Technik_tech_zywnosci_321[09]_Z1.03

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Środki transportu dalekiego zasięgu

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Środki transportu wewnętrznego

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Zasady bhp w transporcie

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik ten może okazać się dla Ciebie pomocny w przyswojeniu zagadnień związanych

z wykorzystaniem środków transportu w przemyśle spożywczym. Poradnik zawiera
wiadomości dotyczące budowy, działania, zastosowania oraz obsługi środków transportu.

Dużą uwagę zwrócono na zastosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

związanych z eksploatacją środków transportu. Opisano warunki transportu produktów
spożywczych. Sklasyfikowano i omówiono środki transportu dalekiego zasięgu oraz środki
transportu wewnętrznego

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, jakie są konieczne byś mógł przystąpić do realizacji tej jednostki
modułowej;

−

cele kształcenia, które opanujesz podczas kształcenia w tej jednostce modułowej;

−

materiał nauczania (podzielony na trzy rozdziały) umożliwiający samodzielne opanowanie
materiału i przygotowanie się do wykonania ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianu. W celu
poszerzenia wiedzy powinieneś zapoznać się ze wskazaną literaturą oraz innymi źródłami
informacji np. katalogami, Dokumentacją Techniczno-Ruchową maszyn i urządzeń;

−

pytania sprawdzające – przed przystąpieniem do ćwiczeń w celu sprawdzenia stopnia
opanowania materiału powinieneś udzielić odpowiedzi na zawarte pytania;

−

ćwiczenia po każdym z rozdziałów, które pozwolą osiągnąć umiejętności praktyczne
związane z tą jednostką modułową;

−

sprawdzian postępów, który umożliwi Ci sprawdzenie poziomu wiedzy po wykonaniu
ćwiczeń;

−

sprawdzian osiągnięć, który pozwoli Ci na sprawdzenie wiadomości i umiejętności
opanowanych podczas realizacji programu jednostki modułowej. Sprawdzian podany jest
w formie testu;

−

wykaz literatury.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

321[09].Z1

Maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle spożywczym

321[09].Z1.01

Eksploatowanie maszyn i urządzeń elektrycznych

321[09].Z1.06

Eksploatowanie maszyn i urządzeń stosowanych w procesach dyfuzyjnych,

fizykochemicznych i biotechnicznych

321[09].Z1.03

Wykorzystanie środków

transportu

w przemyśle spożywczym

321[09].Z1.04

Eksploatowanie maszyn

i urządzeń do obróbki

mechanicznej

321[09].Z1.05

Eksploatowanie maszyn

i urządzeń do obróbki

termicznej

321[09].Z1.02

Eksploatowanie maszyn i urządzeń ogólnego zastosowania

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

korzystać z różnych źródeł informacji m.in.: norm, instrukcji, dokumentacji technicznej

i technologicznej,

−

czytać rysunki w dokumentacji technicznej,

−

wykonywać rysunki prostych części maszyn i urządzeń,

−

stosować uproszczenia i oznaczenia umowne w rysunku technicznym,

−

opisywać budowę części maszyn, ich działanie i zastosowanie,

−

organizować stanowisko pracy w zakładzie przetwórstwa spożywczego zgodnie

z wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej,

−

dobierać maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle spożywczym,

−

stosować przepisy bezpieczeństwa, higieny pracy i ochrony przeciwpożarowej podczas

eksploatacji instalacji elektrycznej, wodnokanalizacyjnej, gazowej i cieplnej w przemyśle
spożywczym,

−

posługiwać się programami komputerowymi do wykonania rysunku technicznego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

sklasyfikować środki transportu stosowane w przemyśle spożywczym,

−

określić środki dalekiego zasięgu przeznaczone do transportu żywności,

−

scharakteryzować budowę i zasadę działania przenośników, dźwignic i wózków,

−

dobrać środki transportu dla surowców, półproduktów i produktów,

−

obsłużyć środki transportu wykorzystywane w przemyśle spożywczym,

−

skorzystać z instrukcji serwisowych i Dokumentacji Techniczno-Ruchowej dotyczącej
eksploatacji środków transportu,

−

zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas obsługi środków transportu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Środki transportu dalekiego zasięgu

4.1.1. Materiał nauczania

Transport, który odbywa się między różnymi instytucjami (przedsiębiorstwami, zakładami

itp.) bez względu na odległość między nimi określa się mianem transportu zewnętrznego lub
transportem dalekiego zasięgu.

Często w ramach transportu zewnętrznego wykorzystuje się transport wewnętrzny np. na

terenie portu, przy przeładunku towaru ze statku na wagony kolejowe lub samochody.

Rys. 1. Środki transportu dalekiego zasięgu

Dobór odpowiedniego środka transportu zależy od wielu czynników m.in. od kosztów

transportu, na który mają wpływ koszty: eksploatacji środków transportu (obsługi, paliwa,
konserwacji) załadunku i wyładunku, amortyzacyjne (koszt środka transportu podzielony przez
całkowity czas eksploatacji) oraz koszty związane z urządzeniami towarzyszącymi (lotniskami,
dworcami kolejowymi, portami itp.).

środki transportu dalekiego zasięgu

wodne

lądowe

powietrzne

statki

np.
-drobnicowce
-kontenerowce
-masowce
-zbiornikowce
-chłodnicowce

barki

kolej

rurociągi

samoloty

samochody

np.
-sam. ciężarowe
-sam. do
transportu
zwierząt
-sam. chłodnie

śmigłowce

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 2. Zależność kosztów transportu dalekiego zasięgu od odległości [4, s. 163]

Często w ramach transportu zewnętrznego wykorzystuje się transport wewnętrzny np. na

terenie portu, przy przeładunku towaru ze statku na wagony kolejowe lub samochody.

Transport wodny

Transport wodny śródlądowy wykorzystywany jest do przewozu towarów masowych

(zboże, żwir, drewno, węgiel) po rzekach, kanałach, jeziorach i zalewach. Głównym środkiem
taboru są barki, wyróżnia się również: statki towarowe, holowniki, tratwy.

Transport morski zajmuje się masowymi przewozami ładunku na duże odległości po

określonych morskich szlakach komunikacyjnych. Wyróżnia się żeglugę liniową i trampową.

−

żegluga liniowa odbywa się na ustalonych trasach, według ustalonych rozkładów
rejsów, służy głównie do przewozu ładunków drobnicowych;

−

żegluga trampowa (tramping) odbywa się według potrzeb, bez określonych rozkładów
rejsów, przedmiotem żeglugi są głównie ładunki całostatkowe o charakterze
masowym.

Rodzaj przewożonego ładunku, ładowność, trasy pływania mają olbrzymi wpływ na wybór

środka transportu. Do najbardziej rozpowszechnionych należą:

−

Drobnicowce – służą do przewożenia zróżnicowanych ładunków takich jak: artykuły

żywnościowe, maszyny, samochody. Posiadają dużą liczbę urządzeń przeładunkowych
w postaci żurawi, zwanych bomami.

−

Kontenerowce – są stosunkowo nową grupą statków handlowych, wypierających

drobnicowce w klasycznej postaci. Są one wyposażone w urządzenia przeładunkowe,
specjalizowane do przeładunku kontenerów.

−

Masowce – są przeznaczone do transportu ładunków jednego rodzaju np. zboża,

drewna, rudy metali, węgla. Posiadają małą liczbę lub wcale nie posiadają urządzeń
przeładunkowych. Załadunek i rozładunek masowców odbywa się najczęściej
w portach przy pomocy tzw. mostów przeładunkowych.

−

Zbiornikowce (tankowce) – są przeznaczone do przewozu ropy naftowej, paliw lub

innych ciekłych substancji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Chłodnicowce – wyposażone są w agregaty chłodnicze i izotermiczne ładownie

umożliwiające przewożenie łatwo psujących się produktów żywnościowych. Odmianą
tego  typu  statków  są  trawlery  –  przetwórnie.  Są  one  wyposażone  w urządzenia  do
połowu  ryb  i  ich  przerobu  bezpośrednio  po  złowieniu  (również  na  konserwy).
Przetworzone  ryby  umieszcza  się  w  chłodni,  z  odpadów  wytwarza  się  mączkę  rybną
wykorzystywaną jako składnik pasz.

