Określanie poziomów jakości złączy spawanych

według znowelizowanej normy EN 25 817

Bolesław Kurpisz

Instytut Spawalnictwa, Gliwice

WSTĘP

Spawanym konstrukcjom stawiane są zróżnicowane wymagania w zależności od rodzaju
przenoszonych obciążeń, wartości konstrukcji i zagrożeń jakie mogłyby powstać w przypadku
ewentualnej awarii. W konstrukcjach stalowych złącza spawane oceniane i klasyfikowane są
według niezgodności spawalniczych zgrupowanych w trzech poziomach jakości wg PN-
EN 25817:1997 reprezentujących wymagania łagodne (poziom D), wymagania średnie (poziom C)
i wymagania ostre (poziom B). Podstawą dla ustanowionej w roku 1997 polskiej normy PN-EN
25817 była europejska norma EN 25817 z roku 1992. Norma ta w roku 2003 została
znowelizowana. Zmianom wynikającym z nowelizacji tej normy poświęcono niniejsze opracowanie.

NOWELIZACJA NORMY EN 25817

Znowelizowana norma EN 25817 została ustanowiona w dniu 1 września 2003 roku przez
Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) jako norma EN ISO 5817:2003, z wymaganiem
wprowadzenia jej w życie przez kraje członkowskie CEN do końca kwietnia 2004 roku. Norma
dotyczy złączy spawanych (z wyjątkiem złączy spawanych metodami strumieniowymi –
spawaniem elektronowym lub laserowym) wszystkich gatunków stali, niklu, tytanu i ich stopów o
grubości > 0,5 mm. Obejmuje wszystkie rodzaje złączy spawanych (ze spoinami czołowymi i
pachwinowymi), wykonywanymi ręcznymi, zmechanizowanymi i automatycznymi metodami
spawania we wszystkich pozycjach spawania. Norma obowiązuje dla następujących metod
spawania sklasyfikowanych według normy PN-EN ISO 4063:

• 11 – spawanie łukowe elektrodą metalową bez osłony gazów;

• 12 – spawanie łukiem krytym;

• 13 – spawanie łukowe w osłonach gazów;

• 14 – spawanie łukowe elektrodą nietopliwą w osłonie gazów;

• 13 - spawanie plazmowe;

• 31 - spawanie gazowe acetylenowo-tlenowe ( tylko dla złączy spawanych stali).

Możliwe jest wykorzystanie normy EN ISO 5817 dla oceny jakości złączy wykonanych innymi
metodami spawania.

Główne zmiany jakie wprowadzono do znowelizowanej normy sprowadzają się do następujących:

-

niezgodności spawalnicze stanowiące podstawę dla poziomów jakości dostosowano do
znowelizowanej normy EN ISO 6520-1:1998, klasyfikującej geometryczne niezgodności
spawalnicze w metalach. Norma ta jako PN-EN ISO 6520-1 została ustanowiona przez
Polski Komitet Normalizacyjny 12 listopada 2002 roku, zastępując normę PN-EN

26520:

1997;

-

treść normy europejskiej EN dostosowano do treści normy międzynarodowej ISO
ustanawiając ją jako normę EN ISO;

-

pozostawiając dotychczasową koncepcję podziału na 3 poziomy jakości (B, C i D):

• częściowo zmieniono dopuszczalne wartości niezgodności spawalniczych dla

poszczególnych poziomów jakości dostosowując je do powstających norm wyrobu;

• wprowadzono nowe niezgodności spawalnicze;

1

• podzielono niezgodności spawalnicze zestawiając je w 3 grupy: niezgodności

zewnętrzne (powierzchniowe), wewnętrzne i niezgodności dotyczące kształtu i
wymiarów;

-

rozszerzono zakres obowiązywania normy również na inne materiały takie jak nikiel, tytan i
ich stopy;

-

rozszerzono zakres obowiązywania normy na złącza spawane o grubościach powyżej 0,5
mm (dotychczas od 3 mm) bez podania górnej granicy grubości (dotychczas do 63 mm);

-

wprowadzono informacyjny Załącznik A w którym podano wzorcowe obrazy
przedstawiające procentowy udział niezgodności na powierzchni rzutowej w zakresie od 1
% do 16 %. Wzorce te można wykorzystać do oceny jakości złączy spawanych na
podstawie radiogramów lub powierzchni przełomów;

