynalazków, wzorów użytkowych i 
przemysłowych, 

topografii 

układów 

scalonych,  znaków  towarowych,  oznaczeń 
geograficznych,  praw  autorskich  i  praw 
pokrewnych. 
•Umów  know  -  how,  jeżeli  skutkiem  tych 
umów  jest  nieuzasadnione  ograniczenie 
swobody  działalności  gospodarczej  lub 
istotne ograniczenie konkurencji na rynku 

 

113. 

Wymień  wyłączenia  bagatelne  w  zakresie  porozumień  ograniczających 
konkurencję,  a  następnie  wyłączenia  grupowe  oraz  szczegółowo  przedstaw 
wyłączenia sensu stricte i sensu largo 

Wyłączenia bagatelne - istnieją trzy grupy wyłączeń bagatelnych: 

1)  porozumienia  między  konkurentami  –  jeżeli  ich  łączny  udział  w  rynku  właściwym, 

którego dotyczy porozumienie, nie przekracza 5%;  

 

 

2)  porozumienia  między  przedsiębiorcami,  którzy  nie  są  konkurentami  –  jeżeli  udział 

żadnego  z  nich  w  rynku  właściwym,  którego  dotyczy  porozumienie,  nie  przekracza 
10%; 

3)  zakazu porozumienia ograniczającego konkurencję nie stosuje się także w przypadku, 

gdy  udziały  w  rynku  właściwym  określone  w  dwóch  powyższych  nie  zostały 
przekroczone  o  więcej  niż  dwa  punkty  procentowe  w  okresie  dwóch  kolejnych  lat 
kalendarzowych w czasie trwania porozumienia. 

 
Wyłączenia grupowe - wyłączenia grupowe możemy podzielić na wyłączenia grupowe sensu 
stricte i sensu largo. Wyłączenia grupowe są uregulowane znacznie szerzej, aniżeli bagatelne. 
Wyłączenia grupowe sensu largo unormowane zostały w art. 8 ust. 1 OKiKU. Wynikają one 
z  tego,  że  mogą  wystąpić  pewne  sytuacje,  których  ustawodawca  nie  mógł  przewidzieć. 
Zakazu porozumień ograniczających konkurencję nie stosuje się, jeżeli: 
 

1)  przyczyniają  się  do  polepszenia  produkcji,  dystrybucji  towarów  lub  do  postępu 

technicznego lub gospodarczego;  

2)  zapewniają  nabywcy  lub  użytkownikowi  odpowiednią  część  wynikających  z 

porozumień korzyści;  

3)  nie  nakładają  na  zainteresowanych  przedsiębiorców  ograniczeń,  które  nie  są 

niezbędne do osiągnięcia tych celów;  

4)  nie stwarzają tym przedsiębiorcom możliwości wyeliminowania konkurencji na rynku 

właściwym w zakresie znacznej części określonych towarów. 

 
Warto  tutaj  zwrócić  uwagę  na  to,  że  dwie  pierwsze  przesłanki  mają  charakter  pozytywny, 
podczas gdy dwie pozostałe mają charakter negatywny. 
 
Z kolei wyłączenia grupowe sensu stricte wynikają z art. 8 ust. 3 OKiKU. Rada Ministrów 
może,  w  drodze  rozporządzenia,  wyłączyć  określone  rodzaje  porozumień  spełniające 
przesłanki,  o  których  mowa  wyżej,  spod  zakazu,  biorąc  pod  uwagę  korzyści,  jakie  mogą 
przynieść określone rodzaje porozumień. W rozporządzeniu Rada Ministrów określi:  

1)  warunki,  jakie  muszą  być  spełnione,  aby  porozumienie  mogło  być  uznane  za 

wyłączone spod zakazu;  

2)  klauzule,  których  występowanie  w  porozumieniu  stanowi  naruszenie  zakazu 

porozumień;  

3)  okres obowiązywania wyłączenia  

 
RM  może  określić  klauzule,  których  występowania  w  porozumieniu  nie  uznaje  się  za 
naruszenie  zakazu  porozumień  ograniczających  konkurencję.  Obecnie  na  postawie 
rozporządzeń  RM  można  wyróżnić  kilka  wyłączeń  grupowych  sensu  stricte  w  zakresie 
porozumień ograniczających konkurencję. Są to: 
 

1)  określone porozumienia dotyczące transferu technologii, 
2)  niektóre kategorie porozumień w zakresie działalności ubezpieczeniowej,  
3)  niektóre porozumienia specjalistyczne i badawczo-rozwojowe,  

 

 

4)  niektóre typy porozumień wertykalnych. 

 

 

114. 

Wymień i scharakteryzuj organy ochrony konkurencji z UOKiKU 

 

ORGANY OCHRONY KONKURENCJI z OKiKU 

1. 

Prezes Urzędu 

Ochrony 

Konkurencji i 

Konsumentów 

•Centralny organ administracji rządowej właściwy w sprawach 
ochrony konkurencji i konsumentów, 
•Nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu sprawuje Prezes 
Rady Ministrów, 
•Do zakresu działania Prezesa Urzędu należy: 

1) sprawowanie kontroli przestrzegania przez 
przedsiębiorców przepisów ustawy; 
2) wydawanie decyzji w sprawach praktyk ograniczających 
konkurencję, w sprawach koncentracji przedsiębiorców oraz 
w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy 
konsumentów, a także innych decyzji przewidzianych w 
ustawie; 
3) prowadzenie badań stanu koncentracji gospodarki oraz 

zachowań rynkowych przedsiębiorców; 

4) przygotowywanie projektów rządowych programów 

rozwoju konkurencji oraz projektów rządowej polityki 
konsumenckiej; 

5) współpraca z krajowymi i międzynarodowymi organami i 

organizacjami, do których zakresu działania należy ochrona 
konkurencji i konsumentów; 

6) wykonywanie zadań i kompetencji organu ochrony 

konkurencji państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 
określonych w rozporządzeniu nr 1/2003/WE oraz w 
rozporządzeniu nr 139/2004/WE; 

7) wykonywanie zadań i kompetencji właściwego organu 

oraz jednolitego urzędu łącznikowego państwa członkowskiego 
Unii Europejskiej, określonych w rozporządzeniu nr 
2006/2004/WE; 

8) opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów 

projektów aktów prawnych dotyczących ochrony konkurencji i 
konsumentów; 

9) przedkładanie Radzie Ministrów okresowych sprawozdań 

z realizacji rządowych programów rozwoju konkurencji i 
polityki konsumenckiej; 

10) współpraca z organami samorządu terytorialnego, w 

zakresie wynikającym z rządowej polityki konsumenckiej; 

11) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów 

edukacyjnych popularyzujących wiedzę o ochronie konkurencji 
i konsumentów; 

2. 

Sąd Ochrony 

Konkurencji i 

Konsumentów 



 

XVII Wydział Sądu Okręgowego w Warszawie (do 
2002 roku nazywany sądem antymonopolowym), 



 

Powołany do rozpoznawania w postępowaniu sądowych 
spraw dotyczących przeciwdziałania praktykom 
monopolistycznym oraz regulacji energetyki. 

 

 



 

rozpatruje odwołania od decyzji administracyjnych 
wydanych przez prezesów Urzędu Ochrony Konkurencji 
i Konsumentów oraz Urzędu Regulacji Energetyki w 
sprawach z zakresu ochrony konkurencji i konsumentów 

3. 

Rzecznik 

Konsumentów i 

samorząd 

terytorialny 

• Zadaniem samorządu terytorialnego w zakresie ochrony praw 
konsumentów jest prowadzenie edukacji konsumenckiej, 
• Zadania samorządu powiatowego w zakresie ochrony praw 
konsumentów wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik 
konsumentów, 
•Do zadań rzecznika konsumentów należy: 

1) zapewnienie bezpłatnego poradnictwa konsumenckiego i 

informacji prawnej w zakresie ochrony interesów 
konsumentów; 

2) składanie wniosków w sprawie stanowienia i zmiany 

przepisów prawa miejscowego w zakresie ochrony interesów 
konsumentów; 

3) występowanie do przedsiębiorców w sprawach ochrony 

praw i interesów konsumentów; 

4) współdziałanie z właściwymi miejscowo delegaturami 

Urzędu, organami Inspekcji Handlowej oraz organizacjami 
konsumenckimi; 

5) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub 

w przepisach odrębnych. 
• Rzecznik konsumentów może w szczególności wytaczać 
powództwa na rzecz konsumentów oraz wstępować, za ich 
zgodą, do toczącego się postępowania w sprawach o ochronę 
interesów konsumentów. 
• Rzecznik konsumentów, w terminie do dnia 31 marca każdego 
roku, przedkłada staroście (prezydentowi miasta) do 
zatwierdzenia roczne sprawozdanie ze swojej działalności w 
roku poprzednim oraz przekazuje je właściwej miejscowo 
delegaturze Urzędu. 

