Błąd RPC

Jeżeli posiadasz Windows XP i nie aktualizujesz go na bieżąco, to mógł on zostać
zainfekowany dość starym robakiem MSBlast. Wykorzystuje on lukę w tzw. RPC i w ten
sposób wyświetla okienko informujące, że za 60 sekund komputer zostanie wyłączony.

Możesz zwalczyć ten problem na kilka sposobów. Po pierwsze możesz wyłączyć Zaporę
połączenia internetowego (firewall wbudowany w Windows). W tym celu:

1. Kliknij dwukrotnie ikonę Mój komputer i wybierz Panel sterowania, a następnie

Połączenia sieciowe.

2. Kliknij prawym klawiszem myszki na połączeniu sieciowym używanym przez Ciebie

do łączenia się z Internetem i wybierz Właściwości.

3. W nowym oknie na karcie Zaawansowane odznacz opcję Chroń mój komputer i moją

sieć, ograniczając lub wykluczając dostęp do tego komputera z Internetu.

4. Potwierdź zmiany przyciskiem OK i zrestartuj komputer.

Zamiast wyłączać firewalla, możesz też (i jest to na pewno lepsze rozwiązanie),
zaktualizować swój system.

Aby usunąć robaka MSBlast z Twojego komputera, użyj darmowego oprogramowania,
takiego jak np. MSBlast Remover (

www.webroot.com/services/msblastremover.exe

) czy

W32.Blaster.Worm Removal Tool
(

http://securityresponse.symantec.com/avcenter/FixBlast.exe

) lub skanera online znajdującego

się pod adresem

http://housecall.trendmicro.com

.

Jeżeli wolisz to złośliwe oprogramowanie usunąć ręcznie:

1. Uruchom Menedżer zadań w sposób opisany przy poprzednich poradach.
2. Zaznacz proces MSBLAST.EXE (jeżeli taki występuje) i kliknij Zakończ proces.
3. Za pomocą Mojego komputera wejdź do katalogu \Windows\System32 i zmień nazwę

pliku MSBLAST.EXE na BLASTMS.BAK.

4. W katalogu \Windows\Prefetch skasuj plik MSBLAST.EXE.
5. Uruchom Rejestr w sposób wskazany przy poprzednich poradach.
6. W kluczu

HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Run
usuń wpis "windows auto update"="msblast.exe".

Usuwanie konta z gogle

Ilość danych na Twój temat, które Google może przechowywać na swoich serwerach, jest
ogromna. Gdy usuniesz konto, możesz liczyć, że wszystkie te informacje zostaną z nich
usunięte. Niestety jednocześnie wiele usług firmy stanie się niedostępnych.

Aby całkowicie usunąć konto Google:

1. Zaloguj się na stronie

https://www.google.com/accounts/Login?hl=pl

.

2. W obszarze Moje produkty kliknij Edytuj.

3. Następnie kliknij Zamknij konto i usuń wszystkie powiązane z nim usługi i informacje.
4. Zaznacz wszystkie możliwe pola wyboru, po czym kliknij przycisk Usuń Konto

Google.

Sterowanie wentylatorami zasilanymi z płyty głównej

Zanim zaczniesz zastanawiać się, co i za ile dokupić do komputera, aby obniżyć obroty
wentylatorów, sprawdź, czy Twój sprzęt ma możliwość dokonania tego programowo. Jeżeli
komputer nie jest bardzo stary, jest szansa, że da się sterować wentylatorem procesora i karty
graficznej, a nawet mostka północnego chipsetu.

Większość nowych płyt głównych oferuje możliwość sterowania prędkością wentylatora
procesora, a niektóre także wentylatora chipsetu i obudowy. Funkcja taka występuje pod
nazwą SmartFan lub Q-Fan, zależnie od producenta płyty. Jej działanie polega na
dostosowaniu prędkości obrotowej wentylatora do aktualnej temperatury procesora. Regulacja
obrotów odbywa się automatycznie, ale użytkownik ma możliwość dostosowania jej
parametrów z poziomu BIOS-u lub za pomocą specjalnego programu dostarczanego wraz z
płytą główną. Dzięki dobrze dobranym parametrom można naprawdę skutecznie
wyeliminować hałas wentylatora na procesorze.

Aby korzystać z funkcji regulacji obrotów, musisz ją włączyć w BIOS-ie. Przeważnie
znajduje się ona w menu PC Heath Status lub Hardware Monitor i może mieć nazwę CPU
Smart Fan, Smart CPU Fan Function, Smart Q-Fan Function, Q-Fan Controller, CPU Fan
Manual Control lub podobną. Ustaw dla niej wartość Enabled. Ustawienia parametrów tej
funkcji
różnią się w zależności od producenta i modelu płyty głównej oraz wersji BIOS-u.

Parametry mogą być np. takie: temperatura, przy jakiej ma startować wentylator, prędkość
początkowa wentylatora (określana procentowo lub napięciem zasilania) oraz temperatura,
przy której wentylator ma wchodzić na maksymalne obroty. Czasem można ustawić kilka
progów temperatury i określić dla nich prędkości wentylatora, np. dla temperatury poniżej
35°C wentylator ma być zatrzymany, powyżej 35°C – pracować z prędkością 30%, powyżej
45°C z prędkością 60%, a powyżej 55°C z pełną prędkością. Aby ustalić odpowiednie
parametry, przeprowadź przez określony czas monitoring temperatury procesora. Jeżeli, np.
temperatura procesora przy dużym obciążeniu wynosi około 45°C, to ustaw, aby dopiero
powyżej tej temperatury wentylator wchodził na pełne obroty, a poniżej niej pracował na
70%.

Po zmianie ustawień znów przez dany czas monitoruj temperaturę i ewentualnie ponownie
dostosuj parametry regulacji.

Rys. Po włączeniu funkcji Q-Fan dostępne są parametry regulacji automatycznej: napięcie
zasilania przy starcie wentylatora, temperatura startu wentylatora, temperatura, przy jakiej
wentylator osiąga pełne obroty

Walka ze spamem w Poczcie systemu Windows

Nowy klient pocztowy w systemach Windows Vista i Windows 7 ma wbudowane
mechanizmy obrony przed niechcianymi wiadomościami e-mail. Wiadomości, które w sposób
oczywisty stanowią spam (np. reklamy) są automatycznie identyfikowane i przenoszone do
specjalnego folderu o nazwie Wiadomości-śmieci.