-

wprowadzono informacyjny Załącznik ZA określający powiązanie normy EN ISO 5817 z
Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 97/23/EWG z 29 maja 1997 roku dotyczącą
urządzeń ciśnieniowych;

-

z treści normy usunięto termin „niezgodność spawalnicza długa”, która to zresztą w normie
EN 25817 nie została praktycznie dopuszczona;

-

do treści nowej normy wprowadzono termin „niezgodność spawalnicza systematyczna”,
którym określono niezgodność powtarzającą się w złączu spawanym w regularnych
odstępach, na badanym odcinku tego złącza. Tego rodzaju niezgodność norma dopuszcza
tylko dla poziomu jakości D, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów dla tego
poziomu jakości.

NOWE NIEZGODNOŚCI W NORMIE EN ISO 5817

W normie EN ISO 5817 wprowadzono następujące nowe niezgodności i określono ich graniczne
wymiary (w nawiasach numery odniesienia wg PN-EN ISO 6520-1):

-

otwarte wgłębienie w kraterze (2025) – niezgodność zewnętrzna;

-

por (217) – niezgodność zewnętrzna, w dotychczasowej normie ujęta razem z pęcherzami;

-

mikro przyklejenia (401) – niezgodność zewnętrzna, wykrywane tylko badaniami
mikroskopowymi;

-

niewłaściwy brzeg (505) – niezgodność zewnętrzna;

-

porowatość grani (516) – niezgodność zewnętrzna;

-

mikropęknięcia (1001) – niezgodność wewnętrzna;

-

gniazdo pęcherzy (2013) – niezgodność wewnętrzna, w dotychczasowej normie ujęta
razem z pęcherzami i porami;

-

krater (2024) – niezgodność wewnętrzna;

-

przesunięcie kątowe (508) – niezgodność kształtu,

-

przepalenie (510) – niezgodność zewnętrzna.

Tablica 1. Nowe niezgodności w normie EN ISO 5817 i ich dopuszczalne wymiary

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

0,5 do 3 h

≤ 0,2 t

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

1.4

2025

otwarte
wgłębienie w
kraterze

> 3

h

≤ 0,2 t,

max. 2 mm

h

≤ 0,1 t,

max. 1 mm

nie

dopuszczalne

1.5 401

mikro
przyklejenia

Wykrywalne tylko badaniami
mikroskopowymi

≥ 0,5

dopuszczalne

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

2

Ciąg dalszy tablicy 1

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

Maksymalny wymiar pojedynczego pora
dla:

-

spoin czołowych

-

spoin pachwinowych

0,5 do 3

d

≤ 0,3 s

d

≤ 0,3 a

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

1.3

2017

por

Maksymalny wymiar pojedynczego pora
dla:

-

spoin czołowych

- spoin pachwinowych

> 3

d

≤ 0,3 s,

max. 3 mm
d

≤ 0,3 a,

max. 3 mm

d

≤ 0,2 s,

max. 2 mm
d

≤ 0,2 a,

max. 2 mm

nie

dopuszczalne

- spoiny czołowe

≥ 0,5

α ≥ 90

o

α ≥ 110

o

α ≥ 150

o

1.12

505

niewłaściwy
brzeg

- spoiny pachwinowe

α

1

≥ α

α

2

≥ α

≥ 0,5

α ≥ 90

o

α ≥ 100

o

α ≥ 110

o

1.18

516

porowatość
grani

Gąbczasty metal grani jako następstwo
powstawania pęcherzy w spoinie
podczas krzepnięcia (np. niedostateczna
osłona gazowa grani)

≥ 0,5

miejscowo

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

2.2 1001

mikropęknięcia Mikropęknięcia zwykle widoczne są tylko

pod mikroskopem (50x)

≥ 0,5

dopuszczalne dopuszczenie

zależne od

rodzaju materiału
podstawowego a przede
wszystkim od skłonności do
pękania

2.4 2013

gniazdo
pęcherzy
(pęcherze
skupione)

Przypadek 1 (D > d

A2

)

