Microsoft Word - ROZ17.DOC

Rozdział 17

Zdalna administracja

Dotychczas zapoznaliśmy się z

wieloma narzędziami,

uruchamianymi z pulpitu systemu Windows NT Server. Musimy
jednak być świadomi, iż w przypadku większości środowisk stałe
przebywanie przy konsoli systemowej nie będzie możliwe. Co
więcej, w sali komputerów serwer znajdować się może w zupełnie
innym miejscu. Z reguły taka lokalizacja zapewnia komputerom
ochronę i

klimatyzację, co jednak nie jest równoznaczne

z optymalnym miejscem pracy dla administratorów systemu.

Jak więc mamy zarządzać serwerem (serwerami) NT ? W świecie
UNIX-a, większość aministratorów-tradycjonalistów loguje się na
różnych serwerach za pomocą T elnetu (obsługując je wówczas
z linii komend na swojej konsoli). T e osoby, które wolą posługiwać
się interfejsem graficznym, używają - do łączenia się ze zdalnymi
serwerami z możliwością pracy w trybie graficznym - x-terminala.
Wiąże się to jednak z istotnym obciążeniem łączy.

W systemie NT przyjęto - w odniesieniu do administrowania
komputerami zdalnymi - inne założenie. W opinii autora jest ono
silnie zorientowane w

stronę architektury klient/serwer,

utrzymujące ruch w sieci na niskim poziomie. W Windows NT 4
wiele z

tych narzędzi do zdalnego administrowania, które

sprzedawano jako dodatkowe produkty w ramach pakietu  Windows
NT  Resource Kit lub ściągano (download) ze strony WWW
Microsoft-u, stanowi teraz część produktu podstawowego.  Co
więcej, na dysku CD z systemem NT  4 znajduje się oprogramowanie
do zdalnego administrowania ze strony klienta dla  stacji  roboczych,
pracujących pod kontrolą Windows NT  4 Workstation  i Windows
95. Jeśli więc szukamy jednego źródła wszystkich niezbędnych nam
do pracy plików, możemy zaoszczędzić wiele czasu.

W niniejszym rozdziale omówimy (ogólnie) niektóre narzędzia
dodatkowe, które warto uwzględnić w schemacie zdalnego admini-
strowania. Np. autor często tworzy skrypty, które działają podczas

680

Rozdział 17

jego nieobecności jako zadania w

kolejce - do realizacji

w określonym czasie (scheduled jobs). Skrypty można również
uaktywniać z innej stacji roboczej, używając zdalnych wywołań
procedur - RPC (Remote Procedure Calls). Są także narzędzia do
zarządzania systemowego (np. SMS - System Management Server
Microsoft-u), należące do kategorii narzędzi do zdalnego
administrowania.

Wprowadzenie do zdalnego administrowania (Remote
Administration)

Dla celów niniejszej dyskusji podzielmy różne typy zdalnego
administrowania na trzy kategorie (patrz rys. 17.1):

zdalne logowanie

przetwarzanie klient/serwer

zautomatyzowany system zarządzania

Zdalne logowanie

Pierwszą kategorię nazwiemy zdalnym logowaniem. Stosowany jest
tutaj pakiet komunikacyjny, udostępniający interfejs znakowy (linii
komend) innego komputera. W

zależności od posiadanych

przywilejów logowania można wykonywać komendy, modyfikować
pliki konfiguracyjne itd. - czyli realizować niezbędne zadania,
związane ze zdalnym administrowaniem. Jak już wspominaliśmy na

K ompute r z dalny

Wygląd ekranu

i naciśnięc ie

kla wiszy

Emulacja

terminala

Transa kcje

danych

Komunikacja

aplikacja

-aplikacja

Automatyczne

przesyłanie

danych

Przesyła nie

danych

i komend

U sługi/w ą tki

Zada nia za utoma tyzow an e

A dminist ra tor

Zd alna r ejestr acja

Klie n t se rw e r

Zau tom atyz ow any syste m z ar z ądz ania

A dminist ra tor

Rys. 17.1. Trzy

kategorie

zdalnego

administrowania

Zdalna administracja

681

wstępie tego rozdziału, tę kategorię administrowania można
wzbogacić o interfejs graficzny (taki jak X-Windows), za cenę
zwiększonego obciążenia sieci.

