„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Paweł Pierzchalski

Przygotowanie form do drukowania płaskiego
825[01].Z1.02

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
mgr inż. Adam Kanas
mgr Krystyna Nowak-Wawszczak



Opracowanie redakcyjne:
mgr Elżbieta Gonciarz




Konsultacja:
mgr Małgorzata Sienna










Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 825[01].Z1.02,
„Przygotowanie form do drukowania płaskiego”, zawartego w modułowym programie
nauczania dla zawodu drukarz.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1.

Wprowadzenie

3

2.

Wymagania wstępne

5

3.

Cele kształcenia

6

4.

Przykładowe scenariusze zajęć

7

5.

Ćwiczenia

11

5.1.

Charakteryzowanie oraz wykonywanie form do drukowania płaskiego

11

5.1.1. Ćwiczenia

11

5.2.

Charakteryzowanie procesów przygotowawczych do drukowania
w technice offsetowej

14

5.2.1. Ćwiczenia

14

6.

Ewaluacja osiągnięć ucznia

16

7.

Literatura

30

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1.

WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

drukarz. W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania–
–uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik dla

ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika do
nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest zwrócenie
uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować
samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem;

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest
przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów, w formie
dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza, ponieważ
nauczyciel sterując dyskusją, może uaktywniać wszystkich uczniów oraz w trakcie
dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości;

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ć

wiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę

teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ć

wiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne

możliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ć

wiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym

szkoły. Prowadzący może również zrealizować ćwiczenia, które sam opracował;

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie
odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia, potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, to nauczyciel powinien do tych
zagadnień wrócić, sprawdzając, czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem
niezrozumienia przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie
nauczania. W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy
nauczyciela, sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Uczeń niezainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie
w pełni umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród
uczniów tak zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania
materiału nauczania rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia
wiedzy i umiejętności ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową,
powinien zwracać uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe
uzdolnienia manualne, czy może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów
teoretycznych;

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu
całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona jest od
liczby uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego projektu
oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić proces
oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

pokaz,

−

ć

wiczenie (laboratoryjne lub inne),

−

projektów,

−

przewodniego tekstu.

Schemat układu jednostek modułowych

825[01].Z1

Technologia drukowania płaskiego

825[01].Z1.01

Eksploatowanie maszyn do drukowania płaskiego

825[01].Z1.02

Przygotowanie form do drukowania płaskiego

825[01].Z1.03

Drukowanie płaskie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

–

posługiwać się terminologią poligraficzną,

–

charakteryzować podstawowe działy poligrafii,

–

określać podstawowe szeregi i formaty wyrobów poligraficznych,

–

posługiwać się podstawowymi miarami poligraficznymi,

–

charakteryzować papiery drukowe, papiery tzw. nowej generacji, papiery syntetyczne,

–

klasyfikować oraz określić skład farb drukowych,

–

określać mechanizmy utrwalania farb,

–

określać drukowe i użytkowe właściwości farb,

–

analizować budowę i zasadę działania zespołów farbowych do farb mazistych,

–

klasyfikować formy drukowe do płaskich technik drukowania,

–

klasyfikować płaskodrukowe maszyny drukujące,

–

klasyfikować i charakteryzować zespoły zasilania arkuszami maszyn drukujących
arkuszowych oraz mechanizmy prowadzenia wstęgi w maszynach zwojowych,

–

charakteryzować procesy drukowania technikami płaskimi,

–

współpracować w grupie,

–

formułować wnioski,

–

oceniać swoje umiejętności,

–

uczestniczyć w dyskusji,

–

prezentować siebie i grupę, w której pracuje,

–

przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

3.

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

–

scharakteryzować materiały i budowę form do drukowania płaskiego,

–

rozróżnić formy drukowe do drukowania płaskiego,

–

określić sposoby wykonania form do drukowania płaskiego,

–

określić wymagania, jakie muszą spełniać formy drukowe do drukowania offsetowego,

–

scharakteryzować proces powstawania form do drukowania offsetowego,

–

ocenić jakość form drukowych,

–

obliczyć ilość materiałów stosowanych do określonej wielkości produkcji,

–

dobrać i przygotować podłoża do produkcji,

–

przygotować farby drukarskie oraz materiały pomocnicze,

–

założyć formę drukową w maszynie,

–

skorzystać z norm i literatury technicznej,

–

skorzystać z katalogów materiałów i informacji w Internecie,

–

zorganizować stanowisko pracy,

–

dobrać środki ochrony indywidualnej do prac związanych z przygotowaniem maszyn do
druku,

–

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej
i ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz nr 1

Osoba prowadząca

………………...…………………………………………

Modułowy program nauczania: Drukarz 825[01]
Moduł:

Technologia drukowania płaskiego 825[01].Z1

Jednostka modułowa:

Przygotowanie form do drukowania płaskiego 825[01].Z1.02

Temat:

„Ocena jakości form offsetowych z płyt presensybilizowanych”.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności oceniania form offsetowych wykonanych z płyt

presensybilizowanych, pod kątem ich przydatności do drukowania.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
–

scharakteryzować formy offsetowe z płyt presensybilizowanych,

–

zidentyfikować błędy form offsetowych powstałe podczas ich wykonywania,

–

określić sposoby korekty form offsetowych,

–

wykonywać korektę form offsetowych,

–

ocenić przydatność do druku form offsetowych z płyt presensybilizowanych.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja konferencyjna.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

w grupach 3–4-osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

przykłady form offsetowych z płyt presensybilizowanych różnej jakości,

−

lupa,

−

poradnik dla ucznia.

