plik

Cebulowe

Hiacynty

Hiacynty…

Hiacynty  (Hyacinthus  orientalis)  ceni  się
za  piękno  kwiatów  oraz  słodki  i
intensywny  zapach.  Są  idealne  na
wiosenne kwietniki i nadają się do uprawy
w  donicach.  Można  je  uprawiać  tak  w
domu,  jak  i  poza  jego  murami.  Aby
poznać etymologię imienia Hiacynt należy
sięgnąć do greckiej mitologii. Wergiliusz i
Owidiusz  często  wspominali  o  istnieniu
pięknego  młodzieńca,  Hiacynta,  syna
króla  Sparty.  Hiacynt  był  ulubieńcem
Apolla  i  Zefira,  lecz  darząc  większym
upodobaniem  Apolla,  wzbudzał  tym  u
drugiego

zazdrość.

Pewnego

dnia,

podczas  gdy  Apollo  uczył  Hiacynta  sztuki
rzucania  dyskiem,  Zefir  –  Bóg  wiatru,
zmienił kierunek lotu dysku, który uderzył
Hiacynta  powodując  jego  śmierć.  W
miejscu upadku młodzieńca wyrósł kwiat,
który nazwano jego imię.

Hiacynty

CO ZNAJDUJE SIĘ POD
ZIEMIĄ ?

Hiacynty

powstają

z cebul otoczonych

tuniką.

JAK JEST ZBUDOWANA
CEBULA HIACYNTA ?

Cebule

hiacyntów

składają

się

nakładających  się  na  siebie,  łusek,
pokrytych  na  zewnątrz  kilkoma  suchymi
łuskami.  Patrząc  na  kolor    łusek  można
przewidzieć  w  jakim  kolorze  zakwitną
kwiaty: jeśli są białe – kwiaty będą białe
lub  żółtokremowe;  jeśli  czerwonawe  –
kwiaty  będą  różowe;  gdy  niebiesko-
fioletowe  –  kwiaty  będą  niebieskie  lub
fioletowe.  Cebule  są  raczej  okrągłe,
jednak  bez  trudu  można  wyróżnić
wierzchołek  (z  którego  wyrosną  liście  i
kwiat)  oraz  piętkę  (część  bardziej
płaską),  z  której  wyrosną  korzenie.
Cebule  mają  zwykle  średnicę około 5  - 6
cm,  podczas  gdy  obwód  waha  się  od  14
do  19  cm.  Te  większe  zawierają  po  dwa
pąki,

także

dużym

prawdopodobieństwem

wyrosną

dwa

kwiaty.

JAK ROZPOZNAĆ
ZDROWĄ CEBULĘ ?

Cebule  hiacyntów  powinny  mieć  pewien
wyczuwalny  ciężar,  natomiast  w  dotyku
powinny  być  zwarte  i  twarde.  Na
powierzchni  nie  może  być  pęknięć,
śladów

poobijania,

ani

plamek

wskazujących  na  skupiska  grzybni;  wady
takie  są  zwykle  wynikiem  niewłaściwego
przechowywania cebul. Nie jest natomiast
problemem  jeśli  zewnętrzne  łuski  (te
zeschnięte) odłączają się od cebuli.

JAK UNIKNĄĆ
ZGNILIZNY CEBUL ?

Cebule

hiacyntów,

zanim

zostaną

posadzone,  mogą  być  przechowywane  w
domu przez kilka tygodni. Powinno się je
wtedy  trzymać  w  chłodnym  i  suchym
miejscu,    najlepiej  w  papierowych
torebkach.  Nie  wskazane  są  na  przykład
pojemniki

plastikowe

zamykane

hermetycznie.

Cebule

KIEDY SADZIMY ?

Cebule  sadzi  się  jesienią  w  dowolnej,
umiarkowanie  żyznej  i  przepuszczalnej
glebie . Bez kłopotów rosną na słońcu lub
w  lekkim  cieniu.  Okres  kwitnienia  zależy
od  odmiany,  kwitną  w  kwietniu  i  maju.
Najczęściej  spotykanymi  kolorami  są
różowy  i  niebieski.  Doceniane  są  także
odmiany  o  białych  kwiatach,  tak  jak  i  te
najbardziej  niezwykłe  –  które  mają
kwiaty kremowe lub jasnożółte.

