Ćwiczenie UV2 

 

BADANIE WPŁYWU STRUKTURY ELEKTRONOWEJ KETONÓW NA 

ICH WIDMO W NADFIOLECIE 

 

 Celem 

ćwiczenia jest określenie wpływu sprzężenia ketonowej grupy karbonylowej  

z wiązaniem podwójnym węgiel-węgiel i pierścieniem benzenowym na widmo w ultrafiolecie. 
 
Odczynniki:  roztwory metanolowe o różnych stężeniach (dokładne stężenia roztworów są 
podane na kolbach miarowych): ketonu metylowo-izopropylowego (3-metylobutan-2-onu), 
tlenku mezytylu (4-metylopent-3-en-2-onu) i acetofenonu ((1-fenyloetan-1-onu), metanol. 
 
Aparatura:  Spektrofotometr jednowiązkowy LAMBDA EZ150 z drukarką, dwie kuwety 
kwarcowe 1cm. 

 

Wykonanie ćwiczenia: 
1.  Ćwiczenie wykonuje się na spektrofotometrze, rejestrując wyniki za pomocą drukarki. 

Szczegółowa instrukcja obsługi aparatu znajduje się przy aparacie.  
Drukowanie każdego widma można rozpocząć (print na aparacie i print na drukarce) po 
powrocie aparatu do stanu początkowego W1. 

2.  W kuwetach kwarcowych wykonać dla każdego roztworu pomiary absorpcji co 2 nm  

w następujących zakresach: 

Stęż. (g/cm

3

)  

zakres  (nm) 

a)  keton metylowo-izopropylowy  

0,7 (250) 

 

310-240 

b)  tlenek mezytylu  

  0,001 

(200) 

 280-220 

0,3 (250) 

 

330-280 

c)  acetofenon 

 

   0,02 

(250) 

 265-220 

0,015 (200)   

300-265 

0,4 (250) 

 

330-300 

Jako odnośnik stosuje się metanol. Zaleca się mierzyć absorpcję roztworów coraz bardziej 
stężonych. 

3.  Kuwety odstawiać do pudełka lub na szalkę Petriego wyściełaną bibułą. Kuwety wyciera się 

z zewnątrz czystą szmatką, pomiędzy pomiarami i po zakończeniu pomiarów płucze 
metanolem, zlewanym następnie do butelki zlewki metanolu.  

4.  Lampę deuterową należy włączać na dziesięć minut przed pomiarami. Wyłączając aparat 

zawsze  najpierw wyłączać lampę, później wyłącznik główny. Włączanie i wyłączanie 
lampy sygnalizowane jest przez wskaźnik świetlny. 

 

Analiza wyników: 
1.  Na podstawie wydrukowanych wyników pomiarów należy obliczyć dla każdej długości  

fali 

λ współczynnik absorpcji ε i jego logarytm log ε. 

2.  Należy wykreślić krzywe zależności  log 

ε = f(λ) dla każdego badanego związku i znaleźć 

wartości 

λ

 max

  i  

ε 

max

. 

3.  Dla każdego z badanych ketonów należy wskazać pasma absorpcji K, B i R, objaśnić 

zaobserwowane podobieństwa i różnice w widmach i wytłumaczyć ich przyczyny. 

 

Materiały pomocnicze: 
1.  Wykłady z przedmiotu 
2.  R.M. Silverstein, G.C. Bassler – Spektroskopowe metody identyfikacji związków 

organicznych, PWN, Warszawa 1970  str. 158-179 

3.  L.A. Kazicyna, N.B. Kupletska - Metody spektroskopowe wyznaczania struktury związków 

organicznych, PWN, Warszawa 1974 str. 74-113 

4.  C.N.R. Rao – Spektroskopia elektronowa związków organicznych, PWN Warszawa 1982