Dziecko: dwunasty miesiąc

Autor:

27.05.2006.

Ten miesiąc tradycyjnie kojarzy się z chodzeniem. Niejedną młodą mamę stresują pytania: "I co, jeszcze

nie chodzi? Podepcze pierwszy roczek, zobaczy pani!" A tu czas płynie, maluch sprawnie wstaje i stoi,

choć nie każdy będzie jeszcze stał całkiem samodzielnie. Jeśli nawet puści się trwałej podpory to

przytrzyma się grzechotki. Niedługo to potrwa, bo układ mięśniowy i ośrodki nerwowe dość szybko się

męczą. Przy meblach drepcze, a nawet już potrafi trzymany za obie rączki przejść parę kroków. Niejeden

odważy się chodzić z mamą za jedną rączkę, ale nie każdy. Będą takie dzieci, które trzymane tylko za

jedną rączkę, będą tracić równowagę i niejako zawijać w stronę dorosłego. Ku jeszcze większemu

zamieszaniu i nieporozumieniu część dzieci rzeczywiście oderwie się od mebla, szczebelka czy ręki i

postawi parę kroczków do uradowanej babuni.

Jak widać znów zmienność rozwojowa jest tak duża, że nie ma się czym przejmować i stresować.

Wszystko w swoim czasie. Póżniej będą chodziły dzieci, które doskonale raczkują, są grubsze,

spokojniejsze, po pierwszych próbach pionizacji dotkliwie potłukły się i mają złe doświadczenia, są zbyt

ograniczane kojcem, chodzikiem lub chorowały przez dłuższy czas. Nie wiem skąd to porzekadło o

podeptaniu pierwszego roku. Wszak wiadomo, że zgodnie z rozwojem dziecka umiejętność

samodzielnego chodzenia rozwija się między 13 a 15 miesiącem. Do 18 miesiąca wszystkie dzieci

opanowują tę sztukę doskonale. Tylko około 40% dzieci będzie umiało postawić samodzielne kilka kroków

pod koniec 12- tego miesiąca.

Początki chodzenia polegają na przenoszeniu ciężaru ciała na jedną nogę i przesuwaniu odciążonej nogi

w bok, następnie w miarę skoordynowanym dosunięciu drugiej nogi. W wyniku tego skomplikowanego

manewru człowiek przesuwa się w bok przy sprzętach. Chodzenie człowieka do przodu początkowo

przypomina chód marionetki. Stopy stawiane są naprzemiennie do przodu, kolana unoszą się dość

wysoko, biodra nadmiernie wyprostowane. Brak koordynacji ruchów bioder i kolan powoduje, że dziecko

nie osiąga w tym ruchu pełnej równowagi. Stopy wyprzedzają biodra. Dlatego jest to ruch możliwy do

wykonania ze sznureczkami dla marionetki, którymi są ręce dorosłego. Kolana unoszone są wysoko

podciągane niewidzialnymi nitkami. Samodzielny pierwszy ludzki chód przypomina chód marynarza. Ńóżki

są dość sztywne, niewiele odrywane od podłoża, dziecko aby poruszać się i łapać równowagę stawia nogi

szeroko, stopy na zewnątrz, a często dla złapania równowagi wyciąga rączki przed siebie lub na boki.

Stawianie stóp na zewnątrz, jak Charlie Chaplin jest całkiem fizjologiczne. Z biegiem czasu dziecko

nauczy się stawiać palce nóg bliżej siebie. Dzieci, które od razu stawiają stopy prosto, często później

stawiają stopy zbyt do środka. Początkowo łuki stóp są płaskie, czyli każdy malec ma fizjologicznego

"platfusa". Mięśnie kształtujące łuk stopy wzmacniają się stopniowo w miarę chodzenia, zwłaszcza boso

po miękkim, nierównym podłożu Niejeden przerażony rodzic może stwierdzić, że jego pociecha stawia

nogi w "X" lub w "O". Ale jest to też całkiem normalne przez kilka pierwszych miesięcy samodzielnego

chodzenia. W miarę rozwoju ruchowego nóżki ustawią się prawidłowo. Jeśli tendencje do koślawienia

nóżek czy kostek pogłębiają się warto poradzić się ortopedy, dobrać zestaw ćwiczeń i ewentualnie obuwie

korekcyjne. Ale to są już biedy drugiego roku życia.

