background image

 

11. Przebieg obróbki cieplnej prefabrykatów betonowych 

 

Józef Jasiczak  - „Technologie budowlane II” 2003r. 

Alma Mater 

 

 

 

11.

 

 

 

Í

Í

 

 

Ï

Ï

 

 

Î

Î

 

 

PRZEBIEG OBRÓBKI CIEPLNEJ PREFABRYKATÓW BETONOWYCH 

 
 
 
11.1. Schemat obróbki cieplnej betonu i konsekwencje z niego wynikające 
 

W rozdziale 6 wskazano na zależność dynamiki narastania wytrzymałości betonu od temperatury. Z zależno-

ści tych korzysta się także w prefabrykacji betonowej, dążąc w sposób celowy do przyspieszonego uzyskania 
przez beton w prefabrykacie tzw. wytrzymałości rozformowania. Uzyskanie tej wytrzymałości zależne jest od 
składu mieszanki i klasy betonu, temperatury dojrzewania betonu, wymiarów i smukłości elementu oraz typu 
urządzenia formującego. Wartości tych wytrzymałości są przedmiotem rozważań technologów produkcji. Jeśli 
brak szczegółowych danych, wartości wytrzymałości można przyjmować następująco: 

  prefabrykaty wielkowymiarowe formowane w formach bateryjnych - 10

÷

12 MPa, 

  prefabrykaty wielowarstwowe z keramzytobetonu wykonywane w formach standowych - 5

÷

7 MPa, 

 stopy 

wielokanałowe formowane poziomo - 8 MPa, 

  dźwigary sprężone 30 metrowe - 30

÷

35 MPa, 

  drobne elementy budowlane produkowane metodą wibroprasowania - bezpośrednio po procesie formowania. 

   
Żądana wytrzymałość betonu na ściskanie zapewnia obliczony cykl obróbki termicznej o schemacie jak na rys. 
11.1. 

Ogólny schemat cyklu obróbki cieplnej metodą powierzchniową z podziałem na poszcze-
gólne fazy przedstawia się na rys. 11.1. 

 

Rys. 11.1 Ogólny schemat obróbki termicznej betonu 

 

background image

 

11. Przebieg obróbki cieplnej prefabrykatów betonowych 

 

Józef Jasiczak  - „Technologie budowlane II” 2003r. 

Alma Mater 

 

Fazy te są następujące: 

Faza I - wstępne dojrzewanie betonu. Czas trwania fazy I ma duży wpływ na wytrzymałość betonu bezpo-

średnio po obróbce cieplnej jak i po dalszym okresie twardnienia. Optymalny czas wstępnego dojrzewania betonu 
zależy od rodzaju cementu, składu betonu, początkowej i maksymalnej temperatury obróbki oraz jej metody. 
Czas wstępnego dojrzewania betonu me powinien być krótszy niż 3 godziny; dalsze jego skrócenie możliwe jest 
tylko przy masie betonowej o konsystencji gęsto-plastycznej. Nie ma również potrzeby przedłużenia tego okresu 
powyżej 8 godzin, gdyż nie daje to już praktycznie żadnych korzyści.Skrócenie okresu wstępnego dojrzewania 
poniżej 6 godzin bez uszczerbku dla wytrzymałości betonu może mieć miejsce tylko wtedy, gdy sztucznymi za-
biegami doprowadzi się beton do takiego stanu pod względem właściwości fizycznych, jakie osiąga się w nor-
malnych warunkach po 6 godzinach. Do zabiegów tych należą: domieszki chemiczne (chlorki), podwyższona 
temperatura początkowa masy betonowej (nie wyżej niż -30°C), zwiększenie stopnia rozdrobnienia cementu. 

Faza II - podnoszenie temperatury. Szybkość podnoszenia temperatury zależy od sposobu oddziaływania 

na beton czynnika grzejnego, konsystencji masy i czasu trwania fazy I. Dopuszczalne szybkości podnoszenia 
temperatury betonu wynoszą: 

-    30°C/h   przy   długim   okresie    wstępnego    dojrzewania    i    gęsto-plastycznej konsystencji masy; 

-  20°C/h przy krótkim dojrzewaniu wstępnym (poniżej 3 godzin) i półciekłej konsystencji masy. 

