Artur Borcuch
UJK w Kielcach
Instytut Zarządzania
TEORETYCZNE RAMY NIEZALEŻNOŚCI EUROPEJSKIEGO BANKU
CENTRALNEGO
Wstęp
W Traktacie z Maastricht zostały określone podstawowe zasady nowego ustroju
monetarnego oraz struktura organizacyjna i
cechy instytucjonalne bankowości centralnej
Unii Gospodarczej i Walutowej
.
Eurosystem wypełnia funkcje bankowości centralnej UGiW. Eurosystem obejmuje
Europejski Bank Centralny oraz narodowe banki centralne państw będących członkami
UGiW. W państwach tych wprowadzono jednolity pieniądz europejski - euro, co stworzyło
warunki do stosowania na ich obszarze zasad tworzenia i realizacji jednolitej polityki
pieniężnej.
Celem artykułu jest prezentacja typów niezależności EBC z perspektywy
teoretycznych rozważań.
1. Od Europejskiego Instytutu Walutowego do Europejskiego Systemu Banków
Centralnych
Powołanie Europejskiego Systemu Banków Centralnych było poprzedzone
działalnością
Europejskiego Instytutu Walutowego
(EIW), który zgodnie z art. 117 TWE
funkcjonował od początku drugiego etapu tworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej (UGiW).
Od 1 stycznia 1999 r. EIW został zastąpiony przez ESBC, na który składa się EBC i
narodowe banki centralne państw członkowskich UE. ESBC jest kierowany przez organy
decyzyjne EBC. W art. 105 TWE określono zadania ESBC, zaś w art. 107 jego strukturę. W
art. 108 podkreślono niezależność ESBC od organów wspólnotowych oraz od rządów państw
członkowskich. Szczegółowe rozwiązania dotyczące zadań i kompetencji oraz organizacji
ESBC i EBC zamieszono natomiast w Protokole zawierającym Statut ESBC i EBC
1
.
Trzeba pamiętać, że w
arunkiem przystąpienia państw członkowskich Unii
Europejskiej do UGiW było nie tylko spełnienie pięciu makroekonomicznych kryteriów
zbieżności:
1
C. Kosikowski, Prawo finansowe w Unii Europejskiej, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz-Warszawa
2008, s. 51.
1.
Stabilność cen: średnia stopa inflacji w ciągu roku poprzedzającego akcesje do EUW
nie może być wyższa niż 1,5 punktu procentowego ponad pułap wyznaczony przez
ś
redni poziom inflacji obliczony dla trzech państw o najniższej inflacji w Unii
Europejskiej. Ponadto osiągnięty poziom inflacji musi być uznana za stabilny;
2.
Stopy procentowe: średnia nominalna długoterminowa stopa procentowa nie może być
wyższa niż 2 punkty procentowe ponad poziom wyznaczony przez średni poziom
odpowiednich stóp procentowych w trzech krajach o najniższej stopie inflacji w Unii
Europejskiej;
3.
Deficyt budżetowy: deficyt budżetowy mierzony w cenach rynkowych w roku
poprzedzającym ocenę nie może przekraczać 3% PKB danego kraju;
4.
Dług publiczny: długu publiczny w roku poprzedzającym ocenę nie może
przekraczając 60% PKB danego kraju;
5.
Stabilność kursu walutowego: wahania kursu danej waluty w ciągu dwóch lat
poprzedzających przyjecie Euro musza sie mieścić w dozwolonym przedziale wahań.
Niedozwolone jest przeprowadzenie samodzielnej dewaluacji własnej waluty wobec
waluty innego kraju Unii Europejskiej; można natomiast dokonać jej rewaluacji.
Kryterium stabilności kursu walutowego oznacza w praktyce, że na dwa lata przed
akcesja do EUW dany kraj musi przystąpić do ERM
2
.
Równie ważne (pkt. 6) było dostosowanie statusów narodowych banków centralnych
do standardów określonych w Traktacie z Maastricht. Chodziło o takie zaawansowanie
procesu dostosowań legislacyjnych, aby wraz z wkroczeniem w
trzeci etap tworzenia UGiW,
czyli od 1 stycznia 1999
r., w poszczególnych państwach obowiązywały przepisy prawne
umożliwiające pełną integrację narodowych banków centralnych z Europejskim Systemem
Banków Centralnych. Głównym przedmiotem dostosowań legislacyjnych były kwestie:
1)
związane z zapewnieniem niezależności narodowych banków centralnych,
2)
związane z wyłączeniem możliwości finansowania bądź kredytowania przez nie
wydatków rządowych i szerzej - publicznych,
3)
dotyczące podstawowego celu oraz zasad kształtowania i realizacji polityki
pieniężnej
3
.