Przetwarzanie klient/serwer

Przy przetwarzaniu klient/serwer program uruchamia się
w lokalnym komputerze, który wysyła sygnały do komputera
zdalnego z usługą serwera (np. usługą Windows NT ). Usługa serwera
wykonuje działania, zgodnie z przesyłanymi do niej poleceniami.
Użycie inteligentnych agentów (procesów pracujących w tle) na
obu końcach łącza redukuje ruch w sieci, konieczny do realizacji
działania (np. przesłanie niewielkiej porcji informacji o bieżącym
stanie zdalnego komputera, wykonanie analizy, odebranie danych
wejściowych użytkownika, a następnie przesłanie tylko końcowych
instrukcji określających czynności, jakie należy wykonać
w systemie zdalnym). Inną zaletą omawianej architektury jest
możliwość ułatwienia obsługi aplikacji klienckiej - m.in. ze względu
na brak ograniczeń narzucanych przez interfejs znakowy (czyli
linię komend).

Zautomatyzowany system zarządzania

Ostatnia kategoria zawiera również konfigurację typu klient/serwer,
ale jest od niej trochę bogatsza. W tym przypadku mamy bowiem
inteligentnych agentów (procesy pracujące w

tle) w

serwerze

i pewną liczbę klientów. Agentom można zlecić ściągnięcie
(download) nowych pakietów oprogramowania, utworzenie kopii
bezpieczeństwa w serwerze dla plików klienta itd. Działania takie
mogą odbywać się nocą lub w okresach małej aktywności systemu.

Najważniejszą różnicę między powyższymi metodami stanowi,
udostępniony przez narzędzia, poziom inteligencji
i zautomatyzowania

czynności. Zautomatyzowany system

zarządzania umożliwia nawet sprawdzenie aktualnego stanu klienta
przed podjęciem decyzji co do dalszych działań. Większość
pakietów oferuje również inteligentnych agentów spisu sprzętu
(inventory agent), które zbierają dane o

sprzęcie i

aktualnie

załadowanym do klientów oprogramowaniu, i których celem jest
pomoc w określeniu najbardziej odpowiednich działań.

682

Rozdział 17

Podstawowy schemat zdalnego administrowania w systemie NT
oparty jest na modelu klient/serwer. Pełne wersje narzędzi takich,
jak User Manager for Domains lub Event Viewer, administrator
uruchamia na swojej lokalnej stacji roboczej. Wybiera on komputer
zdalny (lub serwer domeny w przypadku pracy z domenami),
z którym zamierza pracować, a następnie wykonuje odpowiednie
czynności - tak, jakby był przy konsoli systemowej wybranego
zdalnego komputera. Metoda taka daje możliwość pracy
praktycznie

z dowolnego

miejsca

w budynku,

w którym

zainstalowano narzędzia do zdalnego administrowania (tak jak
wtedy, gdy biuro administratora znajduje się w innym budynku, niż
serwer). Pozwala ona ponadto na gromadzenie wielu okien, w celu
monitorowania zdarzeń na wielu zdalnych komputerach w tym
samym czasie (można np. uruchomić całą serię wykresów Monitora
wydajności - w czasie, gdy sieć i komputer już daną czynność
wykonują).

Zezwalając na zdalne administrowanie należy rozważyć, jaki będzie
to miało wpływ na ochronę i bezpieczeństwo. Z reguły musimy
tutaj odpowiedzieć na pytanie, czy można zaufać osobie wydającej
komendy (tzn. upoważnić ją do tego).

W  środowisku sieciowym Windows NT  kwestię zaufania
(upoważnienia) można sprowadzić do ochrony domeny.  Jest  to
środowisko, w którym wymianie podlegają  znaczniki ochrony
(security tokens), a

nasze konto podlega weryfikacji wobec

centralnej i bezpiecznej bazy danych - w celu stwierdzenia, czy
możemy zalogować się w domenie. Jeśli używamy konfiguracji grup
roboczych, do odczytu protokołu zdarzeń w zdalnym komputerze
możemy użyć narzędzi do zdalnego administrowania. Niemniej
jednak - aby  móc  wykonywać różne użyteczne funkcje
administracyjne i wprowadzać zmiany, mające wpływ na  ochronę
(jak np. dodawanie nowych użytkowników) - musimy używać
konfiguracji domenowej. Metoda skłaniania nas do korzystania
z domen w sieciach Microsoft-u może wzbudzać irytację (gdybyśmy
mieli tutaj jeszcze jakieś wątpliwości, z rozdziału 25 dowiemy się, że
także Exchange Server  jest teraz przeznaczony do pracy
w środowisku domenowym).