Przypadek 2 (D < d

A2

)

-

-

-

3

Ciąg dalszy tablicy 1

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

2.4

2013

gniazdo
pęcherzy

Suma różnych powierzchni pęcherzy
(A

1

+ A

2

+ ...) odniesiona do powierzchni

rzutowej l

p

x w

p

(przypadek 1)

Długość odniesienia wynosi lp = 100 mm.
Jeśli D jest mniejsze niż d

A1

lub d

A2

, przy

czym obowiązuje mniejsza wartość,
obwiednia obejmująca oba gniazda
pęcherzy A

1

+ A

2

powinna być

traktowana jako powierzchnia
niezgodności (przypadek 2) .

Poniższe warunki i wartości graniczne
dla niezgodności spawalniczych muszą
być zachowane:

a. maksymalny wymiar sumy

powierzchni niezgodności na
powierzchni rzutowej (łącznie z
systematycznymi niezgodnościami)

b. maksymalny wymiar pojedynczego

pęcherza dla

-

spoin czołowych

-

spoin pachwinowych

≥ 0,5

≥ 0,5

≤ 16 %





d

≤ 0,4 s,

max. 4 mm,
d

≤ 0,4 a,

max. 4 mm

≤ 8 %





d

≤ 0,3 s,

max. 3 mm,
d

≤ 0,3 a,

max. 3 mm

≤ 4 %





d

≤ 0,2 s,

max. 2 mm,
d

≤ 0,2 a,

max. 2 mm

2.8

2024

krater

Należy przyjąć większy wymiar h lub l

0,5 do 3

> 3

h/l

≤ 0,2 t

h/l

≤ 0,2 t,

max. 2 mm

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

3.2

508

przesunięcie
kątowe

≥ 0,5

β ≤ 4

o

β ≤ 2

o

β ≤ 1

o

1.15

510

przepalenie

-

≥ 0,5

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

ZMIANY WYMIARÓW GRANICZNYCH DLA NIEZGODNOŚCI SPAWALNICZYCH W NORMIE
EN ISO 5817

Dla niektórych niezgodności spawalniczych norma EN ISO 5817 zmienia wymiary graniczne w
stosunku do wymiarów podanych w normie EN 25817. Wprowadza również zmiany do wymiarów
granicznych wynikające z rozszerzenia zakresu obowiązywania normy na złącza spawane o
większej grubości. W stosunku do niektórych niezgodności, takich jak np. pęknięcia (100),
nadmierny nadlew spoiny czołowej (502) i pachwinowej (503), nadmierna grubość spoiny
pachwinowej (5214), przesunięcie brzegów (507), norma EN ISO 5817 nie wprowadza większych
zmian. Istotne zmiany wprowadzone do normy EN ISO 5817 podano w tablicy 2.

4

Tablica 2. Istotne zmiany wymiarów granicznych niektórych niezgodności spawalniczych w

normie EN ISO 5917

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

według EN 25817

-

h

≤ 1,5 mm

h

≤ 1,0 mm

h

≤ 0,5 mm

-

według EN ISO 5817

0,5 do 3

krótka

niezgodność

h

≤ 0,2 t,

krótka

niezgodność

h

≤ 0,1 t,

nie

dopuszczalne

1.7

5011

5012

podtopienia
ciągłe

podtopienia
przerywane

Wymagane jest łagodne przejście. Nie
można traktować jako niezgodność
systematyczną.