Wszystkie dzieci osiągają umiejętność precyzyjnego chwytania małych przedmiotów zgiętym kciukiem i

palcem wskazującym, czyli chwytem szczypcowym. Jest to bardzo wysoko wyspecjalizowana umiejętność

charakteryzująca wyłącznie człowieka. Doskonała koordynacja wzroku, czucia głębokiego i ruchów palców

pozwala dziecku wykonać niezwykle precyzyjny ruch, jakim jest wrzucenie groszka do butelki. Dzięki

wzrokowi maluch dobrze widzi przedmiot - groszek i cel - czyli butelkę. Ocenia odległość, wysokość,

szerokość szyjki - czyli postrzega i rejestruje stosunki przestrzenne. Sprawnie koordynując ruch palców i

pracę mięśni całej ręki podnosi maleńki groszek. Czucie głębokie pozwala świadomie ustawić rękę i dłoń

pod odpowiednim katem, na odpowiedniej wysokości i kierować nią jak dźwigiem do celu. Następny wielki

krok w rozwoju koordynacji nerwowo-ruchowej to świadome rozluźnienie palców celem upuszczenia

przedmiotu, na dodatek w odpowiednim momencie i nad upatrzonym celem - otworem butelki. Czy to nie

wspaniałe, że to wszystko potrafi nasz maluch, tak niedawno jeszcze nie umiejący nawet utrzymać w

rączce grzechotki. Jakaż dynamika rozwojowa!

Niektóre dzieci od razu używają częściej prawej rączki, niektóre początkowo obu rączek, a potem

wyraźnie jedna jest precyzyjniejsza i częściej wykorzystywana. Warto obserwować tendencje u naszego

dziecka, ale nie warto na siłę uczyć praworęczności. Około 10% ludzi jest leworęcznych i dobrze się mają.

Sporo malców umie wyrazić swoje potrzeby i swoje zdanie w sposób bardziej lub mniej przypominający

porozumiewanie się dorosłych. Gesty, mimika, własne słowa, dźwięki - to cudowny świat, który teraz

Naturalne planowanie rodziny

http://npr.pl/

Kreator PDF

Utworzono 26 February, 2009, 13:44

dopiero wejdzie w fazę przyspieszonego rozwoju. Warto robić z dzieckiem ciekawe rzeczy, aby

stymulować ten rozwój.

Warto odwiedzać ZOO, inne place zabaw, parki, ciekawe miejsca i ciekawe osoby. W domu

zdecydowanie warto bawić się z dzieckiem! Bawiąc się w "łap mnie!" pobudza się rozwój ruchowy. Bawiąc

się w "szukaj mnie, szukaj misia" pobudza się rozwój spostrzegawczości, pamięci. Nazywanie zdarzeń,

przedmiotów, przekazywanie podstawowej wiedzy o świecie np. "ta muzyka jest bardzo głośna", ogień

jest bardzo gorący, można nim się oparzyć, oparzenie bardzo boli itp. to wyposażanie dziecka w wiedzę,

która mu będzie przydatna do końca życia. A na razie to pobudzanie rozwoju mowy i postrzegania świata.

Ten świat powoli musi zacząć dzielić się na zimny, ciepły, różowy, czarny, cichy, głośny i wreszcie dobry i

zły. PIELĘGNACJA - UWAGI PRAKTYCZNE

- Czeka nas wizyta w Poradni D celem:

- kontroli wagi, wzrostu, rozwoju psychoruchowego

- kontroli blizny po szczepieniu BCG i zaszczepieniu przeciwko gruźlicy, jeśli dziecko nie ma blizny lub

średnica blizny mniejsza niż 3 mm.

- zaszczepienia przeciwko WZW B szczepionką Engerix (tej czwartej dawki szczepienia przeciwko WZW B

nie będzie w nowym kalendarzu szczepień obowiązującym od 17 lipca 2000 roku, ale wciąż obowiązuje

dzieci szczepione wg poprzednio obowiązujących zasad)

- Popatrz dziecku w oczy - ten właśnie kolor oczu będzie wpisany w dowodzie osobistym!!

- Buty - stopy najlepiej ćwiczą się, gdy dziecko chodzi boso. Jeśli jest ciepło, podłoże znane i czyste np.

ogródek, piaskownica trzeba pozwolić dziecku biegać bez obuwia. Buciki są potrzebne na dwór ze

względu na chłód, higienę lub elegancję. Po domu przydają się miękkie, przewiewne kapcie na bardzo

chłodne dni lub gdy podłoga jest śliska. Jeśli w domu jest sporo dywanów i wykładzin dziecko może

chodzić boso lub w skarpetach.