4. 

Krajowa Rada 

Rzeczników 

Konsumentów 

• Stały organ opiniodawczo-doradczy Prezesa Urzędu w 
zakresie spraw związanych z ochroną praw konsumentów na 
szczeblu samorządu powiatowego, 
• W skład Rady wchodzi dziewięciu rzeczników konsumentów, 
po jednym z obszaru właściwości miejscowej delegatur Urzędu 
Ochrony Konkurencji i Konsumentów; 
• Członków Rady powołuje i odwołuje Prezes Urzędu. 
Powołanie następuje na wniosek dyrektorów delegatur za 
pisemną zgodą rekomendowanych rzeczników konsumentów. 
• Do zadań Rady należy w szczególności: 

1) przedstawianie propozycji dotyczących kierunków 

zmian legislacyjnych w przepisach dotyczących ochrony praw 
konsumentów; 

2) wyrażanie opinii w przedmiocie projektów aktów 

prawnych lub kierunków rządowej polityki konsumenckiej; 

3) wyrażanie opinii w innych sprawach z zakresu ochrony 

konsumentów przedłożonych Radzie przez Prezesa Urzędu; 

4) przekazywanie informacji dotyczących ochrony 

 

 

konsumentów, w zakresie wskazanym przez Prezesa Urzędu. 

5. 

Organizacje 

konsumentów 

• Organizacje konsumenckie reprezentują interesy 
konsumentów wobec organów administracji rządowej i 
samorządowej i mogą uczestniczyć w realizacji rządowej 
polityki konsumenckiej, 
• Organizacje mają w szczególności prawo do: 

1) wyrażania opinii o projektach aktów prawnych i 

innych dokumentów dotyczących praw i interesów 
konsumentów; 

2) opracowywania i upowszechniania konsumenckich 

programów edukacyjnych; 

3) wykonywania testów produktów i usług oraz 

publikowania ich wyników; 

4) wydawania czasopism, opracowań badawczych, 

broszur i ulotek; 

5) prowadzenia nieodpłatnego poradnictwa 

konsumenckiego oraz udzielania nieodpłatnej pomocy 
konsumentom w dochodzeniu ich roszczeń, chyba że statut 
organizacji stanowi, że działalność ta jest wykonywana 
odpłatnie; 

6) udziału w pracach normalizacyjnych; 
7) realizowania zadań państwowych w dziedzinie 

ochrony konsumentów, zlecanych przez organy administracji 
rządowej i samorządowej; 

8) ubiegania się o dotacje ze środków publicznych na 

realizację zadań z pkt 7 

 

115. 

Omów  postępowanie  przez  Prezesem  Urzędu  Ochrony  Konkurencji  i 
Konsumentów (jak się dzieli, kto może wszczynać postępowanie). 

Postępowanie  przed  Prezesem  UOKiK  jest  bardzo  złożone  i  bywa  w  literaturze  określane 
mianem  hybrydowego  (ze  względu  na  łączenie  innych  procedur  np.  kodeksu  postępowania 
administracyjnego czy kodeksu postępowania cywilnego). 

Postępowanie przed Prezesem UOKiK może być prowadzone jako: 

a)  Postępowanie  wyjaśniające  –  z  urzędu,  trwa  do  4  miesięcy  (w  sprawach  szczególnie 

skomplikowanych nie dłużej niż 5 miesięcy); 

b)  Postępowanie antymonopolowe: 



 

W sprawach praktyk ograniczających konkurencję – z urzędu, każdy może zgłosić 
zawiadomienie;  trwa  maksymalnie  5  miesięcy;  przedawnienie:  5  lat  od  końca 
roku, w którym zdarzenie miało miejsce 



  W  sprawach  koncentracji  –  z  urzędu  lub  na  wniosek;  trwa  maksymalnie  miesiąc 

(ewentualnie  przedłużone  o  4  miesiące)  ;  przedawnienie:  5  lat  od  końca roku,  w 
którym zdarzenie miało miejsce

 

 

 

c)  Postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów – z 

urzędu,  powinno  sie  zakończyć  najpóźniej  w  ciągu  4  miesięcy  (w  sprawach 
szczególnie skomplikowanych 5 miesięcy) 

d)  Postępowanie w sprawie nakładania kar pieniężnych – z urzędu 

 

116. 

W jakich sprawach wszczyna się postępowanie wyjaśniające zgodnie z OKiKU 
 

Prezes Urzędu może wszcząć z urzędu, w drodze postanowienia, postępowanie wyjaśniające, 
jeżeli: 

1)  okoliczności wskazują na możliwość naruszenia przepisów ustawy,  
2)  w sprawach dotyczących określonej gałęzi gospodarki,  
3)  w sprawach dotyczących ochrony interesów konsumentów oraz 
4)   w innych przypadkach, gdy ustawa tak stanowi. 

 

117. 

Wymień  zmiany,  jakie  wprowadzono  nowelizacją  do  OKiKU  (w  8  punktach 
wskaż najważniejsze zmiany z punktu widzenia ochrony konkurencji) 

ZAGADNIENIE 

STAN OBECNY 

NOWELIZACJA USTAWY 

Przedawnienie 

praktyk 

ograniczających 

konkurencję 

1  rok  od  końca  roku,  w  którym 
zaprzestano stosowania. 

5  lat  od  końca  roku,  w  którym  zaprzestano 
stosowania. 

Leniency (łagodzenie 

kar) 

Odstąpienie od nałożenia sankcji 
finansowej lub jej obniżenie wobec 
przedsiębiorcy, który podjął współpracę 
z Urzędem oraz przedstawił dowody na 
istnienie niedozwolonego porozumienia 
ograniczającego konkurencję.  
 
Przedsiębiorca, który dostarczy dowody 
na istnienie kartelu, nie był jego 
inicjatorem i zaprzestał niedozwolonych 
działań może liczyć nawet na całkowite 
zwolnienie z sankcji 
pieniężnej. 

Leniency plus 
 
Przedsiębiorca będzie miał możliwość 
uzyskania dodatkowej redukcji kary 
(proponowane 30 proc.), w zamian za 
przekazanie informacji o kolejnym 
porozumieniu, w którym brał 
udział. 
 
W sprawie, o której poinformuje UOKiK, 

Kontrola koncentracji 

Jeden etap dla wszystkich postępowań 
 
Termin na wydanie decyzji: 2 miesiące 
+ dodatkowy 
czas, w którym UOKiK oczekuje na 
dodatkowe 
informacje i dokumenty (w roku 2013 
postępowanie 
trwało średnio 58 dni) 
 
Warunki nie podlegają utajnieniu 

Dwuetapowy system rozpatrywania 
wniosków: 



  pierwszy etap (1 miesiąc): sprawy 

niewymagające przeprowadzenia badania 
rynku i niebudzące wątpliwości co do ich 
wpływu na rynek 



  drugi etap (kolejne 4 miesiące): przejdą 

do niej sprawy skomplikowane i 
wymagające dalszej analizy rynku. 

 
+ ew. dodatkowy czas, w którym UOKiK 
oczekuje na dodatkowe informacje i 
dokumenty. 

 

 

 
DODATKOWE ZMIANY: 
  



  W przypadku wydania decyzji 

warunkowej, przedsiębiorca będzie mógł 
wnioskować o utajnienie części warunku, 
w której zawarte będą informacje na 
temat terminu w jakim przedsiębiorca m 
np. wyzbyć się określonego mienia 



  Competition concern — w trakcie 

postępowania Urząd poinformuje 
przedsiębiorcę o swoich zastrzeżeniach 
dot. antykonkurencyjnych skutków 
planowanej transakcji. 

 
Dzięki temu, jeszcze w toku sprawy strony 
poznają prawdopodobny kierunek 
rozstrzygnięcia oraz będą miały możliwość 

Środki zaradcze 

Brak 

Cel: 



  szybsze wyeliminowanie praktyk 

ograniczających konkurencję lub 
usunięcie ich skutków, zapobieganie 
wykorzystywaniu w sposób niezgodny z 
przepisami pozycji dominującej 



  wskazanie przedsiębiorcom sposobu 

wykonania decyzji 

 
Zastosowanie środka pozbawi 
przedsiębiorcę, który dopuścił się 
naruszenia, potencjału do 
dalszego stosowania niedozwolonych 
praktyk. UOKiK poprzez wydanie decyzji 
będzie mógł nałożyć na przedsiębiorcę 
zakaz bądź nakaz podejmowania 
określonych działań. 

