DGP 2014 06 05 ubezpieczenia i swiadczenia

Podstawa prawna

prenumerata

UBEZPIECZENIA

i ŚWIADCZENIA

gazetaprawna.pl

podczas kontroli uznaje takie umowy za zlecenia

Podstawa prawna

Dzieło nie może być oznaczone

w sposób zbyt ogólny. Jego rezultat

powinien zostać dokładnie określony

Andrzej Radzisław
radca prawny

W grudniu 2013 r. zaprzestaliśmy opłacania skła-
dek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za
jednego z naszych pracowników. Osoba ta złoży-
ła nam oświadczenie, aby w tym miesiącu składki
na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zostały
za nią opłacone od kwoty 2150 zł, ponieważ tyle
brakuje do rocznego limitu przy uwzględnieniu
wynagrodzeń otrzymywanych u innych płatni-
ków. W grudniu wynagrodzenie tego pracownika
wyniosło 8000 zł. Obecnie dostaliśmy informację
z ZUS, że podstawa wymiaru składek za grudzień
powinna wynosić 5450 zł. Kto w takim przypadku
powinien opłacić te składki? Czy musimy je opła-
cić, a następnie na drodze sądowej dochodzić ich
od pracownika?

Roczna podstawa wymiaru składek na ubez-

pieczenia emerytalne i rentowe za ubezpie-

czonego nie może być wyższa w danym roku

kalendarzowym od 30-krotności przeciętnego

prognozowanego wynagrodzenia w gospo-

darce narodowej na dany rok kalendarzo-

wy. W 2013 r. ten limit wynosił 111 390 zł,

a w 2014 r. 112 380 zł. Po jego przekroczeniu

za ubezpieczonego do końca roku kalenda-

rzowego nie są już opłacane składki na ubez-

pieczenia emerytalne i rentowe. W dalszym

ciągu powinny być natomiast opłacane skład-

ki na pozostałe ubezpieczenia społeczne, czyli

wypadkowe i chorobowe oraz ubezpieczenie

zdrowotne, a także składki na Fundusz Pracy

oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń

Pracowniczych. Po osiągnięciu 30-krotno-

ści nie jest natomiast opłacana składka na

Fundusz Emerytur Pomostowych. Płatnik,

który zaprzestaje opłacania składek na ubez-

pieczenia emerytalne i rentowe, informację

o tym podaje w raporcie ZUS RCA składa-

nym za pracownika. W raporcie w bloku III B

zaznacza pole 02 (Informacja o przekrocze-

niu rocznej podstawy wymiaru składek na

ubezpieczenie emerytalne i rentowe), gdy

informację o tym przekroczeniu przekazał

ubezpieczony, płatnik lub ZUS.

Jeżeli ubezpieczony ma jednocześnie więcej

niż jednego płatnika składek na ubezpiecze-

nia emerytalne i rentowe, powinien zawia-

domić każdego z nich o osiągnięciu rocznej

podstawy wymiaru. Taki obowiązek wynika

z art. 19 ust. 6 ustawy o systemie ubezpie-

czeń społecznych. Oświadczenie ubezpie-

czony składa na piśmie. Nie ponosi jednak

żadnej odpowiedzialności, gdy mimo, że są

za niego opłacane składki przez więcej niż

jednego płatnika, żadnego z nich nie poin-

formuje o przekroczeniu rocznego limitu.

Wówczas o przekroczeniu limitu informuje

płatników ZUS.

Stosownie do par. 10 rozporządzenia mini-

stra pracy i polityki socjalnej w sprawie szcze-

gółowych zasad ustalania podstawy wymiaru

składek w przypadku gdy ubezpieczony skła-

dając oświadczenie, o którym mowa w art. 19

ust. 5 ustawy, poda informacje niezgodne ze

stanem faktycznym, tak że powstanie za-

dłużenie z tytułu składek na ubezpieczenia

emerytalne i rentowe, jest on zobowiązany

do spłacenia całości tego zadłużenia. O tych

skutkach płatnik powinien go poinformować

gdy składa on oświadczenie. Obecnie jest to

jedyny przypadek, gdy oświadczenie złożone

przez ubezpieczonego powoduje, że płatnik

nie ponosi odpowiedzialności względem ZUS,

gdy składek nie ureguluje.

Na podstawie powołanego przepisu ZUS

uznaje, że ubezpieczony odpowiada również

za składki na ubezpieczenia emerytalne i ren-

towe, które na bieżąco byłyby sfi nansowane ze

środków płatnika, oraz za odsetki za zwłokę.