- Bucik, jeśli ma spełniać swoją rolę, musi być dobry. Oto cechy dobrego bucika:

- usztywniona piętka

- przewiewny materiał - płótno, skóra

- podeszwa miękka, płaska, antypoślizgowa

- szerokie noski

- odpowiedni rozmiar, mierzony na stojąco

- lepiej trzyma się na pulchnej nóżce bucik za kostkę, ale kostka nie może być nim sztywno opięta, bo

krępuje to ruchy kostki -

- po domu mogą wystarczyć miękkie, płocienne kapciuszki sznurowane za kostkę lub płócienne tenisówki

- buty powinny być nowe

- Nowe zabawki : ptaszek, motylek itp. na sztywnym patyczku i kółkach - do pchania, wózek dla lalki,

duży samochód do popychania lub wsiadania na niego, klocki w różnych kształtach do wkładania w

dziurki, drewniane układanki polegające na wkładaniu elementów w odpowiednie miejsca, wszelkie

wymagające popychania, kręcenia, naciskania, książeczki tematycznie związane z ostatnimi przeżyciami

np. o świętach, o urodzinach, o zimie itp.

- W okresie świątecznym uwaga na: kabel do światełek choinkowych, nisko powieszone bombki i ozdoby

korcą niejednego malca, a pociągnięcie za nie może spowodować przewrócenie choinki, popularna jemioła

i gwiazda betlejemska to rośliny trujące, opadające z choinki igły i ości karpia lubią "stawać w gardle".

- Warto urządzić pierwsze urodziny, z tortem, gośćmi, prezentami itp. Świętowanie bardzo ożywia

monotonię dni powszednich, jest bardzo miłe i twórcze. Dobrze jest uczyć dzieci twórczego podejścia do

życia. Nie ma nic przyjemniejszego i rozwijającego dla dziecka jak przygotowywanie przyjęcia, spotkanie

z rodziną, kolegami itp. Ale trzeba pamiętać, że dziecko będzie bardzo zmęczone po tak intensywnych

przeżyciach. Nie należy zapraszać zbyt wielu gości i zaplanować atrakcje towarzyskie na najwyżej 2

godziny. Ponadto trzeba zadbać, aby pozostał czas na wieczorne wyciszenie. Od godziny 18 - 19 dziecko

powinno w ciszy "wysapać" zmęczenie, aby przygotować się do snu i dobrze zasnąć. KARMIENIE -

UWAGI PRAKTYCZNE

- Nadal podajemy witaminę D3 1-2 krople i fluor wg ustalonej dawki

- Jeszcze wciąż mleko z piersi mamy jest podstawą żywienia dziecka. Dopiero w drugim roku życia

będzie stanowiło ok. 1/4 diety malucha.

- Jeśli są powody do zaprzestania karmienia np. powrót na pełny etat do pracy, rozważ, czy nie warto

zmniejszyć tylko częstości karmienia, ale jednak 2-3 dziennie pozostawić.

- Dziecko powoli przechodzi na tzw. rodzinną dietę, ale powinna być to dieta lekkostrawna. Sprawność

enzymatyczna przewodu pokarmowego równa sprawności dorosłych zostaje osiągnięta dopiero w

czwartym roku życia. Do tego czasu przewód pokarmowy jest "delikatny".

- Po osiągnięciu 12 miesiąca można swobodniej poruszać się w świecie produktów żywnościowych.

Przede wszystkim stopniowo można wprowadzać gluten: kasze pszenne, owsiane, jęczmienne, pieczywo

miękkie i chrupkie żytnie, pszenne itp. Ponadto można wypróbować produkty pochodzenia krowiego:

jogurty, serki, desery.

Naturalne planowanie rodziny

http://npr.pl/

Kreator PDF

Utworzono 26 February, 2009, 13:44

- Warto od tego momentu zacząć wyrabiać zdrowe nawyki żywieniowe. To inwestycja w zdrowie na całe

życie. Oto osiem dobrych zasad:

- Ustal pory posiłków i towarzyszący im rytuał

- Posiłki przygotowuj starannie, kolorowo i ciekawie

- Unikaj bezwartościowych produktów (słodyczy, chipsów itp.)

- Najzdrowsze są potrawy świeże i proste, nie konserwowane, nie barwione itp.

- Postaw na warzywa i owoce.

- Nie unikaj roślin strączkowych, ciemnego pieczywa, grubych kasz.

- Unikaj tłuszczów zwierzęcych (tłustych mięs, wywarów mięsnych, smalcu, tłustych ryb).

- Wprowadź te zasady dla całej rodziny Magdalena Nehring-Gugulska

Naturalne planowanie rodziny

http://npr.pl/

Kreator PDF

Utworzono 26 February, 2009, 13:44