 
Sprawozdanie z zajęd laboratoryjnych z Geochemii Naftowej
Analiza pirolityczna Rock-Eval
 
 
 
 
 
2
1.
Cel ćwiczeń.
Celem  ćwiczenia  było  przeprowadzenieanalizypirolitycznej  próbki  skałyprzy  pomocy 
aparatu Rock Eval. Służy on do szybkiej analizy próbek skalnych pod kątem zawartości, 
typu  genetycznego  i  stopnia  przeobrażenia  materii  organicznej.  Metoda  ta  została 
stworzona  przez  ekspertów  z  Francuskiego  Instytutu  Naukowego  pod  przewodnictwem 
J.Espitalie i jest z powodzeniem stosowana w szerokim zakresie  w dziedzinie poszukiwań 
naukowych. Rock Eval bazuje na: prostocie budowy, szybkości i niskiej cenie analizy oraz 
komplementarności uzyskanych wyników. 
 
2. 
Przygotowanie próbki do badań
Próbka  wykorzystana  w  badaniach  to  fragment  rdzenia  poprzednio  wymytego  wodą, 
osuszonego w temperaturze pokojowej. Rdzeń ten został następnie skruszony do ziaren o 
wymiarach nie przekraczających 2 cm. Z tak przygotowanej próbki pobrana została próba 
reprezentatywna,  którązmielono  do  ziaren  frakcji  nie  przekraczających  0,2  mm.Próbę 
reprezentatywną  wykorzystano  w  badaniach  geochemicznych  w  aparacie  Rock  Eval.  W 
czasie zajęć dysponowaliśmy już gotowymi do analizy próbkami skał. 
 
3. 
Budowa urządzenia do analizy pirolitycznej.
Analizę  pirolityczną  wykonano  za  pomocą  Aparatu  Rock  Eval  6.  Jest  to  urządzenie 
trójmodułowe. 
Budowa Rock Eval 6: 
Moduł sterujący (dolny): moduł służący kiedyś do kontroli i przeprowadzenia
procesu  analizypirolitycznej,  na  obecną  chwilę  jest  on  już  tylko  przekaźnikiem 
łączącym urządzenie z komputerem, 
Moduł TCD (środkowy):moduł służący do pomiaru wartości TOC, mierzy produkty
spalania przy pomocy detektora,
Moduł analityczny (górny): dokonuje on analizy próbki poprzez wprowadzenie jej
do pieca pirolitycznego oraz pieca oksydacyjnego. W skład tego modułu wchodzi: 
- zespół pieca pirolitycznego 
- zespół pieca oksydacyjnego 
- detektor płomieniowo-jonizacyjny (FID) 
- katarometr 
 
4. 
Przebieg badania.
Po  zważeniu  tygla,  który  ważył  1661,3  mg,  umieszczono  w  nimpróbkęskały  o  masie31 
mg.Zamknięty  tygiel  umieszczono  w  szynie  podajnika  próbek.Tygiel  za  pomocą 
automatycznego  podajnika  został  wprowadzony  do  pieca  pirolitycznego.  W  piecu 
pirolitycznym  nastąpiło  spalanie  próbki  w  obecności  gazu  inertnego  (helu). 
 
3
Analizęrozpoczęto w temperaturze 300
0
C i utrzymywano ją przez około 3 minuty. W tym
czasie uwalniane były wolne węglowodory zawarte w próbce. Po upływie tego czasu piec 
podgrzewano  do  600
O
C w tempie podstawowego przyrostu temperatury 25
o
C/min.
Strumień gazów uwalnianych w czasie pirolizy kierowanyjest przez dzielnik strumienia do 
detektora  płomieniowo-jonizacyjnego  (FID)  w  celu  wykrycia  węglowodorów  (S
1
i S
2
) lub
do detektora przewodnictwa cieplnego (TCD) w celu pomiaru CO
2
powstałego podczas
krakingu kerogenu – wartość S
3
.Po zakończani pirolizy próbka została wprowadzona przy
pomocy  podajnika  automatycznego  do  pieca  oksydacyjnego,  gdzie  przez  około  7  minut  
w  temperaturze  600
o
C i atmosferze powietrza nastąpiłojej spalenie. CO powstający
w czasie spalania dopalany jest do czystego CO
2
przy pomocy katalizatora w
postaciCuO.  Całkowity  dwutlenek  węgla  skierowany  był  do  detektora  TCD  w  celu 
oznaczenia jego ilości - wartość S
4
.
 
5. 
Podstawowe parametry i wskaźniki otrzymane podczas analizy pirolizy
Rock Eval: 
 
a) 
Podstawowe parametry (rys.1):
S
1
- ilość wolnych węglowodorów (ropa, gaz) w próbce i uwolnionych w trakcie pirolizy
w temperaturze 300
O
C wyrażona w [mg/g skały]
S
2
- ilość węglowodorów generowanych podczas krakingu stałych części organicznych
(kerogenu) w temperaturze 300 -600
O
C - [ mg/g skały];
S
3
- ilość CO
2
powstałego podczas pirolizy kerogenu [mg CO
2
/g skały];
S
4
- ilość CO
2
powstałego w czasie spalania węgla rezydualnego w temperaturze 600
O
C [mg CO
2
/g skały];
T
max
– temperatura podczas której wydziela się najwięcej węglowodorów podczas
krakingu kerogenu (maksymalna wartość piku S
2
) [
O
C] – wskaźnik dojrzałości
substancji organicznej
 
b) 
Parametry pomierzone w aparacie pizolitycznym są podstawą do
obliczenia   wskaźników  wykorzystywanych  do  ilościowej  i  jakościowej  oceny 
substancji   organicznej  zawartej w badanej próbce takich jak: 
całkowita zawartość węgla organicznego TOC wyrażona w [% wag.] liczona, jako
suma
wolnych węglowodorów (S
1
), węglowodorów powstałych podczas krakingu
kerogenu(S
2
) oraz CO
2
powstałego podczas spalania węgla organicznego (S
4
);
wskaźnik S
2
/S
3
[mg/g skały];
wskaźnik produkcyjności (Production Index) liczony jako:
[PI = S
1
/(S
1
+S
2
)];
 
4
An aliza węglowodor ów
czyszc zenie uwaln.
kraking
An aliza CO
2
Analiza CO
2
p odgrzewanie
wstępne
S
1
S
2
S
3
S
4
600
300
600
300
0
5
10
15
20
w
yc
h
w
yty
w
an
ie
C
O
2
Po
dg
rz
ew
an
ie
pu
ła
pk
i C
O
2
Po
dg
rz
ew
an
ie
pu
ła
pk
i C
O
2
P
IR
O
L
IZ
A
U
TL
E
N
IA
N
IE
Wychwytywanie
CO
2
Temperatura pieca
Temper atura próbki
utlenianie
czys zczen ie pu łapki CO
2
CZ AS (min)
T
E
M
P
E
R
AT
U
R
A
(
C
)
o
desorbcja CO
2
desorbcja CO
2
wskaźnik wodorowy (Hydrogen Index) liczony jako:
[HI=S
2
/TOC(mg HC/g TOC)];
wskaźnik tlenowy (Oxygen Index) liczony jako:
[OI = S
3
/TOC, (mg CO
2
/ g TOC)].
 
c) 
Pomierzone wartości i wskaźniki pozwalają na charakterystykę badanej
substancji organicznej ze względu na:
 ilość substancji organicznej zawartej w próbce
 typ genetyczny substancji organicznej
 stopień przeobrażenia substancji organicznej
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rys.1.Przykładowy wykres ilości uwalnianych węglowodorów w funkcji temperatury od czasu.