> 3

h

≤ 0,2 t,

max. 1 mm

h

≤ 0,1 t,

max. 0,5 mm

h

≤ 0,05 t,

max. 0,5 mm

według EN 25817

-

niezgodności

krótkie

dopuszcza się

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

według EN ISO 5817

1.13

506

nawis

≥ 0,5

h

≤ 0,2 b

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

według EN 125817

-

h

≤ 1,5 mm

h

≤ 1,0 mm

h

≤ 0,5 mm

-

według EN ISO 5817

0,5 do 3

h

≤ 0,2 mm

+ 0,1 t

krótka

niezgodność

h

≤ 0,1 t,

nie

dopuszczalne

1.17 515 wklęśnięcie

grani

> 3

krótka

niezgodność

h

≤ 0,2 t,

max. 2 mm

krótka

niezgodność

h

≤ 0,1 t,

max. 1 mm

krótka

niezgodność

h

≤ 0,05 t,

max. 0,5 mm

według EN 25817

-

krótka

niezgodność

h

≤ 0,3 mm
+ 0,1 a,

max. 2 mm

krótka

niezgodność

h

≤ 0,3 mm
+ 0,1 a,

max. 1 mm

nie

dopuszczalne

-

według EN ISO 5817

0,5 do 3

krótka

niezgodność

h

≤ 0,2 mm
+ 0,1 a,

krótka

niezgodność

h

≤ 0,2 mm

nie

dopuszczalne

1.20 5213 niedostatecz-

na grubość
spoiny

nie stosowane dla procesów spawania z
udokumentowanym głębokim wtopieniem

> 3

krótka

niezgodność

h

≤ 0,3 mm
+ 0,1 a,

max. 2 mm

krótka

niezgodność

h

≤ 0,3 mm
+ 0,1 a,

max. 1 mm

nie

dopuszczalne

5

Ciąg dalszy tablicy 2.

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

według EN 125817

-

Dopuszczenie może być warunkowane obróbką.
Dopuszczenie zależy do skłonności materiału
podstawowego do pękania

-

według EN ISO 5817

1.22 601 ślad zajarzania

-

≥ 0,5

dopuszczalne
gdy nie
wpływa na
własności
materiału
podstawowego

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

według EN 25817

Warunki występowania niezgodności
spawalniczych powinny być następujące:
a. maksymalna powierzchnia

niezgodności spawalniczych na
przełomie lub na powierzchni
rzutowej nie powinna przekraczać:

b. maksymalny wymiar pojedynczego

pęcherza dla

-

spoin czołowych

-

spoin pachwinowych

c. maksymalny wymiar pojedynczego

pęcherza

-

4 %

d

≤ 0,5 s

d

≤ 0,5 a

5 mm

2 %

d

≤ 0,4 s

d

≤ 0,4 a

4 mm

1 %

d

≤ 0,3 s

d

≤ 0,3 a

3 mm

-

według EN ISO 5817

≥ 0,5

jedno-

warstwowa:

≤ 2,5 %

wielo-

warstwowa:

≤ 5 %

jedno-

warstwowa:

≤ 1,5 %

wielo-

warstwowa:

≤ 3 %

jedno-

warstwowa:

≤ 1 %

wielo-

warstwowa:

≤ 2 %

≥ 0,5

≤ 2,5 %

≤ 1,5 %

≤ 1 %

2.3

2011

2012

pęcherz
gazowy

pęcherze
równomiernie
rozłożone

Następujące warunki i wymiary graniczne
dla niezgodności spawalniczych powinny
być spełnione:

A1. Maksymalna powierzchnia

niezgodności spawalniczych (łącznie
z systematycznymi niezgodnościami)
na powierzchni rzutowej nie powinna
przekraczać:

UWAGA Porowatość na powierzchni
rzutowej zależy od ilości warstw spoiny
(objętości spoiny)

A2. Maksymalny wymiar niezgodności

spawalniczej (łącznie z
systematycznymi niezgodnościami)
odniesione do powierzchni przełomu
(tylko w produkcji, podczas
egzaminowania spawaczy lub
uznawania technologii spawania)

b. Maksymalny wymiar pojedynczego

pęcherza dla

– spoin czołowych

- spoin pachwinowych

≥ 0,5

d

≤ 0,4 s,

max. 5 mm,

d

≤ 0,4 a,

max. 5 mm

d

≤ 0,3 s,

max. 4 mm,

d

≤ 0,3 a,

max. 4 mm

d

≤ 0,2 s,

max. 3 mm,

d

≤ 0,2 a,

max. 3 mm

6

Ciąg dalszy tablicy 2.

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

-

według EN 25817

-

Wymagania i wymiary graniczne jak dla

pęcherzy gazowych i pęcherzy równomiernie

rozłożonych

-

według EN ISO 5817

Przypadek 1 (D > d

2)

)

Przypadek 2 (D < d

2

)

Suma powierzchni różnych pęcherzy

odniesiona na powierzchnię ocenianą
l

p

x w

p

(przypadek 1).