Jeżeli płatnik na podstawie oświadczenia

ubezpieczonego zaprzestał opłacania skła-

dek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,

a po pewnym czasie ZUS prześle informa-

cję, że składki na ubezpieczenia emerytalne

i rentowe powinny być opłacane, czyli gdy

okaże się, że oświadczenie było niezgod-

nie ze stanem faktycznym (gdy pracownik

uwzględnił w limicie 30-krotności przy-

chody zwolnione od składek, np. nagrodę

jubileuszową), to płatnik będzie zobowią-

zany złożyć korektę dokumentów rozlicze-

niowych, ale za powstałe zadłużenie będzie

odpowiadał ubezpieczony.

Oczywiście dopuszczalna jest sytuacja,

w której płatnik po otrzymaniu informacji

z ZUS złoży korektę dokumentów i sam ure-

guluje składki wraz z odsetkami za zwłokę.

ZUS uzna wtedy sprawę za zakończoną i nie

będzie zainteresowany ustalaniem, kto fak-

tycznie te składki sfi nansował. Oczywiście

płatnik może wówczas sfi nansować skład-

ki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,

które byłyby na bieżąco pokryte z jego środ-

ków, a od ubezpieczonego zażądać jedynie

składek fi nansowanych z jego środków oraz

odsetek za zwłokę.

Problem powstanie, gdy płatnik nie dojdzie

do porozumienia z ubezpieczonym, który nie

będzie chciał zgodzić się na częściowe sfi nan-

sowanie zadłużenia. Wówczas płatnik może

opłacić całość zaległości do ZUS i dochodzić

na drodze sądowej zwrotu składek w części

fi nansowanej przez pracownika. Takie po-

stępowanie jest dopuszczalne, ale nie jest

to najkorzystniejsze rozwiązanie z punktu

widzenia płatnika. Dużo korzystniejszym

rozwiązaniem, które powoduje uwolnienie

się od odpowiedzialności za powstałe zadłu-

żenie, jest przekazanie do ZUS oświadczenia

złożonego przez ubezpieczonego, na podsta-

wie którego nieprawidłowo zostały naliczone

i opłacone składki.

ZUS poinformuje wówczas ubezpieczonego

o zasadach odpowiedzialności, a gdy ubez-

pieczony nie wpłaci powstałego zadłużenia,

ZUS wyda w tym zakresie decyzję i będzie

dochodził od niego całości zadłużenia.

Podstawa prawna

Art. 19 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubez-

pieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.).

Par. 6 i 10 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjal-

nej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad

ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia

emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161 poz. 1106 ze zm.).

Od kontraktu na poprowadzenie

wykładów należne są składki

prenumerata

gazetaprawna.pl

Czwartek

5 czerwca 2014

nr 108 (3749)

Wykonujący dzieło nie podlega ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu. ZUS jednak coraz częściej

podczas kontroli uznaje takie umowy za zlecenia

i tym samym domaga się pieniędzy, i to z odsetkami

Adam Jagiełło
ekspert od ubezpieczeń społecznych

Do zadań ZUS należy m.in. kontrola wyko-

nywania zadań i obowiązków w zakresie

ubezpieczeń społecznych. W ostatnim czasie

przedmiot kontroli ZUS bardzo często stano-

wią umowy o dzieło i niejednokrotnie takie

kontrole kończą się ustaleniami, że w ocenie

ZUS umowy są w istocie umowami-zlecenia-

mi bądź umowy o świadczenie usług i tym

samym konieczne jest opłacenie i rozlicze-

nie składek od przychodu z nich osiąganego.

Płatnik decydujący się na tę formę zatrudnie-

nia, powinien więc upewnić się, czy w danym

przypadku jej zastosowanie jest uzasadnione

i nie narazi go to na spór z ZUS.

Zazwyczaj bez obowiązku

Wykonywanie pracy na podstawie umowy

o dzieło, co do zasady, nie wiąże się z obo-

wiązkiem ubezpieczeń społecznych i zdro-

wotnego, a co za tym idzie zamawiający nie

ma obowiązku rozliczania i opłacania składek

za przyjmującego zamówienie. Od tej zasa-

dy przewidziany jest jednak istotny wyjątek.

