Analiza obrazu " Powrót syna marnotrawnego"
Opisany przeze mnie obraz nosi tytuł „ Powrót syna marnotrawnego”, powstał w epoce Baroku, w
roku 1668. Autorem dzieła jest Rembrandt Harmenszoon von Rijn, wybitny malarz holenderski, znany
na całym świecie. „Powrót syna marnotrawnego” to jego ostatni obraz, namalowany pod koniec
życia. Aktualnie częśd dzieł Holendra, w tym to ostatnie znajduje się w Paostwowym Muzeum
Ernitażu w Sankt Petersburgu, w Rosji.
Rembrandt Hermenszoon von Rijn ur. 15 lipca 1606r w Leiden, zm. 4 października 1669 w
Amsterdamie. Uważany jest za jednego z największych i najważniejszych artystów holenderskich
Złotego Wieku, znakomity malarz, rysownik i grafik.
Charakterystyczne dla dzieł artysty jest jego fascynacja efektem światła i głębokich cieni. Malował
obrazy z olbrzymią swobodą. Świetnie mógł wyrazid te cechy w autoportretach, które go
fascynowały.
W Polsce znajdują się trzy obrazy autorstwa Rembrandta. Jeden znajduje się w Krakowie: „ Pejzaż z
miłosiernym samarytaninem”, a dwa pozostałe w Warszawie, na Zamku Królewskim: „Uczony przy
pulpicie” oraz „ Dziewczyna w kapeluszu”.
Obraz pt: „ Powrót syna marnotrawnego” został wykonany na płótnie przy użyciu farb olejnych. Jest
bardzo realistyczny, ale pełen tajemniczości i duchowości. Cała kompozycja jest stateczna statyczna i
dośd ponura. Rembrandt użył do namalowania tego obrazu ciemnych odcieni farb, odcieni żółci,
brązu i czerwieni. Przedstawione jest mistrzowskie operowanie światłem i półcieniem. Dzięki temu
malarz wyróżnił najważniejsze osoby - ojca i syna marnotrawnego oraz lekko pozostawionego w tyle
drugiego syna.
Treścią obrazu jest sytuacja, gdzie ojciec oddaje w ręce młodszego syna częśd majątku. Ów syn
zabiera dorobek ojca i opuszcza rodzinny dom, aby trwonid majątek. Kiedy wszystko przepuścił i był
bardzo głodny, postanowił wrócid do domu i prosid o przebaczenie.
Na pierwszym planie znajduje się klęczący syn marnotrawny ubrany w stare, podarte łachmany, na
nogach ma rozpadające się chodaki, ukazujące poranione stopy. Głowa młodzieoca jest ogolona i
pokryta strupami. Twarz jego nie jest dobrze widoczna, ponieważ wtulony jest w ojca, ale widad na
niej wyrażony wielki smutek i ból.
Pierwszy plan obrazu to także ojciec tulący syna w swych ramionach. Ubrany jest schludnie, lecz
starannie. Twarz jego jest uśmiechnięta i pełna szczęścia z powodu powrotu syna. Dłonie ojca są
symbolicznie różne- jedna jest smukła i biała, jakby kobieca, druga natomiast szeroka i spracowana.
Wybacza on synowi oplatając go dłoomi.
Na drugim planie widoczne są zarysy dwóch mężczyzn i kobiety. Jeden z mężczyzn to zapewne wierny
syn, który pozostał z ojcem w domu. Ubrany jest bogato, a twarz jego wyraża zdziwienie. Kobietą
może byd służąca. Wśród postaci drugoplanowych panuje nastrój zadumy i refleksji, zruszenie
zaistniałą sytuacją. Obraz roztacza aurę duchowości.
