Monter_systemow_rur_713[04]_B1.02

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Teresa Górny

Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony

przeciwpożarowej

oraz

ochrony środowiska

713[04].B1.02

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Ochrona przeciwpożarowa

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3

Zasady ochrony środowiska na stanowisku pracy

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w opanowaniu umiejętności z zakresu bezpieczeństwa

i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

−

materiał nauczania – podstawowe wiadomości dotyczące zagadnień z zakresu
bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska,

−

zestaw pytań przydatny do sprawdzenia, czy już opanowałeś podane treści,

−

ćwiczenia , które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,

−

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań i pytań. Pozytywny wynik sprawdzianu
potwierdzi, że dobrze pracowałeś podczas zajęć i że opanowałeś wiedzę i umiejętności
z zakresu tej jednostki modułowej,

−

literaturę uzupełniającą.

Z rozdziałem Pytania sprawdzające możesz zapoznać się:

−

przed przystąpieniem do rozdziału Materiał nauczania – poznając wymagania wynikające
z zawodu,

−

po zapoznaniu się z rozdziałem Materiał nauczania, by sprawdzić poziom wiedzy potrzebnej
do wykonywania ćwiczeń.

Kolejny etap to wykonywanie ćwiczeń, których celem jest uzupełnienie i utrwalenie

wiadomości z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska.

Wykonując ćwiczenia zamieszczone w poradniku lub zaproponowane przez nauczyciela,

będziesz poznawał przepisy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

Po wykonaniu zaplanowanych ćwiczeń, sprawdź poziom swoich postępów wykonując

sprawdzian postępów.

W tym celu:

−

przeczytaj pytania i odpowiedz na nie,

−

zaznacz odpowiedź wstawiając X w podane miejsce Tak lub Nie.

Odpowiedzi NIE wskazują luki w Twojej wiedzy, informują Cię również, jakich zagadnień

jeszcze dobrze nie opanowałeś. Oznacza to także powrót do materiału, który nie jest dostatecznie
opanowany.

Opanowanie przez Ciebie określonych umiejętności będzie stanowiło dla nauczyciela

podstawę przeprowadzenia sprawdzianu poziomu przyswojonych wiadomości i ukształtowanych
umiejętności. W tym celu nauczyciel może posłużyć się zestawem zadań testowych.

W rozdziale 5 tego poradnika jest zamieszczony przykład takiego testu, zawiera on:

−

instrukcję, w której omówiono tok postępowania podczas przeprowadzania sprawdzianu,

−

przykładową kartę odpowiedzi, w której, zakreślisz poprawne rozwiązana do poszczególnych
zadań,

−

zawiera także zadania testowe.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie zajęć w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa

i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych
prac. Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

713[04].B1

Techniczne podstawy budowy systemów

rurociągowych

713[04].B1.01

Posługiwanie się podstawowymi

pojęciami z zakresu budowy rurociągów

713[04].B1.04

Posługiwanie się dokumentacją

techniczną

713[04].B1.05

Magazynowanie, składowanie

i transportowanie materiałów

stosowanych do budowy rurociągów

713[04].B1.02

Przestrzeganie przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpożarowej

oraz ochrony środowiska

materiałów i wyrobów kowalskich

713[04].B1.03

Rozpoznawanie podstawowych

materiałów stosowanych do budowy

rurociągów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

stosować jednostki układu SI,

−

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu fizyki, takimi jak: masa, siła, prędkość,
energia, napięcie, natężenie prądu,

−

obsługiwać komputer na poziomie podstawowym,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

dokumentować, notować i selekcjonować informacje,

−

posługiwać się kalkulatorem,

−

interpretować związki wyrażone za pomocą wzorów, wykresów, schematów, diagramów,
tabel,

−

dostrzegać i opisywać związki między naturalnymi składnikami środowiska, człowiekiem
i jego działalnością,

−

oceniać własne możliwości w zakresie wymagań stanowiska pracy i wybranego zawodu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku procesu kształcenia uczeń powinien umieć:

–

zinterpretować podstawowe akty prawne, prawa i obowiązki pracownika oraz pracodawcy,
związane z bezpieczeństwem i higieną pracy,

–

dostrzec zagrożenia związane z wykonywaną pracą,

–

zastosować procedury udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,

–

zareagować w przypadku zagrożenia pożarowego, zgodnie z instrukcją przeciwpożarową,

–

zastosować podręczny sprzęt oraz środki gaśnicze, zgodnie z zasadami ochrony
przeciwpożarowej,

–

zastosować zasady ochrony środowiska naturalnego,

–

dobrać i zastosować odzież ochronną oraz środki ochrony indywidualnej w zależności od
prowadzonych prac montażowych,

–

przewidzieć i zapobiec zagrożeniom dla życia i zdrowia pracowników,

–

zastosować zasady bezpiecznej pracy podczas styczności z urządzeniami elektrycznymi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1 Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

4.1.1.

Materiał nauczania

Prawna ochrona pracy

Obowiązki pracodawcy

Znowelizowany Kodeks Pracy uściślił zakresy obowiązków i uprawnień pracodawców

i pracowników. Zgodnie z nim pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa
i higieny pracy w zakładzie pracy. Ponadto, pracodawca obowiązany jest chronić zdrowie i życie
pracownika

przez

zapewnienie

bezpiecznych

higienicznych

warunków

pracy,

a w szczególności:
–

organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,

–

zapewnić przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa
i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować
wykonanie tych poleceń,

–

zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy
nadzoru nad warunkami pracy,

–

zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
Do obowiązków pracodawców, w przypadku gdy w tym samym miejscu wykonują pracę

pracownicy zatrudnieni przez różnych pracodawców, należy także:
–

współpracowanie z sobą,

–

wyznaczenie koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy
wszystkich pracowników zatrudnionych w tym samym miejscu,

–

ustalenie zasad współdziałania uwzględniających sposoby postępowania w przypadku
wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników.
Ponadto pracodawca:

–

ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe, związane z wykonywaną pracą, oraz stosuje
niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko,

–

informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wynika z wykonywanej pracy, oraz
o zasadach ochrony przed zagrożeniami.
Pracodawca powinien zapewnić:

–

organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed
zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych i uciążliwych
dla zdrowia,

–

likwidację  zagrożeń  dla  zdrowia  i  życia  pracowników  przez  stosowanie  technologii,
urządzeń,  materiałów  i  substancji  nie  powodujących  tych  zagrożeń.  Jeżeli  ze  względu  na
rodzaj  procesu  pracy  likwidacja  zagrożeń  nie  jest  możliwa,  należy  stosować  odpowiednie
rozwiązania  organizacyjne  i  techniczne,  w  tym  odpowiednie  środki  ochrony  zbiorowej,
ograniczające wpływ tych zagrożeń na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników,

–

środki ochrony indywidualnej, odpowiednie do rodzaju i poziomu zagrożeń; w sytuacji gdy
ograniczenie  zagrożeń  w  wyniku  zastosowania  rozwiązań  organizacyjnych  i technicznych
nie  jest  wystarczające,  pracodawca  powinien  zapewnić  pracownikom  informacje
o istniejących  zagrożeniach,  przed  którymi  chronić  ich  będą  środki  ochrony  indywidualnej
oraz informacje o tych środkach i zasadach ich stosowania,

–

systematyczną kontrolę stanu bezpieczeństwa i higieny pracy ze szczególnym
uwzględnieniem organizacji procesów pracy, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń
technicznych oraz ustalenie sposobu rejestracji nieprawidłowości i metod ich usuwania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Uprawnienia pracodawcy.

Pracodawca jest uprawniony do:

–

nagradzania i wyróżniania pracowników,

–

stosowania kar upomnienia i nagany za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonego
porządku, regulaminu pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów
przeciwpożarowych,

–

stosowania kary pieniężnej za nieprzestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub
spożywanie alkoholu w czasie pracy.

Obowiązki pracownika.

Podstawowym obowiązkiem każdego pracownika jest przestrzeganie przepisów i zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy. W szczególności pracownik jest zobowiązany:
–

znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym
egzaminom sprawdzającym,

–

wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny
pracy,

–

stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,

–

dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład
w miejscu pracy,

–

używać przydzielone środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, zgodnie
z ich przeznaczeniem,

–

poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom
lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,

–

niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo
zagrożeniu życia lub zdrowia oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby
znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,

–

współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy.

Uprawnienia pracownika.
–

pracownik  ma  prawo  powstrzymać  się  od  wykonywania  pracy,  zawiadamiając  o  tym
niezwłocznie  przełożonego,  w  razie  gdy  warunki  pracy  nie  odpowiadają  przepisom
bezpieczeństwa  i  higieny  pracy  i  stwarzają  bezpośrednie  zagrożenie  dla  zdrowia  lub  życia
pracownika  albo  gdy  wykonywana  przez  niego  praca  grozi  takim  niebezpieczeństwem
innym osobom.

–

pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie
przełożonego, jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa bezpośredniego
zagrożenia dla zdrowia lub życia pracownika.

Zabezpieczenia maszyn, konstrukcje ochronne maszyn.

Maszyny zabezpiecza się w celu ochrony pracowników przed:

−

ryzykiem pożaru, przegrzania lub uwolnienia się gazu, pyłu, płynu oraz innych substancji
wytwarzanych, używanych lub zmagazynowanych w maszynach;

−

ryzykiem

wybuchu

urządzenia

lub

substancji

wytwarzanych,

używanych

albo

zmagazynowanych w maszynach;

−

zagrożeniami wynikającymi z bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z energią
elektryczną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ogólne wymogi dotyczące pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i bezpieczeństwa pracy
oraz bezpieczeństwa przeciwpożarowego.