2
Por. M. Belka, Rozszerzenie europejskiej unii walutowej a perspektywy rozwoju gospodarczego Polski [w:]
VIII Kongres Ekonomistów Polskich – zestawienie autorów i ich charakterystyk, streszczeń referatów i
referatów
w
układzie
alfabetycznym,
PTE,
Warszawa
2007,
s.
117.
(http://www.pte.pl/319_materialy_kongresowe.html).
3
W. Baka, Bankowość europejska, PWN, Warszawa 2005, s. 66-67.
3. Zadania i cel EBC
Europejski System Banków Centralnych
, obejmuje Europejski Bank Centralny jako
główną jednostkę organizacyjną oraz narodowe banki centralne wszystkich państw
członkowskich Unii Europejskiej.
EBC jako element składowy ESBC, realizuje jego zadania. EBC rozpoczął swoją
działalność dnia 1 lipca 1998 r. Natomiast w celu zapewnienia przejrzystości struktur
unijnych w listopadzie 1998 r. Rada Zarządzająca Europejskiego Banku Centralnego
wprowadziła nowe pojęcie: Eurosystem obejmujące Europejski Bank Centralny oraz
narodowe banki centralne państw będących członkami UGiW. W państwach tych dokonana
została konwersja pieniędzy narodowych na jednolity pieniądz europejski - euro, co stworzyło
warunki do stosowania na ich obszarze, określonych w Traktacie, zasad tworzenia i realizacji
jednolitej polityki pieniężnej. Eurosystem wypełnia zatem funkcje bankowości centralnej
UGiW
4
.
Eurosystem realizuje cztery główne zadania
. Pierwszym jest prowadzenie polityki
pieniężnej przyjętej przez Radę Prezesów EBC, np. realizacja decyzji w sprawie
podstawowych stóp procentowych EBC (minimalnej oferowanej stopy dla podstawowych
operacji refinansujących , stóp kredytu i depozytu w banku centralnym na koniec dnia ) oraz -
w uzasadnionych przypadkach - decyzji w sprawie celów pieniężnych i poziomu rezerw.
Zarząd odpowiada za wdrażanie polityki pieniężnej i wypełnia ten obowiązek udzielając
odpowiednich instrukcji krajowym bankom centralnym.
Rysunek 1: Zadania Eurosystemu
Ź
ródło: Opracowanie własne na podstawie:
Europejski Bank Centralny. Eurosystem. Europejski System Banków
Centralnych, EBC 2006, s. 13.
4
W. Baka, Bankowość europejska, PWN, Warszawa 2005, s. 59- 60.
Kolejne dwa zadania Eurosystemu to prowadzenie operacji dewizowych oraz
utrzymywanie i zarządzanie oficjalnymi rezerwami państw strefy euro. Krajowe banki
centralne Eurosystemu przekazały do EBC rezerwowe aktywa walutowe o łącznej wartości
około 40 mld EUR (85% w walutach obcych i 15% w złocie). Uzyskały w zamian od EBC
oprocentowane należności denominowane w euro. Krajowe banki centralne Eurosystemu
uczestniczą w zarządzaniu rezerwami walutowymi EBC, działając jako jego przedstawiciele,
zgodnie z określonymi przez EBC wytycznymi w zakresie zarządzania portfelami. Pozostałe
rezerwowe aktywa walutowe Eurosystemu należą do krajowych banków centralnych, które
zarządzają nimi samodzielnie. Transakcje dotyczące aktywów rezerwowych podlegają
regulacjom Eurosystemu. W szczególności transakcje powyżej określonego progu wymagają
wcześniejszego zatwierdzenia przez EBC.