Jeśli D jest mniejsza od najmniejszej
średnicy dwóch sąsiednich pęcherzy,
należy zastosować powierzchnię
obejmującą oba pęcherze jako sumę
niezgodności (przypadek 2).

-

-

-

-

≥ 0,5

jedno-

warstwowa:

≤ 8 %
wielo-

warstwowa:

≤ 16 %

jedno-

warstwowa:

≤ 4 %
wielo-

warstwowa:

≤ 8%

jedno-

warstwowa:

≤ 2 %
wielo-

warstwowa:

≤ 4 %

≥ 0,5

≤ 8 %

≤ 4 %

≤ 2 %

2.5 2014

łańcuch
pęcherzy

Następujące warunki i wymiary graniczne
dla niezgodności spawalniczych powinny
być spełnione:

a

1

. Maksymalna powierzchnia

niezgodności spawalniczych na
powierzchni rzutowej (łącznie z
systematycznymi niezgodnościami)
nie powinna przekraczać:

UWAGA Porowatość na powierzchni
rzutowej zależy od ilości warstw spoiny
(objętości spoiny)

a

2

. Maksymalny wymiar niezgodności

spawalniczychj (łącznie z
systematycznymi niezgodnościami)
odniesione do powierzchni przełomu
(tylko w produkcji, podczas
egzaminowania spawaczy lub
uznawania technologii spawania)

b. Maksymalny wymiar pojedynczego

pęcherza dla

– spoin czołowych

- spoin pachwinowych

≥ 0,5

d

≤ 0,4 s,

max. 4 mm,

d

≤ 0,4 a,

max. 4 mm

d

≤ 0,3 s,

max. 3 mm,

d

≤ 0,3 a,

max. 3 mm

d

≤ 0,2 s,

max. 2 mm,

d

≤ 0,2 a,

max. 2 mm

⎟⎟

⎠

⎞

⎜

⎝

⎛

⋅⋅

⋅

⋅

2

2

2

1

π

π

d

d

⎜

⋅

+

+

4

4

7

Ciąg dalszy tablicy 2.

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

-

według EN 25817

Niezgodności spawalnicze długie dla:

- spoin czołowych

- spoin pachwinowych

Dla wszystkich przypadków maksymalny
wymiar wtrąceń stałych

Niezgodności spawalnicze krótkie dla:

- spoin czołowych

- spoin pachwinowych

Dla wszystkich przypadków maksymalny
wymiar wtrąceń stałych

-

h

≤ 0,5 s

h

≤ 0,5 a

2 mm

h

≤ 0,5 s

h

≤ 0,5 a

4 mm lub nie

większej od

grubości

nie

dopuszczalne

h

≤ 0,4 s

h

≤ 0,4 a

3 mm lub nie

większej od

grubości

nie

dopuszczalne

h

≤ 0,3 s

h

≤ 0,3 a

2 mm lub nie

większej od

grubości

-

według EN ISO 5817

spoiny czołowe

≥ 0,5

h

≤ 0,4 s,

max. 4 mm

l

≤ s

max. 75 mm

h

≤ 0,3 s,

max. 3 mm

l

≤ s

max. 50 mm

h

≤ 0,2 s,

max. 2 mm

l

≤ s

max. 25 mm

2.9 300

301

302

303

wtrącenia stałe

wtrącenie
żużla

wtrącenie
topnika

wtrącenie
tlenków

spoiny pachwinowe

≥ 0,5

h

≤ 0,4 a,

max. 4 mm

l

≤ a

max. 75 mm

h

≤ 0,3 a,

max. 3 mm

l

≤ a

max. 50 mm

h

≤ 0,2 a,

max. 2 mm

l

≤ a

max. 25 mm

-

według EN 25817

-

jak dla wtrąceń stałych

-

według EN ISO 5817

spoiny czołowe

≥ 0,5

h

≤ 0,4 s,

max. 4 mm

h

≤ 0,3 s,

max. 3 mm

h

≤ 0,2 s,

max. 2 mm

2.10 304 wtrącenia

metaliczne (za
wyjątkiem
miedzi)

