PRAWO
ADMINISTRACYJNE
dr Tomasz Jaroszyński
6.12.2011 r.
Formy działania administracji
• Forma działania administracji - SPOSÓB działania (ewentualnie
RODZAJ podejmowanego działania)
• nie należy mylić formy działania administracji z „formą czynności
prawnych” z prawa cywilnego (np. ustne, pisemne)
• trzeba odróżniać formę działania od metody działania administracji
publicznej, czyli sposobu osiągania celów przez administrację
publiczną.
• metody:
– przymusu
– przekonywania
– oddziaływania ekonomicznego
• wybór metod buduje politykę administracyjną
• w sferze praw, wolności i obowiązków człowieka i
obywatela każde działanie administracji publicznej musi
mieć konkretną podstawę prawną, a także może być
podjęte wyłącznie w formie określonej przez prawo
(np. w drodze decyzji administracyjnej)
• w działalności administracji publicznej o charakterze
organizatorskim aktywność administracji może
przejawiać się w takich formach, jakie są odpowiednie
do rodzaju oraz charakteru realizowanych zadań
• działania FAKTYCZNE:
– nie wywołują (bezpośrednio) skutku prawnego
– nie wymagają wskazania normy kompetencyjnej określającej konkretną
formę działania organu
– wystarczające jest oparcie się na ogólnej normie kompetencyjnej, która
określa zakres działania organu
– duża swoboda organu w wyborze rodzaju działania faktycznego
– przykłady: działania społeczno-organizatorskie (np. apel o szczególną
ostrożność w związku z sytuacją na drogach), wydawanie zaświadczeń
• PRAWNE formy działania
– zawsze wywołują skutek prawny (nawiązanie, zmianę albo rozwiązanie
stosunku prawnego)
– podejmowane na podstawie konkretnych norm upoważniających, które
przesądzają wybór danej formy działania
– przykłady: akt normatywny, akt administracyjny, ugoda.
• działania WŁADCZE (imperium):
– przede wszystkim nakazy i zakazy zachowania się
– najbardziej charakterystyczne dla administracji ingerującej
– najbardziej typową formą działania władczego jest AKT
ADMINISTRACYJNY
– stopniowanie władztwa: najbardziej represyjne (tzw. policja
administracyjna), nakładające obowiązki (np. podatkowe) oraz
przyznające uprawnienia (np. koncesja)
• działania NIEWŁADCZE (gestia):
– nie są typowymi formami dla prawa administracyjnego
– podejmowane na podstawie norm prawa cywilnego (np. umowa
cywilnoprawna) albo prawa publicznego
– zbliżenie lub zrównanie pozycji stron stosunku administracyjnoprawnego
(umowa administracyjna, porozumienie administracyjne)
– wzrastająca rola form niewładczych (konsultacje, negocjacje, mediacje)
• działania JEDNOSTRONNE
– organ administracji publicznej decyduje o treści działania
– władcze kształtowanie sytuacji adresata działania pod sankcją
zastosowania przymusu państwowego
– przykład: decyzja nakazująca wycofanie z obrotu wyrobu
budowlanego (zob. art. 31 ustawy o wyrobach budowlanych)
• działania DWUSTRONNE
– obie strony stosunku prawnego mają względnie jednakowy
wpływ na treść podejmowanego działania
– zastosowanie przymusu państwowego ma mniejsze znaczenie,
ale np. realizacja ugody w postępowaniu administracyjnym jest
zabezpieczona możliwością użycia przymusu państwowego
(zob. art. 13, 114 i 121 KPA)
– przykłady: umowa cywilna, porozumienie administracyjne
• ZEWNĘTRZNE formy działania administracji publicznej (muszą
opierać się na ściśle określonej podstawie prawnej)
– akt normatywny
– akt administracyjny
– przyrzeczenie administracyjne
– umowa
– porozumienie administracyjne
– działania materialne
• WEWNĘTRZNE formy działania administracji publicznej (do
skorzystania z nich wystarczająca jest norma kompetencyjna)
– polecenie służbowe
– akty planowania wewnętrznego
– czynności techniczno-wykonawcze
Akt normatywny
•
forma działania administracji:
– działanie prawne
– o charakterze władczym
– jednostronne
– polegające na stanowieniu prawa
– zewnętrzna forma działania
•
charakter aktu normatywnego (TK, U 15/88)
– GENERALNY – skierowany do pewnej klasy adresatów ze względu na jakąś ich wspólną
cechę (a nie wskazanych imiennie, indywidualnie)
– ABSTRAKCYJNY – ustanawiający pewne wzorce zachowań (a nie odnoszący się do
konkretnych sytuacji, okoliczności)
•
jednocześnie forma działania administracji publicznej oraz źródło prawa
administracyjnego.
•
charakter WYKONAWCZY (art. 92-94 Konstytucji)
•
szczególna pozycja ROZPORZĄDZENIA – akt prawa POWSZECHNIE
obowiązującego
•
ograniczenia konstytucyjne:
•
art. 31 ust. 3 Konstytucji!
•
inne przepisy Konstytucji, w których „nakazuje” się „określić” daną materię w drodze ustawy
•
tzw. materia ustawowa
Akt administracyjny
• Akt zawierający jednostronne określenie praw i obowiązków
konkretnego adresata w konkretnej sytuacji.