Czwartym podstawowym zadaniem Eurosystemu jest wspieranie należytego
funkcjonowania systemów płatniczych. Ponadto Eurosystem uczestniczy w sprawowaniu
nadzoru finansowego: doradza ustawodawcom w sprawach należących do jego kompetencji
oraz zestawia statystyki pieniężne i finansowe. Traktat stanowi również, że EBC ma wyłączne
prawo do zatwierdzania emisji banknotów euro
5
.
Kompetencje EBC służą realizacji zadań ESBC i EBC. Mają więc różnorodny
charakter. Są wśród nich kompetencje o charakterze:
1)
prawotwórczym,
2)
konsultacyjnym (doradczym) i opiniodawczym,
3)
monetarnym i dewizowym,
4)
nadzorczym wobec instytucji kredytowych.
Główny cel
działalności EBC - utrzymanie
stabilności cen
- został określony w art.
105 TWE. Jednak w prawie pierwotnym nie przedstawiono definicji tego pojęcia ani też nie
sprecyzowano okresu, w jakim stabilność cen będzie oceniana. EBC zaproponował własną
definicję najważniejszego celu polityki pieniężnej w październiku 1998 roku. Rada
Zarządzająca EBC wyznaczyła próg wzrostu cen w skali roku, mierzony za pomocą zharmo-
nizowanego wskaźnika cen dóbr konsumpcyjnych (Harmonised Index of Consumer Prices -
HICP), w wysokości 2%. Europejski Bank Centralny jest jedynym bankiem centralnym,
który realizuje cel stabilności cen określony w sposób ilościowy
6
.
Eurosystem wspiera również ogólną politykę gospodarczą Wspólnoty Europejskiej, o
ile nie koliduje to z utrzymaniem stabilności cen. Artykuł 2 Traktatu o Unii Europejskiej
5
Europejski Bank Centralny. Eurosystem. Europejski System Banków Centralnych, EBC 2006, s. 13.
6
W. Baka, Bankowość europejska, PWN, Warszawa 2005, s. 84.
stanowi, że celem Unii Europejskiej jest popieranie „postępu gospodarczego i społecznego
oraz wysokiego poziomu zatrudnienia i doprowadzenie do zrównoważonego i trwałego
rozwoju”. Poprzez utrzymywanie stabilności cen Eurosystem przyczynia się do realizacji tych
celów. Jednocześnie bierze je również pod uwagę przy realizacji swego podstawowego
zadania. W przypadku konfliktu pomiędzy celami, priorytetem EBC jest jednak zawsze
stabilność cen. Eurosystem działa zgodnie z zasadą otwartej gospodarki rynkowej z wolną
konkurencją, sprzyjającą efektywnej alokacji zasobów
7
.
U podstaw tak jednoznacznego
określenia celu EBC leży przekonanie, że w długim okresie czasu polityka pieniężna może
wpływać tylko i wyłącznie na poziom cen, natomiast jej wpływ na wielkości realne jest
przejściowy i nietrwały
8
.
Trzeba zaznaczyć, że
funkcja banku centralnego strefy euro
nie została powierzona
wyłącznie Europejskiemu Bankowi Centralnemu, lecz
dwuszczeblowej strukturze zwanej
Eurosystemem
, w której EBC jest centralnym ogniwem, a narodowe banki centralne państw
strefy euro - ogniwami krajowymi. Zadecydowały o tym trzy czynniki. Uznano mianowicie,
ż
e:
1)
rozwiązanie polegające na skoncentrowaniu w jednym miejscu, czyli w EBC, pełni
czynności banku centralnego w stosunku do instytucji kredytowych kilkunastu państw
wchodzących do strefy euro byłoby trudne do przyjęcia z politycznego punktu
widzenia;
2)
włączenie narodowych banków centralnych do struktury Eurosystemu umożliwia
wykorzystanie ich infrastruktury organizacyjno-technicznej, doświadczeń i potencjału
kadrowego do wykonywania zadań związanych z realizacją funkcji banku centralnego
przez Eurosystem;
3)
w warunkach występowania różnic kulturowych między krajami członkowskimi tego
rodzaju rozwiązanie przybliży bank centralny UGiW do instytucji kredytowych
działających w tych państwach oraz ułatwi wybór odpowiednich narzędzi realizacji i
transmisję impulsów jednolitej polityki pieniężnej w strefie euro.