−

pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia higieniczno-sanitarne oraz
znajdujące się w nich urządzenia w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne
korzystanie z nich przez pracowników,

−

pomieszczenia  higieniczno-sanitarne  powinny  znajdować  się  w  budynku,  w  którym  odbywa
się  praca,  albo  w  budynku  połączonym  z  nim  obudowanym  przejściem,  które
w  przypadku  przechodzenia  z  ogrzewanych  pomieszczeń  pracy  powinno  być  również
ogrzewane,

−

pomieszczenia  higieniczno-sanitarne  powinny  być  usytuowane  w  sposób  uniemożliwiający
pracownikom  korzystającym  z  nich  przechodzenie  przez  pomieszczenia,  w  których
stosowane  są  substancje  trujące  lub  materiały  zakaźne  albo  wykonywane  są  prace
szczególnie brudzące, jeżeli nie pracują oni w kontakcie z tymi czynnikami,

−

pomieszczenia higieniczno-sanitarne powinny być ogrzewane, oświetlane i wentylowane
zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi i Polskimi Normami,

−

wysokość pomieszczeń higieniczno-sanitarnych nie powinna być mniejsza niż 2,5 m
(z wyjątkiem łaźni ogólnodostępnej, której wysokość powinna wynosić co najmniej 3,0 m).
Dopuszcza się zmniejszenie wysokości do 2,2 m, w przypadku usytuowania ich w suterenie,
piwnicy lub na poddaszu (z wyjątkiem ogólnodostępnych ustępów i łaźni),

−

podłoga oraz ściany pomieszczeń higieniczno-sanitarnych powinny być tak wykonane, aby
możliwe było łatwe utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach,

−

ściany pomieszczenia higieniczno-sanitarnego powinny być do wysokości co najmniej
2 m pokryte materiałami gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie wilgoci,

−

w pomieszczeniach umywalni i natrysków na podłogach wykonanych z materiałów
o dużym przewodnictwie ciepła należy ułożyć w miejscach mycia podkładki izolujące
(podesty),

−

szatnie,  umywalnie,  pomieszczenia  z natryskami i ustępy  powinny  być  urządzone  oddzielnie
dla  kobiet  i  mężczyzn  (nie  dotyczy  to  zakładu  pracy,  w  którym  zatrudnionych  jest  do
dziesięciu  pracowników  –  pod  warunkiem  zapewnienia  możliwości  osobnego  korzystania
przez kobiety i mężczyzn z tych pomieszczeń),

−

pracodawca zatrudniający do dwudziestu pracowników powinien zapewnić co najmniej
ustępy i umywalki, a także warunki do higienicznego przechowywania odzieży własnej,
roboczej i ochronnej oraz do higienicznego spożywania posiłków.

Wentylacja pomieszczeń pracy.

We wszystkich pomieszczeniach pracy należy zapewnić wentylację, czyli wymianę

powietrza  w  pomieszczeniu  lub  jego  części  mającą  na  celu  usunięcie  powietrza  zużytego
i  zanieczyszczonego  oraz  wprowadzenie  powietrza  zewnętrznego.  Dokonuje  się  tego  poprzez
wentylację  naturalną  lub/i  mechaniczną.  Wentylację  mechaniczną  lub  grawitacyjną  należy
zapewnić:

−

w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi,

−

w pomieszczeniach bez otwieranych okien, a także w innych pomieszczeniach, w których ze
względów zdrowotnych, technologicznych lub bezpieczeństwa konieczne jest zapewnienie
wymiany powietrza.

Naturalna wentylacja to wymiana powietrza zachodząca wskutek działania naturalnych sił

przyrody, sił wyporu termicznego lub/i sił naporu wiatru. Jeżeli jest spowodowana przez różnicę
gęstości powietrza na zewnątrz i wewnątrz pomieszczenia, to nosi nazwę wentylacji
grawitacyjnej. Intensywność wentylacji określa się krotnością wymiany powietrza (liczbą

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wymian powietrza). Jest to liczba określająca, ile razy w ciągu godziny przepływa przez
pomieszczenie strumień powietrza o objętości równej objętości pomieszczenia.

Wentylacja naturalna jest stosowana w budynkach przemysłowych, użyteczności publicznej,

szkołach, garażach, budynkach mieszkalnych itp.

Przewietrzanie jest to wymiana powietrza wywołana przez otwieranie okien, lub przez

specjalne  otwory.  Pozwala  na  przeprowadzenie  w  krótkim  czasie  dużej  wymiany  powietrza.
Przewietrzanie  stosuje  się,  gdy  powietrze  zewnętrzne  może  być  bezpośrednio  wprowadzone  do
pomieszczenia  przez  otwory  okienne  bez  jego  przygotowania  (ogrzania,  chłodzenia  lub
nawilżania).

Skrzydła okien, świetliki oraz nawietrzaki okienne, wykorzystywane do wietrzenia

pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, powinny być zaopatrzone w urządzenia
pozwalające na łatwe ich otwieranie i regulowanie wielkości otwarcia z poziomu podłogi lub
pomostu (także przez osoby niepełnosprawne).

Wentylacja naturalna powinna zapewnić stałą wymianę powietrza z każdego pomieszczenia

pracy. Aby wentylacja spełniała swoją rolę, należy z pomieszczenia wyprowadzić pionowy
kanał wentylacyjny ponad poziom dachu – powstanie wtedy efekt kominowy.

Wentylacja

mechaniczna

jest

wynikiem

działania

urządzeń

mechanicznych

lub

strumieniowych wymuszających ruch powietrza.

W pomieszczeniach pracy można stosować wentylację ogólną, powodującą wymianę

powietrza  w  całym  pomieszczeniu,  a  także  wentylację  miejscową,  polegającą  na  wymianie
powietrza  w  określonej  przestrzeni  w  obrębie  stanowiska  pracy  lub  urządzenia
technologicznego.  W  pomieszczeniach  pracy,  w  których  jest  możliwe  niespodziewane
wydzielenie  się  dużych  ilości  substancji  toksycznych  lub  niebezpiecznych,  grożących  wybuchem
–  stosuje  się  wentylację  awaryjną  –  pozwalającą  w  krótkim  czasie  obniżyć  niebezpieczne
stężenia tych substancji.
Klimatyzacja pomieszczeń pracy.

Jest to utrzymywanie odpowiednich warunków klimatycznych: ciśnienia, temperatury,

wilgotności oraz składu chemicznego powietrza – wolnego od zanieczyszczeń w zamkniętych
pomieszczeniach. Służą do tego specjalne urządzenia. Celem klimatyzacji jest zapewnienie
właściwych warunków higienicznych i dobrego samopoczucia.

W pomieszczeniach pracy powinna być zapewniona wymiana powietrza wynikająca

z potrzeb użytkowych i funkcji tych pomieszczeń, bilansu ciepła i wilgotności oraz
zanieczyszczeń stałych i gazowych.

W pomieszczeniach pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia,

powinna być zapewniona wymiana powietrza, aby nie były przekraczane wartości najwyższych
dopuszczalnych stężeń tych substancji.

Klimatyzacja lub wentylacja nie może powodować przeciągów, wyziębienia lub

przegrzewania pomieszczeń pracy. Nie dotyczy to wentylacji awaryjnej.

W przypadku zastosowania systemu klimatyzacji lub wentylacji mechanicznej należy

zapewnić:

−

konserwację urządzeń i instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w celu
niedopuszczenia do awarii,

−

stosowanie środków mających na celu ograniczenie natężenia i rozprzestrzeniania się
hałasu i drgań powodowanych pracą urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych.
W pomieszczeniach pracy, w których występuje wydzielanie się ciepła przez

promieniowanie  w  ilości  przekraczającej  normy  na  stanowiskach  pracy  należy  stosować
nawiewną wentylację miejscową.
Czynniki niebezpieczne, szkodliwe i uciążliwe występujące w procesach pracy.

Czynniki niebezpieczne, szkodliwe i uciążliwe w procesie pracy można podzielić na dwie

podstawowe grupy:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. Czynniki niebezpieczne (urazowe), które działając na człowieka mogą spowodować uraz
(wypadek przy pracy). Zagrożenie mogą stanowić następujące czynniki:

−

elementy ruchome i luźne,

−

elementy ostre i wystające,

−

przemieszczanie się ludzi,

−

przepływ prądu elektrycznego,

−

źródła wysokiej temperatury ,

−

pożar lub/i wybuch.

Wymienione  wyżej  zagrożenia  należą  do  czynników  fizycznych  działających  przeważnie  na
pracownika w sposób nagły.
2.  Czynniki  szkodliwe  i  uciążliwe  działające  na  pracownika  przez  okres  dłuższy  mogą
spowodować  obniżenie  sprawności  fizycznej  i  psychicznej  pracownika  lub  zmiany  w  stanie
zdrowia, wywołując choroby zawodowe.
Czynniki te dzielimy na cztery podstawowe grupy.
Czynniki fizyczne:

−

hałas ustalony i nieustalony, hałas infradźwiękowy, hałas ultradźwiękowy,

−

wibracja (ogólna i oddziałująca na organizm człowieka przez kończyny górne),

−

mikroklimat,

−

temperatura,

−

promieniowanie optyczne (widzialne, podczerwone i ultrafioletowe),

−

promieniowanie jonizujące,

−

promieniowanie laserowe,

−

pole elektromagnetyczne (niskiej i wysokiej częstotliwości),

−

pole elektrostatyczne,

−

pyły przemysłowe.

Czynniki chemiczne:

Chemiczne substancje i preparaty niebezpieczne klasyfikuje się, uwzględniając ich

toksyczność, właściwości fizykochemiczne oraz działanie na środowisko, na:

−

o właściwościach wybuchowych,

−

o właściwościach utleniających,

−

skrajnie łatwo palne,

−

wysoce łatwo palne,

−

łatwo palne,

−

bardzo toksyczne,

−

toksyczne,

−

szkodliwe,

−

żrące,

−

drażniące,

−

uczulające,

−

rakotwórcze,

−

mutagenne,

−

działające na rozrodczość,

−

niebezpieczne dla środowiska.

Czynniki biologiczne:

−

mikroorganizmy roślinne i zwierzęce (bakterie, wirusy, riketsje, grzyby, pierwotniaki)
oraz wytwarzane przez nie toksyny i alergeny,

−

makroorganizmy roślinne i zwierzęce.
Czynniki psychofizyczne:

−

obciążenie fizyczne (statyczne i dynamiczne),

−

obciążenie psychonerwowe.
Do prac szczególnie niebezpiecznych zaliczamy prace w kanałach, zbiornikach i na

wysokości

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Prace wewnątrz zbiorników.

Wnętrze zbiornika powinno być oświetlone przy użyciu źródła światła elektrycznego

o bezpiecznym  napięciu.  Transport  narzędzi,  innych  przedmiotów  i  materiałów  wewnątrz
zbiornika  powinien  odbywać  się  w  sposób  nie  stwarzający  zagrożeń  i  uciążliwości  dla
zatrudnionych  tam  pracowników.  Jeżeli  istnieje  możliwość  powstania  stężeń  wybuchowych
w zbiorniku, należy zastosować środki zapobiegające wybuchowi.