Zdalna administracja

683

Narzędzia do zdalnego administrowania

Jakie narzędzia służą do wykonywania funkcji zdalnego administro-
wania w Windows NT ? Jakiś czas temu Microsoft udostępnił (na
swojej stronie WWW)  -  przeznaczone do pracy w Windows 95 -
wersje podstawowych narzędzi do administrowania domenami NT .
T eraz te same narzędzia znajdują się w katalogu klientów na dysku
CD z systemem Windows NT  4  Server,  wraz  z programem,  który
przeprowadza  upgrade do wersji domenowych odnośnych narzędzi
w Windows NT  Workstation. A oto one:

User Manager for Domains (Menedżer użytkowników dla

domen)

Event Viewer (Przeglądarka zdarzeń)

Server Manager (Menedżer serwera)

Przyjrzyjmy się teraz ich instalacji (omówimy wersje dla Windows
95, ponieważ są one podobne do używanych pod Windows NT
Workstation). Otóż możemy wybrać ikonę

Add/Remov e

Programs

(Dodanie/usunięcie programów) w Panelu sterowania

(

Control Panel

) (dotyczy ona programów systemu operacyjnego,

a nie zwykłych aplikacji, dostarczanych wraz z

narzędziami

instalacyjnymi). Następnie wybieramy kartę

Window s Setup

(Instalacja systemu) (rysunek 17.2).

Rys. 17.2.
Add/Remove
Programs.

684

Rozdział 17

Najpierw wybieramy opcję

Hav e Disk

pozwala na na

wyszukanie pliku .INF - w tym przypadku SRVTOOLS.INF,
zapisanego na dysku CD z systemem Windows NT 4 Server. W
odpowiedzi na zachętę wskazujemy lokalizację plików (rysunek
17.3). W

tym przypadku należy podać podkatalog:

\CLIENTS\SRVTOOLS\WIN95

na dysku CD (u autora był to:

G:\CLIENTS\SRVTOOLS\WIN95

). W

rezultacie Windows

załaduje dane opisujące produkt z pliku .INF.

T rzecim krokiem procesu konfiguracji jest kliknięcie znacznika
obok napisu

Window s NT Serv er Tools

, a następnie przycisku

Install

(rysunek 17.4). Na tym jednak proces instalacji się nie

kończy. T rzeba jeszcze „ręcznie” uzupełnić zmienną środowiskową
PAT H w

pliku AUTOEXEC.BAT o

ścieżkę C:\SRVTOOLS,

a następnie uruchomić system ponownie.

Po przeprowadzonej instalacji, konfiguracji plików i przeładowaniu
systemu, możemy rozpocząć pracę z narzędziami do zdalnego
administrowania. Najpierw musimy się upewnić, iż stację roboczą
skonfigurowano tak, by mogła współpracować (participate)

Rys. 17.3.

W yznaczanie

lokalizacji

oprogramowania

do zdalnego

administrowania.

Rys. 17.4.

Końcowy ekran

instalacyjny

oprogramowania

do zdalnego

administrowania.

Zdalna administracja

685

z domeną, którą administrujemy. Domenę można wybrać po
uruchomieniu narzędzi (użyteczne w pracy z wieloma domenami).
Pierwszą rzeczą jest odczytanie lokalizacji nowo zainstalowanego
oprogramowania. Rysunek 17.5 przedstawia odpowiednie aplikacje
w menu systemowym.

M enedżer zdalnych użytkowników

Pierwsze narzędzie - User Manager for Domains (Menedżer
użytkowników dla domen) - jest głównym tematem rozdziału 16,
,,Administrowanie użytkownikami’’. Na rysunku 17.6 możemy
odczytać różnice między tą wersją User Manager-a, a obsługiwaną
zwykle z konsoli Windows NT Server. Zauważymy natychmast, iż
nie poczyniono żadnych modyfikacji w

celu zaadaptowania

Menedżera użytkowników do środowiska zdalnego komputera
(oczywiście, jeśli korzystać będziemy z tego narzędzia ze stacji
roboczej Windows NT 3.51, będzie ono miało inny wygląd, ale taką
samą podstawową funkcjonalność).