Transport lądowy

Transport lądowy głównie opiera się na transporcie kolejowym i samochodowym.

Transport kolejowy polega na przewozie ładunku po trasie wyznaczonej torem

szynowym lub linowym za pomocą taboru kolejowego (wagony ciągnięte przez lokomotywę
elektryczną lub spalinową). Przewóz artykułów spożywczych odbywa się za pomocą
specjalizowanych wagonów:

−

cystern do przewozów trudno psujących się produktów (oleju jadalnego, spirytusu,
octu itd.)

−

chłodni umożliwiających przewozy mięsa, ryb, produktów nabiałowych itp.

−

do przewozu sypkich produktów spożywczych, wyposażonych w pneumatyczne
układy do załadunku i wyładunku przewożonych artykułów.

Zaletami tego transportu są:

−

zdolność przewożenia ładunków masowych,

−

znaczna szybkość przewozu,

−

regularność,

−

stosunkowo niskie koszty przewozu na dalekich odległościach.

Wadą jest mniejsza możliwość manewrowania (ograniczona układem torów) oraz

potrzeba budowy bocznic kolejowych w celu bezpośredniego dostarczenia ładunku do
odbiorcy.

Transport samochodowy polega na przewozie ładunków na drogach publicznych

pojazdami  samochodowymi.  Szczególnie  stosowany  do  przewozu  towarów,  które  wymagają
szybkiej  i  terminowej  dostawy  oraz  towarów  łatwo  psujących  się.  Jest  również niezastąpiony
w przewozie  ładunków  w  małych  ilościach  i  na  krótkie  odległości.  Zaletą  transportu
samochodowego  jest  szybkość  przewozu oraz możliwość dostarczenia towarów od dostawcy
do odbiorcy bez dokonywania przeładunków.

W użyciu są specjalizowane pojazdy przeznaczone do przewozu określonego rodzaju

produktów, zapewniające odpowiednie warunki przewozu, nie powodujące pogorszenia
właściwości towarów oraz wygodny i szybki załadunek i rozładunek.

−

Samochody ciężarowe ogólnego zastosowania - skrzyniowe (np. do transportu
pieczywa, mięsa) lub z otwartą przestrzenią ładunkową (np. do transportu surowców
brylastych tj. buraki, ziemniaki lub towarów w opakowaniu – skrzynkach, workach)

−

Samochody izotermiczne – wyposażone są w izolowane skrzynie ładunkowe,
w których dzięki utrzymaniu stałej temperatury można przewozić produkty łatwo
psujące.

−

Samochody chłodnie – są wyposażone w izolowane termicznie skrzynie ładunkowe,
jednak z możliwością obniżania temperatury np. przez stosowanie agregatów
chłodniczych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 3. Samochód chłodnia [9, s. 39]

1 – skraplacz czynnika chłodniczego, 2 – sprężarka z wentylatorem, 3 – chłodnica powietrza, 4 – obudowa

z izolacją, 5 – kierunek cyrkulacji powietrza wewnątrz samochodu

−

Samochody do transportu materiałów sypkich – służą do przewożenia materiałów
luzem, takich jak cukier, sól, mąka. Wyposażone są w urządzenia (układ
pneumatyczny) do załadunku i rozładunku.

Rys. 4. Samochód do transportu sypkich produktów spożywczych z pneumatycznym układem

rozładunkowym [4, s. 171]

1 – rury zasypowe, 2 – dmuchawa zasilająca układ rozładunkowy, 3 – filtr powietrza, 4 – pokrywy silosów,

5 – kładka, 6 – rura rozładunkowa, 7 – silos

−

Samochody do transportu materiałów ziarnistych – często wyposażone w zbiornik
podzielony na mniejsze komory (silosy). Samochody często posiadają hydrauliczny
układ podnoszenia oaz grawitacyjne urządzenie rozładunkowe.

Rys. 5. Samochód do przewozu zboża z grawitacyjnym urządzeniem rozładunkowym [4, s. 170]

1 – siłowniki hydrauliczne do pochylania skrzyni ładunkowej, 2 – skrzynia ładunkowa, 3 – otwory zasypowe

silosów, 4 – pokrywa silosów, 5 – otwory zsypowe

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Samochody  do  przewozu  materiałów  płynnych  –  to  cysterny  jedno-  lub
wielokomorowe.  Transportuje  się  w  nich  m.in.  wodę,  mleko,  piwo,  wino.  Mleko
i inne  substancje  nietrwałe  można  przewozić  w  specjalnie  izolowanych  termicznie
cysternach. Samochody te posiadają specjalne pompy do pompowania cieczy w czasie
załadunku i rozładunku.

Rys. 6. Samochód cysterna [7, s. 8]

−

Samochody  do  transportu  zwierząt  -  są  wyposażone  w  skrzynie  ładunkowe
o szczególnej  konstrukcji  dostosowane  do  rodzaju  zwierząt  oraz  do  odległości
transportowych.  Nadwozie  musi  chronić  zwierzęta  przed  wpływem  zjawisk
atmosferycznych,  zapewnić  łatwy  dopływ  powietrza  i  dostęp  w  celu  udzielenia
pomocy.  Konstrukcja  powinna  także  uwzględniać  gromadzenie  odchodów
zwierzęcych  i  jednocześnie  powinna  być  odporna  na  ich  działanie  oraz  umożliwiać
przeprowadzenie  skuteczności  dezynfekcji.  Budowane  są  również  skrzynie
wielopiętrowe  do  przewozu  małych  zwierząt.  W  większości  takich  samochodów  są
też urządzenia do załadunku i rozładunku zwierząt.

Rys. 7. Skrzynia pojazdu samochodowego do przewozu zwierząt rzeźnych [4, s. 172]

1 – pomost załadunkowy niższego poziomu, 2 – pomost załadunkowy wyższego poziomu, 3 – bariera ochronna,

4 – otwory wentylacyjne

W celu ułatwienia załadunku i rozładunku materiałów stosuje się następujące urządzenia:

−

żurawie samochodowe,

−

podnośniki przyburtowe,

−

podnośniki skrzyń wywrotek,

−

ślimaki wyładowcze i przenośniki pneumatyczne,

−

przenośniki podłogowe w formie taśmy lub łańcuchowo – listwowe,

−

urządzenia ułatwiające rozładunek grawitacyjnie,

−

urządzenia do załadunku i rozładunku kontenerów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 8. Przykłady urządzeń do załadunku i rozładunku samochodów [1, s. 110]

Do podstawowych środków transportu kołowego poza samochodami można zaliczyć

ciągniki, które służą do transportu surowców i towarów na niewielkie odległości przy
ograniczonej prędkości.

Transport powietrzny

Transport lotniczy odznacza się dużą szybkością i możliwością przewozu ładunków

w miejsca trudno dostępne dla innych środków transportu. Wadą transportu lotniczego jest
wysoki koszt eksploatacji samolotów oraz uzależnienie lotów od warunków atmosferycznych
w związku z tym nie każdy towar nadaje się do transportu powietrznego. Korzysta się z niego
przede wszystkim przy przewożeniu przedmiotów o dużej wartości lecz małej objętość.

Środkami transportu głównie są samoloty odrzutowe lub śmigłowe. Transport lotniczy

odbywa się z reguły określonymi korytarzami powietrznymi.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie czynniki mają wpływ na dobór środka transportu zewnętrznego?
2.  Jak wpływa odległość transportu na dobór środka transportu?
3.  Jakie płyną korzyści z doboru środków wodnych?
4.  Jakie płyną korzyści z doboru środków lądowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.  Jakie płyną korzyści z doboru środków powietrznych?
6.  Czym można transportować produkty spożywcze, łatwo psujące się na krótki dystans?
7.  Czym można transportować produkty spożywcze, łatwo psujące się na długi dystans?
8.  Czym można transportować produkty spożywcze ziarniste?
9.  Czym można transportować zwierzęta rzeźne?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Uporządkuj wskazane rodzaje środków transportu dalekiego zasięgu (transport morski,

rzeczny, samochodowy, kolejowy i lotniczy) pod względem czasu transportu na dystansie
1000 km.

Rys do

ćwiczenia 1.

