Cebulowe

Hiacynty

Hiacynty…

Hiacynty (Hyacinthus orientalis) ceni się
za piękno kwiatów oraz słodki i
intensywny zapach. Są idealne na
wiosenne kwietniki i nadają się do uprawy
w donicach. Można je uprawiać tak w
domu, jak i poza jego murami. Aby
poznać etymologię imienia Hiacynt należy
sięgnąć do greckiej mitologii. Wergiliusz i
Owidiusz często wspominali o istnieniu
pięknego młodzieńca, Hiacynta, syna
króla Sparty. Hiacynt był ulubieńcem
Apolla i Zefira, lecz darząc większym
upodobaniem Apolla, wzbudzał tym u
drugiego

zazdrość.

Pewnego

dnia,

podczas gdy Apollo uczył Hiacynta sztuki
rzucania dyskiem, Zefir – Bóg wiatru,
zmienił kierunek lotu dysku, który uderzył
Hiacynta powodując jego śmierć. W
miejscu upadku młodzieńca wyrósł kwiat,
który nazwano jego imię.

Hiacynty

1

CO ZNAJDUJE SIĘ POD
ZIEMIĄ ?

Hiacynty

powstają

z cebul otoczonych

tuniką.

JAK JEST ZBUDOWANA
CEBULA HIACYNTA ?

Cebule

hiacyntów

składają

się

z

nakładających się na siebie, łusek,
pokrytych na zewnątrz kilkoma suchymi
łuskami. Patrząc na kolor łusek można
przewidzieć w jakim kolorze zakwitną
kwiaty: jeśli są białe – kwiaty będą białe
lub żółtokremowe; jeśli czerwonawe –
kwiaty będą różowe; gdy niebiesko-
fioletowe – kwiaty będą niebieskie lub
fioletowe. Cebule są raczej okrągłe,
jednak bez trudu można wyróżnić
wierzchołek (z którego wyrosną liście i
kwiat) oraz piętkę (część bardziej
płaską), z której wyrosną korzenie.
Cebule mają zwykle średnicę około 5 - 6
cm, podczas gdy obwód waha się od 14
do 19 cm. Te większe zawierają po dwa
pąki,

także

z

dużym

prawdopodobieństwem

wyrosną

dwa

kwiaty.

JAK ROZPOZNAĆ
ZDROWĄ CEBULĘ ?

Cebule hiacyntów powinny mieć pewien
wyczuwalny ciężar, natomiast w dotyku
powinny być zwarte i twarde. Na
powierzchni nie może być pęknięć,
śladów

poobijania,

ani

plamek

wskazujących na skupiska grzybni; wady
takie są zwykle wynikiem niewłaściwego
przechowywania cebul. Nie jest natomiast
problemem jeśli zewnętrzne łuski (te
zeschnięte) odłączają się od cebuli.

JAK UNIKNĄĆ
ZGNILIZNY CEBUL ?

Cebule

hiacyntów,

zanim

zostaną

posadzone, mogą być przechowywane w
domu przez kilka tygodni. Powinno się je
wtedy trzymać w chłodnym i suchym
miejscu, najlepiej w papierowych
torebkach. Nie wskazane są na przykład
pojemniki

plastikowe

zamykane

hermetycznie.

Cebule

a

KIEDY SADZIMY ?

Cebule sadzi się jesienią w dowolnej,
umiarkowanie żyznej i przepuszczalnej
glebie . Bez kłopotów rosną na słońcu lub
w lekkim cieniu. Okres kwitnienia zależy
od odmiany, kwitną w kwietniu i maju.
Najczęściej spotykanymi kolorami są
różowy i niebieski. Doceniane są także
odmiany o białych kwiatach, tak jak i te
najbardziej niezwykłe – które mają
kwiaty kremowe lub jasnożółte.

SADZENIE ?

Jedyne czego potrzebują to słonecznego
miejsca, z dala od drzew, które rzucają
cień. Najlepszy okres do sadzenia to
wrzesień. Przed sadzeniem należy dobrze
uprawić ziemię i usunąć korzenie z
poprzednich upraw. Jeśli ziemia jest
uboga w substancje odżywcze, można ją
użyźnić

naturalnymi

nawozami,

na

przykład obornikiem. W takim wypadku
należy go dokładnie przemieszać z
ziemią, tak aby cebule nie miały z nim
bezpośredniego kontaktu.

GŁĘBOKOŚĆ SADZENIA?

Cebule hiacyntów sadzi się na głębokości
około 10 cm. Należy przy tym uważać,
aby były pokryte taką warstwą ziemi,
której wysokość będzie dwukrotnie
większa w stosunku do wysokości cebuli.

ODSTĘP MIĘDZY
CEBULAMI ?

Jednorodną

i

zwartą

kompozycję

hiacyntów otrzymamy sadząc cebule w
odległości około 15 cm od siebie. Jeśli
interesuje nas efekt „rozproszenia” i
chcemy zostawić także miejsce dla innych
roślin,

musimy

zachować

między

cebulami trochę większy dystans. W
każdym razie, zawsze obowiązuje reguła
dotycząca głębokości sadzenia.

Sadzenie

b

OKRES KWITNIENIA?

Hiacynty kwitną w kwietniu i maju.
Cebule pędzone w warunkach domowych
kwitną po około ośmiu tygodniach od dnia
zasadzenia.

WYSOKOŚĆ ŁODYGI?