Rys. 17.5.
Uruchamianie
narzędzi do
zdalnego
administrowania.

686

Rozdział 17

Fundamentalne znaczenie w

pracy z

narzędziami Menedżera

użytkowników ma możliwość wyboru domeny. Rysunek 17.7
ilustruje opcję

Select Domain

(Wybór domeny) z menu

User

Opcja ta rzeczywiście umożliwia kontrolę jednej lub więcej pełnych
domen z komputera osobistego. Pamiętajmy jednak, że weryfikacja
będzie przeprowadzana z

użyciem identyfikatora i

hasła

użytkownika we wszystkich domenach. T ym samym ochrona nie
zostanie naruszona nawet przy częstej zmianie miejsca pobytu
administratora.

Poniżej zamieściliśmy krótki opis podstawowych funkcji
Menedżera użytkowników (User Manager):

Dodawanie, modyfikacja i usuwanie identyfikatorów logowania

i związanych z nimi haseł

Dodawanie, modyfikacja i usuwanie grup użytkowników

Nadawanie i odbieranie użytkownikom członkostwa w grupie

Wybieranie strategii zarządzania użytkownikami

Ustawianie katalogu własnego (home directory) użytkownika

Rys. 17.6.
Menedżer
użytkowników.

Rys. 17.7. W ybór

domeny.

Zdalna administracja

687

Ustawianie praw użytkownika

T worzenie skryptów logowania dla użytkowników

Ustawianie dopuszczalnych godzin logowania użytkowników

w systemie

Ustawianie poziomów możliwości działania dla użytkowników

Przeglądarka zdalnych zdarzeń (Remote Even Viewer)

Następna na liście narzędzi do zdalnego administrowania jest
Przeglądarka zdarzeń (Event Viewer). W przeciwieństwie do Mene-
dżera użytkowników, skupiającego się na poziomie całej domeny,
Przeglądarka zdarzeń ukierunkowana jest na konkretne komputery
w

ramach domeny. Jest ona narzędziem umożliwiającym

sondowanie plików protokołów (log files) systemów zdalnych. Pliki
protokołów zawierają sporo informacji, zarówno o normalnej pracy
systemu, jak i występujących problemach. Rysunek 17.8 ilustruje
przykład protokołu monitorującego działanie samego systemu
operacyjnego.

Po pojawieniu się jakichkolwiek problemów w

systemie,

Przeglądarka zdarzeń powinna stanowić pierwszy etap naszych
działań (rozdział 24 dokładniej omawia funkcje udostępniane przez
Przeglądakę). Lista możliwości Przeglądarki wygląda bardzo
okazale:

Określanie, jakich rzeczy szukamy w protokołach

Zawiadamianie o usługach, które nie zostały uruchomione

Zawiadamianie o wykrytych konfliktach sprzętowych

Zawiadamianie o

uruchomieniu usług podstawowych (key

services)

Zawiadamianie o zakończeniu zadań drukowania

Zawiadamianie o anonimowych żądaniach logowania

Zawiadamianie o tym, że dyski są prawie lub całkowicie

zapełnione

Zawiadamianie o żądaniach dostępu do napędu dysków CD, kiedy

w napędzie nie ma dysku

688

Rozdział 17

Zawiadamianie o

uaktywnieniu procesów serwera zdalnego

dostępu

Zawiadamianie o

użyciu specjalnych przywilejów przez

użytkowników

Zawiadamianie o logowaniu i wylogowaniu użytkowników

Zawiadamianie o nieudanych logowaniach użytkowników

Zawiadamianie o dostępie do (tzn. używaniu) pewnych obiektów

(np. konfiguracja nadzoru - auditing setup)

Zawiadamianie o zmianach strategii zarządzania

Zawiadamianie o zamknięciu i zresetowaniu systemu

Zawiadamianie o

działaniach związanych z

zarządzaniem

użytkownikami i grupami

Zawiadamianie o konfigurowaniu aplikacji BackOffice

Zawiadamianie o uruchomieniu składników BackOffice

Zapisywanie innych zdarzeń dotyczących aplikacji, których

konstrukcja przewiduje zapisywanie rekordów do pliku protokołu
aplikacji.