Zależność kosztów transportu dalekiego zasięgu od odległości [4, s. 163]

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) wpisać do tabeli wskazane środki transportu, w kolejności odpowiadającej wysokości

kosztów transportu na dystansie 1000 km (dane odczytać z wykresu),

środek transportu

czas [godz.]

2) obliczyć na podstawie danych z wykresu czas transportu dla danego środka na dystansie

1000 km (nad krzywymi ilustrującymi zależność między kosztem transportu a odległością
dla różnych rodzajów środków podano w nawiasach średnie prędkości w km/h),

3)  zapisać wyniki w tabeli w odpowiedniej kolumnie,
4)  porównać otrzymane wyniki i zapisać wnioski,
5)  zaprezentować wnioski.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

foliogramy,

−

podręcznik [4],

−

przymiar liniowy,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Określ wady i zalety wybranych środków transportu zewnętrznego tj.: statki, samochody,

pociągi, samoloty.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z cechami charakterystycznymi dla środków transportu zewnętrznego,
2) wypełnić tabelkę:

rodzaj środków

transportu

wady

zalety

statki

samochody

pociągi

samoloty

3) porównać wady i zalety poszczególnych środków transportu,
4) zaprezentować wnioski.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film dydaktyczny dotyczący rodzajów środków transportu zewnetrznego,

−

katalogi i prospekty środków transportu zewnętrznego,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

Dobierz środki transportu dalekiego zasięgu do przewozu:
a) nabiału z zakładu mleczarskiego do sklepu znajdującego się w tym samym mieście,
b) bananów z Ameryki do hurtowni artykułów spożywczych w Polsce,
c) ziarna kukurydzy z Ameryki Południowej do zakładu przetwórczego w Polsce,
d) zwierząt rzeźnych z gospodarstwa rolnego do punktu skupu na terenie Polski.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami środków dalekiego zasięgu,
2) dokonać analizy przydatności danych środków transportu ze względu na rodzaj surowca

i zasięg transportu,

3) przypisać wybrany środek transportu do danego towaru,
4) zaprezentować wnioski.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film dydaktyczny dotyczący przewozu różnych towarów,

−

katalogi i prospekty środków transportu zewnętrznego,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie transportu zewnętrznego?



2) sklasyfikować środki transportu zewnętrznego?



3) wskazać główne środki transportu wodnego?



4) wskazać główne środki transportu lądowego?



5) wskazać główne środki transportu powietrznego?



6) określić czynniki mające wpływ na dobór środka transportu

zewnętrznego?



7) wyjaśnić wady i zalety transportu morskiego?



8) wyjaśnić wady i zalety transportu samochodowego?



9) wyjaśnić wady i zalety transportu kolejowego?



10) wyjaśnić wady i zalety transportu lotniczego?



11) dobrać środek transportu zewnętrznego do transportu materiału:

płynnego, sypkiego, łatwo psującego się oraz zwierząt rzeźnych na
krótki dystans?



12) dobrać środek transportu zewnętrznego do transportu materiału:

płynnego, sypkiego, łatwo psującego się oraz zwierząt rzeźnych na
długi dystans?



13) określić urządzenia wykorzystywane do rozładunku i załadunku

środków transportu zewnętrznego?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Środki transportu wewnętrznego

4.2.1. Materiał nauczania

Transport,

który

odbywa

się

terenie

jednego

zakładu

przemysłowego

(przedsiębiorstwa) to transport wewnątrzzakładowy (wewnętrzny).

Odległości pokonywane przez przenoszone ładunki są niewielkie. W transporcie

wewnątrzzakładowym stosuje się środki transportu zmechanizowane, niekiedy z napędem
ręcznym.

Rys. 9. Środki transportu wewnętrznego

Wózki

Wózki służą do przewozu ładunków na niewielkie odległości, stosowane głównie

w pomieszczeniach oraz w obrębie zakładów produkcyjnych. Wózki mogą mieć: napęd ręczny,
elektryczny lub spalinowy.

Wózki z platformą stałą są podstawowym wyposażeniem transportowym każdego zakładu

produkcyjnego. Charakteryzują się tym, że ładunki są na nie nakładane ręcznie lub za pomocą
urządzeń mechanicznych, nie wchodzących w skład wyposażenia wózków.

środki transportu wewnętrznego

wózki

przenośniki

dźwignice

z platformą
stałą

z platformą
ruchomą

(podnośnikwe)

bezcięgnowe

np.
-ślimakowe
-rolkowe
-hydrauliczne
-pneumatyczne
-wibracyjne

suwnice

cięgnowe

np.

taśmowe

-czerpakowe
-zgrzebłowe
-segmentowe

żurawie

wciągarki

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Występują w różnych wersjach – ręczne lub z napędem:

Rys. 10. Wózki z platformą stałą [7, s. 29], [3, s. 76]

a) dwukołowy b) czterokołowy c) czterokołowy z napędem elektrycznym

Uniwersalnym urządzeniem transportowym są wózki podnośnikowe widłowe. Wózek taki

wyposażony  jest  w  podnoszoną  platformę  w  postaci  wideł,  które  (przesuwane  wzdłuż
prowadnic)  mogą  unieść  ładunek  na  wysokość  kilku  metrów.  Wózki  widłowe  umożliwiają
samoczynny  załadunek  towaru,  przewiezienie  go,  a  następnie  podniesienie  lub  opuszczenie
wraz  z  platformą  np.  na  podłogę  magazynu  lub  rampę  przeładunkową.  Najczęściej  ładunek
umieszcza się na paletach lub w pojemnikach, tak aby umożliwić swobodny dostęp urządzenia
podnośnikowego wózka.

Wśród wózków widłowych rozróżniamy:

−

wózki ręczne z hydraulicznym układem do podnoszenia i opuszczania platformy
wózka;

−

wózki  elektryczne  (akumulatorowe)  lub  spalinowe  z  hydraulicznym  podnośnikiem
widłowym;  tego  typu  wózki  są  zwrotne,  szybkie,  posiadają  możliwość  szybkiego
załadunku  i  rozładunku  oraz  wysokiego  podnoszenia  materiałów  składowanych
często piętrowo.

Rys. 11. Wózki widłowe a) ręczne z hydraulicznym układem podnoszenia [2, s. 138]

b) wózki elektryczne (akumulatorowe)

ózki z napędem akumulatorowym nie zanieczyszczają powietrza , można z nich korzystać w

pomieszczeniach zamkniętych, w których pracują ludzie. Wózki spalinowe powinny być zasilane
paliwem gazowym ze względu na ograniczenie produktów spalania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przenośniki

Przenośniki to urządzenia mechaniczne o działaniu ciągłym, służą do przenoszenia

materiałów sypkich, grubo- i drobnoziarnistych oraz ładunków jednostkowych.

Wśród przenośników można wyróżnić:
Przenośniki cięgnowe - transport odbywa się przy wykorzystaniu cięgna (taśmy, liny lub

łańcucha). Przenośniki umożliwiają transport ładunku o dowolnej postaci, poziomo, pionowo
lub pod niewielkim kątem. Bezpośrednio na cięgnie - jak w przenośniku taśmowym lub nie
stykając się z cięgnem, jeżeli do cięgna przymocowane są uchwyty lub czerpaki - jak
w przenośniku kubełkowym. Wśród przenośników cięgnowych rozróżnia się:

−

przenośnik  taśmowy  –  taśma  najczęściej  tekstylno-gumowa  lub  wykonana
z  segmentów  metalowych,  o  zamkniętym  obwodzie  przewija  się  przez  bębny:
napędzający  i  napędzany;  taśma  jest  podtrzymywana  na  ułożyskowanych  wałkach,
napędzana silnikiem nadającym jej prędkość do kilku m/s;

Rys.12. Przenośnik taśmowy a) widok ogólny b) widok powierzchni nośnej [4, s. 174]

1 – kanał odbioru ładunku, 2 – bęben napędowy, 3 – taśma, 4 – lej zasypowy,

5 – bęben napinający, 6 – kołki prowadzące

−

przenośnik zgrzebłowy – wzdłuż nieruchomej rynny (zamkniętej lub otwartej) ładunek
jest przesuwany za pomocą poprzeczek (płyt wyposażonych w zęby) zwanych
zgrzebłami, umocowanych do łańcucha napędowego; używany do transportu
materiałów w postaci brył np. buraków cukrowych, warzyw, owoców lub materiałów
sypkich powodujących duże zapylenie np. mąki;