Przebieg zajęć:
1.

Powitanie uczniów, sprawdzenie listy obecności.

2.

Nawiązanie do tematu, przedstawienie celów zajęć.

3.

Zapis tematu do zeszytów.

4.

Pogadanka na temat podstawowych błędów powstających podczas procesu wykonywania
form offsetowych z płyt presensybilizowanych.

5.

Dyskusja na temat sposobów usuwania błędów z form offsetowych.

6.

Rozdanie uczniom instrukcji do wykonania ćwiczeń i udzielenie odpowiedzi na pytania
dotyczące ćwiczenia.

7.

Rozdanie materiałów do wykonania ćwiczenia.

8.

Wykonywanie przez uczniów ćwiczenia.

9.

Prezentowanie wyników pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

10.

Dyskusja na temat trudności napotkanych przez uczniów podczas wykonywania
ć

wiczenia.

11.

Podsumowanie zajęć.

Zakończenie zajęć

Praca domowa

Odpowiedz pisemnie na pytanie, jakie błędy form offsetowych dyskwalifikują je do

procesu drukowania, a jakie podlegają korekcie?

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

Ankieta:

Odpowiedz na poniższe pytania. Udzielone odpowiedzi pozwolą ocenić skuteczność

zajęć i dokonać ewentualnych zmian.

1)

Scharakteryzować formy offsetowe z płyt presensybilizowanych?

2)

Czy wiesz, jak wykonuje się korektę form offsetowych?

3)

Czy potrafisz identyfikować błędy na formach offsetowych z płyt
presensybilizowanych?

4)

Czy potrafisz ocenić przydatność do druku form offsetowych?

5)

Czy któraś z część zajęć była dla ciebie niezrozumiała? Jeżeli TAK, to która?

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

TAK NIE

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Scenariusz nr 2

Osoba prowadząca

…………………...…………………………………………

Modułowy program nauczania: Drukarz 825[01]
Moduł:

Technologia drukowania płaskiego 825[01].Z1

Jednostka modułowa:

Przygotowanie form do drukowania płaskiego 825[01].Z1.02

Temat: „Poznanie sposobu wykonywania offsetowej formy drukowej z płyty

presensybilizowanej pozytywowej”.

Cel ogólny: Przygotowanie do określania zjawisk zachodzących w warstwie światłoczułej

pozytywowej płyty presensybilizowanej podczas naświetlania.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

scharakteryzować

proces

technologiczny

wykonywania

form

offsetowych

z pozytywowych płyt presensybilizowanych,

−

scharakteryzować budowę pozytywowej płyty presensybilizowanej,

−

określić rodzaj formy kopiowej do wykonania formy offsetowej z pozytywowej płyty
presensybilizowanej,

−

dobrać parametry procesu naświetlania pozytywowej płyty presensybilizowanej poprzez
wykonanie naświetlania testowego ze specjalnych kopiowych form testowych,

−

scharakteryzować zjawiska zachodzące w warstwie światłoczułej pozytywowej płyty
presensybilizowanej podczas naświetlania,

−

określić czynniki mające wpływ na proces technologiczny wykonywanie form
offsetowych z pozytywowych płyt presensybilizowanych.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pogadanka,

–

dyskusja konferencyjna,

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:
–

w grupach 3–4-osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:
–

płyta presensybilizowana pozytywowa,

–

forma kopiowa w postaci diapozytywu lewoczytelnego,

–

kopiorama,

–

wanna z dostępem do bieżącej wody,

–

wywoływacz do płyt,

–

gębka do wywoływania płyt,

–

korektory minusowe i plusowe,

–

roztwór gumy arabskiej,

–

instrukcja obsługi kopioramy,

–

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Przebieg zajęć:
1. Faza wstępna:
–

powitanie uczniów, sprawdzenie listy obecności,

–

nawiązanie do tematu, przedstawienie celów zajęć,

–

zapis tematu do zeszytów.

2. Faza właściwa:
–

pogadanka

na

temat

budowy

pozytywowych

płyt

presensybilizowanych

wykorzystywanych do wykonywania offsetowych form drukowych oraz zjawisk
zachodzących w warstwie światłoczułej tych płyt podczas naświetlania,

–

dyskusja na temat procesu technologicznego wykonywania form offsetowych
z pozytywowych płyt presensybilizowanych,

–

rozdanie uczniom instrukcji do wykonania ćwiczenia i udzielenie odpowiedzi na pytania
dotyczące ćwiczenia,

–

rozdanie materiałów do wykonania ćwiczenia,

–

wykonywanie przez uczniów ćwiczenia.