Czułość filtra antyspamowego możesz regulować w zależności od tego czy przepuszcza on za
dużo spamu (trzeba wtedy zwiększyć jego czułość) lub zbyt dużo ważnych wiadomości
umieszcza w Wiadomościach-śmieciach (wtedy należy jego czułość zmniejszyć). E-maile w
folderze Wiadomości-śmieci powinieneś zawsze okresowo przeglądać, aby upewnić się, że
nie znajdują się tam ważne wiadomości e-mail uznane pomyłkowo za spam.

Regulacji działania filtra dokonasz w następujący sposób:

1. Uruchom Pocztę systemu Windows.
2. Z menu Narzędzia wybierz polecenie Opcje wiadomości-śmieci.
3. Teraz musisz wybrać odpowiedni dla Ciebie poziom ochrony.

Są następujące rodzaje ochrony:

•

Bez automatycznego filtrowania - jeśli chcesz całkowicie wyłączyć blokowanie
wiadomości-śmieci. Pamiętaj jednak, że Poczta systemu Windows będzie i tak nadal
blokowała wiadomości z domen i adresów e-mail umieszczonych na liście
zablokowanych nadawców.

•

Niski - jeśli nie otrzymujesz wielu wiadomości-śmieci i chcesz blokować tylko
najbardziej oczywisty spam.

•

Wysoki - jeśli otrzymujesz wiele wiadomości-śmieci i chcesz zablokować jak
najwięcej z nich.

•

Tylko lista bezpiecznych nadawców – jeśli chcesz otrzymywać wiadomości wyłącznie
od osób oraz z domen, które znajdują się na liście bezpiecznych nadawców.

Pamiętaj, że e-maile od osób oraz z domen, które nie znajdują się na liście bezpiecznych
nadawców, będą traktowane jak wiadomości śmieci. Takie rozwiązanie jest więc sensowne
tylko wówczas, gdy np. dane konto pocztowe (adres e-mail) ma służyć tylko kontaktom np. z
współpracownikami firmy, ale już nie z kontrahentami zewnętrznymi.

Adobe Photoshop - otwieranie pliku ze spłaszczonymi warstwami

Na otwieranie dużego pliku graficznego w formacie PSD, składającego się z wielu warstw
możesz czekać bardzo długo - zależy to w dużej mierze od parametrów Twojego komputera.
Jeśli chcesz otworzyć taki plik tylko w celu podejrzenia, możesz zrobić to bez wczytywania
jego warstw.

Aby otworzyć plik ze spłaszczonymi warstwami:

1. Kliknij Plik/Otwórz.
2. Wybierz plik do otworzenia.
3. Naciśnij i przytrzymaj kombinacje klawiszy [Shift]+[Alt] , następnie kliknij przycisk

OK.

4. Po pojawieniu się nowego okienka naciśnij [Enter].

Rys. Otwarcie pliku PSD z dużą liczbą warstw jest czasochłonne

Zaokrąglanie rogów fotografii

Ciekawym urozmaiceniem fotografii jest zamiana jej rogów na zaokrąglone. Po wstawieniu
fotografii, np. na stronę WWW powinna ona ponadto wyglądać estetyczniej.

Aby zaokrąglić rogi w Adobe Photoshop:

1. Z okna Narzędzia wybierz Prostokąt zaokrąglony. Zwiększenie danych w polu

promień pozwoli uzyskać bardziej zaokrąglone rogi.

2. Zaznacz dokładnie całą fotografię lub jej fragment.

Rys. Prostokąt zaokrąglony pomoże w zaokrąglaniu rogów obrazu

3. W palecie Warstwy kliknij prawym przyciskiem myszy Kształt 1 i wybierz Opcje

mieszania.

4. Ustaw suwak Krycie w pozycji 0 i kliknij OK.
5. Przejdź do palety Ścieżki.
6. Kliknij prawym przyciskiem Maska wektorowa Kształt 1, wybierz Utwórz

zaznaczenie, następnie kliknij OK.

7. Na końcu z menu Edycja wybierz Kopiuj scalone. Skopiowany do schowka obraz

możesz wstawić do nowego pliku.

Poprawianie jakości fotografii

W programie Adobe Photoshop jest wiele sposobów na ogólną poprawę jakości zdjęcia.
Jednym z nich jest zastosowanie kilku filtrów, które nadadzą fotografii lepszy kontrast i
kolory.

W celu poprawy jakości zdjęcia:

1. Kliknij Obraz/Dopasowania/Barwa/Nasycenie.
2. W pole Nasycenie wpisz 20 i kliknij przycisk OK.

3. Teraz kliknij Filtr/Wyostrzenie/Maska wyostrzająca.
4. Wpisz w pole Wartość liczbę 60, w pole Promień liczbę 0,5, następnie kliknij OK.
5. Na liście warstw kliknij prawym przyciskiem myszy Tło i wybierz pozycję Powiel

warstwę. W nowym oknie kliknij OK.

6. Skorzystaj z rozmycia gaussowskiego - Filtr/Rozmycie/Rozmycie gaussowskie. W polu

Promień wpisz 3,0 i kliknij przycisk OK.

7. W palecie Warstwy ustaw typ mieszania powielonego wcześniej tła na Nakładka oraz

Krycie na 40%.

Rys. Zmniejszenie krycia warstwy nada jej przezroczystość

Czym jest technika HDR?

Technika HDR powstała przede wszystkim w celu fotografowania miejsc z bardzo
kontrastowym oświetleniem. Jej początki sięgają lat trzydziestych ubiegłego wieku, a
pierwsze sławne zdjęcie obiegające świat wykonane w tej technice przedstawiało… wybuch
bomby atomowej (okładka magazynu Life).

Technika HDR przydatna jest wówczas, kiedy normalnie wykonane zdjęcie byłoby
niedoświetlone lub prześwietlone. Problem polega na tym, że aparat fotograficzny nie jest w
stanie poprawnie zapisać zdjęcia, jeżeli występuje zbyt duża różnica pomiędzy ciemnymi a
jasnymi fragmentami kadru. Rozpiętość tonalna pojedynczego zdjęcia może wynosić nie
więcej jak około 6 jednostek EV. Warto też wspomnieć, że fotografia cyfrowa rejestruje tylko
około 40% barw, jakie rozpoznaje ludzkie oko.