Funkcjonalna integracja narodowych banków centralnych państw członkowskich
UGiW w strukturze Eurosystemu nie ogranicza ich instytucjonalnej, finansowej i
administracyjnej niezależności w innych dziedzinach poza polityką pieniężną. Są one nadal
uprawnione do wykonywania na własny rachunek funkcji nieprzypisanych Eurosystemowi,
7
Europejski Bank Centralny. Eurosystem. Europejski System Banków Centralnych, EBC 2006, s. 20.
8
J. L. Bednarczyk, Inflacja neutralna a wzrost gospodarczy w krajach Unii Europejskiej [w:] VIII Kongres
Ekonomistów Polskich – zestawienie autorów i ich charakterystyk, streszczeń referatów i referatów w układzie
alfabetycznym, PTE, Warszawa 2007, s. 96. (http://www.pte.pl/319_materialy_kongresowe.html)
pod warunkiem że funkcje te nie są sprzeczne z celami i zadaniami Eurosystemu. Mogą więc
na przykład nadal wykonywać usługi bankowe na rzecz instytucji państwowych (rządu i jego
agend) czy też sprawować nadzór nad instytucjami kredytowymi w swoich krajach
9
.
Rysunek 2: Funkcja banku centralnego strefy euro
Ź
ródło: Opracowanie własne na podstawie:
W. Baka, Bankowość europejska, PWN, Warszawa 2005, s. 61.
4. Instrumenty polityki pieniężnej EBC
Punktem wyjścia dla mechanizmu transmisji polityki pieniężnej jest zarządzanie
poziomem płynności i sterowanie krótkoterminowymi stopami procentowymi przez banki
centralne.
W procesie transmisji decyzji polityki pieniężnej ważną rolę odgrywa będący częścią
rynku finansowego
rynek pieniężny
, ponieważ zmiany polityki pieniężnej najszybciej
wywierają wpływ właśnie na ten rynek. Głęboki i zintegrowany rynek pieniężny stanowi
podstawę efektywnej polityki pieniężnej, ponieważ zapewnia równomierny podział płynności
zapewnianej przez banki centralne i jednolity poziom krótkoterminowych stóp procentowych
na całym obszarze wspólnej waluty. Warunek ten był spełniony prawie od samego początku
trzeciego etapu UGW, kiedy to krajowe rynki pieniężne zostały skutecznie połączone w jeden
sprawny rynek pieniężny strefy euro.
Dla celów sterowania krótkoterminowymi stopami procentowymi Eurosystem
dysponuje zestawem instrumentów polityki pieniężnej, na który składają się
operacje
otwartego rynku, operacje banku centralnego na koniec dnia i rezerwa obowiązkowa
.
Operacje otwartego rynku można podzielić na:
•
podstawowe operacje refinansujące, czyli regularne transakcje zasilające w płynność,
przeprowadzane co tydzień, z jednotygodniowym terminem zapadalności;
9
W. Baka, Bankowość europejska, PWN, Warszawa 2005, s. 61.
•
dłuższe
operacje
refinansujące,
czyli
transakcje
zasilające
w
płynność,
przeprowadzone co miesiąc, z trzymiesięcznym terminem zapadalności;
•
operacje dostrajające, czyli takie, które można przeprowadzać doraźnie w celu zmiany
sytuacji płynnościowej na rynku pieniężnym i kształtowania stóp procentowych. W
szczególności celem tych operacji jest złagodzenie wpływu niespodziewanych wahań
płynności na stopy procentowe;
•
operacje strukturalne, które mogą być prowadzone przez Eurosystem w formie
transakcji odwracalnych, transakcji bezwarunkowych (outright) i emisji certyfikatów
dłużnych.
Eurosystem oferuje również dwa rodzaje operacji banku centralnego na koniec dnia,
które ustalają granice rynkowej stopy procentowej overnight poprzez absorbowanie lub
zasilanie w płynność:
•
kredyt w banku centralnym na koniec dnia, dzięki któremu instytucje kredytowe mogą
uzyskać płynność overnight z krajowego banku centralnego udzielając zabezpieczenia
w postaci określonych aktywów (tzw. aktywów kwalifikowanych);
•
depozyt w banku centralnym na koniec dnia, z którego mogą skorzystać instytucje
kredytowe, aby złożyć depozyt overnight w krajowym banku centralnym
Eurosystemu.