3. Faza kończąca:
–

prezentowanie wyników pracy,

–

dyskusja na temat trudności w wykonywaniu form offsetowych z pozytywowych płyt
presensybilizowanych,

–

podsumowanie zajęć.

Zakończenie zajęć

Praca domowa

Odpowiedz pisemnie na pytanie, jakie zjawiska zachodzą w warstwie światłoczułej

pozytywowej

płyty

presensybilizowanej

podczas

naświetlania

przez

diapozytyw

lewoczytelny?

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
–

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

5. ĆWICZENIA

5.1.

Charakteryzowanie oraz wykonywanie form do drukowania

płaskiego

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj oceny form offsetowych z płyt presensybilizowanych pod kątem ich

przydatności do drukowania.

Wskazówki do realizacji
Prawidłowe przeprowadzenie ćwiczenia wymaga od nauczyciela wcześniejszego

przygotowania pomocy dydaktycznych. Należy zadbać o to, żeby uczniowie mieli do
dyspozycji formy offsetowe różnej jakości. Powinny to być formy zarówno nadające się
bezpośrednio do drukowania, jak i formy z różnego rodzaju błędami powstałymi na różnych
etapach ich wykonania oraz z uszkodzeniami mechanicznymi. Należy także przeprowadzić
dyskusję na temat oceniania jakości form offsetowych i sposobów usuwania błędów z form
offsetowych.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokładnie obejrzeć dostarczone formy offsetowe okiem nieuzbrojonym oraz przy użyciu
lupy,

2)

wskazać ewentualne niedoskonałości badanych form offsetowych,

3)

określić przyczyny powstania ewentualnych błędów na badanych formach offsetowych,

4)

określić możliwości i sposoby usunięcia niedoskonałości ocenianych form,

5)

zakwalifikować formy do trzech grup: formy nadające się bezpośrednio do drukowania,
formy z błędami możliwymi do usunięcia, formy nienadające się do drukowania.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja konferencyjna.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

przykłady form offsetowych z płyt presensybilizowanych różnej jakości,

−

lupa,

−

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Wykonaj formę offsetową z płyty presensybilizowanej pozytywowej, z powierzonej

formy kopiowej. Dokonaj korekty otrzymanej formy offsetowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Wskazówki do realizacji
Ć

wiczenie powinno być wykonywane w laboratorium szkolnym, na stanowisku

wyposażonym w odpowiednie urządzenia, w grupach maksymalnie 3–4 osobowych. Należy
także przeprowadzić dyskusję na temat sposobów wykonywania form offsetowych z płyt
presensybilizowanych.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

wyjąć płytę presensybilizowaną z opakowania,

2)

oczyścić diapozytyw z zanieczyszczeń, położyć i zamocować w odpowiednim miejscu na
płycie, emulsją od strony płyty presensybilizowanej,

3)

umieścić płytę z formą kopiową w kopioramie,

4)

dobrać czas naświetlania,

5)

naświetlić płytę presensybilizowaną w kopioramie,

6)

wywołać formę za pomocą wywoływacza i odpowiedniej gąbki,

7)

spłukać formę wodą,

8)

wysuszyć formę,

9)

dokonać oceny jakościowej otrzymanej formy offsetowej,

10)

dokonać korekty odpowiednimi korektorami,

11)

zabezpieczyć formę roztworem gumy arabskiej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenie praktyczne,

–

dyskusja konferencyjna.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

płyta presensybilizowana pozytywowa,

–

forma kopiowa w postaci diapozytywu lewoczytelnego,

–

kopiorama,

–

wanna z dostępem do bieżącej wody,

–

wywoływacz do płyt,

–

gąbka do wywoływania płyt,

–

korektory minusowe i plusowe,

–

roztwór gumy arabskiej,

–

instrukcja obsługi kopioramy,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Dokonaj analizy zasady działania urządzenia do wykonywania form offsetowych

w technologii CTP, na podstawie wycieczki dydaktycznej i schematu konkretnego
urządzenia.

Wskazówki do realizacji
Ć

wiczenie należy przeprowadzić w profesjonalnym studio pre-press wyposażonym

w urządzenie do wykonywania form offsetowych w jednej z technologii CTP. Przed

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

przystąpieniem do ćwiczenia koniecznym jest przeprowadzenie wykładu informacyjnego na
temat technologii CTP wykonywania form offsetowych. Ćwiczenie należy wykonywać
w grupach maksymalnie 3–4-osobowych.

