Dalekopis

Telegraficzny aparat piszący (drukujący), sterowany na odległość impulsami

elektrycznymi. Próby budowy takich urządzeń podejmowano już w latach czterdziestych

XIX wieku, jednak pierwszy praktyczny aparat tego rodzaju (tzw. juz) skonstruował D.E.

Hughes dopiero w 1855 roku. Aparat ten znalazł natychmiast zastosowanie w USA, a w

1861 roku w Europie (Francja).

Wynaleziony przez E. Baudota wielokrotny telegraficzny aparat drukujący (tzw. bodot)

zastosowano w 1877 roku na linii Paryż-Bordeaux. Z czasem powstawały coraz to inne,

ciekawe rozwiązania aparatów szybkopiszących, m.in. Ch. Wheatstone'a (1875 rok),

Siemensa (1912 rok).

Początków dalekopisu należy szukać w próbach skonstruowania

telegrafu

do prywatnego

użytku, podejmowanych przez E. Graya (1871 rok), B. Hoffmana (1894 rok). Pierwszy

dalekopis wprowadzono do użytku w USA w 1910 roku - twórcami jego byli Ch. Krum i H.

Krum.

W 1914 roku powstał w USA udoskonalony dalekopis oparty na pomyśle E.

Kleinschmidta. Około 1920 roku pojawiły się rozmaite dalekopisy o współczesnej

konstrukcji, m.in. firma Siemens & Halske skonstruowała własny dalekopis,

przekształcając odpowiednio szybkobieżny aparat telegraficzny Siemensa.

W Polsce w latach 1935 - 1939 opracowano własny model dalekopisu w Państwowych

Zakładach Tele- i Radiotechnicznych, nie rozpoczęto jednak jego produkcji.