 

Faza III - nagrzewanie w temperaturze maksymalnej (nagrzewanie izotermiczne). Narastanie wytrzymałości 

betonu jest proporcjonalne do wzrostu temperatury i czasu nagrzewania tylko w pewnych granicach, przy prze-
kroczeniu których efektywność ekonomiczna obróbki cieplnej gwałtownie spada. Tak np. przy stosowaniu ce-
mentów portlandzkich i temperatur do 60°C nie jest celowe przedłużanie nagrzewu powyżej 12 godzin, przy 
temperaturach 8O°C - powyżej 8 godzin, a przy temperaturach 100°C powyżej 4 godzin. 

Faza IV - studzenie betonu. Dopuszczalna szybkość studzenia elementów zależy od ich wielkości i wytrzy-

małości na ściskanie. Im wytrzymałość betonu jest większa, a przekroje elementów mniejsze, tym studzenie be-
tonu może następować szybciej. W przeciętnych warunkach obniżenie temperatury powinno odbywać się w 
tempie me większym niż 20°C/h i trwać do czasu, gdy różnica temperatury betonu i otaczającego środowiska nie 
przekracza 40°C. 

 

Jeżeli ze względów organizacji produkcji nie zależy na szybkim studzeniu elementów, czas trwania fazy IV 

może być wykorzystany dla dalszego narastania wytrzymałości betonu. Przeciętnie przy powolnym stygnięciu 
elementu trwającym około 10 godzin przyrost wytrzymałości betonu dochodzi do 135 % wytrzymałości jaką 
osiągnął beton w chwili rozpoczęcia jego studzenia. 

W praktyce cykle dzieła się. w zależności od poziomu izotermicznego nagrzewu i czasu trwania na: 

• 

krótkie 

• 

średnie 

• 

długie

 

background image

 

11. Przebieg obróbki cieplnej prefabrykatów betonowych 

 

Józef Jasiczak  - „Technologie budowlane II” 2003r. 

Alma Mater 

 

Schematy cykli przedstawiono na rys. 11.2 

 
 
 
 

 
 

 
 
 
 
 
 

 

Rys.11.2 Schemat cykli obróbki termicznej betonu 

 
 

 

 

Rys. 11.3 Krzywa wzrostu wytrzymałości w zależności od temperatury. 

 
 

Tem

peratura

Czas

 

background image

 

11. Przebieg obróbki cieplnej prefabrykatów betonowych 

 

Józef Jasiczak  - „Technologie budowlane II” 2003r. 

Alma Mater 

 

  Przykłady obliczeń. 
 
 
 
 
 
 
 
 

1) Schematy 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Rys. 11.4  Schematy obróbki termicznej przyjęte do obliczeń 

 
 

 
2)  Dane wyjściowe : beton klasy B20;  B20 = R

G
b

=20 MPa; 

            

__

= R

G
b

 + 1,645 

SR

 =20 + 1,645  o  3,0

25Mpa 

             R

28

 = 25Mpa 

             R – wytrzymałość rozformowania 
 

      R 

10,0MPa 

 
  Obliczenia :  

-  cykl w temperaturze 80

°

_

 = 50

°

C, h = 3 godz., z wykresu dla 

_

=50

°

C, h = 3godz., 

 

28

)

3

,

50

(

R

R

°

 

0,19 

    

R = 0,19 o 25 = 4,75MPa 

                    R - 

R = 10,0 – 4,75 = 5,25Mpa (dla obróbki w temp. 80

°

C) 

 

25

25

,

5

 = 0,21 (dla temp. 80

°

C) – odczytany z wykresu czas x = 1,5 godz. (3 + 1,5 = 4,5godz.) 

 

-     cykl w temperaturze 60

°

 

background image

 

11. Przebieg obróbki cieplnej prefabrykatów betonowych 

 

Józef Jasiczak  - „Technologie budowlane II” 2003r. 

Alma Mater 

 

_

 = 40

°

C, h = 3 godz.,

28

R

R

  = 0,16;  

R

)

3

,

40

(

°

 = 4Mpa 

 6Mpa (60

°

C) 

25

0

.

6

 = 0,24 (temp. 60

°

C); czas x = 3godz.(3,0 + 3,0 = 6godz.) 

 

3)beton klasy B15  
 

R

28

 = 20MPa; R = 10MPa; 

 

_

 = 50

°

C; h = 3godz. 