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

uważnie prześledzić proces wykonywania formy offsetowej w technologii CTP w studio
pre-press,

2)

wykonać notatki na podstawie obserwacji,

3)

skonfrontować wyniki obserwacji ze schematem konkretnego urządzenia do
wykonywania form offsetowych w technologii CTP,

4)

dokonać analizy działania poszczególnych zespołów urządzenia do wykonywania form
offsetowych w technologii CTP.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

wykład informacyjny,

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

−

urządzenie do wykonywania form offsetowych w technologii CTP,

−

schemat konkretnego urządzenia do wykonywania form offsetowych w technologii CTP,

−

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2.

Charakteryzowanie procesów przygotowawczych

do drukowania w technice offsetowej

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz materiały niezbędne do produkcji podczas drukowania nakładu określonego

wyrobu poligraficznego, na konkretnej arkuszowej maszynie offsetowej.

Wskazówki do realizacji
Prawidłowe przeprowadzenie ćwiczenia wymaga wcześniejszego przygotowania przez

nauczyciela szeregu pomocy dydaktycznych w postaci katalogów materiałów pomocniczych
i wzorników papieru oraz dokumentacji technologicznej wykonania wyrobu poligraficznego
i dokumentacji technicznej maszyny offsetowej,

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zapoznać się z dokumentacją technologiczną wykonania danego wyrobu poligraficznego,

2)

dobrać podłoże drukowe z wzornika papierów,

3)

zapoznać się dokumentacją techniczną maszyny drukującej,

4)

dobrać z katalogu materiałów pomocniczych środki niezbędne do produkcji w danych
warunkach technologicznych.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

wykład informacyjny,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

dokumentacja technologiczna wykonania konkretnego wyrobu poligraficznego,

–

wzorniki papierów,

–

dokumentacja techniczna offsetowej arkuszowej maszyny drukującej,

–

katalogi materiałów pomocniczych do drukowania offsetowego,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Oblicz masę surowca potrzebną do wydrukowania 8000 ulotek o formacie A4. Podłoże

stanowi papier kredowany o gramaturze 135 g/m

2

. Straty przyjmij na poziomie 25 arkuszy

drukowych na kolor. Druk odbywa się w kolorystyce 4 + 4 kolory na maszynie drukującej
o formacie B2.

Wskazówki do realizacji
Wykonanie tego ćwiczenia wymaga od nauczyciela przygotowania odpowiedniej liczby

zadań polegających na obliczaniu zapotrzebowania materiałowego. Zadania powinny być jak
najbardziej różnorodne i dotyczyć wszelkiego rodzaju produktów poligraficznych. Każde
obliczenie powinno być osadzone w konkretnej sytuacji technologicznej opisanej w karcie
założeń technologicznych. Uczniowie powinni mieć również dostęp do norm polskich oraz

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

branżowych, w których znajdują się m.in. tabele przeliczeń arkuszy na kilogramy, a także
procentowe udziały naddatków „na zmarnowanie”.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

oszacować, ile użytków mieści się na arkuszu drukowym,

2)

obliczyć liczbę arkuszy netto potrzebnych do wykonania nakładu,

3)

doliczyć dodatkowe arkusze „na zmarnowanie”,

4)

przeliczyć liczbę arkuszy drukowych na arkusze pełnoformatowe,

5)

obliczyć lub dobrać z normy łączną masę arkuszy wytworu papierowego.

6)

zapisać liczbę arkuszy i masę obliczonego surowca w karcie technologicznej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pokaz z objaśnieniem,

–

ć

wiczenia praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

karta założeń technologicznych dotyczących obliczeń,

–

tabela określająca wagę papieru w zależności od liczby arkuszy,

–

kalkulator,

–

materiały i przybory piśmienne,

–

poradnik dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Zamocuj formę drukową w arkuszowej maszynie offsetowej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy zasady działania mechanizmu mocowania formy drukowej na podstawie
instrukcji obsługi arkuszowej offsetowej maszyny drukującej,

2)

zamocować formę w maszynie drukującej,

3)

dokonać oceny poprawności mocowania formy w maszynie drukującej.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

pogadanka,

–

ć

wiczenie praktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne:

–

arkuszowa offsetowa maszyna drukująca,

–

offsetowa forma drukowa,

–

instrukcja obsługi maszyny drukującej,

–

poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

TEST NR 1

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Przygotowanie form do
drukowania płaskiego”

Test składa się z dwudziestu zadań wielokrotnego wyboru. Zadania nr 12 to zadanie

z poziomu ponadpodstawowego, a pozostałe są z poziomu podstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą poprawną odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie co najmniej 16 zadań, w tym jednego z poziomu
ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie co najmniej 19 zadań, w tym jednego z poziomu
ponadpodstawowego,

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. a, 3. c, 4. d, 5. b, 6. a, 7. c, 8. b, 9. d, 10. a, 11. c,
12. a, 13. b, 14. d, 15. c, 16. a, 17. a,

18. b,

19. c,

20. d.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia uczniów)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Rozpoznać techniki drukowania
płaskiego