Ponadto Eurosystem nakłada na instytucje kredytowe obowiązek utrzymywania
minimalnych rezerw na rachunkach w krajowych bankach centralnych. Każda instytucja
kredytowa musi przechowywać określony procent niektórych lokat klientów (a także
niektórych innych pasywów bankowych) na rachunku depozytowym we właściwym
krajowym banku centralnym, przez okres utrzymywania rezerw wynoszący średnio około
jednego miesiąca. Rachunki te są oprocentowane według stopy krótkoterminowej. Celem
systemu rezerwy obowiązkowej jest stabilizacja stóp procentowych rynku pieniężnego i
stworzenie (lub zwiększenie) strukturalnego niedoboru płynności w systemie bankowym
10
.
5. Niezależność EBC
Traktat z Maastricht określił cztery rodzaje niezależności Europejskiego Banku
Centralnego i Europejskiego Systemu Banków Centralnych:
•
funkcjonalną,
•
instytucjonalną,
10
Europejski Bank Centralny. Eurosystem. Europejski System Banków Centralnych, EBC 2006, s. 21-23.
•
personalną
•
finansową.
Niezależność funkcjonalna polega na zdolności EBC do samodzielnego
opracowywania i realizacji polityki monetarnej oraz wykonywania innych zadań statuto-
wych
11
. W sferze niezależności funkcjonalnej, w związku z wyraźnym określeniem celu
ESBC, jakim jest utrzymywanie stabilności cen, konieczne staje się także przyjęcie przez
narodowe banki centralne takiego właśnie zadania odzwierciedlającego intencje Traktatu z
Maastricht. Narodowe banki centralne mogą wykonywać inne zadania, ale nie może to
zagrażać realizacji celu głównego.
Istota niezależności instytucjonalnej, wyrażająca się w niezależności banku cen-
tralnego od presji zewnętrznych, znalazła wyraz w zapisach traktatu z Maastricht : statutu
ESBC zabraniających „EBC oraz poszczególnym krajowym bankom centralnym (wraz z ich
członkami i organami dewizowymi) kierować się sugestiami organów, instytucji Wspólnoty,
jak również rządów państw członkowskich albo innych stron lub przyjmować te sugestie przy
sprawowaniu powierzonych im przez Wspólnotę Europejską zadań, uprawnień i
obowiązków”
12
.
Rysunek: Rodzaje niezależności EBC i ESBC
Ź
ródło: Opracowanie własne na podstawie: B. Mucha-Leszko, Strefa euro. Wprowadzenie, funkcjonowanie,
międzynarodowa rola euro, Wydawnictwo UMSC w Lublinie, Lublin 2007, s. 117- 119.
Niezależność instytucjonalna jest zapewniona postanowieniami art. 108 Traktatu z
Maastricht (ustanawiającego Wspólnotę Europejską) i art. 7 Statutu ESBC i EBC. Przy
11
B. Mucha-Leszko, Strefa euro. Wprowadzenie, funkcjonowanie, międzynarodowa rola euro, Wydawnictwo
UMSC w Lublinie, Lublin 2007, s. 119.
12
B. Pietrzak, System bankowy [w:] System finansowy w Polsce. cz. 1, red. Pietrzak, Polański, Woźniak, PWN,
Warszawa 2008, s. 88-89.
wykonywaniu uprawnień oraz zadań i obowiązków nałożonych Traktatem i Statutem ESBC
ani EBC, ani narodowe banki centralne, ani też członek któregokolwiek z organów
decyzyjnych nie mogą ubiegać się i przyjmować instrukcji od innych podmiotów Wspólnoty
rządów państw członkowskich lub innych urzędów
13
.
EBC ma prawo zwracać się do narodowych banków centralnych w celu
przeprowadzenia operacji stanowiących część zadań ESBC (art. 12 ust. 1 zd. trzecie
Statutu)
14
. Jedynie ETS może kontrolować działania i zaniechania EBC bądź interpretować je
w sprawach i na warunkach określonych przepisami TWE (art. 35 ust. 1 Statutu). Na obszarze
państw członkowskich EBC korzysta z wszelkich przywilejów i immunitetów, jakie są
niezbędne do wykonywania jego zadań (art. 40 Statutu)
15
.