Dobrowolne poddanie 

się karze 

Brak  

Cel: uproszczenie i przyspieszenie 
postępowania w sprawach praktyk 
ograniczających konkurencję. 
Przedsiębiorca uzyskuje 10 proc. redukcję 
kary. 
Warunki: 



 

oświadczenie o dobrowolnym poddaniu 
się karze i zaakceptowanie jej wysokości 



 

niepodważanie ustaleń UOKiK w 
postępowaniu odwoławczym. 

Kary dla osób 

fizycznych 

Brak  

Zagrożone sankcją będą osoby pełniące 
funkcje kierownicze lub wchodzące w skład 
organu 
zarządzającego przedsiębiorcy, które 
poprzez swoje działanie lub zaniechanie 

 

 

dopuściły do 
zawarcia kartelu. Urząd będzie miał 
obowiązek udowodnić, że konkretna osoba 
faktycznie 
miała wpływ na udział firmy w kartelu. 
 
Maksymalna wysokość sankcji — 2 mln zł. 

Publiczne ostrzeganie 

o 

podejrzeniu 

naruszania 

zbiorowych interesów 

konsumentów 

Brak 

Ostrzeganie przez UOKiK o podejrzeniu 
naruszenia zbiorowych interesów 
konsumentów w przypadku stosowania 
przez przedsiębiorcę praktyki (np. reklamy 
wprowadzającej w błąd) skierowanej do 
szerokiego kręgu konsumentów, mogącej 
narazić konsumentów na znaczne straty 
finansowe lub niekorzystne skutki. 
 
Ostrzeżenie będzie mogło zostać 
upublicznione po wszczęciu postępowania w 
sprawie 
praktyk naruszających zbiorowe interesy 
konsumentów. 

Kontrola i 

przeszukanie 



  Przeszukanie przeprowadzane jest w 

toku kontroli. 



 

Przedsiębiorca nie ma możliwości 
wniesienia 
zażalenia w trakcie przeszukania 



  Rozdzielenie kontroli od przeszukania. 



  Doprecyzowanie praw i obowiązków 

kontrolowanych i kontrolujących 



 

Przeszukiwany oraz inne osoby, których 
prawa w trakcie przeszukania zostały 
naruszone, będą mogli wnieść do 
SOKiK zażalenie w toku przeszukania, 
jednak jego wniesienie nie będzie 
wstrzymywać przeszukania. 



 

Doprecyzowanie przepisów o karach 
pieniężnych za brak współdziałania w 
toku kontroli. 

 

 

VII. Prawo uczciwej konkurencji 

118. 

Szczegółowo  scharakteryzuj  (np.  definicja,  czas  trwania  itd.)  tajemnicę 
przedsiębiorstwa.  Wskaż  jakie  przesłanki  muszą  zajść,  aby  powstała 
odpowiedzialność karna. [art. 11 uznk] 
 



 

Przez  tajemnicę  przedsiębiorstwa  rozumie  się  nieujawnione  do  wiadomości 
publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub 
inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął 
niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. 



 

Naruszenie  tajemnicy  przedsiębiorstwa  jest  czynem  nieuczciwej  konkurencji, 
polegającej na przekazywaniu, ujawnianiu lub wykorzystywaniu cudzych informacji, 

 

 

stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, 
jeżeli zagraża istotnym interesom przedsiębiorcy. 



 

Czas  trwania  tajemnicy  może  określać  umowa.  Może  ona  również  trwać  do 
naturalnego ustania stanu tajemnicy. W przypadku umowy, która świadczyła pracę na 
podstawie  stosunku  pracy  lub  innego  stosunku  prawnego  przez  okres  3  lat  od  jego 
ustania. 



 

Ustawodawca  wprowadził  zakaz  przekazywania  informacji,  stanowiących  tajemnicę 
przez  osoby  świadczące  pracę  na  podstawie  stosunku  pracy  lub  innego  stosunku 
prawnego w okresie 3 lat, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy. 



 

Kto, wbrew ciążącemu  na nim obowiązkowi w  stosunku do przedsiębiorcy, ujawnia 
innej  osobie  lub  wykorzystuje  we  własnej  działalności  gospodarczej  informację 
stanowiącą  tajemnicę  przedsiębiorstwa,  jeżeli  wyrządza  to  poważną  szkodę 
przedsiębiorcy,    podlega  grzywnie,  karze  ograniczenia  wolności  albo  pozbawienia 
wolności do lat 2.  Tej samej karze podlega, kto, uzyskawszy bezprawnie informację 
stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, ujawnia ją innej osobie lub wykorzystuje we 
własnej działalności gospodarczej. (art.23) 



 

Przesłanki: 



 

Przestępstwo  naruszenia  tajemnicy  przedsiębiorstwa  może  popełnić  osoba,  na 
której  ciąży  obowiązek  zachowania  tajemnicy  przedsiębiorstwa,  a  także  osoba, 
która  w  sposób  bezprawny  weszła  w  posiadanie  informacji  stanowiących 
tajemnicę przedsiębiorstwa 



 

Ujawnienie tajemnicy innej osobie lub wykorzystanie jej we własnej działalności 
gospodarczej 



 

Wyrządzenie poważnej szkody przedsiębiorcy 
 

119.  Wymień i zdefiniuj czyny utrudniające wejście na rynek z uznk. Wskaż takie, 

kiedy wolno, a kiedy nie wolno różnicować stosunki gospodarze z klientami. 

Czyny  utrudniające  wejście  na  rynek  są  zaliczane  do  czynów  nieuczciwej  konkurencji  i 
zostały scharakteryzowane w art. 15 uznk. Są nimi: 

1)  sprzedaż  towarów  lub  usług  poniżej  kosztów  ich  wytworzenia  lub  świadczenia 

albo  ich  odprzedaż  poniżej  kosztów  zakupu  w  celu  eliminacji  innych 
przedsiębiorców (dumping);  

2)  nakłanianie  osób  trzecich  do  odmowy  sprzedaży  innym  przedsiębiorcom  albo 

niedokonywania zakupu towarów lub usług od innych przedsiębiorców (bojkot);  

3)  rzeczowo  nieuzasadnione,  zróżnicowane  traktowanie  niektórych  klientów 

(dyskryminacja);  

4)  pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży;  

5)  działanie  mające  na  celu  wymuszenie  na  klientach  wyboru  jako  kontrahenta 

określonego  przedsiębiorcy  lub  stwarzanie  warunków  umożliwiających 
podmiotom  trzecim  wymuszanie  zakupu  towaru  lub  usługi  u  określonego 
przedsiębiorcy. 

 

 

 

STOSUNKI GOSPODARCZE Z KLIENTAMI 

WOLNO RÓŻNICOWAĆ: 



  w oparciu o kwalifikacje; 



 

doświadczenie życiowe; 



 

doświadczenie praktyczne; 



 

pracę w prestiżowych instytucjach 



 

listy  polecające  (jeżeli  protekcja 
jest rzetelna). 

 

NIE WOLNO RÓŻNICOWAĆ: 



 

z uwagi na płeć; 



  wiek; 



 

rasę; 



 

religię; 



 

narodowość; 



 

pochodzenie społeczne. 

 

 

120.  Podaj dwie definicje czynu nieuczciwej konkurencji [art. 3 uznk] 

 

1)  Czynem  nieuczciwej  konkurencji  jest  działanie  sprzeczne  z  prawem  lub  dobrymi 

obyczajami,  jeżeli  zagraża  lub  narusza  interes  innego  przedsiębiorcy  lub  klienta 
(definicja generalna). 
 

2)   Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności:  

  wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, 
  fałszywe  lub  oszukańcze  oznaczenie  pochodzenia  geograficznego  towarów 

albo usług,  

  wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług,  
  naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa,  
  nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy,  
  naśladownictwo produktów,  
  pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie,  
  utrudnianie dostępu do rynku,  
  przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną,  
  nieuczciwa lub zakazana reklama,  
  organizowanie systemu sprzedaży lawinowej  
  prowadzenie  lub  organizowanie  działalności  w  systemie  konsorcyjnym 

(definicja kazuistyczna). 