• ma charakter:
– jednostronny
– zewnętrzny
– indywidualny
– konkretny
– jednorazowy
• jego niewykonanie może skutkować sięgnięciem po przymus
państwowy.
• decyzje i postanowienia
• decyzja – pozwolenie, zezwolenie, koncesja, licencja, zgoda,
potwierdzenie
Art. 104 KPA
§ 1. Organ administracji publicznej załatwia sprawę przez
wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią
inaczej.
§ 2. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości
lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej
instancji.
Art. 107 KPA
§ 1. Decyzja powinna zawierać:
•
oznaczenie organu administracji publicznej
•
datę wydania
•
oznaczenie strony lub stron
•
powołanie podstawy prawnej
•
rozstrzygnięcie
•
uzasadnienie faktyczne
– wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione,
– dowodów, na których się oparł
– przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej
•
uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem
przepisów prawa
•
pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie,
•
podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby
upoważnionej do wydania decyzji
Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu
administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi.
Przepisy szczególne mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać decyzja.
• deklaratoryjne - potwierdzają powstanie
skutków prawnych wynikających z przepisów;
potwierdzają prawo lub obowiązek wynikający z
ustawy (ex tunc)
• konstytutywne – tworzą, zmieniają lub uchylają
stosunek prawny; skutek prawny powstaje z
mocy aktu a nie ustawy; mają charakter twórczy
(ex nunc);
• związane
• swobodne
uznanie administracyjne
• możliwość wyboru konsekwencji prawnych aktu
administracyjnego
• przyznanie organowi administracji publicznej
możliwości wyboru spośród kilku prawnie
dopuszczalnych rozwiązań
• „swobodne uznanie” tylko w granicach ustawy
• organ „MOŻE”
1. Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do hurtowni
farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych Główny
Lekarz Weterynarii, cofa zezwolenie na prowadzenie hurtowni
farmaceutycznej, jeżeli przedsiębiorca prowadzi obrót produktami
leczniczymi niedopuszczonymi do obrotu.
2. Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do hurtowni
farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych Główny
Lekarz Weterynarii, może cofnąć zezwolenie, w szczególności
jeżeli:
1) pomimo uprzedzenia, przedsiębiorca uniemożliwia lub utrudnia
wykonywanie czynności urzędowych przez Inspekcję
Farmaceutyczną;
2) przedsiębiorca przechowuje produkty lecznicze niezgodnie z
warunkami dopuszczenia do obrotu;
3) przedsiębiorca nie uruchomił hurtowni w ciągu 4 miesięcy od
dnia uzyskania zezwolenia lub nie prowadzi działalności objętej
zezwoleniem przez okres co najmniej sześciu miesięcy.
przyrzeczenie administracyjne
• oświadczenie woli organu administracji
publicznej, w którym organ zobowiązuje się do
konkretnego zachowania się w przyszłości.
• wydawane przez ten sam organ, który będzie
wydawał decyzję administracyjną w tej sprawie.
• promesa
ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez
cudzoziemców
Art. 3d. 1. Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość może
ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej
"promesą". Do promesy stosuje się odpowiednio przepisy art. 1-3c.
2. Promesa jest ważna rok od dnia wydania.
3. Promesa może być wydana również na wniosek założycieli
podmiotu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić wydania
zezwolenia, chyba że uległ zmianie stan faktyczny istotny dla
rozstrzygnięcia sprawy.
ugoda administracyjna
Art. 13. KPA
§ 1. Sprawy, w których uczestniczą strony o spornych interesach,
mogą być załatwiane w drodze ugody sporządzonej przed organem
administracji publicznej (ugoda administracyjna).
§ 2. Organ administracji publicznej, przed którym toczy się
postępowanie w sprawie, powinien w tych przypadkach
podejmować czynności skłaniające strony do zawarcia ugody.
Art. 114. W sprawie, w której toczy się postępowanie przed organem
administracji publicznej, strony mogą zawrzeć ugodę – jeżeli:
– przemawia za tym charakter sprawy,
– przyczyni się to do uproszczenia lub przyspieszenia postępowania
– i nie sprzeciwia się temu przepis prawa.
Art. 115. Ugoda może być zawarta przed organem
administracji publicznej, przed którym toczy się
postępowanie w pierwszej instancji lub postępowanie
odwoławcze, do czasu wydania przez organ decyzji w
sprawie.
Art. 118. § 1. Ugoda wymaga zatwierdzenia przez organ
administracji publicznej, przed którym została zawarta.
Art. 121. Zatwierdzona ugoda wywiera takie same skutki,
jak decyzja wydana w toku postępowania
administracyjnego.
porozumienie administracyjne
• czynność dwustronna
• prawna forma współdziałania organów administracji
publicznej
• wspólna realizacja zadań
• spory rozstrzyga sąd administracyjny
• porozumienia:
– komunalne (międzygminne i międzypowiatowe)
– o wykonanie zadań z zakresu administracji rządowej
– kontrakty wojewódzkie (ustawa z 2006 r. o zasadach
prowadzenia polityki rozwoju)
umowa cywilnoprawna
• instytucja prawa cywilnego
• zasada równości stron
• administracja świadcząca
• zarząd majątkiem komunalnym
czynności materialno-techniczne (działania
materialne)
• realizacja zadań za pomocą innych środków niż
środki prawne
• charakter:
– wykonawczy
– informacyjny
• prowadzenie ewidencji
• dokonywanie rejestracji
• doręczanie zawiadomień