Niezależność personalna EBC jest ściśle związana z niezależnością polityczną i
dotyczy procedury powoływania członków organów decyzyjnych i bezpieczeństwa ich
kadencji. Polega na tym, że kadencja członków Rady Zarządzającej EBC trwa 8 lat i nie ma
możliwości jej przedłużenia. Prezesi banków centralnych powoływani są na kadencje 5-letnie,
ale istnieje możliwość ich ponownego wyboru przez władze narodowe. Odwołanie ze
stanowiska może nastąpić tylko w okolicznościach określonych przez Statut ESBC i EBC,
czyli wówczas gdy osoba pełniąca daną funkcję dopuściła się poważnych uchybień lub gdy
nie jest w stanie dalej realizować obowiązków wynikających z podjętych zadań.
Niezależność finansowa oznacza, że banki centralne funkcjonujące w Europejskim
Systemie Banków Centralnych powinny posiadać takie zasoby finansowe, które zapewniają
prawidłowe i bezpieczne wykonywanie zadań związanych z uczestnictwem w ESBC. Zasoby
finansowe ESBC są wyłączone z budżetu Wspólnoty. Europejski Bank Centralny został
wyposażony w kapitał zakładowy w wysokości 5 mld euro i rezerwy dewizowe w wysokości
50 mld euro. Jedynymi subskrybentami i właścicielami kapitału są narodowe banki centralne.
Ważną cechą finansowej niezależności Europejskiego Banku Centralnego jest nieistnienie
obowiązku finansowania długu wewnętrznego zaciąganego przez rządy. W dziedzinie
polityki kursów walutowych formalne uprawnienia są podzielone między EBC i Radę
Ministrów. Przedstawiciele Rady Unii Europejskiej dysponują mandatem do prowadzenia
13
B. Mucha-Leszko, Strefa euro. Wprowadzenie, funkcjonowanie, międzynarodowa rola euro, Wydawnictwo
UMSC w Lublinie, Lublin 2007, s. 119.
14
C. Kosikowski, Prawo finansowe w Unii Europejskiej, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz-Warszawa
2008, s. 54-55.
15
C.
Kosikowski, Polskie prawo finansowe na tle prawa Unii Europejskiej, Wydawnictwo Prawnicze
LexisNexis, Warszawa 2008, s. 126-127.
negocjacji z rządami krajów trzecich i zawierania formalnych i nieformalnych porozumień,
respektując stanowisko EBC w trybie konsultacji
16
.
Literatura:
1.
Baka W., Bankowość europejska, PWN, Warszawa 2005.
2.
Bednarczyk J. L., Inflacja neutralna a wzrost gospodarczy w krajach Unii
Europejskiej [w:] VIII Kongres Ekonomistów Polskich – zestawienie autorów i ich
charakterystyk, streszczeń referatów i referatów w układzie alfabetycznym, PTE,
Warszawa 2007 (http://www.pte.pl/319_materialy_kongresowe.html).
3.
Belka M., Rozszerzenie europejskiej unii walutowej a perspektywy rozwoju
gospodarczego Polski [w:] VIII Kongres Ekonomistów Polskich – zestawienie
autorów i ich charakterystyk, streszczeń referatów i referatów w układzie
alfabetycznym,
PTE,
Warszawa
2007
(http://www.pte.pl/319_materialy_kongresowe.html).
4.
Europejski Bank Centralny. Eurosystem. Europejski System Banków Centralnych,
EBC 2006.
5.
Kosikowski C., Polskie prawo finansowe na tle prawa Unii Europejskiej,
Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008.
6.
Kosikowski C., Prawo finansowe w Unii Europejskiej, Oficyna Wydawnicza Branta,
Bydgoszcz-Warszawa 2008.
7.
Mucha-Leszko B., Strefa euro. Wprowadzenie, funkcjonowanie, międzynarodowa rola
euro, Wydawnictwo UMSC w Lublinie, Lublin 2007.
8.
Pietrzak B., System bankowy [w:] System finansowy w Polsce. cz. 1, red. Pietrzak,
Polański, Woźniak, PWN, Warszawa 2008.
16
B. Mucha-Leszko, Strefa euro. Wprowadzenie, funkcjonowanie, międzynarodowa rola euro, Wydawnictwo
UMSC w Lublinie, Lublin 2007, s. 119-120.