 

121.  Wskaż,  jakie  przesłanki  łącznie  spełnić  musi  reklama  porównawcza, żeby  nie 

zostać uznaną za sprzeczną z dobrymi obyczajami [art. 16 ust. 3] 

Reklama  porównawcza  nie  jest  sprzeczna  z  dobrymi  obyczajami,  jeżeli  łącznie  spełnia 
następujące przesłanki: 

1)  nie jest reklamą wprowadzającą w błąd; 
2)  w  sposób  rzetelny  i  dający  się  zweryfikować  na  podstawie  obiektywnych  kryteriów 

porównuje  towary  lub  usługi  zaspokajające  te  same  potrzeby  lub  przeznaczone  do 
tego samego celu; 

 

 

3)  w  sposób  obiektywny  porównuje  jedną  lub  kilka  istotnych,  charakterystycznych, 

sprawdzalnych i typowych cech tych towarów i usług, do których może należeć także 
cena; 

4)  nie  powoduje  na  rynku  pomyłek  w  rozróżnieniu  między  reklamującym  a  jego 

konkurentem,  ani  między  ich  towarami  albo  usługami,  znakami  towarowymi, 
oznaczeniami przedsiębiorstwa lub innymi oznaczeniami odróżniającymi; 

5)  nie  dyskredytuje  towarów,  usług,  działalności,  znaków  towarowych,  oznaczeń 

przedsiębiorstwa  lub  innych  oznaczeń  odróżniających,  a  także  okoliczności 
dotyczących konkurenta; 

6)  w  odniesieniu  do  towarów  z  geograficznym  oznaczeniem  regionalnym  odnosi  się 

zawsze do towarów z takim samym oznaczeniem; 

7)  nie  wykorzystuje  w  nieuczciwy  sposób  renomy  znaku  towarowego,  oznaczenia 

przedsiębiorstwa  lub  innego  oznaczenia  odróżniającego  konkurenta  ani  też 
geograficznego oznaczenia regionalnego produktów konkurencyjnych; 

8)  nie przedstawia towaru lub usługi jako imitacji czy naśladownictwa towaru lub usługi 

opatrzonych 

chronionym 

znakiem 

towarowym 

albo 

innym 

oznaczeniem 

odróżniającym. 

 

122.  Wymień przepisy z uznk odnoszące się do dobrych obyczajów i szczegółowo je 

omów (na podstawie wykładu i podręcznika) 
 

a)  Klauzula  generalna  z  art.  3  ust.1-  wskazująca  na  czyn  nieuczciwej  konkurencji, 

którym jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub 
narusza  interes  innego  przedsiębiorcy  lub  klienta;każda  grupa  przedsiębiorców  ma 
swoje  własne  dobre  obyczaje,  są  one  zawarte  w  kodeksach  etyki  lub  regulaminach, 
jeżeli nie są uregulowane to powinni regulować je etycy biznesu 

b)  Art.  16  ust.  1  pkt.1-  czyn  nieuczciwej  konkurencji  w  zakresie  reklamy,  w 

szczególności  występuje  gdy  reklama  sprzeczna  jest  z  przepisami  prawa,  dobrymi 
obyczajami  lub  uchybia  godności  człowieka-  w  tym  znaczeniu  dobre  obyczaje  mogą 
obejmować  sytuację  gdy  prawo  zakazuje  pewnych  zachowań.  Nawet,  jeżeli  reklama 
nie  jest  sprzeczna  z  przepisami  prawa,  może  ona  stanowić  czyn  nieuczciwej 
konkurencji,  jeżeli  jest  sprzeczna  z  dobrymi  obyczajami  lub  uchybia  godności 
człowieka. 
 

Będzie to reklama: naruszająca obowiązujące w Polsce reguły moralności: reklama 
wykorzystująca  obraźliwe  słowa,  ilustracje,  itp.;  reklama  zmierzająca  do  obejścia 
zakazu  reklamy  określonych  towarów  poprzez  ukrycie  jej  pod  formą  reklamy 
dozwolonej,  np.  reklama  napoju  bezalkoholowego,  jeżeli  powoduje  ona  u 
odbiorców (w sposób zamierzony przez reklamodawcę) wrażenie, że reklamowany 
jest napój alkoholowy. 

c)  Art.  16  ust.  3  pkt.1-8-  reklama  umożliwiająca  bezpośrednio  lub  pośrednio 

rozpoznanie konkurenta albo towarów lub usług oferowanych przez konkurenta, zwana 
reklamą  porównawczą,  stanowi  czyn  nieuczciwej  konkurencji,  jeżeli  jest  sprzeczna  z 

 

 

dobrymi  obyczajami.  Nie  będzie  ona  sprzeczna  z  dobrymi  obyczajami,  gdy  wystąpi 
łącznie 8 wskazanych przez ustawę przesłanek.  
 

Zatem  gdy:  nie  będzie  reklamą  wprowadzającą  w  błąd;  będzie  reklamą rzetelną  i 
dającą  się  zweryfikować  w  zakresie  porównania  towarów  czy  usług  (np.  ceny); 
będzie  reklamą  obiektywną  w  zakresie  porównania  istotnych  cech  towarów  czy 
usług;  nie  wywołuje  pomyłek  w  rozróżnianiu  miedzy  reklamującym  a  jego 
konkurentem;  nie  dyskredytuje  towarów  czy  usług  konkurenta;  nie  wykorzystuje 
renomy  znaku  towarowego  lub  oznaczenia  przedsiębiorstwa;  nie  przedstawia 
towaru jako imitacji czy naśladownictwa towaru opatrzonego chronionym znakiem 
towarowym  czy  oznaczeniem;  w  odniesieniu  do  towarów  chronionych 
oznaczeniem geograficznym  lub  chronioną nazwą pochodzenia odnosi się zawsze 
do towarów z takim samym oznaczeniem. 

 

123.  Jakie 

cywilne  roszczenia  przysługują  konsumentom  z  ustawy  o 

przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym? [art. 12 upnpr] 

 

W razie dokonania nieuczciwej praktyki rynkowej konsument, którego interes został 
zagrożony lub naruszony, może żądać: 

1)  zaniechania tej praktyki; 
2)  usunięcia skutków tej praktyki; 
3)  złożenia  jednokrotnego  lub  wielokrotnego  oświadczenia  odpowiedniej  treści  i  w 

odpowiedniej formie; 

4)  naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych, w szczególności żądania 

unieważnienia umowy z obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń oraz zwrotu 
przez przedsiębiorcę kosztów związanych z nabyciem produktu; 

5)  zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze 

wspieraniem kultury polskiej, ochroną dziedzictwa narodowego lub 

      ochroną konsumentów. 
 

124.  Kiedy  praktyka  rynkowa  stosowana  przez  przedsiębiorców  jest  nieuczciwa 

[art. 4 ust. 1 - 3 upnpr] 

 

Praktyka  rynkowa  stosowana  przez  przedsiębiorców  wobec  konsumentów  jest 
nieuczciwa, jeżeli:  



  jest sprzeczna z dobrymi obyczajami;  



 

w  istotny  sposób  zniekształca  lub  może  zniekształcić  zachowanie  rynkowe 
przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie 
jej zawierania lub po jej zawarciu.  

W szczególności:  



 

praktyka rynkowa wprowadzająca w błąd;  



  agresywna praktyka rynkowa;  



 

stosowane  sprzecznie  z  prawem  kodeksu  dobre  praktyki,  jeżeli  działania  te 
spełniają przesłanki nieuczciwej praktyki rynkowej.  

 

 

Uznaje się również (praktyki te nie podlegają ocenie w świetle przesłanek wymienionych 
powyżej):  



  prowadzenie działalności w formie systemu konsorcyjnego;  



 

organizowanie  grupy  z  udziałem  konsumentów  w  celu  finansowania  zakupu  w 
systemie konsorcyjnym. 

 

125.  Podaj  przykłady,  co  należy  rozumieć  za  działanie  wprowadzające  w  błąd  (w 

rozumieniu art. 5 pkt 2 upnpr) 
 

Wprowadzającym w błąd działaniem może być w szczególności: 

1)  rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji; 
2)  rozpowszechnianie prawdziwych informacji w sposób mogący wprowadzać w błąd; 
3)  działanie  związane  z  wprowadzeniem  produktu  na  rynek,  które  może  wprowadzać 

w  błąd  w  zakresie  produktów  lub  ich  opakowań,  znaków  towarowych,  nazw 
handlowych  lub  innych  oznaczeń  indywidualizujących  przedsiębiorcę  lub  jego 
produkty,  w  szczególności  reklama  porównawcza  w  rozumieniu  art.  16  ust.  3 
ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji; 

4)  nieprzestrzeganie kodeksu dobrych praktyk, do którego przedsiębiorca dobrowolnie 

przystąpił, jeżeli przedsiębiorca ten informuje w ramach praktyki rynkowej, że jest 
związany kodeksem dobrych praktyk. 
 

