Giaur jako bohater romantyczny - „Giaur” George Byron.
Ideowe i literackie założenia romantyzmu opierały się na odrzuceniu wszelkich norm i zasad oraz
odwołaniu się do uczud i emocji. Odtrąciły one racjonalne myślenie. Typ osobowościowy
charakterystyczny dla tej epoki to bohater tajemniczy, osamotniony, wrażliwy i doznający
nieszczęśliwej miłości. Uczucie oraz intuicja stanowią dla niego główne źródło poznania świata.
Bohater romantyczny często przedstawiany jest jako wygnaniec lub podróżnik, poszukujący szczęścia
i harmonii w życiu, ale ich prawie nigdy nie odnajdujący. Cechuje go egoizm, indywidualizm i pewnośd
siebie. Osobowośd bohatera romantycznego idealnie oddaje niemieckie określenie okresu
romantyzmu - Sturm und Drang Periode, czyli okres burzy i naporu. Bohater romantyczny przeżywa w
swoim życiu właśnie taki czas, buntuje się, cierpi z powodu nieszczęśliwej miłości, jest rozdarty
wewnętrznie.
Główny bohater powieści Georga Byrona od pierwszego wersu jawi się czytelnikowi jako postad pełna
tajemniczości. Jego życiorys jest nam nieznany. Jedyną wzmianką na temat pochodzenia mężczyzny
jest fragment odnośnie szlachetnych korzeni i mądrości Giaura. Nie znamy pochodzenia, wieku, a
nawet prawdziwego imienia bohatera. Słowo „giaur” w języku muzułmanów oznacza „niewierny”.
Takim terminem muzułmanie określali kiedyś chrześcijan.
W pierwszej chwili poznajemy Giaura cierpiącego po stracie ukochanej Leili. Nocą, po skalistej
drodze, w stronę morza zmierza jeździec. To właśnie tutaj została utopiona jego ukochana, jedyny
sens jego istnienia.
Giaur zakochuje się w swojej wybrance od pierwszego wejrzenia. Piękna, czarnooka, o perłowej cerze
kobieta robi oszołamiające wrażenie na bohaterze Byrona. Zakochuje się w niej bez pamięci. Dla
Giaura miłośd do Leili jest najważniejszą wartością w życiu. Utożsamia ją z szczęściem, wewnętrznym
spokojem oraz nieopisaną radością. Zakochując się w Leili, Giaur postępuje sprzecznie z zasadami
Koranu. Buntuje się przeciwko normom wyznawanym przez muzułmanów.
Leila - za niedochowanie wierności swojemu mężowi, Hassanowi - zostaje skazana na śmierd. Giaur,
kierujący się w swoim życiu przede wszystkim emocjami, pod wpływem nienawiści postanawia
pomścid śmierd ukochanej. Zabija Hassana, lecz to nie przynosi mu ukojenia. Jego miłośd do Leili jest
nadal żywa i silna. Poszukując spokoju duszy, Giaur udaje się do klasztoru, gdzie prowadzi żywot
mnicha. Jednak odrzuca on wszystkie zasady panujące w zakonie. Nie uczestniczy w życiu
zakonników, nie bierze udziału w nabożeostwach. Pozostali mieszkaocy klasztoru opisują Giaura jako
człowieka o ponurym spojrzeniu i gorzkim uśmiechu. Mnisi uważają, że mężczyzna ma szataoskie
oczy.
Giaur jest z natury samotnikiem. Nie potrzebuje i nie lubi towarzystwa innych ludzi. Swoje cierpienie
chce dzielid tylko z samym sobą. Jest także człowiekiem bogatym wewnętrznie, indywidualistą oraz
bardzo wrażliwą jednostką.
Podczas spowiedzi, tuż przed śmiercią, Giaur wyznaje, że czuje się wewnętrznie wypalony, pusty. Nie
czuje już nic: „ani nie kocham, ani nienawidzę, pychy nie czuję, nadziei nie widzę”. Obecne życie nie
ma już dla Giaura żadnej wartości. Jednocześnie nie czuje on winy za popełnione czyny. Co więcej,