Jeżeli praca ma być wykonywana wewnątrz zbiornika zawierającego materiały płynne lub

sypkie,  w  którym  istnieje  możliwość  utonięcia  lub  zasypania  pracownika  –  niezależnie  od
zabezpieczenia  odpowiednimi  środkami  ochrony  indywidualnej  –  pracownik  powinien  być
opuszczany  do  wnętrza  na  pomoście  lub  innym  urządzeniu  umożliwiającym  bezpieczne
wykonanie pracy.
Prace poniżej poziomu gruntu.

Przepisy dotyczące prac poniżej poziomu gruntu będą dotyczyły przede wszystkim: prac

przy  instalacjach  znajdujących  się  poniżej  poziomu  gruntu,  np.  prace  w  sieciach
kanalizacyjnych,  studzienkach,  instalacjach  podziemnych  itp.,  prac  ziemnych,  np.  wykopów  pod
fundamenty, rurociągi itp.
Instalacje podziemne.

Do instalacji podziemnych należą urządzenia poniżej poziomu gruntu, do których wejście

pracowników wiąże się z niebezpieczeństwem upadku, zatrucia, wybuchu. Do ważniejszych
instalacji podziemnych należą: kanały ściekowe i studzienki, oczyszczalnie ścieków.
Kanały ściekowe i studzienki.

Prace w kanałach ściekowych powinny być prowadzone z zastosowaniem niezbędnych

środków  techniczno-organizacyjnych,  zapewniających  bezpieczeństwo  pracy,  przewidzianych
w projekcie  organizacji  robót  -  sporządzonym  dla  robót  remontowych  oraz  instrukcji
technologicznej  -  opracowanej  przeważnie  dla  robót  typowych.  W  projekcie  organizacji  robót
należy  określić:  przewidywane  metody  pracy,  liczbę  pracowników  zatrudnionych  wewnątrz
kanałów,  liczbę  osób  stanowiących  ich  zabezpieczenie,  skład  brygady  ratunkowej  (w  razie
potrzeby), stosowany sprzęt roboczy i ratunkowy.
Podstawowe zasady bezpieczeństwa pracy w kanałach.

−

Zabezpieczenie pracowników przed nagłym podniesieniem się poziomu ścieków (terminy
pracy w kanale powinny być uzgodnione z użytkownikami kanału w formie pisemnej w celu
ograniczenia lub wstrzymania odprowadzania ścieków w okresie trwania robót).

−

Zabezpieczenie  pracowników  przed  nagłym  przekroczeniem  dopuszczalnych  stężeń
substancji  szkodliwych  i  niebezpiecznych  dla  życia  lub  zdrowia.  W  tym  celu  należy:  przed
wejściem  do  kanału  lub  studzienki  rewizyjnej  przewietrzyć  kanał,  zdejmując  pokrywy
włazowe co najmniej z dwóch studzienek, po obydwu stronach studzienki kontrolowanej, po
zakończeniu  wietrzenia  kanału  sprawdzić  za  pomocą  analizatorów  chemicznych  albo  lampy
bezpieczeństwa,  czy  nie  występują  substancje szkodliwe  dla  zdrowia  lub niebezpieczne,  gdy
wietrzenie  naturalne  okaże  się  nieskuteczne,  przewietrzyć  kanał,  stosując  wentylację
mechaniczną.

Otwarcie  włazu  studzienki  rewizyjnej  znajdującej  się  w  jezdni  lub  chodniku  może  nastąpić

po  uprzednim  zabezpieczeniu  terenu  robót  od  każdej  strony  ruchu.  Otwór  włazowy  studzienki
należy  zabezpieczyć  kratką  i  oznaczyć go czerwoną chorągiewką ostrzegawczą. W porze nocnej
i  w  miarę  potrzeby  należy  stosować  oświetlenie  ostrzegawcze.  Otwarcia  pokryw  studzienek
należy  dokonywać  za  pomocą  haków  lub  pod  nośników  wykonanych  z materiałów  nie
iskrzących.

Wprowadzanie ludzi do kanału o wysokości lub średnicy poniżej 1 m jest zabronione. Przy

pracach w kanałach należy zapewnić stałą łączność pomiędzy pracującymi wewnątrz kanałów
a osobami ubezpieczającymi. Brygada wyznaczona do pracy w kanale powinna składać się co

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

najmniej  z  czterech  osób,  z  których  najwyżej dwie mogą  pracować w  kanale,  a pozostałe  osoby
powinny  stanowić  ich  ubezpieczenie.  Do  oświetlenia  kanałów  należy  używać  hermetycznie
zamkniętych  elektrycznych  lamp  akumulatorowych  o  napięciu  do  25  V  lub  bateryjnych  latarek
o konstrukcji  przeciwwybuchowej.  Dopuszcza  się  używanie  oświetlenia  zasilanego  z  sieci
elektrycznej o napięciu nie przekraczającym 12 V.
Zabezpieczenie prac w kanałach i studzienkach.

Nad

włazem

powinno

znajdować

się

urządzenie

mechaniczne

ewakuacji

poszkodowanych  w  razie  wystąpienia  zagrożenia  zdrowia  lub  życia.  Pracownicy  czuwający  nad
bezpieczeństwem  zatrudnionych  w  kanale powinni  znać  ich  nazwiska,  a  w  razie  utraty  łączności
z  nimi  niezwłocznie  przystąpić  do  akcji  ratowniczej.  Pracownikom  pracującym  przy  włazie  nie
wolno  opuszczać  swego  stanowiska  przez cały  czas pracy  w kanale.  W razie  zbliżania  się  burzy
lub  ulewnego  deszczu  pracownicy  czuwający  przy  włazach  kanałów  ogólnospławnych  lub
burzowych powinni wezwać pracujących w kanale do opuszczenia go.
Stosowanie środków ochrony i zabezpieczeń.

Każde wejście do kanału wymaga zastosowania przez pracowników odpowiednich środków

ochrony  dróg  oddechowych.  Pracownicy  zatrudnieni  przy  robotach  w  kanałach  powinni:
posiadać  odzież  i  obuwie  robocze  oraz  środki  ochrony  indywidualnej  przewidziane  dla  tych
stanowisk  w  katalogach  ochron  indywidualnych  i  zakładowych  tabelach  norm  wyposażenia.
Pracownicy  wykonujący  roboty  w  kanale  powinni  posiadać  przy  sobie  urządzenia  do
wykrywania  i  sygnalizacji  obecności  gazu oraz zapaloną lampę bezpieczeństwa. Przy stanowisku
pracy  obok  włazu  powinny  znajdować  się:    apteczka  podręczna,  zapasowe  latarki  elektryczne,
linka  asekuracyjna  odpowiedniej  długości  zakończona zatrzaśnikami  (chyba  że  przewidziany  jest
inny sposób ewakuacji).
Praca na wysokości.

Praca na wysokości - to praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości co

najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na

jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta: osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co
najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi, wyposażona jest w inne
stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.

Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1,0 m nad poziomem podłogi lub

ziemi,  na  których  w  związku  z  wykonywaną  pracą  mogą  przebywać  pracownicy  lub  służących
jako  przejścia,  powinny  być  zainstalowane  balustrady  składające  się  z  poręczy  ochronnych
umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m i krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m.
Pomiędzy  poręczą  i  krawężnikiem  powinna  być  umieszczona  w  połowie  wysokości  poprzeczka
lub przestrzeń ta powinna być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób.

Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości zastosowanie

balustrad  jest  niemożliwe,  należy  stosować  inne  skuteczne  środki  ochrony  pracowników  przed
upadkiem  z  wysokości,  odpowiednie  do  rodzaju  i  warunków  wykonywania  pracy.  Prace  na
wysokości  powinny  być  organizowane  i  wykonywane  w  sposób  nie  zmuszający  pracownika  do
wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoi.

Przy pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych podwyższeniach nie

przeznaczonych  na  pobyt  ludzi,  na  wysokości  do  2  m  nad  poziomem  podłogi  lub  ziemi  nie
wymagających  od  pracownika  wychylania  się  poza  obrys  urządzenia,  na  którym  stoi,  albo
przyjmowania  innej  wymuszonej  pozycji  ciała  grożącej  upadkiem  z  wysokości,  należy
zapewnić,  aby  drabiny,  klamry,  rusztowania,  pomosty  i  inne  urządzenia  były  stabilne
i zabezpieczone  przed  nieprzewidzianą  zmianą  położenia  oraz  posiadały  odpowiednią
wytrzymałość  na  przewidywane  obciążenie,  pomost  roboczy  spełniał  następujące  wymagania:  -
powierzchnia  pomostu  powinna  być  wystarczająca  dla  pracowników,  narzędzi  i  niezbędnych
materiałów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Najczęściej występujące czynniki szkodliwe i uciążliwe podczas wykonywania rurociągów
przemysłowych:
Hałas

Hałas jest to dźwięk o dowolnym charakterze akustycznym, niepożądany w danych

warunkach i przez daną osobę

W zależności od częstotliwości drgań akustycznych rozróżniamy hałas:

−

słyszalny-16 Hz-16 000 Hz,

−

niesłyszalny-2Hz-50Hz hałas infradźwiękowy, 10000Hz-100000Hz hałas
ultradźwiękowy.
Źródła hałasu:

−

mechaniczne - wywołany przez maszyny i urządzenia o napędzie mechanicznym
elektrycznym, pneumatycznym,

−

aerodynamiczne

i hydrodynamiczne wywołany przez ruch gazów i cieczy

w rurociągach, wentylatorach,

−

technologiczne - wywołany zmianą spójności materiału, jak: kruszenie, łamanie itp.
Szkodliwe lub uciążliwe skutki hałasu zależą od:

−

natężenia hałasu,

−

poziomu ekspozycji,

−

rodzaju źródeł hałasu,

−

relacji między człowiekiem a źródłem hałasu.
Walka z hałasem polega przede wszystkim na:

−

eliminowaniu lub ograniczaniu jego źródeł,

−

ograniczaniu jego rozprzestrzeniania się,

−

stosowaniu osobistej ochrony słuchu,

−

skracaniu czasu przebywania w jego bezpośrednim zasięgu.

Rys. 1. Nauszniki przeciwhałasowe [5, s.52].

