Jak dobrym jesteś człowiekiem?

W

iększość z nas ma o sobie wysokie mniemanie, prawda? O tak, wiemy, że nie jesteśmy dosko-

nali, ale nie uważamy się za tak złych jak inni. Przecież nie trudno znaleźć kogoś gorszego od

nas. Porównując się z bandytami, politykami, pijakami, czy nawet z sąsiadami, zawsze wychodzimy

na lepszych. Biblia mówi: „Większość ludzi przechwala się swoją uczynnością” (Prz 20,6).

L

ecz czy zdajesz sobie sprawę, Przyjacielu, że Bóg nie porównuje nas z innymi ludźmi? On

przyrównuje nas do swojego prawa czyli do dziesięciu przykazań. W nich Jego sprawiedliwość

ma swe odbicie. „Grzech jest przestępstwem prawa” (1Jn 3,4). Może powiesz: „Ale ja przestrzegam

większości przykazań.” Biblia odpowiada: „Albowiem ktokolwiek by zachował całe prawo, a w jed-

nym by upadł, stał się winien wszystkich przykazań” (Jk 2,10). Bóg mówi: „Jak jest napisane, nie ma

sprawiedliwego ani jednego” (Rz 3,10). „Nie ma człowieka sprawiedliwego na ziemi, któryby czynił

dobrze, a nie grzeszył” (Kaz 7,20). Chociaż staramy się postępować sprawiedliwie, nie wychodzi

nam. Jesteśmy samolubni i pyszni. Kłamiemy i plotkujemy. Pożądamy i zazdrościmy. Przeklinamy i

wzywamy świętego imienia Boga nadaremno. Mamy mnóstwo czasu na spełnianie swoich zachcia-

nek, lecz bardzo mało czasu dla Boga. Jesteśmy winni, jesteśmy grzesznikami. I taki właśnie jest

cel Bożego prawa. Ono pokazuje nam nasz grzech. „Albowiem przez prawo jest poznanie grzechu”

(Rz 3,20).

T

o nie wszystko. Za łamanie prawa Bożego ponosi się konsekwencje, tak jak za łamanie prawa

państwowego. W Liście do Rzymian 6,23 czytamy: „Zapłatą za grzech jest śmierć”. „Lecz bojaźli-

wym i niewiernym, i obmierzłym, i mężobójcom, i wszetecznikom, i czarownikom, i bałwochwalcom, i

wszystkim kłamcom część ich dana będzie w jeziorze gorejącym ogniem i siarką: Ta jest śmierć druga”

(Obj 21,8). Łamanie prawa Bożego niesie ze sobą wieczne konsekwencje – wieczne oddzielenie od

Boga w jeziorze ognistym. Jezus powiedział: „A nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy

zabić nie mogą; ale raczej bójcie się tego, który może i duszę i ciało zatracić w piekielnym ogniu”

(Mt 10,28). To nie zabawa. Sprawa jest bardzo poważna.

A

więc co zrobić? Nie można zostać zbawionym dzięki przestrzeganiu przykazań. Czemu? W

Liście do Galacjan 3,10 czytamy: „Albowiem ile ich jest z uczynków prawa, pod przekleń-

stwem są, bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkim, co napisane w księgach

prawa, aby to czynił.” Prawo Boże usprawiedliwia tylko tych, którzy przestrzegają go w całości. Może

sądzisz, że jeśli będziesz starać się żyć sprawiedliwie, to Bóg będzie zadowolony i przebaczy Ci. Ale

przecież już złamałeś Boże prawo. Nawet jeśli od dzisiaj byłbyś dobry, to i tak jesteś winny. Dobrze

jest zacząć żyć sprawiedliwie nawet od dziś, ale nie zmaże to grzechów wczorajszych. „Pan jest

nierychły do gniewu, a wielkiej mocy, który winnego nie czyni niewinnym” (Na 1,3). Dobre uczynki

nie mogą zadośćuczynić za żadne grzechy. Biblia mówi: „Aczkolwiek jesteśmy jako nieczyści my

wszyscy i jako szata splugawiona są wszystkie sprawiedliwości nasze” (Iz 64,6). A co z uczynkami

religijnymi, takimi jak chrzest, modlitwy, pielgrzymki, spowiedź, posty, rytuały, jałmużny itp.? Biblia

mówi: „Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością” (Prz 21,27). Grzech jest obrazą, której nie zmyją

ani pieniądze, ani zaparcie się siebie, ani żadne rytuały. Może powiesz: „Ale musi istnieć jakaś ofia-

ra, która może pojednać nas z Bogiem!” O, tak! To ofiara złożona z Baranka Bożego. „Oto baranek

Boży, który gładzi grzechy świata” (Jn 1,29). Jezus jest tym, „w którym mamy odkupienie przez krew

jego, to jest odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego” (Ef 1,7). „Jesteśmy poświęceni

przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz uczynioną” (Hbr 10,10). Widzisz, Jezus Chrystus nigdy nie

złamał Bożego prawa, więc nie zasłużył na śmierć. „Lecz Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że

gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rz 5,8). Tak bardzo Jezus nas ukochał,

że wziął wszystkie nasze grzechy na siebie. To prowadzi nas do drugiego celu przykazań. „A więc

prawo pedagogiem naszym było do Chrystusa, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni” (Gal 3,24).

Przykazania najpierw pokazały nam, że jesteśmy grzesznikami, którzy zasługują na piekło. Teraz

wskazują nam Chrystusa, abyśmy mogli zostać zbawieni, ufając tylko Jemu. To jest właśnie ufność

w Jego krew – jedyną ofiarę, która mogła zadowolić sprawiedliwego Boga. Pamiętaj, Bóg „winnego

nie czyni niewinnym”. Ktoś musi ponieść karę za Twoje grzechy. Nic innego nie spłaci Twojego długu

– ani pieniądze, ani wyparcie się siebie, ani rytuały, ani nawet miłość bliźniego. Dzięki łasce Bożej

możesz być w pełni usprawiedliwiony jeśli uwierzysz w krew, którą Jezus przelał. „Jego to Bóg usta-

nowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew, aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie,

w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów” (Rz 3,25). Jeśli nie uwierzysz, będziesz

musiał sam spłacić dług Twoich grzechów w wiecznym jeziorze ognia. „Kto wierzy w Syna, ma życie

wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje nad nim” (Jn 3,36).

D

rogi Przyjacielu, jak dobrym jesteś człowiekiem? Czy tak dobrym jak Jezus? Bóg twierdzi,

że nie. Jedyną ofiarą, jaką możesz w tej sytuacji złożyć Bogu jest Twoje skruszone i stra-

pione (z powodu grzechu) serce. „Ofiarą Bogu przyjemną jest duch skruszony; sercem skruszonym

i strapionym nie pogardzisz, o Boże!”(Ps 51,19). Zachęcam Cię, abyś dzisiaj odwrócił się od swoich

grzechów, zaufał krwi Jezusa jako Twojej jedynej nadziei na odpuszczenie grzechów i pojednał się

z Bogiem, prosząc Go o dar zbawienia. Możesz to uczynić już dzisiaj. „Jeśli ustami wyznasz Pana

Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wzbudził go z martwych, będziesz zbawiony. Każdy bo-

wiem, kto wzywa imienia Pańskiego, będzie zbawiony.” (Rz 10,9.13).