M enedżer zdalnego serwera

T rzeci element w pakiecie narzędzi do zdalnego administrowania
systemem, znajdującym się na dysku CD z systemem Windows NT
4, stanowi Server Manager (Menedżer serwera) (rysunek 17.9).

Rys. 17.8.

Przeglądarka

zdarzeń.

Zdalna administracja

689

Podobnie jak Przeglądarka zdarzeń, narzędzie to jest
ukierunkowane na indywidualny system komputerowy. Jego
zadaniem jest informowanie o tym, co dzieje się z konkretnym
komputerem (a nie tylko o

protokołowanych zdarzeniach).

Dodatkowo wyświetla ono alarmy dla zdarzeń, które powinny
zwrócić uwagę tych administratorów, którzy nie chcą przeszukiwać
wielkiej liczby normalnych zdarzeń w

systemowych plikach

protokołów.

Server Manager udostępnia administratorowi systemu zdalnego:

Użytkowników korzystających aktualnie z systemu

Status zasobów współdzielonych przechowywanych na serwerze

Status zasobów współdzielonych aktualnie wykorzystywanych na

serwerze

Status dowolnych procesów automatycznej replikacji

Dowolne alarmy, które wygenerowano dla systemu

Zdalny monitor wydajności

Performance Monitor (Monitor wydajności) jest następnym
narzędziem, oferowanym wraz z Windows NT , i nie wymagającym
- dla obsługi wielu komputerów - specjalnego konfigurowania ani
dodatkowego oprogramowania. Monitor wydajności umożliwia
administratorowi wybór nie tylko zasobów systemowych do
monitorowania, ale także konkretnego systemu komputerowego,

Rys. 17.9.

Menedżer

serwera.

690

Rozdział 17

którego monitorowanie ma dotyczyć. Jego  użyteczność wynika
z faktu,  iż wykresy podstawowych działań (takich jak
wykorzystanie procesora, pamięci, szybkości transferów
dyskowych) mogą być wyświetlane na bieżąco na osobistej  stacji
roboczej administratora podczas wykonywania przez niego innych
zadań. Rysunek 17.10 ilustruje  okno  dialogowe

Add to Alert

(Dodanie do alarmu), używane przy wybieraniu parametrów, które
chcemy monitorować.

Performance Monitor udostępnia wiele opcji monitorowania. Jest
to narzędzie wysoce elastyczne, które można dostosowywać do
własnych potrzeb (opisano je dokładnie w rozdziale 19). Może ono
realizować następujące zadania:

Wyświetlanie wykresów, ilustrujących wykorzystanie podstawo-

wych zasobów systemowych.

Wyświetlanie raportu o wykorzystaniu podstawowych zasobów

systemowych.

Wyświetlanie pliku protokołu z wykazem tych momentów,

w których wykorzystanie zasobów przekraczało, podane przez
administratora, wartości graniczne (rysunek 17.10)

Zapisywanie danych do pliku o zaangażowaniu zasobów - do

dalszego wykorzystania przez Monitor wydajności, znane
narzędzia w rodzaju arkuszy kalkulacyjnych albo nawet przez
własne aplikacje do analizy danych, mające na celu obsługę
specyficznych potrzeb administratora.

Udostępnianie listy parametrów z setek liczników, odnoszących

się do różnych zasobów systemowych.

Monitorowanie zarówno systemu lokalnego komputera, jak

i sieci, z którą jest on połączony.

Możliwość monitorowania podstawowych parametrów

wykorzystania aplikacji (takich jak Microsoft Exchange Server),
których konstrukcja umożliwia sprzęg z Monitorem wydajności.

Pozwala automatycznie uruchomić profil monitorowania

wydajności przy starcie systemu operacyjnego, i automatyzuje
tym samym pozyskiwanie danych.

Zdalna administracja

691

Omawiając narzędzia koncentrowaliśmy naszą uwagę do tej pory na
administrowaniu kontami użytkowników (i związanymi z nimi
przywilejami) oraz monitorowaniu wykorzystania zasobów
systemowych. Następną, często wykonywaną czynnością
administracyjną, jest zmiana drugiej części systemu ochrony, na
którą składają się przywileje (warunkujące dostęp do różnych
zasobów).