A

P

b

2

Wskazać zależność kąta zwilżania
od napięcia powierzchniowego

A

P

a

3

Wskazać rolę substancji
powierzchniowo czynnych

A

P

c

4

Określić rodzaj zwilżanych
powierzchni

B

P

d

5

Wskazać właściwości powierzchni
drukującej formy

A

P

b

6

Scharakteryzować rodzaj podłoża
formy litograficznej

B

P

a

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

7

Określić formę kopiową do
pozytywowych płyt
presensybilizowanych

B

P

c

8

Zidentyfikować czynniki
zapewniające stabilność obrazu na
formie

A

P

b

9

Wskazać parametry podłoża płyty
presensybilizowanej

A

P

d

10

Określić cel stosowania ziarnowania
podłoża

B

P

a

11

Wskazać grubość warstwy kopiowej
na płytach presensybilizowanych

A

P

c

12

Zanalizować proces naświetlania
pozytywowej warstwy kopiowej

D

PP

a

13

Określić presensybilizowane płyty
negatywowe

B

P

b

14

Wskazać przyczyny zjawiska
podświetlania

A

P

d

15

Wskazać zastosowanie skali szarości

A

P

c

16

Wskazać zalety technologii CTP

A

P

a

17

Scharakteryzować proces
kondycjonowania papieru

B

P

a

18

Wskazać przyczynę pofalowania
krawędzi papieru

A

P

b

19

Określić liczbę form drukowych

B

P

c

20

Wskazać przyczynę efektu
talerzowania

A

P

d

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej
jednotygodniowym.

2.

Przed rozpoczęciem sprawdzianu przedstaw uczniom zasady przebiegu testowania.

3.

Podkreśl wagę samodzielnego rozwiązywania zadań testowych.

4.

Rozdaj uczniom przygotowane dla nich materiały (instrukcję, zestaw zadań testowych,
kartę odpowiedzi).

5.

Udziel odpowiedzi na pytania formalne uczniów.

6.

Przypomnij o upływającym czasie na 10 i 5 minut przed zakończeniem sprawdzianu.

7.

Jeżeli uczeń zakończył test przed czasem, to podnosi rękę i czeka aż nauczyciel odbierze
od niego pracę.

8.

Po upływie czasu sprawdzianu poproś uczniów o odłożenie przyborów do pisania.

9.

Zbierz od uczniów karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

7.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8.

Na rozwiązanie testu masz 45 min.

9.

Po zakończeniu testu podnieś rękę i zaczekaj aż nauczyciel odbierze od Ciebie pracę.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1.

Techniki drukowania płaskiego to

a)

offset, światłodruk, linoryt, litografia.

b)

litografia, offset, światłodruk.

c)

offset, litografia, światłodruk, tampodruk.

d)

fleksografia, offset, światłodruk, tampodruk.

2.

W miarę zmniejszania się napięcia powierzchniowego cieczy względem ciała stałego, kąt
jaki tworzy się między powierzchnią kropli a powierzchnią ciała stałego będzie

a)

się zmniejszał.

b)

się zwiększał.

c)

pozostawał bez zmian.

d)

się zwiększał lub zmniejszał.

3.

Substancje powierzchniowo czynne powodują

a)

zwiększenie napięcia powierzchniowego i zmniejszenie zdolności zwilżania.

b)

zwiększenie napięcia powierzchniowego i zwiększenie zdolności zwilżania.

c)

zmniejszenie napięcia powierzchniowego i zwiększenie zdolności zwilżania.

d)

zmniejszenie napięcia powierzchniowego i zmniejszenie zdolności zwilżania.

4.

Roztwór zwilżający pokrywa cienką warstwą powierzchnie

a)

drukujące formy.

b)

całej formy.

c)

drukujące lub niedrukujące formy w zależności od składu roztworu zwilżającego.

d)

niedrukujące formy.

5.

Powierzchnie drukujące formy offsetowej są

a)

oleofilowe i hydrofilowe.

b)

oleofilowe i hydrofobowe.

c)

oleofobowe i hydrofobowe.

d)

oleofobowe i hydrofilowe.

6.

W technice litograficznej formę drukową wykonuje się

a)

na kamieniu.

b)

na płycie aluminiowej.

c)

na tworzywach sztucznych.

d)

na tekturze.

7.

Formą kopiową do wykonywania form z pozytywowych płyt presensybilizowanych jest

a)

diapozytyw prawoczytelny.

b)

negatyw prawoczytelny.

c)

diapozytyw lewoczytelny.

d)

negatyw lewoczytelny.

8.

Stabilność wymiarową obrazu na formie offsetowej zapewnia

a)

warstwa światłoczuła płyty.

b)

podłoże płyty.

c)

element drukujący formy.

d)

element niedrukujący formy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

9.

Podłożem płyty presensybilizowanej do wykonywania form offsetowych jest najczęściej

a)

blacha stalowa o grubości od 0,1 do 0,4 mm.

b)

blacha aluminiowa o grubości od 1 do 1,4 mm.

c)

blacha miedziana o grubości od 0,6 do 0,9 mm.

d)

blacha aluminiowa o grubości od 0,1 do 0,4 mm.

