03. USA

Koncentracja rynku

– dzisiejszy obraz rynku medialnego w USA został ukształtowany przez

fuzje lat 80. i 90.

– “Wielka Piątka” rynku telewizyjnego i ich najważniejsze kanały

– General Electric (NBC)
– Viacom oraz CBS (podział w 2005 r., ten sam właściciel)
– Walt Disney Company
– News Corporation
– AOL-TimeWarner

NBC (GE, Vivendi)

– udziały w sieci (80% GE, 20% Vivendi)

–

1988 r. - przejęcie sieci NBC przez GE od RCA

–

2004 r. - GE przejmuje 80% Vivendi Universal Enterntainment tworząc NBC Universal

– telewizja

– NBC - kilkanaście stacji telewizyjnych w wielkich miastach oraz ponad 200

stacji afiliowanych

– kanały w sieciach kablowych kablowe

–

CNBC (kanał informacyjny) oraz jego wersje międzynarodowe CNBC World; MSNBC
(kanał informacyjny wraz z Microsoft), mun2, SciFi, ShopNBC, Telemundo, USA
Network, Weather Plus, Olympic Games,

–

udziały w A&E Television Network (kanały A&E, The History Channel, History Channel
International, the Biography Channel)

–

2007 r. zakup Sparrowhawk Media Group: kanały brytyjskie: Diva TV, Movies 24,
Hallmark Channel, KidsCo.

– produkcja telewizyjna: Universal Media Studio
– produkcja filmowa : studio Universal
– muzyka: Universal Music Group (25% rynku myzcznego na świecie)

Viacom i CBS Corporation

– podział Viacom w 2005 r.

– Viacom

–

kanały telewizyjne: MTV Networks Intemational, MTV, Nickelodeon, Nick at Nite,
Comedy Central, VH1, VIVA, TMF The Musie Factory, CMT, Game One, BET, Spike TV,
Lago, Paramount Comedy, TV Land, The N, Naggin, The Box, Tempo

–

produkcja i dystrybucja programów telewizyjnych: DreamWorks Television

–

rynek filmowy: Paramount Pictures, DreamWorks, Republic Pictures, MTV FIlms,
Nickelodeon Movies, Go Fish Pictures, Paramount, Home Entertainment

–

rynek mediów cyfrowych: MTV Networks Digital Suite

–

rynek gier wideo: Xfire, Harmon;x, Gametrailers

– CBS Corporation

–

stacje telewizyjne: CBS, The CW (razem z Time-Warner)

–

produkcja i dystrybucja programów telewizyjnych: CBS Paramount Television, King
World Productions

–

rynek radiowy: CBS Radio

–

wydawnictwa: Simon & Schuster

–

reklama zewnętrzna: CBS Outdoor

–

rynek mediów cyfrowych: CBS Digital Media

Walt Disney Company / ABC

– historia:

–

ABC powstaje w 1943 roku, w rezultacie ograniczeń antymonopolowych narzuconych
przez FCC (podział NBC) - założycielem ABC był magnat ubezpieczeniowy Edward J.
Noble,

–

1951 r. Noble sprzedaje ABC koncernowi United Paramount.

–

1985 r. fuzja ABC oraz Capital Cities Communications.

–

1996 r. ABC/CapCities zostaje kupione przez Walt Disney Company

– sieci telewizyjne: ABC;
– sieci kablowe:

–

Disney Channel, Toon Disney, ABC Family, ABC Kids SoapNet, A&E, Lifetime, Lifetime
Movie Network, The History Channel, ESPN, Classic Sports Network.

– produkcja filmowa: Walt Disney Motion Pictures Group

–

Walt Disney Pictures and Television (Walt Disney Pictures, Touchstone Pictures &
Hollywood Pictures), Miramax Films, Walt Disney Animation Studios, Pixar Animation
Studios, Disneynature

News Corporation

– telewizja:

–

sieci telewizyjne: Fox Broadcasting, Fox Kids Network, Fox
Entertainment;

–

sieci kablowe: FX, Fox News Channel, National Geographic Channel,
Speed Vision, TV Guide Channel,

– produkcja telewizyjna i filmowa

–

20th Century Fox, Blue Sky Studio i wiele innych

– prasa

– kilkadziesiąt tytułów w Australii i Oceanii, Europie i USA

–

m.in. Dow Jones & Company, właściciel “The Wall Street Journal”

– Internet

–

m.in. mySpace

News Corporation

– historia Ruperta Murdocha

–

w r. 1953 odziedzicza po ojcu dziennika "Adelaide News",

–

lata 60. - zakup tytułów prasowych w Hongkongu, Wielkiej Brytanii,

–

1973 - wejście na amerykanski rynek prasowy,

–

1981 - kupno prestizowego londynskiego "The Times" oraz "The Sunday Times",

–

1983 - działalność w dziedzinie telewizji satelitarnej w Wielkiej Brytanii.

– 1986 r. początki sieci Fox (FOX Broadcasting Company)

–

nabyciem grupy Metromedia TV za 2,6 miliarda (grupa powstała w 1959 roku po
zakupie przez Klugego grupy DuMont).