Zdalna kontrola drukarek i katalogów

T a cecha systemu wiąże się z katalogami i drukarkami, które są
dostępne w komputerach zdalnych. Jeśli współdzielony katalog lub
drukarkę podświetlimy w oknie Explorer-a i klikniemy prawym
przyciskiem myszy, będziemy mogli (w menu podręcznym) ustawić
dla nich właściwości. Okno dialogowe

Properties

(Właściwości)

oferuje wiele opcji, wśród których karta

Security

(Ochrona)

posłuży nam do ustawienia żądanych zezwoleń dostępu do tych
zasobów.

Podrozdział ten omawia różne narzędzia dostępne w środowisku
sieciowym Microsoft-u, dzięki którym - z dowolnego komputera
pracującego w systemie Windows NT  lub Windows 95 - można
zarządzać komputerami  przyłączonymi do sieci. Model
klient/serwer, zastosowany w tych  narzędziach, nie tylko powoduje
minimalizację ruchu danych w sieci, ale również umożliwia (podczas
wykonywania codziennych prac) korzystanie  z

uniwersalnego

Rys. 17.10. Okno

dialogowe Add to

Alert Monitora

wydajności.

692

Rozdział 17

interfejsu graficznego o wielkich możliwościach. Powyższe cechy są
integralne w środowisku, i w wielu przypadkach narzędzia te są
również dostępne na lokalnych stacjach roboczych.

Skrypty i zdalne administrowanie

Pliki wsadowe (czasem nazywane skryptami - dla byłych UNIX-
owców) umożliwiają wykonywanie wielu rutynowych funkcji
w systemie. Zasadniczo składają się one z instrukcji  wpisywanych
z linii komend DOS-u, i mają postać plików tekstowych  ASCII,  (z
rozszerzeniem .BAT lub .CMD). Pliki wsadowe można  łatwo  łączyć
i automatyzować w ten sposób  czynności często wykonywane
w codziennym  zarządzaniu systemem. Można nawet utworzyć
katalog z często stosowanymi skryptami, który otrzyma  jakąś
formę zabezpieczenia (np. przywileje dostępu i własności tylko dla
administratorów).

Chociaż skrypty można uruchamiać w zależności od potrzeb
(korzystając z

techniki zdalnego wywoływania procedur)

administracyjne pliki wsadowe można wykonywać z jeszcze większą
korzyścią. Najbardziej pożądane będzie przetwarzanie
automatyczne, bez angażowania administratora. W tym celu należy
utworzyć skrypt i zapisać go w postaci pliku wsadowego. Poniżej
przedstawiliśmy fragment skryptu, który zatrzyma usługi bazy
danych Oracle i wykona kopię bezpieczeństwa napędu C:.

net stop ”OracleServiceORCL” >> c:\scripts\backup.log

ntbackup backup c:\/d”Daily Backup”/b/1” C:\daily_bk.log”
/tape:0

net start ”OracleServiceORCL” >> c:\scripts\backup.log

Dzięki temu programowi zachowaliśmy pełny listing skryptu
w pliku

BACKUP.LOG

, znajdującym się w chronionym katalogu

C:\SCRIPTS

. Przypuśćmy, że nocne kopie bezpieczeństwa mają

być wykonywane o 2 rano każdego dnia roboczego . Zadaniu
przypisujemy (schedule) określoną godzinę (jeden raz albo co
pewien okres), używając komendy at. Wymaga ona podania
godziny oraz skryptu (jest podobna do komendy cron w systemie
UNIX). Wykonywanie kopii bezpieczeństwa konfigurujemy z linii
komend DOS-u :

at 2:00 ”c:\scripts\backup.bat”