Mianowicie za pracownika dla potrzeb ubez-

pieczeń społecznych i ubezpieczenia zdro-

wotnego uważa się m.in. osobę wykonującą

pracę na podstawie umowy o dzieło, jeżeli

umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym

pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ra-

mach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz

pracodawcy, z którym pozostaje w stosun-

ku pracy. W konsekwencji przychód z tytułu

umowy o dzieło zawartej z własnym praco-

dawcą bądź wykonywanej na rzecz własnego

pracodawcy jest uwzględniany w podstawie

wymiaru składek na pracownicze ubezpie-

czenia społeczne i zdrowotne.

Okoliczność, że umowa o dzieło, której nie

towarzyszy stosunek pracy, jest wolna od

składek, w szczególności społecznych, które

w znaczącej części są fi nansowane również ze

środków płatnika składek, sprawia, że wielu

płatników, chcąc obniżyć swoje obciążenia,

sięga po tę formę zatrudnienia.

W wielu przypadkach płatnicy zapominają

jednak, że nie w każdym przypadku umowa

o dzieło jest właściwą formą zatrudnienia

i stosują ją w przypadku prac, dla których

właściwa jest umowa-zlecenie lub inna umo-

wa o świadczenie usług.

Inna interpretacja

Z uwagi na to, że w licznych sprawach, w któ-

rych ZUS zakwestionował zawarte przez płat-

ników składek umowy o dzieło i zakwalifi ko-

wał je jako umowy-zlecenia bądź inne umowy

o świadczenie usług, zapadły już orzeczenia

sądowe, można na ich podstawie wyciągnąć

określone wniosku co do tego, w jakich oko-

licznościach dopuszczalne jest stosowanie

umowy o dzieło.

Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówie-

nie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego

dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodze-

nia. Ponieważ zobowiązanie przyjmującego

zamówienie polega na wykonaniu oznaczone-

go dzieła, sądy stoją na stanowisku, że istotą

umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego,

zindywidualizowanego rezultatu w postaci ma-

terialnej lub niematerialnej. Dzieło jest bowiem

z góry określonym, samoistnym material-

nym lub niematerialnym, lecz ucieleśnionym

i obiektywnie osiągalnym rezultatem pracy

i umiejętności przyjmującego zamówienie.

Mające powstać dzieło nie może być przy

tym oznaczone w sposób zbyt ogólny; rezul-

tat winien być określony z góry, dokładnie

i według obiektywnie sprawdzalnych cech

(np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białym-

stoku z 12 grudnia 2013 r., sygn. akt III AUa

712/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu

z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt III AUa 1435/12).

W odróżnieniu od umowy o dzieło umowa

o świadczenie usług jest umową starannego

działania, a zatem jej celem jest wykonywa-

nie określonych czynności, które nie muszą

zmierzać do osiągnięcia określonego, zindy-

widualizowanego rezultatu. Wykonywanie

pracy na podstawie takiej umowy polega więc

na wykonaniu określonej czynności (wielu

powtarzających się czynności) bez względu

na to, jaki rezultat czynność ta przyniesie.

Nazwa nie taka istotna

Podkreślenia wymaga, że jakkolwiek nazwa

umowy nie jest zupełnie pozbawiona znacze-

nia, to nie jest ona rozstrzygająca dla oceny jej

charakteru prawnego. Inaczej rzecz ujmując,

to, iż strony nazwały umowę zawartą przez

siebie umową o dzieło nie oznacza jeszcze,

że w istocie ma ona charakter takiej umo-

wy. W tym zakresie istotny jest przedmiot

umowy oraz okoliczności jej wykonywania,

w szczególności sposób wykonywania umowy

przez strony (np. wyrok Sądu Apelacyjnego

w Białymstoku z 7 maja 2013 r., sygn. akt III

AUa 1136/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi

z 25 czerwca 2013 r., sygn. akt III AUa 1554/12).

Jeżeli chodzi o przedmiot umowy o dzieło,

a więc prace, które w ocenie sądów nie mogą

być wykonywane w ramach umowy o dzieło,

to z dotychczasowego orzecznictwa sądowego

wynika, że umowa o dzieło nie jest właściwą

formą zatrudnienia w przypadku takich prac,

jak: koszenie trawników, przycięcie krzewów

do kształtu kuli i stożka, przeprowadzenie

cyklu wykładów (zajęć dydaktycznych), prze-

prowadzenie zajęć terapeutycznych w ra-

mach programu rehabilitacyjnego, przepro-

wadzeniu egzaminów na kursach operatorów

maszyn budowlano-drogowych, wykonanie

badań USG, wykonanie prac spawalniczych,

przeprowadzenie wykładów z rachunkowo-

ści i analizy ekonomicznej, przeprowadzenie

cyklu zajęć dydaktycznych z języka obcego.