Rozwiązaniem problemu jest technika HDR (High Dynamic Range), co jest tłumaczone jako
wysoki zakres tonalny. Pozwala na stworzenie zdjęcia o znacznie szerszej rozpiętości
tonalnej. Fotografie wykonane tą techniką mają znacznie lepsze kolory; szerokość palety
barw jest bliska temu, co potrafi zarejestrować ludzkie oko. Miejsca jasne są znacznie
jaśniejsze, miejsca ciemne są naprawdę ciemne, w dodatku to, co normalnie byłoby
niedoświetlone staje się doświetlone. Analogicznie miejsca prześwietlone będą sprawiały
odpowiednio dobre wrażenie.

Reasumując, technika HDR jest przydatna wówczas, kiedy normalnie wykonane zdjęcie
byłoby prześwietlone lub niedoświetlone, przy pracy w trudnych warunkach
oświetleniowych. Także przy robieniu zdjęć pod światło lub miejsc, które światło odbijają,

jak tafla jeziora. Także wtedy, kiedy po prostu chcesz uchwycić całą pełnię barw i kolorów.
Tak jak miało to miejsce w przypadku fotografii wybuchu atomowego. Najbardziej
efektownie wychodzą wschody i zachody słońca, zwłaszcza nad jeziorem czy morzem.

Fotografia HDR nie jest kosztowna ani trudna, jak może się wydawać. Wystarczy domowy
aparat cyfrowy, pozwalający na pracę w trybie manualnym (M) lub umożliwiający ręczną
korekcję ekspozycji, oraz jeden z wielu popularnych programów graficznych. Dobrze byłoby
też zaopatrzyć się w statyw, aczkolwiek można poradzić sobie i bez niego.

Robienie zdjęć techniką HDR – praca z aparatem

Pierwszą czynnością w celu uzyskania zdjęć HDR jest wykonanie paru zdjęć cząstkowych,
które później zostaną w programie graficznym połączone w jedno. Najlepiej wykonać trzy
dokładnie tak samo wykadrowane zdjęcia, z różnymi nastawieniami ekspozycji. Bardzo
ważne jest, aby zdjęcia zostały wykonane po sobie w możliwie najkrótszym odstępie czasu
oraz aby aparat nie został w czasie ich wykonywania poruszony.

Jeżeli zawartość kadrów będzie się od siebie różniła, to po połączeniu zdjęć na komputerze
obraz może okazać się lekko rozmazany. Podobnie, w kadrze nie powinny znajdować się
elementy ruchome, jak falujące na wietrze liście czy bawiące się dzieci. Innymi słowy, obraz
musi być statyczny.

Dlatego warto postawić aparat na solidnym statywie lub w ostateczności na innym stabilnym
obiekcie gwarantującym, że aparat nie zmieni swojego położenia w trakcie robienia zdjęć.
Jedyną różnicą pomiędzy poszczególnymi zdjęciami będzie nastawienie ekspozycji. Niech
wynosi ona maksymalnie dwie jednostki EV. W ten sposób uzyskane zostaną trzy zdjęcia, z
czego jedno (-2 EV) będzie niedoświetlone, jedno (0 EV) będzie w miarę stonowane i jedno
(+2 EV) będzie prześwietlone.

Wykonanie zdjęć krok po kroku:

1. Ustaw aparat na solidnym statywie lub innym stabilnym miejscu.
2. Upewnij się, że lampa błyskowa i automatyczny balans bieli są wyłączone.
3. Ustaw wartość ISO na 100 lub niżej.
4. Wybierz interesujący Cię kadr.
5. Wykonaj trzy zdjęcia w możliwie najkrótszym czasie i z różnymi wartościami

ekspozycji. Zachowaj szczególną ostrożność, aby nie poruszyć aparatem przy zmianie
ustawień.

Możesz także robić zdjęcia, ustawiając w aparacie zapis do pliku RAW. Pamiętaj wówczas,
aby w programie do łączenia obrazów (np. w opisywanym w tym artykule Photomatix)
wybrać redukcję szumów (opcja noise reduction) dla wszystkich plików cząstkowych (opcja
all source files).

Zrobienie trzech zdjęć cząstkowych to jedynie propozycja, która jest prostym i popularnym
rozwiązaniem. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykonać pięć lub sześć fotografii,
różniących się od siebie o jedną lub dwie jednostki EV.

Dodanie zdjęć HDR do obróbki w programie graficznym

Jeśli masz już zrobioną serię zdjęć w celu uzyskania efektu HDR, możesz przystąpić do ich
nałożenia na siebie w jednym z programowców graficznych.

Sztandarowym narzędziem wykorzystywanym do fotografii HDR jest program Photomatix.
Możesz pobrać go bezpłatnie ze strony producenta:

www.hdrsoft.com

. Po uruchomieniu

programu zostaniesz poinformowany, że jest to wersja próbna. Jakkolwiek jest ona w pełni
funkcjonalna, niewielki znak wodny będzie dodawany do każdego zdjęcia. Problem zniknie
po zarejestrowaniu programu i dodaniu klucza aktywacyjnego.

Teraz pora dodać zrobione wcześniej zdjęcia do programu w celu ich połączenia. Można to
uczynić na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest po prostu przeniesienie wybranych fotografii
z katalogu lub pulpitu do okna programu. Pojawi się okno z zapytaniem, co zrobić z
przeniesionymi plikami. Wybierz domyślnie ustawioną opcję Merge for HDR processing.

Następnie otworzy się okno z listą dodanych zdjęć. Wybierając Browse... możesz dodać
kolejne, jeżeli z jakiegoś powodu się nie dodały. Korzystając z Remove możesz usunąć z listy
niepożądane zdjęcia.

Innym sposobem na dodanie zdjęć jest wybranie opcji Load Bracket Photos z paska
narzędziowego programu, widocznego po lewej stronie obszaru roboczego. Wówczas od razu
pojawi się menu wyboru plików, które można dodać używając opcji Browse i wskazując je na
dysku twardym.