10.

Celem ziarnowania powierzchni podłoża płyt presensybilizowanych jest

a)

zwiększenie zwilżalności miejsc niedrukujących.

b)

polepszenie właściwości oleofilowych miejsc drukujących formy.

c)

zwiększenie zwilżalności miejsc drukujących formy.

d)

polepszenie właściwości oleofilowych miejsc niedrukujących formy.

11.

Grubość warstwy kopiowej na płytach presensybilizowanych do form offsetowych
wynosi

a)

2,6–3,0 µm.

b)

0,4–0,6 µm.

c)

0,8–2,5 µm.

d)

3,5–4,0 µm.

12.

W pozytywowej warstwie kopiowej pod wpływem naświetlania przez diapozytyw

a)

miejsca nienaświetlone tworzą elementy drukujące formy.

b)

miejsca nienaświetlone tworzą elementy niedrukujące formy.

c)

miejsca naświetlone tworzą elementy drukujące formy.

d)

tworzy się relief wypukły.

13.

Presensybilizowane płyty negatywowe to

a)

płyty fotorozpuszczalne.

b)

płyty fotoutwardzalne.

c)

płyty fotorozpuszczalne lub fotoutwardzalne.

d)

płyty do form litograficznych.

14.

Na wielkość podświetlenia (podkopiowania) ma wpływ

a)

grubość formy kopiowej.

b)

grubość podłoża płyty presensybilizowanej.

c)

rodzaj podłoża płyty presensybilizowanej.

d)

dokładność styku formy kopiowej z warstwą kopiową płyty podczas naświetlania.

15.

Skale szarości wykorzystuje się do

a)

określenia minimalnej wartości naświetlenia płyty.

b)

określenia rodzaju światła do naświetlenia płyty .

c)

określenia optymalnej wartości naświetlenia płyty.

d)

określenia maksymalnej wartości naświetlenia.

16.

Wszystkie rodzaje technologii CTP wykonywania form offsetowych pozwalają

a)

na wyeliminowanie form kopiowych z procesu wykonywania form.

b)

skrócić proces wykonywania formy z jednoczesnym pogorszeniem jakości form.

c)

na całkowite wyeliminowanie płyt presensybilizowanych.

d)

na całkowite wyeliminowanie warstw kopiowych z płyt.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

17.

Kondycjonowanie temperaturowe papieru to

a)

osiąganie przez papier temperatury panującej w hali produkcyjnej.

b)

formatowanie papieru na określony wymiar przed procesem zadruku.

c)

wygładzanie powierzchni papieru.

d)

zaklejanie papieru.

18.

Efekt pofalowania krawędzi papieru jest spowodowany

a)

oddaniem wilgoci przez papier do otoczenia.

b)

zaabsorbowaniem wilgoci z powietrza.

c)

znacznie wyższą temperaturą papieru w stosunku do temperatury otoczenia.

d)

niewłaściwym składem surowcowym użytym do produkcji papieru.

19.

Do wydrukowania wielobarwnego zdjęcia należy użyć

a)

dwóch form drukowych.

b)

sześciu form drukowych.

c)

czterech form drukowych.

d)

pięciu form drukowych.

20.

Efekt talerzowania jest spowodowany przez

a)

zbyt niską temperaturę papieru w stosunku do otoczenia.

b)

zbyt wysoką wilgotność powietrza w hali produkcyjnej w stosunku do wilgotności
papieru.

c)

zbyt wysoką temperaturę otoczenia w stosunku do temperatury papieru.

d)

oddawanie wilgoci przez krawędzie papieru do otoczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………........………………………………

Przygotowanie form do drukowania płaskiego

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

TEST NR 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Przygotowanie form do
drukowania płaskiego”

Test składa się z dwudziestu zadań wielokrotnego wyboru, z których:

–

zadania 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu
podstawowego,

–

zadania 1, 8 i 12 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą poprawną odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie co najmniej 16 zadań, w tym przynajmniej jednego z poziomu
ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie co najmniej 19 zadań, w tym 3 z poziomu
ponadpodstawowego,

Klucz odpowiedzi:

1. c,

2. b,

3. a,

4. c,

5. d,

6. d,

7. a,

8. c,

9. b,

10. c,

11. b,

12. a,

13. a,

14. c, 15. c,

16. a,

17. d, 18. b, 19. d,

20. d.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
( mierzone osiągnięcia uczniów)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Obliczyć liczbę arkuszy
odpowiadających zawartości książki