Wibracja

Wibracja oddziałuje na organizm pracownika w miejscu styczności tkanek ze źródłem drgań

poprzez bezpośrednie działanie mechaniczne oraz wpływa przez układ nerwowy na organizm.
Główne przyczyny powstawania drgań mechanicznych w maszynach i urządzeniach:
1) konstrukcyjne – gdy maszyny posiadają mechanizmy korbowodzikowe, mechanizmy

krzywkowe, zapadkowe, wibratory,

2) technologiczne – gdy maszyny mają niedokładności montażowe, nie wyważenie elementów

obrotowych, luzy łożyskowe,

3) eksploatacyjne – gdy maszyny zużywają się, powstają luzy, poprzez niewłaściwe

smarowanie, zniekształcenie powierzchni.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zasięg mechanicznego oddziaływania wibracji na organizm pracownika zależy od jej

parametrów fizycznych oraz od właściwości opornościowych tkanek.

W zależności od drogi przenoszenia na człowieka drgania dzielimy na drgania

o oddziaływaniu:

−

ogólnym – kiedy drgania są przenoszone na korpus człowieka przez nogi, miednicę, plecy
lub boki. Oddziałują najczęściej przez podłoże, na którym pracują ludzie lub przez siedziska
pojazdów,

−

przez kończyny górne – kiedy drgania przenoszone są na korpus człowieka przez ręce.
Oddziałują głównie przez używane narzędzia lub maszyny wytwarzające drgania: wiertarki,
pilarki ręczne, szlifierki, młoty pneumatyczne.
Ochrona przed działaniem wibracji polega:

−

przy drganiach ogólnych – na stosowaniu materiałów i osłon tłumiących z gumy, korka lub
tworzyw sztucznych oraz dodatkowych tłumików mechanicznych o rozmaitym działaniu
i konstrukcji,

−

przy drganiach miejscowych – na stosowaniu rękawic przeciwwstrząsowych,

−

przestrzeganiu zasady ograniczonego napięcia mięśni przy używaniu narzędzi ręcznych
stanowiących źródło drgań.

Promieniowanie widzialne.

Promieniowanie widzialne jest to promieniowanie optyczne zdolne do bezpośredniego

wywoływania wrażeń wzrokowych, w szczególnych przypadkach efekty świetlne mogą mieć
niekorzystny wpływ na pracownika.
Promieniowanie cieplne.

Źródłami promieniowania cieplnego są:

−

gorące stanowiska pracy w hutach, odlewniach, walcowniach i kuźniach,

−

piece martenowskie,

−

odlewnie żeliwa i metali kolorowych,

−

powierzchnie pieców i inne duże powierzchnie grzejne.
Promienie cieplne, oddziałując na pracownika, może spowodować:

−

oparzenia termiczne skóry,

−

zapaść serca z powodu z powodu stresu cieplnego,

−

udar cieplny

−

zmęczenie pracownika w wyniku uciążliwych warunków pracy
Ochrona przed działaniem promieniowania cieplnego polega na:

−

izolacji cielnej ścian urządzeń emitujących promieniowanie,

−

stosowaniu ekranów stałych lub przenośnych osłaniających pracowników,

−

odpowiedniej wentylacji pomieszczeń,

−

skracaniu czasu przebywania w pobliżu źródeł ciepła,

−

zmianach w procesie technologicznym ograniczających narażenie pracownika.

Pyły przemysłowe w środowisku pracy.

Pyłem nazywamy zbiór cząstek stałych, które wyrzucane do powietrza atmosferycznego

pozostają w nim przez pewien czas.

Do najbardziej pyłotwórczych procesów technologicznych zalicza się: kruszenie, mielenie,

przesiewanie surowców, procesy transportowe i mieszanie ciał sypkich, czynności oczyszczania,
toczenia, szlifowania, polerowania.
Zagrożenia chemiczne.

Toksyczne substancje chemiczne mogą przenikać do organizmu przez drogi oddechowe,

skórę i błony śluzowe oraz przez układ pokarmowy. W zakładach pracy występują one
w postaci par, mgieł, gazów, dymów lub pyłów. Ich intensywna emisja towarzyszy między
innymi

takim procesom technologicznym jak spawanie (tlenek azotu, tlenek węgla, związki

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

metali) i nakładanie powłok lakierniczych (węglowodory, estry i sole kwasów organicznych
alkohole ketony, toluen, ksylen), a także podczas hartowania.

Ochrona przed ich oddziaływaniem polega na stosowaniu:

−

środków technicznych zmniejszających emisję,

−

instalacji odsysających i filtrujących wyemitowane substancje,

−

przepisów regulujących użytkowanie i przechowywanie substancji technicznych,

−

środków profilaktycznych neutralizujących substancje toksyczne w organizmie,

−

profilaktycznych badań lekarskich,

−

skróconego czasu pracy na stanowiskach szczególnie zagrożonych.

Zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Organizacja pracy stanowiska roboczego jest sumą działań technicznych, ekonomicznych

i organizacyjnych, skierowanych na stworzenie optymalnego połączenia siły roboczej
i środków produkcji oraz zapewnienie właściwych warunków pracy człowiekowi.

Aby zapewnić optymalną metodę pracy, należy przestrzegać następujących zasad:

−

stanowisko robocze musi zapewniać wygodny i bezpieczny dostęp obsługującym
pracownikom,

−

należy ustalić stałe miejsce na materiały i narzędzia,

−

materiały i narzędzia winny być umieszczone w funkcjonalnym polu pracownika,
przedmioty ciężkie oraz najczęściej używane – w polu optymalnym i na wysokości
powierzchni roboczej,

−

materiały i narzędzia muszą być rozmieszczone w taki sposób, aby zapewniały ustaloną
kolejność ruchów,

−

odległości między przedmiotami na stanowisku roboczym winny być jak najmniejsze,

−

ułożenie przedmiotu powinno pozwalać na szybkie i łatwe uchwycenie,

−

należy używać pojemników stołowych, przenośników grawitacyjnych, uchwytów w celu
ułatwienia pracy i odciążenia rąk.

Bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach pracujących pod ciśnieniem.

Urządzenia pracujące pod ciśnieniem różnym od ciśnienia atmosferycznego mogą

stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego poprzez rozprężanie cieczy lub gazów
w nich zgromadzonych. Urządzenie ciśnieniowe mogą obsługiwać osoby, które:

−

posiadają wymagane kwalifikacje dla poszczególnych stanowisk lub zawodów,

−

odbyły przeszkolenie w odpowiednim zakresie i wykazały się znajomością instrukcji
eksploatacji, praktycznymi umiejętnościami obsługi urządzenia ciśnieniowego oraz
znajomością przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

W pobliżu każdego urządzenia ciśnieniowego w widocznym miejscu powinna być umieszczona
instrukcja jego eksploatacji i obsługi.

Instrukcja powinna zawierać:

−

charakterystykę urządzenia,

−

opis czynności związanych z uruchomieniem i zatrzymaniem tego urządzenia,

−

wymagania określone w przepisach bhp, ochrony przeciwwybuchowej, przeciw pożarowej
i środowiska.

Zagrożenie porażeniami elektrycznymi.

Do porażenia prądem elektrycznym dochodzi najczęściej z powodu niewłaściwego

posługiwania  się  urządzeniami  elektrycznymi  lub  ich  złego  stanu  technicznego.  Porażenie
polega  na  przepływie  prądu  elektrycznego  przez  ciało  w  wyniku  bezpośredniego  kontaktu
z przedmiotami  stanowiącymi  biegun  napięcia  elektrycznego.  Przepływ  prądu  (zwanego
prądem  porażenia)  przez  tkanki  organizmu  wywołuje  w  nich  niekorzystne  zmiany
o charakterze fizycznym, chemicznym i biologicznym.

Rozmiary tych zmian zależą od:

−

napięcia i natężenia prądu porażenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

czasu trwania porażenia,

−

drogi przepływu prądu przez organizm.
Działanie prądu elektrycznego na człowieka może być:

−

bezpośrednie, gdy następuje włączenie ciała lub jego części w obwód elektryczny,

−

pośrednie, które polega na powstaniu uszkodzeń bez przepływu prądu przez ciało człowieka
(reakcją człowieka na porażenie łukiem elektrycznym mogą być obrażenia na skutek upadku
z wysokości).

Wpływ rodzaju prądu na człowieka.

Na człowieka może działać:

−

prąd stały - powodujący skutki elektrolityczne (przemieszczanie jonów, co zmienia ich
stężenia po obu stronach błony komórkowej, prowadząc do zaburzeń czynności komórek),

−

prąd przemienny - powodujący ujemne skutki przez działanie na krążenie krwi i oddychanie,
działanie na układ nerwowy, działanie cieplne, uszkodzenie mięśni i kości.

Bezpieczeństwo pracy przy urządzeniach elektrycznych.

Ochrona przed dotykiem bezpośrednim (ochrona podstawowa)

1. Ochrona przez zastosowanie izolowania części czynnych.

Części czynne powinny być całkowicie pokryte izolacją, która może być usunięta tylko
przez jej zniszczenie.

2. Ochrona przy użyciu ogrodzenia (przegrody) lub obudowy (osłony).

Części czynne powinny być umieszczone wewnątrz obudów lub ogrodzeń zapewniających
stopień ochrony .

3. Ochrona przy użyciu bariery. Bariery powinny uniemożliwiać:

−

niezamierzone zbliżenie ciała do części czynnej,

−

niezamierzone dotknięcie części czynnych w trakcie obsługi urządzeń.

4. Ochrona przez umieszczenie poza zasięgiem ręki.

Ochrona przed dotykiem pośrednim:

1. Ochrona

przez

zastosowanie

samoczynnego

wyłączenia

zasilania

(bezpieczniki

przetężeniowe i różnicowe).

2. Ochrona przez zastosowanie urządzenia II klasy ochronności lub o izolacji równoważnej.

Ochrona ta ma na celu zapobieżenie pojawieniu się niebezpiecznego napięcia na częściach
przewodzących dostępnych urządzeń elektrycznych w przypadku uszkodzenia izolacji
podstawowej.

3. Ochrona przez zastosowanie izolowania stanowiska.

Ten środek ochrony ma na celu zapobieżenie równoczesnemu dotknięciu części, które mogą
mieć różny potencjał w wyniku uszkodzenia izolacji podstawowej części czynnych.

4. Ochrona przez zastosowanie nie uziemionych połączeń wyrównawczych miejscowych.

Nie uziemione połączenia wyrównawcze miejscowe mają na celu zapobieżenie pojawieniu
się niebezpiecznych napięć dotykowych.

Organizacyjne środki ochrony przed porażeniem.

Eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci mogą zajmować się osoby, które spełniają

wymagania kwalifikacyjne do odpowiednich rodzajów prac i stanowisk pracy.