126.  Podaj przykłady agresywnych praktyk rynkowych [art. 9 upnpr], a następnie 

podaj przykłady nieuczciwych praktyk rynkowych w każdych okolicznościach 
[art. 7 upnpr] 

Agresywnymi praktykami rynkowymi są:   

1)  wywoływanie wrażenia, że konsument nie może opuścić pomieszczeń przedsiębiorcy 

bez zawarcia umowy; 

2)  składanie  wizyt  w  miejscu  zamieszkania  konsumenta,  nawet  jeżeli  nie  przebywa  on 

tam z zamiarem stałego pobytu, ignorując prośbę konsumenta o jego opuszczenie lub 
zaprzestanie  takich  wizyt,  z  wyjątkiem  przypadków  egzekwowania  zobowiązań 
umownych, w zakresie dozwolonym przez obowiązujące przepisy; 

3)  uciążliwe  i  niewywołane  działaniem  albo  zaniechaniem  konsumenta  nakłanianie  do 

nabycia  produktów  przez  telefon,  faks,  pocztę  elektroniczną  lub  inne  środki 
porozumiewania  się  na  odległość,  z  wyjątkiem  przypadków  egzekwowania 
zobowiązań umownych, w zakresie dozwolonym przez obowiązujące przepisy; 

4)  żądanie od konsumenta zgłaszającego roszczenie, w związku z umową ubezpieczenia, 

przedstawienia dokumentów, których w sposób racjonalny nie można uznać za istotne 
dla  ustalenia  zasadności  roszczenia,  lub  nieudzielanie  odpowiedzi  na  stosowną 
korespondencję,  w  celu  nakłonienia  konsumenta  do  odstąpienia  od  zamiaru 
wykonania jego praw wynikających z umowy ubezpieczenia; 

5)  umieszczanie w reklamie bezpośredniego wezwania dzieci do nabycia reklamowanych 

produktów  lub  do  nakłonienia  rodziców  lub  innych  osób  dorosłych  do  kupienia  im 
reklamowanych produktów; 

 

 

6)  żądanie  natychmiastowej  lub  odroczonej  zapłaty  za  produkty  bądź  zwrotu  lub 

przechowania  produktów,  które  zostały  dostarczone  przez  przedsiębiorcę,  ale  nie 
zostały  zamówione  przez  konsumenta,  z  wyjątkiem  sytuacji,  gdy  produkt  jest 
produktem zastępczym dostarczonym zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 
2000  r.  o  ochronie  niektórych  praw  konsumentów  i  odpowiedzialności  za  szkodę 
wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (ustawa została uchylona, przepis nie);  

7)  informowanie  konsumenta  o  tym,  że  jeżeli  nie  nabędzie  produktu,  przedsiębiorcy 

może grozić utrata pracy lub środków do życia; 

8)  wywoływanie  wrażenia,  że  konsument  już  uzyskał,  uzyska  bezwarunkowo  lub  po 

wykonaniu  określonej  czynności  nagrodę  lub  inną  porównywalną  korzyść,  gdy  w 
rzeczywistości  nagroda  lub  inna  porównywalna  korzyść  nie  istnieje  lub  uzyskanie 
nagrody  lub  innej  porównywalnej  korzyści  uzależnione  jest  od  wpłacenia  przez 
konsumenta określonej kwoty pieniędzy lub poniesienia innych kosztów. 

 

PRZYKŁADY NIEUCZCIWYCH PRAKTYK RYNKOWYCH W KAŻDYCH 

OKOLICZNOŚCIACH 

NIEZGODNE Z PRAWDĄ 

NIEZGODNE Z PRAWDĄ 

TWIERDZENIE 

PREZENTOWANIE 



  podawanie 

przez 

przedsiębiorcę 
informacji, 

że 

zobowiązał  się  on  do 
przestrzegania 
kodeksu 

dobrych 

praktyk; 



 

że  kodeks  dobrych 
praktyk 

został 

zatwierdzony 

przez 

organ  publiczny  lub 
inny organ; 



 

lub 

wywoływanie 

wrażenia, że sprzedaż 
produktu  jest  zgodna 
z prawem; 



  lub 

stwarzanie 

wrażenia, 

że 

sprzedawca nie działa 
w  celu  związanym  z 
jego 

działalnością 

gospodarczą 

lub 

zawodową, 

lub 

podawanie  się  za 
konsumenta; 



 

że  produkt  jest  w 
stanie 

leczyć 

choroby,  zaburzenia 
lub wady rozwojowe; 



 

uprawnień 
przysługujących 
konsumentom z mocy 
prawa,  jako  cechy 
wyróżniającej  ofertę 
przedsiębiorcy; 



  produktu 

"gratis", 

"darmowy", 
"bezpłatny"  lub  w 
podobny 

sposób, 

jeżeli 

konsument 

musi 

uiścić 

jakąkolwiek 
należność, 

z 

wyjątkiem 
bezpośrednich 
kosztów  związanych 
z  odpowiedzią  na 
praktykę 

rynkową, 

odbiorem 

lub 

dostarczeniem 
produktu; 



  kryptoreklama 

- 

wykorzystywanie 
treści 
publicystycznych 

w 

środkach  masowego 
przekazu 

w 

celu 

promocji  produktu  w 
sytuacji, 

gdy 

 

 

przedsiębiorca 
zapłacił 

za 

tę 

promocję, 

a 

nie 

wynika to  wyraźnie z 
treści  lub  obrazów 
lub  dźwięków  łatwo 
rozpoznawalnych 
przez konsumenta.  

 
 

127.  Kto może wystąpić oprócz konsumentów z roszczeniami na podstawie ustawy 

o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, a następnie kto może 
wystąpić  z  roszczeniami  oprócz  przedsiębiorcy  z  ustawy  o  zwalczaniu 
nieuczciwej konkurencji? 

Na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym: 

1)  Rzecznik Praw Obywatelskich; 
2)  Rzecznik Ubezpieczonych; 
3)  krajowa  lub  regionalna  organizacja,  której  celem  statutowym  jest  ochrona  interesów 

konsumentów; 

4)  powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów. 

Na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji: 

Oprócz  przedsiębiorcy  z  roszczeniami  mogą  wystąpić  krajowa  lub  regionalna  organizacja, 
której celem statutowym jest ochrona interesów przedsiębiorców.  

 

 

128.  Wylicz  nowe  obowiązki  informacyjne  z  ustawy  z  dnia  30  maja  2014  r.  o 

prawach konsumenta (w szczególności art. 8, 12 oraz 39) 

Art. 8.  
 
Najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową przedsiębiorca 
ma  obowiązek  poinformować  konsumenta,  o  ile  informacje  te  nie  wynikają  już  z 
okoliczności, w sposób jasny i zrozumiały o: 

1)  głównych  cechach  świadczenia,  z  uwzględnieniem  przedmiotu  świadczenia  oraz 

sposobu porozumiewania się z konsumentem; 

2)  swoich  danych  identyfikujących,  w  szczególności  o  firmie,  organie,  który 

zarejestrował działalność gospodarczą, i numerze, pod którym został zarejestrowany, 
adresie, pod którym prowadzi przedsiębiorstwo, i numerze telefonu przedsiębiorstwa; 

3)  łącznej  cenie  lub  wynagrodzeniu  za  świadczenie  wraz  z  podatkami,  a  gdy  charakter 

przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na wcześniejsze obliczenie 
ich wysokości – sposobie, w jaki będą one obliczane, a także opłatach za dostarczenie, 

 

 

usługi  pocztowe  oraz  jakichkolwiek  innych  kosztach,  a  gdy  nie  można  ustalić 
wysokości tych opłat – o obowiązku ich uiszczenia; w razie zawarcia umowy na czas 
nieoznaczony  lub  umowy  obejmującej  prenumeratę  przedsiębiorca  ma  obowiązek 
podania  łącznej  ceny  lub  wynagrodzenia  obejmującego  wszystkie  płatności  za  okres 
rozliczeniowy,  a  także  wszystkich  kosztów,  które  konsument  jest  zobowiązany 
ponieść; 

4)  sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej przez 

przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji; 

5)  przewidzianej przez prawo odpowiedzialności przedsiębiorcy za jakość świadczenia; 
6)  treści usług posprzedażnych i gwarancji; 
7)  czasie  trwania  umowy  lub  –  gdy  umowa  zawarta  jest  na  czas  nieoznaczony  lub  ma 

ulegać  automatycznemu  przedłużeniu  –  o  sposobie  i  przesłankach  wypowiedzenia 
umowy; 

8)  funkcjonalności treści cyfrowych oraz mających zastosowanie technicznych środkach 

ich ochrony; 

9)  mających 

znaczenie  interoperacyjnościach  treści  cyfrowych  ze  sprzętem 

komputerowym i oprogramowaniem. 