C

PP

c

2

Wskazać przyczynę zachowania się
cieczy na powierzchni ciała stałego

A

P

b

3

Scharakteryzować proces
kondycjonowania papieru

B

P

a

4

Scharakteryzować właściwości
powierzchni drukujących formy
offsetowej

B

P

c

5

Dokonać wyboru sposobu ustalania
rodzaju podłoża drukowego

A

P

d

6

Scharakteryzować rysunek na formie
offsetowej

B

P

d

7

Określić materiał podłoża płyt
offsetowych

C

P

a

8

Obliczyć liczbę użytków
przypadających na arkusz drukowy

C

PP

c

9

Wskazać przyczynę pofalowania
krawędzi papieru

A

P

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

10

Obliczyć masę określonej liczby
arkuszy wytworu papierowego

C

P

c

11

Scharakteryzować budowę
offsetowej płyty
presensybilizowanej

B

P

a

12

Dobrać formę kopiową do
negatywowej płyty
presensybilizowanej

D

PP

a

13

Zinterpretować oznaczenie
kolorystyki wyrobu poligraficznego

B

P

a

14

Wskazać zastosowanie kopioramy

A

P

c

15

Scharakteryzować proces korekty
ujemnej formy offsetowej

B

P

c

16

Określić cel stosowania ziarnowania
podłoża

B

P

a

17

Scharakteryzować proces „łysienia”
formy

B

P

d

18

Określić wytrzymałość drukową
termoczułych płyt cyfrowych

B

P

b

19

Wskazać przyczynę efektu
talerzowania

A

P

d

20

Wskazać przyczyny zjawiska
podświetlania

A

P

d

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej
jednotygodniowym.

2.

Przed rozpoczęciem sprawdzianu przedstaw uczniom zasady przebiegu testowania.

3.

Podkreśl wagę samodzielnego rozwiązywania zadań testowych.

4.

Rozdaj uczniom przygotowane dla nich materiały (instrukcję, zestaw zadań testowych,
kartę odpowiedzi).

5.

Udziel odpowiedzi na pytania formalne uczniów.

6.

Przypomnij o upływającym czasie na 10 i 5 minut przed zakończeniem sprawdzianu.

7.

Jeżeli uczeń zakończył test przed czasem, to podnosi rękę i czeka aż nauczyciel odbierze
od niego pracę.

8.

Po upływie czasu sprawdzianu poproś uczniów o odłożenie przyborów do pisania.

9.

Zbierz od uczniów karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

Instrukcja dla ucznia

1)

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2)

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3)

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

4)

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

5)

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6)

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

7)

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8)

Na rozwiązanie testu masz 45 min.

9)

Po zakończeniu testu podnieś rękę i zaczekaj aż nauczyciel odbierze od Ciebie pracę.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1.

Książka o objętości 64 stronic i formacie A5 składa się z

a)

połowy arkusza pełnoformatowego.

b)

1 arkusza pełnoformatowego.

c)

2 arkuszy pełnoformatowych.

d)

4 arkuszy pełnoformatowych.

2.

Za zachowanie się cieczy na powierzchni ciała stałego

a)

odpowiada temperatura cieczy.

b)

odpowiada napięcie powierzchniowe.

c)

odpowiada temperatura ciała stałego.

d)

odpowiada ciśnienie cieczy

3.

Kondycjonowanie temperaturowe papieru to

a)

osiąganie przez papier temperatury panującej w hali produkcyjnej.

b)

formatowanie papieru na określony wymiar przed procesem zadruku.

c)

wygładzanie powierzchni papieru.

d)

zaklejanie papieru.

4.

Powierzchnie drukujące formy offsetowej

a)

mają strukturę porowatą.

b)

są oleofobowe i hydrofilowe

c)

są oleofilowe i hydrofobowe

d)

są wklęsłe.

5.

Wybór podłoża drukowego zależy

a)

wyłącznie od klienta.

b)

wyłącznie od technologa.

c)

dobierany jest z norm branżowych.

d)

ustalany jest pomiędzy technologiem a klientem.

6.

Rysunek na formie offsetowej

a)

negatywowy i lewoczytelny.

b)

jest lewoczytelny.

c)

stanowią kałamarzyki formy drukowej.

d)

jest prawoczytelny.

7.

Najczęściej wykorzystywanym materiałem na podłoża płyt offsetowych jest

a)

aluminium.

b)

mosiądz.

c)

stal kwasoodporna.

d)

tektura.

8.

Drukując wizytówki o formacie brutto 90 × 50 mm na arkuszu o formacie A3 możemy
przyjąć, że zmieści nam się około

a)

10 użytków wizytówek.

b)

12 użytków wizytówek.

c)

20 użytków wizytówek.

d)

32 użytków wizytówek.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

9.

Efekt pofalowania krawędzi papieru jest spowodowany przez

a)

oddanie wilgoci przez papier do otoczenia.

b)

zaabsorbowanie wilgoci z powietrza.

c)

znacznie wyższą temperaturę papieru w stosunku do temperatury otoczenia.

d)

niewłaściwy skład surowcowy użyty do produkcji papieru.

10.

Masa 1000 arkuszy B1 papieru kredowanego o gramaturze 90 g/m

2

to w przybliżeniu

a)

33 kg.

b)

51 kg.

c)

63 kg.

d)

90 kg.