Rys. 2. Znak bezpieczeństwa CE [5, s. 1087].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 3 Przykład tablicy ostrzegawczej. Nie dotykać! Urządzenie elektryczne.”[5, s. 1087].

Środki ochrony indywidualnej i zbiorowej.

Odzież robocza - jest to odzież, która ułatwia pracownikowi wykonywanie czynności

zawodowych  w  warunkach  nie  zagrażających  życiu  lub  zdrowiu,  chroni  odzież  własną
pracownika  przed  nadmiernym  jej  zużyciem  lub  zniszczeniem.  Odzież  roboczą  ze  względu  na
sposób korzystania dzieli się na indywidualną i dyżurną.
Odzież  robocza  indywidualna  -  jest  to  odzież,  która  stanowi  wyposażenie  danego  stanowiska
pracy,  jest  wydawana  pracownikowi  wyłącznie  do  jego  osobistego  użytku  w  czasie  i  miejscu
pracy.
Odzież  robocza  dyżurna  –  jest  to  odzież,  która  nie  stanowi  wyposażenia  danego  stanowiska
pracy,  natomiast  jest  przydzielana  poszczególnym  jednostkom  organizacyjnym  jako
wyposażenie  dodatkowe  dla  wykonywania  krótkotrwałych  czynności  roboczych  lub nadzorczo-
kontrolnych.
Odzież ochronna.

Odzież ochronna powinna być wykonana zgodnie z zaleceniami Centralnego Instytutu

Ochrony  Pracy  i  posiadać  jego  atest.  Konieczność  jej  stosowania  na  danym  stanowisku  pracy
określają  zakładowe  służby  bhp  lub  niezależni  rzeczoznawcy  na  zlecenie  pracodawcy.
Zdrowotne skutki nie używania ubrań ochronnych mogą ujawniać się dopiero po latach pracy.
W  zakładach,  w  których  istnieje  niebezpieczeństwo  kontaktu  z  otwartym  ogniem  lub  gorącymi
elementami,  powinno  się  stosować  ubrania ochronne  mogące zapobiec  skutkom krótkotrwałych
oddziaływań termicznych.
Ochrona rąk.

Najczęściej w wypadkach przy pracy skaleczeniu ulegają ręce. Oprócz stosowania

poprawnej  technologii  pracy  i  odpowiednich  narzędzi  przed  okaleczeniem  mogą  chronić
rękawice.  Podczas  prac  transportowych  wykonywanych  ręcznie  powinno  się  używać  rękawic
skórzanych,  ponieważ  pozwalają  one  na  pewniejszy  kontakt  ręki  z  przedmiotem,  stanowiąc
zarazem ochronę przed starciem naskórka, skaleczeniem lub ukłuciem.
Ochrona oczu.

Okaleczenia wywołane przez drobne opiłki towarzyszące szlifowaniu stwierdza się często

dopiero po kilku godzinach. Ponieważ okaleczenia oka, w przeciwieństwie do innych skaleczeń,
występują rzadziej, jego ochrona bywa niedoceniana.
Obowiązuje  następujące  zalecenie:  wszędzie  tam,  gdzie  w  powietrzu  unoszą  się  iskry,  odpryski
oraz  odpadają  cząstki  brudu,  niezbędna  jest  ochrona  oczu.  W  tym  celu  stosuje  się  okulary  lub
maski  (przyłbice)  ochronne,  które  powinny  być  tak  skonstruowane,  aby  chroniły  równocześnie
całą przestrzeń wokół oczu.
Ochrona stóp.

Podobnie jak w odniesieniu do odzieży - przepisy wprowadzają rozróżnienie obuwia

roboczego i ochronnego. Obuwie robocze stosowane jest podczas prac, przy których występuje
przyspieszone niszczenie lub brudzenie obuwia. Obuwie ochronne powinni stosować
pracownicy narażeni podczas pracy na urazy mechaniczne nóg, kontakt z iskrami oraz gorącymi
rozpryskami metali.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki  ochrony  zbiorowej  -  to  środki,  będące  rozwiązaniami  technicznymi  stosowanymi
w pomieszczeniach  pracy,  maszynach  i  innych  urządzeniach.  Środki  ochrony  zbiorowej
występują  w  postaci  osłon  zabezpieczających  przed  przypadkowym  kontaktem  pracownika
z gorącymi  powierzchniami,  poruszającymi  się  częściami  maszyn  lub  zapewniania  skutecznej
wentylacji  ogólnej  lub  miejscowej.  Środki  ochrony  zbiorowej  przeznaczone  są  do  jednoczesnej
ochrony  grupy  ludzi  przed  niebezpiecznymi  i  szkodliwymi  czynnikami  występującymi
w środowisku pracy.
Zasady bezpieczeństwa przy transporcie oraz magazynowaniu materiałów i wyrobów.

Podstawowe wymogi BHP przy transporcie ręcznym.
Organizacja ręcznych prac transportowych, w tym stosowane metody pracy powinny

zapewnić w szczególności:

−

ograniczenie długotrwałego wysiłku fizycznego, w tym zapewnienie odpowiednich przerw
w pracy na odpoczynek,

−

wyeliminowanie nadmiernego obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego pracownika,
a zwłaszcza urazów kręgosłupa, związanych z rytmem pracy wymuszonym procesem pracy,

−

ograniczenie do minimum odległości ręcznego przemieszczania przedmiotów,

−

uwzględnienie wymagań ergonomii.
Przy ręcznym przemieszczaniu przedmiotów – tam gdzie jest to możliwe – należy zapewnić

sprzęt pomocniczy odpowiednio dobrany do ich wielkości, masy i rodzaju, zapewniający
bezpieczne i dogodne wykonywanie pracy.

Organizacja ręcznych prac transportowych powinna uwzględniać wymagania ergonomii,

a w szczególności:

−

przemieszczane przedmioty należy przenosić jak najbliżej ciała,

−

sposoby ręcznego przemieszczania przedmiotów powinny eliminować ryzyko urazów.

Przedmiot przemieszczany ręcznie nie powinien ograniczać pola widzenia pracownika.

Podczas  ręcznego  przemieszczania  przedmiotów  należy  zapewnić  wystarczającą  przestrzeń,
zwłaszcza  w  płaszczyźnie  poziomej,  umożliwiającą  zachowanie  prawidłowej  pozycji  ciała
pracownika. Powierzchnia, po której są przemieszczane ręcznie przedmioty, powinna być równa,
stabilna  i  nieśliska.  Zwoje  taśmy,  drutu, kabla  podczas przenoszenia powinny być zabezpieczone
przed  rozwinięciem  i  wyginaniem,  w  razie  konieczności  przenoszenia  przedmiotu  trzymanego
w odległości  większej  niż  30  cm  od  tułowia,  należy  zmniejszyć  o połowę  dopuszczalną  masę
przedmiotu  przypadającą  na  jednego  pracownika  lub  zapewnić  wykonywanie  tych  czynności
przez co najmniej dwóch  pracowników.
Magazyny  –  budynki  i  budowle  przeznaczone  do  przechowywania  wszelkich  zapasów  noszą
nazwę budowli magazynowych, które dzielimy na:

−

budowle magazynowe zamknięte (budynki jedno- i wielokondygnacyjne o różnej
konstrukcji, zbiorniki, zasobniki, silosy ),

−

budowle magazynowe otwarte (ogrodzone składowiska, place składowe,

−

do magazynowania zapasów odpornych na warunki atmosferyczne),

−

budowle magazynowe półotwarte (wiaty, otwarte zbiorniki itp.).

Organizacja pierwszej pomocy w wypadkach przy pracy.

Bezpośrednią przyczyną wypadków bywa najczęściej:

−

nieprzestrzeganie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i instrukcji obsługi poszczególnych
urządzeń,

−

dokonywanie napraw i obsługiwanie urządzeń przez osoby bez odpowiedniego
przeszkolenia lub będące pod wpływem alkoholu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podstawowe pojęcia z zakresu ratownictwa medycznego.

Znajomość terminów przyjętych na określanie różnych okoliczności i stanów

towarzyszących  nieszczęśliwym  wypadkom  ułatwia  szybką  i  precyzyjną  pomoc  osób
i służb uczestniczących w akcji ratunkowej.
Wypadek  –  nieprzewidziane,  nagłe,  niepomyślne  zdarzenie,  wywołane  przyczyną  fizyczną  lub
chemiczną zewnętrzną względem poszkodowanego.
Nagłe  zachorowanie  -  niespodziewana  zmiana  stanu  zdrowia  połączona  z  ograniczeniem
sprawności  organizmu,  utratą  przytomności,  zaburzeniami  pracy  układu  krążenia  lub  układu
oddechowego.
Uraz  –  fizyczne  lub  biologiczne  uszkodzenie  organizmu  na  skutek  intensywnego  oddziaływania
czynników zewnętrznych.
Ciało  obce  –  przedmiot  tkwiący  w  tkankach  lub  przewodach  (oddechowym,  słuchowym,
pokarmowym) ciała poszkodowanego.
Wstrząs  –  bezpośredni,  groźny  dla  życia  stan  organizmu  poszkodowanego  objawiający  się:
spadkiem ciśnienia tętniczego, przyspieszeniem tętna i oddechu, a wynikający
z niedokrwienia tych organów, jak: mózg, płuca, nerki i serce.
Reanimacja – zespół czynności ratunkowych (sztucznego oddychania i zewnętrznego masażu
serca) wykonywanych dla przywrócenia krążenia i oddychania.

Czynności ratownika podczas udzielania pierwszej pomocy

Jeżeli poszkodowany wymaga czynności podtrzymujących krążenie i oddychanie,

tamowania  krwotoku  lub  ochrony  uszkodzonego  kręgosłupa  –  pierwszej  pomocy  powinny
udzielać  tylko  osoby  przeszkolone  w tym zakresie. W zależności od sytuacji, ilości rannych oraz
charakteru  obrażeń  powinno  się  wezwać  odpowiednią  pomoc:  karetkę  lub  kilka  karetek,  zespół
reanimacyjny,  straż  pożarną,  pogotowie  energetyczne  lub  gazowe.  Czynności  reanimacyjne
należy kontynuować aż do czasu przybycia wezwanej ekipy pogotowia ratunkowego.

Rys. 5. Fazy ratowania poszkodowanego po utracie przytomności [4, s. 42].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Pierwsza pomoc przy urazach mechanicznych, porażeniu prądem, zatruciach substancjami
chemicznymi
Oparzenia.