–

niski poziom programu: widowiska, programy dla młodzieży, sukces seriali
(“Beverly Hills” i “Z archiwum X”)

–

News Corporation

– w 1989 r. koncern Murdocha, News Corporation, zakupil brytyjską sieć

satelitarną Sky TV

– lata 90.

–

źródłem prawdziwego sukcesu była kanał informacyjny Fox News (główny
konkurent CNN)

– w kwietniu 2003 r. Murdoch pzrejmuje największą w Stanach

Zjednoczonych platformę cyfrową Direct TY

–

lider telewizji platnej (11,2 mIn abonentow).

–

News Corporation stało się drugim po Comcast Corp. dostawcą telewizji płatnej

AOL / TimeWarner

– telewizja

–

sieci telewizyjne: WB (Warner Bros) - dzisiaj wraz z UPN tworzą CW (CBS + WB)

–

sieci kablowe:

–

HBO: kanały HBO i Cinemax

–

Turner Broadcasting System: CNN, TBS, Turner Network Television, Cartoon Network,
Adult Swim, Boomerang, TruTV, Turner Classic Movies,

– produkcja filmowa

–

WarnerBros. New Line Cinema

– prasa:

–

Time Magazine, Sports Illustrated, Fortune, People, Essence, This Old House, All
You, Entertainment Weekly.

–

DC Comics

– internet

–

portal AOL (America on Line)

Media publiczne przed PBS

– fenomen radia oświatowego przed II wojną światową
– 1952 r. powstaje pierwsza sieć oświatowa NET (National Education Television

and Radio Center)

–

większość jej budżetu stanowiły dotacje Fundacji Forda

–

programy poświęcone były kulturze, problemom młodzieży, sztuce.

– w 1962 r, Kongres uchwalił Educational Television Facilities Act zapoczątkowując

program szerszego wsparcia władz federalnych dla tych inicjatyw

– w 1965 r. z inicjatywy prezydenta Lyndona Johnsona powstala Carnegie

Commission on Educational Television (finansowana przez fundację
Carnegie), która miała określać zasady rozwoju telewizji oświatowej.

–

1967 r. - komisja opublikowała raport Public Television: A Program for action envisioned
a new type of non-commercial broadcasting entity.

–

podstawowe założenia, które umiejscowiły telewizję niekomercyjną w strukturze telewizyjnej
USA (postulat stworzenia telewizji publicznej)

–

zadania telewizji publicznej: programy wysokiej jakości bez obowiązku walki o masowego
odbiorce; uzupełnianie dydaktyki w szkołach; programy dla mniejszości etnicznych;
programy dotyczące problemów lokalnych; programy kulturalne

–

zalecano wsparcie dla telewizji władz federalnych, stanowych i loklanych

Powstanie PBS

– 1967 r. - Kongres uchwala ustawę o nadawcy publicznym Public

Broadcasting Act (podstawa prawna)

– powołanie CPB (Corporation for Public Broadcasting) - organizacji

zajmującej się zarówno publicznym radiem, jak i telewizją.

–

zarząd CPB liczył 15 członków mianowanych przez prezydenta i
zatwierdzanych przez Senat.

–

początkowo budżet wynosił 15 mln dolarów (w 1996 było to 175 mln) +
zewnętrzne finansowanie

– 1969 r. - na podstawie Public Broadcasting Act CPB tworzy

– PBS (Public Broadcasting Service) - sieć telewizji publicznej
– NPR (National Public Radio) - sieć radiofonii publicznej

PBS

– złożona struktura własności - kolektywna własności podmiotów należących do

sieci

– PBS jest dystrybutorem programów dla telewizji publicznej, ale ich nie

produkuje, ograniczając się do finansowania produkcji (poprzez CPB).

–

stacje niekomercyjne należące do sieci korzystają także z innych możliwości
uzyskiwania programów.

–

dodatkowe finansowanie: dotacje rządu federalnego, indywidualni odbiorcy, rządy
stanowe, przedsiębiorstwa,uczelnie publiczne i prywatne.

– w 1996 r. działało 345 stacji niekomercyjnych należących do około 190

właścicieli.

–

niektórzy z nich posiadają pojedyncze stacje, inni dysponują kilkoma w określonym
regionie.

–

88 licencji należało do organizacji lokalnych o charakterze kulturalnym, artystycznym,
edukacyjnym,

–

56 do szkół i uczelni,

–

21do władz stanowych,

–

8 do lokalnych władz oświatowych i miejskich.

Status mediów publicznych w USA

– radio publiczne

– ustablizowanej pozycji radia publicznego NPR, które uznawane

jest za istotne źródło informacji

–

797 stacji radiowych

– telewizja publiczna

– podmiot niezwykle rozproszony, co przekłada się na brak silnej

pozycji na rynku

–

choć dociera do prawie każdego Amerykanina

–

Konserwatyści uważają ją za zbyt liberalną, liberałowie za zbyt
konserwatywną. Dla populistów stała się zbyt elitarna, dla intelektualistów
nie dość elitarna. "Wall Street Journal" uważa PBS za zbyt komercyjną.

–

cytat z artykułu “PBS: Problematic Broadcasting System”

Federal Communications Commission

– pierwotnym celem FCC bylo zaprowadzenie porządku w dziedzinie

komunikacji telegraficznej i radiowej.

– dziś kompetencje komisji obejmują

– radiofonia, telekomunikacja, wszystkie formy telewizji, przydział

częstotliwosci oraz licencji

– 1934 r. Communications Act (ustawa o środkach komunikacji)

– ustawa stworzyła warunki prawne do powołania i działalności FFC

–

FCC przejęła obowiązki Federal Radio Commission (FRC) oraz innych
komisji regulujących działanie firm telekomunikacyjnych.

Federal Communications Commission

– formalnie FCC jest niezależną, autonomiczną komisją odpowiedzialną

bezpośrednio przed Kongresem (również finansowaną)

– w sklad komisji wchodzi 5 członków (do roku 1983 było ich 7) z

przewodniczącym na czele

– członków mianuje prezydent (w tym przewodniczącego), ale

kandydatury muszą uzyskać aprobatę Senatu.

–

decydujące jest kryterium kompetencji (praktyka)

–

decyzje przewodniczącego muszę uzyskać poparcie większości komisji

–

członkowie nie mogą aktywnie działać w żadnej partii politycznej, nie są
jednak zobowiązani do rezygnacji z członkostwa.

Federal Communications Commission

– struktura robocza FCC to kilkanaście wydziałów, w tym biura:

–

Spraw Legislacyjnych, Planowania i Polityki, Dyrektora Zarządzającego, Sędziów
Prawa Administracyjnego, Spraw Publicznych, Radcy Generalnego, Inżynierii i
Technologii, Operacji Bieżących, Transportu, Mass Mediów, Przekazu Kablowego,
Łączności Bezprzewodowej oraz Spraw Międzynarodowych.

– FCC realizuje zadania o charakterze regulacyjno-kontrolnym.

– prawo inicjatywy ustawodawcze
– przyznawanie licencji na nadawanie

–

jawna procedura - głównie warunki techniczne konieczne do spełnienia przez
operatora

–

warunkiem uzyskania licencji jest posiadanie obywatelstwa amerykańskiego (udział
kapitału zagranicznego nie może przekraczać 20%)

–

ten wymóg spowodował zmianę obywatelstwa Ruperta Murdocha z australijskiego na
amerykańskie.

–

licencje telewizyjne przyznawane są na osiem lat, po czym następuje ewentualne
przedłużenie uzależnione od oceny dotychczasowego działania,

–

brak skarg ze strony odbiorców (martwy przepis) oraz ogólna zgodność z przepisami.

Federal Communications Commission

– stopniowe osłabianie polityki antymonopolowej

–

w 1975 r. zakazano posiadania stacji nadawczych i dzienników w obrębie
tego samego rynku. Dozwolone było otrzymanie przez jednego
właściciela tylko jednej licencji nadawczej na tym samym obszarze.

–

w 1996 roku na podstawie Telecommunications Act zniesiono limity
ograniczające liczbę stacji, które mogą należeć do jednego właściciela na
danym rynku

–

utrzymano przepis maksymalnego procentu narodowego audytorium
radiowego i telewizyjnego, jakie może posiadać grupa własnościowa -
35%.

–

do zadań FCC należy nadzorowanie wielkich sieci (umowy afiliacyjne,
transakcje własnościowe, finanse)

– kontrola wysokiego poziomu technicznego mediów

– normy jakości

Federal Communications Commission

– media a “interes publiczny”

– dawniej FCC apelowało do nadawców, by służyli interesowi

publicznemu, szczególnie przez dostarczanie lokalnych
informacji, obiektywizm i uczciwość w traktowaniu
kontrowersyjnych kwestii oraz różnorodność programów i usług.

– głównym zadaniem FCC jest ochrona prawo społeczeństwa do

informacji.

– bezpieczeństwo dzieci, moralność i utrzymanie porządku

publicznego zostały pozostawione do rozwiązania przez
dobrowolne kodeksy postępowania w praktyce.

–

prawo stanowe + wewnętrzne regulacje mediów

Federal Communications Commission

– media a polityka

– tradycyjna w Ameryce troska o zapewnienie politycznej

bezstronności (fairness doctrine)

–

konieczność prezentacji argumentów wszystkich stron konfliktu

–

nakaz Communications Act narzucający nadawcy telewizyjnemu, który
przedstawia w swoim programie kandydata na stanowiska politycznego
obowiązek zrównoważenia szans przez oddanie (lub sprzedanie) równego
czasu programowego rywalowi kandydata.

–

w okresie kampanii wyborczych na najwyższe stanowiska, nadawców
obowiązują specjalne przepisy nakazujące sprzedaż kandydatom
określonego czasu antenowego.