SADZENIE ?

Jedyne  czego  potrzebują  to  słonecznego
miejsca,  z  dala  od  drzew,  które  rzucają
cień.  Najlepszy  okres  do  sadzenia  to
wrzesień. Przed sadzeniem należy dobrze
uprawić  ziemię  i  usunąć  korzenie  z
poprzednich  upraw.  Jeśli  ziemia  jest
uboga  w  substancje  odżywcze,  można  ją
użyźnić

naturalnymi

nawozami,

przykład  obornikiem.  W  takim  wypadku
należy  go  dokładnie  przemieszać  z
ziemią,  tak  aby  cebule  nie  miały  z  nim
bezpośredniego kontaktu.

GŁĘBOKOŚĆ SADZENIA?

Cebule hiacyntów sadzi się na głębokości
około  10  cm.  Należy  przy  tym  uważać,
aby  były  pokryte  taką  warstwą  ziemi,
której  wysokość  będzie  dwukrotnie
większa w stosunku do wysokości cebuli.

ODSTĘP MIĘDZY
CEBULAMI ?

Jednorodną

zwartą

kompozycję

hiacyntów  otrzymamy  sadząc  cebule  w
odległości  około  15  cm  od  siebie.  Jeśli
interesuje  nas  efekt  „rozproszenia”  i
chcemy zostawić także miejsce dla innych
roślin,

musimy

zachować

między

cebulami trochę większy dystans. W
każdym razie, zawsze obowiązuje reguła
dotycząca głębokości sadzenia.

Sadzenie

OKRES KWITNIENIA?

Hiacynty kwitną w kwietniu i maju.
Cebule pędzone w warunkach domowych
kwitną po około ośmiu tygodniach od dnia
zasadzenia.

WYSOKOŚĆ ŁODYGI?

Wysokość łodygi waha się pomiędzy 25 a
30 cm. Wszystko zależy od odmiany.
Właściwa ekspozycja na słooce oraz
wzbogacanie gleby substancjami
odżywczymi wpływają dodatnio na wzrost
łodygi, jednak tylko o kilka centymetrów.

GDY JUŻ ZAKWITNĄ?

W  przypadku  hiacyntów,  tak  jak  i  innych
roślin  cebulowych  ważne  jest,  aby  nie
obcinać  liści  po  przekwitnięciu  kwiatów.
W  rzeczywistości  to  właśnie  liście
przyczyniają

się

poprzez

proces

fotosyntezy do powstawania nowej cebuli
pod  ziemią.  Cebula  ta  będzie  bogata  w
substancje pokarmowe odpowiedzialne za
właściwe  odżywianie  nowego  pąka,  który
zakwitnie  w  następnym  roku.  Zanim
zetnie  się  liście  i  łodygę  zaleca  się
zaczekać  około  ośmiu  tygodni.  Jeśli  w
okresie

naturalnego

żółknięcia

liści

wygląd roślin pozostawia trochę do
życzenia.

Kwitnienie

CZY UPRAWIAĆ W
DONICACH ?

Hiacynty bardzo dobrze spisują się w
donicach

(np.

stożkowych).

Ładnie

wyglądają  w  zestawieniu  z  innymi
kwiatami  cebulowymi  tulipanami  czy
narcyzami. Dobrze czują się też same – w
skrzynkach  mocowanych  do  poręczy
balkonu

lub

parapetach

zewnętrznej stronie okien. Najlepszą do
uprawy

jest

ziemia

próchniczna

wymieszana  z  niewielką  ilością  piasku;
dzięki  któremu  gleba  staje  się  bardziej
przepuszczalna,  unikając  w  ten  sposób
gromadzenia  się  nadmiaru  wody,  która
jest  szkodliwa  dla  zdrowia  cebul.  Donice
stawiamy zawsze na słońcu, w miejscach
dobrze  zabezpieczonych  przed  silnymi
wiatrami.

CZY UPRAWIAĆ NA
KWIATY CIĘTE ?

