background image

ĆWICZENIE   NR   57 C

BADANIE   EFEKTU   HALLA

I.

Zestaw przyrządów:

1.

Hallotron umieszczony w polu magnetycznym wytworzonym przez magnesy 
trwałe. Magnesy zamocowane są tak by możliwy był pomiar zmian orientacji 
pola magnetycznego względem płaszczyzny hallotronu.

2.

Zasilacz hallotronu.

3.

Miliamperomierz do pomiaru natężenia prądu sterującego.

4.

Woltomierz do pomiaru napięcia Halla. 

II.

Cel ćwiczenia:

1.

Wyznaczenie charakterystyk hallotronu.

2.

Wyznaczenie czułości hallotronu.

3.

Wyznaczenie koncentracji elektronów swobodnych.

4.

Wyznaczenie czułości kątowej układu.

III.

Schemat układu pomiarowego :

1

B

n

B

o

0

°

„0”

180

°

270

°

215

°

135

°

S

N

155

°

mA

 V

Zasilacz
hallotronu

I

s

U

H

hallotron

magnesy

B

n

 = B

o

 

 sin(

α

 - 

α

o

)

α

I

s

U

H

α

o

background image

Wersja  podstawowa

IV.

Przebieg pomiarów:

1.

Połączyć układ zasilający hallotron.

2.

Wyznaczyć   zależność   napięcia   Halla    U

H 

  od   indukcji   magnetycznej  U

H

  (B)  przy 

ustalonym natężeniu prądu płynącego przez hallotron   I

S

 = const. Włączyć woltomierz 

oraz zasilacz hallotronu. Ustalić wartość prądu zasilania hallotronu I

S 

  wskazaną przez 

prowadzącego   (z   przedziału  

 5   –   15   mA  ).   Obrócić   magnesy  

w położenie przy którym  napięcie Halla  U

H   

=  0 - kierunek  pola magnetycznego jest 

wtedy   równoległy   do   powierzchni     hallotronu   –   zanotować   to   położenie   jako    

α

0

Wykonać   pomiary   zależności   napięcia   Halla   od   kąta   pomiędzy   kierunkiem   indukcji 
magnetycznej B i powierzchnią hallotronu. Pomiary wykonać w przedziale  od  zera  do 
360

0

  co  10

0

 .

V.

Opracowanie wyników pomiarów :

1.

Narysować   wykres   zależności   napięcia   Halla   od   kąta   odczytanego   z   podziałki 
hallotronu.

2.

Korzystając z tego wykresu odczytać wartość  α

0

 przy której U

H

 = 0 .

3.

Wyznaczyć maksymalną wartość czułości kątowej hallotronu  ΔU

H

  /Δα  obliczając 

nachylenie wykresu U

H

(α) dla wartości U

H

 z przedziału od -0,5U

Hmax

 do +0,5 U

Hmax 

Można skorzystać z metody regresji liniowej.

4.

Narysować   wykres   zależności   napięcia   Halla   od   wartości   składowej   normalnej 
indukcji  B

n

 = B

0

 sin (α – α

0

 ) .

5.

Korzystając   z   regresji   liniowej   obliczyć   współczynniki   kierunkowe   prostych 
opisujących zależności  U

H

 (B) przy I

s

 = const..

7.

Korzystając z wartości współczynników kierunkowych obliczyć czułość hallotronu γ.

8.

Oszacować niepewność wyznaczenia czułości hallotronu.

9.

Obliczyć koncentrację elektronów swobodnych oraz wyznaczyć jej niepewność 
bezwzględną (metodą różniczki zupełnej lub pochodnej logarytmicznej) i względną 
korzystając z wyrażenia:

n

e d

= ⋅ ⋅

1

γ

gdzie:

d  -  grubość płytki hallotronu  ( d = 2 μm )
e  -  ładunek elementarny  (e = 1,6 x 10 

–19

 C )

przyjąć :      B

0

 = ( 0,500 

±

 0,05 ) T

d

d

=

5%

VI.

Proponowana  tabela  pomiarowa

I

s

I

s

B

B

U

H

U

H

α

∆α

γ

∆γ

γ

γ

n

n

n

n

[mA

]

[mA

]

[T]

[T] [V] [V]

[

°

]

[

°

]

[ ]

V

A T

[ ]

V

A T

%

[ ]

3

1

m

[ ]

3

1

m

%

2

background image

...

...

...

Wersja  dodatkowa 

IV.

Przebieg pomiarów:

1.

Połączyć układ zasilający hallotron.

2.

Wyznaczyć zależność napięcia Halla   U

H  

  od natężenia prądu   I

S

    płynącego przez 

hallotron  U

H

  (I

s

),   przy   ustalonej   wartości   indukcji   magnetycznej    B.   Ustawić 

magnesy   pod   kątem   wskazanym   przez   prowadzącego.   Przeprowadzić   pomiary 
zależności napięcia Halla   U

H  

  od natężenia prądu sterującego   I

S

w zakresie   od  1 

mA  do  15 mA  co  1 mA;

V.

Opracowanie wyników pomiarów :

1.

Narysować wykres zależności napięcia Halla  U

H

  od natężenia prądu  I

s   

 płynącego 

przez hallotron.

2.

Korzystając   z   regresji   liniowej   obliczyć   współczynniki   kierunkowe   prostych 
opisujących zależności    U

H

 (I

s

) przy B

n

 = const.

3.

Korzystając z wartości współczynników kierunkowych obliczyć czułość hallotronu γ.

4.

Oszacować niepewność wyznaczenia czułości hallotronu.

5.

Obliczyć koncentrację elektronów swobodnych oraz wyznaczyć jej niepewność 
bezwzględną (np. metodą pochodnej logarytmicznej) i względną korzystając z 
wyrażenia:

n

e d

= ⋅ ⋅

1

γ

gdzie:

d  -  grubość płytki hallotronu  ( d = 2 μm )
e  -  ładunek elementarny  (e = 1,6 x 10 

–19

 C )

przyjąć :      B

0

 = ( 0,500 

±

 0,05 ) T  

d

d

=

5%

VI.

Proponowana  tabela  pomiarowa

B

B

I

s

I

s

U

H

U

H

α

∆α

γ

∆γ

γ

γ

n

n

n

n

[T]

[T]

[mA

]

[mA

]

[V] [V]

[

°

]

[

°

]

[ ]

V

A T

[ ]

V

A T

%

[ ]

3

1

m

[ ]

3

1

m

%

...

...

...

...

3


Document Outline