W przypadkach oparzeń trzeba w pierwszej kolejności ugasić płonące ubranie dostępnymi

środkami (gaśnicą, płaszczem lub wodą). Miejsca oparzone należy oziębić wodą bieżącą, chłodną
wodą, nakładając mokre kompresy lub umieszczając poparzonego w wannie. Schłodzenie miejsca
poparzenia przez 20 do 30 min. ogranicza jego rozległość i głębokość.

Przy oparzeniach chemicznych (kwasami) postępujemy podobnie. Po oparzeniu prądem

elektrycznym  poszkodowany  wymaga  dodatkowej  obserwacji  kardiologicznej  nawet,  gdy  rana  nie
wymaga  pomocy  lekarskiej.  Przy  oparzeniach  kończyn  należy  koniecznie  zdjąć  poszkodowanemu
obrączki, pierścionki i bransoletki.

Nie wolno natomiast zdejmować części ubrania przylegających bezpośrednio do miejsca

oparzonego. Powstałą ranę zabezpiecza się – po jej wcześniejszym oziębieniu – opatrunkiem
jałowym, kompresem lub czystym prześcieradłem.

W przypadkach, gdy doszło do:

−

oparzenia głębokiego, z martwicą skóry,

−

oparzenia twarzy, dłoni, stóp lub krocza,

−

zachłyśnięcia się dymem lub płomieniem,

−

poparzenia powyżej 15% powierzchni ciała ; niezbędna jest pomoc lekarska.

Zranienia.

Jeżeli dochodzi do utraty części ciała (najczęściej palca lub kończyny), należy opatrzyć powstałe

rany i zatamować miejsce krwawienia, a odciętą część zabezpieczyć w worku foliowym
(umieszczonym w wodzie z lodem) lub w suchym opatrunku do czasu przyjazdu pogotowia.

Zranienia należy przede wszystkim chronić przed infekcją. Brud z ran powierzchniowych usuwa

się wodą lub wodą utlenioną. Głębokie rany wymagają bezwzględnie interwencji lekarskiej,
a pierwsza pomoc polega na zawinięciu rany opatrunkiem na czas transportu.

Nie usuwamy z rany tkwiących w niej ciał obcych. Nawet w przypadku niewielkich ran

zabrudzonych kurzem, błotem lub ziemią, należy zgłosić się do przychodni chirurgicznej celem
zabezpieczenia przeciwtężcowego.

Choremu z ciężkimi urazami jamy brzusznej nie należy podawać napojów, a jedynie zwilżyć

wargi. Gdy poszkodowany, oczekując na pomoc, przebywa w chłodnym miejscu, powinno się go
okryć kocem lub płaszczem.
Zatrucia.

Zagrożenie dla ludzkiego zdrowia z powodu swej toksyczności stanowią przeważnie rozmaite

substancje gazowe lub ciekłe, używane głównie do celów technologicznych albo będące produktem
ubocznym reakcji chemicznych zachodzących w związku z wykonywanymi pracami.

Do zatruć dochodzi najczęściej przez:

−

wdychanie oparów tych substancji,

−

omyłkowe spożycie,

−

kontakt ze skórą i błonami śluzowymi.
Szkodliwość paliw i rozpuszczalników dla dróg oddechowych jest tym większa, im bardziej są

one lotne w temperaturze pokojowej. Dlatego najgroźniejsze są benzyny ekstrakcyjne używane jako
rozpuszczalniki, następnie benzyny silnikowe (także bezołowiowe), a w dalszej kolejności nafta,
oleje napędowe, opałowe i smarne.

Objawami ostrego zatrucia organizmu są typowe następstwa porażenia centralnego układu

nerwowego, takie jak:

−

bóle głowy,

−

oszołomienie,

−

drgawki,

−

utrata przytomności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Pierwsza pomoc w ostrych zatruciach polega na wygodnym ułożeniu poszkodowanego

w pomieszczeniu o nieskażonym powietrzu i wezwaniu szybkiej pomocy lekarskiej. Właściwy
ratunek może być prowadzony wyłącznie w odpowiednio wyposażonych placówkach służby
zdrowia, ponieważ polega on na:

−

płukaniu układu oddechowego,

−

zabiegach ułatwiających prawidłowe funkcjonowanie układu oddechowego,

−

terapii neutralizującej toksyny w organizmie.
Oprócz ostrych pojawiają się też zatrucia przewlekłe, będące konsekwencją długotrwałego

narażenia na kontakt z substancjami toksycznymi o stosunkowo niewielkim stężeniu.
Charakterystycznymi ich objawami są:

−

zaczerwienienie lub obrzęki błon śluzowych;

−

kaszel, duszności i inne zaburzenia oddychania;

−

bóle głowy, senność i zaburzenia pracy serca.

Obowiązki pracodawcy w razie wypadku.

W razie wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany:

−

zabezpieczyć miejsce wypadku,

−

zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,

−

podjąć niezbędne środki eliminujące lub ograniczające zagrożenie,

−

niezwłocznie  zawiadomić  inspektora  pracy  i  prokuratora  o  śmiertelnym,  ciężkim  lub
zbiorowym  wypadku  przy  pracy  oraz  o  każdym  innym  wypadku,  który  wywołał
wymienione  skutki,  mającym  związek  z  pracą,  jeżeli  może  być  uznany  za  wypadek  przy
pracy,

−

niezwłocznie ustalić okoliczności i przyczyny wypadku,

−

zastosować odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom,

−

sporządzić właściwą dokumentację wypadku.

Zabezpieczenie miejsca wypadku.

Miejsce wypadku należy zabezpieczyć do czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku

w sposób wykluczający:
–

dopuszczenie do miejsca wypadku osób niepowołanych,

–

uruchomienie bez koniecznej potrzeby urządzeń, które w związku z wypadkiem zostały
wstrzymane,

–

dokonywanie zmiany ich położenia, jak również zmiany położenia innych przedmiotów,
które spowodowały wypadek lub pozwalają odtworzyć jego okoliczności.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co oznacza termin BHP?
2.  Co zaliczamy do podstawowych środków ochrony indywidualnej?
3.  Co rozumiesz pod pojęciem pomieszczenie pracy stałej?
4.  Jakie znasz podstawowe zagrożenia wypadkowe?
5.  Jakie znasz rodzaje budowli magazynowych?
6.  Jakie są obowiązki pracodawcy w razie wypadku?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ podstawowe prawa i obowiązki pracownika w zakresie bhp na podstawie Kodeksu

Pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) wyszukać w Kodeksie Pracy informacje o prawach i obowiązkach pracownika w zakresie

bhp,

2) zanotować numery artykułów z Kodeksu Pracy,
3) scharakteryzować poszczególne artykuły z Kodeksu Pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

Kodeks Pracy z komentarzem,

−

Dzienniki Ustaw,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Określ wymagania bhp dotyczące prac montażowych rurociągów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) wyszukać w Kodeksie Pracy , normach i dziennikach ustaw informacje o wymaganiach bhp

dotyczących prac montażowych rurociągów,

2) zanotować najważniejsze wymagania i je scharakteryzować,
3) scharakteryzować stanowisko montażowe rurociągu.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

Kodeks Pracy z komentarzem,

−

Dzienniki Ustaw,

−

Polska Norma,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Rozpoznaj zagrożenia wypadkowe występujące podczas prac montażowych rurociągów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  zapoznać się z instrukcją wykonywania prac polegających na montażu rurociągu,
2)  zidentyfikować najważniejsze zagrożenia występujące na stanowisku pracy,
3)  zanotować w zeszycie najważniejsze zagrożenia i je scharakteryzować.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcje wykonywania prac montażowych,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Ochrona przeciwpożarowa.

4.2.1. Materiał nauczania

Ochrona przeciwpożarowa

Pożar jest to niekontrolowany proces spalania odbywający się poza paleniskiem.

W  miejscach  zamieszkania,  pracy  i  zgromadzeń  publicznych  jest  zagrożeniem  ludzkiego
zdrowia i życia.
Obowiązek  ochrony  przeciwpożarowej  zakładu  pracy  spoczywa  na  pracodawcy,  który
w związku z tym powinien:
1)  Przestrzegać

przeciwpożarowych

wymagań

budowlanych,

instalacyjnych

i technologicznych.

2) Zapewnić siły i środki potrzebne do gaszenia pożaru w razie jego wybuchu poprzez:

a) odpowiednie przeszkolenie personelu w zakresie ochrony przeciwpożarowej,
b) wyposażenie pomieszczeń, obiektów i sąsiadującego z nimi terenu w wymagany

przepisami sprzęt ratowniczy i środki gaśnicze,

c) wyposażenie zakładu w odpowiedni system alarmowy,

3) Opracować warunki bezpiecznej ewakuacji podczas pożaru przez odpowiednie

wytyczenie i utrzymywanie dróg ewakuacyjnych oraz ich czytelne oznakowanie.

Do obowiązków pracowników należy:
1) udział w szkoleniach przeciwpożarowych,
2) znajomość rozmieszczenia i sposobu użytkowania zakładowego sprzętu ratowniczego

i środków gaśniczych,

3) przestrzeganie zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego podczas eksploatacji urządzeń

technologicznych i socjalnych,

4) czynny udział w akcjach gaśniczych, ewakuacyjnych i ratowniczych w przypadku

powstania pożaru,

5)  powiadamianie przełożonych o wszelkich zauważonych zagrożeniach pożarowych.

Przyczyną powstawania pożarów w zakładach pracy są między innymi:
1)  wady konstrukcyjne urządzeń technicznych,
2)  niewłaściwe użytkowanie urządzeń mechanicznych i elektrycznych,
3)  niewłaściwe przechowywanie i zabezpieczenie materiałów łatwo palnych i wybuchowych,
4)  wyładowania atmosferyczne,
5)  elektryczność statyczna,
6)  wybuchy  gazów  skroplonych  lub  sprężonych,  materiałów  pirotechnicznych,  pyłów  oraz

oparów cieczy łatwo palnych,

7) samozapalenie składowanych paliw, chemikaliów i odpadów.