Podstawa prawna

Art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4, art. 8 ust. 2a, art. 11, art. 12 ust. 1

i art. 18 ust. 1a ustawy z 13 października 1998 r. o syste-

mie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1442

ze zm.).

Art. 627, 734 i 750 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks

cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121).

Oświadczenie pracownika zwolni szefa od odpowiedzialności

WAŻNE

Dzieło nie może być oznaczone

w sposób zbyt ogólny. Jego rezultat

powinien zostać dokładnie określony

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

1 / 4

świadczenia

Dziennik Gazeta Prawna, 5 czerwca 2014 nr 108 (3749)

gazetaprawna.pl

CYKL: WĄTPLIWOŚCI W ZASIŁKACH

Po przekroczeniu 30-krotności trzeba przeliczyć

i wyrównać zasiłek

Zgodnie z art. 36 ustawy z 25 czerwca 1999 r.

o świadczeniach pieniężnych z ubezpiecze-

nia społecznego w razie choroby i macie-

rzyństwa (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 159; da-

lej: ustawa zasiłkowa) podstawę wymiaru

zasiłku chorobowego stanowi przeciętne

miesięczne wynagrodzenie wypłacone za

okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc

wystąpienia niezdolności do pracy lub od-

powiednio przeciętne miesięczne wyna-

grodzenie wypłacone za pełne kalendarzo-

we miesiące ubezpieczenia chorobowego,

jeżeli niezdolność do pracy powstała przed

upływem 12 miesięcy kalendarzowych tego

ubezpieczenia. Wynagrodzenie to ustala

się, pomniejszając przychód stanowiący

podstawę wymiaru składki na ubezpiecze-

nie chorobowe o składki potrącone przez

pracodawcę, a finansowane ze środków

pracownika (standardowo o 13,17 proc.).

CO móWIĄ PrZePISY

PrObLem

Zatrudniony w naszej spółce od 1 listopada 2013 r. pracownik

był niezdolny do pracy z powodu choroby w lutym i w marcu br.

(od 24 lutego do 7 marca; łącznie 12 dni) i za ten okres wypłaciliśmy

mu wynagrodzenie chorobowe (80 proc.) ustalone na podstawie

przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wypłaconego mu za okres

od listopada poprzedniego roku do stycznia br. W maju br. otrzymaliśmy

zawiadomienie z ZUS o przekroczeniu w listopadzie 2013 r. rocznej

podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Prawidłowa podstawa wymiaru tych składek w listopadzie wynosiła

2840 zł, natomiast w grudniu 0 zł. Po dokonaniu korekty dokumentów

rozliczeniowych złożonych do ZUS zwróciliśmy pracownikowi

nadpłacone składki. Czy w związku z dokonaną korektą powinniśmy

przeliczyć podstawę wymiaru należnego w lutym i marcu świadczenia

chorobowego i wypłacić pracownikowi wyrównanie?

Zapisy w regulaminie premiowania

Przyjmijmy założenie, że pracodawca ustalił podstawę wymiaru należnego
pracownikowi w lutym i marcu wynagrodzenia chorobowego na podstawie
załączonej kartoteki płacowej:

Kartoteka płacowa

11/2013

12/2013

01/2014

1. Wynagrodzenie zasadnicze

6800,00

2. Dodatek stażowy (niepomniej-
szany za czas choroby)

300,00

3. Abonament medyczny finanso-
wany przez pracodawcę

90,00

4. Podstawa wymiaru składki na
ubezp. emerytalno-rentowe

7190,00

5. Podstawa wymiaru składki na
ubezp. chorobowe i wypadkowe

7190,00

6. Składka na ubezp. emerytalne
pracownik – 9,76 proc.

701,74

7. Składka na ubezp. rentowe
pracownik – 1,5 proc.

107,85

8. Składka na ubezp. chorobowe
pracownik – 2,45 proc.

176,16

9. Razem składki ZUS pracownik

985,75

W podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego pracodawca nie
uwzględnił dodatku stażowego (składnik wypłacany w pełnej wysokości za
okresy pobierania świadczeń chorobowych), jak również wartości abona-
mentu medycznego (świadczenie przyznawane niezależnie od oceny pracy
pracownika). W efekcie w podstawie wymiaru świadczenia chorobowego
pracodawca uwzględnił wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze za poszcze-
gólne miesiące, pomniejszając je o 13,71 proc. (łączna stopa procentowa
finansowanych przez pracownika i potrąconych z jego wynagrodzenia
składek). Przeciętne miesięczne wynagrodzenie za wskazany okres zatrud-
niający ustalił w następujący sposób:

przeciętne miesięczne wynagrodzenie: 5867,72 zł (6800 zł – 13,71 proc.