Sporadycznie może się jeszcze zdążyć, że program będzie miał problem z ustaleniem, jakimi
wartościami ekspozycji poszczególne zdjęcia się od siebie różnią. Niezbędne okaże się
wówczas ich potwierdzenie w nowym oknie. Aczkolwiek zazwyczaj taka sytuacja nie ma
miejsca.

Dopasowywanie zdjęć HDR w programie Photomatix

Po wybraniu zdjęć, Photomatix zaproponuje dopasowanie ich do siebie. Ogólna idea jest taka:
program za pomocą odpowiednich algorytmów postara się dopasować do siebie zdjęcia
cząstkowe, jeżeli w czasie ich robienia kadr został przesunięty. Nazywa się to Align source
images.

Nie należy zbytnio polegać na tej funkcji Photomatiksa, ponieważ jest ona daleka od
doskonałości. Dlatego uczulamy, aby już na etapie robienia zdjęć zatroszczyć się oto, aby
były one wykadrowane identycznie i bez żadnych przesunięć. Z drugiej zaś strony, opcja ta
może poprawić drobne przesunięcia, które nie są widoczne na pierwszy rzut oka.
Ewentualnie, jeżeli bardzo zależy Ci na zdjęciu, a nie masz możliwości wykonania fotografii
ponownie, spróbuj, być może uda się ją w ten sposób uratować.

Natomiast Crop aligned images może zmniejszyć zdjęcia do wspólnego rozmiaru. To w ogóle
nie powinno mieć miejsca, dodane do programu fotografie powinny mieć identyczne
wymiary. Resumując, z pierwszej opcji nie zaszkodzi skorzystać, ale nie należy na niej
polegać. Natomiast drugiej nawet nie brać pod uwagę.

Ciekawą opcją jest jeszcze Remove ghost. Po wybraniu tego rozwiązania, w następnym etapie
pracy programu pojawi się okno Deghosting pozwalające zaznaczyć poruszone, rozmazane
obszary zdjęcia. Program postara się te niedoskonałości naprawić. Ogólnie, możliwości
dopasowywania zdjęć mogą okazać się pomocne, jeżeli naprawdę zależy Ci na danym ujęciu,
a mimo wcześniejszych starań, kadry zostały w jakiś sposób poruszone.

Jeżeli wykonane zdjęcia cząstkowe aparat zapisał do plików RAW, na tym etapie możesz
jeszcze wybrać funkcję Reduce noise on: all source files. Pozwoli to na zredukowanie
szumów. Po wybraniu tej opcji, przed następnym krokiem musisz odczekać dłuższą chwilę,
aż program dokona odpowiedniej korekty.

Restart lub wyłączenie komputera nie działa

Klikasz, że chcesz aby komputer się uruchomił ponownie lub wyłączył i nic się nie dzieje,
nawet mimo dłuższego czekania? Często dzieje się tak z powodu oczekiwania przez system
na to aż zostanie zamknięty któryś z działających (na przykład w tle) programów.

Wtedy po minucie lub dwóch może zostać wyświetlone okienko dialogowe informujące, iż
proces nie odpowiada i pytające czy chcesz go natychmiast zakończyć – odpowiedz
twierdząco.

Niestety równie często Windows o niczym Cię nie poinformuje i po prostu zignoruje fakt, że
chciałbyś zakończyć jego działanie. W takiej sytuacji musisz taki „wiszący” proces zamknąć
samodzielnie:

1. Wciśnij na raz klawisze [CTRL]+[ALT]+[DEL].
2. W oknie Menedżera zadań kliknij zakładkę Procesy.
3. Na liście znajdź po kolei procesy, przy których nazwa użytkownika odpowiada

Twojemu loginowi w systemie Windows. Każdy z nich zaznacz i wciskaj przycisk
Zakończ proces. Pamiętaj, pod żadnym pozorem nie usuwaj procesów oznaczonych
jako usługi (nieważne czy systemowe, lokalne czy sieciowe), ponieważ one zazwyczaj
nie są przyczyną tych kłopotów.

4. W momencie gdy zakończysz proces, który wstrzymywał zamykanie systemu,

Windows niezwłocznie zakończy swoje działanie.

Możesz także sprawić, aby Windows automatycznie zamykał niedziałające procesy, co
pozwoli w przyszłości oszczędzić kłopotów z przeglądaniem Menedżera zadań. W tym celu:

1. Uruchom edytor rejestru w sposób opisany w poprzednich poradach.
2. W okienku po lewej stronie znajdź klucz HKEY_USERS\.DEFAULT\CONTROL

PANEL\DESKTOP.

3. Dwukrotnie kliknij wartość AutoEndTasks i zmień jego wartość z 0 na 1.

Rys. Edycja wartości AutoEndTasks w systemie Windows Vista

Restartowanie systemu Windows bez ponownego uruchamiania komputera

Nieraz coś złego dzieje się, np. ze sposobem w jaki Windows zarządza Twoimi programami.
Okna są źle wyświetlane, zminimalizowanej aplikacji nie da się już przywrócić z paska zadań
albo przesuwane okienko zostawia po sobie ślady na pulpicie. Wiesz z doświadczenia, że
restart komputera pozwoli Ci na usunięcie tych niedogodności, ale nie możesz tego z jakiegoś
powodu w tej chwili zrobić. W takiej sytuacji można spróbować zamknąć i ponownie
uruchomić proces explorer.exe, zamiast restartować komputer.

Program ten odpowiada za sposób wyświetlania okien. Jest to tzw. menedżer okien,
uruchamiany wraz z Windows. Jego zamknięcie i ponowne uruchomienie zazwyczaj pomaga
w przywróceniu stabilnego działania systemu, ale może też spowodować jego zawieszenie.
Dlatego dokonuj tego tylko po uprzednim zapisaniu postępów w swojej pracy.