Rys.13. Przenośnik zgrzebłowy [4, s. 175]

1 – zgrzebło, 2 - łańcuch, 3 - koło napędowe, 4 – rynna, 5 - materiał transportowany

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przenośnik podwieszony – wzdłuż szyny nośnej poruszają się wózki napędzane za
pomocą łańcucha poruszanego kołem zębatym; ładunki umieszczane są na specjalnych
zaczepach podwieszanych do wózków; w ten sposób transportowane są pojedyncze
elementy o dużych rozmiarach np. tusze zwierzęce;

Rys. 14. Przenośnik podwieszony [4, s. 175]

1 - szyna nośna, 2 – wózek, 3 - łańcuch napędzany, 4 - zaczep, 5 - koło napędowe, 6 – ładunek przenoszony

−

przenośnik  czerpakowy  (kubełkowy)  -  cięgno  z  umocowanymi  czerpakami  rozpięte
jest  między  kołami  w  pozycji  pionowej;  czerpaki  (kubełki)  nabierają  sypki  materiał
z kosza zasypowego, przenoszą go następnie na wyższy poziom i wysypują w chwili
zmiany  kierunku;  prędkość  cięgna  0,25  –  3  m/s;  przenośnik  stosowany  jest  do
transportu materiałów sypkich;

Rys. 15. Przenośnik czerpakowy [4, s. 175]

1 – kanał zasypowy, 2 – czerpak, 3 - mechanizm napędowy, 4 - koło napinające

Przenośniki bezcięgnowe – materiał przenoszony jest bez użycia cięgna. Transport

odbywa się za pomocą takich elementów jak: śruby, wałki, krążki lub czynnika
pośredniczącego (powietrza lub wody). Transport może odbywać się w kierunku poziomym,
pionowym lub pod pewnym kątem. Wśród przenośników bezcięgnowych rozróżnia się:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przenośnik  ślimakowy  –  głównym  elementem  jest  wał  ze  ślimakiem,  które  tworzą
powierzchnię  śrubową;  w  korycie  przenośnika  z  jednej  strony  znajduje  się  kosz
zasypowy,  z  drugiej  lej  wylotowy  materiału;  prędkości  obrotowe  ślimaków wynoszą
od  kilkudziesięciu  do  2000  obr/min;  przenośnik  umożliwia  transport  materiałów
sypkich lub półpłynnych, używany do transportu na krótkie odcinki;

Rys. 16. Przenośnik ślimakowy [2, s. 143]

1 – koryto, 2 – wał, 3 – człon śrubowy, 4 – kosz zasypowy, 5 – lej wylotowy, 6 – napęd

−

przenośnik  wałkowy  (lub  krążkowy)  tzw.  bieżnia  rolkowa  –  przenośniki  wałkowe
i  krążkowe  mają  zbliżoną budowę, różnią się tylko elementami przenoszącymi; wałki
rozmieszcza  się  w  odpowiedniej  odległości  i  łożyskuje  (rzadko  są  one  napędzane);
transport  ładunków  odbywa  się  ręcznie  lub  przez  pchanie  za  pomocą  dodatkowego
mechanizmu  napędzającego;  służą  do  transportu  materiałów  opakowanych
w skrzynie, kartony lub worki;

Rys. 17. Przenośnik rolkowy a) wałkowy [4, s. 173], b) krążkowy [2, s. 143]

1 – poręcz zabezpieczająca, 2 – rolki

−

przenośnik  pneumatyczny  –  strumień  powietrza  porywa  i  przenosi  materiał
transportowany  w  przewodach  (rurociągach  zamkniętych)  do  miejsca  wyładunku;
wyróżnia  się  przenośniki  pneumatyczne:  ssący  (pracuje  na  zasadzie  podciśnienia),
tłoczący  (działa  dzięki  sprężonemu  powietrzu)  i  ssąco-tłoczący;  warunkiem
prawidłowego  działania  jest  duża  szczelność  urządzeń  oraz mały  stopień wilgotności
materiałów; stosowany do transportu materiałów sypkich, lekkich np. mąki, ziarna;

Rys. 18. Przenośnik pneumatyczny (tłoczący) [4, s. 176]

1 – sprężarka wirowa, 2 – lej zasypowy, 3 – napęd stawidła, 4 – przewód transportujący

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przenośnik hydrauliczny – materiał za pomocą wody unoszony jest rurami lub korytami

(spławiakami);  niezbędne  są  pompy  wytwarzające  odpowiednie  ciśnienie  wody;
przenoszony  materiał  nie  powinien  być  rozpuszczalny  i  nie  może  reagować
z  wodą;  stosowany  do  transportu  jak  i  również  płukania,  segregacji  płodów  rolnych
np. buraków cukrowych, warzyw;

Rys. 18. Przenośnik hydrauliczny [4, s. 177]

1 – strumień cieczy nośnej, 2 – otwór zasypowy, 3 – kanał transportowy, 4 - krata

Dźwignice

Dźwignice to urządzenia pracujące okresowo służące do podnoszenia, opuszczania lub

przenoszenia ładunków na bliskie odległości. Najczęściej stosowanymi dźwignicami są:
suwnice, żurawie i wciągarki.

Charakterystycznymi parametrami dźwignic jest udźwig i zasięg.
Suwnice stanowią typowe wyposażenie hal produkcyjnych, magazynów i są przeznaczone

do  podnoszenia  oraz  przenoszenia  towarów  w  obrębie  jednego  obszaru  przeładunkowego.
Umożliwiają transport w przestrzeni określonej przez wysokość podnoszenia chwytaka, drogę
jazdy  wózka  i  pomostu  suwnicy.  Udźwig  suwnic  zawiera  się  od  kilku  tysięcy  (dla  małych
suwnic  z  napędem  ręcznym)  do  setek  tysięcy.  Główny  ich  zespół,  zwany  mostem  stanowi
konstrukcję  wsporczą  suwnicy.  Na  moście  porusza  się  wózek  wraz  z  wciągnikiem
wyposażonym  w  zespół  chwytający.  Suwnice  mogą  być  wyposażone  w  napęd  elektryczny,
sterowany zdalnie z kabiny operatora lub pulpitu sterowniczego zawieszonego pod suwnicą.

Rys. 19. Suwnica z napędem ręcznym [4, s. 179]

1 – koła jezdne pomostu, 2 – koło napędu pomostu, 3 – tablica z podanym udźwigiem suwnicy, 4 – wózek,

5 – koło napędu podnoszenia, 6 – koło napędu wózka, 7 – pomost, 8 – szyny stałe, 9 – zblocze z hakiem

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Żurawi używa się często do podnoszenia ładunków na terenach otwartych. Mogą to być

niewielkie  konstrukcje  umocowane  na  stałe  do  ścian  budynków  (stacjonarne)  lub  żurawie
przewoźne  (przejezdne),  zainstalowane  na  podwoziach  samochodowych  lub  torowisku.
Żurawie  samochodowe  są  wyposażone  w  wysięgniki  rozstawiane  przed  użyciem  dla
bezpieczeństwa  podczas  pracy.  Udźwig  żurawi  jest  najczęściej  związany  z  zasięgiem,  przy
większym  zasięgu  udźwig  maleje.  Żurawie  przenoszą ładunek  wzdłuż  łuku  kołowego  -  mogą
obsłużyć przestrzeń objętą walcem (lub połową walca w przypadku gdy nie wykonują pełnego
obrotu),  którego  wysokość  jest  wysokością  podnoszenia,  a  promień  podstawy  wysięgiem
ramienia.