= 5867,72 zł x 3 m-ce = 17603,16 zł; 17603,16 zł : 3 m-ce = 5867,72 zł),

kwota wynagrodzenia chorobowego 80 proc. za 1 dzień: 156,47 zł

(5867,72 zł x 80 proc. = 4694,18 zł : 30).

Za okres 12 dni niezdolności do pracy w lutym i w marcu zatrudniający
wypłacił pracownikowi wynagrodzenie chorobowe w kwocie: 1877,64 zł
(156,47 zł x 12).
Po dokonaniu korekty kartoteka płacowa pracownika wygląda następująco:

Kartoteka płacowa

11/2013

12/2013

01/2014

1. Wynagrodzenie zasadnicze

6800,00

3. Dodatek stażowy (niepomniej-
szany za czas choroby)

300,00

5. Abonament medyczny finanso-
wany przez pracodawcę

90,00

6. Podstawa wymiaru składki na
ubezp. emerytalno – rentowe

2840,00

0,00

7190,00

7. Podstawa wymiaru składki na
ubezp. chorobowe i wypadkowe

7190,00

8. Składka na ubezp. emerytalne
pracownik – 9,76 proc.

277,18

0,00

701,74

9. Składka na ubezp. rentowe
pracownik – 1,5 proc.

42,60

0,00

107,85

10. Składka na ubezp. chorobowe
pracownik – 2,45 proc.

176,16

11. Razem ZUS pracownik

495,94

176,16

985,75

Aby ustalić podstawę wymiaru świadczenia chorobowego, kwoty uwzględ-
niane w podstawie wymiaru za poszczególne miesiące należy pomniejszyć
o odpowiednią stopę procentową składek. W celu ustalenia uwzględnianego

wynagrodzenia za listopad (za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia
rocznej podstawy wymiaru składek) konieczne jest ustalenie średniego
wskaźnika potrąconych pracownikowi w tym miesiącu składek, a następnie
pomniejszenie wynagrodzenia o ten wskaźnik. Średni wskaźnik potrąconych
pracownikowi składek na ubezpieczenia społeczne ustalić należy, korzysta-
jąc z wzoru:

kwota składek x 100

średni wskaźnik składek =

przychód stanowiący podstawę wymiaru

składki na ubezpieczenie chorobowe

Średni wskaźnik potrąconych w listopadzie składek wynosi 6,90 proc.
(495,94 zł x 100 : 7190 zł = 6,90 proc.), natomiast wynagrodzenie, jakie
należy uwzględnić w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego za
ten miesiąc, wynosi 6330,80 zł (6800 zł – 6,90 proc.).
Dla grudnia nie ma potrzeby ustalania średniego wskaźnika potrą-
conych składek, bowiem jest oczywiste, że wskaźnik ten wynosi 2,45 proc.
Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
w grudniu wynosi 0 zł, zatem potrącona została tylko składka na ubez-
pieczenie chorobowe – 2,45 proc. (dokładnie taki sam wynik uzyskamy,
korzystając ze wzoru [176,16 zł (suma składek finansowanych przez pracow-
nika w grudniu) x 100 : 7190 zł (podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie
chorobowe) = 2,45 proc.].
Ustalając wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku z grudnia,
należy zatem pomniejszyć wynagrodzenie zasadnicze, tj. 6800 zł,
o 2,45 proc. W efekcie podstawa wymiaru zasiłku z tego miesiąca wyniesie
6633,40 zł (6800 zł – 2,45 proc.).
Wynagrodzenie za styczeń uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku
pozostaje bez zmian, należy je zatem przyjąć w kwocie 5867,72 zł (6800 zł
– 13,71 proc.).

miesiąc / rok

11/2013

12/2013

01/2014

Średni wskaźnik potrąconych pracow-
nikowi składek (proc.)