Aby zrestartować proces explorer.exe w Windows XP:

1. Wciśnij na raz klawisze [CTRL]+[ALT]+[DEL].
2. Pokaże się okno Menedżera zadań. Kliknij zakładkę Procesy.
3. Na liście znajdź explorer.exe, kliknij go i następnie wciśnij przycisk Zakończ proces.
4. Z ekranu monitora zniknie pasek zadań. Jeżeli po chwili nie zostanie on wczytany

ponownie (explorer.exe uruchamia się automatycznie w razie jego zamknięcia),
wciśnij klawisze [WIN] oraz [R], w okienku wpisz explorer.exe i wciśnij [ENTER].

W systemie Windows Vista i Windows 7 po wciśnięciu klawiszy [CTRL]+[ALT]+[DEL]
pojawi się okno, jak na rysunku poniżej po lewej stronie. Wybierz wtedy z niego pozycję
Uruchom Menedżera zadań.

Rys. Po lewej menu wyboru w Windows Vista, po prawej okno Utwórz nowe zadanie w
Windows XP

Wykrywanie oprogramowania powodującego problemy z uruchamianiem
Windows XP

Jeśli korzystając z narzędzia Informacje o systemie nie znajdziesz żadnych wskazówek o
wadliwym urządzeniu lub konflikcie urządzeń, sprawdź listę programów, które są
uruchamiane automatycznie podczas wczytywania Windows.

W tym celu użyj komendy MSINFO32, aby uruchomić narzędzie Informacje o systemie.
Następnie rozwiń gałąź Środowisko oprogramowania i wybierz wpis Programy grupy
Autostart.

Następnie wyłącz znajdujące się na liście programy i uruchom Windows w normalnym trybie.
Jeśli błąd się nie powtórzy, to znaczy, że znalazłeś jego źródło. W przypadku problemów z
uruchamianiem Windows warto również zajrzeć do pliku NTBTLOG.TXT lub
BOOTLOG.TXT (w zależności od używanej wersji systemu operacyjnego).

Znajdziesz go w głównym katalogu systemowym. Są w nim wymienione wszystkie usługi i
urządzenia komputera, które podczas uruchamiania Windows w trybie awaryjnym są
wczytywane bądź pomijane. Możesz otworzyć ten plik w dowolnym edytorze tekstowym,
także w MS Word lub notepad.

Zanotuj sterowniki i usługi, które nie są wczytywane w trybie awaryjnym, bo jedna z nich jest
przyczyną problemów.

Skup się na sprawdzeniu niewczytywanych usług i urządzeń, np. z wykorzystaniem
Menedżera urządzeń.

Następnie spróbuj uruchomić Windows w normalnym trybie. W ten sposób możesz
ograniczyć obszar poszukiwania przyczyny problemów i podjąć odpowiednie kroki zaradcze,
np. zainstalować nowe sterowniki.

Sprzętowa regulacja obrotów wentylatorów

Jeżeli Twoja płyta główna nie umożliwia programowego sterowania obrotami wentylatorów
lub automatyczna regulacja nie spełnia Waszych oczekiwań, sięgnij po regulator sprzętowy.
Dzięki niemu można ręcznie ustawiać prędkość obrotową wentylatora zależnie od potrzeb.

Za pomocą typowych regulatorów możesz sterować wentylatorami procesora, chipsetu i
obudowy. Najtańsze regulatory umożliwiające sterowanie jednym wentylatorem kupisz już za
10–15 zł. Mają one postać śledzia lub małej kostki, którą można przymocować do ściany
obudowy komputera. Na śledziu lub kostce znajduje się potencjometr lub przełącznik do
ustawiania prędkości. Potencjometr jest bardziej praktyczny, gdyż umożliwia płynną
regulację obrotów. Montaż takiego regulatora jest bardzo prosty:

1. Wyłącz komputer i dla bezpieczeństwa wyjmij wtyczkę zasilania z gniazdka.
2. Otwórz obudowę komputera i wypnij z płyty głównej kabelek zasilający wentylator.
3. Wepnij do złącza na płycie kabelek regulatora.
4. Kabelek wentylatora podłącz do regulatora.
5. Śledzia zamontuj w otworze w tylnej ścianie obudowy. Kostkę przyczep do obudowy,

przeprowadzając przewód przez otwór wentylacyjny obudowy lub otwór po śledziu.

Rys. Podłączanie regulatora wentylatora z przewodem przedłużającym

Regulatory tego typu mogą mieć złącze dla wentylatora bezpośrednio w kostce lub na
przewodzie przedłużającym (np. Zalman Fan Mate 2). Wybieraj te z długim przewodem, tak
aby regulator dało się bez problemu zamontować w dowolnym miejscu na zewnątrz obudowy.

Wymiana wentylatora

Jeśli komputer się przegrzewa, warto pomyśleć nad wymianą wentylatora. Wentylator jest
zamontowany w komputerze samodzielnie (np. główny wentylator obudowy wyprowadzający
powietrze poza komputer) lub na radiatorze (np. wentylator procesora).

Najtaniej i najwydajniej jest zacząć od zamontowania dodatkowego wentylatora obudowy,
np. Sharkoon Silent Eagle. Wcześniej jednak zorientuj się, czy producent obudowy
przewidział możliwość zainstalowania takiego wentylatora (sprawdź, czy jest na niego
miejsce).

Wentylatory występują w kilku wariantach: bez regulacji prędkości, z regulacją zewnętrzną
oraz z czujnikami temperatury (same dostosowują swoją prędkość w zależności od potrzeby).
W większości wypadków wystarczy Ci zapewne zwykły regulator bez regulacji prędkości,
działający cały czas.

Podłączając wentylator zwróć także uwagę aby zachować prawidłowy kierunek powietrza,
które ma być odprowadzane od układu.

Zabezpieczanie plików PDF hasłem

Jeśli ograniczyć dostęp do zawartości plików PDF lub uniemożliwić jego edycję, możesz
zabezpieczyć go hasłem, bez którego podania nie będzie można wykonać określonych
czynności.

Za pomocą programu PDF Bender (

www.spaceblue.com/products/pdfblender

) zabezpieczysz

pliki PDF hasłem . PDF Bender, w odróżnieniu od swojej konkurencji, pozwala na precyzyjne
wybranie tego, czego użytkownik nie będzie mógł robić bez podania hasła.

Aby zabezpieczyć hasłem plik PDF:

1. Wskaż plik za pomocą przycisku Add Files.
2. Z menu File wybierz Document Security.
3. W polu Select wybierz 128-bit (Acrobat 5.x or greater).
4. W polu Password w sekcji Open wpisz hasło, które będzie potrzebne do otwarcia

pliku.

