Prawo wykroczeń
1
Prawo wykroczeń
Prawo wykroczeń (inaczej prawo karno-administracyjne) – dziedzina prawa, spokrewniona z prawem karnym.
Od strony materialnej, reguluje je Kodeks wykroczeń z 20 maja 1971, a od strony proceduralnej – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia z dnia 24 sierpnia 2001.
Kodeks wykroczeń nie nazywa odpowiedzialności za wykroczenie odpowiedzialnością karną, jednak obie
odpowiedzialności łączy to, że opierają się na wymierzaniu kar za czyny zabronione przez ustawę. Od prawa
karnego odróżnia prawo wykroczeń waga czynów objętych każdą z tych dziedzin, a także stopień ich społecznej
szkodliwości, a w konsekwencji rozmiar ich moralnego potępienia, które w przypadku wykroczeń są znikome.
Od 1951, w sprawach o wykroczenia orzekały w pierwszej instancji pozasądowe organy – kolegia do spraw
wykroczeń. W latach 2001 – 2010 ich funkcję przejęły sądy grodzkie. Obecnie w I instancji wykroczenia są
rozpoznawane przez wydziały karne sądów rejonowych
[1]
Przypisy
[1] Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2009 r. w sprawie zniesienia sądów grodzkich (Dz. U. z dnia 24 grudnia 2009 r.)
htm). (dostęp 25.11.2011)
Linki zewnętrzne
• Ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia ( Dz. U. z 2008 r. Nr 133,
DetailsServlet?id=WDU20081330848)) (tekst jednolity)
• Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń ( Dz. U. z 2007 r. Nr 109, poz. 756 (http:/
DetailsServlet?id=WDU20071090756)) (tekst jednolity)