 

Art. 12.  
 
Najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową na odległość lub 
poza  lokalem  przedsiębiorstwa  przedsiębiorca  ma  obowiązek  poinformować  konsumenta  w 
sposób jasny i zrozumiały o: 

1)  głównych  cechach  świadczenia  z  uwzględnieniem  przedmiotu  świadczenia  oraz 

sposobu porozumiewania się z konsumentem; 

2)  swoich  danych  identyfikujących,  w  szczególności  o  firmie,  organie,  który 

zarejestrował  działalność  gospodarczą,  a  także  numerze,  pod  którym  został 
zarejestrowany; 

3)  adresie  przedsiębiorstwa,  adresie  poczty  elektronicznej  oraz  numerach  telefonu  lub 

faksu  jeżeli  są  dostępne,  pod  którymi  konsument  może  szybko  i  efektywnie 
kontaktować się z przedsiębiorcą; 

4)  adresie, pod którym konsument może składać reklamacje, jeżeli jest inny niż adres, o 

którym mowa w pkt 3; 

5)  łącznej  cenie  lub  wynagrodzeniu  za  świadczenie  wraz  z  podatkami,  a  gdy  charakter 

przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na wcześniejsze obliczenie 
ich  wysokości  –  sposobie,  w  jaki  będą  one  obliczane,  a  także  opłatach  za  transport, 
dostarczenie,  usługi  pocztowe  oraz  innych  kosztach,  a  gdy  nie  można  ustalić 
wysokości tych opłat – o obowiązku ich uiszczenia; w razie zawarcia umowy na czas 
nieoznaczony  lub  umowy  obejmującej  prenumeratę  przedsiębiorca  ma  obowiązek 
podania  łącznej  ceny  lub  wynagrodzenia  obejmującego  wszystkie  płatności  za  okres 
rozliczeniowy, a gdy umowa przewiduje stałą stawkę – także łącznych miesięcznych 
płatności; 

 

 

6)  kosztach  korzystania  ze  środka  porozumiewania  się  na  odległość  w  celu  zawarcia 

umowy,  w  przypadku  gdy  są  wyższe  niż  stosowane  zwykle  za  korzystanie  z  tego 
środka porozumiewania się;  

7)  sposobie i terminie zapłaty; 
8)  sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej przez 

przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji; 

9)  sposobie  i  terminie  wykonania  prawa  odstąpienia  od  umowy  na  podstawie  art.  27,  a 

także  wzorze  formularza  odstąpienia  od  umowy,  zawartym  w  załączniku  nr  2  do 
ustawy; 

10) kosztach zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy, które ponosi konsument; 

w odniesieniu do umów zawieranych na odległość – kosztach zwrotu rzeczy, jeżeli ze 
względu  na  swój  charakter  rzeczy  te  nie  mogą  zostać  w  zwykłym  trybie  odesłane 
pocztą; 

11) obowiązku 

zapłaty  przez  konsumenta  poniesionych  przez  przedsiębiorcę 

uzasadnionych  kosztów  zgodnie  z  art.  35,  jeżeli  konsument  odstąpi  od  umowy  po 
zgłoszeniu żądania zgodnie z art. 15 ust. 3 i art. 21 ust. 2; 

12)  braku  prawa  odstąpienia  od  umowy  na  podstawie  art.  38  lub  okolicznościach,  w 

których konsument traci prawo odstąpienia od umowy; 

13) obowiązku przedsiębiorcy dostarczenia rzeczy bez wad; 
14)  istnieniu i treści gwarancji i usług posprzedażnych oraz sposobie ich realizacji; 
15) kodeksie  dobrych  praktyk,  o  którym  mowa  w  art.  2  pkt  5  ustawy  z  dnia  23  sierpnia 

2007  r.  o  przeciwdziałaniu  nieuczciwym  praktykom  rynkowym  oraz  sposobie 
zapoznania się z nim; 

16) czasie trwania umowy lub o sposobie i przesłankach wypowiedzenia umowy  – jeżeli 

umowa  jest  zawarta  na  czas  nieoznaczony  lub  jeżeli  ma  ulegać  automatycznemu 
przedłużeniu; 

17) minimalnym czasie trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy; 
18) wysokości  i  sposobie  złożenia  kaucji  lub  udzielenia  innych  gwarancji  finansowych, 

które konsument jest zobowiązany spełnić na żądanie przedsiębiorcy; 

19) funkcjonalności treści cyfrowych oraz technicznych środkach ich ochrony; 
20)  mających 

znaczenie  interoperacyjnościach  treści  cyfrowych  ze  sprzętem 

komputerowym  i  oprogramowaniem,  o  których  przedsiębiorca  wie  lub  powinien 
wiedzieć; 

21) możliwości  skorzystania  z  pozasądowych  sposobów  rozpatrywania  reklamacji  i 

dochodzenia roszczeń oraz zasadach dostępu do tych procedur. 

 
Art. 39.  
 
Najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową przedsiębiorca 
jest  obowiązany  poinformować  konsumenta  w  sposób  jasny  i  zrozumiały,  wskazujący  na 
zamiar  zawarcia  umowy  i  odpowiadający  rodzajowi  użytego  środka  porozumiewania  się  na 
odległość o: 

1)  imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy, organie, 

który  zarejestrował  działalność  gospodarczą  przedsiębiorcy,  a  także  numerze,  pod 

 

 

którym  przedsiębiorca  został  zarejestrowany,  a  w  przypadku  gdy  działalność 
przedsiębiorcy  wymaga  uzyskania  zezwolenia  –  danych  dotyczących  instytucji 
udzielającej zezwolenia; 

2)  imieniu  i  nazwisku  (nazwie),  adresie  zamieszkania  (siedziby)  w  Rzeczypospolitej 

Polskiej przedstawiciela przedsiębiorcy, o ile taki występuje; 

3)  imieniu  i  nazwisku  (nazwie),  adresie  zamieszkania  (siedziby)  podmiotu  innego  niż 

przedsiębiorca świadczący  usługi finansowe na  odległość, w tym operatora środków 
porozumiewania  się  na  odległość,  oraz  charakterze,  w  jakim  podmiot  ten  występuje 
wobec konsumenta i tego przedsiębiorcy; 

4)  istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu; 
5)  cenie  lub  wynagrodzeniu  obejmujących  wszystkie  ich  składniki,  w  tym  opłaty  i 

podatki, a w przypadku niemożności określenia dokładnej ceny lub wynagrodzenia – 
podstawie  obliczenia  ceny  lub  wynagrodzenia  umożliwiającej  konsumentowi 
dokonanie ich weryfikacji; 

6)  ryzyku związanym z usługą finansową, jeżeli wynika ono z jej szczególnych cech lub 

charakteru czynności, które mają być wykonane lub jeżeli cena bądź wynagrodzenie 
zależą wyłącznie od ruchu cen na rynku finansowym; 

7)  zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia; 
8)  kosztach oraz terminie i sposobie świadczenia usługi; 
9)  prawie oraz sposobie odstąpienia od umowy, o którym mowa w art. 40 ust. 1 i 2, albo 

wskazaniu, że prawo takie nie przysługuje, oraz wysokości ceny lub wynagrodzenia, 
które konsument jest obowiązany zapłacić w przypadku określonym w art. 40 ust. 4; 

10) dodatkowych kosztach ponoszonych przez konsumenta wynikających z korzystania ze 

środków porozumiewania się na odległość, jeżeli mogą one wystąpić; 

11)  terminie,  w  jakim  oferta  lub  informacja  o  cenie  lub  wynagrodzeniu  mają  charakter 

wiążący; 

12)  minimalnym  okresie,  na  jaki  ma  być  zawarta  umowa  o  świadczenia  ciągłe  lub 

okresowe; 

13) miejscu i sposobie składania reklamacji; 
14) możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy; 
15) prawie  wypowiedzenia  umowy,  o  którym  mowa  w  art.  42,  oraz  skutkach  tego 

wypowiedzenia, w tym karach umownych; 

16) istnieniu  funduszu  gwarancyjnego  lub  innych  systemów  gwarancyjnych,  jeżeli  takie 

istnieją; 

17) języku stosowanym w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem; 
18) prawie  właściwym  państwa,  które  stanowi  podstawę  dla  stosunków  przedsiębiorcy  z 

konsumentem  przed  zawarciem  umowy  na  odległość  oraz  prawie  właściwym  do 
zawarcia i wykonania umowy; 

19) sądzie właściwym do rozstrzygania sporów związanych z wykonywaniem umowy; 
20) żądaniu  od  konsumenta  oświadczenia  o  poddaniu  się  egzekucji,  stanowiącego 

podstawę do wystawienia przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego stosownie do 
przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U.z 2012 r. poz. 
1376, z późn. zm.4). 

