Zorze polarne

Ach, zorze, zorze polarne,

Wy światła bajkowe zjawiska,

To wy z bezbarwnych fotonów,

Robicie pamiętne bawiska.

Raz rozpinacie długie - bardzo długie - firanki,

Niczym tiul cienkie i jak tiul powiewne,

Albo szaliki cudne - szaliki - balowo zwiewne,

A raz kotary ciężkie - a przy tym - grubo – fałdziste,

Lub - rulony dywanów – bardzo, bardzo mięsiste -.

I wszystko - jedynie - w trzech różnych barwach,

Jakby w dziewczęcych motyla kokardach,

Albo - tylko - w monarszych kolorach…

- Jakby materie na Wenus, - greckiej - strojach -

Przez które gwiazdy nie tracą swej mocy,

I iskrzą jak podczas zwykłej - szafirowej - nocy.

A barwami tymi z reguły bywają:

Raz seledyny, fiolety, czerwienie…

Takie, jak kwiaty – wiosną - miewają ,

A czasem bledsze tak jakby - ich - cienie…

I tylko pomyśleć, że to dzieło światła,

Jego cząstek, co mkną dokoła…

I że to piękno jest dla nas darmowe,

I że nie żąda … za siebie obola.

I. Iwańska

Warszawa 2015-12-29