5. Teraz wpisz hasło „dla zaawansowanych” w polu Password sekcji Permissions.
6. Zaznaczając poszczególne opcje w sekcji Permissions wskażesz czynności, które

będzie można robić jedynie po podaniu hasła „dla zaawansowanych”. Przykładowo,
jeżeli zostawisz coś odznaczone, będzie to mogła robić nawet ta osoba, która posiada
tylko hasło do odczytu pliku.Możesz zablokować możliwość drukowania dokumentu
(Print document), modyfikacji treści (Modify Document Contents) czy kopiowania
zawartości (Copy Text and Graphics).

Sprawdzanie certyfikatów plików PDF

Jednym ze sposobów zabezpieczania dokumentów PDF jest opatrywanie ich, tzw.
certyfikatami. Jest to rodzaj podpisu elektronicznego, używanego przez duże korporacje czy

narodowe systemy opieki zdrowotnej a także stosowane między innymi w elektronicznych
dowodach osobistych wydawanych przez niektóre państwa. Dzięki sprawdzeniu, że certyfikat
użyty do podpisania danego dokumentu był ważny i faktycznie należy do osoby, która się
podaje za autora dokumentu, masz pewność, co do pochodzenia pliku.

Niestety darmowe czytniki PDF najczęściej nie umożliwiają zweryfikowania, czy dany
certyfikat jest prawidłowy. Pomoże Ci w tym bezpłatna aplikacja Aloaha sign!
(

www.aloaha.com/wi-software-en/aloaha-sign.php

).

Po zainstalowaniu (pamiętaj, aby zmienić język z niemieckiego na angielski) i uruchomieniu
zobaczysz bardzo proste główne okno programu. Kliknij przycisk Open i wskaż dokument
PDF. Po jego otwarciu możesz posłużyć się opcją View, aby zweryfikować prawidłowość
certyfikatu.

Wyłączanie funkcji autoodtwarzania płyt CD/DVD

Po włożeniu do napędu płyty CD/DVD Windows automatycznie próbuje odtworzyć jej
zawartość lub uruchomić wybrany program, jeśli na płycie znajduje się plik autorun.inf.
Wielu użytkownikom nie odpowiada takie zachowanie Windows, ale w Panelu sterowania nie
znajdziesz ustawienia pozwalającego wyłączyć tę funkcję. A wyłączenie funkcji
autoodtwarzania przynosi korzyści nie tylko z punktu widzenia wygody korzystania z
komputera, ale także ze względów bezpieczeństwa.

Pliki autorun.inf stały się ostatnio częstymi nosicielami wirusów, co pokazują niedawne

zestawienia zagrożeń.

Jest jednak sposób na wyłączenie funkcji autoodtwarzania. W tym celu wykonaj poniższe
czynności:

1. Uruchom edytor rejestru poleceniem REGEDIT.
2. Odszukaj klucz

HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\CDRom.

3. Utwórz w nim nową wartość DWORD o nazwie „Autorun” i nadaj jej wartość „1”.

Rys. W rejestrze możesz wyłączyć funkcję autoodtwarzania

Aby ponownie włączyć funkcję autoodtwarzania, nadaj wpisowi Autorun wartość „0”.

Ranking zagrożeń

Firma ESET opublikowała listę zagrożeń, które najczęściej infekowały komputery
użytkowników w styczniu 2008.

Najczęściej atakującym w styczniu zagrożeniem okazała się rodzina złośliwych programów
INF/Autorun infekujących komputery użytkowników poprzez pliki automatycznego startu
danego nośnika. Według informacji zebranych przez system ThreatSense.Net od ponad 10
milionów użytkowników programów firmy ESET zagrożenia te stanowiły ponad 7%
wszystkich wykrytych w styczniu infekcji.

Pierwsze miejsce na liście zagrożeń zajmowane przez rodzinę INF/Autorun nie jest
przypadkowe. Przyczyniają się do tego sami użytkownicy, którzy coraz częściej przenoszą
dane z wykorzystaniem pamięci przenośnych (pendrive). Oprócz większej wygody
użytkowania i szybkości kopiowania danych nośniki te stają się doskonałym źródłem
zagrożeń, które kryją się w niepozornych plikach autorun.inf.

Wśród pozostałych zagrożeń szczególnie aktywnych w ubiegłym miesiącu ESET wymienia
aplikacje, które ukrywając swoją obecność przed użytkownikiem, wykradają jego hasła
(Win32/Pacex.Gen, Win32/PSW.OnLineGames.KDP), wyświetlają denerwujące reklamy
(Win32/Adware.Ezula, Win32/Adware.Virtumonde.FP) lub instalują podstępne konie
trojańskie (Win32/TrojanDropper.Agent.DGO). Dzisiaj te i inne są bardzo popularne.

Dodawanie nadawcy do listy zablokowanych nadawców w Poczcie Systemu
Windows

Jeżeli nawet mimo ustawienia wysokiego poziomu ochrony antyspamowej ciągle otrzymujesz
wiadomości-śmieci od tego samego adresu e-mail to warto pomyśleć o wpisaniu go na listę
zablokowanych nadawców.

Aby to zrobić:

1. Kliknij e-mail od nadawcy, którego chcesz dodać do listy spamerów.
2. Z menu Wiadomość wybierz polecenie Wiadomości-śmieci, a następnie wykonaj pkt 3

lub 4.

3. Jeżeli chcesz zablokować wszystkie przyszłe wiadomości od tego nadawcy, kliknij

polecenie Dodaj nadawcę do listy zablokowanych nadawców.

4. Jeżeli natomiast wolisz zablokować wszystkie wiadomości od wszystkich nadawców z

tej samej domeny, co domena nadawcy, kliknij polecenie Dodaj domenę nadawcy
(@example.com) do listy zablokowanych nadawców.

Domena to ta część adresu e-mail która znajduje się po znaku małpki (@). Jeżeli otrzymasz e-
mail z adresu

[e-mail]

to możesz zablokować wszystkie e-maile z tej domeny,

takie jak np.

[e-mail]

czy

[e-mail]

.