Zdalna administracja

693

Pliki wsadowe umożliwiają jednak wykonywanie takich czynności,
na które nie pozwalają narzędzia z interfejsem graficznym (czyli
z GUI). Na przykład prosty plik wsadowy w aktualnie pracującym
komputerze autora kopiuje zwartość sześciu katalogów z danymi do
katalogu w napędzie serwera, na około godzinę przed rozpoczęciem
conocnego tworzenia kopii bezpieczeństwa (na taśmie). W ten
sposób stacja robocza autora (której nie wyposażono w napęd
taśm), ma zapewnione conocne wykonywanie kopii bezpieczeństwa
również dla swoich danych. Oczywiście, można by również tak
skonfigurować serwer, by wykonywał kopię bezpieczeństwa
lokalnego dysku twardego administratora poprzez sieć, w ramach
swojej conocnej działalności składowania danych na taśmę. Jednak
dzięki opisanej metodzie, w

przypadku uszkodzenia pliku,

administrator może łatwo skopiować jego ostatnią wersję z napędu
dysków serwera, bez konieczności odtwarzania pliku z taśmy.

Czytelnik będzie zapewne zdziwiony liczbą aplikacji w systemie
NT , wykorzystujących interfejs znakowy (czyli linii komend).
Jedną z najbardziej użytecznych jest chyba komenda zamknięcia
systemu. Aby wyznaczyć komputer, którego system ma być
zamknięty, należy się posłużyć nazwą UNC - np. (zamknięcie
i przeładowanie systemu):

shutdown \\joe /R

W pakiecie Windows NT Resource Kit znajduje się narzędzie
SRVANY,

służące do konwersji prawie każdego pliku

wykonywalnego na usługę systemu Windows NT . Pliki wsadowe są
również plikami wykonywalnymi i mogą - jako takie - zostać
poddane konwersji na usługę.

Autorowi brakuje jednej rzeczy, którą dysponował w systemie
UNIX: katalogów skryptów startowych (autostart script),
z własnymi skryptami wykonywanymi podczas startu systemu.
Często istnieje potrzeba uruchomienia takiej usługi startowej dla
bazy danych Oracle - jak SQL*DBA, wraz z plikiem komend bazy
Oracle. W tej bazie danych istnieje szereg usług, które można
automatycznie uruchomić, ale trzeba koniecznie wykonać komendę
otwierającą bazę danych do pracy. Autor używa w tym celu skryptu
STARTUP.BAT

, znajdującego się w katalogu SCRIPTS, który

poddał konwersji na usługę narzędziem

SRVANY. Plik

STARTUP.BAT

może zawierać wszystkie komendy wymagane

694

Rozdział 17

podczas startu systemu, a także wywołać inne pliki wsadowe
i wykonywalne. Pisząc takie skrypty nie należy unikać założeń co
do zmiennych środowiskowych (takich jak PAT H) i zawsze trzeba
używać pełnych nazw plików (tzn. z pełnymi ścieżkami). Skrypty
wykonywane jako usługi są jeszcze jednym sposobem „zmuszenia”
serwera, by robił to, co chcemy i to nawet wtedy, kiedy nas przy
nim nie ma.

Narzędzia do rozproszonego zarządzania systemowego

Ostatnio na rynku zaczęły się pojawiać narzędzia do rozproszonego
zarządzania systemowego (distributed system management tools).
Microsoft oferuje np. produkt o nazwie Systems Management
Server, wchodzący w skład pakietu BackOffice (rozdział 26).
Narzędzia te umożliwiają nie tylko zdalne zarządzanie serwerem, ale
także wieloma stacjami roboczymi-klientami, których obsługa
może zostać zlecona administratorowi.

Narzędzia do rozproszonego zarządzania systemowego nie są
jeszcze w pełni dopracowane. Przed ich zainstalowaniem zalecamy
przeprowadzenie odpowiednich testów. Wymienimy tutaj jedynie
najważniejsze z oferowanych przez nie możliwości:

Zautomatyzowany spis (inventory) sprzętu i oprogramowania

komputerów w całej sieci.

Scentralizowane magazyny (repositories) spisów sprzętu i opro-

gramowania, które mogą być użyteczne przy rozstrzyganiu
roszczeń licencyjnych.

Automatyczne rozprowadzanie i

instalacja oprogramowania.

Opcja umożliwiająca ,,drzewiastą eksplozję” instalowanego
oprogramowania (jeden serwer przekazuje je do 10 serwerów,
z których każdy do 10 następnych itd.). Dzięki niej można
poważnie myśleć o

scentralizowanym instalowaniu

oprogramowania w sieciach rozległych.