Politechnika Gdańska 

 

Laboratorium z Technologii Betonu 

Katedra Konstrukcji Betonowych i Technologii Betonu 

 

 

 

 

WILiŚ, rok II, semestr  4

 

1 

Lucyna Grabarczyk 

 

BADANIA MIESZANKI BETONOWEJ 

 
Mieszanka betonowa – całkowicie wymieszane składniki betonu, które są jeszcze w stanie 
umożliwiającym zagęszczenie wybraną metodą. 
Konieczne jest jednorodne wymieszanie składników mieszanki betonowej przed związaniem. 
Mieszankę betonową charakteryzują cztery cechy: urabialność, jednorodność, konsystencja i 
zawartość powietrza. 
Urabialność – zdolność do łatwego i szczelnego wypełniania formy. Jest pojęciem 
intuicyjnym, w praktyce nie wykonuje się badań. 
Jednorodność – niezmienność składu mieszanki w każdym punkcie. 
Konsystencja – inaczej stopień ciekłości. W zakresie badania konsystencji mieszanki 
betonowej norma akceptuje cztery podstawowe, powszechnie stosowane w Europie, metody 
pomiarowe: metodę opadu stożka, metodę Vebe, metodę stolika rozpływowego, oraz metodę 
pomiaru stopnia zagęszczalności. 
Wykonujemy w laboratorium ocenę konsystencji metodą opadu stożka. 

Klasa 

Opad stożka w mm 

Według starej normy 

S1 

od 10 do 40 

Wilgotna K-1 – nieokreślana stożkiem 

S2 

od 50 do 90 

Gęstoplastyczna K-2 – nieokreślana stożkiem 

S3 

od 100 do 150 

Plastyczna K-3 – opad 20-50 mm 

S4 

od 160 do 210 

Półciekła K-4 – opad 60 do 110 mm 

S5 



220 

Ciekła K-5 – opad 120-150 mm 

 
Całkowita zawartość wody – woda dodana oraz woda już zawarta w kruszywie i znajdująca 
się na jego powierzchni a także woda w domieszkach i dodatkach zastosowanych w postaci 
zawiesin jak również woda wynikająca z dodania lodu lub naparzania. 
Efektywna zawartość wody – różnica między całkowitą ilością wody w mieszance 
betonowej a ilością wody zaabsorbowaną przez kruszywo. 
Współczynnik w/c (woda/cement) – stosunek efektywnej zawartości masy wody do 
zawartości masy cementu w mieszance betonowej. 
Zawartość powietrza – objętość pęcherzyków powietrza w zagęszczonej mieszance, z 
pominięciem powietrza w porach kruszywa. Powietrze jest takim składnikiem mieszanki 
betonowej, który – choć nie uwzględniany na etapie projektowania - zawsze w niej występuje. 
Znajomość faktycznej zawartości powietrza w mieszance pozwala oszacować spowodowany 
przez nią spadek wytrzymałości na ściskanie. Norma opisuje dwie metody oznaczania 
zawartości powietrza:  

- 

metoda słupa wody – polega na pomiarze zmian słupa wody nad badaną mieszanką, w 
którą wtłaczana jest woda pod określonym ciśnieniem 

- 

metoda ciśnieniomierza – polega na wprowadzeniu znanej objętości powietrza pod 
określonym ciśnieniem i łączeniu jej z powietrzem zawartym w mieszance. 
Ciśnieniomierz wskazuje wynikowe ciśnienie, które jest funkcją objętości powietrza w 
mieszance. 

Oznaczanie gęstości mieszanki betonowej – polega na zważeniu mieszanki betonowej w 
pojemniku o znanej objętości i masie. 



prz 

= m/V  [kg/dm

3

] 

gdzie: m – masa mieszanki betonowej (masa cylindra z mieszanką minus masa cylindra 

pustego) 

 

V – objętość cylindra 

 

Szczelność   s =



prz

 / 



pt 

Porowatość  p = (1-s)100%