Rys. 20. Żuraw a) stały z napędem ręcznym, b) samojezdny [4, s. 178]

1 – obrotowe mocowanie żurawia do ściany budynku, 2 – ramię, 3 – ogranicznik ruchu wózka,

4 – zblocze hakowe, 5 – łańcuch napędowy, 6 - wózek

Wciągarki – dźwignice proste. Za pomocą odpowiedniego uchwytu (haka, chwytaka)

przymocowanego  do  cięgna  (liny,  łańcucha)  umożliwiają  przesuwanie  lub  podnoszenie
ładunku.  Mogą  pracować  jako  przyścienne  (zamocowane  w  płaszczyźnie  pionowej)  lub
stojakowe  (zamocowane  w  płaszczyźnie  poziomej).  Składają  się  z  bębna  linowego
sprzężonego  z  przekładnią  zębatą  ślimakową  lub  walcową.  Mogą  posiadać  napęd  ręczny  lub
elektryczny. Odmianą wciągarki jest dźwig towarowy potocznie zwany windą.

Rys. 21. Wciągarki przyścienne a) z przekładnią ślimakową, b) z przekładnią zębatą walcową [2, s. 130]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Które ze środków transportu wewnętrznego umożliwiają transport materiałów

w kierunku poziomym?

2. Które ze środków transportu wewnętrznego umożliwiają transport materiałów

w kierunku pionowym?

3. Które ze środków transportu wewnętrznego przystosowane są do transportowania

materiałów sypkich?

4. Które ze środków transportu wewnętrznego przystosowane są do transportowania

materiałów brylastych?

5. Które ze środków transportu wewnętrznego przystosowane są do transportowania

materiałów w opakowaniach?

6.  Z jakich głównych elementów zbudowany jest przenośnik taśmowy?
7.  Które z elementów budowy przenośnika taśmowego są stałe, a które ruchome?
8.  Z jakiego materiału może być wykonana taśma przenośnika?
9.  Jak zbudowany jest przenośnik hydrauliczny?
10.  Jaki  czynnik  pośredniczący  wykorzystywany  jest  w  transporcie  materiałów  za  pomocą

przenośnika hydraulicznego?

11. Jaki rodzaj materiału można transportować przy pomocy przenośnika hydraulicznego?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaproponuj po dwa środki transportu wewnętrznego, przy pomocy których można

przenosić materiał:

a) sypki w kierunku poziomym,
b) brylasty w kierunku poziomym,

w opakowaniu w kierunku pionowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z rodzajami środków transportu wewnętrznego,
2) określić rodzaj materiału jaki można transportować danymi środków transportu

wewnętrznego,

3)  dobrać odpowiedni środek transportu wewnętrznego do rodzaju materiału, wg ćwiczenia,
4)  przedstawić propozycje doboru środków transportu,
5)  przedstawić rozwiązania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film dydaktyczny prezentujący rodzaje środków transportu wewnętrznego,

−

katalogi i prospekty środków transportu zewnętrznego,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie

Wykonaj schemat budowy przenośnika taśmowego. Zaznacz główne elementy jego

budowy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z budową przenośnika taśmowego,
2)  określić główne elementy składowe jego budowy,
3)  narysować schemat budowy przenośnika taśmowego,
4)  zaznaczyć główne elementy jego budowy,
5)  zaprezentować narysowany schemat.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

model przenośnika taśmowego,

−

plansze lub foliogramy,

−

zeszyt,

−

przybory do rysowania.

Ćwiczenie 3

Wyjaśnij zasadę działania przenośnika hydraulicznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z budową przenośnika hydraulicznego,
2)  wskazać czynnik pośredniczący w transporcie hydrauliczny,
3)  określić  rodzaj  materiału  jaki  można  transportować  przy  pomocy  przenośnika

hydraulicznego,

4)  przeanalizować schemat budowy przenośnika hydraulicznego,
5)  zapisać kolejne etapy działania przenośnika,
6)  przedstawić opis działania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

plansze lub foliogramy dotyczące budowy i działania przenośnika hydraulicznego,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie transportu wewnętrznego?



2) sklasyfikować środki transportu wewnętrznego?



3) zidentyfikować podstawowe rodzaje wózków?



4) zidentyfikować podstawowe rodzaje przenośników?



5) zidentyfikować podstawowe rodzaje dźwignic?



6) określić czynniki mające wpływ na dobór środka transportu

wewnętrznego?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7) zidentyfikować główne elementy budowy wybranego środka

transportu wewnętrznego?



8) wyjaśnić zasadę działania wybranego środka transportu

wewnętrznego?



9) scharakteryzować czynności obsługi wybranego środka transportu

wewnętrznego?



10) określić czynniki mające wpływ na dobór środka transportu

wewnętrznego?



11) wskazać wady i zalety wybranego środka transportu wewnętrznego?



12) dobrać środek transportu wewnętrznego do transportu materiału

sypkiego, brylastego, półpłynnego lub materiału w opakowaniu?



13) wskazać wady i zalety wybranego środka transportu wewnętrznego?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.

Zasady bhp w transporcie

4.3.1. Materiał nauczania

Wykorzystanie środków transportu wymaga zwrócenia uwagi na możliwości wypadków

i opracowania odpowiednich przepisów zapewniających bezpieczeństwo pracy.

Przepisy bhp przy urządzeniach dźwigowo – transportowych przewidują zarówno

stosowanie urządzeń zabezpieczających w konstrukcjach maszyn transportowych, jak i zasady
bezpiecznej obsługi tych maszyn.

Ogólne zasady bhp przy obsłudze środków transportu bliskiego zasięgu przewidują:

−

sprawdzanie urządzeń hamujących i zatrzymujących spadanie ciężarów,

−

stosowanie urządzeń zabezpieczających obsługę przed porażeniem prądem

elektrycznym,

−

oznaczenie miejsc niebezpiecznych,

−

przestrzeganie maksymalnego obciążenia itp.

Przepisy bhp zabraniają m. in.: przechodzenia pod pracującą suwnicą albo żurawiem,

ponadto:

−

w wózkach z napędem elektrycznym obsługa powinna mieć pod nogami gumowe

dywaniki,

−

silniki elektryczne urządzeń dźwigowo – transportowych powinny mieć osłony,

−

przewody dostępne dla obsługi powinny być izolowane,

−

w przenośnikach wałkowych powinny być instalowane listwy zabezpieczające przed

wyrzuceniem przedmiotów przesuwanych itp.

Przed przystąpieniem do obsługi środków transportu należy się dobrze zapoznać ze

szczegółowymi przepisami bhp dla danego urządzenia oraz z instrukcją obsługi.

Szczegółowe informacje o prawidłowym użytkowaniu dopuszczanych do eksploatacji

urządzeń są opracowane w Dokumentacji Techniczno-Ruchowej (DTR). Zawiera ona
szczegółowe opisy ich budowy i działania, parametry techniczne i metody ich badań, zasady
użytkowania, sposoby uruchamiania, kontroli przebiegu pracy, zatrzymania, obsługi i napraw.

Każde urządzenie posiada DTR, niektóre z nich dodatkowo podlegają nadzorowi

technicznemu.

Bezpieczeństwo i higiena pracy przy eksploatacji wózków jezdniowych

Kontrola stanu
Współczesne wózki jezdniowe są powszechnym i niezastąpionym narzędziem pracy

używanym do przemieszczania ładunków. Jednak ich eksploatacja związana jest
z koniecznością przestrzegania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, które obowiązują
zarówno pracodawców, jak i pracowników.

Uprawnienie do kierowania wózkiem jezdniowym

Operatorzy wózków jezdniowych muszą mieć kwalifikacje uprawniające do kierowania

tymi  pojazdami,  zgodnie  z  Rozporządzeniem  Ministra  Gospodarki  z  dnia  10  maja  2002  r.
w sprawie  bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  przy  eksploatacji  wózków jezdniowych z napędem
silnikowym  (Dz.  U.  Nr  70,  poz.  650).  Aby  więc  zostać  kierowcą  wózka,  trzeba  być  osobą
pełnoletnią,  nie  mieć  przeciwwskazań  lekarskich  oraz  uzyskać  uprawnienia  kierowcy
(operatora)  lub  imienne  zezwolenie  do  obsługi  wózka  wystawione  przez  pracodawcę  (ważne

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

tylko  na  terenie  zakładu  pracy  tego  pracodawcy).  Powyższe  zezwolenie  może  być  wydane
pracownikowi  dopiero  po  ukończeniu  -  z  wynikiem  pozytywnym  –  szkolenia  dla  kierowców
wózków,  zorganizowanego  przez  pracodawcę  (lub  zewnętrzną  firmę  szkoleniową)  według
programu  opracowanego  albo  zatwierdzonego  przez  jednostkę  organizacyjną  wyznaczoną
przez ministra właściwego ds. gospodarki.