Wysokość łodygi waha się pomiędzy 25 a
30 cm. Wszystko zależy od odmiany.
Właściwa ekspozycja na słooce oraz
wzbogacanie gleby substancjami
odżywczymi wpływają dodatnio na wzrost
łodygi, jednak tylko o kilka centymetrów.

GDY JUŻ ZAKWITNĄ?

W przypadku hiacyntów, tak jak i innych
roślin cebulowych ważne jest, aby nie
obcinać liści po przekwitnięciu kwiatów.
W rzeczywistości to właśnie liście
przyczyniają

się

poprzez

proces

fotosyntezy do powstawania nowej cebuli
pod ziemią. Cebula ta będzie bogata w
substancje pokarmowe odpowiedzialne za
właściwe odżywianie nowego pąka, który
zakwitnie w następnym roku. Zanim
zetnie się liście i łodygę zaleca się
zaczekać około ośmiu tygodni. Jeśli w
okresie

naturalnego

żółknięcia

liści

wygląd roślin pozostawia trochę do
życzenia.

Kwitnienie

c

CZY UPRAWIAĆ W
DONICACH ?

Hiacynty bardzo dobrze spisują się w
donicach

(np.

stożkowych).

Ładnie

wyglądają w zestawieniu z innymi
kwiatami cebulowymi tulipanami czy
narcyzami. Dobrze czują się też same – w
skrzynkach mocowanych do poręczy
balkonu

lub

na

parapetach

po

zewnętrznej stronie okien. Najlepszą do
uprawy

jest

ziemia

próchniczna

wymieszana z niewielką ilością piasku;
dzięki któremu gleba staje się bardziej
przepuszczalna, unikając w ten sposób
gromadzenia się nadmiaru wody, która
jest szkodliwa dla zdrowia cebul. Donice
stawiamy zawsze na słońcu, w miejscach
dobrze zabezpieczonych przed silnymi
wiatrami.

CZY UPRAWIAĆ NA
KWIATY CIĘTE ?

TAK, szczególnie wyższe odmiany. W
bukietowych kompozycjach hiacynty są
bardzo trwałe.

CZY PACHNĄ ?

Kwiaty hiacyntów należą do najbardziej
pachnących. Ich intensywny zapach jest
wyczuwalny tak samo w zamkniętych
pomieszczeniach, jak i na wolnym
powietrzu.

Uprawa

d

NA CZYM POLEGA
„TRICK” ?

Pędzenie hiacyntów to innymi słowy
pobudzanie ich do zakwitnięcia w
warunkach domowych. Dzięki pędzeniu
możemy otrzymać kwiaty już zimą, czyli z
kilkumiesięcznym

wyprzedzeniem

w

stosunku

do

naturalnego

okresu

kwitnienia w ogrodzie. Aby mogło się nam
to udać, potrzebne są cebule specjalnie
do tego celu przygotowane. Cebule takie
można

wybrać

spośród

szerokiego

asortymentu odmian: o kwiatach białych,
różowych czy niebieskich. Idealnym
okresem do sadzenia są pierwsze dwa
tygodnie września. Potrzebne są donice
lub skrzynki o głębokości co najmniej 15
cm oraz ziemia uniwersalna zmieszana z
gruboziarnistym piaskiem. Po wyłożeniu
dna donicy ziemią, umieszczamy w niej
hiacynty wierzchołkami do góry i niezbyt
daleko od siebie. Wypełniamy donicę
ziemią pozostawiając cebule odkryte w
1/3

ich

wysokości,

a

następnie

pokrywamy powierzchnię piaskiem, tak
aby wierzchołki mogły wystawać. Na
koniec podlewamy. Aby korzenie oraz pąk
mogły się prawidłowo rozwinąć koniecznie
trzeba przestrzegać kilku prostych zasad.
Przede wszystkim, donice z cebulami
musimy przechowywać w temperaturze
kilku stopni przez 10-12 tygodni, w
międzyczasie podlewając je raz na
tydzień; zwracamy przy tym uwagę, aby
na podstawce pod donicą nie gromadziła
się woda. Po tym okresie, gdy tylko pąk
zaczyna rozkwitać, donice można będzie
przestawić w miejsce w pełni oświetlone.
Jeśli donice umieścimy w temperaturze
około 15 stopni cebule hiacyntów
zakwitną po około dwóch tygodniach.

„Trick”

e

ODMIANY ?

Znaczna większość obecnie uprawianych
hiacyntów pochodzi od Hyacinthus
orientalis, który w swoim naturalnym
środowisku jest kwiatem dzikim. Rośnie
we

wschodnich

rejonach

basenu

śródziemnomorskiego, na południowym
wschodzie Azji oraz w pobliżu Aleppo i
Bagdadu.

Odmiany hiacyntów zostały pogrupowane
według kolorów: niebieskie, fioletowe,
czerwone, różowe, żółte, pomarańczowe i
białe. Kolorami najbardziej popularnymi
są różowy, niebieski i biały. Innym
kryterium klasyfikacji hiacyntów jest
okres ich kwitnienia. Na przykład
odmianami wczesnymi są Delft Blue i
Anna Marie, podczas gdy odmiany późne
to: City of Harlem i Amsterdam.
Ciekawostką

jest,

że

większość

uprawianych do dziś mieszańców, tak
bardzo cenionych za swe piękno oraz
zapach, powstała już wiele dziesiątek lat
temu. Wśród odmian wykreowanych w
pierwszej dekadzie ubiegłego stulecia
mamy: Pink Pearl, Delft Blue i Carnegie.
Blue Jacket jest z 1953 roku, Anna Marie
z 1949, a Blue Magic z 1971 roku.

Odmiany

f