Jeżeli natomiast chcesz dodać określony adres e-mail do listy zablokowanych nadawców, ale
nie masz wiadomości z tego adresu to możesz dodać adres nadawcy ręcznie.

Aby to zrobić:

1. Z menu Wiadomość wybierz Wiadomości-śmieci a następnie kliknij polecenie Opcje

wiadomości-śmieci.

2. Teraz zaznacz kartę Zablokowani nadawcy oraz kliknij przycisk Dodaj.
3. Wpisz adres e-mail do zablokowania i potwierdź wciskając OK.

Łączenie ze sobą wielu kontaktów w Outlooku

Począwszy od wersji 2007, Outlook oferuje możliwość powiązania ze sobą kilku kontaktów.
Na przykład do swojego znajomego wędkarza możesz powiązać pozostałych pasjonatów tego
hobby, których masz w swojej książce adresowej. Dzięki temu po kliknięciu którejkolwiek z
tych osób uzyskasz od razu dostęp do pozostałych kontaktów z tej samej grupy.

Aby włączyć tę opcję:

1. Z menu Narzędzia wybierz pozycję Opcje.
2. W zakładce Preferencje wybierz Opcje kontaktu i zaznacz Pokaż łącza kontaktów na

wszystkich formularzach.

3. Od teraz możesz tworzyć własne „sieci kontaktów”.
4. Gdy otworzysz wizytówkę danego kontaktu i wciśniesz przycisk Kontakty w prawym

dolnym rogu okna z wizytówką, będziesz mógł w nowym oknie wyszukać i przypisać
do danej osoby inne kontakty.

Odzyskiwanie wiadomości skasowanych w Outlook Express

Jeżeli czasem zdarzy Ci się przez przypadek usunąć ważną wiadomość e-mail, wystarczy
zajrzeć do folderu Elementy usunięte i odzyskać usunięty e-mail. Jeśli jednak i w tym
folderze nie znajdziesz swojej wiadomości (bo np. odruchowo czyścisz również folder ze
skasowanymi e-mailami), wtedy musisz posłużyć się specjalnym programem.

1. Ze strony

www.diskinternals.com/outlook-express-repair/

pobierz aplikację

DiskInternals Mail Recovery. Program nie jest wprawdzie darmowy, ale wersja trial
wystarczy do odzyskania wiadomości.

2. Po instalacji uruchom program i kliknij przycisk Next.
3. W nowym oknie wybierz opcję Repair email database i kliknij Next.
4. Teraz wybierz Local account i kliknij Next.
5. Rozpocznie się proces odzyskiwania danych. Po zakończeniu kliknij Finish i możesz

już przeglądać utracone wiadomości.

Blokowanie możliwości odpowiadania wszystkim na Twój e-mail w Outlooku

Gdy wysyłasz wiadomość do kilku osób, wskazując je w polu Do, każda z nich wie, kto
oprócz niej otrzymał e-maila. Co więcej, Twoi adresaci mogą, używając przycisku

Odpowiedz wszystkim, wysłać swoją odpowiedź każdemu kontaktowi, któremu wysłałeś
pierwotną wiadomość. Nie zawsze jest to pożądane, niekiedy bowiem użytkownicy
pomyłkowo odpowiadają wszystkim zamiast jedynie nadawcy.

Sam Outlook nie pozwala na wyłączenie możliwości odpowiadania wszystkim. Możesz to
jednak obejść poprzez utworzenie własnego formularza do wysyłania wiadomości:

1. Z menu Narzędzia wybierz Formularze, a następnie Projektuj Formularz.
2. Upewnij się, że w polu Szukaj w: jest wybrana Standardowa biblioteka formularzy.
3. Na liście wybierz pozycję Wiadomość i kliknij Otwórz.
4. W nowym oknie otwórz zakładkę Akcje i zaznacz wiersz Odpowiedz wszystkim.
5. W dolnej części okna znajdziesz przycisk Właściwości, kliknij go.
6. W nowym oknie odznacz opcję Włączona w prawym górnym rogu. Kliknij OK,aby

zatwierdzić.

7. W zakładce Właściwości zaznacz opcję Wyślij definicję formularza z elementem.
8. Jeżeli pojawi się ostrzeżenie, że wysyłanie definicji formularza wraz z elementem nie

jest zalecaną praktyką, kliknij OK.

9. Na pasku menu wskaż przycisk Publikuj, a następnie Publikuj formularz jako.
10. W nowym oknie zapisz formularz w Bibliotece formularzy osobistych pod dowolną

nazwą (aby tylko nie zawierała spacji). Kliknij Publikuj.

11. Zamknij okienko formularza (ewentualnie potwierdź zapisanie zmian, jeżeli

zostaniesz o to zapytany).

Właśnie utworzyłeś nowy formularz wiadomości, który jednak nie będzie używany, ponieważ
nie jest ustawiony jako domyślny formularz wiadomości. Jeżeli będziesz chciał wysłać
wiadomość bez możliwości odpowiadania wszystkim:

1. Z menu Narzędzia wskaż Formularze oraz Wybierz formularz.
2. W nowym oknie z rozwijanego menu Szukaj w: wybierz Biblioteka formularzy

osobistych i otwórz Twój formularz.

Teraz możesz już napisać e-mail do kilku adresatów, jeżeli używają Outlooka, to nie będą
mieli dostępnej opcji Odpowiedz wszystkim.

Dodawanie nadawcy do listy bezpiecznych nadawców w Outlooku

W Outlooku jest lista bezpiecznych nadawców, pomagająca zapobiegać blokowaniu przez
filtr antyspamowy wiadomości wysłanych z konkretnych adresów e-mail.

Jedynym wyjątkiem, gdy e-mail zakwalifikowany jako wiadomość-śmieć nie zostanie
przeniesiony do folderu za spamem jest właśnie sytuacja, gdy adres znajduje się na liście
bezpiecznych nadawców.

W celu wpisania nadawcy na listę bezpiecznych nadawców:

1. Kliknij e-mail od nadawcy, którego chcesz dodać do listy.

2. Z menu Wiadomość wybierz polecenie Wiadomości-śmieci, a następnie wykonaj pkt 3

lub 4.