Kontrola stanu technicznego wózka

Przed przekazaniem kierowcy wózka do użytkowania pracodawca powinien zapewnić

kontrolę  stanu  technicznego,  w  tym  kontrolę  elementów,  układów  i  mechanizmów.
W  szczególności  należy  sprawdzić  prawidłowość  działania  układu  kierowniczego,
hamulcowego  i  napędowego,  mechanizmów  podnoszenia  oraz  osprzętu.  Zadbać  należy
również  o sprawność  oświetlenia i sygnalizacji, prawidłowość działania urządzeń pomiarowo-
kontrolnych  oraz  elementów  i  urządzeń  zabezpieczających  kierowcę,  a  także  osoby
współuczestniczące w czynnościach transportowych.

Zabrania się wprowadzania przez użytkownika zmian konstrukcyjnych lub demontażu

urządzeń zabezpieczających i sygnalizacyjnych.

Przegląd stanu technicznego wózka powinien być odnotowany w dokumentach

eksploatacyjnych wózka. Poza tym w każdym zakładzie eksploatującym wózki jezdniowe
powinna być opracowana i wydana instrukcja określająca bezpieczną organizację transportu
wewnątrzzakładowego,

ustalająca

zwłaszcza

dopuszczalne

prędkości

wózków

poszczególnych odcinkach dróg, uwzględniająca nasilenie ruchu, rodzaj przewożonych
ładunków, szerokość i stan dróg oraz widoczność.

Wymagania dotyczące oznakowania wózków

Na wózku jezdniowym powinny być umieszczone - w widocznym miejscu, w sposób

czytelny (w formie niezakodowanej) i nieusuwalny - następujące informacje:

−

nazwa i adres producenta,

−

znak "CE",

−

dopuszczalna wartość (wartości) obciążenia,

−

oznaczenie serii lub typu,

−

numer fabryczny (jeżeli producent stosuje numery fabryczne),

−

rok budowy.

Stanowisko kierowcy wózka powinno być zaopatrzone w tablicę obciążeń (np. w formie

wykresu lub tabeli), określającą nominalne obciążenie zależnie od sposobu podnoszenia
ładunku. Wartość udźwigu nominalnego zależy, w odniesieniu do wózków widłowych, od
odległości środka ciężkości ładunku od masztu.

Wymagania dozoru technicznego

Rada Ministrów rozporządzeniem z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie urządzeń

technicznych  podlegających  dozorowi  technicznemu  (Dz.U.  Nr  120,  poz.  1021)  włączyła
wózki  jezdniowe  podnośnikowe  z  mechanicznym  napędem  podnoszenia  pod  dozór  Urzędu
Dozoru  Technicznego.  UDT  przeprowadza  trzy  rodzaje  badań  technicznych:  badania
odbiorcze, okresowe i doraźne. Pełnemu badaniu dozoru technicznego, przeprowadzanemu co
rok  podlegają  wózki  jezdniowe  z  wysięgnikiem,  z  osobą  obsługującą  podnoszoną  wraz
z ładunkiem oraz wózki jezdniowe podnośnikowe podestowe lub z siedziskiem dla operatora.
Natomiast  podnośniki  prowadzone  i  zdalnie  sterowane  podlegają  badaniu  ograniczonemu  co
dwa lata.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Dozór techniczny nie obejmuje wózków przeznaczonych do transportu poziomego,

a więc takich, które nie mają możliwości odstawienia ładunku wyżej niż poziom z którego
został on pobrany.

Instrukcja bhp dla wózka jezdniowego i podnośnikowego

Uwagi ogólne

Pracę operatora wózka może wykonywać osoba, która:

−

ukończyła 18 lat życia

−

posiada odpowiedni stan zdrowia,

−

posiada wykształcenie co najmniej w zakresie szkoły podstawowej,

−

posiada prawo jazdy oraz ukończony kurs operatorów wózków widłowych,

−

posiada upoważnienie zakładu pracy do obsługi wózka.

Zezwolenie jest ważne na terenie zakładu pracy, który je wystawił. Zezwolenie na

kierowanie wózkiem powinno być cofnięte w razie stwierdzenia, że kierowca nie przestrzega
bezpiecznej eksploatacji wózka, a w szczególności gdy spowodował zagrożenie zdrowia lub
życia ludzi. Klucz umożliwiający uruchomienie wózka posiada wyłącznie wyznaczona osoba.

Czynności przed rozpoczęciem pracy

Przed rozpoczęciem pracy operator obowiązany jest dokonać bieżącego przeglądu wózka.

W szczególności musi on sprawdzić stan:

−

mechanizmu kierowniczego,

−

mechanizmu podnoszenia,

−

urządzeń kontrolno-pomiarowych,

−

działanie sygnału dźwiękowego,

−

urządzeń do oświetlenia i sygnalizacji,

−

osprzętu,

−

hamulców,

−

układu napędowego.

Przed uruchomieniem silnika należy sprawdzić czy dźwignia zmiany biegów znajduje się

w położeniu jałowego biegu.

Czynności podczas pracy

−

operator wózka powinien przed podniesieniem ładunku znać jego masę oraz wzrokowo

określić jego środek ciężkości,

−

wysokość podnoszenia oraz udźwig wózka wyposażonego w pomost nie mogą

przekraczać wielkości podanych przez producenta,

−

przewożenie i podnoszenie osób na wózkach lub przyczepach jest dopuszczalne tylko

wtedy, gdy wózki lub przyczepy są do tego przystosowane przez producenta
i zamocowanych zgodnie z dokumentacją,

−

jazda z ciężarem dozwolona jest wyłącznie przy przechylonych do tyłu prowadnicach

i widłach podniesionych na wysokość 30 cm od jezdni,

−

w czasie pracy nikt nie powinien znajdować się na wózku oprócz operatora,

−

maksymalna prędkość wózka wynosi 5km/h,

−

w przypadku "sklejania" się styków styczników wyłączyć odłącznik awaryjny,

−

zatrzymać wózek i usunąć drobną usterkę,

−

koła należy zakładać nie napompowane,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

w czasie przerwy w pracy silniki wózków spalinowych, znajdujących się

w pomieszczeniach produkcyjnych powinny być wyłączone,

−

uruchamianie silników w tych pomieszczeniach jest zabronione, jeżeli może to

spowodować zanieczyszczenie powietrza szkodliwymi substancjami wydalanymi
z silników,

−

używanie wózków spalinowych z silnikiem wysokoprężnym lub napędzanym gazem

w pomieszczeniach produkcyjnych jest dopuszczalne, pod warunkiem, że substancje
szkodliwe

wydalane

silnika

nie

spowodują

przekroczenia

najwyższych

dopuszczalnych stężeń substancji szkodliwych w powietrzu.

Czynności zabronione:

−

podnoszenie ciężarów powyżej określonej w dokumentacji nośności,

−

podnoszenie lub opuszczanie w czasie jazdy wideł oraz przechylanie mechanizmu

podnoszenia,

−

wykonywanie ostrych zakrętów na pochyłościach jezdni,

−

przewożenie osób na pomoście, niezależnie od jego położenia (zakaz ten nie dotyczy

wózków specjalistycznych sterowanych z pomostu lub przystosowanych przez
producenta do pracy na pomoście),

−

udostępnianie prowadzenia wózka osobom do tego nieupoważnionym,

−

pozostawienie wózka z nie zaciągniętym hamulcem ręcznym oraz z podłączoną baterią

akumulatorów,

−

używanie w pomieszczeniach produkcyjnych wózków spalinowych napędzanych

benzyną etylizowaną lub podobnym paliwem,

−

używanie wózków do ciągnięcia wózków doczepnych, jeżeli ich liczba lub ciężar

ładunku przekraczają wielkości określone przez producenta, oraz do pchania innych
pojazdów,

−

pozostawianie wózka z podniesionymi widłami,

−

jazda bez widoczności /na ślepo/,

−

dokonywanie przez użytkownika zmian konstrukcyjnych lub demontażu urządzeń

zabezpieczających i sygnalizacyjnych oraz tabliczek informacyjnych określonych
w normach,

−

przebywanie pod podniesionymi widłami,

−

dokonywanie jakichkolwiek napraw podczas pracy silnika.