Sposoby walki z pożarami

Rozróżnia się dwa sposoby walki z pożarami, pierwszy z nich to tzw. obrona czynna,

stosowana wówczas, gdy walczymy już z powstałym ogniem, drugi natomiast to obrona bierna,
gdy czynimy wszystko, aby nie dopuścić do powstania pożaru. W obronie czynnej powinny być
spełnione następujące warunki:

−

plan i wymiary budynku powinny umożliwiać szybką ewakuację ludzi w razie pożaru,

−

urządzenia gaśnicze (gaśnice, skrzynki z piaskiem, hydranty) powinny być odpowiednio

rozmieszczone, w pobliżu miejsc, w których pożar jest prawdopodobny oraz w pobliżu
wyjść,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

instalacje alarmowe powinny być tak rozmieszczone, aby umożliwiały jak najwcześniejsze

zawiadomienie o wybuchu pożaru,

−

rozplanowanie budynków i ich otoczenia powinno być takie, aby umożliwić straży pożarnej
dojazd i gaszenie pożaru.

W zakładach przemysłowych o dużym zagrożeniu pożarowym zakłada się specjalne

instalacje  gaśnicze,  np.  tryskacze    uruchamiane  ręcznie  lub  działające  automatycznie.  Instalacje
automatyczne zaczynają działać pod wpływem wzrostu temperatury.

Typy pożarów.
A  –  spalaniu  ulegają  ciała  stałe  pochodzenia  organicznego  (paliwa  stałe,  drewno,  papier,
tkaniny),
B  –  ogień  obejmuje  ciecze  palne  lub  substancje  stałe  przechodzące  w  stan  płynny  pod
wpływem

wysokiej

temperatury

(paliwa

ciekłe,

alkohole,

oleje,

smary,

materiały

bitumiczne ) ,
C – płoną gazy palne (acetylen, metan, propan-butan, wodór, gaz koksowniczy lub ziemny)
D – zapaleniu uległy metale lekkie (magnez, sód, potas),
E – pożary: instalacji i urządzeń elektrycznych, pojazdów samochodowych.
Rodzaje sprzętu gaśniczego

Gaśnice proszkowe:

−

z wewnętrznym ładunkiem zasilającym CO

, dozowanie środka gaśniczego odbywa się

przez zawór lub prądownicę proszkową,

−

pod stałym ciśnieniem, z zaworem dozującym, wyposażonym we wskaźnik ciśnienia.

Zastosowany w gaśnicach proszek gaśniczy BC lub ABC oraz różne pojemności zbiorników

pozwalają  na  szeroki  zakres  ich  zastosowania.  Są  szczególnie  zalecane  do  zabezpieczania
przeciwpożarowego  różnych  typów  samochodów,  garaży,  biur,  mieszkań,  warsztatów,
magazynów,  hal  przemysłowych,  zakładów  energetycznych  i  chemicznych,  budynków
administracji państwowej, służby zdrowia, oświaty, nauki, kultury.
Gaśnice śniegowe.

Przeznaczone do gaszenia pożarów grupy BC .Wykonane jako butle wysokociśnieniowe.

Zalecane do stosowania w energetyce, lakierniach, magazynach, stacjach benzynowych, halach
przemysłowych.
Gaśnice i agregaty pianowe.

Przeznaczone do gaszenia pożarów grupy AB. Zalecane do stosowania w przemyśle

petrochemicznym, drzewnym, na stacjach paliw, w magazynach cieczy łatwopalnych, bazach
transportowych, zabudowaniach rolniczych.
Agregaty gaśnicze.

Przeznaczone do gaszenia pożarów grupy BC lub ABC (w zależności od zastosowanego

proszku). Znajdują szczególne zastosowanie jako uzupełnienie sprzętu w akcjach ratowniczych
straży pożarnych, kolumn transportowych, jako zabezpieczenie lotnisk,
w rafineriach oraz innych dużych zakładach przemysłowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 6. Schemat hydrantu [4, s. 132].

1 - drzwiczki szafy, 2 - zawór, 3 - szafka, 4 - wąż ( przewód ) gumowy, 5 - ramka przytrzymująca wąż.

Oznaczenia graficzne stosowane w znakach bhp

Tabela 1. Umowne funkcje barw w znakach BHP [5, s. 1084]

Barwa

Znaczenie

Przykłady zastosowania

Stój – nie pracuj!
Zakaz!

Znak zakazu wstępu.
Wyłącznik awaryjny.
Znak zakazu jakiejś czynności.

Czerwona

Barwa jest również stosowana do oznaczania materiałów służących
do zwalczania ognia.

Żółta

Ostrożnie!
Możliwe
niebezpieczeństwo!

Wskazanie na niebezpieczeństwo:
ogień, eksplozja, promienie,
oddziaływanie chemiczne,
oznaczenie progów, niebezpiecznych
przepustów, przeszkód.

Zielona

Pierwsza pomoc.

Oznaczenia dróg ratunkowych
i wyjść ewakuacyjnych, natrysk
ratunkowy. Stacje pierwszej pomocy
i stacje ratunkowe.

Niebieska

Znaki nakazu.
Wskazania

Zobowiązanie

stosowania

określonego środka ochrony osobistej

Tabela 2. Symbole przeciwpożarowe [5, s. 1084].

Znak

Opis

Znak

Opis

Znak ten jest stosowany na
drzwiach szafki hydrantowej.

Znak ten jest stosowany do
uniknięcia podawania
zestawów indywidualnych
znaków określających sprzęt
pożarniczy.

Znak wskazujący na
usytuowanie gaśnicy.

Stosowany do wskazania
przycisku pożarowego lub
ręcznego sterowania urządzeń
gaśniczych stałego urządzenia
gaśniczego).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Znak wskazujący
usytuowanie dostępnego
telefonu przeznaczonego dla
ostrzeżenia w przypadku
pożaru.

Może być stosowany
samodzielnie lub łącznie
ze znakiem „uruchamianie
ręczne”, jeśli przycisk
pożarowy uruchamia alarm
dźwiękowy odbierany
bezpośrednio przez osoby
znajdujące się w obszarze
zagrożenia.

Do stosowania wyłącznie
ze znakami wskazującymi
sprzęt pożarniczy lub
urządzenia sygnalizacji
pożarowej dla wskazania
kierunków do miejsca
rozmieszenia sprzętu
pożarniczego lub urządzenia
ostrzegającego.

Tabela 3. Symbole ewakuacyjne [5 s. 1085].

Znak

Opis

Znak

Opis

Znak stosowany nad drzwiami
skrzydłowymi,

które

są

wyjściami ewakuacyjnymi
(drzwi lewe).

Znak stosowany nad drzwiami
skrzydłowymi,

które

są

wyjściami ewakuacyjnymi
(drzwi prawe).

Znak wskazuje kierunek drogi
ewakuacyjnej

wyjścia;

może kierować w lewo lub w
prawo.

Znak wskazuje kierunek drogi
ewakuacyjnej do wyjścia; może
kierować w dół lub w górę.

Strzałka

długa

samodzielnego stosowania.

Znak stosowany do oznakowania
wyjść używanych w przypadku
zagrożenia.

Znak wskazuje kierunek drogi
ewakuacyjnej do
wyjścia; może kierować
w lewo lub w prawo.

Znak wskazuje kierunek drogi
ewakuacyjnej

wyjścia

schodami w górę (na prawo).

Znak wskazuje kierunek drogi
ewakuacyjnej

wyjścia

schodami w dół (na lewo).

Tabela 4. Symbole BHP [5, s.1089].

Znak

Opis

Znak

Opis

Ogólny znak nakazu.

Nakaz używania pasów

bezpieczeństwa.

Nakaz stosowania ochrony

oczu.

Nakaz używania sygnału.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Nakaz stosowania ochrony

głowy.

Nakaz stosowania

zamknięcia.

Nakaz stosowania ochrony

słuchu.

Nakaz noszenia ochrony

stóp.

Nakaz stosowania ochrony

dróg oddechowych.

Nakaz stosowania ochrony

rąk.

Nakaz przechodzenia w
oznaczonych miejscach.

Nakaz używania osłony

twarzy.

Nakaz mycia rąk.

Nakaz stosowania osłony

nastawnej.

Tabela 5. Znaki informacyjne [5, s. 1089].

Znak

Opis

Znak

Opis

Pierwsza pomoc medyczna.

Nosze.

Telefon awaryjny.

Zatrzymanie awaryjne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 7. Znaki zakazu [5, s. 1086]

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie są podstawowe przyczyny powstawania pożarów?
2.  Jak należy postępować w przypadku zauważenia pożaru?
3.  Jakie zagrożenia powstają w czasie pożaru?
4.  Jakie znasz rodzaje gaśnic?
5.  Jakiego koloru są symbole bhp?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz sprzęt i środki gaśnicze do rodzaju pożaru.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) przeczytać

instrukcje

przeciwpożarowe

oraz

instrukcje

stosowania

sprzętu

i środków gaśniczych,

2) określić rodzaje pożarów,
3) zanotować możliwe do zastosowania środki gaśnicze i scharakteryzować je,

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcje przeciwpożarowe, instrukcje stosowania sprzętu i środków gaśniczych,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonaj symulację stosowania podręcznego sprzętu i środków gaśniczych do gaszenia

pożaru.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  wybrać sprzęt lub środek gaśniczy do określonego typu pożaru,
2)  omówić sposób użycia danego sprzętu lub środka gaśniczego,
3)  omówić najczęściej popełniane błędy podczas stosowania środków gaśniczych.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

sprzęt i środki gaśnicze,

−

instrukcje przeciwpożarowe, instrukcje stosowania sprzętu i środków gaśniczych,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Tak

Nie

Czy potrafisz:
1)  rozróżnić typy pożarów?
2)  zidentyfikować sprzęt i środki gaśnicze?
3)  rozpoznawać oznaczenia dróg ewakuacyjnych oraz symbole

przeciwpożarowe?

4) czy potrafisz rozróżnić sposób walki z pożarami

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3 Zasady ochrony środowiska na stanowisku pracy.

4.3.1. Materiał nauczania

Zasady ochrony środowiska na stanowisku pracy

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady ochrony środowiska jest ustawa

,,O ochronie i kształtowaniu środowiska”. Podstawowym aktem prawnym regulującym
gospodarkę odpadami jest „Ustawa o odpadach”.

Przez ochronę środowiska – rozumie się podjęcie lub zaniechanie działań, umożliwiające

zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej; ochrona ta polega w szczególności na:

−

racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniu zasobami środowiska zgodnie
z zasadą zrównoważonego rozwoju,

−

przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom,

−

przywracaniu elementów przyrodniczych do stanu właściwego.
Źródłami zanieczyszczeń są:

–

procesy utleniania: bezpośrednie spalanie paliw (gotowanie posiłków, ogrzewanie wody),
palenie tytoniu, procesy oddychania,

–

procesy technologiczne.
Odpady przemysłowe to uboczne produkty działalności człowieka, powstające na terenie

zakładu  przemysłowego  i  niepożądane  w  miejscu  ich  powstawania.  Są  szkodliwe  lub  uciążliwe
dla  środowiska.  Zalicza  się do nich oleje, opakowania, żużel i popiół, odpady mineralne, odpady
metaliczne.
Postępowanie z odpadami.

