Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna 

 

z dnia 10 kwietnia 1975 r.  

III CZP 14/75  

Publikatory 

LexisNexis nr 301518 
OSNCP 1976/2 poz. 28 
Państwo i Prawo 1977/2 str. 169 
 

Teza 

Przepisy kodeksu cywilnego nie wykluczają możliwości wyłączenia spadkobiercy 

ustawowego od dziedziczenia (testament negatywny), przy czym wyłączenie od dziedziczenia 
nie pozbawia takiego spadkobiercy prawa do zachowku. 

 
Orzeczenie jest prawomocne 

Glosy 

Ka

pera Jerzy Państwo i Prawo 1977/2 str. 169 - Aprobująca z pewnymi uwagami. 

Dodatkowe informacje:  

Orzeczenie zostało powołane w sprawach 

II CSK 294/2012,  I ACa 4/2013  
Przewodniczący: sędzia J. Pietrzykowski. 
Sędziowie: A. Gola (sprawozdawca), W. Kuryłowicz.  

Sąd Najwyższy, w sprawie z wniosku Michaliny D. i Marii M. z udziałem Stefanii D. i Jerzego M. o 
stwierdzenie nabycia spadku, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym następującego zagadnienia 
prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Krakowie postanowieniem z dnia 27 grudnia 1974 
r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 kpc:  

„a) Czy jest dopuszczalne sporządzenie testamentu negatywnego?  
b) W razie odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze - czy osoba, która nie dziedziczy w 
następstwie takiego testamentu, zachowuje prawo do zachowku?”,  

udzielił następującej odpowiedzi. 

Uzasadnienie 

Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 § 1 kpc zagadnienie 

prawne nie budziło wątpliwości pod rządem dekretu

(1)

 

z dnia 8 października 1946 r. Prawo spadkowe 

(Dz. U. 1946 r. Nr 60 poz. 328). Artykuł 31 tego prawa bowiem przewidywał - niezależnie od 
wydziedziczenia spadkobiercy koniecznego, które wymagało podania w testamencie jego przyczyny 
(art. 148 § 1 prawa spadkowego) - możliwość wyłączenia przez spadkodawcę w testamencie od 
dziedziczenia ustawowego krewnego lub małżonka bez równoczesnego ustanowienia innej osoby 
spadkobiercą. Wyłączenie od dziedziczenia w drodze tzw. testamentu negatywnego miało ten skutek, 
że wyłączonego traktowało się tak, jak gdyby nie żył w chwili otwarcia spadku. Nie naruszało ono 
jednak praw spadkobiercy koniecznego (art. 145 prawa spadkowego) do żądania zachowku. Do 
wyłączenia od dziedziczenia nie było konieczne podanie w testamencie przyczyny wyłączenia. 
Wyłączenie takie nie było zależne od winy wyłączonego, a kwestia przebaczenia nie wchodziła w 

ogóle w grę. Stąd też przebaczenie nie mogło wywołać żadnego skutku. Dopuszczalne natomiast było 
odwołanie testamentu negatywnego (art. 92 prawa spadkowego). 

Unormowa

nie zawarte w art. 31 prawa spadkowego nie zostało przejęte do kodeksu cywilnego z 

1964 r. Nie oznacza to jednak - 

również według stanowiska doktryny - niedopuszczalności testamentu 

lub rozrządzenia negatywnego .  

Kodeks cywilny dopuszcza w zasadzie w sze

rokim stopniu swobodę testowania, a jej 

ograniczenia - 

wynikające bądź to z założeń ogólnych (art. 58 kc), bądź też z przepisów szczególnych 

(np. regulujących dziedziczenie gospodarstw rolnych oraz wkładów gruntowych w rolniczych 
spółdzielniach produkcyjnych) - nie przekreślają takiego rozrządzenia, jakie znane było prawu 
poprzednio obowiązującemu pod postacią testamentu negatywnego. 

Przejawem tak pojmowanej wolności testowania jest też przyjęta w kodeksie cywilnym instytucja 

wydziedziczenia (art. 1008 kc)

, która umożliwia spadkodawcy w określonych sytuacjach pozbawienie 

zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (art. 991 § 2 kc). Tak unormowane wydziedziczenie jest 
daleko idące w skutkach, bo nie tylko odsuwa wymienione osoby od dziedziczenia, lecz pozbawia je 
również dobrodziejstwa, wyrażającego się w możliwości dochodzenia stosownej wierzytelności 
pieniężnej (art. 991 § 2 kc).  

W granicach przyznanej spadkodawcy wolności testowania może on zatem w określonych 

warunkach nie tylko wyłączyć spadkobierców ustawowych od dziedziczenia, ale również pozbawić ich 
zachowku.  

Testamentem negatywnym będzie tylko bądź takie rozrządzenie, w którym spadkodawca nie 

podał przyczyny wyłączenia od dziedziczenia, bądź też takie, w którym przyczyna ta nie mieści się w 
dy

spozycji art. 1008 kc. Wyłączenie bowiem z przyczyn wyszczególnionych w art. 1008 kc jest 

wydziedziczeniem, a więc instytucją odrębną.  

Odrębność unormowania z art. 1008 kc - dopuszczająca wydziedziczenie spadkobierców 

(zstępnych, małżonka i rodziców), tj. pozbawienie ich także zachowku - pozwala przyjąć, że sytuacja 
spadkobiercy ustawowego wyłączonego od dziedziczenia w drodze testamentu negatywnego jest 
taka, jakby nie dożył on chwili otwarcia spadku (art. 927 § 1 kc). Gdy zatem spadkobiercą tym będzie 
d

ziecko spadkodawcy, wówczas udział spadkowy, który by mu przypadał, przypadnie jego zstępnym 

(art. 931 § 2 kc). Skutkiem testamentu negatywnego będzie z reguły dziedziczenie ustawowe według 
zasad przyjętych w kodeksie cywilnym z pominięciem wyłączonego.  

Spadkobierca uprawniony do zachowku wyłączony od dziedziczenia w drodze testamentu 

negatywnego - a nie wydziedziczony stosownie do art. 1008 kc - nie traci natomiast roszczenia o 
zachowek. Do pozbawienia bowiem spadkobiercy uprawnionego do zachowku tego świadczenia 
pieniężnego niezbędna jest szczególna postać wyłączenia od dziedziczenia, tj. wydziedziczenie przez 
spadkodawcę z przyczyn w ustawie wskazanych. Rezygnacja spadkodawcy z możności 
wydziedziczenia spadkobiercy uprawnionego do zachowku i wyłączenie go od dziedziczenia jedynie w 
drodze testamentowego rozrządzenia negatywnego nie pozbawia zatem takiego spadkobiercy 
roszczenia o to świadczenie pieniężne. 

Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na mocy art. 391 kpc udzielił odpowiedzi jak w 

sentencji. 

PRZYPISY 

(1)  

Dekret z dnia 8 października 1946 r. Prawo spadkowe został uchylony przez art. III ustawy z 
dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r. Nr 16 poz. 
94).