Anthony de Mello
, zm.
kierownik duchowy. Największy rozgłos zdobył dzięki
książkom i konferencjom z dziedziny duchowości.
Życiorys
, ówczesnej portugalskiej
. 1 lipca
. Odbył w
studia filozoficzne, w czasie
których zainteresował się Ćwiczeniami duchownymi
oraz dziełami innych
mistyków europejskich -
. Po ich zakończeniu wrócił do
Indii, gdzie przez dwa lata zajmował się praktyką pedagogiczną, a następnie odbył czteroletnie
studia teologiczne w
. 24 marca
roku przyjął święcenia kapłańskie. Następnie studiował
psychologię (poradnictwo psychologiczne) na Loyola University w Chicago i duchowość na jednej
z najbardziej renomowanych uczelni kościelnych -
w Rzymie. Pełnił
funkcję rektora kolegium w Vinayalya, gdzie udzielał rekolekcji ignacjańskich - Ćwiczeń
duchownych.
) Instytut Sadhana (the Sadhana Institute of Spirituality and
Counselling), centrum kształcenia przewodników duchowych, którym kierował nieprzerwanie aż do
śmierci. Prowadził wiele zajęć i kursów z zakresu
. Uznawany był za utalentowanego
mówcę.
Pierwszą książkę napisał w wieku 47 lat. Zmarł nagle na
w 1987 na Fordham University
w Nowym Jorku. Niektóre z książek wydanych po jego śmierci (m.in. Przebudzenie, Wezwanie do
miłości) są zbiorem konferencji
zebranych przez przyjaciół, głównie J. Francis
Strouda SJ, jego powiernika i szefa De Mello Spirituality Center (organizacji zajmującej się
przechowywaniem i kontynuowaniem dziedzictwa de Mello) z siedzibą w
Opinia Kościoła katolickiego
jego publikacje zostały skrytykowane przez
Kościoła
katolickiego (na czele której stał kardynał
, późniejszy papież) jako niedopuszczalne
Główne zarzuty kierowane przez autorów krytycznej Notyfikacji pod adresem poglądów
hinduskiego jezuity:
•
Zastąpienie przez niego
Bożego dokonanego w Chrystusie przez intuicję Boga,
twierdzenie że aby dojść do Boga wystarczy patrzeć na stworzony świat, pewna forma
religii naturalnej.
•
Odejście od
definicji
: określenie Boga jako czystej pustki,
Niepoznawalnego, twierdzenie że jedyna znajomość jest nieznajomością, poglądy głoszące
że nawet pytanie o Jego istnienie jest już czystym absurdem.
•
i innych świętych ksiąg oraz wszystkich religii wyłącznie jako
informacji służącej do osiągnięcia wewnętrznego spokoju, która interpretowana
nieodpowiednio jest przeszkodą w dążeniu do Prawdy i czyni ludzi agresywnymi oraz
ograniczonymi.
•
z innymi mistrzami duchowymi.
•
Niechrześcijańska koncepcja losu człowieka po śmierci - "rozpłynięcia" w Bogu
nieosobowym na podobieństwo soli w wodzie.
•
Bagatelizowanie pytania o ostateczne przeznaczenie człowieka.
•
Dobro i zło są tylko rozumowym wartościowaniem narzuconym na rzeczywistość; nie
można mówić o obiektywnych zasadach moralnych, ponieważ zło jest jedynie
nieznajomością dobra.
Próby obrony w łonie Kościoła
Mimo że Kongregacji Nauki Wiary jednoznacznie stwierdziła, iż poglądy ks. Anthony'ego de Mello
SJ są "nie do pogodzenia z wiarą katolicką" i "mogą prowadzić do poważnych szkód", w łonie
Kościoła pojawiły się próby jego obrony. Główne argumenty tej grupy:
•
Część jego książek została wydana bez autoryzacji, m. in. jako zbiory nauk rekolekcyjnych.
Dotyczy to zwłaszcza późnych, szczególnie atakowanych publikacji (np. "Przebudzenia"
wydanego już po jego śmierci). Dlatego też jego poglądy mogły ulec celowemu bądź nie
zniekształceniu, przesunięciu akcentów, etc.
•
Zbyt dosłowne odbieranie słów, które w zamierzeniu były tylko hiperbolami, "odginaniem
blachy w drugą stronę", próbami burzenia schematów myślowych czytelników, alegoriami.
•
Zapominanie że punktem wyjścia wszystkich jego refleksji było chrześcijaństwo, którego
nigdy oficjalnie się nie wyrzekł i które było zawsze, choćby w domyśle, obecne.
Twórczość
•
Kontakt z Bogiem
•
1982, wyd. polskie 1989.
•
•
Minuta nonsensu
•
•
1990, (wyd. polskie 1996)
•
•
Sadhana: Ścieżka do Pana Boga
•
U źródeł
•
Rozwiązać pęta
Książki o de Mello
•
Słysząc śpiew ptaka (WAM 1999)
•
Bez obciążeń (WAM 1994)