 

28

R

R

 = 0,19;  

R = 0,19 o 20 = 3,8MPa 

R - 

R = 10,0 – 3,8 = 6,2MPa 

20

2

,

6

 = 0,31;   x = 2,5godz. 

  cykl = 3 + 2,5 = 5,5godz. 
 

11.3.Bilans ciepła 

 
  Ustalenie rzeczywistego schematu obróbki termicznej betonu umożliwia wykonanie bilansu ciepła, zapotrze-
bowania na ciepło oraz porównano efektywności obróbki termicznej przy różnych urządzeniach formujących. 
  Obliczenia przeprowadza się dla fazy II i fazy III, tj. dla okresu podnoszenia temperatury (przedział A) oraz 
okresu izotermicznego nagrzewu (przedział B).Przyjęty do obliczeń schemat i przedziały temperatur podano na 
rys. 11.5. W tablicy 11.1 porównano procentowe zużycie ciepła na ogrzanie betonu (Q

1

), na ogrzanie formy, 

obudowy i pokrycie strat przez powierzchnie przewodzące (Q

2

, Q

3

, Q

4

). W zależności od rodzaju formy efek-

tywność wykorzystania ciepła jest różna: przy pojedynczej formie jedynie 19,3% ciepła ogrzewa beton, w tunelu 
naparzalniczym aż 44,5%.

 

 

 

 

 
 

Rys. 11.5  Schemat obróbki termicznej dla przedziału A i B 

 
 

background image

 

11. Przebieg obróbki cieplnej prefabrykatów betonowych 

 

Józef Jasiczak  - „Technologie budowlane II” 2003r. 

Alma Mater 

 

 

A.  Podnoszenie temperatury 20

°

 60

°

 
a) ogrzanie betonu            Q

1

 =  c

b

o m

b

o  (t

2

 – t

1

) ; kJ 

b) ogrzanie formy, stojaków   Q

2

 = (c

m

o m

m

 + c

d

o m

d

)  o (t

2

-t

1

c) ogrzanie obudowy          Q

3

 = 

c

i

o m

i

o (t

3

-t

1

) ; kJ 

d) straty ciepła przez powierzchnie przewodzące 
              Q

4

 = h

1

o

F

i

o k

i

o (t

2

-t

4

) ; Wh 

e) nieszczelności komory       Q

5

 = 0,1

÷

0,2 o  

=

4

1

i

Q

i

 ; kJ 

 Zapotrzebowanie 

ciepła dla fazy A 

              Q

A

 = 

=

5

1

i

Q

i

 ; kJ 

B. Izotermiczny nagrzew 
 
f) straty ciepła         Q

6

 = h

2

o

F

i

o k

i

o (t

2

-t

4

) ; Wh 

g) nieszczelności         Q

7

 = 

1

2

h

h

o Q

5

 ; kJ 

 Zapotrzebowanie 

ciepła dla fazy B 

            Q

B

 = Q

6

 + Q

7

 ; kJ 

 
RAZEM   Q

AB

 = (Q

A

 + Q

B

o

ν

 ; kJ 

 
 
 
 
 

 

 

 

   c

b

 – ciepło właściwe  beto-

nu  

K

kg

kJ

o

 

m

b

 – masa betonu, kg 

t

3

  – średnia temp. obu-

dowy 

 
h

1

 – czas trwania II fazy 

F

i

 – powierzchnie odda-

jące ciepło 

h

2

 – czas trwania III fazy 

k   -   

K

m

W

2

 

t

4

 – temp. otoczenia 

1Wh = 3,6kJ 

ν

 - ogólny współczynnik 

strat ciepła 

 
 
 
 
 
 
 
 

 

 

Tablica 11.1 Zapotrzebowanie i straty ciepła w zależności od rodzaju formy; 

%

 ; 

 

Ilość ciepła 

Pojedyncza forma 

Komora naparzalnicza 

Tunel naparzalniczy 

Q

1

 

Q

2

 

Q

3

+Q

4

 

Q

5

 

Kondensat 

19,3 

1,7 

64,6 

1,2 

13,2 

41,0 
11,8 
32,7 

1,6 

12,9 

44,5 
27,3 
28,2 


Suma 100  100 100