spoiny pachwinowe

≥ 0,5

h

≤ 0,4 a,

max. 4 mm

h

≤ 0,3 a,

max. 3 mm

h

≤ 0,2 a,

max. 2 mm

-

według EN 25817

-

dopuszcza się

pojedyncze,

bez

wychodzących

na

powierzchnię

nie dopuszczalne

-

według EN ISO 5817

2.12 401

4011

4012

4013

przyklejenia

przyklejenie
brzegowe

przyklejenie
międzyście-
gowe

przyklejenie
graniowe

≥ 0,5

krótka

niezgodność

dopuszczalna

lecz bez

wychodzenia

na

powierzchnię

spoiny

czołowe

h

≤ 0,4 s,

max. 4 mm

spoiny

pachwinowe

h

≤ 0,4 a,

max. 4 mm

nie dopuszczalne

8

Ciąg dalszy tablicy 2.

Wymiary graniczne niezgodności

spawalniczych dla poziomów jakości

Nr wed

ług

EN ISO 5817

Nr odniesienia

wg

EN ISO 6520-1

Nazwa

niezgodności

Uwagi

t

mm

D

C

B

-

według EN 25817

niezgodności długie: nie

dopuszcza się

-

-

niezgodności krótkie:

h

≤ 0,2 s h ≤ 0,1 s

max. 2 mm max. 1,5 mm

nie

dopuszczalne

-

według EN ISO 5817

≥ 0,5

krótka

niezgodność:

h

≤ 0,2 a

max. 2 mm

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

≥ 0,5

krótka

niezgodność:

złącze

doczołowe

h

≤ 0,2 s

max. 2 mm

złącze teowe:

h

≤ 0,2 a

max. 2 mm

krótka

niezgodność:

złącze

doczołowe

h

≤ 0,1 s

max. 1,5 mm

złącze teowe:

h

≤ 0,1 a

max. 1,5 mm

nie

dopuszczalne

2.13 402 brak

przetopu

(niepełny
przetop)

≥ 0,5

krótka

niezgodność:

h

≤ 0,2 t

max. 2 mm

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

-

według EN 25817

-

dopuszcza się nie

dopuszczalne

-

według EN ISO 5817

1.2 104

pęknięcie w
kraterze

-

≥ 0,5

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

nie

dopuszczalne

9

ZAŁĄCZNIK A NORMY EN ISO 5817 – PRZYKŁADY OKREŚLANIA PROCENTOWEGO
UDZIAŁU NIEZGODNOŚCI

W Załączniku A normy EN ISO 5817 przedstawiono przykłady powierzchni na których naniesiono
niezgodności spawalnicze z podaniem procentowego udziału tych niezgodności. Te rysunki jako
wzorce mogą być pomocne do oceny niezgodności występujących na radiogramach lub
powierzchniach przełomu. Załącznik podaje 9 przykładów takich powierzchni na których
procentowy udział niezgodności wynosi od 1 % do 16 %. Na rysunkach 1 – 3 przedstawiono kilka
takich powierzchni.

Rysunek 1. Udział procentowy niezgodności równy 1 % powierzchni;

15 pęcherzy o średnicy 1 mm

Rysunek 2. Udział procentowy niezgodności równy 4 % powierzchni;

61 pęcherzy o średnicy 1 mm

Rysunek 3. Udział procentowy niezgodności równy 16 % powierzchni;

244 pęcherzy o średnicy 1 mm

10

ZAKOŃCZENIE

Znowelizowana norma EN 25817 jako norma EN ISO 5817:2003 została wprowadzona w życie w
państwach członkowskich Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) do końca kwietnia
2004 roku. Polska będąca członkiem tego Komitetu od 1 stycznia 2004 roku ma również
obowiązek wprowadzenia tej normy w życie i wycofania normy PN-EN 25817:1997. Działania w
tym kierunku podjął Komitet Techniczny Nr 166 ds. Jakości w Spawalnictwie. Wniosek o
zatwierdzenie normy PN-EN

ISO

5817 metodą uznaniową został skierowany do Prezesa

Polskiego Komitetu Normalizacyjnego i norma ta wydana zostanie drukiem w angielskiej wersji
językowej. Tłumaczenie tej normy na język polski przewidziano na rok 2005.

11