 

 

 

 

IX. Umowy handlowe 

 

129. Proszę  omówić  umowę  sprzedaży  handlowej  (w  punktach,  wskazując 

następujące  zagadnienia:  strony  umowy,  przedmiot  umowy,  cena  towaru, 
przedawnienie roszczeń). 

 

1. 

STRONY UMOWY 

Stroną  umowy  sprzedaży  jest  sprzedawca  i 
kupujący.  Mimo,  że  umowa  sprzedaży  –  jako 
umowa  zobowiązująca  wywołująca  co  do  zasady 
skutek  rozporządzający  –  z  reguły  prowadzi  do 
przeniesienia  własności  rzeczy  na  kupującego,  to 
jednak ustawodawca nie uzależnia ważności takiej 
umowy od tego,  czy sprzedawca jest  właścicielem 
rzeczy.  Fakt  ten  ma  natomiast  znaczenie  z  punktu 
widzenia skutków rozporządzających, jakie umowa 
sprzedaży może wywoływać. 

 

2. 

PRZEDMIOT UMOWY 

Przedmiot  umowy  sprzedaży  handlowej  ujęty 
został  bardzo  szeroko:  mogą  nim  być  rzecz  (w 
rozumieniu kc), zorganizowane zespoły majątkowe 
(przedsiębiorstwo,  gospodarstwo  rolne),  energia  i 
inne  niż  własność  prawa  majątkowe  (np. 
wierzytelności, w tym też prawa inkorporowane w 
papierach wartościowych, udziały w spółce). 

3. 

CENA TOWARU 

Ustalenie  ceny  towaru  przez  strony  umowy 
sprzedaży element essentialia negotii umowy. Cena 
może  być  jednak  określona  przez  wskazanie 
podstaw  jej  ustalenia.  W  obrocie  profesjonalnym 
częstą  praktyką  jest  wprowadzanie  do  umowy 
klauzuli przewidującej, że ustalenie ceny nastąpi w 
późniejszych  negocjacjach  pomiędzy  stronami.  Kc 
nakłada  jednak  niekiedy  wymogi  dotyczącej  ceny 
sztywnej, minimalnej czy maksymalnej. 

4.  PRZEDAWNIENIE ROSZCZEŃ 

Roszczenia  sprzedawcy  przedawniają  się  z 
upływem  lat  dwóch,  a  kupującego  z  upływem  lat 
trzech. 

 

130. Omów  odpowiedzialność  sprzedawcy  z  tytułu  rękojmi  w  oparciu  o  przepisy 

Kodeksu cywilnego (uprawnienia kupującego, akty staranności, czasowy zakres 
odpowiedzialności,  przejście  uprawnień  z  rękojmi  na  nabywcę,  modyfikacja 
odpowiedzialności). 

 

1.  UPRAWNIENIA KUPUJĄCEGO 

Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może 
złożyć  oświadczenie  o  obniżeniu  ceny  albo 

 

 

odstąpieniu  od  umowy,  chyba  że  sprzedawca 
niezwłocznie  i  bez  nadmiernych  niedogodności 
dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną 
od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma 
zastosowania,  jeżeli  rzecz  była  już  wymieniona 
lub 

naprawiana 

przez 

sprzedawcę 

albo 

sprzedawca  nie  uczynił  zadość  obowiązkowi 
wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia 
wady. 

2. 

AKTY STARANNOŚCI 

Obecnie  (od  25.12.2014r.)  dotyczy  wyłącznie 
umów  B2B.  Kupujący  ma  obowiązek  zbadać 
rzecz w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach 
tego  rodzaju  oraz  zawiadomić  wyłącznie 
sprzedawcę  o  wadzie,  chyba  że  wada  wyszła  na 
jaw później. 

3. 

CZASOWY ZAKRES 

ODPOWIEDZIALNOŚCI 

Odpowiedzialność 

do 

momentu 

przejścia 

niebezpieczeństwa 

wynikającego 

z 

wady 

fizycznej na kupującego. Przy sprzedaży między 
przedsiębiorcami  kupujący  traci  uprawnienia  z 
tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał rzeczy w czasie i 
w  sposób  przyjęty  przy  rzeczach  tego  rodzaju  i 
nie  zawiadomił  sprzedawcy  niezwłocznie  po  jej 
stwierdzeniu.  Sprzedawca  odpowiada  z  tytułu 
rękojmi, jeżeli wada fizyczna została stwierdzona 
przed  upływem  dwóch  lat,  lub  -  w  przypadku 
nieruchomości - przed upływem pięciu lat. 

4. 

PRZEJŚCIE UPRAWNIEŃ Z 

RĘKOJMI NA NABYWCĘ 

Sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi 
za  wady  fizyczne,  które  istniały  w  chwili 
przejścia  niebezpieczeństwa  na  kupującego  lub 
wynikły  z  przyczyny  tkwiącej  w  rzeczy 
sprzedanej w tej samej chwili. 

5. 

MODYFIKACJA 

ODPOWIEDZIALNOŚCI 

Strony  mogą  odpowiedzialność  z  tytułu  rękojmi 
rozszerzyć,  ograniczyć  lub  wyłączyć.  Jeżeli 
kupującym  jest  konsument,  ograniczenie  lub 
wyłączenie  odpowiedzialności  z  tytułu  rękojmi 
jest 

dopuszczalne 

tylko 

w 

przypadkach 

określonych w przepisach szczególnych. 

 

131. Omów  odpowiedzialność  z  tytułu  gwarancji  przy  umowie  sprzedaży 

konsumenckiej  w  oparciu  o  ustawę  o  szczególnych  warunkach  sprzedaży 
konsumenckiej  oraz  o  zmianie  Kodeksu  cywilnego  (proszę  uwzględnić: 
powstanie  odpowiedzialności,  roszczenia  kupującego,  podmiot  odpowiedzialny, 
warunki realizacji roszczeń, czasowe ramy odpowiedzialności). 

 

1. 

POWSTANIE 

ODPOWIEDZIALNOŚCI 

Udzielenie  gwarancji  następuje  przez  złożenie 
oświadczenia  gwarancyjnego,  które  określa 
obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w 
przypadku,  gdy  rzecz  sprzedana  nie  ma 
właściwości  określonych  w  tym  oświadczeniu. 

 

 

Oświadczenie  gwarancyjne może zostać złożone 
w reklamie.  

2. 

ROSZCZENIA KUPUJĄCEGO 

Kto  wykonuje  uprawnienia  wynikające  z 
gwarancji,  powinien  dostarczyć  rzecz  na  koszt 
gwaranta  do  miejsca  wskazanego  w  gwarancji 
lub  do  miejsca,  w  którym  rzecz  została  wydana 
przy 

udzieleniu 

gwarancji, 

chyba 

ze 

z 

okoliczności  wynika,  iż  wada  powinna  być 
usunięta  w  miejscu,  w  którym  rzecz  znajdowała 
się w chwili ujawnienia wady. 

3.  PODMIOT ODPOWIEDZIALNY 

Jest 

nim 

gwarant. 

Gwarant 

formułuje 

oświadczenie  gwarancyjne  w  sposób  jasny  i 
zrozumiały,  a  gdy  rodzaj  informacji  na  to 
pozwala  -  w  powszechnie  zrozumiałej  formie 
graficznej. 

4. 

WARUNKI REALIZACJI 

ROSZCZEŃ 

Jeżeli  w  gwarancji  inaczej  nie  zastrzeżono, 
odpowiedzialność  z  tytułu  gwarancji  obejmuje 
tylko  wady  powstałe  z  przyczyn  tkwiących  w 
sprzedanej rzeczy.  

5. 

CZASOWE RAMY 

ODPOWIEDZIALNOŚCI 

Jeśli  nie  zastrzeżono  innego  terminu,  termin 
gwarancji wynosi dwa lata licząc od dnia, kiedy 
rzecz została kupującemu wydana. 

 
 

132. Wyjaśnij  w  punktach  pojęcie  nadrzędny  interes  publiczny  na  podstawie  art.  2 

ust. 1 pkt 7 uśurp. 

