1.Bonitacja punktowa

Jest jedną z głównych metod waloryzacji krajoznawczej. Polega na przyjęciu skali bonitacyjnej,

która jest funkcją, określającą związek pomiędzy badaną cechą, a liczbą punktów. Konkretnym

zjawiskom przestrzennym przypisane są konkretne wartości punktowe, które po zsumowaniu

określają stopień atrakcyjności turystycznej rozpatrywanego obszaru/miejsca/obiektu. Można

dawać pkt dodatnie jak i ujemne. Końcowym zabiegiem jest kwalifikacja. Wyniki przedstawia się

kartograficznie za pomocą sygnatur , w skali barw lub szrafu. Bonitacja stosowana jest wielu

dyscyplinach m.in. w geografii turyzmu -służy do oceny atrakcyjności i przydatności badanego

terenu dla potrzeb turystyki i rekreacji.

2. Inwentaryzacja krajoznawcza

Inwentaryzacja krajoznawcza - opis, rejestrowanie aktualnego stanu obiektów i walorów

krajoznawczych. Jej charakterystycznymi cechami są: przedmiot, zakres, wnikliwość.

Obiekty krajoznawcze to przedmioty, które są interesujące przez swoje wartości naukowe,

historyczne, artystyczne i kulturalne czy techniczne i gospodarcze.

Inwentaryzacja dotyczy obiektów przyrodniczych i antropogenicznych.

CELE Inwentaryzacji:
- uzyskanie pełnych, aktualnych i sprawdzonych przez penetrację terenową informacji dotyczących

stanu obiektów i walorów na określonym terenie

- inwentaryzacja krajoznawcza jest podstawą do waloryzacji krajoznawczej i przyrodniczej

- prace inwentaryzacyjne mogą być punktem wyjścia do planowania różnego rodzaju form ochrony

zarówno obiektów przyrodniczych (parki krajobrazowe, rezerwaty, etc.) jak i antropogenicznych

(ochrona zabytków)

- stworzenie podstawy do odpowiedniego zagospodarowania turystycznego danego obszaru oraz

właściwego kierowania ruchem turystycznym.

ETAPY Inwentaryzacji:

–

prace przygotowawcze, penetracja terenu

–

opracowanie zebranych materiałów

–

udostępnienie i rozpowszechnienie wyników

KLASYFIKACJA inwentaryzacji:
1.Topograficzna
2.Rzeczowa



inwentaryzacja krajoznawcza może być podstawą do opracowania strategii

zrównoważonego rozwoju badanego obszaru



inwentaryzacja przyrodnicza powinna być punktem wyjścia do planowania różnorodnych

form ochrony przyrody, a także powinna stanowić podstawę konstruowania planu

zagospodarowania przestrzennego.

3. Jakie cechy środowiska poza walorami turystycznymi podlegają ocenie
o

Położenie geograficzne, klimat, rzeźba, nasłonecznienie, dostępność komunikacyjna

o

Skarby przyrody; będące w coraz mniejszej ilości, czyste wody, powietrze, lasy

o

Siły przyrody: energia kosmiczna, wiatru, rzek, pływów

o

Zasoby środowiska: użytki leśne, złoża itp

4. Jakie metody są wykorzystywane do badania terenu



Metoda obserwacji terenu



Spis obiektów z terenu



Bonitacja punktowa



Inwentaryzacja krajoznawcza



Waloryzacja krajoznawcza

5. Jakie inne rzeczy oprócz turystycznych można waloryzować

- Urzeźbienie terenu
- warunki klimatyczne
- sieć wód powierzchniowych
- szata roślinna
- kryteria społeczne

Oceny środowiska dokonuje się dla różnych rodzajów działalności człowieka, najczęściej dla
turystyki (rekreacji), rolnictwa, budownictwa, komunikacji, przemysłu. W zależności od przyjętego
celu oceny środowiska przyjmuje się różne kryteria, np. długość okresu wegetacyjnego jest istotna
dla uprawy pszenicy, ale mało ważna dla budowy schroniska, itp.

6. Jakie cechy środowiska poza walorami turystycznymi można waloryzować
Poza walorami przyrodniczymi można poddać waloryzacji również:
˗

określenie liczby i rodzaju zabytków

˗

liczby i rodzaju muzeów, skansenów, miejsc historycznych, archeologicznych

-

atrakcji tur. danego regionu, obiektu, szlaku, miejscowości

7. Etapy tworzenia oceny – planowanie, co najpierw trzeba zrobić itp.

- Wybieranie przedmiotów
- Ustalenie kierunków działania
- Prezentacja terenu
- Opracowanie danych
- Popularyzacja wyników
- Krytyczna ocena wyników

8. Jakie metody służą do oceny warunków klimatycznych i ukształtowania terenu
•

Inwentaryzacja krajoznawcza

•

Waloryzacja krajoznawcza

•

Bonitacja punktowa

•

Pomiary kartonometryczne – dotyczące terenu (np. niwelacja)