11.

Offsetowa płyta presensybilizowana to

a)

płyta miedziana.

b)

płyta z naniesioną fabrycznie warstwą kopiową.

c)

płyta do drukowania w technice rotograwiurowej.

d)

lewoczytelny forma kopiowa.

12.

Formą kopiową dla offsetowej negatywowej płyty presensybilizowanej

a)

jest negatyw lewoczytelny.

b)

jest negatyw prawoczytelny.

c)

jest diapozytyw lewoczytelny.

d)

jest diapozytyw prawoczytelny.

13.

Oznaczenie kolorystyki wyrobu jako 4 + 0 oznacza, że

a)

jest on z jednej strony pełnokolorowy, a z drugiej niezadrukowany.

b)

jest on z obu stron pełnokolorowy.

c)

występują na nim co najmniej 4 kolory.

d)

w produkcji użyto łącznie 4 różnych farb Pantone.

14.

Kopiorama to urządzenie

a)

do wstępnego uczulania płyt presensybilizowanych.

b)

do utrwalania obrazu na formie offsetowej.

c)

do naświetlania offsetowych płyt presensybilizowanych wraz z montażem.

d)

do wymywania miejsc niedrukujących formy drukowej.

15.

Korekta minusowa formy offsetowej to

a)

usuwanie elementów niedrukujących formy.

b)

nanoszenie elementów drukujących na formę.

c)

usuwanie niepożądanych elementów drukujących z formy.

d)

nanoszenie warstwy gumy arabskiej na formę.

16.

Celem ziarnowania powierzchni podłoża płyt presensybilizowanych jest

a)

zwiększenie zwilżalności miejsc niedrukujących.

b)

polepszenie właściwości oleofilowych miejsc drukujących formy.

c)

zwiększenie zwilżalności miejsc drukujących formy.

d)

polepszenie właściwości oleofilowych miejsc niedrukujących formy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

17.

„Łysienie” formy offsetowej to

a)

tonowanie formy drukowej.

b)

ś

cieranie się podłoża offsetowej formy drukowej.

c)

stopniowe przyjmowanie farby przez miejsca niedrukujące formy..

d)

stopniowa utrata możliwości przyjmowania farby przez miejsca drukujące formy.

18.

Wytrzymałość drukowa offsetowych termoczułych płyt cyfrowych sięga

a)

200000 odbitek.

b)

2000000 odbitek.

c)

100000 odbitek.

d)

20000 odbitek.

19.

Efekt talerzowania jest spowodowany przez

a)

zbyt niską temperaturę papieru w stosunku do otoczenia.

b)

zbyt wysoką wilgotność powietrza w hali produkcyjnej w stosunku do wilgotności
papieru.

c)

zbyt wysoką temperaturę otoczenia w stosunku do temperatury papieru.

d)

oddawanie wilgoci przez krawędzie papieru do otoczenia.

20.

Na wielkość podświetlenia (podkopiowania) ma wpływ

a)

grubość formy kopiowej.

b)

grubość podłoża płyty presensybilizowanej.

c)

rodzaj podłoża płyty presensybilizowanej.

d)

dokładność styku formy kopiowej z warstwą kopiową płyty podczas naświetlania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………........………………………………

Przygotowanie form do drukowania płaskiego

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

7.

LITERATURA

1.

Cichocki L., Pawlicki T., Ruczka I.: Poligraficzny słownik terminologiczny. Polska Izba
Druku, Warszawa 1999

2.

Ciupalski S.: Maszyny drukujące konwencjonalne. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2001

3.

Czichon H., Czichon M.: Technologia form offsetowych. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002

4.

Czichon H., Magdzik S., Jakucewicz S.: Formy drukowe. WSiP, Warszawa 1996

5.

Dejidas L. Jr., Destree T.: Technologia offsetowego drukowania arkuszowego. COBRPP,
Warszawa 2007

6.

Jakucewicz S., Magdzik S.: Materiałoznawstwo dla szkół poligraficznych. WSiP,
Warszawa 2001

7.

Jakucewicz S.: Materiałoznawstwo poligraficzne. Wydawnictwa PW, Warszawa 1993

8.

Jakucewicz S., Magdzik S.: Podstawy poligrafii. WSiP, Warszawa 1997

9.

Moos J., Koludo A. (red.): Metody aktywizujące z uwzględnieniem technologii
informacyjnej w kształceniu dorosłych. Stowarzyszenie Dyrektorów i Nauczycieli
Centrów Kształcenia Praktycznego – Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli
i Kształcenia Praktycznego, Łódź 2006

10.

Niemierko B.: Pomiar wyników kształcenia zawodowego. BKKK, Warszawa 1997

11.

Poligrafia procesy i technika. Tłumaczenie ze słowackiego. COBRPP, Warszawa 2005

12.

Ornatowski T., Figurski J.: Praktyczna nauka zawodu. Wydawnictwo i Zakład Poligrafii
Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom 2000