Etapy postępowania wydawniczego:

1. wybór instrukcji wydawniczej
2. wybór formy źródła
3. podstawa wydania
4. kopia wydawnicza
5. przygotowanie tekstu do druku – problematyka:

a. czy zachować grafikę przekazu:  

i. gdzie data, jaki blankiet, jakie marginesy, połowa pusta przeznaczona 

na odpowiedź etc.,

ii. kiedy autor chciał coś oddać przez szczególny układ tekstu należy go 

uwzględnić, 

iii. jeżeli nie możemy oddać w druku należy zastąpić opisem

iv. z reguły nie oddajemy układu graficznego poza wyjątkami:

1. poezja
2. gdy wydzielamy z tekstu dopiski „tajne”, „poufne”
3. przy tekstach szyfrowanych
4. przy źródłach epigraficznych

b. czy upraszczać i jak dalece
c. nazwy własne
d. interpunkcja
e. liczby
f. skróty
g. błędy pisarskie (lapsus calami)
h. ujednolicenie datacji
i. pieczęcie
j. podpisy
k. tytulatura
l. dopiski kancelaryjne
m. marginalia
n. dopiski odautorskie
o. skreślenia
p. podkreślenia
q. nadpisania
r. zmiany ręki i atramentu
s. uszkodzenia tekstu [mysz wygryzła, dziury po kulach…]

i. umieścić w nagłówku

ii. zamieścić bezpośrednio w tekście

t. szyfry

i. w miarę możliwości odszyfrować

ii. wydać szyfrem – może ktoś odczyta

iii. w przypadku tajnopisów musimy zdecydować, który tekst wydajemy – 

ten neutralny, napisany atramentem zwykłym, czy właściwy, spisany 
atramentem sympatycznym?

u. braki w tekście [luki zostawione przez autora]
v. rysunki
w. makaronizmy
x. znaki specjalne
y. tekst urwany
z. puste miejsca
aa. cytaty

bb. miary i wagi oraz waluty
cc. podział na strony

i. istotny jeżeli brakuje stron

ii. z reguły nie ma znaczenia dla źródeł XIX i XX w.

iii. może mieć walor konfrontacyjny w przypadku tłumaczeń

iv. w szczególnych przypadkach gdy paginacja stanowi jakiś kod

dd. odniesienia do innych dokumentów
ee. załączniki – co z nimi zrobić – czasem są ważniejsze niż pismo główne, jeśli 

zostały wydane, można odesłać do miejsca wydania

Uproszczenia:

1. nie wiążą się z eksceprtowaniem, a z wydawaniem źródeł in extenso – wydając źródła 

in extenso zastanawiamy się, jak można je uprościć.

2. zakres – to, co jest wykorzystane w nagłówku, wycofuje się z tekstu
3. eliminacja tego co jest powtarzalne:

♦

formuły grzecznościowe, 

♦

adresy listów prywatnych – można pomijać, ale czy warto? czasem można 
prześledzić zmiany adresów zamieszkania

♦

niektóre   adnotacje   kancelaryjne,   które   nie   mają   charakteru   istotnego,   tylko 
typowy   (do   wiadomości,   nr   kancelarii   wystawcy   i   odbiorcy,   prezenta   i 
dekretacja)

♦

z drugiej strony znaki kancelaryjne potwierdzają autentyczność dokumentów