TAK, szczególnie wyższe odmiany. W
bukietowych kompozycjach hiacynty są
bardzo trwałe.

CZY PACHNĄ ?

Kwiaty  hiacyntów  należą  do  najbardziej
pachnących.  Ich  intensywny  zapach  jest
wyczuwalny  tak  samo  w  zamkniętych
pomieszczeniach,  jak  i  na  wolnym
powietrzu.

Uprawa

NA CZYM POLEGA
„TRICK” ?

Pędzenie  hiacyntów  to  innymi  słowy
pobudzanie  ich  do  zakwitnięcia  w
warunkach  domowych.  Dzięki  pędzeniu
możemy otrzymać kwiaty już zimą, czyli z
kilkumiesięcznym

wyprzedzeniem

stosunku

naturalnego

okresu

kwitnienia w ogrodzie. Aby mogło się nam
to udać, potrzebne są cebule specjalnie
do tego celu przygotowane. Cebule takie
można

wybrać

spośród

szerokiego

asortymentu odmian: o kwiatach białych,
różowych  czy  niebieskich.  Idealnym
okresem  do  sadzenia  są  pierwsze  dwa
tygodnie  września.  Potrzebne  są  donice
lub  skrzynki  o  głębokości  co  najmniej  15
cm  oraz  ziemia  uniwersalna  zmieszana  z
gruboziarnistym  piaskiem.  Po  wyłożeniu
dna  donicy  ziemią,  umieszczamy  w  niej
hiacynty  wierzchołkami  do  góry  i  niezbyt
daleko  od  siebie.  Wypełniamy  donicę
ziemią  pozostawiając  cebule  odkryte  w
1/3

ich

wysokości,

następnie

pokrywamy  powierzchnię  piaskiem,  tak
aby  wierzchołki  mogły  wystawać.  Na
koniec podlewamy. Aby korzenie oraz pąk
mogły się prawidłowo rozwinąć koniecznie
trzeba przestrzegać kilku prostych zasad.
Przede  wszystkim,  donice  z  cebulami
musimy  przechowywać  w  temperaturze
kilku  stopni  przez  10-12  tygodni,  w
międzyczasie  podlewając  je  raz  na
tydzień;  zwracamy  przy  tym  uwagę,  aby
na  podstawce  pod  donicą  nie  gromadziła
się  woda.  Po  tym  okresie,  gdy  tylko  pąk
zaczyna  rozkwitać,  donice  można  będzie
przestawić  w  miejsce  w  pełni  oświetlone.
Jeśli  donice  umieścimy  w  temperaturze
około  15  stopni  cebule  hiacyntów
zakwitną po około  dwóch tygodniach.

„Trick”

ODMIANY ?

Znaczna  większość  obecnie  uprawianych
hiacyntów  pochodzi  od    Hyacinthus
orientalis,  który  w  swoim  naturalnym
środowisku  jest  kwiatem  dzikim.  Rośnie
we

wschodnich

rejonach

basenu

śródziemnomorskiego, na południowym
wschodzie Azji oraz w pobliżu Aleppo i
Bagdadu.

Odmiany hiacyntów zostały pogrupowane
według  kolorów:  niebieskie,  fioletowe,
czerwone, różowe, żółte, pomarańczowe i
białe.  Kolorami  najbardziej  popularnymi
są  różowy,  niebieski  i  biały.  Innym
kryterium  klasyfikacji  hiacyntów  jest
okres  ich  kwitnienia.  Na  przykład
odmianami  wczesnymi  są  Delft  Blue  i
Anna  Marie,  podczas  gdy  odmiany  późne
to:  City  of  Harlem  i  Amsterdam.
Ciekawostką

jest,

że

większość

uprawianych  do  dziś  mieszańców,  tak
bardzo    cenionych  za  swe  piękno  oraz
zapach,  powstała  już  wiele  dziesiątek  lat
temu.  Wśród  odmian  wykreowanych  w
pierwszej  dekadzie  ubiegłego  stulecia
mamy:  Pink  Pearl,  Delft  Blue  i  Carnegie.
Blue Jacket jest z 1953 roku, Anna Marie
z 1949, a Blue Magic z 1971 roku.

Odmiany