Gospodarowanie odpadami to: zbieranie, transport, odzysk i unieszkodliwianie odpadów,

jak również nadzór nad wyżej wymienionymi działaniami oraz miejscami unieszkodliwiania
odpadów.

Utylizacja – jest to przetworzenie materiałów lub odpadów, które straciły wartość

użytkową.

Unieszkodliwianie – likwidacja lub ograniczenie uciążliwości odpadów dla środowiska

przez poddanie ich obróbce powodującej zmianę ich cech fizycznych, chemicznych lub
biologicznych.

System prawidłowego gospodarowania odpadami składa się z trzech głównych elementów:

–

gromadzenie (w miejscu powstawania),

–

usuwanie,

–

unieszkodliwiane.

Zasady prawidłowego gospodarowania odpadami:

Gromadzenie to pierwsze ogniwo systemu gospodarki odpadami. Do gromadzenia odpadów

stosuje się specjalnie przystosowane pojemniki.
Pojemniki  zostają  oznaczone  i  ustawiane  są  w  specjalnie  do  tego  celu  przeznaczonych
miejscach.  Miejsca  te  muszą  zapewnić łatwy dostęp.  W przypadku segregacji odpadów powinny
być  stosowane  pojemniki  oddzielne  dla  każdego  rodzaju  odpadu,  uwzględniające  specyficzne
cechy odpadów.

Częstotliwość wywozu odpadów:

−

co 2-3 dni (odpady zawierające resztki organiczne),

−

co 2-4 tygodnie (pozostałe odpady).

Recykling odpadów

Recykling jest to systemem wielokrotnego wykorzystywania tych samych materiałów

w kolejnych  dobrach  materialnych  i  użytkowych  czyli  powtórne  zagospodarowanie  raz
wyprodukowanych  i  użytych  wyrobów  na  przykład  makulatury,  opakowań  szklanych  lub
plastikowych.  Chronione  są  w  ten  sposób  nieodnawialne  lub  trudno  odnawialne  źródła

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

surowców,  a  jednocześnie  ograniczana  jest  produkcja  odpadów,  które  musiałyby  być  gdzieś
składowane  lub  utylizowane.  Pośrednio  środowisko  naturalne  jest  chronione  również  poprzez
zmniejszenie  zużycia  surowców  energetycznych,  które  musiałyby  być  użyte  w  procesach
pozyskania surowców z natury i późniejszego zagospodarowania ich odpadów.

Tabela 6.

Znaki

informacyjne sugerujące poprawne postępowanie z odpadami [1, s. 68]

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co rozumiesz pod pojęciem ochrona środowiska?
2.  Jakie są zasady prawidłowej gospodarki odpadami?
3.  Co nazywamy odpadami przemysłowymi?
4.  Co powinna zawierać instrukcja gospodarki odpadami?

Znak ten oznacza recykling oleju.

Znak ten oznacza recykling szkła.

Znak "Dbaj o środowisko".

Znak zachęcający użytkownika do dbania o środowisko.

Znak ostrzegający, że dany wyrób (farby, baterie)zawiera substancje
toksyczne i że nie należy wyrzucać go do odpadów domowych.

Znak ten oznacza, że produkt jest wykonany ze stali.

Znak ten oznacza, że druk na opakowaniu jest przyjazny dla środowiska. Nie
oznacza  on  jednak,  ze  całe  opakowanie  jest  ekologiczne.  Możemy  spotkać
ten  znak  na  siatkach,  reklamówkach,  które  są  wyprodukowane
z  trudno  degradowalnych  tworzyw  i  przez  to  nie  są  przyjazne  dla
środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opracuj instrukcję gospodarki odpadami na stanowisku montażowym rurociągu

przemysłowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  zidentyfikować rodzaje odpadów powstających w procesach prac montażowych rurociągu,
2)  wyszukać w regulacjach prawnych dane dotyczące metod składowania i utylizacji odpadów,
3)  pogrupować odpady według metod składowania i utylizacji,
4)  opisać w tabeli grupy odpadów i metody ich składowania i utylizacji,
5)  scharakteryzować opracowaną instrukcję.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dyrektywy Unii Europejskiej, Polskie Normy,

−

przykładowa charakterystyka zakładu pracy (zawierająca charakter produkcji, proces
technologiczny, materiały potrzebne do procesu produkcyjnego, powstające odpady,
opakowania),

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Opracuj harmonogram wywozu odpadów dla wybranego zakładu wykonującego instalacje

przemysłowe.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zidentyfikować wielkość produkcji,
2) zidentyfikować rodzaje i ilość odpadów powstających w wybranym warsztacie instalacji

przemysłowych,

3)  ocenić rozmiary pojemników na odpady,
4)  zapisać w tabeli orientacyjną częstotliwość wywozu odpadów wg typu odpadu,
5)  scharakteryzować opracowany harmonogram.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

dyrektywy Unii Europejskiej, Polskie Normy,

−

przykładowa  charakterystyka  zakładu  pracy  (zawierająca  charakter  produkcji,  proces
technologiczny,  wielkość  zatrudnienia,  materiały  potrzebne  do  procesu  produkcyjnego,
powstające odpady, opakowania),

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika dla ucznia.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Tak

Nie

Czy potrafisz:
1)  wyjaśnić znaczenie ochrony środowiska?
2)  zdefiniować pojęcie odpadów produkcyjnych?
3)  scharakteryzować zasady gospodarki odpadami?
4)  wyjaśnić znaczenie utylizacji?
5)  określić zagrożenia wynikające z niewłaściwej gospodarki

odpadami?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.
4.  Test  zawiera  22  pytania  dotyczących  przestrzegania  przepisów  bezpieczeństwa  i  higieny

pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska.
Pytania: 1, 2, 3, 4, 5, 7, 8, 11, 17, 19, 21, 22 są to pytania wielokrotnego wyboru i tylko
jedna odpowiedź jest prawidłowa; pytania: 6, 9 10, 12, 13, 14, 15, 16, 18, 20 to pytania, na
które należy udzielić krótkiej odpowiedzi.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi:

−

w pytaniach wielokrotnego wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź X (w przypadku
pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić
odpowiedź prawidłową),

−

w pytaniach z krótką odpowiedzią wpisz odpowiedź w wyznaczone pole,

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Znak przedstawiony oznacza:

a)  zakaz,
b)  instrukcję,
c)  ostrzeżenie,
d)  bezpieczne warunki pracy.

2. Nadmierny hałas stanowi zagrożenie dla zdrowia, ponieważ:

a)  powoduje natychmiastowe uszkodzenie słuchu,
b)  przyspiesza normalną utratę słuchu, występującą wraz z wiekiem,
c)  powoduje stres,
d)  powoduje stałe drżenie rąk.

3. Opisz gdzie stosowany jest poniższy znak?

a)  stosowany na drzwiach szafki hydrantowej,
b)  stosowany w punkcie czerpania wody,
c)  stosowany w przypadku podłączenia węża pożarniczego,
d)  stosowany przez straż pożarną.

4. Po drobnym wypadku powinieneś:

a)  wykonać wpis w książce wypadków lub wypełnić formularz wypadkowy,
b)  zgłosić skargę przełożonemu,
c)  nie robić nic, bo wypadki zawsze się zdarzają,
d)  wyciągnąć wnioski dla siebie bez poinformowania innych osób.

5. Gaśnice śniegowe służą do gaszenia pożarów typu :

a)  AC,
b)  AB,
c)  BC,
d)  ABC.

6. Wymień podstawowe rodzaje sprzętu gaśniczego.

7. Urządzenia pracujące pod ciśnieniem to takie, w których ciecze i gazy znajdują się:

a)  pod ciśnieniem większym od atmosferycznego,
b)  pod ciśnieniem dwa razy większym niż atmosferyczne,
c)  pod ciśnieniem różnym od atmosferycznego,
d)  pod ciśnieniem mniejszym od atmosferycznego.

8. Barwa czerwona służy do oznaczania :

a)  lokalizacji sprzętu telekomunikacyjnego,
b)  pomieszczeń lub maszyn które mogą stwarzać niebezpieczeństwo,
c)  lokalizacji sprzętu gaśniczego,
d)  wyjść ewakuacyjnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9.  Opisz funkcje barw w znakach bhp.

10.  Opisz co rozumiesz pod pojęciem „odzież robocza” .

11.  Pierwsza pomoc w przypadku oparzeń chemikaliami polega na:

a)  umieszczeniu czystego opatrunku na ranie i ścisłym zabandażowaniu,
b)  znalezieniu najbliższego ujęcia wody i zmyciu żrącej substancji,
c)  niezwłocznym udaniu się do szpitala,
d)  posłaniu po fachową pomoc.

12.  Opisz w jakich sytuacjach pracownik ma prawo odmówić wykonania pracy.

13.  Wypisz różnice pomiędzy odzieżą ochronną a odzieżą roboczą.

14.  Wymień i opisz typy pożarów.

15.  W  zakładzie  pracy  gdzie  zostałeś  zatrudniony wybuchł pożar  w  magazynie  olejów.  Wymień

środki gaśnicze które w tak zaistniałej sytuacji będzie można użyć.

16. Opis sposób alarmowania Straży Pożarnej.

17. Skutkiem bezpośredniego dotknięcia nieosłoniętej części ciała do rozgrzanego do

czerwoności metalu będzie:

a)  lekkie zaczerwienienie tej części ciała.
b)  oparzenia termiczne II stopnia.
c)  silne krwawienie tej części ciała.
d)  cieplne porażenie całego ciała.

18. Opisz zasady prawidłowej gospodarki odpadami.

19. Przedstawiony na rysunku znak oznacza:

a)  nakaz stosowania osłony twarzy,
b)  nakaz stosowania ochrony oczu,
c)  nakaz stosowania osłony,
d)  nakaz stosowania ochrony.

20. Wymień co najmniej 4 podstawowe środki ochrony indywidualnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Przestrzeganie

wymagań

bezpieczeństwa

higieny

pracy,

ochrony

przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska.

Zakreśl poprawną odpowiedź, wpisz brakujące części zdania lub opisz.

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

Razem: