dr Krzysztof Żyjewski
MiBM; S-I
0
.inż.
23 maja 2014
Legalne wzory na kolokwium nr V.
Przydatne wzory:
Lp.
Wzór
Uwagi
1.
R dx = x + c
2.
R adx = ax + c
3.
R x
α
dx =
1
α+1
x
α+1
+ c
α ∈ R \ {−1}
4.
R sin xdx = − cos x + c
5.
R cos xdx = sin x + c
6.
R tg xdx = − ln | cos x| + c
x 6=
π
2
+ kπ, k ∈ N
7.
R ctg xdx = ln | sin x| + c
x 6= kπ, k ∈ N
8.
R sinh xdx = cosh x + c
9.
R cosh xdx = sinh x + c
10.
R
1
cosh
2
x
dx = tgh x + c
11.
R
1
sinh
2
x
dx = − ctgh x + c
12.
R a
x
dx =
1
ln a
a
x
+ c
a > 0
13.
R e
x
dx = e
x
+ c
14.
R
1
x
dx = ln |x| + c
x 6= 0
15.
R
1
cos
2
x
dx = tg x + c
x 6=
π
2
+ kπ, k ∈ N
16.
R
1
sin
2
x
dx = −ctg x + c
x 6= kπ, k ∈ N
17.
R
1
√
a
2
−x
2
dx = arcsin
x
a
+ c
a 6= 0
18.
R
1
a
2
+x
2
dx =
1
a
arctg
x
a
+ c
a 6= 0
19.
R
1
√
x
2
+a
dx = ln
x +
√
x
2
+ a
+ c
a ∈ R
20.
R
1
a
2
−x
2
dx =
1
2a
ln
a+x
a−x
+ c
a > 0, |x| 6= a
21.
R
f
0
(x)
f (x)
dx = ln |f (x)| + c
22.
R
1
ax+b
dx =
1
a
ln |ax + b| + c
23.
R cos
n
xdx =
1
n
sin x cos
n−1
x +
n−1
n
R cos
n−2
xdx
n ≥ 2
24.
R sin
n
xdx = −
1
n
cos x sin
n−1
x +
n−1
n
R sin
n−2
xdx
n ≥ 2
25.
R
√
x
2
+ adx =
1
2
x
√
x
2
+ a +
a
2
ln |x +
√
x
2
+ a| + c
26.
R
dx
(x
2
+1)
n
=
1
2n−2
x
(1+x
2
)
n−1
+
2n−3
2n−2
R
1
(1+x
2
)
n−1
dx
n ≥ 2
27.
R
√
a
2
− x
2
dx =
a
2
2
arcsin
x
|a|
+
x
2
√
a
2
− x
2
+ c
Twierdzenie 1. (całkowanie przez części)
Niech funkcje f i g mają ciągłe pochodne. Wówczas ma miejsce tzw. wzór na
całkowanie przez części
:
Z
f (x)g
0
(x)dx = f (x)g(x) −
Z
f
0
(x)g(x)dx.
(1)
1
dr Krzysztof Żyjewski
MiBM; S-I
0
.inż.
23 maja 2014
Całkowanie pewnych całek niewymiernych:
1. Jeżeli funkcja podcałkowa jest iloczynem funkcji wymiernej oraz pewnej ilości potęg postaci
(ax + b)
n1
m1
, (ax + b)
n2
m2
, . . . lub
ax+b
cx+d
n1
m1
,
ax+b
cx+d
n2
m2
, . . . gdzie n
i
, m
i
∈ N są względnie pierwsze
to stosujemy odpowiednio podstawienia
M
√
ax + b = t lub
M
r
ax + b
cx + d
= t
(2)
gdzie M to najmniejsza wspólna wielokrotność m
1
, m
2
, . . .
2a. Całkę postaci
R
dx
√
ax
2
+bx+c
sprowadzamy do
R
dx
√
a(x−p)
2
+q
i dokonujemy podstawienia x − p =
q
1
|a|
t.
2b. Całkę postaci
R
√
ax
2
+ bx + cdx sprowadzamy do
R pa(x − p)
2
+ qdx i dokonujemy podsta-
wienia x − p =
q
1
|a|
t, a następnie stosujemy wzory(wymiennie)
Z
√
x
2
+ adx =
1
2
x
√
x
2
+ a +
a
2
ln |x +
√
x
2
+ a| + c;
lub
Z
√
a
2
− x
2
dx =
a
2
2
arcsin
x
|a|
+
x
2
√
a
2
− x
2
+ c.
3. Całkę postaci
R
W
n
(x)
√
ax
2
+bx+c
dx przedstawiamy jako:
Z
W
n
(x)
√
ax
2
+ bx + c
dx = (A
n−1
x
n−1
+ . . . A
1
x + A
0
)
√
ax
2
+ bx + c + B
Z
dx
√
ax
2
+ bx + c
,
w celu wyliczenia A
n−1
, . . . , A
1
, A
0
, B obustronnie różniczkujemy, mnożymy przez
√
ax
2
+ bx + c
i otrzymujemy równanie wielomianowe.