3. Jeżeli chcesz zablokować wszystkie przyszłe wiadomości od tego nadawcy kliknij

polecenie Dodaj nadawcę do listy bezpiecznych nadawców.

4. Jeżeli natomiast wolisz zezwolić na otrzymywanie wiadomości od wszystkich

nadawców z tej samej domeny, co domena nadawcy, kliknij polecenie Dodaj domenę
nadawcy (@example.com) do listy zablokowanych nadawców.

Analogicznie jak w przypadku zablokowanych nadawców, możesz postąpić gdy chcesz dodać
określony adres e-mail do listy bezpiecznych nadawców, ale nie masz wiadomości z tego
adresu. Z jedną różnicą - że zamiast kliknąć Zablokowani nadawcy kliknij Bezpieczni
nadawcy.

Domyślny podgląd załączników w oknie wiadomości w Outlooku

Jeżeli otrzymasz od kogoś załącznik, po jego kliknięciu możesz go otworzyć w zewnętrznym
programie obsługującym dany typ pliku lub opcjonalnie podejrzeć w oknie klienta
pocztowego.

Domyślny sposób przeglądania załączników rodzi konieczność otwarcia nowego okna.
Zobaczmy, jak włączyć domyślny podgląd takich plików, jak PDF, HTML czy DOC:

1. Z menu Narzędzia wybierz Centrum zaufania.
2. Kliknij po lewej stronie na Obsługa załączników,a następnie na Podglądy załączników

i dokumentów.

3. W nowym oknie Opcje podglądu plików zaznacz ptaszkiem te pliki, które chcesz

widzieć w Outlooku, a nie zewnętrznym programie.

4. Potwierdź zmiany, klikając dwa razy OK.

Narzędzia do blokowania niepożądanych treści

Oprócz aktywowania w przeglądarce i wyszukiwarce stron internetowych opcji pozwalającej
na kontrolę rodzicielską, można także korzystać z dodatkowego oprogramowania. Tego
rodzaju programy pozwalają chronić dzieci przed nieodpowiednimi dla nich stronami
internetowymi oraz dają możliwość zablokowania niektórych aktywności.

Beniamin

http://www.beniamin.pl/

to program, dzięki któremu administrator (rodzic) może

na różne sposoby blokować dostęp do stron WWW i wielu funkcji komputera używanego
przez dziecko. Na rysunku zobaczysz pasek z ikonami zakładek, w których możesz
wprowadzać różne ograniczenia, a w dalszej części tekstu opiszę, co możesz zrobić,
korzystając z każdej z nich.

Rys. Pasek zakładek programu Beniamin

Program wykrywa automatycznie profile utworzone w systemie Windows i wszystkie te
ustawienia możesz wprowadzać dla każdego profilu osobno.

Jeśli chcesz zablokować dostęp do niepożądanych stron, kliknij zakładkę Ustawienia. W tej
zakładce, zaznaczając odpowiednie opcje, możesz między innymi:
Ÿ Ustawić blokadę dostępu do:

•

Stron erotycznych

•

Stron ofensywnych, agresywnych

•

Portali video

•

Portali społecznościowych

Ÿ Włączyć kontrolę słownikową zawartości stron i ustawić jej poziom
Ÿ Zablokować:

•

Dostęp do komunikatorów

•

Dostęp do list dyskusyjnych

•

Dostęp do poczty e-mail

•

Pobieranie programów z Internetu

•

Pobieranie dokumentów

Usługi Google a prywatność

Dużą rozwagę należy zachować również podczas korzystania różnych pozostałych usług
Google, gdyż właściwie wszystkie (YouTube, Kalendarz, Dokumenty itd.) zbierają
informacje na Twój temat.

Szczególną ostrożność zachowaj przy korzystaniu z Google Maps. Wskazując Twój dom jako
domyślną lokalizację, przekażesz do Google dokładne informacje o swoim miejscu
zamieszkania.

W przypadku usługi Picassa przy dodawaniu osobistych zdjęć z listy rozwijanej Widoczność
wybierz Prywatny. W zachowaniu prywatności, szczególnie jeżeli korzystasz z desktopowych
aplikacji Google’a, jak np. Chrome, pomoże Ci program Google Clean (w wersji testowej
dostępny za darmo). Aplikacja jest dostępna do pobrania ze strony

www.abelssoft.net/gc.php

.

Aby zobaczyć, w jakich usługach Google zdążył już zgromadzić informacje o Tobie, wejdź
na stronę

https://www.google.com/dashboard

.

Rozbudowa pamięci RAM w laptopie

W przypadku laptopa trzeba sprawdzić przed rozbudową, jaki rodzaj pamięci RAM można w
nim zainstalować. Jednak otwieranie obudowy i zaglądanie do środka może być kłopotliwe.
Jest sposób, żeby w niektórych przypadkach rozwiązać problem bez rozkręcania obudowy.

Notebooki używają pamięci SODIMM. Te kości są mniejsze od pamięci używanych w
komputerach stacjonarnych. W większości przypadków stosuje się pamięci DDR SODIMM
ze 144 złączami lub 200 złączami, ale trafiają się także modele wyposażone w pamięci Micro
DIMM. Pamięci DDR2 SODIMM również mają 200 złączy, ale nie mogą być instalowane w
gniazdach DDR i na odwrót. Każda kość ma w dolnej krawędzi nacięcie umożliwiające
instalację tylko we właściwym gnieździe.

Typ pamięci RAM zamontowanej w Twoim laptopie możesz sprawdzić, używają programu
CPU-Z (

www.cpuid.com

). Jeśli korzystasz z pamięci DDR, nie da się dokładnie ustalić,

jakiego typu pamięć jest w laptopie bez otwierania obudowy. W przypadku pamięci DDR2
sytuacja jest lepsza, ponieważ ten rodzaj pamięci występuje tylko w jednej odmianie z 200
gniazdami.

Rys. CPU-Z umożliwia identyfikację typu pamięci RAM używanej w notebooku

Jeśli w laptopie są starsze kości pamięci, np. o pojemności 256, sugerujemy ich
wymontowanie i kupienie pary nowych kości, np. 512 MB lub 1GB, co zapewni lepszą pracę
laptopa i pozwoli uniknąć problemów z brakiem kompatybilności.