Czynności po zakończeniu pracy

Po zakończeniu pracy operator obowiązany jest wykonać:
dla wszystkich wózków:

−

sprawdzić stan napompowania kół,

dla wózków elektrycznych:

−

sprawdzić poziom elektrolitu,

−

podłączyć ładowanie baterii akumulatorów do prostownika oraz określić czas

ładowania.

Uwagi końcowe

−

eksploatacja wózka powinna być przerwana w razie stwierdzenia, że nie są zachowane

warunki bezpiecznej eksploatacji,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

bezpieczne wykonywanie czynności transportowych przy użyciu wózka jest

obowiązkiem zarówno kierowcy, jak i osób współuczestniczących w tych
czynnościach,

−

kierowca wózka powinien dbać o należyty stan techniczny wózka, przestrzegać

postanowień instrukcji obsługi wózka i jego osprzętu oraz instrukcji z zakresu
bezpieczeństwa pracy obowiązujących w danym zakładzie pracy,

−

osoby współuczestniczące w czynnościach transportowych przy użyciu wózka powinny

przestrzegać zasad bezpiecznej pracy oraz stosować się do wskazówek kierowcy i osób
nadzorujących prace transportowe,

−

kierowca i osoby bezpośrednio uczestniczące w czynnościach transportowych powinni

pracować w kaskach ochronnych.

Rys. 22. Sytuacje, w których mogą wystąpić zagrożenia wypadkowe [5, s. 154, 155]

a) nieodpowiednio dobrany środek transportu do rodzaju przewożonego materiału, b) zjeżdżanie wózkiem

ze zbyt stromych pochylni

Na podstawie art. 210 K.P. pracownik ma prawo - w razie gdy warunki pracy nie

odpowiadają  przepisom  bhp  i  stwarzają  bezpośrednie  zagrożenie  dla  zdrowia  lub  życia
pracownika  lub  gdy  wykonywana  przez  niego  praca  grozi  takim  niebezpieczeństwem  innym
osobom  –  powstrzymać  się  od  wykonywanej  pracy,  zawiadamiając  o  tym  niezwłocznie
przełożonego.

Środki ochrony indywidualnej i zbiorowej

Obowiązek zapobiegania wypadkom przy pracach transportowych spoczywa na samych

pracownikach. Powinni oni bezwzględnie przestrzegać zasad poprawnej obsługi
zmechanizowanych

urządzeń

transportowych

oraz

zwracać

uwagę

wszelkie

nieprawidłowości ich działania. Zauważone usterki należy niezwłocznie zgłaszać pracownikom
nadzoru technicznego lub służbom bhp.

Nie zawsze udaje się usunąć wszystkie czynniki zagrożeń. Należy jednak ich wpływ

zmniejszyć do minimum przez zmiany konstrukcyjne urządzeń produkcyjnych, stosowanie
zabezpieczeń w postaci środków ochrony indywidualnej lub zbiorowej, instruktaż załogi,
oznakowania ostrzegawcze itp.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środkami ochrony indywidualnej przy pracach transportowych są najczęściej:

−

kaski ochronne, zapobiegające przed urazami głowy przez spadające przedmioty,

−

obuwie o metalowych noskach, umożliwiające ochronę stóp przygniecionych

ładunkiem,

−

rękawice skórzane zmniejszające niebezpieczeństwo skaleczenia dłoni ładunkami

o ostrych krawędziach,

−

okulary i maski ochronne przy transporcie towarów wytwarzających pył,

−

kombinezony o jaskrawych barwach, sygnalizujące obecność ludzi,

−

kamizelki ratunkowe („kapoki”) przy pracach transportowych w środowisku wodnym.

Środki ochrony zbiorowej spełniają swoje zadania bez względu na to, czy pracownik chce

z nich skorzystać, czy nie. Podzielić je można na kilka grup, w zależności od sposobu
zapobiegania wypadkom i przyjętych rozwiązań konstrukcyjnych. Większość współczesnych
urządzeń technicznych (w tym środków transportu) wyposaża się w środki ochrony zbiorowej
(np. poduszki powietrzne).

Do najczęściej stosowanych środków ochrony zbiorowej przy pracach transportowych

należą:

−

osłony zapobiegające dotknięciu ruchomych części urządzeń (np. przenośników

zgrzebłowych, ślimakowych) lub elementów znajdujących się pod napięciem wyższym
niż 40V,

−

urządzenia sygnalizujące stan ruchu wózków i suwnic,

−

niskonapięciowe urządzenia elektryczne do oświetlenia i napędu urządzeń

transportowych,

−

oznaczenia dopuszczalnego obciążenia suwnic i żurawi umieszczenie w widocznych

miejscach oraz oznaczenie zasięgu działania tych urządzeń,

−

urządzenia łączności bliskiego i dalekiego zasięgu (np. pomiędzy operatorem żurawia a

pracownikami mocującymi ładunek).

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Kto może kierować wózkiem widłowym podnośnikowym z napędem silnikowym?
2. Jakie czynności należy wykonać przed rozpoczęciem pracy wózka widłowego

podnośnikowego?

3. Jakie czynności należy wykonać by prawidłowo obsługiwać wózek widłowy

podnośnikowy?

4.  Jakie czynności należy wykonać po pracy wózka widłowego podnośnikowego?
5.  Jakie zagrożenia mogą wystąpić przy obsłudze wózka widłowego podnośnikowego?
6.  Jakie znasz środki ochrony indywidualnej stosowane przy pracach transportowych?
7.  Jakie znasz środki ochrony zbiorowej stosowane przy pracach transportowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie przedstawionego wydarzenia wskaż zaniedbania w organizacji pracy

i eksploatacji wózka widłowego podnośnikowego z napędem silnikowym, a następnie
przedstaw prawidłowe rozwiązania.

„W zakładzie przetwórstwa owocowego kierownik działu polecił pracownikowi, który

pracuje  przy  urządzeniach  chłodniczych,  by  wywiózł  z  magazynu  kilka  beczek  produktów.
Kierownik  zaznaczył,  że  pracownik  magazynu  jest  na  urlopie,  a  pracę  należy  wykonać
natychmiast  gdyż  po  towar  przyjechał  odbiorca  i  nie  może  długo  czekać.  Pracownik  chcąc
szybko  wywiązać  się  z  polecenia  wziął  jeden  z  wózków  widłowych,  mimo  iż  nie  posiadał
uprawnień  na  wózek  widłowy.  W  czasie  podnoszenia  beczki,  gdy  znajdowała  się  ona  na
widłach na wysokości 1m stoczyła się nagle. Przycisnęła swoim ciężarem do ściany lewą nogę
pracownicy, która przechodziła w tym czasie w pobliżu wózka, powodując złamanie nogi”.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z eksploatacją wózka widłowego podnośnikowego z napędem silnikowym,
2)  wskaż zaniedbania w organizacji pracy i eksploatacji wózka,
3)  zapisać nieprawidłowości,
4)  zaproponować rozwiązania,
5)  przedstawić swoje uwagi i wnioski.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dokumentacja techniczna dla wózka podnośnikowego z napędem silnikowym,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Na podstawie instrukcji obsługi dla wózka podnośnikowego z napędem silnikowym

przygotuj instrukcję obsługi wózka dwukołowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z i

nstrukcją obsługi dla wózka

podnośnikowego z napędem silnikowym,

2) przeanalizować

instrukcją obsługi dla wózka

podnośnikowego z napędem silnikowym,

3) zaproponować kolejne czynności obsługi wózka dwukołowego,
4) zapisać instrukcję obsługi wózka dwukołowego,
5)

przedstawić

instrukcję obsługi wózka dwukołowego.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dokumentacja techniczna dla wózka podnośnikowego z napędem silnikowym,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 3

Dobierz środki ochrony osobistej i zbiorowej jakie należy stosować przy obsłudze:
a) wózków,
b) przenośników,
c) dźwignic.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się ze środkami ochrony osobistej i zbiorowej

przy pracach transportowych,

2)  dobrać środki ochrony osobistej i zbiorowej konieczne przy obsłudze wózków,
3)  dobrać środki ochrony osobistej i zbiorowej konieczne przy obsłudze przenośników,
4)  dobrać środki ochrony osobistej i zbiorowej konieczne przy obsłudze dźwignic,
5)  zapisać dobrane środki ochrony do wybranych środków transportu,
6)  zaprezentować dobrane środki ochrony.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dokumentacja techniczna dla wózków, przenośników i dźwignic,

−

podręcznik [4],

−

film dydaktyczny dotyczący środków ochrony osobistej i zbiorowej stosowanych podczas
prac transportowych,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wykorzystać przepisy bhp związane z obsługą środków transportu?