4. Całkę postaci
R P (x)
√
ax
2
+ bx + cdx poprzez pomnożeni i podzielenie funkcji podcałkowej
przez
√
ax
2
+ bx + c przekształcamy do postaci
R
(ax
2
+bx+c)P (x)
√
ax
2
+bx+c
dx.
c) Całkowanie pewnych wyrażeń trygonometrycznych:
1. Całkę
R W (sin x, cos x)dx obliczmy przez podstawienie t = tg
x
2
. Wówczas mamy:
dx =
2
1 + t
2
dt,
sin x =
2t
1 + t
2
,
cos x =
1 − t
2
1 + t
2
.
2. Całkę
R W (sin
2
x, cos
2
x)dx obliczmy przez podstawienie t = tg x. Wówczas mamy:
dx =
1
1 + t
2
dt,
sin
2
x =
t
2
1 + t
2
,
cos
2
x =
1
1 + t
2
.
2
dr Krzysztof Żyjewski
MiBM; S-I
0
.inż.
23 maja 2014
3. Całkę postaci
R sin
m
x cos
n
xdx, n, m ∈ N liczmy:
a) gdy m, n są parzyste jak podpunkcie 2;
b) gdy m jest nieparzyste, przez podstawienie t = cos x,
c) gdy n jest nieparzyste, przez podstawienie t = sin x.
4. Całki postaci
R sin ax sin bxdx, R cos ax cos bxdx, R sin ax cos bx obliczmy korzystając ze wzo-
rów:
sin x sin y =
1
2
[cos(x − y) − cos(x + y)],
cos x cos y =
1
2
[cos(x − y) + cos(x + y)],
sin x cos y =
1
2
[sin(x − y) + sin(x + y)].
Inne przydatne wzory trygonometryczne:
cos
2
x =
1+cos 2x
2
,
sin
2
x =
1−cos 2x
2
,
cos 2x = cos
2
x − sin
2
x,
sin 2x = 2 sin x cos x.
Długość krzywej:
Długość krzywej Γ : y = f (x) dla x ∈ [a, b] wyraża się wzorem:
|Γ| =
b
Z
a
p
1 + (f
0
(x))
2
dx.
Objętość brył obrotowych:
Objętość V bryły powstałej z:
a) obrotu wokół osi Ox obszaru N : a ≤ x ≤ b, 0 ≤ y ≤ f (x) wyraża się wzorem:
V = π
b
Z
a
f
2
(x)dx,
b) obrotu wokół osi Oy obszaru N : 0 ≤ a ≤ x ≤ b, 0 ≤ y ≤ f (x) (innymi słowy objętość bryły
powstałej z obrotu obszaru "pod krzywą"y = f (x)) wyraża się wzorem:
V = 2π
b
Z
a
xf (x)dx.
Całka niewłaściwa
Definicja 2. (całka niewłaściwa pierwszego rodzaju)
Niech funkcja f będzie określona na przedziale [a, ∞). Całkę niewłaściwą pierwszego rodzaju funkcji
f na przedziale [a, ∞) definiujemy wzorem:
∞
Z
a
f (x)dx := lim
B→∞
B
Z
a
f (x)dx.
3
dr Krzysztof Żyjewski
MiBM; S-I
0
.inż.
23 maja 2014
Analogicznie definiuje się całkę niewłaściwą pierwszego rodzaju na przedziale (−∞, b] :
b
Z
−∞
f (x)dx := lim
A→−∞
b
Z
A
f (x)dx.
Definicja 3. (całka niewłaściwa drugiego rodzaju)
Niech funkcja f określona na przedziale (a, b] oraz a będzie punktem osobliwym tj. funkcja będzie
nieograniczona na prawostronnym sąsiedztwie punktu a. Całką niewłaściwą drugiego rodzaju funkcji
f ciągłej na przedziale (a, b] definiujemy wzorem:
b
Z
a
f (x)dx := lim
t→a
+
b
Z
t
f (x)dx.
Analogicznie definiujemy całkę niewłaściwą funkcji f na przedziale [a, b) dla punktu osobliwego b
tj. funkcja jest nieograniczona na lewostronnym sąsiedztwie punku b :
b
Z
a
f (x)dx := lim
t→b
−
t
Z
a
f (x)dx.
Jeżeli punkt osobliwy c leży wewnątrz przedziału [a, b] to całkę niewłaściwą definiujemy wzorem:
b
Z
a
f (x)dx := lim
t→c
−
t
Z
a
f (x)dx + lim
t→c
+
b
Z
c
+
f (x)dx.
4