 
Interesem publicznym są wartości podlegające ochronie, a w szczególności: 

1)  porządek publiczny; 
2)  bezpieczeństwo publiczne; 
3)  zdrowie publiczne; 
4)  utrzymanie równowagi finansowej; 
5)  ochrona konsumentów, usługobiorców i pracowników; 
6)  uczciwość w transakcjach handlowych; 
7)  zwalczanie nadużyć; 
8)  ochrona środowiska naturalnego i miejskiego; 
9)  własność intelektualna; 
10) zdrowie zwierząt; 
11) cele polityki społecznej i kulturalnej; 
12) ochrona narodowego dziedzictwa historycznego i artystycznego; 

  

133. Jakie informacje, o ile posiada jest  zobowiązany w sposób jednoznaczny podać 

usługobiorcy  usługodawca  przed  zawarciem  umowy  w  formie  pisemnej,  a  w 
przypadku braku pisemnej umowy - przed rozpoczęciem świadczenia usługi (na 
podstawie art. 10 uśurp) 

 

 

 

Informacje, jakie jest zobowiązany podać usługodawca usługobiorcy: 

1)  firmę,  adres  siedziby  albo  adres  miejsca  zamieszkania  i  głównego  miejsca 

wykonywania działalności; 

2)  organ rejestrowy i numer w rejestrze, w którym usługodawca jest zarejestrowany jako 

przedsiębiorca albo numer w ewidencji działalności gospodarczej; 

3)  adres  poczty  elektronicznej  lub  inne  dane  umożliwiające  bezpośredni  kontakt  z 

usługodawcą; 

4)  wskazanie  organu,  który  wydał  certyfikat,  koncesję,  zezwolenie,  zgodę,  licencję  lub 

dokonał  wpisu do  rejestru albo  wydał  inny dokument uprawniający usługodawcę do 
świadczenia usługi; 

5)  wskazanie  samorządu  zawodowego,  do  którego  usługodawca  należy,  tytułu 

zawodowego oraz państwa, w którym przyznano ten tytuł; 

6)  główne cechy usługi; 
7)  cenę usługi, jeżeli została ustalona; 
8)  stosowane przez usługodawcę wzorce umów oraz postanowienia umowne określające 

prawo właściwe dla danej umowy lub sąd albo inny organ właściwy do rozstrzygania 
sporów; 

9)  numer  identyfikacji  podatkowej  (NIP)  lub  inny  numer  identyfikacyjny,  którym 

usługodawca jest obowiązany posługiwać się na potrzeby podatku od towarów i usług; 

10) o  obowiązkowym  ubezpieczeniu  lub  gwarancji  finansowej,  wraz  z  danymi 

ubezpieczyciela lub gwaranta oraz o zasięgu terytorialnym ubezpieczenia; 

11) o gwarancjach jakości wykonanej usługi, które nie są wymagane przepisami prawa.   

134. Jakie działania  podejmuje się, jeżeli działalność usługodawcy stanowi poważne 

zagrożenie  bezpieczeństwa  życia,  zdrowia,  mienia  lub  środowiska  naturalnego 
(na podst. art. 15 uśurp) 

 

Działania podejmowane w razie, gdy działalność usługodawcy stanowi zagrożenie: 

1)  Jeżeli  działalność  usługodawcy  stanowi  poważne  zagrożenie  bezpieczeństwa 

życia,  zdrowia,  mienia  lub  środowiska  naturalnego,  właściwy  organ  występuje  z 
wnioskiem  do  właściwego  organu  państwa,  w  którym  usługodawca  ma  siedzibę 
albo  -  w  przypadku  osoby  fizycznej  -  miejsce  zamieszkania,  o  podjęcie  działań 
mających  na  celu  usunięcie  zagrożenia.  Organ  wnioskujący  niezwłocznie 
informuje ministra o wystąpieniu z wnioskiem. 

2)  Jeżeli  właściwy  organ  państwa  członkowskiego,  który  został  poinformowany  nie 

podjął  działań  zmierzających  do  usunięcia  stwierdzonego  zagrożenia  albo  podjął 
działania  niewystarczające,  organ  wnioskujący  zawiadamia  ministra,  adresata 
wniosku  oraz  Komisję  Europejską  o  zamiarze  podjęcia  działań  wobec 
usługodawcy.  Zawiadomienie  to  zawiera  uzasadnienie  prawne  i  faktyczne 
zamierzonych działań. 

3)  W  przypadku,  o  którym  mowa  powyżej,  właściwy  organ  może  podjąć,  nie 

wcześniej  niż  po  upływie  piętnastu  dni  roboczych  od  dnia  zawiadomienia, 
działania  niezbędne  do  usunięcia  zagrożenia,  jeżeli  przepisy  prawa  polskiego: 
przewidują wyższy poziom ochrony usługobiorcy niż przepisy prawa państwa, w 
którym  usługodawca  ma  siedzibę  albo  miejsce  zamieszkania;  zgodnie  z  którymi 

 

 

zamierza  się  podjąć  działania  niezbędne  do  usunięcia  zagrożenia,  nie  zostały 
poddane harmonizacji wspólnotowej w dziedzinie bezpieczeństwa usług. 

4)  Jeżeli  usunięcie  zagrożenia  wymaga  podjęcia  działań  przed  upływem  terminu  15 

dni roboczych od dnia zawiadomienia właściwy organ może podjąć niezwłocznie 
działania, nie stosując powyższych procedur. 

5)  W przypadku, o którym mowa powyżej, właściwy organ zawiadamia niezwłocznie 

właściwy organ państwa, w którym usługodawca ma siedzibę albo - w przypadku 
osoby  fizycznej  –  miejsce  zamieszkania,  Komisję  Europejską  oraz  ministra  o 
podjętych działaniach. Zawiadomienie to zawiera uzasadnienie podjęcia działań w 
trybie pilnym. 

 

135. Proszę  scharakteryzować  odpowiedzialność  sprzedawcy  z  tytułu  rękojmi  za 

wady  fizyczne  (uprawnienia  kupującego,  terminy,  akty  staranności,  przejście 
uprawnień  w  razie  odsprzedaży  rzeczy,  odpowiedzialność  w  przypadku 
sprzedaży rzeczy używanych).  

 

1.  UPRAWNIENIA KUPUJĄCEGO 

Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może 
złożyć  oświadczenie  o  obniżeniu  ceny  albo 
odstąpieniu  od  umowy,  chyba  że  sprzedawca 
niezwłocznie  i  bez  nadmiernych  niedogodności 
dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną 
od  wad  albo  wadę  usunie.  Jeżeli  kupujący  jest 
konsument,  może  zamiast  zaproponowanego 
przez przedawcę usunięcia wady żądać wymiany 
rzeczy  na  wolną  od  wad  albo  zamiast  wymiany 
rzeczy  żądać  usunięcia  wady,  chyba  że 
doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w 
sposób 

wybrany 

przez 

kupującego 

jest 

niemożliwe  albo  wymagałoby  nadmiernych 
kosztów 

w 

porównaniu 

ze 

sposobem 

proponowanym przez sprzedawcę.   

2.  

TERMINY 

Sprzedawca  odpowiada  z  tytułu  rękojmi,  jeżeli 
wada  fizyczna  zostanie  stwierdzona  przed 
upływem  dwóch  lat,  a  gdy  chodzi  o  wady 
nieruchomości  -  przed  upływem  pięciu  lat  od 
dnia  wydania  rzeczy  kupującemu.  Roszczenie  o 
usunięcie  wady  lub  wymianę  rzeczy  sprzedanej 
na  wolną  od  wad  przedawnia  się  z  upływem 
roku, licząc od dnia stwierdzenia wady. 

3. 

AKTY STARANNOŚCI 

Obecnie  (od  25.12.2014r.)  dotyczy  wyłącznie 
umów  B2B.  Kupujący  ma  obowiązek  zbadać 
rzecz w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach 
tego  rodzaju  oraz  zawiadomić  wyłącznie 
sprzedawcę  o  wadzie,  chyba  że  wada  wyszła  na 
jaw później. 

4. 

PRZEJŚCIE UPRAWNIEŃ W 

RAZIE ODSPRZEDAŻY 

RZECZY 

Sprzedawca jest odpowiedzialny względem 
kupującego,  jeżeli rzecz sprzedana stanowi 
własność osoby trzeciej.  

 

 

5. 

ODPOWIEDZIALNOŚĆ W 

PRZYPADKU SPRZEDAŻY 

RZECZY UŻYWANYCH 

Jeżeli kupującym jest konsument, a przedmiotem 
sprzedaży  jest  używana  rzecz  ruchoma, 
odpowiedzialność  sprzedawcy  wynosi  nie  mniej 
niż do roku od dnia wydania rzeczy kupującemu. 

 
 
 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teraz profesor jest z Ciebie zadowolony!