2) przedstawić informacje zawarte w dokumentacji techniczno-ruchowej?



3) określić warunki jakie trzeba spełnić by zdobyć uprawnienia do kierowania

wózkiem widłowym podnośnikowym z napędem silnikowym?



4) wyjaśnić symbole w oznakowaniu wózków podnośnikowych?



5) określić warunki przeprowadzenia kontroli stanu technicznego wózków

podnośnikowych?



6) wskazać wózki podlegające dozorowi technicznemu?



7) określić czynności jakie należy wykonać przed rozpoczęciem pracy wózka

widłowego podnośnikowego?



8) wyjaśnić zasady prawidłowej obsługi wózków podnośnikowych?



9) określić czynności jakie należy wykonać po pracy wózka widłowego

podnośnikowego?



10) wskazać główne zagrożenia jakie są związane z obsługą wózków

podnośnikowych?



11) określić czynności jakie należy wykonać po pracy wózka widłowego

podnośnikowego?



12) skorzystać z dokumentacji techniczno – ruchowej dotyczącej środków

transportu?



13) dobrać środki ochrony indywidualnej stosowane przy pracach

transportowych?



14) dobrać środki ochrony zbiorowej stosowane przy pracach

transportowych?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test zawiera 20 zadań wyboru    (tylko jedna odpowiedz jest prawidłowa).
5.  Test  składa  się  z  zadań  o  różnym  stopniu  trudności:  pytania  od  1do  15  są  z  poziomu

podstawowego, zadania od 16 do 20 z poziomu ponadpodstawowego.

6. Odpowiedzi udzielaj na załączonej karcie odpowiedzi. Prawidłową odpowiedź zakreśl

„X”.

7. W przypadku pomyłki dotyczącej wyboru odpowiedzi poprzednio zaznaczoną odpowiedź

zakreśl „kółkiem” i zaznacz ponownie „X” właściwą odpowiedź.

8.  Przestrzegaj podanej przez nauczyciela normy czasowej (40 min).
9.  Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
10.  Porozumiewanie  się  z  innymi  uczniami  lub  korzystanie  ze  „środków  pomocy”  wiąże  się

z otrzymaniem oceny niedostatecznej.

11. Jeżeli masz jakieś wątpliwości dotyczące testu spytaj nauczyciela.
12. Po skończonej pracy test wraz z kartą odpowiedzi oddaj nauczycielowi.

Życzę powodzenia

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Masowce przeznaczone są do transportu:

a) zróżnicowanych ładunków,
b) ładunków jednego rodzaju,
c) substancji ciekłych,
d) maszyn lub pojazdów.

2. Pływające przetwórnie ryb to:

a) trawlery,
b) kontenerowce,
c) drobnicowce,
d) zbiornikowce.

3. Zaletą transportu kolejowego jest:

a) wyposażenie w urządzenia rozładunkowe,
b) zdolność przewożenia ładunków masowych,
c) ograniczona układem torów dostawa towarów,
d) niskie koszty przewozu na krótkich dystansach.

4. Do załadunku i rozładunku drobnicowców przystosowane są:

a)  żurawie zwane bomami,
b)  mosty przeładunkowe,
c)  systemy hydrauliczne,
d)  urządzenia do przeładunku kontenerów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. Najlepszym spośród samochodów transportowych do przewożenia materiału sypkiego jest

samochód wyposażony w:
a) otwartą przestrzeń ładunkową,
b) silos,
c) skrzynie ładunkowe,
d) cysternę.

6. Do przemieszczania ładunków w płaszczyźnie pionowej nie można zastosować:

a)  wózków dwukołowych,
b)  wózków widłowych,
c)  suwnic,
d)  przenośnika czerpakowego.

7. Dźwig towarowy to odmiana:

a)  suwnic,
b)  wciągarek,
c)  żurawi,
d)  widlaków.

8. Transport pneumatyczny polega na przemieszczaniu materiału za pomocą:

a) przenośnika ślimakowego,
b) sprężonego powietrza,
c) przenośnika hydraulicznego,
d) cieczy o odpowiednim ciśnieniu.

9. Który z przenośników nie jest obudowany korytem:

a) zgrzebłowy,
b) rolkowy,
c) czerpakowy,
d) taśmowy.

10. W przenośniku cięgnowym do transportu ładunków wykorzystywane są:

a)  czerpaki,
b)  wałki,
c)  ślimak,
d)  rolki.

11. Aby wykonywać pracę operatora wózka widłowego podnośnikowego trzeba:

a)  ukończyć 21 lat,
b)  posiadać wykształcenie co najmniej zawodowe,
c)  posiadać upoważnienie zakładu pracy,
d)  posiadać uprawnienia do pracy na wysokościach.

12. Do środków ochrony indywidualnej stosowanych przy pracach transportowych należą:

a)  urządzenia sygnalizacyjne,
b)  urządzenia łączności bliskiego i dalekiego zasięgu,
c)  niskonapięciowe urządzenia elektryczne do oświetlenia urządzeń transportowych,
d)  okulary i maski ochronne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13. Dozorowi technicznemu podlega wózek:

a)  widłowy podnośnikowy z napędem,
b)  widłowy ręczny,
c)  platformowy ręczny,
d)  dwukołowy.

14. Informacja dotycząca wózka jezdniowego nie musi zawierać:

a)  oznaczenia serii lub typu,
b)  znaku „CE”,
c)  numeru fabrycznego,
d)  daty ostatniego przeglądu.

15. Dokumentacja Techniczno – Ruchowa nie zawiera:

a)  instrukcji obsługi urządzenia,
b)  tabliczki znamionowej,
c)  opisu sposobu konserwacji,
d)  opisu budowy urządzenia.

16. Który z przenośników działa bez napędu:

a)  rolkowy,
b)  ślimakowy,
c)  podwieszony,
d)  zgrzebłowy.

17. Przy większym zasięgu udźwig maleje w:

a)  suwnicach,
b)  żurawiach,
c)  wciągarkach,
d)  wózkach.

18. Pole obsługiwane przez suwnicę ma kształt:

a)  elipsy,
b)  trójkąta,
c)  prostokąta,
d)  pierścienia.

19. Nieprawidłowa praca przenośnika hydraulicznego może być spowodowana:

a) awarią zaworu dławiącego,
b) uszkodzeniem cięgna,
c) nieodpowiednim rodzajem transportowanego materiału,
d) zbyt małym natężeniem przepływu powietrza.

20. Maksymalna prędkość wózka jezdnego wynosi:

a)  5 km/h,
b)  5 m/s,
c)  15 km/h,
d)  15 m/s.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko..........................................................................................

Wykorzystanie środków transportu w przemyśle spożywczym

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

1. Błaszkiewicz Z.: Podstawy techniki. Cz.1. eMPi

, Poznań 2002

2. Bożenko Lech.: Maszynoznawstwo. WSiP, Warszawa 1996
3. Dąbrowski A.: Aparatura i urządzenia techniczne w przemyśle spożywczym, WSiP,

Warszawa 1996

4.  Dąbrowski A.: Podstawy techniki w przemyśle spożywczym. WSiP, Warszawa 1999
5.  Hansen A.: Bezpieczeństwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1993
6.  Potyński A.: Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP, Warszawa 1995
7.  Reński A.: Aparatura i urządzenia techniczne w piekarstwie. WsiP, Warszawa 1987
8.  Warych  J.:  Aparaty  i  urządzenia  przemysłu  chemicznego  i  przetwórczego.  WSiP,

Warszawa 1996

9. Zajączkowska A. (red.): Podstawy przetwórstwa spożywczego. Format – AB. Warszawa

1998