6,90

2,45

13,71

Wynagrodzenie uwzględniane
w podstawie wymiaru zasiłku (zł)

6330,80

6633,40

5867,72

Na podstawie tak ustalonego miesięcznego wynagrodzenia należy ustalić
przeciętne miesięczne wynagrodzenie za wskazany okres:

suma wynagrodzenia wypłaconego za okres od listopada do stycznia:

18831,92 zł (6330,80 zł + 6633,40 zł + 5867,72 zł),

przeciętne miesięczne wynagrodzenie: 6277,31 zł (18831,92 zł : 3 m-ce),

kwota wynagrodzenia chorobowego 80 proc. za 1 dzień: 167,40 zł

(6277,31 zł x 80 proc. = 5021,85 zł : 30 = 167,40 zł),

kwota wyrównania za 12 dni niezdolności do pracy wynosi 131,16 zł

(167,40 zł – 156,47 zł = 10,93 zł x 12 = 131,16 zł).

Przekroczenie rocznej podstawy wymia-

ru składek na ubezpieczenia emerytalne

i rentowe, a następnie zwrócenie pracow-

nikowi kwoty nadpłaconych składek, po-

woduje konieczność przeliczenia podstawy

wymiaru świadczeń chorobowych i wypłatę

ich wyrównania w sytuacji, kiedy wynagro-

dzenie za miesiące, w których doszło do ta-

kiego przekroczenia, zostało uwzględnione

w podstawie wymiaru zasiłku. Konieczność

taka wynika z zasad ustalania podstawy

wymiaru świadczeń chorobowych.

PrAKTYKA ZuS

AlDoNA SAlAmoN

specjalista prawa pracy

i ubezpieczeń społecznych

kutkiem przekroczenia 30-krotności

przeciętnego miesięcznego prognozo-

wanego wynagrodzenia i dalszego

naliczania składek na ubezpieczenia

emerytalne i rentowe jest nadpłata składek.

W takiej sytuacji przychód pracownika

stanowiący podstawę wymiaru zasiłku

i innych świadczeń chorobowych w miesią-

cach przekroczenia rocznej podstawy

wymiaru składek został pomniejszony

o wyższą niż należna kwotę składek na

ubezpieczenia społeczne, co spowodowało

zaniżenie ich podstawy wymiaru. Jeżeli

pracownik był niezdolny do pracy i miał

prawo do świadczeń chorobowych,

a pracodawca ustalił podstawę wymiaru

zasiłku z uwzględnieniem m.in. wynagro-

dzenia za korygowane miesiące (w których

została zawyżona podstawa wymiaru

składek na ubezpieczenia, czyli została

zawyżona kwota składek finansowanych

przez pracownika), to w efekcie doszło do

zaniżenia podstawy i do zaniżenia

świadczenia chorobowego. Po dokonaniu

korekty i po zwróceniu pracownikowi

nadpłaconych składek płatnik powinien

ponownie ustalić podstawę wymiaru

zasiłku i wypłacić wyrównanie.

ZdAnIem

eKSPerTA

PrZYKŁAd

PrenumerATA:

Cena prenumeraty DZIENNIKA GAZETY PRAWNEJ: Wersja Standard: miesięczna (czerwiec 2014 r.): 96,00 zł, czerwiec–grudzień 2014 r.: 638,75 zł. Wersja Premium: miesięczna
(czerwiec 2014 r.): 112,00 zł, czerwiec–grudzień 2014 r.: 756,00 zł. Wszystkie ceny brutto (zawierają 8% VAT). Więcej informacji na stronie www.gazetaprawna.pl/prenumerata

nASZA rAdA

Przekroczenie rocznej podstawy wymiaru składek

na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (czyli kwoty

trzydziestokrotności), a następnie zwrot pracownikowi

kwoty nadpłaconych składek powoduje konieczność

przeliczenia podstawy wymiaru wypłaconych świadczeń

chorobowych. Wówczas bowiem przychód zatrudnionego

przyjęty do obliczenia świadczeń chorobowych w miesiącach

przekroczenia rocznej podstawy wymiaru składek został

pomniejszony o wyższą niż należna kwotę składek na

ubezpieczenia społeczne, co spowodowało zaniżenie

podstawy zasiłku. W efekcie wypłacony został zasiłek

w niższej kwocie. Należy więc w pierwszej kolejności dokonać

korekty i zwrócić pracownikowi nadpłacone składki.

A następnie z uwzględnieniem tej korekty przeliczyć zasiłek

i wyrównać świadczenie.

oprac. A.S.

świadczenia

Dziennik Gazeta Prawna, 5 czerwca 2014 nr 108 (3749)

gazetaprawna.pl

CYKL: WĄTPLIWOŚCI W ZASIŁKACH

Po przekroczeniu 30-krotności trzeba przeliczyć

wyrównać zasiłek